ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκκλησία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκκλησία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Η Εποχή Του Ασώτου. Ας μην την παραδώσουμε στα παιδιά μας

Ο γιος απαίτησε το μερίδιο της περιουσίας του από τον Πατέρα του, το πήρε, έφυγε σε χώρα μακρινή και εκεί το διασκόρπισε.
Είμαστε οι γιοι του Πατέρα, που διαγουμίσαμε την περιουσία που μας έδωσε.
Γοητευτήκαμε από τις ξενόφερτες σειρήνες που μας σαγήνευσαν, αλλάξαμε τα πρότυπα που είχαμε από τότε που υπήρξαμε ως λαός, αναζητήσαμε το εύκολο χρήμα και την άκρατη ευχαρίστηση.
Εκλέξαμε πολιτικούς στα μέτρα μας, αναδείξαμε και συντηρήσαμε την διεφθαρμένη εξουσία και κατασπαταλήσαμε τα δώρα του Πατέρα.
Καταχωνιάσαμε τις αξίες και τις αρχές του πολιτισμού μας, την ανθρωπιά μας, το φιλότιμό μας, την τιμή μας.
Σπιλώσαμε την δικαιοσύνη,
Υπονομεύσαμε την δημοκρατία μας.
Η παγκοσμιοποίηση σμίκρυνε την πατρίδα, η «επιστημονική» ιστορία εξασθένισε το έθνος, η απόρριψη της θρησκείας ήρε τα σημεία αναφοράς.
Καταντήσαμε χοιροβοσκοί να τρώμε ξυλοκέρατα και βγήκαμε στην ζητιανιά.
Δώσαμε ομολογίες χρέους, αλλά κανείς δεν μας δάνειζε χρήματα με αντίκρυσμα χάρτινες υποσχέσεις.
Και τότε νοιώσαμε την απίστευτη μοναξιά που κουβαλούσαμε.
Όλα τα χρόνια, η περιουσία του Πατέρα, τα χρήματα που δεν κοπιάσαμε να αποκτήσουμε, τα δάνεια και οι πιστωτικές μας έδιναν την πεποίθηση της ευημερίας και της ευμάρειας κι εμείς κλεινόμασταν στον εαυτό μας, άκρατοι εγωιστές που μόνο η εξαγορά της προσωρινής ευχαρίστησης μας ένοιαζε, χτίζοντας σαθρά θεμέλια στο οικοδόμημα που θα κληροδοτούσαμε στα παιδιά μας.
Και τώρα, μόνο την τροφή των χοίρων έχουμε να φάμε, αλλά επειδή η μοναξιά δεν αντέχεται κι αφού κανένας δεν μας υπολήπτεται, είπαμε να υποθηκεύσουμε και το μέλλον μας.
Κι ετοιμαζόμαστε να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να πάρουμε μια παράταση τρυφηλότητας,
επειδή ακόμη, ο αδερφός μου ο γερμανός, δεν με θέλει μαζί του,
επειδή ο αδερφός μου ο ευρωπαίος δεν θέλει να με στηρίξει,
επειδή ο αδερφός μου ο «νοικοκύρης» λέει: «ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών»...
Ευτυχώς η παραβολή έχει αίσιο τέλος.
Ο άσωτος γιος μετανοεί και προστρέχει στον Πατέρα του: «πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου, και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου», κι Αυτός ανοίγει την αγκαλιά του και σφάζει τον μόσχο τον σιτευτό.
Όταν εμείς συνειδητοποιήσουμε τον εγωισμό μας,
όταν αισθανθούμε ειλικρινά την ασωτία μας,
όταν πάψουμε να θεωρούμε τους «άλλους» υπεύθυνους για την κατάντια μας,
όταν αποπέμψουμε τον πολιτικό που εμείς εκλέξαμε την ώρα που θα μας κλείσει το μάτι,
όταν θα αρνηθούμε στον διεφθαρμένο αξιωματούχο της εξουσίας να τον λαδώσουμε,
όταν σαν δάσκαλοι κάνουμε καλά και με πολλή αγάπη το μάθημά μας στα παιδιά μας,
όταν σκάψουμε το χωράφι μας κάνοντας πρώτα τον σταυρό μας,
όταν αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας «ως εαυτούς»,
τότε ο μόσχος ο σιτευτός θα μας περιμένει στο τραπέζι, προσφορά από τον Πατέρα σε μένα και τους αγαπημένους μου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. ιέ' στίχοι 11-32)

Πηγή

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Ο Άγιος Αντώνιος

"Τον ζηλωτήν Ήλίαν τοις τρόποις μιμούμενος,
τω Βαπτιστή εύθείαις ταις τρίβοις επόμενος,
Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής,
και την οικουμένην έστήριξας εύχαίς σου.
Διό πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών."

