Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

Τι περιμένουμε αλήθεια, ως λαός, και δεν προχωράμε σε λύσεις δυναμικές για τη λύση του σημερινού αδιεξόδου;

Μήπως να λύσει αυτή η κυβέρνηση προς όφελος του λαού τα προβλήματα;
Μας πώς να το κάνουν αυτό, τα μέλη της, που δεν έχουν δουλέψει μια ώρα στη ζωή τους;
Που τα βρήκαν όλα έτοιμα από την οικογένειά τους;
Που εκπαιδεύτηκαν στα «καλά σχολεία» που η υψηλή κοινωνία στέλνει τα βλαστάρια της;
Που δεν γνωρίζουν τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών;
Που δεν ανέβηκαν ούτε μια φορά σε όχημα αστικής συγκοινωνίας;
Που δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν μια φορά το ΕΣΥ γιατί είχαν πάντα τους δικούς τους ακριβοπληρωμένους γιατρούς σε πανάκριβα ιατρικά κέντρα;
Που δεν έμειναν μια φορά άνεργοι και χωρίς δεκάρα στην τσέπη τους;
Γιατί να υπερασπιστούν έναν τρόπο ζωής, τον δικό μας, που δεν τον γνωρίζουν παρά μόνο από περιγραφές των άλλων;
Δεν είναι πιο λογικό να θεωρήσουμε πως θα υπερασπιστούν τον δικό τους τρόπο ζωής;
Τη δική τους κάστα; Τα δικά τους συμφέροντα;
Πως μπορούμε να ζητάμε, από τα ανθρωποειδή αυτά όντα, να ξεπεράσουν τον τρόπο που μεγάλωσαν, την εκπαίδευσή τους, την τάξη τους και όχι μόνο συναισθηματικά να ταυτιστούν αλλά να φτάσουν στο σημείο να «υπερασπιστούν» τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού;
Πόσο μεγάλη είναι η υπέρβαση που τους ζητάμε;
Μήπως μπορεί να λύσει τα προβλήματα, η σημερινή αντιπολίτευση;
Μα όλοι τους έχουν τα ίδια ουσιώδη χαρακτηριστικά με τους κυβερνώντες. Το έτερο «κόμμα εξουσίας», ρυθμίζει την συμπεριφορά του έτσι ώστε να έρθει πιο γρήγορα στην εξουσία. Τα υπόλοιπα κόμματα ή διεκδικούν ένα κομμάτι από την πίττα. Ή, η συμμετοχή τους στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, τους καθιστά ανίκανους να αντιληφθούν πως το συγκεκριμένο σύστημα χρησιμοποιεί τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Πως, –άθελά τους ίσως-, καταντούν πιόνια για να νομίζει ο λαός, πως το σύστημα είναι «δημοκρατία» και όχι ολιγαρχία του χειρίστου είδους.
Τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε από τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας. Ό,τι μπορούσαν το έκαναν ήδη. Τα αποτελέσματα, τα βιώνουμε τώρα.
Πιστεύουν όμως πολλοί, πως μπορεί μέσα στα σημερινά θεσμικά πλαίσια, να μπορέσει να διεκδικήσει ο λαός επιτυχημένα τα δίκαιά του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη. Κάθε θεσμικό πλαίσιο, εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό- οικονομικό καθεστώς. Αν ο λαός, θελήσει να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων, το θεσμικό πλαίσιο, θα σταθεί απλά απέναντί του. Είναι ενδεικτικό το τι έγινε με μια άκρως ειρηνική πρωτοβουλία. Το κίνημα δεν πληρώνω. Όταν ήταν λίγοι, το σύστημα το αγνόησε.
Όταν όμως η πρακτική προχώρησε σε πλατιά λαϊκά στρώματα τότε χρησιμοποιώντας το θεσμό «Βουλή», οι «κρατούντες» πέρασαν την γνωστή επαίσχυντη διάταξη (και με την αναδιατύπωση, παραμένει επαίσχυντη). Θεωρούμε το κίνημα «δεν πληρώνω» πολύ σημαντικό. Όχι μόνο γιατί διεκδικεί τα αυτονόητα. Αλλά και γιατί με την πολύ μεγάλη συμμετοχή του, ανάγκασε τους διοικούντες να βγάλουν τον μανδύα της δημοκρατικότητας και να δείξουν την πραγματικότητα.
Πως αν ο λαός προχωρήσει σε δράση, αν πάψει να πιστεύει τα ψεύτικα λόγια τους, τότε και εκείνοι θα βγάλουν τη μάσκα του προβάτου και θα φανεί η λυκίσια όψη τους. Χρησιμοποιώντας νόμους που αυτοί κατασκευάζουν, θα τους επιβάλλουν με όλα τα μέσα που χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα.
