Περί ανθρώπου

Άνθρωπος. Κατ' ευφημισμόν!

Ένα τραγικά γελοίο ον, που πιστεύει γελοιότητες και προξενεί τραγικότητες!
Σε αυτό που ξεχωρίζει από τα ζώα και τον καθορίζει ως άνθρωπο είναι η δημιουργία.
Ο άνθρωπος είναι δημιουργός. Όταν δεν δημιουργεί είναι ένα ζώο, ένας πίθηκος που απλώς παρακολουθεί κι επιβιώνει. Όταν όμως, όχι μόνο δεν δημιουργεί, αλλά καταστρέφει κιόλας συνειδητά ανθρώπινες δημιουργίες, είναι ένα κτήνος.
Το ζώον που μπορεί να διαχωρίσει το καλό από το κακό και πάραυτα πράττει το κακό, είναι κτήνος, δεν μπορεί να θεωρείται άνθρωπος και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κτήνος.
Από όλους τους Θεούς φοβάμαι τον υπάνθρωπο.
Γιατί έχει γνώσεις απίστευτες και τις χρησιμοποιεί μόνο για να βλάψει! Η γνώση στα χέρια ενός αγαθού ανθρώπου είναι φάρμακο σωτήριο, ενώ στα χέρια ενός κακοποιού είναι δηλητήριο θανατηφόρο, εγχειρίδιο δολοφονικό!
Απ’ όταν γνώρισα τα κτήνη αγάπησα τους -όποιους σπάνιους- ανθρώπους!
Όλοι τα ίδια κτήνη, δυστυχώς, οι άνθρωποι σπανίζουν. Κτήνος επειδή το μόνο που φροντίζει και νοιάζεται είναι το «Εγώ» του. Επιλέγει έναν ρόλο και τον καλλιεργεί.
Δίνει παραστάσεις ανελλιπώς, άλλος παριστάνει τον φιλάνθρωπο, άλλος τον φιλόζωο, άλλος τον φιλόσοφο, άλλος τον φιλόλογο κι όλοι ανταγωνίζονται τον εαυτό τους, ολοένα βελτιώνουν τον ρόλο τους κι αυτό τους κάνει να βαυκαλίζονται πως γίνονται καλύτεροι άνθρωποι· βαθιά νυχτωμένα ζώα.
-------------------------------------------------------------
Άνθρωπος δεν είναι αυτός που περπατάει όρθιος και κάνει σύνθετες σκέψεις.
Άνθρωπος καλείται μόνον ο έχων αγαθές προθέσεις, που έχει διαπαιδαγωγηθεί και συνδυάζει γνώση με αρετή, που μπορεί να κυριαρχήσει στα πάθη του.
Ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου είναι σαν ένα οικοδόμημα. Τα θεμέλια του είναι κτηνώδη.
Πάνω σε αυτή τη βάση είναι «χτισμένη» ολάκερη η υπόσταση του.
Τα «τοιχία» και τα υλικά δόμησης είναι αυτά που συγκροτούν και τον χαρακτήρα του. Ένας ασύδοτος άνθρωπος χωρίς ηθικούς φραγμούς γίνεται επικίνδυνος επειδή είναι ανίκανος να διαχειριστεί την ελευθερία του κι αυτό τον κάνει κτήνος! Χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια, άοκνη και διαρκή αυτοδιάθεση να καλλωπίσεις αυτό το οικοδόμημα να του δώσεις πνοή αρμονία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια!
Ο άνθρωπος αναφέρεται ως Θεός στη Θεογονία, επειδή στα μάτια των υπολοίπων ανθρωπιδών φάνταζε ως τέτοιος με τις εκπληκτικές δημιουργίες του.
Αυτή η ράτσα λοιπόν μοναδική στο πλανήτη δεν υπάρχει σήμερα, έχει αφομοιωθεί από τις υπόλοιπες ράτσες κυρίως του γύφτου που γειτνίαζε κι έτσι εξαφανίστηκε δια παντός από τη γη του, στο Αιγαίο! Σε αυτόν τον άνθρωπο που εξέλειψε θα αναφερθώ, και τα θαυμαστά έργα του στο νοητικό επίπεδο.
Σε ένα Σύμπαν ατελή, αυτός εφηύρε την τελειότητα, σε μια ζωή δίχως νόημα ενέπνευσε χάρη, σε έναν κόσμο σκληρό απέδωσε δικαιοσύνη, μεταξύ άλλων σπουδαίων εφευρέσεων του.
Έθεσε την τελειότητα ως ορόσημο για να γίνει καλύτερος. Έδωσε νόημα σε μια ζωή που συνθλιβόταν υπό το βάρος της επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας, με την εφεύρεση των Τεχνών.
Αρχής γενομένης με τον χορό για να καταλήξει στο θαύμα του Σύμπαντος, το Θέατρο!
Δεν μπορεί να έχεις υπηρέτες και να λογίζεσαι άνθρωπος.
Η αγάπη για τον μόχθο γέννησε τον καλλιτέχνη, τον άνθρωπο!
------------------------------------------------------------
Όταν μιλάμε για τον άνθρωπο περιγράφουμε το μυαλό του, είναι ένα και το αυτό.
Ο άνθρωπος και το μυαλό του. Αυτό κωδικοποιεί τις αισθήσεις και χαρακτηρίζει τα αισθήματά του.
Η «ψυχή» και η «καρδιά» του, είναι ο τρόπος που σκέφτεται. Είναι ευχή και κατάρα.
Ευχή γιατί μπορεί να δώσει ευλογία στην άχαρη ζωή του και να την κάνει υποφερτή.
Και κατάρα γιατί την ξοδεύει ρεμβάζοντας και την καταναλώνει διασκεδάζοντας.

