Η αρχαιότερη Γραμμική Γραφή Β, ευρέθη στην Ηλεία και χρονολογείται στον 17ο αιώνα π.Χ.

Ο διπλός πέλεκυς αποδεικνύει ότι ο μινωικός πολιτισμός εισήλθε ενωρίτερα στον μυκηναϊκό κόσμο και οι Μυκηναίοι ήταν αρχαιότερα στην Πελοπόννησο, απ' όσο πιστεύονταν μέχρι σήμερα!

Αναφέρει όνομα ήρωα της Ιλιάδος. 

Αν είναι ο ομηρικός ήρως, τότε ο Τρωικός έγινε τουλάχιστον τον 17ο αι. π.Χ.

Του Κωνσταντίνου Ποταμιάνου

Αὐτὴ ἐδῶ ἡ κροκάλα ἀπὸ τὴν Καυκανιὰ τῆς Ἠλείας διασώζει πάνω της χαραγμένη τὴν ἀρχαιότερη Γραμμικὴ γραφὴ Β, ἀρχαιότερη καὶ ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ἔχουν εὑρεθῆ στὴν Κρήτη,

ἀφοῦ χρονολογεῖται στὸν 17ο αἰῶνα π.Χ.
Δὲν τὸ ἐγνώριζα καὶ ἐγὼ μέχρι πρό τινων λεπτῶν, τὴν βρῆκα ἀναρτημένη στὴν σελίδα ἑνὸς φίλου, τοῦ Κωνσταντίνου Κατσέπα, ἀπὸ τὸ χωριὸ τοῦΛάλα τῆς Ἠλείας.
Ἡ κροκάλα αὐτὴ εὑρίσκεται στὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο τοῦ Πύργου, σὲ κάποιο σημεῖο,

χωρὶς νὰ ἔχη δοθῆ ἡ δέουσα σημασία στὸ μοναδικὸ καὶ ἄγνωστο σχεδὸν σὲ ὅλους εὕρημα.

(Παραθέτω καὶ τὴν σχετικὴ ΠΗΓΗ ποὺ εὑρῆκα στὸ διαδίκτυο).
Σε ένα βότσαλο που βρέθηκε το 1994 στην Καυκανιά Ολυμπίας βρίσκεται η αρχαιότερη επιγραφή της Ελληνικής γλώσσας!!
Η πρώτη επιγραφή σε επιβεβαιωμένη ελληνική γλώσσα δεν είναι βέβαια οι πινακίδες ΓΓΒ της Πύλου ή της Κνωσού ή άλλες, οι οποίες έχουν χρονολογηθεί περί τον 14ο - 13ο αι. π.Χ.,

αλλά ένα βότσαλο μεγέθους 5 εκατοστών που βρέθηκε το έτος 1994 σε ιδιωτική οικία στο χωριό Καυκανιά, 7 χιλιόμετρα έξω από την Ολυμπία.
Το βότσαλο φέρει από την μία όψι επιγραφή με τρεις λέξεις, ενώ από την άλλην όψι έναν

διπλό πέλεκυ με δυο σύμβολα ΓΓΒ.

Χρονολογείται περί τα μέσα του 17ου αι. π.Χ ή περί τα μέσα του 16ου αι. π.Χ.
Εκ των λέξεων πάνω στο βότσαλο, με ασφάλεια αναγιγνώσκεται το κύριο όνομα Κa - ro - qo (Χάρωψ). Αυτό το κύριο όνομα (Χάρωψ, -οπος) αναφέρεται στην Ιλιάδα στο Λ 426.

Ο Χάρωψ, ο οποίος σκοτώθηκε στην Τροία από το χέρι του Οδυσσέως, ήταν υιός

του Τρώα Ιππάσου και της Νύμφης Ωκυρρόης.
Για τις άλλες δυο λέξεις της επιγραφής δεν υπάρχει βεβαιότητα για το τι ακριβώς δηλώνουν.
Η δεύτερη στην σειρά φαίνεται να λέει «δα», που ίσως να πρόκειται για την γνωστή από τις υστερότερες πινακίδες συντομογραφία της λέξης «επιστάτης».
Η τρίτη λέξις ακόμη δεν μπορεί να ερμηνευθεί (a-so-na;;; ή a-so-di;;;).

Ίσως με αυτή να δηλώνεται η καταγωγή τού επιστάτη.
Η δεύτερη όψις του βοτσάλου, έχει έναν διπλό πέλεκυ, σύμβολο βεβαίως της μινωικής Κρήτης. 

Tο προφανές εδώ είναι ότι η επιρροή που άσκησε ο μινωικός πολιτισμός στον μυκηναϊκό ή καλλίτερα στον πρωτομυκηναϊκό είναι προγενέστερη απ' αυτήν που θεωρούσαμε έως τώρα.

Με αυτό το δεδομένο, οι Μυκηναίοι, όπως φαίνεται, γνώρισαν τον μινωικό πολιτισμό

τουλάχιστον τον 17ον αι. π.Χ. και όχι τον 15ον αι. π.Χ. (κατά το τέλος δηλαδή της Μεσοελλαδικής Εποχής-ΜΕΙΙΙ), όπως πιστεύονταν τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Επομένως, οι Μυκηναίοι ήταν στην Πελοπόννησο αρχαιότερα απ' όσο πιστεύονταν μέχρι σήμερα.

ΣΧΟΛΙΟ Γ. Λεκάκη:
Αναφέρει όνομα ήρωα της Ιλιάδος.
Αν είναι ο ομηρικός ήρως, τότε ο Τρωικός
έγινε τουλάχιστον τον 17ο αι. π.Χ.

Πόσες άλλες τέτοιες κροκάλες, εγχάρακτες με γραφή, θα... πετάχτηκαν ως άχρηστο υλικό, ή απλώς ως φυσικό υλικό, απλές... πέτρες, από τους αρχαιολόγους, χάνοντας έτσι από την ελληνική ιστορία απίστευτα γραπτά κείμενα...

arxeion-politismou.gr