Κόμματα: Δούρειος ίππος για την άλωση της κοινωνίας

Ο ρόλος των κομμάτων στην σημερινή κατάντια της Ελλάδας, είναι γνωστός σε όλο τον Ελληνικό λαό.

Φυσικά το κάνουν γιατί αποζημιώνονται πλουσιοπάροχα από τα παγκόσμια αφεντικά.
Σήμερα συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, προσπαθώντας να διεισδύσουν στους ‘αγανακτισμένους’
Σιγά που τα κόμματα θα σέβονταν τη φωνή των απλών πολιτών.
Ποιος είναι ο απλός πολίτης που θέλει να μιλήσει;
Πως τολμά να φαντάζεται πως εμείς τα κόμματα δεν τον εκπροσωπούμε;
Πως δεν είμαστε η φωνή του;
Αλλά αφού τόλμησε να το φανταστεί, θα του δείξουμε εμείς.
Τι ξέρει αυτός από οργάνωση;
Τι ξέρει από ομαδούλες έτοιμες να αλώσουν ένα μεγαλύτερο σύνολο;
Πως μπορεί ο απλός πολίτης να ξέρει από διαδικασίες;
Από ονομασίες ψεύτικες που δίνουμε ώστε να φαίνεται ότι είμαστε δημοκρατικοί;
Χρόνια και χρόνια στο κουρμπέτι εμείς.
Τι μπορεί να ξέρουν οι ανίδεοι από μηχανισμούς;
Έτσι αφού σκέφτηκαν τα κόμματα, κάλεσαν τον κομματικό στρατό τους. Πρόθυμα, κάθε είδους κομματόσκυλα, πήραν το δρόμο για τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων.
Ο σκοπός τους ένας: Ποιος θα καπελώσει το ανοργάνωτο κίνημα.

Σιγά-σιγά, με οργάνωση και την πείρα που έχουμε, σε λίγες μέρες θα τους έχουμε καπελώσει, σκέφτηκαν.
Έτσι εμφανίστηκε ανάμεσα στους αγανακτισμένους …. πρώην Δήμαρχος. 
Φαίνεται τελείωσαν οι μίζες του και είναι αγανακτισμένος για αυτό. 
Σε άλλη περίπτωση, εργάτης όπως δήλωσε, πήρε το λόγο και είπε:
Μία είναι η σημαία, η κόκκινη.
Η γαλανόλευκη, είναι η σημαία της αστικής τάξης’.
Με τέτοιου είδους ομιλίες, οι στρατιώτες των κομμάτων, που μιλούν μεθοδικά (μιλούν π.χ. πέντε έξι άτομα ’τυχαία’ και διαπιστώνεις πως όλα είναι της ίδιας ιδεολογικής απόχρωσης), σπέρνουν τη διχόνοια ανάμεσα στους αγανακτισμένους.
Επιλέγουν να μην εστιάζονται στα σημεία που ενώνουν τον κόσμο, αλλά στον κομματικό λόγο που χωρίζει.
Σε άλλη περίπτωση, από την πλευρά που ήταν συγκεντρωμένος ο κομματικός στρατός, ακούστηκε το σύνθημα ‘Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι’.
Σε μια άλλη πόλη, προσπάθησαν ως εξής να καπελώσουν τη συγκέντρωση:
Γνωστή συνδικαλίστρια παίρνει το λόγο και λέει ‘έχει γίνει μια πρόταση’ ‘δεν έγινε εσύ θα την κάνεις’ την διορθώνει η κομματική παρέα της και η συνδικαλίστρια συνεχίζει ‘α, εγώ θα τη κάνω;
Υπάρχει λοιπόν μια πρόταση να καλέσουμε αύριο εδώ τα πρωτοβάθμια σωματεία, για να μας πουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν’.
Στόχος να μπουν τα κόμματα, δια μέσου των ‘πρωτοβάθμιων σωματείων’.
Η δικαιολογία;
Κυριολεκτικά γελοία.
Να μιλήσουν οι συνδικαλιστές για τα προβλήματα των εργαζομένων.
Σαν να μην ήταν τόσοι εργαζόμενοι και άνεργοι εκεί.
Μα εκείνοι δεν μπορούσαν να μιλήσουν.
Μόνο τα συνδικάτα τους.
Και φυσικά τα κόμματα.
Για την ιστορία, η πρόταση δεν πέρασε.
Αλλά ο κομματικός μηχανισμός, είμαστε σίγουροι θα επανέλθει.
Ξέρουν τόσους τρόπους για να ‘παίρνουν τις συνελεύσεις’ ακόμα και αν είναι οι ‘οργανωμένοι’ τους αντίπαλοι, εκεί.
Τώρα που έχουμε εντελώς ανοργάνωτους….
Ο κομματικός στρατός –ιδίως της αριστεράς- ξεχύθηκε στις συγκεντρώσεις.
Όταν αμφισβητείται στην πράξη, ο ρόλος των κομμάτων, όταν ο λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, καταλήγει στο συμπέρασμα πως ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, το συμφέρον του απλώς κοιτάει, τότε τα κόμματα βγάζουν τα προσωπεία (της υπεράσπισης του λαϊκού συμφέροντος) και φέρονται όπως πραγματικά είναι: τα σκυλιά που φυλάνε τα πρόβατα για να μην φύγουν από το μαντρί, για να τα παραδώσουν στους λύκους της παγκόσμιας τάξης.
Έτσι ακριβώς θα σας αντιμετωπίσουμε: Σαν τους φύλακές μας, μέσα στη φυλακή της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων.
Ο δρόμος για την ελευθερία, περνάει μέσα από τα πτώματά σας.
Κομματικοί στρατιώτες και στρατιώτες του συστήματος, είναι ένα και το αυτό.
Το ‘αριστερό’ σας πολλές φορές προσωπείο, δεν μας λέει τίποτα.
Αναπαράγετε τους μηχανισμούς του συστήματος και εργάζεστε με μεθοδικότητα (πρέπει να το αναγνωρίσουμε) για την υποδούλωση του λαού. 
Η τελευταία ‘υπηρεσία’ που προσφέρετε στο σύστημα, είναι η άλωση των συγκεντρώσεων των αγανακτισμένων.
Αλλά ο ρόλος σας, είναι γνωστός.
Όπως και με ποιανού το μέρος είστε.
Και η δική μας δράση θα είναι ανάλογη. 

ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
Ε.Ε.Α.

Για τους κυβερνώντες την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, υπενθυμίζουμε:
Την προδοσία πολύ ηγάπησαν τον προδότη ουδείς.