Ολόχρυσες μάσκες Μακεδόνων πολεμιστών στη Φλώρινα

Ταφή με ειδώλιο Σφίγγας, πλαστικό αγγείο, κ.ά.

Στο φως σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα σε νεκροταφείο στην Αχλάδα Φλώρινας.
Τα χρυσά προσωπεία πολεμιστών αναθερμαίνουν τη συζήτηση για την καταγωγή των Μακεδόνων από την Πελοπόννησο και τη συγγένειά τους με δωρικά φύλα
Ημακεδονική γη βγάζει χρυσές μάσκες πολεμιστών από την αρχαιότητα και επιβεβαιώνει εν μέρει τη φιλολογική εκδοχή, μέσω των γενεαλογικών μύθων, για την προέλευση των βασιλέων (Τημενίδες, Βακχιάδες) της Μακεδονίας από τη βορειoανατολική Πελοπόννησο, το Άργος και την Κόρινθο, με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή, ενώ αναδεικνύει, όπως και πλήθος άλλων ευρημάτων από τη Μακεδονία, την πολιτισμική συγγένεια με τα δωρικά φύλα.
Οι χρυσές μάσκες ανακαλύπτονται στους μυκηναϊκούς τάφους και στη μακεδονική γη, με μεταγενέστερη ωστόσο χρήση. Οι Μυκηναίοι πήραν την ιδέα του χρυσού νεκρικού προσωπεία πιθανόν από τους Αιγυπτίους και στον ταφικό κύκλο Α' των Μυκηνών βρέθηκαν πέντε χρυσές προσωπίδες.
Το 1980 χρυσά προσωπεία βρέθηκαν σε ταφικό σύνολο αρχαίου νεκροταφείου που χρονολογείται στο 520-500 π.Χ. στη Σίνδο Θεσσαλονίκης και αργότερα ήρθε η μεγάλη ανασκαφή στο Αρχοντικό Πέλλας με χρυσές μάσκες που επίσης χρονολογούνται στα 560-540 π.Χ. Με αυτήν ξεκίνησε μια συζήτηση για το αν και με ποιον τρόπο συνδέονται τα νεκρικά προσωπεία Μυκηνών και Μακεδόνων.

Χρυσό προσωπείο πολεμιστή από το Αρχοντικό Πέλλας

Η ανασκαφή που διενεργείται σε μεγάλο αρχαιολογικό χώρο στην Αχλάδα, μόλις 22 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Φλώρινας, όπου γίνεται εντατική εξόρυξη λιγνίτη, έφερε στο φως νέα χρυσά προσωπεία και αναθερμαίνει τη σχετική συζήτηση μεταξύ των αρχαιολόγων, καθώς γίνεται η τρίτη περιοχή μετά τη Σίνδο και το Αρχοντικό όπου αποκαλύπτονται τέτοια ευρήματα.
Τα ευρήματα που βγάζει η μακεδονική γη ενισχύουν τη φιλολογική εκδοχή μιας πολιτισμικής συγγένειας των βασιλέων του μακεδονικού βασιλείου με τα δωρικά φύλα, στα ταφικά έθιμα, στη θρησκεία και στη γλώσσα. Στη φετινή ανασκαφική περίοδο αποκαλύφθηκαν περισσότερες από 200 ταφές, από τις οποίες 131 χρονολογούνται στους βυζαντινούς χρόνους και 75 στους αρχαϊκούς.
Λόγω του μνημειακού τους χαρακτήρα, οι περισσότερες ταφές ήταν συλημένες -πιθανόν από τους αρχαίους ακόμα χρόνους-, ωστόσο σε μια περιοχή τα ευρήματα διέλαθαν την προσοχή των τυμβωρύχων και μαρτυρούν τον πλούτο, την αριστοκρατική καταγωγή, τον ηρωικό χαρακτήρα και τον ηγετικό ρόλο κάποιων οικογενειών της μακεδονικής αριστοκρατίας στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Αρχαίας Λύγκου κατά το δεύτερο μισό του 6ου π.Χ. αι.

Ταφή με χρυσό προσωπείο, αργυρή περόνη, χρυσά δαχτυλίδια, κ.ά

Μοναδικό εύρημα του νεκροταφείου αποτελεί το χρυσό προσωπείο που εντοπίστηκε σε λακκοειδή ανδρική ταφή με κάλυψη από αργούς λίθους. Μολονότι ο τάφος ήταν συλημένος και διαταραγμένος, εκτός της νεκρικής μάσκας σώθηκαν ένα χρυσό δακτυλίδι, μια αργυρή διφυής περόνη, τμήματα από σιδερένια ξίφη και σιδερένιες αιχμές, κεχριμπαρένιες ψήφοι, ένας χάλκινος λέβητας και μια οπισθότμητη πρόχους (αγγείο με μακρύ στόμιο για το πλύσιμο των χεριών)..
Τέσσερα κράνη του λεγόμενου «ιλλυρικού τύπου», που ήρθαν για πρώτη φορά στο φως, διαφοροποιούν τους συγκεκριμένους νεκρούς ως προς την οπλική εξάρτυση από τους υπόλοιπους πολεμιστές της Αχλάδας.
Ο «ιλλυρικός τύπος» κράνους αφορά σε μια ορειχάλκινη περικεφαλαία που χρησιμοποιούνταν ευρύτατα τον 8ο και τον 7ο π.Χ. αιώνα ειδικά στην Πελοπόννησο και εσφαλμένα πήρε το όνομά του από την Ιλλυρία - ίσως επειδή εκεί βρέθηκαν αρκετά τέτοια κράνη στη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών.

Ταφή πολεμιστή με οπλισμό και αργυρά καττύματα

Το κράνος ήταν κατασκευασμένο από μπρούντζο και προστάτευε το κεφάλι και τον αυχένα του πολεμιστή, χωρίς να εμποδίζει την όρασή του. Από το ταφικό σύμπλεγμα ξεχωρίζει ο τάφος ενός πολεμιστή, εν μέρει συλημένος, στον οποίο διατηρήθηκαν, μεταξύ άλλων, χάλκινο κράνος «ιλλυρικού τύπου», χάλκινη περικνημίδα, σιδερένια δόρατα, σιδερένιο ομοίωμα δίκυκλης αγροτικής άμαξας, χρυσά ελάσματα και αργυρά καττύματα.
Σε πέντε ταφές εφαρμόστηκε η πρακτική της δευτερογενούς καύσης. Η μία εντοπίστηκε σε μεγάλο κρατηρόσχημο χάλκινο αγγείο, εξαιρετικό δείγμα της αρχαίας μεταλλοτεχνίας. Το αγγείο σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση, έχει διάμετρο 0,55μ. και η λαβή του απολήγει σε δύο προσφύσεις με τη μορφή ανθρώπινων χεριών. Πρόκειται για δευτερογενή καύση ανδρός, και μάλιστα πολεμιστή, όπως υποδηλώνουν τα κτερίσματα: δύο σιδερένια ξίφη, δύο σιδερένια δόρατα και ένα χάλκινο κράνος "ιλλυρικού τύπου" πλαισίωναν το αγγείο, το οποίο καλυπτόταν με οριζόντια τοποθετημένη σχιστολιθική πλάκα.
Επίσης, για πρώτη φορά ήρθαν στο φως, σφαιρικός αρύβαλλος (σ.σ.: μικρό σφαιρικό αγγείο με στενό στόμιο) από φαγεντιανή, πήλινα ειδώλια καθιστής σε θρόνο γυναικείας μορφής που κρατά περιστέρι και ένθρονης Σφίγγας με λύρα. Βρέθηκαν δύο πλαστικά αγγεία με όρθια γυναικεία μορφή και με προτομή ανδρικής μυθικής μορφής με δορά ζώου στο κεφάλι, πιθανώς του Ηρακλή, που χρονολογούνται στα αρχαϊκά χρόνια.

Χάλκινο αγγείο με δευτερογενή καύση

Η σωστική ανασκαφή βρίσκεται σε εξέλιξη και διενεργείται υπό την εποπτεία της αρχαιολόγου, Λιάνας Γκέλου, σε εκτεταμένο νεκροταφείο με διαχρονική χρήση, οι τάφοι του οποίου έχουν ήδη φτάσει τους 1.290.
Οι πρωιμότεροι από αυτούς ανάγονται στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, οι πολυπληθέστεροι ανήκουν στην περίοδο μεταξύ 6ου και 3ου π.Χ. αι., ενώ διαπιστώνεται εκτεταμένη χρήση του νεκροταφείου και στα βυζαντινά χρόνια. Στο νότιο τμήμα του ίδιου αρχαιολογικού χώρου, εν μέρει πάνω από προϊστορικούς και αρχαϊκούς-κλασικούς τάφους, αποκαλύφθηκαν δύο ρωμαϊκά οικοδομικά συγκροτήματα αγροικιών με παραγωγικές και εργαστηριακές εγκαταστάσεις.