Ο Μέγας Αντώνιος, ο αρχηγός του μοναχικού βίου, γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 251 μ.Χ. (ή το 264). Σαν παιδί ο Αντώνιος παρουσίασε πλούσια εσωτερικά χαρίσματα. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς και πλούσιοι χριστιανοί. Δυστυχώς, όταν ο Αντώνιος ήταν 20 περίπου ετών, οι γονείς του πέθαναν, αφήνοντας ορφανούς αυτόν και την μικρότερη αδερφή του. Ο Άγιος Αντώνιος ανέλαβε έτσι την επιμέλεια της αδερφής του χωρίς όμως – παρά την μεγάλη λύπη του – να σταματήσει στιγμή να ασχολείται με την Αγία Γραφή και τον Θεό. Έτσι όταν άκουσε την ευαγγελική φωνή «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. 19:21), την έκανε αμέσως πράξη. Μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα και την γονική του περιουσία στους φτωχούς, εγκατέλειψε την τύρβη του κόσμου και αναχώρησε στην έρημο έχοντας αφήσει την αδερφή του στις φροντίδες ενός παρθεναγωγείου με ενάρετες γυναίκες. Επί είκοσι χρόνια αντιμετώπισε απίστευτους πειρασμούς. Νύχτα και ημέρα έκανε ασκητικούς αγώνες με τους οποίους νέκρωσε τα σκιρτήματα των παθών, έφτασε στον βαθμό της απάθειας, υπερβαίνοντας τα όρια της ανθρώπινης φύσης. Οι ενάρετες πράξεις του έγιναν γνωστές και έφεραν πλήθος μιμητών, ώστε η έρημος μεταμορφώθηκε σε πόλη. Σ’ αυτήν την «πόλη» ο Μέγας Αντώνιος ήταν ο νομοθέτης και ιδρυτής του μοναχικού βίου. Στην έρημο γνώρισαν τον Άγιο Αντώνιο, ο Μέγας Βασίλειος και ο Μέγας Αθανάσιος. Ο Μέγας Αθανάσιος, μάλιστα, έγραψε τον βίο του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου. Αλλά και οι πιστοί που δεν ήταν στην έρημο απόλαυσαν τους καρπούς της αρετής του Μεγάλου Αντωνίου. Όταν ο Μαξιμίνος το 312 έκανε διωγμό κατά των Χριστιανών και θανάτωσε πολλούς, ο Μέγας Αντώνιος πήγε και βοήθησε και παρηγόρησε τους πιστούς. Όταν η Εκκλησία ταρασσόταν από τους Αρειανούς, ο Μέγας Αντώνιος κατέβηκε με ζήλο στην Αλεξάνδρεια το 335 μ.Χ. και αγωνίστηκε για την Ορθοδοξία. Κατάφερε μάλιστα με την χάρη που είχαν οι λόγοι του να επαναφέρει πολλούς απίστους στην Ορθοδοξία. Ζώντας έτσι, έγινε πρότυπο αρετής και κανόνας των μοναζόντων. Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο στις 17 Ιανουαρίου 356 μ.Χ. σε ηλικία 105 ετών. Η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία εορτάζει την μνήμη του Αγίου Αντωνίου στις 17 Ιανουαρίου.
Πηγή

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Τα Θεοφάνια: μια αρχαιότερη εορτή από τα Χριστούγεννα»

