Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ FED-ΕΡΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ

 Της Αλεξάνδρας Τράγκα

:«Πρέπει να θυμάστε ότι είμαστε νομικό δημιούργημα του Κογκρέσου και ότι έχουμε μόνο την εντολή να ασχολούμαστε με το συμφέρον των ΗΠΑ. Οι άλλες χώρες θα πρέπει απλά να λάβουν αυτό ως πραγματικότητα και να προσαρμοσθούν σε εμάς, εφόσον πρόκειται για κάτι σημαντικό για τις οικονομίες τους»

Νέτνις Λόκχαρτ, πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Ατλάντα

Το ρόλο του ολοένα και περιθωριοποιούμενου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για την αποκλειστική εξυπηρέτηση των αμερικανικών οικονομικών (και μέσω αυτών γεωπολιτικών) συμφερόντων, ανέλαβε, όπως διαφαίνεται από τα πρόσφατα δημοσιευμένα έγγραφα της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς, βασικού οργάνου λήψης αποφάσεων της FED, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, που αναδύθηκε από την έναρξη της κρίσης έως και σήμερα, ουσιαστικά στην κεντρική τράπεζα του κόσμου. 

Σύμφωνα με τον Harold James, καθηγητή του Πρίνστον και του European University Institute της Φλωρεντίας: 

«Κατά τη συνεδρίαση του Οκτωβρίου του 2008, η Fed απέρριψε

Αδερφοφάδες...

Την ώρα που το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος ερευνά τον βίο και την πολιτεία του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας-νέας Δημοκρατίας, ελέγχοντάς τον με τις κατηγορίες της υπεξαίρεσης και της κατ’ εξακολούθηση απάτης σε βάρος του Δημοσίου, της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της έκδοσης πλαστών και εικονικών τιμολογίων, την ίδια ακριβώς ώρα, αυτός ο αρχολίπαρος, αντί να πάει κάπου να κρύψει την ντροπή του, τολμάει, ο θρασύτατος, να φοράει την πιο πλουμιστή στολή γελωτοποιού που διαθέτει το βεστιάριο του (απο)κόμματός του και να περιδιαβαίνει στα πλατό της Τηλεδημοκρατίας μας, μιλώντας, ο ανεκδιήγητος, εκ μέρους της κοινωνίας μας: «Η κοινωνία δεν θέλει εκλογές, δεν θέλει αποσταθεροποίηση», δηλώνει. «Δεν μπορούμε να παίζουμε με τους θεσμούς» τολμάει και συνεχίζει, ανερυθρίαστα ο, περί ου ο λόγος, λιμοκοντόρος, προσθέτοντας με ύφος σαράντα αθώων καρδιναλίων, ο σπουδαρχίδης, ότι «δεν απασχολούν τους πολίτες ούτε οι κοκορομαχίες των πολιτικών στα τηλεοπτικά παράθυρα ούτε οι διαξιφισμοί μέσα στη Βουλή (σ.σ. οπερέτα), αλλά τους απασχολεί η λύση στα προβλήματα τους».
Την ίδια ώρα, ένας άλλος, τρισχειρότερος παρατρεχάμενος, εκείνος που το όνομά του φιγουράρει από τα

Γιατί αυξάνουν συνεχώς τους φόρους ενώ γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να εισπραχθούν;

Οι αντισυνταγματικοί φόροι αυξάνονται συνεχώς με θύματα τους μόνιμα «εύκολους» φορολογούμενους.

Όμως και η αδυναμία αυτών των φορολογουμένων να αντεπεξέλθουν στα νέα βάρη αυξάνεται πλέον κατακόρυφα.

Ήδη για το πρώτο πεντάμηνο του 2014, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία αυξάνονται με ρυθμό ένα διασεκατομμύριο το μήνα!!!

Γιατί λοιπόν επιμένουν σε ακόμα περισσότερους φόρους ενώείναι βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να εισπραχθούν;

Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι στην πραγματικότητα μετακυλούν το δημόσιο χρέος στις πλάτες απευθείας των φορολογουμένων.

Δηλαδή αυξάνουν "τεχνητά" τις οφειλές των φορολογουμένων προς το κράτος και φυσικά τις αντίστοιχες απαιτήσεις του κράτους προς τους φορολογουμένους.

Έτσι όμως, θα μπορούν εύκολα οι δανειστές του κράτους, με βάση αυτές τις κρατικές απαιτήσεις, να αρπάξουν τις ατομικές περιουσίες.

Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποια άλλη λογική εξήγηση.

Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι με το PSI μετατράπηκε το δημόσιο χρέος προς τους ιδιώτες σε χρέος προς τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη (δηλαδή προς άλλους λαούς), τότε και οι Έλληνες φορολογούμενοι τίθενται άμεσα στην υποτέλεια άλλων λαών.

Δηλαδή, αφού αρχικά μετέτρεψαν το ελληνικό δημόσιο χρέος προς ιδιώτες σε διακρατικό, τώρα μετατρέπουν το διακρατικό χρέος, σε χρέος απευθείας των Ελλήνων φορολογουμένων έναντι των άλλων κρατών.


Αντιλαμβάνονται άραγε τι κάνουν εναντίον του ελληνικού έθνους;

Αλήθεια το αντιλαμβάνονται ή νοιάζονται μόνο για τις καρέκλες τους;

hassapis-peter

Eπικείμενη κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας

ΙΔΟΥ ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Με ένα άκρως εμπεριστατωμένο άρθρο ο παλαίμαχος και πολύ γνωστός Τούρκος αρθρογράφος και αρχισυντάκτης της τουρκικής εφημερίδας Milliyet, Sami Kohen, παραθέτει τα μεγάλα οφέλη που θα υπάρχουν αφ’ ενός για το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου και αφ’ ετέρου για την ίδια την Τουρκία η αναμενόμενη «επίλυση» του Κυπριακού.
Οι Τούρκοι δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους μαζί με τους πάτρωνες της προδοσίας Αμερικανούς, αλλά και Ευρωπαίους ιθύνοντες που έσπευσαν να εκδηλώσουν την μεγάλη τους χαρά για την επικείμενη κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το άρθρο έχει τον άκρως ενδεικτικό τίτλο, «Bu fırsat kaçmalı», δηλαδή, «Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία», φυσικά για τους Τούρκους και όχι για την ελληνική πλευρά που πρόθυμη παραδίδει όλα τα μέχρι σήμερα κεκτημένα.
Επειδή κανείς δεν θα σας ενημέρωνε γι’ αυτά τα οφέλη, τα παραθέτουμε παρακάτω όπως ακριβώς το ομολογεί η τουρκική εφημερίδα

Απ' τα όνειρα σφαγμένη.

του Γιάννη Λαζάρου
Άπειρες οι ομοιότητες των κομματικών ηγετών και σωτήρων της χώρας αλλά αυτό που τους κάνει να μοιάζουν ως σιαμαίοι είναι ότι ο μεν κυβερνάει ροχαλίζοντας, ο δε θα κυβερνήσει κοιμώμενος. Διότι ο ύπνος δεν θρέφει μόνο το παιδί αλλά και τον σωτήρα.
Τα όνειρα και οι...εφιάλτες είναι αυτά που ορίζουν την ζωή μας μέχρι σήμερα και θα συνεχίσουν να την ορίζουν και αύριο. Διότι ο σημερινός κοιμώμενος μάς είπε πριν λίγο καιρό ότι “θα μετατρέψει τους τρομακτικούς εφιάλτες σε όραμα” ενώ ο αυριανός σύντροφος του Μορφέα “τα όνειρά του θα πάρουν εκδίκηση”.
Τίποτε δεν κάνουν στον ξύπνιο τους αυτά τα παιδιά.
Τα παιδιά, που δεν ξύπνησαν ποτέ από τον κομματικό αμνιακό σάκο που τα κυοφόρησε μέσα στην βαθιά ύπνωσή τους, έχουν τις τεράστιες διαφορές που είναι

Ο ρόλος ΗΠΑ και ΔΝΤ στην κρίση της Ουκρανίας

Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία...

Ανοιχτή επικοινωνία με φασιστικά στοιχεία της αντιπολίτευσης και ροή εκατομμυρίων δολαρίων από τις ΗΠΑ
Κορυφή στο παγόβουνο της αμερικανικής εμπλοκής στην Ουκρανία αποτέλεσε όπως όλα δείχνουν η περίφημη τηλεφωνική επικοινωνία του Αμερικανού πρέσβη στο Κίεβο Τζέφρι Πάιατ με την υφυπουργό Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ.
Λίγα μόλις 24ωρα μετά τη διαρροή της τηλεφωνικής επικοινωνίας, που προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης κυρίως για τη φράση

Αμερικανοί: Οι ΗΠΑ χάνουν την παγκόσμια επιρροή τους - Ήττα κατά κράτος από Ρωσία

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ PEW RESEARCH CENTER
Ένας στους δύο Αμερικανούς πολίτες εκτιμούν πώς η επιρροή των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο φθίνει και παρουσιάζει λιγότερη πυγή σε σχέση με το παρελθόν.
Ένα ζήτημα που φαίνεται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άποψη αυτή των Αμερικάνων είναι η διπλωματική-πολιτική ήττα που υπέστη από τη Ρωσία στο θέμα της Συρίας, αλλά και γενικά η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από το Pew Research Center η πλειονότητα των ερωτηθέντων και συγκεκριμένα σε ποσοστό 53% θεωρεί πώς οι ΗΠΑ παίζουν πλέον λιγότερο σημαντικό και ισχυρό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία.
Το ποσοστό αυτό είναι αυξημένο κατά 12 μονάδες σε σχέση με το 2009 και υπερδιπλάσιο σε σχέση με το 2004, στη διάρκεια της προεδρίας του Τζόρτζ Μπούς.
Σχεδόν το 70% των ερωτηθέντων πιστεύει πώς οι ΗΠΑ εμπνέουν λιγότερο σεβασμό απ’ ότι στο παρελθόν.
Αποτέλεσμα του ότι για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια οι Αμερικανοί εμφανίζονται να θεωρούν πώς οι άλλοτε πανίσχυρες ΗΠΑ έχουν υποστεί πλήγμα στην πολιτική του επιρροή ανά τον κόσμο, είναι η διαχείριση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή, το Ιράν, την Κίνα και το Αφγανιστάν.
Η τρέχουσα εξωτερική πολιτική του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα είναι αντικείμενο σφοδρής κριτικής με το 56% να την αποδοκιμάζει, έναντι του 34% που την υποστηρίζει.
Η σημαντικότερη εξέλιξη ωστόσο ήταν η κρίση στη Συρία σύμφωνα με το Pew Research Center, όπου διαφάνηκε ξεκάθαρα πώς οι ΗΠΑ υπέστησαν μία πολιτική ήττα έναντι της Ρωσίας η οποία έδειξε πυγή, επέμεινε στις θέσεις της, δημιούργησε συμμαχίες και βγήκε απόλυτη κυρίαρχος, κερδίζοντας πολύτιμους πόντους.
Η ενίσχυση της θέσης της Ρωσίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου είναι πλέον εμφανής.
Και αυτό δεν φαίνεται μόνο από την υπόθεση της Συρίας, αλλά και από τις σχέσεις που αναπτύσσονται με την Αίγυπτο και τον Αραβικό κόσμο με πρωτοβουλίες του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Σε μία περίοδο λοιπόν που το 52% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε «να ασχοληθούν με τα δικά τους θέματα και να αφήσουν τις άλλες χώρες να προσπαθήσουν να τα βγάλουν καλύτερα πέρα μόνες τους», έναντι ενός μόλις 38% που έχει αντίθετη γνώμη, η Ρωσία βγαίνει «μπροστά» και κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Η δημοσκόπηση αυτή σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πώς οι ΗΠΑ θα πάψουν να είναι υπερδύναμη.
Οι εξελίξεις όμως στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και της Ανατολικής Μεσογείου δείχνουν πώς η Μόσχα ενισχύει σημαντικά τις δυνάμεις της και την επιρροή τους.
Κι αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους και στην Ελλάδα οι κυβερνόντες για την οικοδόμηση και την εμβάθυνση στρατηγικών σχέσεων με τη Μόσχα.
defencenet.gr

Γιατί οι Ινδιάνοι είχαν μακριά μαλλιά; (απόψεις μας από 10/9/2011)