Μαρία Ριτζαλέου      ethnos.gr

ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ 2019, Η συγγραφεύς-ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας κα Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου...

...μίλησε για την ΤΡΙΗΡΗ με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες

Η συγγραφεύς- ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας κα Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου 

Στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Αμπελακίων πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η ομιλία της συγγραφέως-ερευνήτριας Ναυτικής Ιστορίας κας Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου.
Η συγγραφεύς παρουσίασε το θέμα «ΤΡΙΗΡΗΣ Το πλοίο που άλλαξε την ιστορία» με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και με την παραστατικότητα που την διακρίνει, μάγεψε το ενθουσιώδες κοινό.
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Σαλαμίνια 2019 παρουσία του Δημάρχου Σαλαμίνας κου Γιώργου Θ. Παναγόπουλου! Προλόγισε ο Αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού Παντελής Διολέτης.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους: Εκ μέρους του Αρχηγού Στόλου ο Αρχιεπιστολεύς Στόλου, Αρχιπλοίαρχος Ιωάννης Καλογερόπουλος, ο Αντιδήμαρχος Κοινότητας Αμπελακίων Κωνσταντίνος Λένης, ο πρώην Α/ΓΕΝ Ναύαρχος ε.α. Δημήτριος Ελευσινιώτης, ο τ. Αντιπεριφερειάρχης Νήσων και Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α. κ. Παναγιώτης Χατζηπέρος, ο Αντιπρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος Σαλαμίς Κυριάκος Μαριδάκης, η Πρόεδρος Λαογραφικού Μουσείου Ελένη Μπιλια, η Πρόεδρος Κοινότητας Αμπελακίων Σταυρούλα Μαγιάτη, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κρητών Σαλαμίνας Κώστας Τσουβαλάς, ο Πρόεδρος της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος του Παραρτήματος Σαλαμίνας Κώστας Ραπατζίκος , ο Πρόεδρος του Αρχαιοπρεπούς Οπλιτικού Εκπαιδευτικού Αγήματος «Λεωνίδας» Διονύσιος Σάκης Βαρδίκος, ο Δημοσιογράφος Αμυντικός Αναλυτής Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος, φορείς, σύλλογοι, αγαπητοί φίλοι.

ΦΩΤΟ: Γιώργος Δρακόπουλος

Απονομή αναμνηστικού στην συγγραφέα-ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας κα Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου από τον Δήμαρχο Σαλαμίνας Γιώργο Θ. Παναγόπουλο.

Απονομή αναμνηστικού στον Αρχιεπιστολέα Στόλου, Αρχιπλοίαρχο Ιωάννη Καλογερόπουλο από τον Δήμαρχο Σαλαμίνας Γιώργο Θ. Παναγόπουλο.

Κατάμεστη η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Αμπελακίων

Η συγγραφεύς - ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας κα Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου και ο ο Αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού Παντελής Διολέτης.

Αδρία: Η χαμένη ήπειρος που είναι θαμμένη κάτω από τη Νότια Ευρώπη

Η μυθική χαμένη ήπειρος Ατλαντίδα έχει το διάσημο όνομα, αλλά η Αδρία είναι μια πραγματική χαμένη ήπειρος που είναι θαμμένη σε μεγάλο βαθμό κάτω από τη Νότια Ευρώπη και τη Μεσόγειο, συνεπώς κάτω και από την Ελλάδα.
Για πρώτη φορά οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι είναι σε θέση να ανακατασκευάσουν πια αρκετά ολοκληρωμένα την ιστορία της χαμένης ηπείρου, διάρκειας σχεδόν 250 εκατομμυρίων ετών, μελετώντας τα λιγοστά απομεινάρια της που είναι ακόμη πάνω από την επιφάνεια.
Σήμερα από την λεγόμενη Ευρύτερη Αδρία έχουν απομείνει ορατά μόνο ορισμένα ασβεστολιθικά και άλλα πετρώματα στις οροσειρές της Νότιας Ευρώπης.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτοί οι βράχοι αρχικά ήταν θαλάσσια ιζήματα, που κάποια στιγμή ανυψώθηκαν μέσω της σύγκρουσης των τεκτονικών πλακών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ολλανδό γεωλόγο Ντάου βαν Χινσμπέργκεν του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Gondwana Research, σύμφωνα με το "Science", αφιέρωσαν πάνω από δέκα χρόνια κυρίως στη Μεσόγειο, συλλέγοντας δείγματα και μελετώντας παλαιομαγνητικά και άλλα στοιχεία για πετρώματα που θεωρούνται ότι προέρχονται από την Αδρία.
Η Ευρύτερη Αδρία φαίνεται πως είχε μια βίαιη και πολύπλοκη ιστορία. Κάποια εποχή, πριν περίπου 240 εκατομμύρια χρόνια, αυτονομήθηκε από την νότια υπερήπειρο Γκοντβάνα (που κάλυπτε την περιοχή της σημερινής Αφρικής, Νότιας Αμερικής, Αυστραλία, Ανταρκτικής, Ινδίας και Αραβικής χερσονήσου) και άρχισε να μετακινείται βορειότερα.
Ήταν περισσότερο ένα αρχιπέλαγος νησιών, «μια περιοχή κατάλληλη για καταδύσεις», σύμφωνα με τον Χινσμπέργκαν.
Πριν 140 εκατομμύρια χρόνια είχε περίπου το μέγεθος της Γροιλανδίας και σε μεγάλο βαθμό ήταν βυθισμένη κάτω από μια ρηχή τροπική θάλασσα, όπου σταδιακά συσσωρεύτηκαν ιζήματα και αργά μετατράπηκαν σε πετρώματα.
Η Ευρύτερη Αδρία ανήκε στην αφρικανική τεκτονική πλάκα, αλλά δεν αποτελούσε μέρος της Αφρικής, καθώς ένας ωκεανός χώριζε τις δύο ηπείρους.
Στη συνέχεια, καθώς η Αδρία συγκρούστηκε με τη μάζα ξηράς που αποτελεί σήμερα την Ευρώπη, με ρυθμό έως τεσσάρων εκατοστών ετησίως, κάτι που συνέβη πριν από 100 έως 120 εκατομμύρια χρόνια, έσπασε σε κομμάτια και βυθίστηκε.
Μόνο ένα μέρος των πάχους 100 χιλιομέτρων πετρωμάτων της Ευρύτερης Αδρίας παρέμειναν στην επιφάνεια της Γης και σήμερα οι γεωλόγοι τα αναζητούν κυρίως στη Νότια Ευρώπη.
Τα πετρώματα αυτά πιστεύεται ότι είναι διεσπαρμένα σε πάνω από 30 χώρες (και στην Ελλάδα), από την Ισπανία και τις 'Αλπεις μέχρι το Ιράν.
Μέχρι πρόσφατα, οι γεωλόγοι δεν είχαν το εξελιγμένο λογισμικό που θα τους επέτρεπε να συνθέσουν τα διαθέσιμα στοιχεία και να αναπαραστήσουν σε υπολογιστή την ιστορία της Αδρίας, πολύ περισσότερο που, κατά τον Χινσμπέργκεν, «η περιοχή της Μεσογείου είναι απλούστατα ένα γεωλογικό χάος».
Η νέα μελέτη κάνει ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Εκτιμάται ότι σήμερα τμήματα της Αδρίας βρίσκονται σε βάθος έως 1.500 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

kathimerini.gr

Η δυνατή σκηνή Παπαγιαννόπουλου-Κατράκη για τον εμφύλιο: «Μας βάλανε και πολεμήσαμε, βγάλαμε τα μάτια μας»

by Λίλα Λου

Εμφύλιος Πόλεμος, μετά από τα αιματηρά γεγονότα, έκλεισε στα τέλη Αυγούστου του 1949, ακριβώς πριν από 70 χρόνια, η πιο μαύρη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Τη νύχτα της 29ης προς 30 Αυγούστου 1949, με την πτώση και του υψώματος Κάμενικ στο Γράμμο, τελειώνει ουσιαστικά ο εμφύλιος πόλεμος.
Ο Εμφύλιος Πόλεμος, ένα από τα πιο αιματηρά γεγονότα του περασμένου αιώνα.

Κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες πολίτες ανυπολόγιστες καταστροφές και οικονομική καθίζηση.