Γράφει ο Δημήτριος Μόσχος,
Λέκτορας Γενικής Εκκλησιαστικής Ιστορίας,
Τμήματος Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Στις 6 Ιανουαρίου κλείνει ένα πλουσιότατο σε λατρευτικά δρώμενα, παραδοσιακά έθιμα και μακραίωνες συνήθειες Δωδεκαήμερο, που συνδέεται με κεντρικά στοιχεία του χριστιανικού Ευαγγελίου: την κατά σάρκα γέννηση, την Περιτομή και τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού, που είναι βασικοί σταθμοί της Ενανθρώπησης του Θεού στον κόσμο. Παράλληλα, την 1η του έτους εορτάζεται και η μνήμη του μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας, Βασιλείου αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας. Ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων κάνουν το διάστημα αυτό έναν πόλο εορταστικό και λατρευτικό στην καρδιά του χειμώνα, που συμπληρώνεται από τον αντίστοιχο εαρινό, δηλαδή εκείνον των πασχαλίων εορτών. Πώς προέκυψε όμως ιστορικά το εορταστικό αυτό σύμπλεγμα;
1. Η αρχή των Θεοφανείων
Για τις εορτές και τη λατρεία των πρώτων Χριστιανών οι πηγές μας είναι βέβαια τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, κατόπιν οι λεγόμενοι Αποστολικοί Πατέρες, που υπήρξαν μαθητές και “ακουσταί” των Αποστόλων, όπως ο Ιγνάτιος Αντιοχείας, ο Κλήμης Ρώμης και άλλοι, και κατόπιν άλλοι χριστιανοί συγγραφείς του 2ου και 3ου αιώνα, καθώς και κείμενα κανόνων, προτροπών και διδαχών που γράφτηκαν τότε.
Σ’ αυτά ξεχωρίζουμε το Πάσχα και την κυριακάτικη Θ. Λειτουργία, τις καθημερινές προσευχές και το βάπτισμα των νέων Χριστιανών, που γινόταν ομαδικά το Μέγα Σάββατο το βράδυ. Για την περίοδο αυτή, του χειμώνα, η πρώτη μαρτυρία που έχουμε είναι του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα (δηλαδή 150-210), που μας πληροφορεί ότι οι οπαδοί του Βασιλείδη (που ήταν της αίρεσης των Γνωστικών) γιόρταζαν την ημέρα “του βαπτίσματος του Κυρίου” με αγρυπνίες και αναγνώσματα, χωρίς όμως να συμφωνούν όλοι για την ημερομηνία – άλλοι την τοποθετούσαν στις 6 κι άλλοι στις 10 Ιανουαρίου.
΄Οπως συμπεραίνουν νεώτεροι ειδικοί, από το διάστημα αυτό, ξεκινώντας ίσως από την Αλεξάνδρεια, μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα σ’ όλη την Ανατολή, την 6η Ιανουαρίου εορταζόταν μια τριπλή εορτή: η γέννηση του Χριστού, η προσκύνηση των μάγων και η βάπτισή Του. Η λέξη “Επιφάνεια” καλύπτει και τις τρεις εορτές, είναι η φανέρωση του Θεού ως βρέφους στους ανθρώπους γενικά και στους Μάγους ειδικά, η φανέρωση της Θεότητας στον Ιορδάνη με τη συμμαρτυρία του Πατρός και του Πνεύματος. Γιατί όμως στις 6 Ιανουαρίου;
Η προέλευση, πιθανότατα, είναι εξωβιβλική: είναι γνωστό, ότι αιγύπτιοι λάτρεις ενός μυστηριακού θρησκεύματος εόρταζαν την εμφάνιση του Χρόνου ή Κρόνου μέσα από τα νερά του Νείλου στις 6 Ιανουαρίου. Αυτή ήταν μια από τις πολλές ειδωλολατρικές “Επιφάνειες”. Είναι φανερό ότι οι Χριστιανοί ξεκίνησαν στην Αίγυπτο να δίνουν τη δική τους απάντηση για το ποια είναι η πραγματική “Επιφάνεια” του Θεού μέσα από τα νερά: αυτή του βαπτιζομένου Ιησού. Με το παράδειγμά Του και την εντολή Του αργότερα για βάπτιση των πιστευόντων όχι μόνο πλέον “εν ύδατι” (όπως στην θρησκευτική πρακτική πολλών ανατολικομεσογειακών θρησκειών, όπου το λιγοστό νερό θεωρείται πάντα θεόσταλτο καθαρτήριο), αλλά και “εν Πνεύματι”, ο Χριστός αναδείκνυε τη μοναδική ιστορική “Επιφάνεια” του Θεού σε μια ιστορία ευθύγραμμη, που δεν επαναλαμβάνεται. Αντίθετα, η “Επιφάνεια” των νερών ή του θεού-Ηλίου (solis invicti) στη Δύση, κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, ήταν η αποθέωση της κυκλικής φυσικής ροής του κόσμου.
2. Η ανάδειξη της ημέρας των Χριστουγέννων
Το βέβαιο είναι ότι μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα τα Θεοφάνεια ή “Φώτα” ή Επιφάνεια εμπεριείχαν και την εορτή των Χριστουγέννων, ένας συνδυασμός που απαντά ακόμη και σήμερα στο εορτολόγιο της Αρμενικής Εκκλησίας. Την εποχή του Μ. Βασιλείου (+ 379) και του Γρηγορίου του Θεολόγου μαρτυρούνται στη Μικρά Ασία οι πρώτες περιπτώσεις χωρισμού των δύο εορτών, όπου τα Χριστούγεννα άρχισαν να εορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου από επίδραση της Εκκλησίας της Ρώμης.
Στη Ρώμη είχε αρχίσει από τις πρώτες δεκαετίες του 4ου αιώνα (περί το 330-340) ο εορτασμός των Χριστουγέννων ως απάντηση στα ειδωλολατρικά Βρουμάλια ή Σατουρνάλια, που ήταν η λατρεία του αναγεννώμενου Ηλίου, όταν (περισσότερο εμφανώς στα βορειότερα κλίματα) άρχιζε να ξαναμεγαλώνει η μέρα, μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Οι Χριστιανοί στη λατρεία του «ξαναγεννημένου Ήλιου» του φυσικού κύκλου, απαντούσαν με τη γέννηση του «νοητού Ηλίου της Δικαιοσύνης». Περί το 375 άρχισαν να εορτάζονται τα Χριστούγεννα και στη Συρία και το 386 ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πρεσβύτερος στην Αντιόχεια, εξέφρασε στο Λόγο του “Εις την γενέθλιον ημέρα του Σωτήρος” τη χαρά του, που επιτέλους η 25η Δεκεμβρίου μπήκε επίσημα στο εορτολόγιο της πόλης. Μέχρι το 432 η εορτή είχε φθάσει και στην Αλεξάνδρεια.
Ενώ στη Δύση τα Επιφάνεια συνδέονται μέχρι σήμερα, κυρίως, με την προσκύνηση των Μάγων, στην Ανατολή εξακολούθησαν να εορτάζονται με μεγάλη λαμπρότητα: στα Ιεροσόλυμα την εποχή εκείνη, μας πληροφορεί το Οδοιπορικό της Αιθερίας (ταξιδιωτικός οδηγός μιας ευσεβούς Μαυριτανής κυρίας στα τέλη του 4ου αιώνα) ότι επί μία εβδομάδα μετά τις 6 Ιανουαρίου τελούνταν μία Λειτουργία κάθε μέρα σε συγκεκριμένους μεγάλους ναούς της πόλης από τον επίσκοπο ή μοναχούς.
Οι γνωστές σε όλους μας ευχές του Μεγάλου Αγιασμού έχουν σαφώς εξορκιστικό χαρακτήρα και καταδεικνύουν το θρίαμβο της νίκης του ενανθρωπήσαντος Υιού του Θεού (άρα, τελικά, του ανθρώπου, που ενώνεται με το Θεό) πάνω στον “γκρίζο” κόσμο πνευμάτων, κακοποιών στοιχείων, αοράτων “αρνητικών” δυνάμεων (όπως λέμε σήμερα) κλπ. Πολύ σωστά έχει, λοιπόν, συνδεθεί στη λαϊκή αντίληψη η έξωση των καλικαντζάρων ή “παγανών” με τον αγιασμό των υδάτων. Βαθμιαία, το διάστημα των 40 ημερών πριν τα Χριστούγεννα και των 40 ημερών μετά, μέχρι την Υπαπαντή, έγινε μια λαμπρή εορταστική αλυσίδα, που στις μέρες μας έχει, δυστυχώς, εκφυλιστεί σε άλλοθι καταναλωτισμού».