Γνώσεις που μένουν κρυφές για προφανείς λόγους. Πληροφορίες που παραμένουν μυστικές από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ.
Ο δυτικός πολιτισμός έχει οδηγήσει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι το στυλ που θα έχουν τα μαλλιά τους, ανήκει στη σφαίρα των προσωπικών προτιμήσεων, ότι το μήκος των μαλλιών έχει να κάνει με τη μόδα ή την άνεση.
Αν πάμε όμως πίσω, στην εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, θα δούμε μια ολότελα διαφορετική εικόνα να αναδύεται, που παρέμεινε προσεκτικά κρυμμένη από το κοινό για δεκαετίες.
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90, η Σάλυ (όνομα αλλαγμένο για προστασία), παντρεύτηκε έναν διακεκριμένο ψυχολόγο που εργαζόταν σε Νοσοκομείο βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ, που υπέφεραν από μετατραυματικό στρες μάχης.
Η Σάλυ διηγείται: «Θυμάμαι καθαρά ένα απόγευμα όταν επέστρεψε σπίτι ο άντρας μου, κρατώντας στα χέρια του έναν ογκώδη επαγγελματικό φάκελο.
Μέσα του βρίσκονταν εκατοντάδες σελίδες από κάποια μελέτη που είχε εκπονήσει η κυβέρνηση.
Ο άντρας μου είχε σοκαριστεί από το περιεχόμενο.
Αυτά που διάβασε σ’ εκείνη τη μελέτη, άλλαξαν την μετέπειτα ζωή του.
Από τη μέρα εκείνη ο συντηρητικός, μέσης ηλικίας άντρας μου, άφησε τα μαλλιά του και τα γένια του να μεγαλώσουν και δεν τα έκοψε ποτέ ξανά κοντά. Επιπλέον, το ιατρικό κέντρο που δούλευε του επέτρεψε να το κάνει, και ακόμα, ορισμένοι άλλοι πολύ συντηρητικοί άντρες από το προσωπικό ακολούθησαν το παράδειγμά του. Διάβασα τη μελέτη και έμαθα το γιατί.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, ένας τομέας του υπουργείου Αμύνης είχε στείλει μυστικά ειδικούς απεσταλμένους σε Αμερικανικό Καταυλισμό Ινδιάνων να ερευνήσουν και να ψάξουν για ταλαντούχους ανιχνευτές, σκληροτράχηλους νεαρούς άντρες που ήταν εκπαιδευμένοι στο να κινούνται σε άγρια εδάφη χωρίς να τους παίρνει είδηση ο εχθρός.
Αναζητούσαν ιχνηλάτες με σχεδόν υπερφυσικές, εξωπραγματικές ικανότητες.
Πριν να τους προσεγγίσουν, εκείνοι οι εκλεκτοί άντρες παρακολουθούνταν στενά για την τεχνική τους και τον τρόπο που είχαν να επιβιώνουν.
Όταν βρήκαν τελικά εκείνο που έψαχναν, οι άντρες των ειδικών δυνάμεων, με όμορφα λόγια δελέασαν τους νεαρούς Ινδιάνους και τους έπεισαν να στρατολογηθούν στον Αμερικανικό στρατό. Μόλις κατετάγησαν, συνέβη κάτι εκπληκτικό.
Όποιο ταλέντο και ικανότητα και αν διέθεταν προηγουμένως, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, και ο ένας νεοσύλλεκτος μετά τον άλλο δεν κατάφεραν να επιδείξουν όσα είχαν δείξει να γνωρίζουν στον καταυλισμό τους.
Μετά από τις σημαντικές αποτυχίες των νεοσύλλεκτων, η κυβέρνηση διεξήγαγε δαπανηρότατα τεστ για να ανακαλύψει την αιτία, και αυτά που βρήκε περιγράφονταν στη μελέτη.
Όταν οι Ινδιάνοι ερωτήθηκαν για τους λόγους της αποτυχίας τους, ο πιο μεγάλος στην ηλικία νεοσύλλεκτος απάντησε με επιμονή ότι όταν τους έκοψαν τα μακριά τους μαλλιά, δεν μπορούσαν πλέον να ‘νιώθουν’ τον εχθρό, δεν είχαν πια πρόσβαση στην 6η αίσθηση, η διαίσθησή τους δεν ήταν πια αξιόπιστη, δεν μπορούσαν να ‘διαβάσουν’ τα λεπτοφυή, αδιόρατα σήματα και δεν είχαν πλέον πρόσβαση στις λεπτοφυείς εξωαισθητήριες πληροφορίες.
Έτσι, το ινστιτούτο που διεξήγαγε τις δοκιμές, στρατολόγησε και άλλους Ινδιάνους ιχνηλάτες, αυτή τη φορά επιτρέποντάς τους να κρατήσουν τα μαλλιά τους μακριά και τους υπέβαλε σε διάφορες δοκιμασίες. Μετά έστειλαν τους άντρες ανά ζεύγη, έχοντας και οι δυο από το ζεύγος περάσει τα τεστ με την ίδια βαθμολογία. Άφησαν τον ένα να κρατήσει τα μαλλιά του μακριά, ενώ τον άλλο κούρεψαν στρατιωτικά. Μετά τους υπέβαλαν ξανά σε διάφορες δοκιμασίες.
Οι άντρες με τα κουρεμένα μαλλιά αποτύγχαναν συνεχώς στα ίδια τεστ που προηγουμένως είχαν περάσει με επιτυχία.
Ένα τυπικό τεστ:
Ο νεοσύλλεκτος κοιμάται στο δάσος. Ένας οπλισμένος ‘εχθρός’ τον πλησιάζει.
Ο με μακριά μαλλιά άντραςνξυπνάει με μια ισχυρή αίσθηση κινδύνου και φεύγει μακριά πριν ο εχθρός έρθει πολύ κοντά του, προτού καν ακουστεί κάποιος ήχος από τον ‘εχθρό’ που πλησιάζει.
Σε μια άλλη εκδοχή του ίδιου τεστ, ο ίδιος άντρας νιώθει κάτι να τον πλησιάζει και διαισθάνεται ότι ο εχθρός θα του επιτεθεί με το σώμα του.
Ακολουθεί την 6η αίσθησή του και μένει ακίνητος προσποιούμενος τον κοιμισμένο, αιφνιδιαστικά αρπάζει τον επιτιθέμενο και τον ‘σκοτώνει’ καθώς εκείνος προσπαθεί να τον στραγγαλίσει.
Αυτός ο ίδιος άντρας που πέρασε με επιτυχία τα τεστ, στη συνέχεια κουρεύτηκε στρατιωτικά και συνεχώς αποτύγχανε σε όσα τεστ είχε περάσει.
Έτσι, το έγγραφο συνιστούσε όλοι οι Ινδιάνοι ιχνηλάτες/ανιχνευτές να εξαιρούνται από το στρατιωτικό κούρεμα. Αντίθετα, ήταν επιβεβλημένο οι ιχνηλάτες να διατηρούν μακριά μαλλιά.
Σχόλιο
Το σώμα των θηλαστικών εξελίσσεται επί πολλά εκατομμύρια χρόνια.
Οι ικανότητες επιβίωσης ανθρώπων και ζώων πολλές φορές μοιάζουν εξωπραγματικές, ενώ η επιστήμη συνεχώς ανακαλύπτει νέες εκπληκτικές ικανότητες.
Κάθε μέρος του σώματος επιτελεί ένα πολύ λεπτό έργο για την επιβίωση και την ευζωία του σώματος.
Τα μαλλιά αποτελούν επέκταση του νευρικού συστήματος, μπορούν να ειδωθούν ως αισθητήρια νεύρα της εξωτερικής πλευράς, ένα είδος υψηλά εξελιγμένου ‘αισθητήρα’ ή ‘κεραίας’ που διαβιβάζει τεράστιες ποσότητες σημαντικών πληροφοριών στον εγκέφαλο.
Όχι μόνο τα μαλλιά, αλλά και το τριχωτό του προσώπου παρέχει στον εγκέφαλο μια οδική αρτηρία πληροφοριών και επίσης εκπέμπει προς το περιβάλλον την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του εγκεφάλου.
Αυτό το έχουν δει οι επιστήμονες στις φωτογραφίες Κίρλιαν, όταν ένα άτομο φωτογραφίζεται με μακριά μαλλιά και μετά κουρεμένο.
Όταν τα μαλλιά είναι κοντά, οι λήψεις και οι εκπομπές από και προς το περιβάλλον εμποδίζονται πολύ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ‘μούδιασμα’.
Το κόψιμο των μαλλιών συμβάλλει στην έλλειψη επίγνωσης που έχει ο κόσμος για την καταστροφή του περιβάλλοντος στα τοπικά οικοσυστήματα.
Συμβάλλει ακόμα στην έλλειψη ευαισθησίας στις κάθε είδους σχέσεις. Συμβάλλει στην σεξουαλική απογοήτευση.
Συμπέρασμα
Αναζητώντας λύσεις για τη δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο, ίσως είναι η ώρα να αναλογιστούμε ότι πολλές από τις βασικές υποθέσεις μας για την πραγματικότητα είναι λανθασμένες.
Ίσως ένα μεγάλο κομμάτι της λύσης να κρύβεται στο πρόσωπο που κοιτάμε κάθε μέρα στον καθρέφτη μας.
Η ιστορία του Σαμψών και της Δαλιδά στην Βίβλο εμπεριέχει πολλές κωδικοποιημένες αλήθειες. Όταν η Δαλιδά έκοψε τα μαλλιά του Σαμψών, ο κάποτε αήττητος Σαμψών ηττήθηκε.
Ας αναλογιστείτε ότι εκτός από τους Ινδιάνους της Αμερικής, όλοι οι αρχαίοι λαοί διατηρούσαν μακριά μαλλιά. Αυτό δεν έχει να κάνει με την μη ύπαρξη 'ψαλιδιών' γιατί έχουν βρεθεί και τέτοια στις ανασκαφές.
Μετάφραση: Αγγελική Νατσούλη
schizas

Τι έγραφε ο ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ 10 Σεπτεμβρίου 2011
Τρίχες...!!!

Κρίση και σεξισμός στα media. Που μας οδηγεί η κουλτούρα της μοντελοβίζιτας;

Γράφει η Βασιλίκα Σαριλάκη

To έξυπνο και πολύ ενδιαφέρον αυτό video που δημοσίευσε η Huff Post είναι αποτέλεσμα έρευνας και καλλιτεχνικής εργασίας σπουδαστριών κι έχει θέμα “Πως θα ήταν οι σεξιστικές διαφημίσεις αν άλλαζαν οι ρόλοι των δύο φύλων.
Παράλληλα περιέχει στοιχεία ερευνών πάνω στο θέμα”.

Κάποτε, στους κύκλους της Αριστεράς έλεγαν μια φράση..πώς η θέση που επιφυλάσσει στην γυναίκα μια κοινωνία, δείχνει και το επίπεδό της. Σοφή φράση!Σήμερα στο ζενίθ της κρίσης, το φτηνιάρικο, εξευτελιστικό και σεξιστικό θέαμα βάζει την σφραγίδα του στον ξεπεσμό των media, ακυρώνοντας κάθε έννοια πολιτισμού και παιδείας.
H βία του σεξισμού λοιπόν,είναι ένας σαφής δείκτης της τριτοκοσμικής μας πλέμπας και είναι ενδεικτικό το πόσο η έλλειψη παιδείας και κουλτούρας οδηγεί την νεολαία σήμερα στον λαϊκισμό και κυρίως στην βία....
Στην έρευνα που ακολουθεί, προσπαθούμε να δούμε πως έχει η κατάσταση στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε σχέση με τον σεξισμό, ειδικότερα στα media, στην διαφήμιση, αναψηλαφώντας και την φοβερή εποχή Κωστόπουλου όπου τα περιοδικά τίμησαν τόσο την βία του σεξισμού..
Η απόλυτη ξεφτίλα. Έφη Σκορδά, Σάσα Σταμάτη και αισθητικός βάζουν στα τέσσερα μια κοπέλα για να δείξουν αποτρίχωση μπικίνι. Δεν θα αναπαράγουμε το γελοίο βίντεο φυσικά που προκάλεσε σάλο.
Δυστυχώς, μας συνήθισαν στην βία του σεξιστικού θεάματος.Μας συνήθισαν να βλέπουμε στην TV μοντελοβίζιτες, να ασκούν συχνά χρέη παρουσιάστριας, ημιτσίτσιδες χειμώνα-καλοκαίρι σε τηλεπαιχνίδια, πρωϊνάδικα, μεσημεριανά, έως και δελτία καιρού!
Συνηθίσαμε να βλέπουμε σεξιστικές διαφημίσεις, σεξιστικά “ρεπορτάζ”, τηλεπαρουσιαστές να χουφτώνουν δημόσια Τζούλιες..να μας πλασάρουν φτηνά σεξιστικά ανέκδοτα δημοτικού, χυδαία βιντεάκια της πλάκας. Κι από πίσω το εμπόριο.
Ψυχών τε και σωμάτων..Κρυφό ή φανερό, με κρυφές ή φανερές πόρνες, με κρυφούς ή φανερούς νταβατζήδες, ή ματάκηδες, απ’ όλα έχει ο μπαχτσές..
Η νεολαία μεγάλωσε με αυτόν τον κυνισμό.
Ανεχόμαστε πλέον έως και πορνοτηλεφωνικές υπηρεσίες καναλιών που διανυκτερεύουν ως οπτικά μπουρδέλα, χωρίς ποτέ να έχει παρέμβει κανένα απολύτως ΕΣΡ!
Ως που θα πάει αυτό;
Δείτε τα αποτέλεσματα στην νεολαία και σκεφτείτε..
Αυτοί, μπορεί να μας κυβερνήσουν αύριο...

Παραλίγο στην Ευρώπη..
Στον σημερινό hard core καπιταλισμό, στην ξέφρενη εκμετάλλευση και τον κυνισμό του ανταγωνισμού, τα δικαιώματα των γυναικών έχουν σαφέστατα οπισθοχωρήσει.
Ακόμα και στα πλέον αναπτυγμένα Βόρεια κράτη της Ευρώπης, όπου το κοινωνικό κράτος διαθέτει κατακτήσεις που ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα θα είχαν άλλοι λαοί, οι οπισθοχωρήσεις αυτές είναι ορατές.
Πάρτε παράδειγμα την Σουηδία.
Κάτι πήγε να γίνει το 2008 στην Βουλή της όταν μετά από πολλά αιτήματα έβγαλε αίφνης κόκκινη κάρτα στην σεξιστική διαφήμιση, αλλά σύντομα την πήρε πίσω.