Και με ένα ακόμα που ειδικά για αυτό εκπαιδεύουν: το στρατό.
Για αυτό, είναι ουτοπικό να περιμένουμε πως μπορούμε ειρηνικά ίσως να λύσουμε τις διαφορές μας με τα αρπακτικά. Μόνο τη δύναμη σέβονται. Αυτή γνωρίζουν. Το δίκιο, τους είναι λέξη άγνωστη.
Μήπως περιμένουμε πως θα λύσει τα προβλήματα η Ευρωπαϊκή ένωση;
Ο μύθος της Ε.Ε. πολύ καλά εδραιωμένος από την συνεχή πλύση εγκεφάλου των Μ.Μ.Α. (μέσων μαζικής αποβλάκωσης), έχει αρχίσει να ξεφτίζει. Όλοι βλέπουμε πως η Ε.Ε. έχει υποταχθεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου. Πως δεν ακολουθεί μια κοινή πορεία, αλλά πως το κάθε κράτος, εξυπηρετεί ό,τι εκείνο θεωρεί ως συμφέρον του. Το πώς φέρθηκε η Ε.Ε. σε συνεργασία με την Ελληνική κυβέρνηση, είναι πασίγνωστο στους πάντες. Εμφανίστηκε ως «σωτήρας», κρύβοντας πως με το δάνειο με τους ληστρικούς όρους που μας επέβαλλε:
α) έσωζε τα χρήματα των δικών της τραπεζών και τοκογλύφων
β) άλλαζε το νομικό καθεστώς των δανείων που είχε πάρει η Ελλάδα και ενώ ίσχυε το Ελληνικό δίκαιο, επέβαλλε το Αγγλικό που καλύπτει απεριόριστα μόνο τον δανειστή
γ) υποθήκευσε τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού δημοσίου
δ) αναλάμβανε, όλη την οικονομική διαχείριση των Ελληνικών πραγμάτων, χωρίς ίχνος δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Τίποτα καλό δεν μπορεί να κάνει η Ε.Ε. για τον Ελληνικό λαό σήμερα. Τους πραγματικούς σκοπούς της, τους είδαμε και τους νιώσαμε στο πετσί μας.
Πως μπορεί άλλωστε, μια ένωση του διεθνούς κεφαλαίου, να έχει άλλο σκοπό εκτός από το ξεζούμισμα των λαών;
Μήπως η Γερμανία, η «πρώτη» της Ε.Ε. θα μας βοηθήσει;
Εκτός από την επιβολή των βιομηχανιών της, όπου και με όποιοι τρόπο μπορεί, η Γερμανία δεν σκέφτεται τίποτα άλλο.
Κανείς δεν υπάρχει που να μπορεί να αναλάβει τη λύση των προβλημάτων μας.
Oύτε οι «εκπρόσωποί» μας στη ‘Βουλή’. Oύτε οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Όπως και στην προσωπική ζωή, μόνο εμείς μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας. Μόνο εμείς, μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Να δούμε τα ελαττώματά μας. Τις αδυναμίες μας. Τα μελανά σημεία. Αλλά και τα θετικά σημεία. Εκεί που υπερτερούμε. Εκεί που έχουμε «συγκριτικό πλεονέκτημα». Και κυρίως να αναλάβουμε δράση. Δράση. Εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο. Έχουμε χάσει ήδη αρκετές μάχες. Τότε που νομίζαμε πως ο εχθρός, ήταν αδερφός και φίλος. Τότε που μπήκε μέσα «στα τείχη». Τότε που νομίζαμε πως η ίδια κατάσταση με μικρές αλλαγές , θα συνεχιζόταν για πάντα. Τότε που δεν βλέπαμε. Ή δεν θέλαμε να δούμε.
Τώρα σιγά σιγά, συνειδητοποιούμε. Την κατάντια μας; Ναι, και αυτό.
Αλλά όλες οι μάχες, όλες οι νίκες, αρχίζουν από την συνειδητοποίηση.
Όσο πιο πλήρης είναι η συνειδητοποίηση, όσο περισσότερο βάθος έχει, τόσες περισσότερες είναι οι πιθανότητες επιτυχίας. Η συνειδητοποίηση, είναι εργασία που γίνεται από τον καθένα ξεχωριστά. Είναι όμως απαραίτητη πριν, κατά και μετά τη δράση.
Ας συνειδητοποιήσουμε το τι συμβαίνει γύρω μας. Που μας οδηγούν οι ιθύνοντες.
Πως κάθε στιγμή που αφήνουμε τις τύχες μας στα χέρια τους, μας οδηγούν στον γκρεμό.
Κάθε στιγμή, μας αφαιρούν και άλλο ζωτικό χώρο.
Για αυτό δεν μπορούμε να περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι. Με τις συνηθισμένες ασχολίες μας, λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Η αναμονή, επιβαρύνει τη θέση μας και ισχυροποιεί τον αντίπαλο. Η δράση πια, δεν αφορά την βελτίωση των συνθηκών ζωής μας. Αφορά την ίδια μας τη ζωή.

Για αυτό επιλέγουμε την δράση τώρα.

ΣΠΑΡΚΑΚΟΣ
Ε.Ε.Α.