Πηγή

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Η διαδήλωση κατά της κάρτας του πολίτη.

Ήταν και το Πενταπόσταγμα εκεί.
Μιας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δε μας έκαναν τη τιμή να παρουσιάσουν τη διαδήλωση κατά της κάρτας του πολίτη και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, στα μεγάλα κανάλια, θα το κάνουμε εμείς! Άνθρωποι, χωρίς υπερβολή, από όλη την Ελλάδα , αψήφησαν το κρύο και την απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς (για πρώτη φορά στα Ελληνικά χρονικά, έγινε απεργία Κυριακή!!!) και κάνανε το πρώτο βήμα να διαμαρτυρηθούν για τη κάρτα του πολίτη και τη προστασία των προσωπικών τους δεδομένων. Η προσέλευση του κόσμου ήταν αρκετά ικανοποιητική. Αυτό όμως που κυρίως κυριάρχησε ήταν ο έντονος προβληματισμός και η ανάγκη επίσημης τοποθέτησης της Εκκλησίας μας επί του θέματος.
Δείτε το βίντεο από τη διαδήλωση κατά της κάρτας του πολίτη


Πηγή

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

To 1982 την διαίρεσαν, το 1994 την μετονόμασαν, και τώρα την κλείνουν!

Υπουργείο Παιδείας: Να κλείσει το τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας καθώς το διδακτικό του προσωπικό απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από συγγενείς πάσης φύσεως, όπως σύζυγοι, τέκνα, γαμπροί, κουμπάροι κ.α.
Σχόλιο: Μάλλον δικοί τους που αλλαξοπίστησαν πρέπει να ήταν, ή τα δικά τους έργα ολοκληρώνουν. Στην ιστορία του τμήματος αναφέρεται :
Το 1982, με το Νόμο 1268, η Σχολή χωρίστηκε σε δύο Τμήματα: α) Θεολογίας και β) Ποιμαντικής. Το 1983 με το Νόμο 1351/28-4-1983 κατοχυρώνεται το δικαίωμα διορισμού των πτυχιούχων του Τμήματος Ποιμαντικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τις τεχνικές σχολές. Τον Οκτώβριο του 1994 μετονομάσθηκε σε Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας με το Π.Δ. αρ. 315 (ΦΕΚ 166/6-10-94, τ. Α´):
Και κομματική συνέχεια και κομματική συνέπεια.

Υπήκοος Πολίτης: Να κλείσει και το φθαρμένο τμήμα της πολιτικής, καθώς το προσωπικό του απαρτίζεται, από την χειρότερη μορφή οικογενειοκρατίας, που μετρά τουλάχιστον ένα αιώνα, και πλαισιώνεται από παππούδες, τέκνα, εγγόνια, φιλενάδες, παρατρεχάμενους αυλοκόλακες, ημέτερους, αετονύχηδες, ανέντιμους, αναξιοπρεπείς, μισάνθρωπους, ανθέλληνες και άλλα είδη «ών αριθμός ουκ έχει τέλος». Όχι μόνο στην κεντρική διοίκηση, αλλά και στην νεόδμητη περιφερειάκη, και στην «δεινοσαυρική» συγνώμη δημόσια.
Επειδή πολλοί λένε ότι τέτοια φαινόμενα υπάρχουν σχεδόν παντού στα ΑΕΙ παρακαλώ επιτρέψτε μου να αμφιβάλω κάπως για τα περί «δικαιοσύνης» τής παναρέτου αυτής εξοχότητος υφυπουργού ΔΒΜ&Θ κκ Πανάρετου. (το «της παναρέτου» αποτελεί χαρακτηρισμό - και όχι ονομασία- όπως λέμε πανσόφου κ.λπ.).
Και μόνο το γεγονός ότι κάποιος είναι πολιτικός που έχει ανέβει στα σκαλιά της ιεραρχίας του συστήματος αυτό υποδηλώνει πολλά για τα «αισθήματά» του περί δικαιοσύνης (εδώ μπορείτε να γελάσετε ελευθέρως).
Οπότε, οι κακές γλώσσες - όχι εγώ-, ενδέχεται να πουν ότι επρόκειτο για χειρουργική επέμβαση με απώτερους σκοπούς.
Και κάποιες Κασσάνδρες προφητεύουν πώς κάπως έτσι θα λειτουργήσει και ο «Καλλικράτης»…Διαίρεσε ....θα μετονομάσει......θα κλείσει.