Η χώρα με τους πλέον προωθημένους νόμους περί ισότητας των δύο φύλλων είχε ζητήσει τότε από την καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Γκέτενμποργκ Eva-Maria Svensson (που είναι και ευρωβουλευτής του κόμματος της Αριστεράς της Σουηδίας) την σύνταξη ενός νέου σχεδίου νόμου που να απαγορεύει ολοσχερώς την σεξιστική διαφήμιση.
Ο νόμος κατατέθηκε στην Βουλή, αλλά δυστυχώς δεν ψηφίστηκε καθώς κόλλησε στο δικαίωμα περί ελευθερίας Τύπου!.
Η ελευθερία της αξιοπρέπειας της γυναίκας πήγε περίπατο.
Την ημέρα εκείνη ή αριστερή βουλευτής ρώτησε τον αντίμαχο βουλευτή το αυτονόητο:
“Why should women’s bodies be used to sell things?”
Αυτή η ερώτηση δεν απαντήθηκε ποτέ..
Αφορμή για την κατάθεση του νόμου ήταν μια διαφήμιση μπύρας που έδειχνε μια κοπέλα με ερεθισμένες θηλές κάτω από το μπλουζάκι της την ώρα που έπινε την μπύρα!
Η διαφήμιση καταργήθηκε.
Αλλά ο νόμος δεν πέρασε. Κρίμα.
Γιατί ο δίκαιος αυτός νόμος που θα ψηφιζόταν τότε, δεν περιοριζόταν στην απαγόρευση των διαφημίσεων που προσβάλλουν μόνο τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες όταν χρησιμοποιούνται σεξουαλικά υπονοούμενα εις βάρος τους ή όταν χρησιμοποιείται το γυμνό σώμα υπαινικτικά για προώθηση προϊόντων.
Ήταν ένας νόμος που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα προηγούμενο και σε άλλες χώρες..
Αυτά συνέβησαν στην Σουηδία.
Τι γίνεται όμως στο Ελλαδιστάν;
Elladistan. Πίπες και μοντελοβίζιτες...
Όλοι θα έχετε ακούσει την περιβόητη διαφήμιση που λάνσαρε κάποτε επί χούντας, μια πίπα, με το αμίμητο σλόγκαν «αν δεν θέλεις να τον παίρνεις από πίσω πάρ’ του μια πίπα».
Η διαφήμιση αυτή όπως μου είπε μεγάλος διαφημιστής έκανε πάταγο, έγινε χοντροκομμένο σεξιστικό ανέκδοτο σε παρέες, μικρών και μεγάλων κι άργησε πολύ να αποσυρθεί.
Από το χοντροκομμένο αυτό ανέκδοτο του λιμανιού, που ωστόσο αποτελούσε εξαίρεση, φτάσαμε σήμερα στον απόλυτο κυνισμό, την καθολική «αποδοχή» της σεξιστικής διαφήμισης και την σχεδόν πορνογραφική εικόνα της γυναίκας στα Μ. Μ. Ε.
Με μοντελοβίζιτες, που ενίοτε ασκούν και χρέη παρουσιάστριας, ημιτσίτσιδες χειμώνα-καλοκαίρι σε τηλεπαιχνίδια, (είναι παντός καιρού ..διαθέσιμες) στα πρωϊνάδικα, στα μεσημεριανά, πιο παλιά και στα δελτία καιρού! (Ά ρε Μαλέλη που μετά την Πετρούλα έγινες και ΔΗΜΑΡ! ..)
Και με διάσημους τηλεπαρουσιαστές να χουφτώνουν δημόσια Τζούλιες..
Φτηνά σεξιστικά ανέκδοτα, χυδαία υπονοούμενα, τρίψιμο στις μπάρες, κόλλημα στον εγκέφαλο με το σεξ με χαζοβιντεάκια, ακόμη κι ο προθάλαμος ενός μπουρδέλου θα έδειχνε πιο σοβαρός..
Κι από δίπλα το εμπόριο.
Ψυχών τε και σωμάτων..
Κρυφό ή φανερό, με κρυφές ή φανερές πόρνες, με κρυφούς ή φανερούς νταβατζήδες, ή ματάκηδες, όλα έχει ο μπαχτσές...

Ο σεξισμός λοιπόν κι η χρησιμοποίηση του γυναικείου σώματος ως αντικειμένου προς πώληση προϊόντων πολύ καλά κρατεί.
Και κανείς δεν μιλάει. Όλοι γνωρίζουν τις πορνοτηλεφωνικές υπηρεσίες των τηλεοπτικών καναλιών που διανυκτερεύουν ως οπτικά μπουρδέλα, χωρίς ποτέ να έχει παρέμβει κανένα απολύτως ΕΣΡ καθόσον βέβαια, αυτό το θέαμα είναι απολύτως θεμιτό και ποιοτικό!
Η γενική εικόνα της τηλεόρασης δεν ενθαρρύνει καθόλου προς μιαν έννοια αξιοκρατίας και ποιότητας παρά προβάλλει πρότυπα συχνά επικίνδυνα.. Αναρωτιέται κανείς.
Ο μόνος δρόμος να γίνεις παρουσιάστρια περνάει απαραίτητα από την φωτογράφηση με εσώρουχα; Κι αν ναι, τότε γιατί δεν ισχύει και για άντρες;
Γιατί δεν είδαμε ακόμα–λέω τυχαία- τον Χατζηνικολάου με σλιπάκι στο MAX;
Γιατί μόλις γελάσατε μ΄ αυτό και το άλλο σας φαίνεται αυτονόητο;

Στην πρωινή Μελέτη και το 2008 στο ΜΑΧ.
Η υποκρισία της Ελληνικής κοινωνίας περισσεύει και δεν είναι θέμα πουριτανισμού αλλά απόλυτης ξεφτίλας πλέον.
Γι’ αυτό φτάσαμε στα σημερινά μας χάλια.
Και ναί η τέχνη δεν ενοχλείται καθόλου από το γυμνό, -υπάρχουν χιλιάδες έντεχνες ή μη γυμνές απεικονίσεις, γλυπτά και φωτογραφίσεις- αλλά σιχαίνεται την υποκρισία!
Δεν ενοχλεί το γυμνό, αλλά η βία της πορνικής εικόνας, ως υπόσχεση ανταλλαγής ή ως υποταγή στην αντρική εξουσία.
Το να βλέπεις συνεχώς το σώμα σου να προβάλλεται ως μέσο κάθε είδους συναλλαγής, ως κακοποιημέν﨔αντικείμενο” ή ως φτηνό, ανταλλακτικό προϊόν για διάφορες..υπηρεσίες.
Έ όχι!

Πολλοί άντρες, δυστυχώς, νομίζουν πως “κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της μια πόρνη”.
Αυτό όχι μόνο είναι ψέμα αλλά ισχύει το ακριβώς αντίστροφο.
Οι πραγματικά ερωτικές γυναίκες δεν μπορούν να λειτουργήσουν πορνικά, γιατί γνωρίζουν τον έρωτα κι έτσι αρνούνται να αυτοκακοποιηθούν..γιατί περί αυτού πρόκειται..
Ενώ οι πόρνες, κρυφές και φανερές, υποδύονται τον ερωτισμό, δεν τον ζούν, αφού οι ίδιες έχουν υποβιβάσει το σώμα τους-και όχι μόνον- σε αντικείμενο.
Αλλά ακόμη κι εδώ υπάρχει η φυλετική βία.
Οι γυναίκες είναι γυμνές και πουλάνε προϊόντα, οι γυναίκες είναι πόρνες.
Οι άντρες κατ’ εξαίρεσιν. Και μάλιστα οι περισσότεροι άντρες δεν θεωρούνται καθόλου πόρνοι όταν πηγαίνουν με μία πόρνη ενώ στην πραγματικότητα συμμετέχουν στην ίδια ακριβώς πράξη πορνείας! Απόδειξη γι’ αυτό είναι ο τρόπος που πρόσφατα αντιμετωπίστηκαν οι πόρνες που είχαν aids. Διαπομπεύτηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη αν και αυτό θα ήταν αδιανόητο να γίνει π.χ για τους πελάτες τους..

Εξώφυλλο, μεσημεριανό και μετά ίσως βουλευτής;
Σήμερα, λοιπόν, στην τάχα «εκσυγχρονισμένη» Ελλάδα του 2012, συνεχίζουμε να βλέπουμε διαφημίσεις όπου γυναίκες τρίβονται ημιτσίτσιδες σε ακριβά αυτοκίνητα σαν να ήταν γάτες, ή κάποιος τους βάζει χέρι στο μπροστινό κάθισμα, ή ανοίγουν το πλυντήριο πατώντας το κουμπί με τον πισινό τους!
Είναι φυσικά πασίγνωστο, ότι όλες μας έτσι βάζουμε πάντα το πλυντήριο μπροστά!
Επίσης, χαμός γίνεται με την σεξιστική διαφήμιση σε πανώ στην επαρχία.
Ίσως την περιβόητη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή πως η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο θα πρέπει τώρα να την μεταλλάξουμε στο Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο πορνείο!
Η μπάλα του σεξισμού καμιά φορά παίρνει και τους άντρες.
Στα τηλεοπτικά πλέον πλατώ, κάποιες γυναίκες- “αφέντρες”, χιλιοφωτογραφισμένες σε glossy περιοδικά σε στάσεις “ξέκωλου” εκδικούνται πλέον σεξιστικά άντρες- αντικείμενα..
Τους είπαν φαίνεται να έχουν όλοι το ένα πόδι λυγισμένο, να φαίνεται καλύτερο το….τους, έτσι λένε στις μοντέλες το επέκτειναν και στους άντρες!..
Ένας δεξιά, ίσως να βαριέται και ξύνει τα ..Δηλαδή τι να πω πλέον!

Ο κρυμμένος σεξισμός.
Πολλοί διαφημιστές καταφεύγουν στον λεγόμενο «κρυμμένο σεξισμό», όρο που υποδηλώνει σύμφωνα με καταχωρημένες μελέτες την υπόγεια έκφραση ανισότητας μεταξύ γυναικών και ανδρών. Παλαιότερο ένα τηλεοπτικό spot έδειχνε δύο πρωταθλήτριές μας του beach voley να διαφημίζουν ένα προϊόν.
Την στιγμή που πηδούσαν ο φακός εστιαζόταν επαναληπτικά στα γεννητικά τους όργανα..
Το φαινόμενο αυτό όχι μόνον δεν είναι τυχαίο, αλλά είναι πολύ γνωστό σε όσους το έχουν αναλύσει. Σχετικές μελέτες του Messner έχουν αποδείξει τα ακόλουθα.
1.Τα γυναικεία sports μεταδίδονται στην τηλεόραση κατά 5% έναντι 95% των ανδρών.
Όταν δείχνουν στιγμιότυπα από τα πλέον δημοφιλή γυναικεία sports, το τένις και το basketball, η κάμερα εστιάζει κατ’ εξακολούθηση κάτω από τις φούστες των τενιστριών ενώ φυσικά ποτέ δεν στοχεύει στα γεννητικά όργανα των αντρών όταν παίζουν τένις..
2. Ο ίδιος μελετητής αναφέρει πως οι σχολιαστές των αθλητικών ειδήσεων συχνά αναφέρονται στις αθλήτριες με λέξεις όπως «τα κορίτσια» προσδίδοντάς τους μια έννοια παιδιού ενώ δεν λένε «τα αγόρια» όταν μιλάνε για άντρες αθλητές.
Αναδημοσιεύω σχετικά: Από Antigoni Kalaitzi Σαβ, 2011-07-09 20:46 http://www.athensbars.gr/ta-mme-stin-ellada-einai-seksistika
Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, είναι σεξιστικά...

... σύμφωνα με την Αλεξάνδρα Πασχαλίδου...
«Με ανάγκασαν να κάνω τη Eurovision.
Εγώ ξεκίνησα με συνεντεύξεις, με την Αλιέντε, την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, αλλά μετά η ΕΡΤ με ανάγκασε να κάνω τη Eurovision.
Η αλήθεια είναι ότι ως γυναίκα στα ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν έχεις πάρα πολλές επιλογές.
Ένιωσα ακριβώς τι σημαίνει: «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της» και είναι και πολύ πιο σεξιστική η Ελλάδα. Νομίζω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο εδώ να είσαι γυναίκα.
Θυμάμαι ότι είχα πάει σε μια εκπομπή της ΕΡΤ που την έκανε ο Λάλας και είχε θέμα το ποδόσφαιρο. Εγώ είμαι ποδοσφαιρόφιλη, παρακολουθώ το άθλημα αυτό εδώ και 20 χρόνια.
Και όταν ήρθε η δική μου σειρά τι λέτε με ρώτησε ο κύριος Λάλας; «Θα πήγαινες με τον Ροναλντίνιο, σου αρέσει σαν άντρας;».
Του ανταπέδωσα την ερώτηση: «Εσύ θα πήγαινες;».
Αυτό δεν μου έχει συμβεί ποτέ.
Στη Σουηδία δεν υπήρχε περίπτωση, θα του έκανα μήνυση.
Στην κρατική τηλεόραση. Δεν υπάρχει αυτό».

Σύμφωνα με την μελέτη Lovdal από το 1970 μέχρι σήμερα ο ρόλος της γυναίκας στις διαφημίσεις είναι της νοικοκυράς, που φροντίζει τα παιδιά και σερβίρει γεύματα, ακόμη κι όταν παρουσιάζεται ως εργαζόμενη ενώ κυρίως στις νυχτερινές διαφημίσεις μετατρέπεται σε σεξουαλικό αντικείμενο του πόθου.
Είναι σε κάθε περίπτωση εξαρτώμενη κι υποδεέστερη του άντρα.. Μια ενδιαφέρουσα μελέτη για τον σεξισμό και την υπόγεια λειτουργία του στην κοινωνία έχει κάνει κι ο Bourdieu.
Δεν το φανταζόσαστε ε;
Όταν η διαφήμιση κανιβαλίζει.
Την τελευταία δεκαετία η κατάσταση έχει αλλάξει δυστυχώς προς το χειρότερο.
Ίσως, μάλιστα, την αρχή να σηματοδότησαν οι κατά πολλούς ρατσιστικές εικόνες της Benetton που εισήγαγαν ένα νέο κύμα βίας στην διαφήμιση.
Η διαφήμιση έχει εκτραχυνθεί παγκοσμίως και σε μερικές περιπτώσεις δεν εκφράζει απλώς τα γνωστά σεξουαλικά στερεότυπα που όλοι γνωρίζουμε, αλλά φτάνει κυριολεκτικά στα όρια του κανιβαλισμού!
Στην Τσεχία κυκλοφόρησε μια τηλεοπτική διαφήμιση με το εξωφρενικό κανιβαλιστικό σλόγκαν «Θέλετε ζουμερά στήθια ή τραγανά μπούτια;» δείχνοντας στήθη και οπίσθια γυναικών ενώ διαφήμιζε τηγανητά στήθη και μπούτια κοτόπουλου από το Kentucky της Αμερικής, την γνωστή αλυσίδα K.F.C! Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η διαφήμιση αφορά φαστφουντάδικα που πάνε παιδιά!
Παράλληλα στην Γαλλία μια αντίστοιχη “αλληγορικά πρόστυχη” διαφήμιση κινητοποίησε πολλές αντιδράσεις από γυναικείες οργανώσεις.
Πρόκειται για μια διαφήμιση κρέμας γάλακτος της εταιρίας Suchard.

