Εμπρός για τον Μάη του 2011

Δράση.
Η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι καταπιεστές.

Ό,τι και αν γράφουμε στο Ιντερνετ ή , όσο πολύ και αν φωνάζουμε με κάθε ευκαιρία, δεν ιδρώνει το αυτί τους.

Ούτε ντρέπονται φυσικά, γιατί η ντροπή υποδηλώνει άνθρωπο με συνείδηση, κάτι που αν κάποτε είχαν, τώρα το έχουν ξεχάσει προ πολλού.
Το μόνο που καταλαβαίνουν είναι η πράξη.
Με πράξη λοιπόν θα τους απαντήσουμε στις 11 Μαΐου, στη μεγάλη απεργία.

Θα πάμε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε τα άπειρα ‘παιχνίδια’ που σίγουρα θα παίξουν εναντίον μας.
Θα πάμε κατ’ ευθείαν στην πλατεία Συντάγματος, και θα μείνουμε εκεί.
Δεν χρειάζονται πια πορείες, κομματικά οργανωμένες, που απλώς κάνουν επίδειξη δύναμης, αλλά όταν φτάσουν, στο κρίσιμο σημείο, (έξω από το κοινοβούλιο), οι ‘κομματικοί υπηρέτες’ φροντίζουν να διαλυθούν.
Αφήστε που σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, δίνεται η ευκαιρία στην αστυνομία, να χρησιμοποιήσει τους γνωστούς άγνωστους, ώστε να ρίξει χημικά και να αναγκαστεί να φύγει η μεγάλη μάζα του κόσμου.
Δεν πάμε στο σύνταγμα, για να πούμε απλώς ότι είμαστε αντίθετοι στο εθνικό ξεπούλημα.
Το ξέρουν ότι δεν θέλουμε, ούτε αυτούς, ούτε την πολιτική τους.
Είδατε πως περιόρισαν τις εξόδους και τις χαιρετούρες τους οι πολιτικοί, τώρα το Πάσχα;
Δεν δια-δηλώσουμε την αντίθετη θέση μας.
Δηλώνουμε, πως η ανοχή μας, έχει τελειώσει. Το υποστηρίζουμε με την μακρόχρονη παραμονή μας.

Στον άγνωστο Στρατιώτη.
Στην πλατεία Συντάγματος.
Εκεί που οι πρόγονοί μας, ζήτησαν το πρώτο Σύνταγμα της χώρας.
Έξω από το «ναό της δημοκρατίας».
Εκεί θα παραμείνουμε.
Όσο χρειαστεί. Περιφρουρώντας τη διαρκή συγκέντρωσή μας.
Γιατί θα προσπαθήσουν και άλλοι να μπουν. Αυτοί που είδαν αυτό το μπάχαλο και έτρεξαν να επωφεληθούν.
Μόνο οι Έλληνες πολίτες, έχουν θέση σε μια τέτοια συγκέντρωση. Η διακυβέρνηση της χώρας, τον Ελληνικό λαό αφορά.
Κανέναν άλλο.
Οι κομματικοί στρατοί, θα χρησιμοποιήσουν χίλιους μύριους τρόπους για να σώσουν το πολιτικό σύστημα.
Εμείς, θα θυμόμαστε τις φάτσες των πολιτικών μας.

Όλων.

Αν δούμε την εικόνα τους, κλείσουμε τα μάτια, ξεχάσουμε τα χιλιάδες πράγματα που οι τηλεοράσεις μας λένε για την δύναμή τους και μετά συγκεντρωθούμε στη φωτογραφία τους, πως μας φαίνονται;

Κοιτάξτε το βλέμμα τους:
Θα προσλαμβάνατε τον συγκεκριμένο πολιτικό στην επιχείρησή σας;

Ή έστω για να κόψει τα χορτάρια από τον κήπο σας;

Αν τον συναντούσατε στο δρόμο και δεν ξέρατε ότι ήταν πολιτικός, θα καταλαβαίνατε πως είναι ‘κατάλληλος για διακυβέρνηση’;

Αν τον πλησιάζατε πολύ, θα σας ‘άγγιζε’ η δυνατή του ‘αύρα’;

Αν σε όλα αυτά η απάντηση είναι όχι, είναι γιατί οι πολιτικοί μας σήμερα, είναι ανθρωπάρια που δεν θα τους δίναμε καμιά απολύτως σημασία, αν δεν ήταν τα ΜΜΕ για να κατασκευάσουν και να μας υποβάλλουν την εικόνα τους.

Την Τετάρτη, αυτοί θα είναι απέναντί μας.

Εικόνες ανθρώπων που δεν έχουν παράγει ποτέ τίποτα θετικό και που υπηρετούν ξένα συμφέροντα.

Ομοιώματα ανθρώπων που η έννοια της ανθρωπιάς, τους είναι άγνωστη.
Που ξέρουν να γλείφουν τους δυνατούς και να περιγελούν τους αδύνατους.

Που αν τους έβλεπε κάποιος με όλη τους την γύμνια, θα λυπόταν το σάλιο του για να τους φτύσει.

Ας τους αντιμετωπίσουμε όπως ακριβώς είναι.
Όχι όπως μας τους παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Το μόνο στο οποίο στηρίζονται είναι η ‘ψυχολογική υποταγή’ μας.

Εμείς, μέσα στο μυαλό και στην ψυχή μας τους ανεβάζουμε σε βάθρα.

Αντί να ανεβάζουμε άλλους, ήρθε ο καιρός να δούμε την πραγματικότητα.

Να διαπιστώσουμε πως παρόλα τα λάθη και τις αδυναμίες μας, είμαστε απείρως καλύτεροι από τους ‘εκπροσώπους’ μας:

Θυμηθείτε πόση σύνεση δείχνουν οι περισσότερες Ελληνικές οικογένειες στην διαχείριση των οικονομικών τους.

Σε κάθε περίπτωση οι Ελληνίδες νοικοκυρές, τα καταφέρνουν –αναλογικά- πολύ καλύτερα στα οικονομικά από ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Ας σταθούμε όρθιοι. Και ας διεκδικήσουμε τουλάχιστον τα παρακάτω ή παρόμοια που θα βγουν από τις συγκεντρώσεις μας:

• Παραίτηση της κυβέρνησης,
• Υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές,
• Πάγωμα του μνημονίου,
• Νόμος με τον οποίο δεν θα μπορούν να διεκδικήσουν κανένα αξίωμα, όλοι όσοι είχαν οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα την τελευταία εικοσαετία. 

Το τελευταίο, είναι πολύ σημαντικό.
Δεν ικανοποιούμαστε με προκήρυξη εκλογών.
Δεν παίζουμε το παιχνίδι τους.
Απαιτούμε αλλαγή, όλου του πολιτικού σκηνικού με αποκλεισμό όσων συνέβαλλαν αποφασιστικά στη σημερινή κατάντια.
Τώρα, όλα αυτά.
Όχι αύριο.
Τώρα.
Ο Μάης του 2011 ας είναι πολύ πιο σημαντικός από τον Μάη του 68.

ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Ε.Ε.Α.