Πού κρυφτήκανε οι ποιητές.

Μα, που είναι οι ποιητές, οι στοχαστές, οι φιλόσοφοι του καιρού μας;
Άραγε υπάρχουν;
Το παρών τους είναι τόσο βουβό, σα σκιές του θεάτρου…
Που είναι οι εμπνευσμένοι συγγραφείς;
Μήπως στην άρρωστη αυτή κοινωνία το «είδος» τους εξαφανίστηκε;
Που είναι όλοι αυτοί οι επώνυμοι «καθοδηγητές»του λαού που κάποτε βουτούσαν κάτω από τον επιφανειακό αφρό για να αναδείξουν το αληθινό,
να φωτίσουν όσα άλλοι ιδιοτελείς στο σκοτάδι έκρυβαν
να εμπνεύσουν το λαό, να νοιώσει, να συναισθανθεί…
Ζούμε σε καιρούς απίστευτης ανέχειας, απίστευτης εξαθλίωσης…
Η αξία της ζωής υποβαθμίζεται ασταμάτητα, εξαργυρώνεται πάμφθηνα στα παζάρια της σαθρής κοινωνίας που έστησαν…
Δεν υπάρχουν ποιητές, ονειροπόλοι και πραγματικοί δημιουργοί στον καιρό μας;
Να φανερώσουν το νέο, να «δείξουν» δρόμους…
Σε ποια τρύπα λούφαξαν;
Με τι αντάλλαξαν την «ησυχία» και τη σιωπή τους;
Άραγε ο φόβος κατάπιε και αυτούς;
Που είναι οι αλήτες δημιουργοί;
Που είναι οι καλλιτέχνες του δρόμου;
Σ αυτή την κοινωνία όλα τα ανέλαβαν οι πολιτικοί και τα αφεντικά τους;
Γιατί σιωπούν οι επιστήμονες;
Κι αν μιλούν γιατί οι φωνές τους είναι τόσο χαμηλές και άτονες;
Που είναι οι ακαδημαϊκοί, οι διδάσκαλοι;
Με τι αντάλλαξαν τη σιωπή τους;
Ποιοι θα εμπνεύσουν τα παιδιά;
Οι λαικοτσιφτετελάδες, οι ξέκωλες πρωταγωνίστριες και οι διαφημίσεις;
Ποιος θα τους πει ότι όλο αυτό που ζουν είναι ένα άθλιο κατασκεύασμα;
Ποιος θα τους πει ποιες είναι οι αληθινές ανθρώπινες αξίες;
Οι άθλιοι των reality και των ειδήσεων;
Τα σχολεία τους τα θέλουνε ευνουχισμένα ρομποτάκια χωρίς σκέψη…
Ειι…ποιητές, στοχαστές, ερευνητές, φιλόσοφοι….
Ακούτε;
Βγείτε επιτέλους από τα καβούκια σας, από τη σιωπή, το φόβο και τη λήθη…
Ο όλεθρος είναι πάρα πολύ κοντά, αν σήμερα δεν αλλάξει κάτι ριζικά…
Η δίνη που ρουφάει ολόκληρη την κοινωνία προς την αποχέτευση όλο και δυναμώνει.
Σε τούτο τον τόπο άλλοτε γεννιόντουσαν οι ιδέες και οι αξίες που ενέπνεαν και εξέλυσαν ολόκληρη την ανθρωπότητα!!
Σε τούτο τον τόπο γεννήθηκε η σκέψη, οι ανθρώπινες αξίες και οι επιστήμες.
Θα μιλήσετε επιτέλους;
Θα σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων;
Βγείτε επιτέλους από τις σκιές!!!
Μα, αν το κάνετε, να έχετε κάτι πραγματικά νέο να πείτε, να προτείνετε…
Μην αναμασήσετε ό,τι μας έφερε στο χείλος του γκρεμού.
Η κοινωνία δεν χρειάζεται αδειανά σκεύη να κάνουνε θόρυβο.

Τάσος Πετρίδης

poihsh-logotexnia.blogspot.gr