Το σλόγκαν είναι «Ακόμη κι όταν την ξαπλώσω, και την χτυπήσω αυτή παραμένει χυμένη».
Ή άλλη διαφήμιση της ίδιας εταιρίας για σοκολάτες που δείχνει ένα γυμνό top model που δηλώνει. «Λέτε όχι αλλά εμείς ακούμε ναι».
Τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία. Στην Γαλλία, τις ΗΠΑ και τις τέως Ανατολικές χώρες της Ευρώπης παρουσιάζονται οι πλέον σεξιστικές διαφημίσεις.
Σ’ αυτές τις χώρες δεν υπάρχουν νόμοι ή κώδικες δεοντολογίας που να προστατεύουν από την προσβολή της γυναικείας αξιοπρέπειας.
Έτσι στην Γαλλία η οργάνωση (κατά του σεξισμού στην διαφήμιση) Meute οργανώνει μποϋκοτάζ και συσπειρώνει πολύ κόσμο.
Οφείλουμε κι εμείς στην Ελλάδα να ξυπνήσουμε επιτέλους.. Πώς αλλιώς να το πω;
Αντίθετα στις μουσουλμανικές χώρες λόγω πουριτανισμού απαγορεύεται ακόμα και η επίδειξη του γυμνού σώματος στην τηλεόραση. Εκεί υπάρχει το αντίστροφο πρόβλημα της ανελευθερίας.
Κάποιες καθολικές χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ν. Αφρική, το Μεξικό, ή οι Φιλιππίνες είναι αρκετά φειδωλές. Στην Σκανδιναβία, υπάρχει αρκετό γυναικείο γυμνό στις διαφημίσεις.
Σε κάποιες χώρες οι ίδιες οι διαφημιστικές Ενώσεις προσπαθούν να αυτοπεριοριστούν.
Είναι η περίπτωση του Καναδά, της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Αυστραλίας.
Στην Ελλάδα όλα είναι ανεξέλεγκτα.
Κάποτε, όμως, πρέπει να το αντιληφθούμε. Το σεξιστικό πρόσωπο της κοινωνίας δεν αφορά μόνον στις γυναίκες που βλέπουν καθημερινά το σώμα τους, την σεξουαλικότητα και την γυναικεία τους ταυτότητα να εξευτελίζονται σε δημόσια θέα.
Είναι θέμα γυναικών κι αντρών να μην επιτρέψουν στους αδίστακτους κερδοσκόπους να τους μετατρέπουν καθημερινά σε σεξουαλικά ανδρείκελα και ανεγκέφαλους- καταναλωτές.
Τι λέτε για έναν virtual ομαδικό βιασμό;
Ας δούμε όμως την άθλια ρητορική ορισμένων..”διαφημίσεων¨” και εάν αυτές άξιζαν να ονομάζονται τέτοιες ή έπρεπε να απαγορευτούν γιατί βιάζουν πραγματικά με οπτικό τρόπο όχι μόνον την αξιοπρέπεια των γυναικών αλλά επειδή πλασάρονται σε τεράστια πανώ, μπορεί να ωθήσουν και σε πιθανές εγκληματικές ενέργειες.
Το ηλεκτρονικό περιοδικό Feministe μας δείχνει αυτήν που θεωρεί ως την πιο σεξιστική διαφήμιση του 2008 και απευθύνεται στον γνωστό designer ρούχων με τα εξής λόγια:

“ Σε ευχαριστούμε Duncan Quinn που διαφημίζεις τα κοστούμια σου με την εικόνα ενός άντρα που φαίνεται να έχει στραγγαλίσει μια ημίγυμνη γυναίκα με εσώρουχα, πάνω στο καπό ενός αυτοκινήτου. Θα σ΄ αρέσει πολύ φαίνεται όταν βλέπεις εικόνες νεκρών ή μαστουρωμένων γυναικών που είναι αρκετά σέξυ για να πουλάνε αντρικά ρούχα”.
Στο ίδιο μήκος κλίματος και η επόμενη διαφήμιση του Dolce @ Gabbana..
Θα μπορούσε κάλλιστα ή όχι να υπαινίσσεται επερχόμενο ομαδικό βιασμό;

Το πολύ ανησυχητικό είναι βέβαια, ότι η πλειονότητα αυτών των αφισών έχει ως target group δηλαδή κυριολεκτικά ως στόχο την νεολαία.
Αυτήν την ένταση των σεξουαλικών ενστίκτων των νέων αλλά και την δίψα για σεξουαλική επαφή των εφήβων εκμεταλλεύονται οι μεγάλες αυτές διαφημιστικές εταιρείες προκειμένου να πουλήσουν οποιοδήποτε προϊόν θα κάνει έναν άντρα να αισθάνεται σούπερμαν όταν χτυπάει ή βιάσει ή και σκοτώσει μια γυναίκα!!
Απίστευτο!
Playboy και βουλκανιζατέρ..
Και αυτές ακριβώς τις εικόνες χρησιμοποίησαν και γνωστά μέχρι πρόσφατα περιοδικά μιμούμενα αυτές τις αθλιότητες.
Για να σας φέρω ένα και μόνο παράδειγμα δείτε πως μιμείται ο έλληνας φωτογράφος ακριβώς την παραπάνω σεξιστικότατη διαφήμιση του Duncan Quinn στην φωτογράφηση για το Nitro..
Μόνο που εδώ αντί να την έχει στραγγαλίσει την τραβολογάει από το μαλλί στο πάτωμα..
Φυσικά, ο Έλληνας, πιθανώς πιο εξοικειωμένος με εικόνες του playboy στα νιάτα του, προτίμησε να την δείξει ως κουνελάκι με βρακί σε σχήμα καρδιάς –sic- και τα πόδια διάπλατα ώστε να περιγράφεται σαφώς στο μαύρο σατέν η σχισμή του αιδοίου!
Ήθελε την εικόνα πιό χύμα σαν αυτές που βάζουν τα βουλκανιζατέρ!
Αυτό ήταν το …zeitgeist.. της μεγαλειώδους εποχής Κωστόπουλου, ΚΛΙΚ, ΝΙΤΡΟ, DOWNTOWN κλπ, που τόσο τίμησαν την βία του σεξισμού..

Φυσικά υπάρχουν πλέον και αντιδράσεις σε αυτό το χάλι.
Και αυτές συχνά έρχονται με την μορφή των graffiti πάνω στις τσοντοαφίσες..
Είναι μάλιστα πολύ πιθανόν, εγώ αυτό πιστεύω, αυτά τα graffiti να τα γράφουν άντρες που σιχάθηκαν πια αυτήν την κατάσταση.
Επιτέλους!
Δεν είναι κανείς κομπλεξικός ούτε πουριτανός όταν καταγγέλλει την σεξιστική βία!
Έρωτας και σεξιστική βία είναι αντίθετες έννοιες.
Καιρός να το καταλάβουμε!
Γιατί ο έρωτας κι ο ερωτισμός είναι ελεύθερες κι απελευθερωτικές ενέργειες.
Δεν είναι η σκλαβιά κανενός καταναγκασμού..

From Oxford street

Video που τραβήχτηκε από παλιές εκλογές στα ΤΕΙ Πειραιά, όπου η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ γιορτάζει διακορεύοντας με μπλε πέη πράσινα κοτόπουλα και μια πλαστική κούκλα!
Παράλληλα χειρονομούν χυδαία και φωνάζουν σεξιστικά συνθήματα, όπως και η πλευρά της ΠΑΣΠ που φοράει πράσινα μπλουζάκια!
Αυτό είναι το επίπεδο χουλιγκανισμού και σεξιστικής καφρίλας που διέπει υποτιθέμενους ενήλικες “επιστήμονες”..που συνοδεύεται από προφανές έλλειμμα παιδείας και κουλτούρας.
FEMINISM IS THE “RADICAL” NOTION THAT WOMEN ARE PEOPLE !

Δεν ντρεπόμαστε για το σώμα μας αλλά αποφασίζουμε εμείς πως θα το χρησιμοποιούμε!

o-klooun

Η παντοκρατορια των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στον πλανήτη θα καταρρευση εξαιτίας της Συρίας.

Από τον Πάνο Κ.
Η παντοκρατορια των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στον πλανητη θα καταρρευση εξαιτιας της Συριας.
Μετα τις πολεμικες κραυγες και την προσπαθεια πλυσης εγκεφαλου που επιχειρήθηκε να γινει εδω και λιγες μερες,σχετικα με την αναγκαιοτητα για επεμβαση στην Συρια και τις προκλητικα βλακωδεις προβοκατσιες που στήθηκαν με δηθεν χημικα και οπλα μαζικης καταστροφης που κατερρευσαν ακομα και απο τον ΟΗΕ,τα δυτικα “γερακια”αρχισαν να τα μαζευουν με τον Ολαντ να κανει την αρχη,τον Καμερον να ακολουθει δειλα και αναμενουμε τον Ομπαμα.
Αν οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ τελικα κανουν πισω θα ενδυναμωσουν αφανταστα τον Ασσαντ το Ιραν και την Χεζμπολα,ταυτοχρονα θα αφησουν πολλους συμμαχους ακαλυπτους οπως το Ισραηλ,την Σ.Αραβια,την Ιορδανια,το Καταρ,την Τουρκια και θα χασουν την οποια αιγλη,σεβασμο και ερισματα ειχαν απομείνει στην περιοχη της Μ.Ανατολης.Ταυτοχρονα θα ισχυροποιησουν αφανταστα την Μοσχα στην Μ.Ανατολη που στύλωσε τα ποδια της με σταθερες θεσεις και δεν διστασε να παρει ξεκαθαρη θεσηυπερ του Ασσαντ και κατα οποιασδήποτε μορφης εισβολη, καθιστωντας την στα ματια των λαων των Αραβικων χωρων αξιοπιστο και αξιοσεβαστο συνομιλιτη.
Αν απο την αλλη,αν για μια ακομη φορα οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ χωρις την εγκριση του ΟΗΕ και παρα τις σφοδρες αντιδρασεις στο εσωτερικο τους,παρουν την αποφαση για επιθεση στην Συρια,αφενος κινδυνευουν να μετατρεψουν μια τοπικη/σεχταριστικη συγκρουση σε περιφεριακη και ισως παγκοσμια,με οτι αυτο συνεπαγεται και με σοβαρο κινδυνο να χασουν στο τελος την μαχη,αφου ειναι γνωστο πως κανενας πολεμος δεν κερδιζεται αν πρωτα δεν εχει την στηριξη του λαου που τον ξεκινα.
Συνεπως,οι καταστασεις που μεχρι σημερα γνωριζαμε και το status quo στον πλανητη θα αλλαξουν αμεσα.Οι συσχετισμοι θα διαφοροποιηθουν, οι συμμαχιες θα επνακαθοριστουν και θα επανακαθορισουν το παγκοσμιο γινγεσθε.
ΥΓ Σε περιπτωση τελικης υπαναχωρησης των δυτικων απο την επιλογη της επιθεσης στην Συρια δεν ειναι διολου παραξενο το επομενο σηριαλ στο παγκοσμιο σκακι να ειναι η
αμεση αρση της εμπιστοσυνης/στηριξης του δολαριου απο τις πετρελαιοπαραγωγές χωρες ως αποθεματικο(Σ.Αραβια,Καταρ,ΗΑΕ)και την οικονομικη καταρρευση ΗΠΑ με οτι αυτο συνεπαγεται.

