Περί γυνής

Η γυναίκα, το πιο υπέροχο πλάσμα στον κόσμο.

Η υπεροχή της εμφανής έναντι όλων. Στη γυναικεία χάρη οφείλουμε την ομορφιά και την αρμονία στην καθημερινότητά μας. Το βλέπεις από τη στιγμή που πατάνε στα πόδια τους.
Τα κοριτσάκια αποπνέουν χάρη. Οι κινήσεις, ο λόγος, ό, τι κι αν κάνουν είναι χαριτωμένα.
Ενώ τα αγοράκια είναι χαριτωμένα μόνο όταν παίζουν, ως την στιγμή που θα αρχίσουν να παίζουν με τις γυναίκες, τότε το πράμα αγριεύει και γίνεται σκληρό. Δυστυχώς, παλιμπαιδίζουν μέχρι θανάτου!
Οι γυναίκες δεν έχουν αντίληψη κι αυτό που υστερούν το αναπληρώνουν με το ένστικτο.
Ένας κόσμος χωρίς τη γυναίκα θα ήταν σκληρός και άσχημος.
Σκληρός γιατί θα ήταν απόλυτος, όπως οι άντρες.
Και ζοφερός όπως σήμερα που την έχουν βγάλει από το βασίλειό της, τον οίκο της γέννας της.
Η ανόητη σαγηνεύτηκε από τις «Σειρήνες» των μέσων, τής ανδρικής κυριαρχίας ως δήθεν υπεροχή και βούτηξε στο «κενό» της εξομοίωσης και βρέθηκε στη δυστυχία τής εξόντωσης τής φύσης της.
Για εμάς τους Έλληνες η γυναίκα είναι Κεφάλαιο, το άπαν.
Το Α και το Ω στο ανθρώπινο είδος, όπως όλες οι μήτρες σε κάθε είδος.
-----------------------------------------------------------
Από το στήθος μιας γυναίκας ξεκινάει η περιπέτεια της ζωής, προνόμιο όμως αντρικό να βρίσκουμε καταφύγιο θαυμαστό, για μια ολάκερη ζωή!
Τι πιο όμορφο από μια γυναίκα καλλίγραμμη και περιποιημένη, να διασχίζει το βλέμμα σου, καθώς την ξεγυμνώνεις με την φαντασία σου αφήνοντάς την μόνο με τα εσώρουχα και το άρωμά της, να «σέρνει καράβια». Έτσι θρέφουμε και το ναρκισσισμό της, τον οποίο καλλιεργεί ποικιλοτρόπως.
Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι εξ αυτού είναι η αιτία του κακού.
Ο Νίτσε πίστευε ότι ως μήτρα τίκτει και κάθε ανθρώπινο κακό. Κατά μια έννοια έχει δίκιο μια άξια γυναίκα κάνει άξια παιδιά, μια γύφτισσα κάνει γύφτους.
Δεν έκανε όμως η κότα το αυγό, αλλά το αυγό τη κότα, οπότε και η γυναίκα φέρει τα γονίδια του ίδιου πρωτανθρώπου. Επίσης θεωρούσε ότι η γυναίκα είναι κτητική, τους θέλει όλους «δούλους» της επειδή είναι ανασφαλής, γι’ αυτό και τους φροντίζει για να τους κρατά δέσμιους.
Είναι αδύνατο να σε αφήσει να ξεφύγεις και μάλιστα σε τιμωρεί αν το διανοηθείς, θεωρεί ότι οφείλεις την υποταγή επειδή ακριβώς σε φροντίζει. Για τον ίδιο λόγο χαϊδεύει τα αγοράκια της περισσότερο από όσο πρέπει και τα καθιστά ανεύθυνα να παίζουν διαρκώς.
Τα γαλουχεί να έχουν ανάγκη μια γυναίκα, να είναι υπηρέτες της. Ενώ τα κοριτσάκια «πρέπει» να μάθουν να φροντίζουν, εκπαιδεύονται ως δεσμώτες. Κι έτσι κατά τον Νίτσε, διαιωνίζεται μια σχέση αλληλεξάρτησης που βαλτώνει κι ο άνθρωπος δεν αλλάζει.
Για μένα ο εγωισμός -το υπέρτατο κακό- είναι σύμφυτος με κάθε ύπαρξη κι αιτιατό τής εξέλιξης τού σύμπαντος.
-------------------------------------------------------------
Μόνο στα μυθιστορήματα όμως γίνονται πόλεμοι για τα κάλλη μιας «ωραίας Ελένης», είναι το πρόσχημα για να ξεκινήσει ο μίτος μια υπόθεσης.
Συνήθως μια γυναίκα χρησιμοποιείται από άντρες για να κάνει αυτό που ξέρει καλά.