Μαζικές εκτελέσεις και σφοδρές μάχες σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια των τριών ετών που διήρκεσε ο εμφύλιος.
Ξεκίνησε μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από τη χώρα μας. Ακολούθησε η πολιτική κρίση που κορυφώθηκε τον Μάρτιο του 1946 λίγο πριν από τις εκλογές.
Το βράδυ της 30ης Μαρτίου 1946 αντάρτες του ΕΛΑΣ του Μακεδονικού γραφείου του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Αλέξη Ρόσιο γνωστό με το ψευδώνυμο “Καπετάν Υψηλάντης” επιτέθηκαν στον Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου Πιερίας. Αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 9 χωροφύλακες.
Ακολούθησε τεράστιος διχασμός και αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις που έληξαν με την επιχείρηση “Πυρσός” στον Γράμμο και στο Βίτσι.

Ο κυβερνητικός στρατός εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Τους οποίους ανάγκασαν σε υποχώρηση.

Στις 30 Αυγούστου 1949 έληξε ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος όμως άφησε ανοικτές πληγές στην ελληνική κοινωνία για τα επόμενα χρόνια.
Ο Εμφύλιος και το… Ταξίδι στα Κύθηρα
Οι μαρτυρίες όσων βίωσαν την ταραγμένη εκείνη περίοδο είναι συγκλονιστικές.

Ο αντίκτυπος του εμφυλίου στη συλλογική συνείδηση αποτυπώνεται στην κοινή σκηνή Μάνου Κατράκη και του Διονύση Παπαγιαννόπουλου.

Είναι στην ταινία του Θοδωρή Αγγελόπουλου “Ταξίδι στα Κύθηρα”, η οποία κυκλοφόρησε το 1984, λίγο πριν από τον θάνατο των δύο ηθοποιών. Ο Διονύσης Παπαγιανόπουλος πέθανε τον Απρίλιο του ’84 και ο Μάνος Κατράκης τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
Αμφότεροι οι ηθοποιοί είχαν βιώσει από πρώτο χέρι τον εμφύλιο και τις συνέπειες του, γεγονός που προσδίδει ακόμη μεγαλύτερο κύρος στις ερμηνείες τους.

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος είχε πολεμήσει στο Αλβανικό Μέτωπο και υπήρξε λοχαγός του Εθνικού Στρατού, ενώ και ο Μάνος Κατράκης είχε πολεμήσει στον ελληνοϊταλικό Μέτωπο, είχε ενταχθεί στον ΕΑΜ και είχε εξοριστεί στον Άη Στράτη και τη Μακρόνησο.

Το σενάριο της ταινίας γράφτηκε από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τον συγγραφέα Θανάση Βαλτινό και περιείχε συμβολισμούς και σχόλια για τον ελληνικό εμφύλιο. Ο Μάνος Κατράκης υποδυόταν τον Σπύρο, πρώην κομμουνιστή ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από 32 χρόνια εξορίας στην ΕΣΣΔ. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υποδύθηκε τον πρόεδρο του χωριού, ο οποίος υπήρξε παλιός πολιτικός αντίπαλος του Σπύρου.
Οι δύο ηθοποιοί συναντιούνται στον δρόμο του χωριού, ανταλλάζουν ένα τσιγάρο και ακολουθεί ο εξής συγκλονιστικός μονόλογος του Παπαγιαννόπουλου:
“Μας βάλανε και πολεμήσαμε . Βγάλαμε τα μάτια μας. Εσύ από εδώ. Εγώ από την άλλη μεριά. Χάσαμε και οι δυο. Ο Άνθρωπος με τον άνθρωπο, ο λύκος με τον λύκο. Τίποτα δεν απόμεινε εδώ πέρα”.
Δείτε τη συγκλονιστική σκηνή για τον εμφύλιο από την ταινία “Ταξίδι στα Κύθηρα”:

enimerotiko.gr/

ΟΧΙ! η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ και της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας δεν Πουλιέται!

(Επιστολή διαμαρτυρίας προς γερμανικούς φορείς)
Πριν ακόμη καλά καλά ξεκινήσει το ταξίδι μου από τη Γερμανία προς την αγαπημένη πατρίδα, βρέθηκα αντιμέτωπη με μια φρικτή οπτική της αλλοίωσης της ιστορίας, βασισμένης σε προδοτικές πολιτικές δεκαετιών που βρίσκουν την αρχή τους σε σχέδια του Χίτλερ και του Στάλιν, να αποκτούν σάρκα και οστά σε ταξιδιωτικούς χάρτες της ADAC.
Σχέδια που όλοι μας θα θέλαμε να έχουν θαφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας...
αλλά δυστυχώς είδαμε να ζωντανεύουν στα χέρια και τις πράξεις μιας ιδιαίτερα ανθελληνικής πρωθυπουργίας...
Φυσικά αναφέρομαι στη μαύρη σελίδα ενσυνείδητης προδοσίας της χώρας μας στο ζήτημα που αφορά την παραχώρηση του ελληνικού ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στη γείτονα χώρα των Σκοπίων.

Ο τέως πρωθυπουργός μας, λες και ήταν τσιφλίκι και ιδιοκτησία του η ιερή ιστορία των προγόνων μας, σχεδόν με το ζόρι χάρισε το όνομα "Βόρεια Μακεδονία" στη γείτονα χώρα.
Κι ενώ δεκάδες πρωθυπουργοί προκάτοχοι του ούτε καν άγγιζαν το θέμα, τούτος με θράσος το "τερμάτησε"...
Έκπληκτη λοιπόν βρέθηκα να κοιτώ το χάρτη πορείας που μας έδωσε η ADAC να ονομάζει τη γείτονα χώρα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (*δίχως τον προσδιορισμό Βόρεια που συμφωνήθηκε!) και επίσης να ονομάζει τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο τους που οδηγεί στη Θεσσαλονίκη ως αυτοκινητόδρομο "Αλεξάνδρου του Μακεδόνα"!!!
Όπως βλέπει κανείς, ενώ στην πρώτη σελίδα αναφέρεται πολύ σωστά η πόλη SKOPJE...
στην ανάπτυξη της πορείας αναφέρονται τα σύνορα των χωρών Σερβίας / Μακεδονίας!!!

*Ούτε ΚΑΝ Βόρειας Μακεδονίας! και ακολούθως Μακεδονίας & Ελλάδος

Ακόμη χειρότερα, ενώ πουθενά αλλού σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν αναφέρονται εθνικές οδοί με ιδιαίτερη ονομασία, η εθνική οδός των Σκοπίων αναφέρεται ως αυτοκινητόδρομος Alexandar Makedonski!!!
Φυσικά παράλληλα με την ανάρτηση μου αυτή έχω αποστείλει επιστολή διαμαρτυρίας στην ίδια αυτή την ADAC (που παραθέτω στη γερμανική γλώσσα παρακάτω), πράγμα που θεωρώ πως θα έπρεπε να κάνουν ΟΛΟΙ οι Έλληνες και φιλέλληνες και φιλαλήθεις πολίτες της Ευρώπης, μαζί με ανάλογες επιστολές διαμαρτυρίας προς αρμόδιες υπηρεσίας των χωρών τους, ωστόσο αναρωτιέμαι...
ΠΟΣΟΙ από τους χιλιάδες τουρίστες από τη Γερμανία προς την Ελλάδα, ελληνικής ή μη καταγωγής διάβασαν αυτό το χάρτη και αποκόμισαν την ιδέα πως η χώρα βορείως των συνόρων μας ονομάζεται πλέον πραγματικά ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ;
ΠΟΣΟΙ αμόρφωτοι ήδη ταυτίζουν τον Μέγα Αλέξανδρο με τη χώρα των Σκοπίων;
Κι αν όχι σήμερα που οι μνήμες είναι ισχυρές...
τι θα μαθαίνουν οι επόμενες γενιές;
Πόσο εύκολα αλλάζουν οι συνειδήσεις και οι πεποιθήσεις των ανθρώπων από τις βουλές των εκάστοτε ισχυρών ή προδοτών;
Ήδη εντός των τελευταίων δεκαετιών οι "πρώην" Σκοπιανοί αυτοχαρακτηρίζονται και αυτό προσδιορίζονται ως Μακεδόνες. Κανένας τους δεν χρησιμοποιεί τον όρο Βορειομακεδόνας (μολονότι άτοπος ο όρος ούτως ή άλλως...) ή Σκοπιανός ή Σλάβος ή πρώην Γιογκοσλάβος.
Κι αυτό γιατί αυτό τους διδάσκουν στα σχολεία τους. Αυτό τους λένε από τα ΜΜΕ τους.
Αυτό διαβάζουν στα βιβλία που τους δίνουν. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τους λένε...
Εμείς που μεγαλώσαμε με το Μακεδονία Ξακουστή αυτοπροσδιοριζόμασταν από παιδιά επίσης ως Μακεδόνες, μετά το γενικότερο προσδιορισμό του ΕΛΛΗΝΟΣ.
Μόνο που μέσα στα γονίδια μας δονείται πράγματι ΚΑΙ το Ελληνικό DNA.
Η ιερή γονιδιακή μνήμη των προγόνων μας και η αγάπη για την πατρίδα μας.
Δυστυχώς οι πολιτικές προδοσίας της ίδιας της ιερότητας των οστών των προγόνων μας βεβηλώνεται.
Ο ίδιος ο Εθνικός μας ύμνος βεβηλώνεται.
Οι αγώνες των προγόνων μας βεβηλώνονται.
Άσχετα όμως από τις όποιες συμφωνίες υπογράφει ένας ασυνείδητος, ακόμη κι αν φέρει προσωρινά τον τίτλο του πρωθυπουργού, κανένας Έλληνας δεν μπορεί να αποκοπεί από την αλήθεια και κανένας Έλληνας δεν είναι υποχρεωμένος να την ανεχτεί.
Ούτε ακόμη και η συμφωνία των Πρεσπών αν θέλετε political correct μιλώντας δεν τηρείται από την πλευρά της γείτονος, αφού εκεί δεσμευόταν να απομακρύνουν κάθε μνημείο και ονομασία ΕΛΛΗΝΙΚΗ από τους δρόμους, τις πλατείες και τα βιβλία τους...
Ακόμη κι αν ισχυρίζονται την "ειρήνη" της περιοχής, ακόμη κι αν μετέτρεψαν την πόλη της Θεσσαλονίκης σε πόλο έλξης outlet αγορών για Σκοπιανούς καταναλωτές και τη Χαλκιδική σε τόπο παραθερισμού των βορείων γειτόνων, κανένας Έλληνας δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται τη βεβύλωση με αντάλλαγμα ένα πινάκιο φακής. Τουναντίον είναι υποχρεωμένος να διαμαρτυρηθεί και να στιλιτεύσει τα κακώς κείμενα ως συνταγματική του υποχρέωση.
Ως ΕΛΛΗΝΙΣ
με ιθαγένεια ελληνική και γονιδιακή