Οπως και να εχει η δυση καταρρεει και ειναι ηλιου φαεινοτερον.

olympia.gr

Η επινόηση και η θεραπεία της ομοφυλοφιλίας

(του Γελωτοποιού)

Όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, ομοφυλοφιλία δεν υπήρχε πριν το 1869. Όχι πριν την επινοήσει ο Ούγγρος γιατρός Benkert. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι σοδομίτες.
Η σοδομία ήταν μια «ασαφής κατηγορία» που περιλάμβανε σεξουαλικές σχέσεις –όχι απαραίτητα πρωκτικές- μεταξύ ανδρών, ανδρών και ζώων, ανδρών και γυναικών, γυναικών και γυναικών (η κλειτορίδα θεωρείτο ακόμα ένα ατροφικό πέος), με σκοπό την αποφυγή της αναπαραγωγής.
Η σοδομία απαγορευόταν για λόγους θρησκευτικής τάξης.
Τη χαρακτήριζαν «αποτρόπαιο αμάρτημα».
Η σοδομία ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε ιδιάζουσα ταυτότητα –όπως θεωρείται στις ημέρες μας η ομοφυλοφιλία. Ήταν μια πρόσκαιρη παρέκκλιση και τίποτα περισσότερο.
Κατά τον 18ο αιώνα, το έγκλημα αποσπάστηκε από τη δικαιοδοσία της Εκκλησίας, έγινε ποινικό αδίκημα και το λεξιλόγιο άλλαξε. Πιο συχνή ήταν η χρήση των λέξεων «παιδεραστία» και «ατιμία» (στη διάλεκτο της αστυνομίας), χωρίς να υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε ανήλικους και ενήλικους.
Ο Γαλλικός Ποινικός Κώδικας του 1791 (μετά την Επανάσταση) δεν καταδίκαζε πλέον τη σοδομία καθ’ εαυτήν. Μόνο η παιδοφιλία ήταν έγκλημα.
Το 1869, ο Benkert δημιούργησε τον όρο «ομοφυλοφιλία» και ζήτησε την κατάργηση ενός παλιού πρωσικού νόμου που την καταδίκαζε.
Την ίδια εποχή ο Heinrich Ulrichs αναλύει την ομοφυλοφιλία από την τριπλή οπτική γωνιά του ιστορικού, του γιατρού και του φιλοσόφου και κάνει τη διάκριση ανάμεσα στους παιδεραστές και στους «ουρανιστές» που τους προσδιορίζει ως «μια γυναικεία ψυχή μέσα σε ανδρικό σώμα».
Έτσι, άθελα του, μια και ο ίδιος ήταν ομοφυλόφιλος, ο Ulrichs δημιούργησε το υπόβαθρο της ψυχικής παθολογίας της ομοφυλοφιλίας.
Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα οι ψυχίατροι συμφώνησαν στην αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων ως ασθενών και της ομοφυλοφιλίας ως διαστροφής.
Αυτή η γέννηση της παθολογικής ομοφυλοφιλίας συμβαδίζει με την επισημοποίηση της ετεροφυλοφιλικής ομαλότητας.
«Ενώ ο σοδομίτης», σημειώνει ο Φουκώ, «δεν ήταν παρά μια νομική περίπτωση απαγορευμένων πράξεων, ο ομοφυλόφιλος του 19ου αιώνα έγινε μια προσωπικότητα. Ο ομοφυλόφιλος έγινε ένα είδος.»
Ο Φρόιντ υπήρξε ο πλέον ανεκτικός και διορατικός θεωρητικός της ομοφυλοφιλίας. Σε πλήρη αντίθεση με την εποχή του, ο Φρόιντ βεβαιώνει ότι η ετεροφυλοφιλία δεν είναι λιγότερο
προβληματική από την ομοφυλοφιλία.
Αρνήθηκε να ψυχαναλύσει ομοφυλόφιλους για να τους θεραπεύσει από την «ασθένεια» τους, αφού τους θεωρούσε –ερχόμενος σε αντίθεση με τους σεξολόγους, τους υποστηρικτές ενός προβληματικού τρίτου φύλου- φυσιολογικά άτομα.
Γράφει σε μια Αμερικανίδα μητέρα που του ζητάει συμβουλές για τον ομοφυλόφιλο γιο της:
«Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί προσόν, αλλά δεν έχει και τίποτα το ατιμωτικό, δεν είναι ούτε διαστροφή ούτε εξευτελισμός και δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ασθένεια.
Τη θεωρούμε παραλλαγή της σεξουαλικής λειτουργίας.»
Το ενδιαφέρον της ιατρικής για την ομοφυλοφιλία έπρεπε να την προστατέψει από τις ηθικές κρίσεις. Όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Μέτοχοι οι ψυχίατροι της περιρρέουσας εθνικιστικής ανάτασης συμφώνησαν να στιγματίσουν τους θηλυπρεπείς άντρες, τους ανίκανους για αναπαραγωγή και για πόλεμο!
Στην Αγγλία, όπως και στη Γαλλία ή τη Γερμανία, οι αντι-ομοφυλοφιλικές εκδηλώσεις συνδέονταν με το φόβο παρακμής της Αυτοκρατορίας ή του Έθνους.
Ο ομοφυλόφιλος απειλούσε το έθνος και την οικογένεια.
Ήταν όμως και «προδότης της αντρικής υπόθεσης».
Και οι ίδιοι οι σεξολόγοι, που δήλωναν αναμορφωτές, φυλάκισαν τους «αποκλίνοντες» μέσα στην ανωμαλία.
Ενώ οι ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες υπάρχουν παντού και από καταβολής κόσμου «ως τη στιγμή που η σεξολογία τους κόλλησε την ετικέτα, η ομοφυλοφιλία ήταν μόνο ένα απροσδιόριστο τμήμα της αίσθησης της ταυτότητας.
Η ομοφυλοφιλική ταυτότητα, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αποτελεί δημιούργημα της κοινωνικής ταξινόμησης, της οποίας κύριος σκοπός ήταν η κατάταξη και ο έλεγχος.
Κατονομάζω σήμαινε φυλακίζω.»
Τον 20ο αιώνα, ο κοινωνιολόγος Frecerich Whitman, αφού εργάστηκε πολλά χρόνια μέσα σε ομοφυλοφιλικές κοινότητες εντελώς διαφορετικών χωρών, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι Φιλιππίνες (και άλλες), κατέληξε στα εξής συμπεράσματα:
1) Τα ομοφυλόφιλα άτομα εμφανίζονται σε όλες τις κοινωνίες,
2) Το ποσοστό των ομοφυλόφιλων φαίνεται ότι είναι το ίδιο σε όλες τις κοινωνίες και παραμένει σταθερό με το πέρασμα του χρόνου,
3) Οι κοινωνικοί κανόνες ούτε εμποδίζουν ούτε διευκολύνουν τις ομοφυλοφιλικές τάσεις.
Το 1948 ο Kinsey με τους συνεργάτες του δημοσίευσαν την “αναφορά Kinsey”, η οποία συντάραξε τη σεξουαλική μακαριότητα της Αμερικής.
Ανάμεσα στα άλλα (μοιχεία, προγαμιαίες σχέσεις, αυνανισμός), οι έρευνές τους κατέδειξαν ότι οι ομοφυλοφιλικές και οι ετεροφυλοφιλικές τάσεις συνυπάρχουν στην πλειονότητα των ανθρώπων και ότι οι σχετικές τους αναλογίες ποικίλλουν από την απόλυτη κλίση στην ετεροφυλοφιλία (0
στην κλίμακα Kinsey) ως την απόλυτα ομοφυλοφιλική κλίση (6 στην κλίμακα Kinsey).
Αντίθετα, ο Richard Friedman υποστήριξε ότι «οι περισσότεροι άντρες δεν έχουν ασυνείδητη ομοφυλοφιλική προδιάθεση. Και αντίστοιχα, η πλειονότητα των αποκλειστικά ομοφυλόφιλων δεν είναι ασυνείδητα προδιατεθειμένη προς μια ετεροφυλοφιλία. Απομένει ένα μικρό ποσοστό αμφισεξουαλικών αντρών που υποχρεώνονται να απωθήσουν είτε τις ομοφυλοφιλικές είτε τις ετεροφυλοφιλικές τους φαντασιώσεις.»
Στα τέλη της δεκαετίας του 60, παράλληλα με το φεμινιστικό κίνημα, γεννήθηκε το κίνημα των «γκέι», ένας όρος που υπήρχε από τον 19ο αιώνα και εκφράζει μια ιδιαίτερη και θετική κουλτούρα, σε αντίθεση με τη λέξη ομοφυλόφιλος, που μοιάζει με ιατρική ορολογία συνδεδεμένη με τη διαστροφή.
Σκοπός του κινήματος ήταν να δείξει ότι η ετεροφυλοφιλία δεν είναι η μόνη ομαλή σεξουαλικότητα, καθώς και να διεκδικήσει ίσα προνόμια για αυτή τη «μειονότητα».
Μόλις όμως η μειονότητα έγινε ορατή συγκρούστηκε με τη διεθνή κοινότητα.
Στη δεκαετία του 1980, που σημαδεύτηκε από την εμφάνιση της Moral Majority (της Ηθικής Πλειοψηφίας, αντίθετης στο φεμινισμό, την ομοφυλοφιλία και τις εκτρώσεις), οι ομοφυλόφιλοι άλλαξαν τη θεωρία και την τακτική τους.
Αντί να προβάλλουν τις διαφορές τους αφοσιώθηκαν στην προσπάθεια να αποδείξουν ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι άντρες σαν τους άλλους.
Η βασική τους θέση ήταν: «Παρόλο που η ομοφυλοφιλία αποτελεί ανατροπή των παραδοσιακών ρόλων των φύλων, η σεξουαλικότητα δεν προσδιορίζει το φύλο».
Για τη διάκριση της συμπεριφοράς από την κατάσταση, ορισμένοι πρότειναν να μη χρησιμοποιείται ο όρος «ομοφυλόφιλος» ως ουσιαστικό, αλλά ως επίθετο.
Έτσι οι ομοφυλόφιλοι δεν διεκδικούσαν πια το δικαίωμα στη διαφορά, αλλά το δικαίωμα στην αδιαφορία.
Επιθυμούσαν να τους αντιμετωπίσουν ως ανθρώπινα πλάσματα και νομοταγείς πολίτες, όπως και τους άλλους, χωρίς ιδιαίτερα μειονεκτήματα ή προνόμια.
Όμως ενώ οι γυναίκες μπορούν να πολεμήσουν τη μισογυνία με την επίσημη συναίνεση της παγκόσμιας κοινωνίας, οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν την ίδια νομιμότητα στον αγώνα τους κατά του τελευταίου αυτού προμαχώνα της πατριαρχίας, της ομοφυλοφιλοφοβίας.
Ουσιαστικά η καταδίωξη της ομοφυλοφιλίας αποτελεί από μόνη της μια επιβεβαίωση της αρρενωπότητας και της ετεροφυλοφιλίας, αφού «για να είσαι άντρας, δεν πρέπει να είσαι
ομοφυλόφιλος» -ούτε, φυσικά, γυναίκα.
Διαβάζοντας τα αποτελέσματα διάφορων ερευνών παρατηρούμε ότι η ομοφυλοφιλοφοβία είναι επίσημα παραδεκτή, σε αντίθεση με το ρατσισμό και το σεξισμό.
Οι επιθέσεις εφήβων σε ομοφυλόφιλους συνομήλικους τους (και όχι μόνο) συμβαίνουν καθημερινά. Γι’ αυτούς τους νεαρούς ο γκέι συμβολίζει τον ξένο, τον «Άλλο».
Με τις επιθέσεις ενισχύεται το αίσθημα της συμμετοχής στην «αντρική ομάδα» και επιβεβαιώνουν την ετεροφυλοφιλία τους.
Η ομοφυλοφιλοφοβία ενισχύει την εύθραυστη ετεροφυλοφιλία ορισμένων αντρών ή μπορεί να είναι μια άποψη γενικότερης ιδεολογίας, όπως για παράδειγμα ομάδων ακροδεξιών ή συντηρητικών θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Αυτά σχετικά με την επινόηση της ομοφυλοφιλίας.
Ας δούμε τώρα ποια μπορεί να είναι η μόνη της θεραπεία.
Η θεραπεία της ομοφυλοφιλίας είναι η αποδοχή της ποικιλότητας.
Όπως έχω ξαναπεί –και επιμένω να το λέω- η διαφορετικότητα είναι εξ’ ορισμού μια έννοια που ενισχύει τον αποκλεισμό.
Οι «διαφορετικοί» είναι πάντα οι άλλοι, οι λίγοι, οι μειονότητες, και αυτούς πρέπει να τους ανεχόμαστε, επειδή είμαστε προοδευτικά άτομα –αν δεν τους καταδιώκουμε, επειδή είμαστε στενόμυαλα άτομα.
Σύμφωνα με τη κοινωνική ποικιλότητα η κοινωνία μας συνίσταται από ποικίλα άτομα, και το καθένα έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί –στις διαφορές μας- και όμοιοι –στις ομοιότητες μας.
Κυρίως όμως, και πρώτα απ’ όλα, όλοι μας είμαστε άνθρωποι.
Οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι (πρέπει να) γεννιούνται ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα, και να ζουν ως τέτοιοι.
Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποκλεισμού ούτε να προβάλλεται ως προσόν.Οι άντρες (με το χρωμόσωμα ΧΥ) και οι γυναίκες (με το χρωμόσωμα ΧΧ) πρέπει να
αντιμετωπίζονται ως ίσοι, με όποιον και να μοιράζονται (ή όχι) το κρεβάτι τους.
Για να γίνω λιγάκι πιο φαιδρός: «Στο σεξ όλα επιτρέπονται, αρκεί να συμφωνούν και οι δύο».
Αυτή η «συμφωνία» αποκλείει αυτομάτως τα παιδιά και τα ζώα, αφού εκείνα δεν μπορούν να συναινέσουν.
Η παιδοφιλία και η ζωοφιλία (!) είναι εγκλήματα παρόμοια, αν όχι χειρότερα, με το βιασμό.
(Με τα υλικά αντικείμενα, βούρτσες, αγγούρια, καλοριφέρ, σπανακόπιτες, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει –αρκεί να τα πλένει μετά).
Βεβαίως η πατριαρχική κοινωνία θα αρνηθεί μέχρι τελευταίας ρανίδας την εξίσωση ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων. Η «αρρενωπότητα», όπως αυτή ορίζεται μέσω της άρνησης του άλλου και, κυρίως, βάση της άρνησης του υποτιθέμενου «θηλυκού εαυτού», είναι πλέον ο τελευταίος θύλακος αντιστάσεως του παλαιού καθεστώτος. Και το παλαιό καθεστώς βασίζεται στη διάκριση, στον αποκλεισμό, στο διαχωρισμό, στη βιαιότητα, στον πόλεμο.
Κυρίως βασίζεται στη μισαλλοδοξία.
Γιατί βολεύει τους «πεφωτισμένους δεσπότες» να δημιουργούν εχθρούς προκειμένου να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους.
Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο φόβος.
Εχθρός μας δεν είναι ο «άλλος», εχθρός μας είμαστε εμείς, όταν μαθαίνουμε να φοβόμαστε τον άλλον.
(Το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου, σχετικά με την επινόηση της ομοφυλοφιλίας, είναι συρραφή αποσπασμάτων από το αποκαλυπτικό βιβλίο της Elisabeth Badinter, «ΧΥ, Η ανδρική ταυτότητα», μτφ Λίνα Σταματιάδη, εκδόσεις Κάτοπτρο, 1994.
Το δεύτερο μέρος, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, είναι του ταπεινού Γελωτοποιού).

aienaristeyein

Lavipharm: Οι αποφάσεις της ΓΣ

Τη σύναψη τριών συμβάσεων ενέκρινε μεταξύ άλλων η Γενική Συνέλευση της Lavipharm.

Τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης ανακοίνωσε σήμερα η Lavipharm ενώ συζητήθηκαν και τα αποτελέσματα του ομίλου για το 2012 και το α' τρίμηνο του 2013.
Αναφορικά με τις αποφάσεις σημειώνεται ότι παρασχέθηκε ειδική άδεια, σχετικά με τη σύναψη τριών συμβάσεων από την Εταιρεία και συγκεκριμένα :

• α. της από 9 Ιουλίου 2012 Σύμβασης Δανείου (Loan Agreement) μεταξύ του Μετόχου, Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου κ. Αθανάσιου Λαβίδα και της Εταιρείας αναφορικά με την παροχή δανείου από τον πρώτο στην δεύτερη
• β. του από 28 Φεβρουαρίου 2013 Ιδιωτικού Συμφωνητικού Μεταβίβασης Μετοχών που υπεγράφη μεταξύ του μέλους Δ.Σ. κας Τάνιας –Παναγιώτας Βρανοπούλου και της Εταιρείας αναφορικά με την αγορά από την Εταιρεία μετοχών της ανώνυμης εταιρείας «Castalia Laboratoires Dermatologiques A.E.» και
• γ. του από 28 Φεβρουαρίου 2013 Ιδιωτικού Συμφωνητικού Μεταβίβασης Μετοχών που υπεγράφη μεταξύ της κας Έλλης Μαρίaς Λαβίδα του Αθανασίου και της Εταιρείας αναφορικά με την αγορά από την Εταιρεία μετοχών της ανώνυμης εταιρείας «Castalia Laboratoires Dermatologiques A.E.».

Επιπλέον κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, συζητήθηκαν τα θέματα της Ημερήσιας Διάταξης και παρουσιάστηκε ο Απολογισμός του 2012 και του Α’ τριμήνου 2013.
Ο κ. Θανάσης Λαβίδας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Lavipharm, αναφερόμενος στην στρατηγική αξιοπιστίας, σύνεσης και προσαρμοστικότητας, που ακολουθεί η εταιρεία τα τελευταία χρόνια, τόνισε: «Ναυαρχίδα για τη διεθνή εξάπλωσή μας αποτελεί η εξειδίκευσή μας στην τεχνολογία των διαδερμικών συστημάτων.
Διαθέτουμε ένα ισχυρό χαρτοφυλάκιο προϊόντων που έχουμε αναπτύξει και στόχος μας είναι να βρουν το δρόμο προς την αγορά.
Διαθέτουμε επίσης, ένα από τα ελάχιστα εργοστάσια παραγωγής διαδερμικών συστημάτων στην Ευρώπη και στόχος μας είναι να αποτελέσει το πλεονέκτημα υπεροχής μας έναντι του ανταγωνισμού».
Για την εγχώρια αγορά, που χαρακτηρίζεται από σημαντική πτώση των πωλήσεων μετά από τις συνεχόμενες μειώσεις των τιμών των φαρμάκων και άλλων μέτρων περιστολής της φαρμακευτικής δαπάνης, ο κ. Λαβίδας ανέφερε ότι «η σύγχρονη στρατηγική της Lavipharm ακουμπά στις νέες ιδιαίτερες συνθήκες και, αξιοποιώντας τα ανταγωνιστικά μας πλεονεκτήματα, εφαρμόζεται με προσεκτικά και σταθερά βήματα».
Στη συνέχεια, παρουσιάστηκαν αναλυτικά του οικονομικά αποτελέσματα του έτους 2012 και του Α’ τριμήνου 2013, από τον Γενικό Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών της Lavipharm, κ. Γιάννη Αλεξιάδη.
Η Γενική Συνέλευση ολοκληρώθηκε με συζήτηση επί των θεμάτων της Ημερήσιας Διάταξης.
euro2day

Το μέγα Μυστήριο της τρίτης Ρώμης

 Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ 

...Υπάρχει; ...Ποια είναι η τρίτη Ρώμη;
Αυτή είναι ο απόλυτος εχθρός των Ελλήνων
Αυτή είναι η τελευταία "Βαβυλώνα" της σύγχρονης ιστορίας.

Το 334 π.Χ. έγινε κάτι πρωτοφανές και μοναδικό στην ιστορία του κόσμου.
Κάποιο θεϊκό "χέρι" έτριψε το μυθικό "λυχνάρι" και το "τζίνι" απελευθερώθηκε στον κόσμο. Ο Αλέξανδρος πέρασε με τον στρατό του στην Ασία. Το "λυχνάρι" του κόσμου ήταν η Ελλάδα και το "τζίνι" ήταν οι Έλληνες. Η πιο μορφωμένη κοινωνία που γνώρισε ποτέ η αρχαιότητα "σκορπίστηκε" στον τότε γνωστό κόσμο.
Επί αιώνες συγκέντρωνε γνώση στη φτωχή ελληνική γη και μέσα σε λίγες στιγμές διασκορπίστηκε σε ολόκληρο τον κόσμο σαν δροσιστικό και ζωογόνο "νέφος" πάνω από τις κοινωνίες.
Η πιο μορφωμένη κοινωνία που γνώρισε ο ποτέ κόσμος απέκτησε με το ξίφος ένα δικαίωμα, το οποίο σπάνια μορφωμένοι κατακτούν με αυτόν τον τρόπο. Μορφωμένοι με ξίφη υπήρξαν μόνον οι Έλληνες. Εξίσου άξιοι χειριστές τόσο της γνώσης όσο και του ξίφους δεν υπήρξαν ποτέ όμοιοί τους
...Γνήσια "παιδιά" του πανέξυπνου αλλά και ρωμαλέου Οδυσσέα. Από τότε που "απλώθηκαν" στον κόσμο, ήταν αυτοί, οι οποίοι στην ουσία τον

Παγκοσμιοποίηση και… Παγκοσμιοποίηση

Το κείμενο αυτό γράφτηκε με αφορμή το αξιόλογο άρθρο του Γεράσιμου Γερολυμάτου “Η Τέχνη και ο Πολιτισμός υπό το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης”.
Ξεκίνησε ως σχόλιο επί του άρθρου, κατέληξε σε μια ευρύτερη τοποθέτηση, όχι όμως σε μια εκτενή ανάλυση του διάσημου όρου.
Ως προς την σχέση των πυλώνων της παγκοσμιοποίησης: Η πολιτική παγκοσμιοποίηση φαίνεται να έχει ως όχημα την πολιτισμική παγκοσμιοποίηση.
Πολιτική ενοποίηση δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν εμπεδωθεί η αντίστοιχηπολιτισμική (σ’ αυτό φαίνεται ότι συμπίπτουμε). Είναι όμως ζήτημα προς διερεύνηση ποιος είναι ο στόχος της πολιτικής ενοποίησης, όταν η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, που γίνεται κάτω από έναν ιστό δηλωμένων αγαθών προθέσεων και μέσα σ’ ένα πλαίσιο δηλωμένης θεσμικής υπεροχής, μοιάζει στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας και όχι ενέργεια που προκύπτει μέσα από έναν μαθηματικό υπολογισμό.
Μήπως τότε ανατρέπονται τελείως το όχημα και ο προορισμός;

Ας παρατηρήσουμε τις εγχώριες “αναγκαίες”, ριζοσπαστικές (όπως κι ο Στουρνάρας λέει εσχάτως) “μεταρρυθμίσεις” στην κοινωνική ζωή και στην παιδεία που αναδιατάσσουν την οικογένεια, την ιστορία, τη γλώσσα, το έθνος, το έθνος-κράτος και τον χριστιανισμό, ακόμα και αυτόν τον εθνικό χριστιανισμό (τον υποκείμενο στο κράτος) που επέβαλε και στην Ελλάδα ο διαφωτισμός.
Τα στοιχεία αυτά τείνουν να θεωρούνται άσχετα και υποδεέστερα της οικονομίας, ιδιαίτερα όταν εκβιαστικά τίθεται ζήτημα επιβίωσης μέσω της ανεργίας ή της υγείας. Είναι όμως έτσι ή εκπαιδευθήκαμε να τα θεωρούμε έτσι; ή μήπως οργανωθήκαμε κατάλληλα ώστε να μπορούμε να εκβιαστούμε ως προς άλλες ζωτικές μας ανάγκες (διατροφή, στέγη…) και να δεχθούμε εύκολα τον δημιουργό του προβλήματος ως Σωτήρα;
Στην σημερινή Ελλάδα, μια βασική δυσκολία συγκρότησης ενιαίας αντιστασιακής φωνής, (αν εξαιρέσουμε την παραπληροφόρηση και την τεχνητή διαίρεση την οποία θα δούμε πιο κάτω), είναι η επικράτηση του πολιτισμού της ατομικότητας, η έκπτωση και η απονέκρωση των στοιχείων της παραδοσιακής συλλογικότητας· όχι όμως στον βαθμό που να εξασφαλίζεται πλήρως η διατήρηση του δόγματος “δανείζομαι άρα υπάρχω”.
Γι’ αυτό και βλέπουμε τις πιέσεις να εντείνονται· τελικός στόχος για όσους επιζήσουν δεν είναι η φτωχοποίηση. Όχημα και προορισμός, προσχήματα και πραγματικοί στόχοι, όλα συγχέονται. Έχουμε μπλεχτεί στο ότι από την μια “εξορθολογίζεται” η ΕΡΤ επειδή ήταν μνημονιακή πρόβλεψη, από την άλλη διαφωνούμε ως προς τον βαθμό απόλυτου και συγκριτικού βαθμού διαφθοράς των υπαλλήλων της.
Από την μια φορολογούνται τα παιδιά, καταργούνται τα οικογενειακά και πολυτεκνικά επιδόματα, η αργία της Κυριακής, τα δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα, από την άλλη νομίζουμε ότι αυτά γίνονται επειδή υπάρχει “οικονομική κρίση”.
Από την μια ιδιωτικοποιούνται η ενέργεια και το νερό, από την άλλη συζητούμε αν αυτά θα φέρουν ανταγωνιστικότητα.
Από την μια βρίσκουμε πετρέλαιο και αέριο αφού ήρθε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, από την άλλη ο πρωθυπουργός κάνει το θέμα των κοιτασμάτων “ευρωπαϊκό”.
Από τη μια Κομισιόν και Γερμανία μας λένε πότε να κάνουμε εκλογές και τι να ψηφίζουμε, από την άλλη δημιουργείται Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (κι αλληλεγγύης).
Από την μια επανασυκοφαντούνται οι Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, Καποδίστριας, από την άλλη διαφωνούμε στο αν οι ιστορικοί που το κάνουν είναι “προοδευτικοί” ή “συντηρητικοί” … κ.ο.κ.

Ως προς την παγκοσμιοποίηση με την γενική, ουδέτερη σημασία, για την οποία ο Γ. Γερολυμάτος κάνει λόγο αρχικά, θα συμφωνήσω επίσης.
Άλλωστε, πρέπει να αναρωτηθούμε: είναι τα έθνη που αντιστέκονται στον διεθνισμό;
Είναι μια η παγκοσμιοποίηση;.
Ή μήπως έχουμε να κάνουμε με δυο μορφές, όπου η δεύτερη υποσκάπτει την πρώτη, προκειμένου να επικρατήσει;
Μήπως όλες αυτές οι ταραχώδεις διαδικασίες έχουν κεντρικό κορμό και παρακλάδια άσχετα κατ’ αρχήν με την ουσία, που έμμεσα προωθούν την ουσία;
Η Ε.Ε., η Βρετανική Αυτοκρατορία είναι οι μοναδικές ιστορικές προσπάθειες για παγκόσμια επικράτηση;
Ανατρέχοντας στην ιστορία διακρίνουμε την γνωστή μας παγκοσμιοποίηση και βλέπουμε πώς προωθεί εαυτόν έναντι της άλλης: αποδυναμώνει την οικονομία της και ταυτόχρονα διασπά την πολιτισμική της ενοποίηση προβάλλοντας τα διχαστικά μηνύματα, δημιουργώντας τα εθνικά κράτη. Στη συνέχεια, αφού προβάλλει τα δικά της πολιτικά ενοποιητικά μηνύματα, σπεύδει να διαλύσει τη συνοχή των κοινωνιών και τα εθνικά κράτη, προκειμένου να φτάσει στη δική της κυριαρχία (αυτήν που όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ως ένα εφιαλτικό σχέδιο για όλη την ανθρωπότητα). Η ανατροπή αυτή:
α) είναι μια καλυμμένη και αργή διαδικασία, άρα δύσκολα ανιχνεύσιμη,
β) δεν αφορά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αφού αυτή ουδέποτε επεδίωξε μια πνευματική επικράτηση. Όμως παρά την Αμερικανική κυριαρχία του τελευταίου αιώνα (συνέχεια και ανανέωση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας), η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι καταφανώς ο παγίως διεκδικούμενος τίτλος της παγκοσμιοποίησης, με επιφανείς σταθμούς τον Μέγα Κωνσταντίνο, τον Μέγα Κάρολο, τον Όθωνα Α΄, τον Φίλιππο Β΄, τον Ιωσήφ Β΄, τον Ναπολέοντα, τον Μπίσμαρκ, τον Χίτλερ, τον Ρομπάι και ανάμεσα το εξωγήινο “Βυζάντιο”, το ορφανό 1821, κάποιους τσάρους, και κάτι περίεργες κινήσεις σε χρηματιστήρια και κεντρικές τράπεζες.
Τελικό στάδιο πριν την επανένωση φαίνεται ότι είναι ο περαιτέρω πολιτικός κατακερματισμός των εθνών-κρατών που θα γίνει πάνω στην βάση των προσχεδιασμένων εκρήξεων και υποδαυλιζόμενων πολιτισμικών διαφοροποιήσεων (στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης των μειονοτήτων).
Ο κατακερματισμός αυτός θα δημιουργήσει εκατέρωθεν επιθετικότητα και χάος, αφού ο οικονομικός μαρασμός όλων ή προεπιλεγμένων περιοχών είναι παιχνίδι για το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Τα ενδιαφέροντα σημεία είναι κάποιες καλά κρυμμένες αντιφάσεις:
α) η αμυντική παγκοσμιοποίηση καταγγέλλεται από την επιθετική ως “εθνικισμός”, ενώ πηγή των εθνικισμών και της επιθετικότητας είναι η καταγγέλλουσα,
β) αρκετοί υπερασπιστές των εθνικισμών (εξαιρούνται οι λαϊκιστές τραμπούκοι) στην πραγματικότητα υπερασπίζονται έναν άλλο διεθνισμό, δηλαδή την άλλη παγκοσμιοποίηση, στην οποία οι εθνότητες γίνονται σεβαστές και συνυπάρχουν, χωρίς να απαιτούνται ΟΗΕ, Συνθήκη της Λισαβόνας, Πρέσβεις καλής θελήσεως, Δουβλίνο ΙΙ, διαθρησκειακοί διάλογοι κλπ. Ειδικότερα στην Ελλάδα όπου το “εθνικό” ζήτημα εκκρεμεί επί δύο αιώνες, είναι κωμικό να εμφανίζονται ως διεθνιστές οι υποστηρικτές των εθνικών επαναστάσεων.
Οι συγκεκριμένοι διεθνιστές προβάλλουν ως δικαιολογία την νεοτερική σημασία του έθνους (ότι είναι πολιτική και όχι πολιτισμική κοινότητα). Όμως, δεν χρειάζεται να πάμε στα λεγόμενα Βαλκάνια όπου το χριστιανικό ζήτημα υπήρξε η ρομφαία των Επαναστάσεων, είτε ως αιτία, είτε ως τεχνητό δημιούργημα για να φανεί η πραγματική έννοια του Έθνους.
Ακόμα και στην Γαλλία, το (αμυντικό/επιθετικό) σύνθημα Allons enfants de la Patrie, παρασάγγας απείχε στη συνείδηση του μέσου Γάλλου από την διάσταση που προσπαθούσαν να επιβάλλουν οι Γιακωβίνοι. Από την άλλη πλευρά, είναι τραγικό να αρθρώνεται μια καταδίκη του ελληνικού εθνικισμού (είπαμε την εξαίρεση), όταν ο Ελληνικός πολιτισμός μέχρι την ίδρυση του κράτους ήταν οικουμενικός και όχι εθνικός, συνεπώς στην αναγκαστικά εθνική διάσταση διασώζονται και τα υπερεθνικά του στοιχεία.