Τι θα κλείσει; Αυτό βρείτε το εσείς! Τι κάνει νιαου-νιάου στα κεραμίδια!
Σαν δεν ντρέπονται οι κακές γλώσσες και οι Κασσάνδρες . Εγώ δεν τα υιοθετώ αυτά.

Πηγή

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία μετά από 557 χρόνια

H θεία λειτουργία θα γίνει την Παρασκευή, 17 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της γιορτής Σοφίας, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδας των ορθοδόξων χριστιανών.

Την πρόθεση τους να τελεστεί Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία 557 χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, εκφράζουν εκπρόσωποι του οργανισμού «Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας», που αριθμεί δεκάδες χιλιάδες μέλη σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Όπως είπε, η Παγκόσμια Ενορία έχει ήδη ενημερώσει, με συστημένη επιστολή της, τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, για την απόφασή της να παρευρεθεί στην Πόλη τη μέρα αυτή και να λειτουργήσει την Αγία Σοφία. «Οι ενορίτες της Αγίας Σοφίας απ’ όλο τον κόσμο θα είμαστε στην Πόλη, προκειμένου να τελέσουμε θεία λειτουργία στη Μητέρα Εκκλησία της Χριστιανοσύνης, το σύμβολο της Ορθοδοξίας», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην επιστολή. Εξάλλου, με πρωτοβουλία της οργάνωσης, την Κυριακή 23 Μαΐου, θα τελεσθεί, στην εκκλησία της Του Θεού Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη, θεία λειτουργία χοροστατούντος του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, παρουσία Αγιασοφιτών από την Ελλάδα και χώρες του εξωτερικού.
Εξάλλου, σε ερώτηση αν οι εκπρόσωποι της Παγκόσμιας Ενορίας ενημέρωσαν το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για την πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν, ο κ. Σπύρου δήλωσε ότι δεν είναι θέμα πολιτικό και ότι ο οργανισμός εδρεύει στις ΗΠΑ. «Καμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να προσδιορίζει τη χρήση ιερών χώρων, να διορίζει ιερείς και ιεράρχες και να προσδιορίζει την αμφίεση ιερέων και λειτουργών θρησκειών», είπε ο κ. Σπύρου. Η «Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας» ιδρύθηκε το 2005, με έδρα τις ΗΠΑ, αναγνωρίζεται ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός και έχει, ως στόχο, να λειτουργήσει ξανά ως χριστιανικός ναός η Αγία Σοφία. Στα χιλιάδες μέλη της ανά τον κόσμο συμπεριλαμβάνονται και άτομα άλλων θρησκειών και δογμάτων.

Στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, που έδωσαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ενορίας, Κρις Σπύρου, και ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Άνθιμος, ο κ. Σπύρου έκανε γνωστό ότι η θεία λειτουργία θα γίνει την Παρασκευή, 17 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της γιορτής Σοφίας, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδας των ορθοδόξων χριστιανών.

Αναρτήθηκε από eternity

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Άγιος Γεώργιος της Καρυούπολης

"Ημείς δε την επομένων ημέραν ανεχωρήσαμε εκ του Οιτύλου κατευθυνόμενοι πρός την Κολοκυθιάν, δια να επισκεφθώμεν εκείνους τους πληθυσμούς και να τους αναγνώσωμεν την επιστολήν του Γαληνοτάτου. Ιππεύσαμεν καθ΄ όλον το διάστημα της ημέρας δια μέσου δρυμών συναντήσαντες περί τα μέσα της πορείας μίαν εκτεταμένην κοιλάδα εκ των πλέον ωραίων, την οποίαν δύναται να ίδη τις, περιβαλλομένην υπό τερπνοτάτων λόφων μετ΄αφθονίας υδάτων."
 Φαβιανός BARBO γραμματεύς 1571μ.χ.