η τοξότισσα
______________________________________

Ανοιχτή επιστολή προς ADAC

Sehr geehrte Damen und Herren,

ich möchte mich hiermit als Griechin und EU Bürgerin, aber auch als ADAC Mitglied mich über folgenden Fall beschweren:
Vor unsere Reise nach Griechenland bekamen wir im Juli 2019 von der ADAC Stelle in Krefeld einen Routeplaner. Dieser nannte den nordlichen Nachbarstaat Griechenlands als „Makedonien” und sogar die Autobahn die nach Thessaloniki führt als Aleksandar Makedonski.
Dies ist sowohl politisch, als auch historisch nicht korrekt und bitte Ihnen diese Bezeichnungen aus den ADAC Mappen zu entfernen.
Dieser Staat heisst Skopje und höchstens momentan als NORD Makedonien von unserem EX Ministerpräsident Herrn Tsipras, anerkannt.
Von den einfachen Bürgern Griechenlands wird dieser Verrat niemals anerkannt.
MAKEDONIEN gehört der Griechischen (Hellenische richtigerweise) Geschichte und Alexander der Größe gehört als Grieche und Makedonier dem griechischen Erbe und Angebot zur Weltkultur.
Es kann nicht sein, dass ADAC tausenden von Kunden mit Halbwahrheiten, politisch unkorrekte und historisch nicht haltbare Daten informiert.
Ausserdem sollte dieser Staat von Skopje nach der Vereinbarung mit Herrn Tsipras umgehend ALLE historisch GRIECHISCHE Namen aus Straßen und Plätze umgehend entfernen.
Ich bedanke mich im Voraus für Ihre rasche Reaktion
-->
Mit freundlichen Grüßen
....
vickytoxotis.blogspot.com/

Η Μονσάντο "μεταλάσσει" και την ενημέρωση: Πλήρωνε την Google για να προωθεί άρθρα κατά δημοσιογράφων-αμφισβητιών της

Η αποκάλυψη της εφημερίδας Guardian ότι η εταιρεία μεταλλαγμένων Monsanto πλήρωνε την Google για να προωθεί κείμενα εναντίον δημοσιογράφων που ασκούσαν κριτική στην εταιρεία, είναι μια εικόνα από το μέλλον της ενημέρωσης.
Η εφημερίδα φέρνει στο φως ένα τεράστιο μηχανισμό που είχε στήσει η Monsanto για την αποδόμηση των επιχειρημάτων δημοσιογράφων και ακτιβιστών, αλλά ακόμη και για τη στενή παρακολούθηση του τραγουδιστή Νηλ Γιανγκ, ο οποίος στα τραγούδια του στρεφόταν εναντίον της λεγόμενης «εταιρείας Φρανκενστάιν» των μεταλλαγμένων.
Σε ό,τι αφορά την Google, στόχος της Monsanto ήταν να εμφανίζονται στις πρώτες θέσεις των αποτελεσμάτων αναζήτησης κείμενα που ασκούσαν σκληρή κριτική στην πρώην δημοσιογράφο του Reuters, Κάρεϊ Γκίλαμ, η οποία ερευνούσε το ενδεχόμενο παρασιτοκτόνα της Monsanto να προκαλούν καρκίνο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και μέχρι τις 8 Αυγούστου, ενώ θα περίμενε κανείς ο αλγόριθμος της Google να εμφανίζει στις πρώτες σελίδες μόνο αποτελέσματα για τις αποκαλύψεις του Guardian σχετικά με την Κάρεϊ Γκίλαμ, η σχετική αναζήτηση εμφανίζει και τον εξής τίτλο: «Πρώην δημοσιογράφος του Reuters Κάρεϊ Γκίλαμ: σταυροφόρος εναντίον της Monsanto ή εμμονική ακτιβίστρια εναντίον των μεταλλαγμένων;»
Το κείμενο, το οποίο αμφισβητεί, ήδη από τον τίτλο, τη δημοσιογραφική ιδιότητα της Γκίλαμ, ανήκει στη σελίδα του Genetic Literacy Project, ενός ιδρύματος το οποίο έχει κατηγορηθεί ότι χρηματοδοτείται από την Monsanto για να λοιδορεί δημοσιογράφους που ερευνούν πιθανές ευθύνες της εταιρείας για την πρόκληση καρκίνου.
Πώς καταφέρνει, λοιπόν, η ιστοσελίδα μιας, σχετικά άγνωστης, οργάνωσης υπέρ των μεταλλαγμένων να συναγωνίζεται στην κατάταξη της Google κείμενα που αφορούν τις πρόσφατες αποκαλύψεις για την Monsanto;
Την ίδια στιγμή, έγκριτοι νομικοί στις ΗΠΑ καταγγέλλουν ότι η Monsanto, μέσω της Google, επιδίδεται στο λεγόμενο geofencing, δηλαδή προωθεί στοχευμένα διαφημιστικά μηνύματα για να επηρεάσει τη στάση συγκεκριμένων ανθρώπων – παραδείγματος χάριν τους ενόρκους μιας δίκης.
Οι καταγγελίες έγιναν όταν άρχισαν να εμφανίζονται στο ίντερνετ διαφημίσεις υπέρ της Monsanto (και εναντίον όσων την κατηγορούν για την πρόκληση καρκινικών παθήσεων) μόνο στην περιοχή του Σαν Φρανσίσκο όπου διεξαγόταν η δίκη εναντίον της εταιρείας.
Προφανώς, η υπόθεση χρειάζεται προσοχή, καθώς θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε θεωρίες συνωμοσίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι θα μπορούσε να πρόκειται για σύμπτωση και οφείλουμε να αποστασιοποιηθούμε από τέτοιου είδους ανεπιβεβαίωτες εικασίες.
Πολύ περισσότερο αφού από τις μέχρι στιγμής πληροφορίες δεν προκύπτει αναγκαστικά κάποια παράνομη συνδιαλλαγή της Google με την Monsanto.
Η προώθηση των κειμένων θα μπορούσε να γίνεται καθόλα νόμιμα μέσω των πακέτων διαφήμισης ή άλλων τεχνικών.
Ακριβώς εδώ, όμως, βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Μια δημοσιογράφος, όπως η Κάρεϊ Γκίλαμ μπορεί να αποτελέσει το θύμα μιας εκστρατείας δολοφονίας χαρακτήρα, χωρίς κανείς να παραβιάζει οποιοδήποτε νόμο.
Και αυτό, γιατί οι υποτιθέμενα «αδέκαστοι» αλγόριθμοι της Google έχουν προγραμματιστεί για να προωθούν τις απόψεις των λίγων και ισχυρών.
Όπως έχουμε εξηγήσει και στο παρελθόν, τα μεγάλα site που πληρώνουν περισσότερα για την κατασκευή και λειτουργία τους, εμφανίζονται ψηλότερα στα αποτελέσματα καθώς είναι πιο γρήγορα και πληρούν σειρά τεχνικών προδιαγραφών τις οποίες δεν μπορεί να ικανοποιεί ένα μικρότερο site.
Αν σε αυτή την κατάσταση προσθέσουμε και το διαφαινόμενο τέλος του net neutrality (το γεγονός δηλαδή ότι μεγάλες εταιρείες θα μπορούν να πληρώνουν τους παρόχους του διαδικτύου για να προβάλλουν προνομιακά τις σελίδες τους στο ίντερνετ), αλλά και τα διαφημιστικά πακέτα που μπορούν να πληρώνουν εταιρείες σαν την Monsanto, έχουμε μπροστά μας μια… νόμιμη δυστοπία.
Την ίδια στιγμή, στρατιές υπαλλήλων μεγάλων εταιρειών ή κρατικών υπαλλήλων μπορούν να αλλάζουν τα αποτελέσματα αναζήτησης της Google ή τα κείμενα της Wikipedia χωρίς να γίνονται καν αντιληπτοί αλλά και χωρίς να παραβιάζουν αναγκαστικά τους κανόνες ενός συστήματος που λειτουργεί όλο και περισσότερο προς όφελος των ισχυρών.
Η υπόθεση της Monsanto και της Google λοιπόν αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου της νέας διαδικτυακής πραγματικότητας αλλά και ένα σήμα κινδύνου.
«Είμαι δημοσιογράφος. Η Monsanto έφτιαξε μια λεπτομερή στρατηγική για να διαλύσει τη φήμη μου» έγραψε σε κείμενό της στον Guardian η Κάρεϊ Γκίλαμ.
Μήπως πλησιάζει η στιγμή που δεκάδες άλλοι δημοσιογράφοι θα μπορούν να πουν το ίδιο και για την Google;