Αν ισχύουν τα προηγούμενα, οδηγούμαστε σε ένα ακόμη συμπέρασμα.
Η νεοτερική κοινοβουλευτική δημοκρατία υπήρξε το απαραίτητο στάδιο για την επιβολή της παγκοσμιοποίησης που σήμερα προωθείται, αφού:
α) αποτελεί το καλύτερο άλλοθι (οκυρίαρχος λαός γαρ),
β) αποτελεί και μια άριστη μέθοδο ελέγχου των κυβερνήσεων και απροσωποποίησης του παγκοσμιοποιητή που δρα δια της οικονομίας από το τραπεζικό-νομισματικό παρασκήνιο,
γ) περιέχει το καλύτερο εργαλείο διχασμού των πολιτών και
δ) ελέγχει το επίπεδο διαβίωσης και πληροφόρησης των πολιτών. Μια δήθεν δημοκρατία δεν ανατρέπεται εύκολα από ένα πόπολο βαυκαλιζόμενο, παραζαλισμένο και απληροφόρητο.
Η αστικοποίηση αποτέλεσε τον καθοριστικό παράγοντα για τα προηγούμενα και μοχλός της ήταν η αστική τρυφηλότητα. Αστικές ανέσεις καιψευδοδημοκρατία ήταν το προϊόν 2 σε 1 που προβλήθηκε ως “ευρωπαϊκός πολιτισμός και δυτικό φως” τα τελευταία 250 χρόνια.
Δεν θα έπρεπε με κάτι να είναι απασχολημένες και διαιρεμένες οι μάζες;
Κομματισμός! εξίσου πλαστός με την κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπου η “αριστερά” είναι το άλλο πρόσωπο της “δεξιάς”.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν ανύπαρκτοι οι αριστεροί, σημαίνει ότι ήταν ανύπαρκτη η αριστερά ως αυθόρμητο, μη καθοδηγούμενο αστικό κίνημα που έθετε την κοινωνική ισότητα ως πολιτισμικό ζητούμενο. Γιατί πολιτισμικό; Επειδή η κοινωνική ισότητα, η δικαιοσύνη, η ισονομία και τα συναφή είναι έννοιες πολιτισμικώς οριζόμενες, όχι νεοτερικά κοινωνικά συμβόλαια, νομικός πολιτισμός – πολιτισμός του υπερανθρώπου, μοιρασιές της πίτας, οικονομική φιλοσοφία και αναδιάταξη της εθνικής οικονομίας, όπου η “οικονομία” και κυρίως η “νομισματική πολιτική” αποτελεί τον πυρήνα του προβλήματος.
Άρα, η πρόσκαιρη ευμάρεια, κυρίως όμως οι διαρκείς διαψεύσεις του δυτικού κράτους δικαίου ουδόλως είχαν να κάνουν με ανεπαρκείς δόσεις αριστερής πολιτικής, αλλά με την μεταβατική κατάσταση προς την παγκοσμιοποίηση του ανθρώπου-σκλάβου. Μέσα στο σκηνικό αυτό, το παρασκήνιο επέλεγε τους αρχηγούς των κομμάτων (πριν από μας για μας), εξέτρεπε τυχόν “λανθασμένες” πορείες, εκβίαζε (αν χρειαζότανε) τις πολιτικές ηγεσίες, αφού είχε φροντίσει, πριν τις χρίσει, να τις βουτήξει σε σκάνδαλα απ’ αυτά που δεν θα ανεχόταν η κοινή γνώμη.
Με την σειρά της λοιπόν η εκάστοτε ηγεσία, προσποιούμενη την άμεμπτη, δρούσε εξωθεσμικά, προσπαθώντας κατά το δυνατόν να βουτήξει στην διαφθορά τους πολίτες.
Με δυο λόγια, η ψευδοδημοκρατία δεν ήταν άλλο από μια “ανταποδοτική” δημοκρατία όπου η ανταπόδοση λειτουργούσε σε τέτοιο επίπεδο, που από τη μια να συγκρατεί τις τάσεις ανατροπής, (κατ’ εξαίρεση λειτουργούσαν και το κράτος δικαίου και τα δικαιώματα του πολίτη) από την άλλη να δικαιολογεί σε περιόδους “κρίσης” τα ενοχικά αστικά σύνδρομα που εξέτρεφαν οι αναμεταδότες κυβερνοοχετοί, με άλλα λόγια, στην δική μας περίπτωση “τεμπέληδες, επίορκοι, κοπανατζήδες, τα φάγαμε όλοι μαζί”.
Αυτά, καθώς και πολλά περισσότερα δείχνουν ότι η αστική δημοκρατία δεν ήταν μια λαϊκή κατάκτηση όπως η σχολική ιστορία ψευδώς διδάσκει, αλλά η επιβολή μιας βραδυφλεγούς αντικοινωνικής βόμβας που έφερε αυτάρεσκα τον αποκοιμιστικό μανδύα της “κατάκτησης από τα κάτω”. Σήμερα, η ανταποδοτική δημοκρατία μεταλλάσσεται σε τρομοκρατική δημοκρατία, επειδή έχουμε περάσει στην φάση όπου η τοπική εξουσία εκβιαζόμενη, ιεραρχεί χαμηλότερα την πελατειακή της σχέση με τους ψηφοφόρους και επειδή έχει θεμελιωθεί ο απαιτούμενος βαθμός πνευματικής αποσυσπείρωσης.
Το κράτος έχοντας το χρέος ως πρόσχημα ενός προμελετημένου εγκλήματος, γίνεται προσωρινά ο θεσμός που λαμβάνει τα πάντα και παρέχει ουδέν στους υπηκόους του, έως ότου η μαζική απόγνωση γίνει αιτία στους εναπομείναντες να ανταλλάξουν τον πολιτισμό τους με την πλήρη υποταγή και την στοιχειώδη επιβίωσή τους.
Η καταστροφή της εθνικής οικονομίας και κάθε προοπτικής ανόρθωσής της εκεί στοχεύει, στην αδυναμία ανατροπής αυτής της κατάστασης. Παρόμοια, προαποφασισμένα και συντονισμένα σχέδια θα επιχειρηθούν διεθνώς μέχρι την οριστική αποδοχή της παγκόσμιας δικτατορίας από την παγκόσμια κοινότητα.
Προφανώς λοιπόν, όλα αυτά δεν γίνονται με στόχο να κερδίζει χρήματα ο ανάδοχος του παγκοσμιοποιητή, όταν μάλιστα τυχαίνει αυτός να είναι ο δημιουργός του χρήματος.
Είναι τελικά η τέχνη πυλώνας της παγκοσμιοποίησης;
Φυσικά, είναι τεχνικός πυλώνας όπως η οικονομία, αλλά αν μιλήσουμε ευρύτερα για “πολιτισμό” θα έλεγα ότι αυτός είναι ο στόχος της παγκοσμιοποίησης, ενώ η οικονομία και το “δημοκρατικό” κράτος είναι τα μέσα για την επίτευξη του στόχου.

23.06.2013
Στέργιος Ζυγούρας

karavaki

Έλληνες εθελοντές στη Συρία...

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Η χώρα ζει στον αστερισμό της ΕΡΤ εσχάτως.
Θα γίνουν εκλογές; Δεν θα γίνουν;
Τόσο μα τόσο μεγάλη δύναμη έχουν μερικοί μερικοί σ’ αυτόν τον τόπο.
Να «γ@#$%^ν και να δέρνουν»...Έτσι απλά, με τον τσαμπουκά τους.
Θα επιβληθεί ποτέ κανείς στους χρυσοκάνθαρους του δημοσίου και κυρίως στην ελίτ των κρατικών ΜΜΕ;
Μάλλον όχι.
Όποιος έχει στα χέρια του τις κάμερες, τα μικρόφωνα και τις πένες είναι ανίκητος.
Αν έμενε άνεργος ένας ΙΔΙΩΤΗΣ, ένας ιδιωτικός υπάλληλος ή ένας μικρομαγαζάτορας θα γινόταν άραγε αυτός ο σαματάς που ζούμε τώρα δέκα μέρες;
Όχι βέβαια. Αυτοί είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Όχι σαν τους «άλλους».
Τους «πολυχρονεμένους», τους «ευνοημένους».
Τα ανίψια τα «Κορωνέϊκα» (εκ του «Μπάρμπα στην Κορώνη» γαρ).
Για την ακρίβεια έμειναν άνεργοι πάνω από 1,5 εκατομμύριο «ιδιώτες» και δεν άνοιξε ρουθούνι. Όπως θα λέγαμε σε παράφραση: το Δέντρο (όχι της Ελευθερίας αλλά το άλλο, των «ευγενών ελίτ») θέλει πολύ αίμα (άντε λίπασμα), τουτέστιν 1,5 εκατομμύριο κορμιά συν τις οικογένειές τους, για ν’ ανθίσει....
Για αδιευκρίνηστο λόγο σου έρχεται στο νου η αγγλική λέξη “idiot”. Που σημαίνει «ηλίθιος».
Που υπακούοντας σε περίπλοκους γλωσσο-φιλοσοφικούς εξελικτικούς νόμους, προέρχεται από την παραπάνω (αρχαιο)ελληνική λέξη «ιδιώτης».
Στα δελτία ειδήσεων ακούς πως

Η Δεύτερη Μάχη των Θερμοπυλών

Σύμφωνα με τη ιστορια, οι 300 γενναίοι Σπαρτιάτες που αντιστάθηκαν θαρραλέα στα στενά των Θερμοπυλών «έσωσαν» την κατάσταση για ολόκληρο τον ελληνικό στρατό, ο οποίος ήταν αντιμέτωπος με μία περσική δύναμη συντριπτική σε αριθμούς και σε ισχύ.

Περισσότερα από 2000 χρόνια αργότερα, μπορεί κανείς να πει ότι οι περίπου 11 εκατομμύρια Έλληνες κατάφεραν να κάνουν κάτι αντίστοιχο, αντιμετωπίζοντας ολομόναχοι μία σφοδρότατη ορδή παγκόσμιων κερδοσκόπων, εκ μέρους του συνόλου του πληθυσμού της ευρωζώνης –και μάλιστα με τεράστιο κόστος για τους ίδιους, όσον αφορά τον πλούτο, την απασχόληση και τη γενική ευημερία. Τουλάχιστον, αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς διαβάζοντας την τελευταία αυτοκριτική έκθεση του ΔΝΤ, η οποία είναι αφιερωμένη στα διδάγματα που μπορούν να αντληθούν από τη μέχρι στιγμής διαχείριση της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης της χώρας.
Το έγγραφο, με τίτλο «Greece: Ex Post Evaluation of Exceptional Access Under the 2010 Stand-By Arrangement (εφεξής το Έγγραφο Αξιολόγησης), δε μασάει τα λόγια του, και υποστηρίζει ότι η Ελλάδα υπέστη χειρότερη κρίση από ό,τι χρειαζόταν, λόγω της απροθυμίας των Ευρωπαίων ηγετών να συμφωνήσουν εξαρχής σχετικά με την αναδιάρθρωση του χρέους.

