«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»

«Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας…».
«Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
«Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.
Γράφει ο Γιώργος Μάλφας


Πηγή

Η γενιά του Πολυτεχνείου

Σε αυτή τη γενιά ανήκουν όσοι γεννήθηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ’40 και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50.
Του Δημήτρη Θεοδωρίδη
Σαν νέοι άνθρωποι έζησαν σε μια χώρα κατεστραμένη απο τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και διηρημένη (στους δικούς μας και τους άλλους) απο τον εμφύλιο. Όταν πια έζησαν και μια χούντα – επιπλέον περιορισμός της ελευθερίας τους, περιορισμοί και ξύλο για συμμόρφωση- επαναστάτησαν. Η επανάσταση αυτή δεν ήταν βουβή, δεν ήταν αναίμακτη. Θέλαν να έχουν την ελευθερία που τους έλλειπε, δουλειά κι ευημερία. Τα πέτυχαν όλα αυτά με το παραπάνω.

Ερχόμαστε λίγα χρόνια μετά την “Μεταπολίτευση”.
Όποτε κάποιος ήθελε να αναδηχθεί σε κάποιο αξίωμα το βασικό προσόν των “ιδεαλιστών” ήταν ότι υπήρξε αγωνιστής-τρια.  Έτσι “γεμίσαμε”  την δημόσια διοίκηση “αγωνιστές”, “ιδεαλιστές”, “πρωτοπόρους”.  Τι έγινε λοιπόν; Ξεκίνησαν με οράματα, με δυναμισμό για μια κοινωνία δίκαιη. Στα πλαίσια της δικαιοσύνης ήταν κι αυτό: Οι αποκλισμένοι απο τα δημόσια αξιώματα “έπρεπε” να έχουν κι αυτοί την ευκαιρία. Και την είχαν (την ευκαιρία) και διοίκησαν και τα κατάφεραν. Είχαν τα πάντα. Και δουλειά, και ευημερία και κυρίως ελευθερία. Προσωπική μόνο, σαν αντάλλαγμα των αγώνων τους.
Λες και όταν ξεκινούσαν την εξέγερση σκέφτονταν πως θα τους το ξεπληρώσουν…
Κάναν ότι “κατέβαινε” στο κεφάλι τους. Πολλοί απο τους “αγωνιστές” πήραν σύνταξη στα 50 και οι γυναίκες τους με 15 χρόνια δουλειάς πήρε κι αυτή την σύνταξή της και αποσύρθηκαν… Άλλοι πάλι (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, τράπεζες κ.α.) συνέχισαν να δουλεύουν πέρνοντας “μικρά” επιδόματα (μερικά χιλιάρικα ευρώ- δωρεάν χρήση των υπηρεσιών της εταιρίας τους) και όταν η εταιρία δεν μπορούσε να τους πληρώσει κάναν μια εθελούσια έξοδο παίρνοντας- φυσικά- μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ σαν αποζημίωση και σύνταξη. Απλά ξέχασαν που στέλνουν τον λογαριασμό γι όλα αυτά… Στην επόμενη γενιά…
Ανατριχιάζω, όταν βλέπω τις εικόνες και όταν ακούω τους ήχους της εξέγερσης. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό.
Είναι αυτοί αλήθεια; Είναι αυτοί οι αγωνιστές που τους “φάγαμε στην μάπα” τόσα χρόνια; Γιατί αν είναι πράγματι αυτοί, πρέπει να ξέρουν ότι έκαναν τεράστια λάθη. Η εξέγερσή τους προδόθηκε, αλλοτριώθηκε. Ίσως απο άλλους, ίσως από τους ίδιους.
Κάθε 17 Νοέμβρη το σκέφτομαι. Προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στην θέση τους. Θα έκανα άραγε το ίδιο; Θα έμπενα μπροστά σε κάποιον αγώνα; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Και φυσικά θα το έκανα.Και το έχω ήδη κάνει όπως το έχουν κάνει όλοι όσοι ανήκουν στην γενιά μου. Σπουδάσαμε, κάναμε οικογένεια, προσπαθούμε καθημερινά για το καλύτερο και τέλος-τέλος δεν πειράξαμε ούτε μυρμήγκι. Πολλοί απο την γενιά μου δεν χρωστάνε σε καμία τράπεζα και δεν έχουν ούτε πιστωτική. Παρόλα αυτά χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας σε γάλλους και γερμανούς τραπεζίτες. Γιατί;
Η απάντηση είναι απλή: Είμαστε η γενιά της μεταπολίτευσης. Είμαστε αυτοί που θα πληρώσουν τον “λογαριασμό”.
Μην ξανακούσω για την γενιά του Πολυτεχνείου… Οι αγώνες δεν μπορούν να προσωποποιηθούν και να αναφέρονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Φτάνει πια!Άραγε σκέφτηκε κανείς γιατί μιλάμε για το“ Έπος του σαράντα” και όχι για την “γενιά του σαράντα”;

Πραγματικά, λυπάμαι για την κατάντια αυτών των “Αγωνιστών”.
Υ.Γ.Θα μπορούσα να αναφέρω και ονόματα. Τους ξέρουμε όμως όλοι. Επιπλέον φοβάμαι την οργή τους, βλέπεις το “σύστημα” που πολέμησαν το έχουν φτιάξει στα μέτρα τους. Αυτοί τα κατάφεραν…

Πηγή

Η τελευταία πράξη για την Ελλάδα! ευκαιρία για αναγέννηση από τις στάχτες.

Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές κάνουν σήμερα λάθος να πιστεύουν ότι ο ΓΑΠ εξεβίασε τον ελληνικό λαό με εκλογές για να κερδίσει κάποιες περιφέρειες στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να συνεχίσει να κυβερνά. Ο ΓΑΠ είναι πολύ πιο έξυπνος και δολοπλόκος απ' όσο συνήθως τον νομίζουν.
Θέλει να απεγκλωβιστεί το γρηγορότερο -μέχρι τον Απρίλιο, Μάιο- με οικουμενική ή με εκλογές ή και με τα δύο γιατί γνωρίζει σε ποιες αποφάσεις θα τον ωθήσουν...
Ο ΓΑΠ έχει πιεσθεί αφάνταστα από διάφορες συγκυρίες και κέντρα εξουσίας του...εξωτερικού -που θα αναλύσουμε εν συντομία παρακάτω - αλλά ο κύριος λόγος που τον ωθεί στο να πάρει αυτή τη στάση είναι ο ΦΟΒΟΣ για την προσωπική του επίβιωση. Έπειτα έρχονται όλα τα άλλα.
ΓΙΑΤΙ?
Διότι βρέθηκε στη δίνη ενός προβλήματος που δεν το περίμενε να πάρει τέτοιες διαστάσεις. Τον είχαν δασκαλέψει διαφορετικά -ότι τα μέτρα θα πετύχουν το στόχο- τα ακολούθησε και με το παραπάνω και όμως απέτυχαν και το μήνυμα των πρόωρων εκλογών στάλθηκε κυρίως σε αυτούς που τον χρησιμοποίησαν. "Κύριοι θα εγκαταλείψω και έρχεται χάος και τότε δεν θα πάρετε ούτε ένα ευρώ. Επομένως μην με πιέζετε άλλο αν θέλετε να μείνω και να εξυπηρετώ τα συμφέροντα σας ". Ο ΓΑΠ θέλει να απεγκλωβισθεί το γρηγορότερο -με οικουμενική ή με εκλογές ή και με τα δυο- γιατί γνωρίζει τι θα του ζητήσουν να κάνει μετά τις εκλογές: άγρια οικονομικά μέτρα ενάντια στην πλειοψηφία του λαού (οι δικοί μας έχουν όλοι βολευτεί). Φοβάται ακόμα γιατί παίρνει μηνύματα ότι η αρχή του τέλους έχει φτάσει και ξέρει καλά τι σημαίνει αυτό.
Η Ελλάδα έχει μπει στο στόχαστρο, που σημαίνει προετοιμασία της διεθνούς κοινής γνώμης για να παιχθεί η τελική πράξη, ότι οι Έλληνες είναι απείθαρχοι, τεμπέληδες, κλέφτες, θέλουν να ζουν πλουσιοπάροχα σε βάρος των άλλων και είναι και τρομοκράτες (βλ. τις τελευταία γεγονότα με τις βόμβες), επομένως όταν ακούσετε ότι το κράτος τους διαλύεται και τεμαχίζεται, μην κουνήσετε το δαχτυλάκι σας να τους σώσετε.
Φοβάται επομένως την έκρηξη μιας παλαϊκής εξέγερσης και την τρομακτική ένταση που θα προκύψει από αυτήν. Φοβάται για την ίδια του τη ζωή. Βεβαίως οι αφέντες του δεν θα κινητοποιήσουν -για την ώρα τουλάχιστον- τις μάζες εναντίον του, όπως έκαναν με τον Καραμανλή, αλλά δεν ξέρει πότε θα ξεσπάσει η αντίδραση από το σύστημα Σόρος που τον στηρίζει σήμερα. Ξέρει πως οι τράπεζες το απεύχονται αλλά δεν είναι σίγουρος ότι και η ΕΕ σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Η ΕΕ στην πραγματικότητα παραπαίει και περιμένει ανήμπορη να δει τις εξελίξεις παρά να επέμβει δραστικά και να τις σταματήσει.
Πηγή
Φωτό san diablo

Σήμανε η ώρα της μεταπολίτευσης των πολιτών!