Πηγή: Sputnik

documentonews.gr/

«Ελληνικοί» σκελετοί εκατοντάδων ετών στη μυστηριώδη λίμνη Ρούπκουντ των Ιμαλαΐων

«Ελληνικούς» σκελετούς στα Ιμαλάια, οι οποίοι χρονολογούνται μεταξύ του 17ου και 19ου αιώνα, ανακάλυψε ομάδα ερευνητών, δίνοντας νέα διάσταση στο μυστήριο γύρω από την αποκαλούμενη «Λίμνη των Σκελετών» στην υψηλότερη οροσειρά του κόσμου.
Η λίμνη, η οποία είναι επισήμως γνωστή με την ονομασία Ρούπκουντ (Roopkund), βρίσκεται σε υψόμετρο πέντε χιλιομέτρων και μυστηριωδώς αποτελεί «κατοικία» για τα λείψανα εκατοντάδων ανθρώπων.
Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της έρευνας της, η οποία τιτλοφορείται «Αρχαίο DNA από σκελετούς στη λίμνη Roopkund αποκαλύπτει μετανάστες από τη Μεσόγειο στην Ινδία», η ερευνητική ομάδα εξέτασε 38 από αυτούς τους σκελετούς, και ανακάλυψε ότι 14 από αυτούς ανήκουν κατά πάσα πιθανότητα σε κατοίκους των ακτών της ανατολικής Μεσόγειου, ταιριάζοντας γενετικά στους σημερινούς πληθυσμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Κρήτης.
Οι σκελετοί χρονολογούνται από την περίοδο μεταξύ του 1.600 και 1.900 μ.Χ., με την παρουσία τους, ωστόσο, στην απομακρυσμένη αυτή περιοχή, να μην μπορεί να εξηγηθεί με σαφήνεια.
Αντιθέτως, το DNA των 23 άλλων σκελετών ταιριάζει γενετικά με τους σημερινούς κατοίκους χωρών της νότιας Ασίας (Ινδία, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Νεπάλ, Μπαγκλαντές). Οι συγκεκριμένοι σκελετοί υπολογίζεται ότι ανήκουν σε ανθρώπους που πέθαναν μία χιλιετία νωρίτερα, κάποια στιγμή μεταξύ του 7ου και 10ου αιώνα μ.Χ. Ο τελευταίος σκελετός προήλθε από τη νοτιοανατολική Ασία.
Σύμφωνα με την έρευνα, τα 13 από τα 14 άτομα από την «ελληνική» ομάδα φαίνεται να συμπίπτουν χρονικά, με αποτέλεσμα η εικασία ότι μπορεί να κινούνταν μαζί να είναι εύλογη. Αντιθέτως, οι νεκροί από τη νότια Ασία μάλλον δεν αποτελούσαν ενιαία ομάδα και πέθαναν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Η παρουσία των εκατοντάδων σκελετών στη μυστηριώδη λίμνη παραμένει ανεξήγητη, με τους ερευνητές να προβαίνουν σε διάφορες εικασίες. Ωστόσο, παρότι αρκετοι επιστήμονες κάνουν λόγο για θύματα επιδημιών, η οστεολογική εξέταση των 38 σκελετών οδήγησε στο συμπέρασμα οι άνθρωποι ήταν υγιείς σε γενικές γραμμές τη στιγμή του θανάτου τους.
Ολόκληρη η έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature.

kathimerini.gr/

To Συγκλονιστικό άρθρο «Η χώρα του Εγώ»

Αυτή τη φορά, ας βάλουμε τις αιτιολογίες μπροστά από τα συμπτώματα.
Είμαστε ένας μικρός τόπος γεμάτος ανθρώπους που το πρώτο και βασικότερο χαρακτηριστικό τους είναι η έλλειψη σιγουριάς. Κληρονομιά αιώνων σκλαβιάς, επιδρομών και καταπίεσης.
Η έλλειψη σιγουριάς οδηγεί σε μια υπερβολική (και αναγκαστική) υπερτροφία του εγώ. Το εγώ νιώθει διαρκώς πως κινδυνεύει, οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας θριαμβεύουν, ο εγωισμός γίνεται μέθοδος επιβίωσης. (Ο θάνατος σου, η ζωή μου). Η στάση παραμένει κι όταν ο κίνδυνος περάσει.
Πώς όμως χωράνε σε μια μικρή χώρα εννιά εκατομμύρια υπερτροφικά εγώ — που το καθένα θέλει να επιβληθεί στα άλλα; Φτάνουμε στο Ιονεσκικό παράδοξο, όπου ο καθένας μας σαν Εγώ έχει όλα τα δικαιώματα — και σαν Εσύ κανένα.

Στη χώρα του Εγώ, το Εσύ είναι υπό διωγμόν. Άρα και το Εγώ (μια και όλα τα Εσύ είναι και Εγώ…). Άρα οι πάντες… Έτσι, αιώνες τώρα, κλείνουμε ο ένας το δρόμο του άλλου. Στην προσπάθεια μας να μην προηγείται κανείς, μένουμε όλοι στάσιμοι.
Μόνο σε κάτι πολέμους τα ξεχνάμε και ορμάμε — για να ακινητοποιηθούμε πάλι, μετά, σε λαοκοόντειο μαρμάρινο σύμπλεγμα.
Τίποτα δεν μας ενοχλεί περισσότερο από την επιτυχία του άλλου (πώς μας ξέφυγε!). Δεν την ανεχόμαστε. Δεν την επιτρέπουμε. Τη θεωρούμε απρεπή, άσεμνη, σχεδόν… αντιδημοκρατική.
Οι άλλοι λαοί υπερηφανεύονται για τους προικισμένους, τους εκλεκτούς, τους ταλαντούχους.
Εμείς ντρεπόμαστε και κοιτάμε να τους κρύψουμε. Και το καταφέρνουμε μια χαρά.
Εκτός αν τύχει και τους ανακαλύψει κανένα ξένο Νόμπελ. (Αλλά και τότε, λίγες μέρες μετά τους πρώτους πανηγυρισμούς, αρχίζει να κυκλοφορεί το φαρμάκι και στα στόματα και στα ρεπορτάζ των εφημερίδων).
Μικρότητες μιας κομπλεξικής κοινωνίας φοβισμένων ανθρώπων, που βλέπουν την επιτυχία του άλλου σαν απειλή.
Που δεν δέχονται τη νομιμότητα του επαίνου παρά μόνο μετά θάνατον. (Το άκουσα: “Τέτοιο κείμενο μόνο αφού πεθάνει επιτρεπόταν να γραφτεί”).
Έτσι, λοιπόν, κύριοι: αγωνιστείτε, κοπιάστε, αλλά μην προσδοκάτε αναγνώριση, θα έρθει όταν δεν θα υπάρχετε εσείς. Ή εσείς — ή αυτή.
Λεφτά, κερδίστε όσα θέλετε. Η κοινωνία μας (αντίθετα με τις ξένες) επιτρέπει να κάνεις επίδειξη χρημάτων (αυτό θαυμάζεται), αλλά όχι και επίδειξη ταλέντου (αυτό είναι νεοπλουτικό).
Προπαντός σεμνότης!
Το να περιφέρεις μια προσωπικότητα σ’ αυτή τη χώρα, είναι εξίσου απρεπές με το να επιδεικνύεις τα γεννητικά σου όργανα στα πάρκα.