Την κορυφή του λόφου της Παλιάς Καρυούπολης καλύπτουν τα ερείπια της Βυζαντινής αυτής πόλης. Πρώτη αναφορά στο «Βίο του όσιου Φιλάρετου», έργο του μοναχού Νικήτα που γράφτηκε στην Καρυούπολη το 820 μ.Χ. Στην συνέχεια διαγράφει μια μεγάλη ιστορία μέχρι την εγκατάλειψή της από το σύνολο περίπου των κατοίκων, περί το 1750 μ.Χ.
Πολλές εκκλησίες, πύργοι, οχυρωματικό τείχος, ανεμόμυλος, γηστέρνες, ξεπροβάλλουν μέσα από τα ερείπια των κατοικιών, με το καθολικό να διατηρείται στην πλέον καλή κατάσταση. Το καθολικό είναι η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Κτίσθηκε μέσα στον περιβάλλοντα το παλατάκι χώρο, πολύ μεταγενέστερα από αυτό. Σύμφωνα με την άποψη του καθηγητή Δρανδάκη, κτίσθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα και ανήκει στην κατηγορία μονόχωρων ναών με τρούλο, που είναι αρκετά διαδεδομένοι στη Μάνη. Η ανέγερσή του πρέπει να έγινε την εποχή των Παλαιολόγων, τότε που έχουμε και την πρώτη αναφορά για την επισκοπή Καρυούπολης 1426μ.χ.
Το ύφος του ναού παρουσιάζεται επιβλητικό, έχει μνημειακό χαρακτήρα, και ομοιότητες με μνημεία του Μιστρά. Δεσπόζει ο οκταγωνικός τρούλος, διακοσμημένος με πώρινα αψιδωτά περιγράμματα σε κάθε μια από τις πλευρές του, και η μεγάλη ημικυκλική αψίδα από τα ανατολικά. Τα πάρα πάνω φανερώνουν, ότι αποτελούσε τον καθολικό ναό της επισκοπής που ιδρύθηκε στην Καρυόπολη. Πάνω από την κυρία είσοδο του ναού, στην δυτική πλευρά, που μεταγενέστερα όμως κτίσθηκε, και άνοιξε άλλη στη νότια, υπάρχει η κτητορική επιγραφή «ΑΝΙΣΤΟΡΗΘΗ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΟΥΤΟΣ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΤΩΝ ΤΙΜΙΟΤΑΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΝΙΚΟΛΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΙΑΝΩΝ ΜΑΡΑΒΕΛΙΑΝΩΝ ΚΟΝΤΟΣΤΑΥΛΩΝ ΡΑΜΕΝΙΑΝΩΝ Μ……ΑΤΩΝ των……………..ων ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΩΝ».

Ολόκληρο τό άρθρο στο περιοδικό Έπαθλο

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Η Εκκλησία και «η απειλή της μεγάλης πείνας»

Σε συνέχεια της ανάρτησης «Η απειλή της μεγάλης πείνας» και με αφορμή τα παρακάτω σχόλια:

-- με την περιουσία που έχει η εκκλησία μπορεί να ταΐσει πολύ περισσότερους
-- Όσο για το αν η εκκλησία αδυνατεί να τους θρέψει.......ασχολίαστο

θα θέλαμε να πούμε τα εξής:
Ας υποθέσουμε ότι η Εκκλησία μπορεί να ταΐσει πολύ περισσότερους από όσους πεινούν.
Αυτή είναι μια εύκολη τοποθέτηση που σκοπό έχει μόνο να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα και να μπορούμε να κοιμόμαστε ανάλαφρα.
Τα πράγματα όμως κατά την γνώμη μου δεν είναι έτσι. Ανεξάρτητα τι κάνουν οι άλλοι, ακόμη και η Εκκλησία, σημασία έχει, εμείς τι κάνουμε.
Η Εκκλησία μπορεί να μη κάνει την δουλειά της, εμείς όμως διακριτικά και με ευγένεια μπορούμε να βοηθήσουμε. Εμείς, όχι ο άλλος.
Οι συνάνθρωποι μας, πλέον, δίπλα μας, υποφέρουν, πεινάνε κι εμείς έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε. Να βοηθήσουμε με τον καλύτερο τρόπο κι όταν λέμε με τον καλύτερο τρόπο, εννοούμε να προσέχουμε να μην πληγώσουμε την υπερηφάνεια αυτών που μας έχουν ανάγκη.
Βρείτε τον καλύτερο τρόπο αρωγής και προσφέρετε τον με την καρδιά σας, όχι μίζερα, όχι με μισή καρδιά, με αγάπη από το υστέρημά σας.
Κι αν το κάνετε αυτό, πιστέψτε με, θα νιώσετε καλύτερα, πολύ καλύτερα και ούτε που θα σας νοιάζει τι κάνει η Εκκλησία.
Δωρεάν Φαγητό ανά Νομό
Αν όμως σας νοιάζει τι κάνει η Εκκλησία, ψάξτε, ερευνήστε, μην κατηγορείτε επειδή είναι της μόδας, επειδή ορισμένοι δεν επιτελούν το έργο τους.
Εμείς αυτό που διαπιστώσαμε, με μια απλή έρευνα, είναι ότι παράγεται έργο και μάλιστα σημαντικό, ειδικά τώρα που πολλοί συνάνθρωποί μας δεν έχουν που να πιαστούν και το μόνο τους καταφύγιο είναι η εκκλησία της γειτονιάς τους και ο εφημέριος της.