Ο λόγος για αυτή τους την απροθυμία είναι προφανής εκ των υστέρων· η ευρωζώνη ήταν θεσμικά απροετοίμαστη για το είδος της κρίσης που εκτυλισσόταν, ενώ η αλληλοσύνδεση των ευρωπαϊκών κεφαλαιαγορών και των τραπεζικών τομέων σήμαινε ότι τα χρηματοπιστωτικά συστήματα μίας σειράς ευρωπαϊκών κρατών βρίσκονταν σε κίνδυνο.
Η εξάπλωση της κρίσης από την Ελλάδα ήταν μια σημαντική ανησυχία για τα μέλη της ευρωζώνης, με δεδομένη τη σημαντική έκθεση των τραπεζών τους στο δημόσιο χρέος της περιφέρειας της ευρωζώνης.
Μία εκ των προτέρων αναδιάρθρωση του χρέους θα μπορούσε να είχε χαλαρώσει το βάρος της προσαρμογής για την Ελλάδα και να είχε συμβάλλει σε μία λιγότερο δραματική συρρίκνωση της παραγωγής. Η καθυστέρηση έδωσε «παραθυράκι» στους ιδιώτες πιστωτές να μειώσουν την έκθεσή τους και να μεταβιβάσουν το χρέος σε επίσημους φορείς.

Η στροφή αυτή πραγματοποιήθηκε σε μεγάλη κλίμακα, και έβαλε στο στόχαστρο το δημόσιο τομέα.
Ο Διεθνής Τύπος ασχολήθηκε εκτεταμένα με το περιεχόμενο του Εγγράφου Αξιολόγησης, και υπήρξε γρήγορη απάντηση από εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο επικεφαλής των οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων της ΕΕ, Όλι Ρεν, δήλωσε: «Δε νομίζω ότι είναι δίκαιο ότι το ΔΝΤ νίπτει τας χείρας του και ρίχνει όλο το φταίξιμο στην Ευρώπη».

Η μικρή φράση που προκάλεσε όλα τα προβλήματα, ήταν ο ισχυρισμός της έκθεσης ότι «μία εκ των προτέρων αναδιάρθρωση του χρέους θα ήταν καλύτερη για την Ελλάδα, αν και αυτό δεν ήταν αποδεκτό από τους εταίρους της ευρωζώνης».

Προφανώς, όταν μία αντιπαράθεση γίνεται τόσο δημόσια όσο η συγκεκριμένη, κάτι ύποπτο συμβαίνει κάπου. Προσπαθώντας να το εντοπίσω, δε μπόρεσα παρά να παρατηρήσω ότι η δημοσίευση της έκθεσης συνέπεσε σχεδόν στην ίδια χρονική στιγμή με την έκδοση της τελευταίας έκθεσης του Ταμείου σχετικά με το τρέχον (και όχι το αρχικό) ελληνικό πρόγραμμα –με τίτλο The Third Review Under the Extended Arrangement Under the Extended Fund Facility (πρόκειται για γλωσσοδέτη, εφεξής θα αποκαλείται η Τρίτη Αναθεώρηση)- όπου οι διεθνείς δανειστές παρέλειψαν μυστηριωδώς τη σημαντική λεπτομέρεια ότι η Ελλάδα αναμένεται του χρόνου να έχει ένα έλλειμμα χρηματοδότησης αξίας περίπου 4 δις ευρώ. Σχεδόν αμέσως, διαψεύσθηκαν από τη Γερμανία οποιουδήποτε είδους συνομιλίες εν εξελίξει, σχετικά με οποιοδήποτε είδος συγχώρεσης του χρέους.
Εγώ προσωπικά διαφωτίστηκα όταν διάβασα προσεκτικά το Τρίτο Έγγραφο Αξιολόγησης και συνάντησα την ακόλουθη παράγραφο:
Οι μακροοικονομικές προοπτικές, η εξυπηρέτηση του χρέους προς το Ταμείο, και η μέγιστη πρόσβαση παραμένουν σε γενικές γραμμές αμετάβλητες και τα κράτη μέλη της ευρωζώνης εξακολουθούν να δεσμεύονται σε ένα επίσημο πακέτο στήριξης που θα βοηθήσει να κρατηθεί το χρέος στην προγραμματισμένη πορεία του, όσο η Ελλάδα συμμορφώνεται με τις πολιτικές του προγράμματος. Συνεπώς, η ικανότητα να αποπληρώσει το Ταμείο, εξαρτάται από τη δυνατότητα των αρχών να εφαρμόσουν πλήρως ένα φιλόδοξο πρόγραμμα.

Συνεχίζει να ισχύει το γεγονός ότι, αν το πρόγραμμα πάει κατά διαόλου και τα κράτη της ευρωζώνης δε συνεχίσουν να στηρίζουν την Ελλάδα, η αποπληρωμή του Ταμείου θα είναι πιθανότατα αδύνατη.
Τώρα, όλα αυτά μπορεί να ακούγονται –τουλάχιστον στους αμύητους- σαν γραφειοκρατικές αρλούμπες, ωστόσο εδώ υπάρχει μία σειρά από βασικές δηλώσεις που μπορεί να βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα την τελευταία μικροδιένεξη στο εσωτερικό της Τρόικας.
Μερικές φορές, προκειμένου να κατανοήσουμε μία ιδιαίτερα περίπλοκη σειρά επιχειρημάτων, καλό είναι να ξεκινάμε από το τελευταίο και να πηγαίνουμε προς τα πίσω. Βοηθάει επίσης να έχουμε στο μυαλό μας ότι το πρόσφατο Έγγραφο Αξιολόγησης αφορά τόσο το μέλλον όσο και το παρελθόν –και ιδιαίτερα το σενάριο το οποίο θα τεθεί σε λειτουργία το 2020 και το 2022, όταν οι στόχοι χρέους προς ΑΕΠ του τρέχοντος προγράμματος αναμένεται να επιτευχθούν.

Η συγκεκριμένη παράγραφος αναφέρεται σε τρία θέματα: τις μακροοικονομικές προοπτικές, τη δέσμευση των χωρών της ευρωζώνης στη στήριξη της Ελλάδας και τη διατήρηση του χρέους στην προγραμματισμένη πορεία όσο η Ελλάδα συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του προγράμματος, και τον κίνδυνο ότι το πρόγραμμα θα βγει ανεπανόρθωτα εκτός πορείας, τα μέλη της ευρωζώνης θα σταματήσουν να παρέχουν την απαραίτητη στήριξη και η χώρα θα σταματήσει να δύναται να αποπληρώσει το Ταμείο –δηλαδή το ΔΝΤ θα μείνει ξεκρέμαστο, και οι εργαζόμενοι του Ταμείου θα βρεθούν με το πολύπλοκο έργο του να εξηγήσουν στα μη ευρωπαϊκά μέλη του Ταμείου το λόγο για τις απώλειές τους.
Έτσι, καταλαβαίνω κάπως καλύτερα την όλη νευρικότητα. Για να θέσουμε το θέμα και πιο ωμά, όσο το ΔΝΤ συνεχίζει να συντάσσει εκθέσεις που λένε ότι το ελληνικό πρόγραμμα είναι σε καλό δρόμο, τότε τα κράτη μέλη της ευρωζώνης είναι υποχρεωμένα να αντισταθμίζουν οποιεσδήποτε ελλείψεις στην ελληνική απόδοση του χρέους. Πρόκειται για μία δέσμευση που ανέλαβαν κατά τις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πακέτο διάσωσης.
Από την άλλη πλευρά, αν το ΔΝΤ άρχιζε να παράγει εκθέσεις δηλώνοντας ότι το πρόγραμμα έχει μπει σε λάθος δρόμο λόγω της ελληνικής μη συμμόρφωσης, αντί για παράδειγμα να υποστηρίξει ότι τα στοιχεία είναι λανθασμένα λόγω ελαττωματικών μακροοικονομικών προβλέψεων (μερικά από αυτά όντας της ίδιας της Κομισιόν), τότε τα κράτη μέλη της ευρωζώνης δεν θα ήταν πια υποχρεωμένα να παρέχουν πρόσθετη ενίσχυση, με αποτέλεσμα να καταλήγει το ΔΝΤ με τις απώλειες.
Περίπλοκο, σωστά; Γι’ αυτό και είναι καλό να ξεκινάς πάντα από την παραδοχή ότι τίποτα δεν είναι ποτέ ακριβώς αυτό που φαίνεται να είναι.
Αυτό που είναι προφανές από την ανάγνωση των εγγράφων, είναι ότι το ΔΝΤ προσπαθεί διαρκώς να τονίσει τις εγγυήσεις που δόθηκαν από τους εταίρους της ευρωζώνης κατά τη στιγμή δημιουργίας του Extended Fund Facility (2012), ότι δηλαδή θα παρέχεται η «κατάλληλη υποστήριξη» ώστε να πέσει το χρέος της Ελλάδας σε κάτω από 110% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 (δηλαδή ότι θα υπάρξει κάποιου είδους συγχώρεση χρέους) αν η χώρα συμμορφώνεται με τους όρους του προγράμματος και η δυναμική του χρέους εξακολουθεί να μη βγει σωστή.
Δεδομένου ότι τώρα έχουμε ένα ιστορικό για όλα αυτά, και δεδομένου ότι οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ έχουν επίσης διεξάγει πρόσφατα μια ανάλυση ευαισθησίας του χρέους η οποία διαπίστωσε ότι, δεδομένης της ελαφρούς υστέρησης της απόδοσης για το ΑΕΠ και των αποτελεσμάτων του πληθωρισμού, το χρέος θα μπορούσε να φτάσει στο πολύ υψηλό επίπεδο του 147% του ΑΕΠ το 2022. Το ζήτημα δεν είναι καθόλου αστείο.
Κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δίνεται τόση έμφαση στην Ουάσινγκτον για το γεγονός ότι τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα της Ελλάδας θυσιάστηκαν σε κάποιο βαθμό για το καλό της ευρωζώνης, μια αιτιολόγηση που μπορεί να κάνει τις πικρές απώλειες των ευρω-εταίρων από τα δάνεια τους στην Ελλάδα πιο εύκολες να χωνευτούν από τα αντίστοιχα εκλογικά τους σώματα.
Λοιπόν, αφού τίποτα δεν ισχύει πραγματικά σε αυτόν τον κόσμο μέχρι να δοκιμαστεί (όπως η δέσμευση του Ιούνιου του 2012 για αμοιβαιοποίηση μέρους των απωλειών των ισπανικών τραπεζών), και εφόσον το 2020 εξακολουθεί να είναι ακόμα πολύ μακριά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί οι καλοί αυτοί άνθρωποι στην Ουάσιγκτον μπορεί να θέλουν να δουν τη δέσμευση στην Ευρώπη να δοκιμάζεται πολύ νωρίτερα.

Σε αυτό το σημείο νομίζω ότι κολλάει και το έλλειμμα χρηματοδότησης 4 δισ. ευρώ του επόμενου έτους. Παραθέτω το τελευταίο έγγραφο επανεξέτασης (η υπογράμμιση δική μου):
Το πρόγραμμα έχει χρηματοδοτηθεί πλήρως μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2014, αλλά προβλέπεται χρηματοδοτικό κενό €4 δις το οποίο θα προκύψει κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2014.

Έτσι, σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις του ΔΝΤ, η πρόσθετη χρηματοδότηση θα πρέπει να εντοπιστεί μέχρι τη στιγμή της επόμενης αναθεώρησης, για να κρατήσει το πρόγραμμα πλήρως χρηματοδοτούμενο σε 12μηνη προθεσμιακή βάση, και το Eurogroup έχει ξεκινήσει ήδη συζητήσεις σχετικά με το πώς να εξαλειφθεί το προβλεπόμενο κενό για το 2014.

Από αυτή την άποψη, η δέσμευση του Eurogroup που έγινε τόσο το Φεβρουάριο όσο και το Νοέμβριο του 2012 για την παροχή επαρκούς στήριξης προς την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του προγράμματος αλλά και μελλοντικά, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα συμμορφώνεται πλήρως με το πρόγραμμα, είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Για άλλη μία φορά, τα βασικά στοιχεία περιλαμβάνουν μπερδεμένη γραφειοκρατική ορολογία, ωστόσο η τελευταία πρόταση τα λέει όλα – «Η Δέσμευση του Eurogroup…για την παροχή στήριξης στην Ελλάδα… είναι ιδιαίτερα σημαντική.»
Μία Ύφεση Βαθύτερη από ό,τι Χρειαζόταν;
Η ύφεση στην Ελλάδα υπήρξε μία από τις βαθύτερες υφέσεις εν καιρώ ειρήνης που έχουν παρατηρηθεί ποτέ στις βιομηχανικές οικονομίες, και φέρει σύγκρισης με τις μεγάλες υφέσεις του 1930 στις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Συνολικά, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 22 τοις εκατό μεταξύ 2008 και 2012 και η ανεργία αυξήθηκε στο 27 τοις εκατό.

Η ανεργία μεταξύ των νέων υπερβαίνει πλέον το 60 τοις εκατό. Δεδομένου ότι η εγχώρια ζήτηση συρρικνώθηκε σε όλους τους τομείς, οι καθαρές εξαγωγές παρείχαν υποστήριξη, κυρίως μέσω τις συρρίκνωσης των εισαγωγών. Πράγματι, σε αντίθεση με άλλες χώρες στην περιφέρεια της Ευρώπης, οι εξαγωγές στην πραγματικότητα συρρικνώθηκαν στην Ελλάδα τόσο το 2011 όσο και το 2012.

Το ερώτημα είναι, εάν όλη αυτή η καταστροφή ήταν πραγματικά απαραίτητη σε μία χώρα που συμμετέχει σε μία νομισματική ένωση, και η οποία θα περίμενε υποστήριξη από τα υπόλοιπα μέλη.
Νομίζω ότι το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι ότι ο πυρήνας της ευρωζώνης θα προσπαθήσει να ξεγλιστρήσει από τις υποχρεώσεις του μετά από τις γερμανικές εκλογές, και ότι αυτή η κίνηση θα οδηγήσει σε αύξηση της αβεβαιότητας για μέλλον της Ελλάδας, με το ενδεχόμενο «Grexit» να επιστρέφει και πάλι στο προσκήνιο.

sofokleous10