Αντί να κάνει τη ζωή θέατρο, κάνει το θέατρο ζωή. Μιμείται ρόλους και δίνει παραστάσεις.
Ο θαυμασμός είναι υπέροχος σαν συναίσθημα, είναι έμπνευση, αλλά έμπνευση που δεν εκφράζεται δεν ενέχει κανένα θαύμα! Ο άνθρωπος αντιγράφει την δημιουργική έκφραση της φύσης.
Όταν μιμείται χωρίς να δημιουργεί δεν είναι άνθρωπος, είναι μαϊμού!
Ο άνθρωπος είναι σαν ένας σπόρος που φυτεύτηκε στη γη (τη μήτρα).
Όταν βγει το βλασταράκι μας, καλλιεργείται πρωτίστως από το ίδιο το χώμα (την οικογένεια).
Καθώς μεγαλώνει δέχεται οργανικές επιρροές (το σχολείο και τους φίλους).
Όταν ενηλικιωθεί σχηματίζεται ο κορμός με όλες τις ουσίες που είχε δεχτεί -ο χαρακτήρας που λέμε του ανθρώπου και δεν αλλάζει. Ένας κορμός δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο ούτε να μετακινηθεί παίρνοντας διαφορετική στάση. Εάν είναι πολύ «ευλύγιστος» γέρνει μόνιμα στη δύναμη του «ανέμου» ανίκανος να αντιδράσει. Τα κλαριά του τέλος είναι αυτά που σκιαγραφούν και το ποιόν του.
Όταν πια αρχίσει να καρπίζει βγάζει όλους τους χυμούς του, τις ουσίες που δέχτηκε ως σπόρος και καλλιέργησε ως κορμός. Είναι ένα αναπαραγόμενο είδος που διαιωνίζεται.
Δεν έχει αλλάξει ο χαρακτήρας αυτού που αποκαλούμε άνθρωπο από την εποχή που ήταν πίθηκος. Παρά μόνον τα εργαλεία και ως συνέπεια ο τρόπος του αλλάζει ανά τους αιώνες.
Η ανθρωπότητα ρέει σαν ένα αέναο ποτάμι πάνω στη γη, όπου μπορεί να φαίνεται ίδιο, αλλά έχει διαφορετική σύσταση κάθε φορά.
«Ποτάμια» έρχονται και φεύγουν πάνω στις σάρκες της γης, κάποια στιγμή θα στερέψει κι αυτό το ποτάμι που το λέμε ανθρωπότητα.
-------------------------------------------------------------
Ο άνθρωπος χωρίζεται στις εξής 3 κατηγορίες:
Ο «Παιδευμένος» ο «Ανεκπαίδευτος» κι ο «Ανεπίδεκτος Μαθήσεως».
Και οι τρείς έχουν τον ίδιο εγκέφαλο ο πρώτος το παιδεύει ο δεύτερος δεν έχει χρόνο να το παιδεύσει κι ο τρίτος βαριέται να το παιδεύσει. Όλοι τους χειραγωγούνται και κανένας δεν είναι πιο έξυπνος. Στιγμές είναι σε όλους που σπινθηρίζει ο νους.
Όχι με την ίδια συχνότητα ούτε με την ίδια ένταση στο ίδιο και το αυτό μυαλό.
Σε αυτό το σημείο οι Αρχαίοι Έλληνες ορίζουν τι εστί Πνεύμα και πως «καλλιεργείται».
Αυτό που κάνει τον άνθρωπο εχέφρων είναι «σπινθήρες» τα υπόλοιπα είναι Παράδοση!
Οι «παιδευμένοι» αναλώνονται στη φτηνή μίμηση της γνώσης, φροντίζοντας για την προώθηση του εαυτού τους και την βιτρίνα του.
Οι ανεκπαίδευτοι άνθρωποι μοχθούν από νύχτα σε νύχτα δεν έχουν χρόνο για υψηλή διανόηση, αλλά είναι σοφότεροι από πολλούς παιδευμένους επειδή σμιλεύτηκαν, τροχίστηκαν με άλλους ανθρώπους, όχι στη θεωρία, αλλά στη καθημερινή βιοπάλη.Και οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, απλώς επιβιώνουν ως ζώα με κάθε μέσο.
------------------------------------------------------------
Το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης και το αιώνιο της ανθρώπινης δημιουργικότητας.
Συνάμα και το μάταιο της ανθρώπινης δημιουργικότητας για τον ίδιο τον δημιουργό.
Το όλον πρόβλημα του ανθρώπου και η άμετρη δυστυχία του είναι, που η ευτυχία του συνάδει με την τύχη των γύρω του. Αν και εγωιστικό ον εξαρτιέται από την κοινωνία του!
Μην επιχειρείτε να διδάξετε τους ανθρώπους ο άνθρωπος σπανίως διδάσκεται συνήθως μιμείται, αν θες να μάθει κάτι μη του το πεις, απλά να το κάνεις και να είσαι βέβαιος πως μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να το κάνει.
Και μιας και αναφέρθηκα στον άνθρωπο, μη τον γυρέψετε γύρω σας και προπαντός μην τον γυρέψετε στον καθρέπτη επειδή είναι από τις πλέον παραπλανημένες λατρείες ειδώλου!

Υ.Γ. Σπανίως ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται όπως βλέπει. Συνηθέστατα βλέπει όπως αντιλαμβάνεται.
Πολύβιος Δημητρακόπουλος

kykladiosnireus.blogspot.com/