Μερικά επίσημα στοιχεία:
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2010, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενημερώθηκε από την Έκθεση της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Παρακολουθήσεως Ευρωπαϊκών Θεμάτων για την Ημερίδα, με γενικό θέμα την «Φτώχεια» και τον «Κοινωνικό αποκλεισμό» η οποία πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουλίου 2010, στα Γραφεία της Αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα. Στην Ημερίδα συμμετείχαν Στελέχη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων του Λεκανοπεδίου Αττικής, Πελοποννήσου, Στερεάς Ελλάδος και των νήσων Ιονίου και Αιγαίου Πελάγους.
Εκτός των Εισηγήσεων, στην Ημερίδα παρουσιάσθηκαν και στατιστικά στοιχεία, τα οποία αφορούν την κοινωνική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Σήμερα, η Εκκλησία της Ελλάδος δια της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των κατά τόπους Ιερών Μητροπόλεων, εκτός των Γενικών και Ενοριακών Φιλόπτωχων Ταμείων τα οποία ανέρχονται σε 2.325 λειτουργεί επιτυχώς :
• 10 Βρεφονηπιακούς Σταθμούς.
• 10 Παιδικούς Σταθμούς για να μπορούν να εργασθούν οι μητέρες των παιδιών.
• 19 Στέγες Γερόντων στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
• 66 Γηροκομεία στις Ιερές Μητροπόλεις.
• 13 Θεραπευτήρια Χρονίως Πασχόντων.
• 8 Ιδρύματα για άτομα με ειδικές ανάγκες.
• 10 Νοσοκομεία - Ιατρεία.
• 7 Ιδρύματα Ψυχικής Υγείας.
• 6 Ξενώνες για αστέγους.
• 1 Ξενώνα για την φιλοξενία συγγενών – συνοδών ασθενών, στην Ιερά Μητρόπολη Σύρου
• 36 Οικοτροφεία - Ορφανοτροφεία, Ιδρύματα Παιδικής Προστασίας.
• 195 Κέντρα Αγάπης (Συσσίτια) Ιερών Ναών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας μας.
• Φοιτητικά Οικοτροφεία :
• 1 της Ιεράς Συνόδου, (Αλλοδαπών Φοιτητών).
• 1 της Αποστολικής Διακονίας, (Θεολογικό Οικοτροφείο).
• 2 των Ιερών Μητροπόλεων Ηλείας και Σύρου, στην Αθήνα.
11 Φοιτητικά Οικοτροφεία σε επαρχιακές Μητροπόλεις.
Επίσης λειτουργούν Κέντρα Κοινωνικής Συμπαραστάσεως, ευρέσεως εργασίας καθώς και λειτουργία Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», επιπλέον Σχολές Γεωργικές, Οικοκυρικών, Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής Μουσικής, φροντιστήρια σχολικών μαθημάτων κ.λπ.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών έχει το Πρόγραμμα διανομής φαγητού σε αστέγους «Κιβωτός αγάπης», χώρο για προσφορά δωρεάν ρουχισμού «Ταβιθά» καθώς και το Ίδρυμα Ψυχοκοινωνικής αγωγής και στήριξης «ΔΙΑΚΟΝΙΑ». Σε διάφορες Ιερές Μητροπόλεις λειτουργούν παρόμοια κέντρα διανομής τροφίμων και ρουχισμού.
Πρόγραμμα της Ιεράς Συνόδου υποδοχής μεταναστών και προσφύγων με 2 γραφεία (Αθήνα, Θεσσαλονίκη).
Επιπλέον λειτουργούν 30 διάφορα Ιδρύματα σε Ιερές Μητροπόλεις, Ιεραποστολικά, Φιλανθρωπικά, Συμπαραστάσεως κρατουμένων, πνευματικής και κοινωνικής συμπαραστάσεως, αποκαταστάσεως απόρων και αγάμων Μητέρων.
Εξαιρετικές στις εγκαταστάσεις και υποδειγματικές στην λειτουργία τους είναι και οι 54 Κατασκηνώσεις που λειτουργούν στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις και οι οποίες κατά τους θερινούς μήνες δέχονται μεγάλο αριθμό παιδιών για κοινοτική και πνευματική ζωή, επιμόρφωση, παιχνίδι, μπάνιο. Αξιοσημείωτη είναι και η φιλοξενία παιδιών ομογενών οικογενειών από το Εξωτερικό, κατόπιν του σχετικού ενδιαφέροντος των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών μας, για την γνωριμία της Πατρίδας και την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας.
Βασική προσφορά είναι και η λειτουργία τραπεζών αίματος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, σε κάθε Ιερό Ναό της, δηλαδή 145 Τράπεζες αίματος και 35 στην περιφέρεια (Ιερές Μητροπόλεις).
Εκτός των παραπάνω επίσημων στοιχείων που ανακοινώθηκαν σε Ημερίδα, έχουμε δημοσιεύσει επειδή η ανάγκη το επιβάλλει τα σημεία που παρέχονται συσσίτια από την Ορθόδοξη Εκκλησία σε όλη την Ελλάδα. Παραθέτουμε τον τόπο για να ενημερώσετε όσους το έχουν ανάγκη και να τους πείτε ότι εκεί θα βρουν ένα πιάτο φαγητό:
Δωρεάν Φαγητό ανά Νομό

Αναρτήθηκε από Χαμομηλάκι

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Κάποιοι κληρικοί που κοσμούν την εκκλησία μας....