Συγχέουμε: την παρουσία με την υπεροψία. Τη διαφοροποίηση με την ανισότητα. (Λίγο ακόμη και θα ζητηθεί η κοινωνικοποίηση του πνευματικού πλούτου…).
Έχουμε βρει και το όπλο που σκοτώνει κάθε ευγενική φιλοδοξία. Όποιος κινείται “προβάλλεται”.
Ο επιστήμονας που παρουσιάζει μια ανακοίνωση το κάνει για να προβληθεί. Ο συγγραφέας που γράφει ένα βιβλίο το ίδιο. Όλα γίνονται για την προβολή.
Κι όσοι τολμούν επώνυμα να δημιουργούν, αποκαλούνται επιδειξίες.
Όχι βέβαια πως δεν γίνεται και πολλή προσπάθεια για επίδειξη. Ακριβώς επειδή τόσο έχουμε στερηθεί του έπαινο, κάνουμε τα πάντα για να τον αποκτήσουμε. (Σαν το ποτό, στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης).
Και φτηνή επίδειξη γίνεται και κακή προβολή.
Αλλά δεν είναι κάθε δραστηριότητα προβολή, ούτε κάθε εργασία διαφημιστικό κόλπο. Πρέπει κάποτε να μάθουμε να αξιολογούμε και να δεχόμαστε την ποιότητα. Πρέπει, να αναγνωρίσουμε τη δυνατότητα της παρουσίας στον καθένα. Γιατί ο καθένας έχει κάτι να πει και πρέπει να μπορεί να το πει.
Ο αποκλεισμός της προβολής (που μοιάζει δημοκρατικός), είναι στην πραγματικότητα ριζικά ελιτίστικος.
Κλασική λογοτεχνική αντίδραση (η αρνητική άποψη του “ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”): “Ποιος νομίζει πως είναι;”.
—Είναι αυτός που είναι — και δεν υποχρεούται να ζητήσει συγγνώμη από κανέναν, επειδή είναι έτσι.. Ούτε χρωστάει σε κανέναν τίποτε. Άσε τον λοιπόν, κύριε, να κάνει τη δουλειά του και κοίταξε κι εσύ τη δική σου.
Αδύνατον! Ο μηχανισμός της σύγκρισης δουλεύει αυτόματα και συνέχεια.
Παράδειγμα: “Και τι ήταν δηλαδή ο Τάδε; Υπερβολές!. (Ο μηχανισμός λειτουργεί έτσι: εγώ είμαι πιο σημαντικός από τον Τάδε — όταν όμως πεθάνω δεν θα γίνει τέτοιος θόρυβος…).
Ναι, και το θάνατο του άλλου φτάνουμε να φθονήσουμε.
Ενώ οι σεμνοί! Τι υπέροχοι άνθρωποι οι σεμνοί!
Π. χ. ο σεμνός και αθόρυβος Σκαλκώτας. (Εμείς τον κάναμε έτσι — μπράβο μας! Τον ισοπέδωσε ο νεοελληνικός οδοστρωτήρας.
Πέθανε σεμνός, φτωχός και άγνωστος, προς μεγάλη μας δόξα. Για να μπορούμε τώρα να υπογραμμίζουμε τη σεμνότητα του και να τη φέρνουμε παράδειγμα στη νέα γενιά).
Η σεμνότητα που απαιτούμε δεν είναι βέβαια η ταπεινότητα του μεγάλου, που ξέρει τα όρια του ανθρώπινου. Στην καλύτερη περίπτωση είναι το φοβισμένο “λάθε βιώσας” του ραγιά (σκύψε να μη δίνεις στόχο), στη χειρότερη περίπτωση η σεμνοτυφία του Ιησουΐτη που πιστεύει πως είναι μέγας, αλλά δεν καταδέχεται να το δείξει. Άλλη μια πλευρά του νεοελληνικού πουριτανισμού. Που, όπως κάθε πουριτανισμός, πηγάζει από δική μας αναπηρία, αβεβαιότητα και στέρηση.
Κι έπειτα παραπονιόμαστε πως δεν έχουμε ηγεσία! Αφού κανένας μας δεν παραδέχεται τον άλλον! Εκτός κι αν είναι ασήμαντος κι ακίνδυνος — οπότε, συμβατικά κάνουμε πως τον δεχόμαστε. (Κοιτάξτε τις δουλικότατες τιμές που γίνονται σε πολιτικούς και “προέδρους”).
Και έξω οι άνθρωποι ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, αλλά θετικά.
Κοιτάνε να προσπεράσουν με τη δική τους ταχύτητα κι όχι βάζοντας τρικλοποδιά. Χαίρονται την ικανότητα του διπλανού τους, προσπαθούν να την προωθήσουν, χωρίς ποτέ να σκεφθούν ότι αυτό που θα κερδίσει ο άλλος θα το στερηθούν αυτοί.
Βλέπω συγγραφείς να προωθούν συγγραφείς, επιστήμονες να μάχονται για την επιβολή της θεωρίας ενός τρίτου — και απορώ. Όχι για τους άλλους. Για μας!
Είναι περίεργο πως ακόμη έχουμε το θάρρος να χτίζουμε, όταν οι κατεδαφιστές γύρω μας είναι μυριάδες…
“Ο τόπος μας είναι κλειστός. Όλο βουνά…”.

Ν.Δήμου
Πηγή: ndimou
kalimeraellada.gr/

Παρουσιάστηκε η σαρκοφάγος του Τουταγχαμών

Η Αίγυπτος παρουσίασε σήμερα τη χρυσή σαρκοφάγο του Φαραώ Τουταγχαμών, που υποβάλλεται σε εργασίες αποκατάστασης για πρώτη φορά μετά την ανακάλυψή της το 1922.
Η εργασία της αποκατάστασής της ξεκίνησε στα μέσα του Ιουλίου έπειτα από τη μεταφορά της σαρκοφάγου από την Κοιλαδα των Βασιλέων στο Λούξορ, στη νότιο Αίγυπτο, στο Μέγα Μουσείο του Καΐρου.
«Παρουσιάζουμε ένα μοναδικό ιστορικό μνημείο, όχι μόνον για την Αίγυπτο, αλλά και για ολάκερον τον κόσμο», δήλωσε ο υπουργός Αρχαιοτήτων Χάλεντ αλ Ενάνι, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στο Μέγα Μουσείο της Αιγύπτου, κοντά στις πυραμίδες της Γκίζας.
Η σαρκοφάγος του νεαρού Φαραώ θα εκτεθεί μαζύ με άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με τον Τουταγχαμών στα τέλη του 2020, όταν το νέο γιγαντιαίων διαστάσεων Μουσείο θα ανοίξει για το κοινό. Η αποκατάσταση αναμένεται να διαρκέσει ένα οκτάμηνο.
Η ξύλινη σαρκοφάγος, με επίχρυση εξωτερική επένδυση, έχει μήκος 2,23 μ. και είναι διακοσμημένη με μία προσωπογραφία του νεαρού άνακτα, που φέρει τα σύμβολα των Φαραώ, το σκήπτρο και το φραγγέλιο, όπως αναφέρεται στο κείμενο του υπουργείου Αρχαιοτήτων.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα παρουσιάσθηκαν ρωγμές «στο επίπεδο των στρώσεων του επίχρυσου γύψου, ιδίως σε εκείνα στο κάλυμμα της βάσης», ανακοίνωσε το υπουργείο.
Αναρρηθείς στον θρόνο της Αιγύπτου το 1333 πΧ, ο Τουταγχαμών είναι αναμφίβολα ο διασημότερος Φαραώ στην Ιστορία, ιδίως εξαιτίας των απίστευτων συνθηκών της ανακάλυψης του τάφου του, ο οποίος ήταν ασύλλητος, στην Κοιλάδα των Βασιλέων το 1922 από τον Βρετανό αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ.
Γόνος του Φαραώ Αχενατόν και σύζυγος της εξίσου διάσημης Νεφερτίτης, «ο παίς Φαραώ» ανήλθε στην εξουσία σε ηλικία εννέα ετών κι έφυγε από τη ζωή δέκα χρόνια αργότερα από ελονοσία σε συνδυασμό με μία νόσο των οστών.
Από τις αρχές Ιουλίου, η Αίγυπτος ζήτησε από την Ιντερπόλ να εντοπίσει το γλυπτό προσωπείο του Τουταγχαμών, ηλικίας 3000 ετών, το οποίο δημοπρατήθηκε στο Λονδίνο έναντι 5,3 εκατ. ευρώ παρά την εκπεφρασμένη αντίθεση του Καΐρου.

