Ελευθερία ή Θάνατος

Επιτηδευμένα έχουν αλλοιώσει το νόημα των λέξεων για να χειρίζονται την δυναμική τους, κατά το δοκούν.
Έχουν εξισωθεί οι αξίες με τις απαξίες, στο βωμό μιας ανυπόστατης ισότητας, όπου το άτομο συνθλίβεται σε μια απρόσωπη μαζικότητα.
Κοινωνία δούλων· πλέον με μισθό!
Απόψε θα αναδείξω την πλέον σημαντικότερη έννοια για το ανθρώπινο είδος· την ελευθερία!
Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ κατά το πρωτότυπο.
Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι «του», συν οι επτακόσιοι Θεσπιείς που δεν τους μνημονεύει κανείς (χίλιοι στο σύνολο), δεν θυσιάστηκαν για καμιά Πατρίδα, για καμιά θρησκεία, για καμιά ιδεολογία, για κανέναν βασιλιά, για κανέναν ηρωισμό, για κανένα ευφυολόγημα.
Για κανέναν πούστη!
Πέθαναν για ένα και μόνον λόγο!
Την προσωπική τους αξιοπρέπεια, την ατομική τους ελευθερία, όπως τους δίδαξαν οι γονείς τους! Ναι!
Αυτή την ελευθερία!
Την μόνη!
Ελευθερία από πάσης φύσεως ζυγό, σωματικό, πνευματικό, ή υλικό.
Κανένα ιδανικό δεν είναι ανώτερο από αυτήν.
Οι δούλοι δεν πρέπει να αναγνωρίζουν την έννοιά της για να μένουν πάντα εξαρτημένοι.
Υποχείρια ψευδών ιδεολογιών και ανυπόστατων θεών, δέσμιοι του φόβου και της ελπίδας!
Όπως διαφώτισαν οι Έλληνες την «σκοτεινή» Ευρώπη, έτσι αναγέννησαν και τους ραγιάδες κι εξεγέρθηκαν στο άκουσμά της, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!
Το Ζάλογγο και το Μεσολόγγι δεν ενείχαν κανέναν ηρωισμό, όπως μας παραμυθιάζουν, εγκλωβισμένοι ήταν.
Αξιοπρέπεια είχαν οι άνθρωποι.
Έπρεπε να επιλέξουν θάνατο.
Ατιμωτικό, βασανιστικό ή γρήγορο και αποφασιστικό.
Και επέλεξαν αυτό που όριζε ο Ελληνισμός· την «απελευθέρωση»!
Αν ο κάθε νους είχε Ελληνική λογική δεν θα υπήρχε δούλος.

Rory Gas

Υ.Γ. Πώς να σιωπήσω μάτια μου… σε τόσο χαλασμό.