Να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε κάποιον και να τον καταστήσει έρμαιο στις βουλές της, κυρίως σε άντρες με εξουσία. Για τα κάλλη μιας γυναίκας γίνονται όντως κοκορομαχίες, σε προσωπικό επίπεδο όμως και ποτέ σε συλλογικό. Αν κυβερνούσαν όμως οι γυναίκες (και δεν εννοώ τα ανδρείκελα γυναικών Θάτσερ, Μέρκελ, Λαγκάρντ, κλπ) δεν θα έκαναν ποτέ πόλεμο, γιατί τα παιδάκια που πολεμούν έχουν κάποια μάνα να τα περιμένει. Σέβονται τον πόνο της γέννας και της ανατροφής!
Μάνα!
Αυτό και μόνο θα αρκούσε, αλλά μια γυναίκα είναι κι άλλα πολλά πράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Η χρησιμότητά τους πασιφανής και ασύγκριτη έναντι των αντρών.
Χάριτες και Μούσες, καλλωπίζουν τον κόσμο μας με τη χάρη τους, στολίζουν κήπους με την φαντασία τους, μαγειρεύουν γεύσεις με την ευδιαθεσία τους, βαστάζουν καημούς με την υπομονή τους κι έχουν μια ποδιά τρυφερές αγκαλιές με πάρα πολλή αγάπη και αισθήματα.
Ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο και δεν εξαργυρώνει ποτέ όσα προσφέρει, κι όμως της είναι αρκετό γιατί όσα προσφέρει είναι ανεκτίμητα και δεν γυρεύουν αργυρό αντίτιμο.
Γυρεύει ακριβώς αυτό που δίνει… αγάπη, μόνο αγάπη!
------------------------------------------------------------
Έχουν γραφτεί κι έχουν ειπωθεί πολλά. Και δεν παύουν να λέγονται για τις γυναίκες στο άντρο του κουτσομπολιού· τα καφενεία. Τίποτα από αυτά δεν είναι ειλικρινή και δίκαια.
Τις λένε ψεύτρες, ανίκανοι να αντιληφθούν ό,τι σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, ενώ ο άντρας δεν δίνει λόγο σε ό,τι κάνει, η γυναίκα εξαναγκάζεται να δίνει για ό,τι κάνει, οπότε ο λόγος της ενίοτε γίνεται αφόρητα ψευδής. Το ψέμα γίνεται συνθήκη αρμονικής συνύπαρξης.
Η γυναίκα είναι ένας ανθός που γυρεύει κάποιος να τρυγάει τους χυμούς της.
Έτσι τις λένε πόρνες, εκτός από τη μάνα και την αδελφή τους, συνήθως είναι μάνα και αδελφή… «του άλλου»! Για να γίνει όμως μια γυναίκα «καριόλα» χρειάζονται δυο «καριόληδες»…
Ο πρώτος που θα την παραμελεί δίχως να τρυγάει τους χυμούς της ή στην χειρότερη θα της τσακίζει τα «πέταλα» και ο δεύτερος, ο γόης, ο «παρηγορητής», την ξελογιάζει κι αφού ξεδιψάσει τις ορμές του, την λέει κι αυτός πόρνη και την παρατά ξεζουμισμένη, να αναρωτιέται γιατί οι «άντρες» είναι τόσο αναίσχυντοι.
Να ανοίξω μια παρένθεση. Η γυναίκα που είναι αχόρταγη στον έρωτα είναι «άρρωστη» όσο κι ένας αχόρταγος άντρας. Πόρνη είναι μόνο, αυτή που πληρώνεται για τον έρωτα της!
Άλλοι πάλι τη βρίζουν γιατί τους εγκατέλειψε, επιρρίπτοντάς της ευθύνες.
Αν όντως είσαι άψογος και σε παρατήσει για κάποιον άλλον, πάλι δε τη λες πόρνη. Τη λες ηλίθια και είσαι τυχερός που έφυγε μακριά σου!
Όταν μια γυναίκα δεν σε θέλει δεν είναι απαραίτητα πόρνη ή ηλίθια υπάρχει και η περίπτωση να μην της αρέσει πια η συμπεριφορά σου. Δεν είναι υποχρεωτικό να σε αγαπά μια γυναίκα για πάντα, ενίοτε αφού σε παραγνωρίσει μπορεί και να πάψει να σε αγαπά!
Την επόμενη φορά που θα σε παρατήσει μια γυναίκα γύρεψε στον εαυτό σου πρώτα το γιατί, αν και δε νομίζω ποτέ να το βρεις, αφού το βρήκε αυτή, σημαίνει πως εσύ το έχεις χάσει!

Υ.Γ. Η ανάγκη του άντρα από την πρωτόγονη εποχή να υπερσκελίσει την υπεροχή τής γυναίκας, ψαλιδίζει τα φτερά της κι έπειτα την κατηγορεί για χαμηλές πτήσεις.


https://kykladiosnireus.blogspot.com/2016/06/blog-post.html