ΑΠΕ
zougla.gr/

Για ένα μπαρ στη μέση του πουθενά...Ένα κείμενο γραμμένο για όσους επιλέγουν να ζουν ανάμεσα στα ταξίδια των άλλων.

Νίκος Σταματίνης

Ο Σεφέρης γράφει κάπου στο ποίημά του ‘ο Στρατής Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους’ ότι το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι το μακρινό ταξίδι. Η αλήθεια είναι ότι η μεταφορά διαφόρων σταδίων, διαφόρων κομματιών της ανθρώπινης ζωής (της ίδιας της ζωής συμπεριλαμβανομένης) με το ταξίδι είναι μια από τις πιο σταθερές μεταφορές που κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
Οι ανθρώπινες σχέσεις, η πορεία ενός πολιτισμού, ο απολογισμός της ζωής μας. Όλα αυτά επικυρώνονται ως γραμμικά με τη μεταφορά του ταξιδιού.
Είναι εκεί από τον Οδυσσέα του Ομήρου και τον Βιργίλιο μέχρι τον Σεφέρη και τον Αγγελόπουλο και στον Θερβάντες, είναι στον Κέρουακ και στο 'Ολα είναι Δρόμος', στο "Ας περιμένουν οι γυναίκες", στον Κόρμακ Μακάρθι, τον Μπάροουζ και φυσικά στην ‘Ιθάκη’ του Καβάφη.
Στις ταινίες, στις προφορικές αφηγήσεις, στα βιβλία. Μεγάλο μέρος της μυθοπλασίας στηρίζεται μέσα σε αυτό το ταξίδι. Όχι παράλογο. Το ταξίδι είναι το πιο καθημερινό πράγμα στο οποίο ο άνθρωπος ζει μέσα του, σε πρώτο πρόσωπο, την αρχή, τη μέση και το τέλος.
Με πιάνω πολλές φορές να κάθομαι να χαζεύω όλα εκείνα τα πράγματα που συνοδεύουν το ταξίδι. Από ξεχασμένα σπίτια με χριστουγεννιάτικα φωτάκια πλάι στην εθνική οδό μέχρι τα περίφημα μηνύματα ‘ΜΑΡΙΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ’ και ‘ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ’.
Αυτή η μεταφορά του ταξιδιού, λοιπόν, είναι που μου έχει δημιουργήσει μια τρομερή αγάπη για τα μέρη εκείνα που λειτουργούν ως στάσεις για τους ταξιδιώτες: βενζινάδικα στη μέση της Εθνικής Οδού, ΣΕΑ, σταθμοί ΚΤΕΛ, ξεχασμένα μπαράκια, μπουζούκια, μοτέλ, φώτα σε απομονωμένα εξοχικά σπίτια.
Το κοινό χαρακτηριστικό που έχουν όλα αυτά τα μέρη είναι η άρση του ορίζοντα προσδοκιών που είχαν όσοι τα έφτιαξαν. Τα περισσότερα -ακόμα και οι επιγραφές έκφρασης έρωτα προς τη Μαρία- φτιάχνονται με τη λογική ότι θα τα δουν πολλοί άνθρωποι. Και φτιάχνονται με μια επιμέλεια και προσοχή. Πολύ γρήγορα όμως αρχίζουν να παρακμάζουν και αφήνουν μια αίσθηση εγκατάλειψης σαν να είναι προορισμένα από κάποιον να λειτουργούν αέναα σαν να είναι έτοιμα να κλείσουν. Ίσως έχει να κάνει με τη λειτουργία τους ως μέρη στη μέση του ταξιδιού, μέρη για να σπαταλήσεις από κάποια λεπτά ως λίγες ώρες.

Στον επαρχιακό δρόμο μεταξύ της τουριστικής Αρεόπολης και του Γυθείου υπάρχει ένα τέτοιο μπαρ. Βρίσκεται ανάμεσα σε ελαιώνες και δίπλα σε ένα παρατημένο κτίριο.
Το βράδυ ο δρόμος είναι σκοτεινός. Το ίδιο το κτίριο είναι φτιαγμένο με αυτή την επιμέλεια. Ακόμα και το φως του δρόμου μπροστά είναι βαμμένο προκειμένου να ταιριάζει με τον κοκκινωπό φωτισμό του μπαρ.
Την πρώτη φορά που το επισκεφτήκαμε ήμασταν όλοι μαζί 10 άτομα. Τη δεύτερη ήμασταν -κατά κάποιο παράδοξο τρόπο- κοντά εκατό. Και είχε μπουγελώματα, χορό, φωνές. Οι μισοί περαστικοί από τον δρόμο, οι άλλοι μισοί από τα camping ή ντόπιοι.
Τελείως διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ τους. Άλλοι έρχονταν με τα αγροτικά, άλλοι φορώντας μαγιό και με τα πόδια. Εικοσάρηδες, τριαντάρηδες, σαραντάρηδες, πενηντάρηδες. Σε τέτοιους χώρους δεν μετράνε οι βεβαιότητες της Αθήνας.
Εκεί που όλοι ψάχνουμε χώρους με ανθρώπους που να μας μοιάζουν. Όλοι όμως είχαν έναν συνεκτικό ιστό.
Η Spiders είναι φτιαγμένη από έναν άνθρωπο γύρω στα 60 που φανερά έκανε -με το να τρέχει ένα τέτοιο μέρος- αυτό που αγαπούσε: να παίζει ροκ και μπλουζιές στη μέση του πουθενά.
Εδώ που τα λέμε, καθόλου άσχημο πράγμα να αγαπάει κανείς. Και ίσως αυτό ήταν το πιο μαγικό που ανέδιδε αυτό το μέρος. Ήταν φτιαγμένο στη μέση ενός μικρού ταξιδιού, ανάμεσα σε δύο νησίδες πολιτισμού, από έναν άνθρωπο που είχε βρει ακριβώς τη στάση που του ταιριάζει στο δικό του ταξίδι.
Γιατί αν το πρώτο πράγμα που έφτιαξε ο Θεός ήταν το ταξίδι, οι στάσεις του ταξιδιού ήταν μάλλον το πρώτο πράγμα που έφτιαξε ο άνθρωπος.

https://www.oneman.gr/

Κοζάνη : Η «πλούσια» νεκρή της Μαυροπηγής - Σπάνια στον ελλαδικό χώρο η χάλκινη νεκρική κλίνη που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη

Η δοκιμαστική τομή που έκαναν οι αρχαιολόγοι κάτω από τα χαλάσματα ενός σύγχρονου σπιτιού που κατεδαφίστηκε πρόσφατα από την ΔΕΗ για να προχωρήσει η διάνοιξη του ορυχείου στην Μαυροπηγή Κοζάνης, έκρυβε μια πολύ μεγάλη έκπληξη. Μόλις άρχισαν να απομακρύνουν τσιμέντα και άλλα μπάζα από τα θεμέλια του σπιτιού, αποκαλύφθηκε ένας λακκοειδής τάφος, των υστεροελληνιστικών χρόνων (τέλη 1ου αιώνα π.Χ.), με πλούσια κτερίσματα.
Ο τάφος προς έκπληξη των αρχαιολόγων εντοπίστηκε ασύλητος και αδιατάρακτος από τη σύγχρονη δόμηση. Αυτό που εντυπωσίασε ιδιαίτερα την ανασκαφική ομάδα δεν είναι τόσο ο τάφος, όσο το περιεχόμενο του.
Σύμφωνα με την αρχαιολόγο, υπεύθυνη της ανασκαφής και προϊστάμενη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κοζάνης Αρετή Χονδρογιάννη, «η νεκρή που βρέθηκε στον τάφο είναι τοποθετημένη σε μια περίτεχνη χάλκινη νεκρική κλίνη που διατηρείται σε άριστη κατάσταση, ενώ τα χάλκινα στοιχεία του κρεβατιού φέρουν στοιχεία διακόσμησης και εικονογραφίας που θα φανούν στο σύνολο τους κατά την συντήρησή τους». Η χάλκινη κλίνη που διατηρείται στο σύνολό της θεωρείται σπάνια για τον βορειοελλαδικό χώρο και μοναδική ως ακέραιο αντικείμενο για το σύνολο του ελλαδικού χώρου, σύμφωνα με τα διαθέσιμα δημοσιευμένα αρχαιολογικά δεδομένα. Επίσης το εύρημα παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για την επίπλωση της περιόδου, το εξελιγμένο επίπεδο της μεταλλοτεχνίας, αλλά και για τα ταφικά έθιμα και την κοινωνική διαστρωμάτωση του οικισμού στον οποίο ανήκει η ταφή.

