Τώρα που καήκαμε έχουμε την ψυχραιμία…..να σκεφτούμε.

Γαβριήλ- Γαβριήλ …Τι συμβαίνει Μιχαήλ;
Ποιος αμαρτωλός ,τραβά τον άχραντό μου πόδα…..
Ρίξε πυρ εξ ουρανού και κατάκαυσον αυτόν.

Το απόσπασμα δεν το βρήκα σε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο, πρόκειται για έναν σατυρικό διάλογο, από την παλιά Ελληνική κινηματογραφική ταινία «ου κλέψεις».
Πίσω από την σάτιρα της ταινίας, προβάλλει η ακατάσχετη επιθυμία της κλεψιάς, αφ ενός, αλλά και η προϋποθέσεις που δημιουργούν οι κλέφτες, για να πετύχει το εγχείρημά τους.
Πολλές φορές μάλιστα ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα», και τα «μέσα», είναι πολύ σκληρά, καταστροφικά, και απάνθρωπα. Αυτό βεβαίως δεν πτοεί όσους έχουν σκοπό να πετύχουν τον στόχο τους δηλαδή την «κλεψιά»….
Αυτά φυσικά που συμβαίνουν στις ταινίες, είναι φανταστικά, ασχέτως αν τα ερεθίσματα των δημιουργών πηγάζουν από πραγματικά γεγονότα.
Το θέμα είναι αν αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα, μας παρουσιάζονται τεχνηέντως σαν φανταστικά.
Σαν «ανυποψίαστος» πολίτης, με μεγάλη μου ικανοποίηση διαπίστωσα πώς φέτος (μετά από πολλά χρόνια), δεν καήκαμε τόσο πολύ, θα έλεγα καήκαμε ελάχιστα.
Αναζήτησα λοιπόν στατιστικά στοιχεία από το επίσημο site του Πυροσβεστικού σώματος, και μετά από μια απλή επεξεργασία (δεν είμαι και επιστήμονας, σαν κι αυτούς που πλασάρονται στην τηλεόραση), έβγαλα κάποια «συμπεράσματα».
Ορίστε λοιπόν σε αριθμούς ο αριθμός των πυρκαγιών, και τα στρέμματα που κάηκαν από το 2000 μέχρι και το 2010.

Με την πρώτη ματιά, ο αριθμός των πυρκαγιών δεν είναι ανάλογος με τα αποτελέσματα τους. Λιγότερες φωτιές έχουν υπερπολλαπλάσια καταστροφικά αποτελέσματα. Μοιάζουν να είναι «ποιοτικές φωτιές».
Με την δεύτερη ματιά, οι μεγαλύτερες καταστροφές έχουν συμβεί χρονιές που κάποια σημαντική αλλαγή, συνέβαινε στην χώρα. Το 2000 μπήκαμε στην Ο.Ν.Ε, και το 2007 «συρθήκαμε» όπως φάνηκε σε εκλογές.
Με τις υπόλοιπες ματιές ο κάθε ένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Κάποιοι «υποψιασμένοι» θεωρούν δεδομένο, το ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία χρόνια στο γήινο περιβάλλον, και κανείς δεν αποκλείει να έχουν δίκιο.

Τα ερωτήματα είναι πάρα πολλά και δεν βρίσκουν απάντηση:
Γιατί το κλίμα της γης άλλαξε τόσο απότομα τα τελευταία χρόνια;
Υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου, η κατ εντολήν κλιματολογικών συνθηκών;
Σε τι εξυπηρετούν τα που βλέπουμε συχνά στον ουρανό;
Ποια είναι η πραγματική αιτία των πολύνεκρων καταστροφών;
Είναι δυνατόν να βρήκε η σκοτεινή πλευρά της φύσης «συνέταιρο» τον άνθρωπο;
Μήπως δεν φταίνε μόνο οι «οικοπεδοφάγοι» και οι «μανιακοί» για τις φωτιές;
Υπάρχει δυνατότητα οι φωτιές έρχονται από και τον ουρανό, γι΄αυτό δεν βρίσκονται μηχανισμοί;
Στην εποχή μας τα πάντα τρέχουν πολύ γρήγορα, και δεν είναι δυνατόν να τα παρακολουθήσουμε. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουμε ροή ουσιαστικής γνώσης αντίθετα να δεχόμαστε πλήθος εικόνων που διαμορφώνουν τις απόψεις μας
Το συμπέρασμα είναι πώς όλα προς το παρόν καταλήγουν σε μια εικασία που δεν είναι δυνατόν να απορριφθεί αλλά ούτε και να επιβεβαιωθεί.
Επειδή όλα είναι πολύ προχωρημένα, αλλά και επιμελώς καλυπτόμενα, φυσικά και οι επιστήμες, με τις εφαρμογές τους, έχουν επηρεάσει και αλλάξει την ταυτότητα του συνόλου των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.
Μέσα σε αυτές είναι και ο πόλεμος.
Ο Πόλεμος λοιπόν που κάποιοι επιμένουν να μας παρουσιάζουν ότι δεν υπάρχει βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο εφαρμογής.
Και τα όπλα που χρησιμοποιούνται σε αυτό τον «Άγνωστο πόλεμο» είναι φυσικά.
σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές, επιδημίες, και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, εκείνος που παραμένει ενεργός, διότι και εναντίον του ασκούνται τα μύρια όσα για να τον αποκοιμίσουν.
Το φαινόμενο των πυρκαγιών είναι επαναλαμβανόμενο σε συγκεκριμένα κράτη, όπως Ισπανία και πρόσφατα Ρωσία όπου και κορυφώθηκε.

Τα ουσιαστικότερα συμπεράσματα εξάγονται εκ του αποτελέσματος

Ανυποψίαστος.