«Ο μισθός μου στο κράτος»


Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ

ΣΕ ΜΙΑ εποχή όπου όλοι γνωρίζουν την Τζούλια και ελάχιστοι τους πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους αυτού του τόπου, σήμερα ας κάνουμε τη διαφορά.
Και ας ασχοληθούμε με μια είδηση που πέρασε στα ψιλά. Κανείς δεν τη συζήτησε, κανείς δεν τη σχολίασε, κανείς δεν της έδωσε τη σημασία που της αρμόζει.Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος ζήτησε διακοπή της μισθοδοσίας του.
Όπως είπε στο κεντρικό δελτίο του Αlter: «Η Εκκλησία πρέπει να συμμετέχει στον αγώνα και την προσπάθεια που γίνεται. Θεωρώντας ότι εγώ δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω, ζήτησα να επιστραφεί ο μισθός μου στο κράτος. Μια συμβολική κίνηση την οποία έκαναν και άλλοι άνθρωποι. Σκέφτηκα αφού την κάνει μια ευρωβουλευτής, γιατί να μην την κάνει και ένας επίσκοπος!».
(Να σημειώσω εδώ ότι το ίδιο έπραξε και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, βάζοντας όμως την παράμετρο να μη φορολογηθούν οι επαρχιακές μητροπόλεις!)
Η είδηση με κέντρισε και άρχισα να ψάχνω στο Διαδίκτυο ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ακόμα περισσότερο με κέντρισαν τα ευρήματα της έρευνάς μου. Μεταφέρω εδώ μέρος του βιογραφικού του (ολόκληρο θα χρειαζόμασταν τρεις σελίδες της εφημερίδας):
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος Χατζηνικολάου γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις σπουδές του στον τομέα της Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Ηarvard. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη μελέτη της Μηχανικής των Ρευστών και της Μαθηματικής Φυσιολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), όπου έλαβε μεταπτυχιακούς τίτλους και διδακτορικό.
ΟΙ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ σπουδές του στο κοινό πρόγραμμα αυτών των δύο πανεπιστημίων επικεντρώθηκαν στον τομέα της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας. Αντικείμενό τους ήταν η αιμοδυναμική μελέτη του κυκλοφορικού συστήματος (καρδιάς και αγγείων) με χρήση Μηχανικής των Ρευστών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών. Συγκεκριμένα, ασχολήθηκε με την επινόηση, τον σχεδιασμό και τη μελέτη μιας μη αιματηρής μεθόδου διαγνώσεως βαλβιδικών παθήσεων με τη μέθοδο της ακουστικής ανάλυσης!
Εργάστηκε ως ερευνητής και επιστημονικός συνεργάτης στο αγγειολογικό εργαστήριο του Νew Εngland Deaconess Ηospital στην Αμερική. Παράλληλα εργάστηκε ως επιστήμων στη ΝΑSΑ.
Δίδαξε σε σεμινάρια του Χάρβαρντ και στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Αθηνών και Κρήτης.
Η επιστημονική και ερευνητική ενασχόλησή του με τον φυσικό κόσμο και τον άνθρωπο και η προσωπική του αναζήτηση οδήγησαν αυτό τον κορυφαίο επιστήμονα στην Ορθοδοξία. Σπούδασε Θεολογία στη Βοστώνη και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Υπήρξε διευθυντής του Κέντρου Βιοϊατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας και πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το 1989, γίνεται πρώτα μοναχός, έπειτα διάκονος και στη συνέχειαπρεσβύτερος. Από το 1990 μέχρι το 2004 διακονούσε ως εφημέριος τοαγιορείτικο μετόχι της Αναλήψεως (Μονής Σίμωνος Πέτρας) στον Βύρωνα.
Το 2004 εκλέγεται Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, ενώ πριν από δύο χρόνια αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
ΑΥΤΟΣ Ο λαμπρός επιστήμων απαρνήθηκε τιμές, δόξες και πλούτη και στράφηκε στην Εκκλησία. Ο μισθός του είναι μικρότερος από 2.000 ευρώ. Αυτό τον μισθό δωρίζει στο κράτος, για να συμβάλει όπως μπορεί στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Και όπως λέει:
«Αυτό είναι μια συμβολική κίνηση συμπαράστασης στον αγώνα που γίνεται για την αντιμετώπιση των οικονομικών δυσχερειών της πατρίδας μας».
Σεβασμιώτατε, με ταπεινότητα το χέρι σας φιλώ!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
Ο σεβασμιώτατος αποδυκνείει και την αγαστή σχέση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ της επιστήμης και θρησκείας, όταν φυσικά αυτές υπηρετούνται από σημαντικούς ανθρώπους.