«Η νεκρή γυναίκα ήταν κτερισμένη με πέντε πήλινα μυροδοχεία και ένα γυάλινο ενώ στο κεφάλι και στο χέρι της βρέθηκαν επτά χρυσά ελάσματα που οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι κοσμούσαν κάποιο ύφασμα ή κόσμημα κεφαλής από άλλο υλικό. Στο στόμα της βρέθηκε χρυσό έλασμα – πιθανόν επιστόμιο, ενώ πάνω στο δεξί της χέρι διατηρήθηκαν χρυσές ίνες και ένα μικρό χρυσό αντικείμενο, πιθανόν από διακοσμημένο ύφασμα».
Τα οστά της γυναίκας μεταφέρθηκαν στα εργαστήρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Αιανής και το επόμενο διάστημα μέσω της ανθρωπολογικής μελέτης που θα ακολουθήσει, θα οριστικοποιηθουν η ταυτότητα του φύλου , η ηλικία ακόμη και τα αίτια του θανάτου.Όπως ανέφερε η κ.Χονδρογιάννη στο ΑΠΕ - ΜΠΕ «έχουμε να κάνουμε με μια πλούσια γυναίκα ή με γυναίκα που είχε ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία της εποχής αλλά, με περισσότερη σιγουριά, θα μπορέσουμε να μιλήσουμε μετά την ολοκλήρωση της ανασκαφής και την αξιολόγηση όλων των στοιχείων για το εάν πρόκειται για συνήθη ταφικά έθιμα της εποχής ή για ταφή ενός σημαίνοντος προσώπου».
Η ανασκαφή στην περιοχή της Μαυροπηγής είναι εξέλιξη και το συγκεκριμένο εύρημα εντοπίστηκε 1,5 μέτρο από την επιφάνεια του εδάφους, ακριβώς κάτω από το θεμέλιο της σύγχρονης κατοικίας που κατεδαφίστηκε από την ΔΕΗ. Το χωριό Μαυροπηγή απαλλοτριώθηκε από την ΔΕΗ και οι κάτοικοι του, εγκατέλειψαν τις κατοικίες τους, προκειμένου η ΔΕΗ να προχωρήσει στην διάνοιξη του νέου ορυχείου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της αρχαιολογικής έρευνας στην Μαυροπηγή «έχουμε πυκνή και συνεχόμενη κατοίκηση που ξεκινά από την ύστερη εποχή του Χαλκού 1600 πΧ και φθάνει έως και τους ύστερους Βυζαντινούς χρόνους 1600 μ.Χ. Τα ευρήματα που έχουν έλθει στο φως όπως οικισμοί, νεκροταφεία, μεμονωμένες κατασκευές και αγροικίες, μαρτυρούν την αδιάλειπτη κατοίκηση της περιοχής τα τελευταία 3.600 χρόνια».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕOnline

kathimerini.gr

«Γιατί οι χάρτες πυρκαγιών και ανεμογεννητριών ταυτίζονται;»

Μετά την τελευταία καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε την περιοχή της Μάνης, η Επιτροπή Αγώνα Τσικαλίων Μάνης προχωρά σε καταγγελία κατά της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στην περιοχή καλώντας τους αρμόδιους να εξηγήσουν γιατί οι χάρτες των ανεμογεννητριών και αυτοί των πυρκαγιών ταυτίζονται…

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Με αφορμή την τελευταία καταστροφική πυρκαγιά στην ευρύτερη περιοχή του Κότρωνα της Προσηλιακής Μάνης, που έρχεται σε συνέχεια προηγούμενων ανάλογων καταστροφών που έχουν πλήξει όλη τη Μάνη, θα θέλαμε να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις εκφράζοντας ταυτόχρονα και τις ανησυχίες μας για όσα συντελούνται στη χερσόνησο της Μάνης.
Μια περιοχή, που σχεδόν στο σύνολο της είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura-2000, η οποία απειλείται με αφανισμό, τόσο από τέτοιου είδους φαινόμενα, όσο και από την επιχειρούμενη εγκατάσταση εκατοντάδων ανεμογεννητριών. Δύο θέματα τα οποία εκτιμάμε ότι σχετίζονται μεταξύ τους.
Η ανησυχία μας εντείνεται από το γεγονός ότι οι πληγείσες περιοχές, τόσο από την τελευταία πυρκαγιά, όσο και από προηγούμενες, που έχουν λάβει χώρα την τελευταία δεκαετία, σε πολλές περιπτώσεις ταυτίζονται με τις περιοχές που έχουν οριοθετηθεί για την εγκατάσταση «αιολικών πάρκων» και έχουν διανοιχθεί δρόμοι προσπέλασης.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι, οι λεγόμενοι «δασικοί» δρόμοι, μήκους δεκάδων χιλιομέτρων, που έχουν διανοιχθεί στο εσωτερικό ολόκληρης της χερσονήσου της Μάνης, δρόμοι οι οποίοι όλως τυχαίως καταλήγουν στα υπό αδειοδότηση «αιολικά πάρκα», καμία υπηρεσία δεν πρόσφεραν στην προσπέλαση πυροσβεστικών οχημάτων στις περιοχές που κινήθηκε η πυρκαγιά, ούτε σε άλλες προηγούμενες πυρκαγιές.
Άλλωστε οι δρόμοι αυτοί, που σχεδόν στο σύνολό τους είναι παράνομοι, διασχίζουν στο εσωτερικό της χερσονήσου πετρώδεις περιοχές που δεν φυτρώνει ούτε μικρό αγκάθι, ωστόσο προσφέρουν προσπέλαση σε παρθένες περιοχές με σπάνια ορνιθοπανίδα και πολλά μνημεία και κτίσματα άλλων εποχών.
Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στους χάρτες, όπου κατά καιρούς έχουν εκδηλωθεί πυρκαγιές και στους χάρτες της ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) με τις αντίστοιχες περιοχές, όπου χωροθετούνται τα «αιολικά πάρκα» για τα οποία έχει εκδοθεί η αρχική άδεια παραγωγής.
Η σύγκριση των δύο χαρτών πράγματι προκαλεί έκπληξη.
Πιστεύουμε ότι δεν είναι πειστικό το επιχείρημα ότι οι περιοχές που χωροθετούνται για εγκατάσταση ανεμογεννητριών είναι οι πλέον εκτεθειμένες σε ισχυρούς ανέμους. Είναι σαφές ότι από μόνη της αυτή η σύγκριση χαρτών δεν αρκεί για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, ωστόσο υπάρχουν ερωτήματα τα οποία θα πρέπει να τα διερευνήσουν οι αρμόδιες αρχές.
Παρόλα αυτά, το γεγονός της παράνομης διάνοιξης δρόμων στα βουνά της Μάνης με σκοπό την προσπέλαση για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και από μόνο του αυξάνει τους κινδύνους για εκδήλωση πυρκαγιών, καθώς μεταφέρει ανθρώπινη δραστηριότητα σε απάτητες και παρθένες περιοχές. Επίσης οι ανεμογεννήτριες από μόνες τους είναι αιτία πρόκλησης πυρκαγιών.
Τα αιολικά πάρκα συνιστούν εν δυνάμει εμπρηστές και το ίδιο ισχύει και για το δίκτυο μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας.
Αναμένουμε από την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, όπως και από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, το Δασαρχεία, τις τοπικές Αστυνομικές Αρχές αλλά το Δήμο και την Περιφέρεια, να πάψουν να λειτουργούν σαν εντολοδόχοι και επισπεύδοντες των εταιρειών της «αιολικής» καταστροφής, που θέλουν στο όνομα του πρόσκαιρου κέρδους να καταστρέψουν έναν ιστορικό τόπο.
Τους καλούμε να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πάψουν να είναι παράγοντες καταστρατήγησης της νομιμότητας και των συνταγματικών επιταγών για προστασία του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος.
Τους διαβεβαιώνουμε ότι αυτό που δεν πράττουν αυτοί θα το κάνουμε εμείς. Με κάθε νόμιμο μέσο θα αποκαταστήσουμε τη νομιμότητα και θα διεκδικήσουμε το δίκιο μας.
Το δίκιο μας αυτό έχει ιδιαίτερο ιστορικό βάρος και δεν θα το αφήσουμε να το πάρει ο άνεμος κι η οργή».
lakonikos.gr/