Ο λαός μίλησε, η αποχή υπήρξε το πιο κραυγαλέο μήνυμα αποτυχίας του πολιτικού συστήματος κι ας κάνει ότι δεν το κατάλαβε ο πρόεδρος της κυβέρνησης και μερικοί άλλοι αρχηγοί. Ο λαός γυρίζει μαζικά την πλάτη σε αυτούς που δεν τον εκφράζουν πια. Η κρίση αποτελεί πλέον κρίση του καθεστώτος. Μόνον πελάτες του δικομματισμού έφτασαν στην κάλπη, καθώς και αποφασισμένοι πολίτες να δώσουν την ψήφο τους σε μικρά κόμματα ή να εκφράσουν την αποδοκιμασία τους στον μικροκομματισμό, τον πολιτικαντισμό και τον λαϊκισμό, με λευκό ή άκυρο ψηφοδέλτιο. Οι Έλληνες βγήκαν από τα μαντριά και ποιος τους σταματά!
Η Κυβέρνηση βγήκε κουρεμένη από το «δημοψήφισμα» που προκάλεσε ο πρωθυπουργός για την συνέχιση της πολιτικής της τρόικας στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου θεώρησε ότι έχει την νομιμοποίηση να συνεχίσει μία πορεία καταστροφής, δίχως κανείς να μπορεί να αντιληφθεί πλέον πού στηρίζει την άποψη ότι υποστηρίζεται από ευρύτερα στρώματα. Όταν οι αριθμοί δεν μας βγαίνουν, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς! Ασφαλώς το παιχνίδι που δοκίμασε να παίξει με τις εκλογές ο κ. Παπανδρέου δεν τελειώνει απόψε. Τέτοιου είδους καμώματα οδηγούν σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και σε μία άνευ προηγουμένου αμφισβήτηση, που θα καταλήξει σύντομα στην κάλπη. Τα ζητήματα αυτά δεν ανοίγουν και δεν κλείνουν με μία δήλωση του πρωθυπουργού. Αν τα ανοίξει ένας πρωθυπουργός τα κλείνει ο λαός. Δυστυχώς ο κ. Παπανδρέου για δεύτερη φορά μετά τις περίφημες απειλές με το πιστόλι προς τις χρηματοπιστωτικές αγορές, αυτοπαγιδεύτηκε, παγιδεύοντας όμως ταυτόχρονα και την χώρα σε μία επιπρόσθετη αβεβαιότητα που έρχεται να προστεθεί στην οικονομική απορρύθμιση.
Στο απολύτως χυδαίο δίλημμα του πρωθυπουργού «σταθερότητα ή περιπέτειες», οι Έλληνες απάντησαν γυρίζοντας σταθερά την πλάτη, σε αυτούς που αντικειμενικά έβαλαν την χώρα σε περιπέτεια και την κοινωνία στον γύψο. Η αποχή μαζί με τα λευκά και τα άκυρα ήταν η λαϊκή απάντηση σε κάθε είδους εκβιασμούς και στους εκβιαστές με πρώτον και καλύτερο τον πρωθυπουργό. Ο λαός όταν εκβιάζεται αρνείται την πολιτική συμμετοχή, διότι αντιλαμβάνεται ότι η ψήφος του γίνεται στοιχείο ελεεινής εκμετάλλευσης από εκείνους που τον χρησιμοποιούν απλώς για να νομιμοποιήσουν τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα.
Η μεταπολίτευση της πατρωνίας και των νταβάδων κάπου εδώ τελειώνει. Ζήτω η πραγματική μεταπολίτευση που μόλις αρχίζει. Γεια σου και εσένα Γιώργο Βέλτσο που όμορφα το διηγείσαι: «Ο,τι συνέβη ως εδώ ήταν ένα είδος άοπλης δικτατορίας των πελατειακών σχέσεων μεταξύ των, εξαναγκασμένων για διαφορετικούς λόγους, πολιτικών και πολιτών, οι οποίες τώρα, υπό τη δαμόκλειο απειλή της χρεοκοπίας, πάνε περίπατο. Υπάρχει άραγε κανείς που να περιμένει από το πολιτικό σύστημα κάτι τι άλλο από την κατάρρευσή του; Ο,τι είχε να δώσει το έδωσε». Και ότι είχε να πάρει το πήρε ποιητή της γενεαλογίας της εξουσίας. Κλείσαμε, δώσαμε, μας τα πήρανε, μικρή σημασία έχει τώρα …τώρα ο μηχανισμός στήριξης θα αποδειχτεί μηχανισμός στείρωσης του τελευταίου πολιτικού της εποχής της μεγάλης απάτης, της ψευδώνυμης μεταπολίτευσης των κολλητών λαμόγιων. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα η τόλμη με την γνώση και την αγωγή θα γεννήσουν την αρετή σε μια νέα δημοκρατική κοινωνία που θα πάψει να μετατρέπει την πολιτική σε δείκτες ή συμπτώματα κάποιου άλλου πράγματος. Δεν είναι όλα οικονομία. Ας καθυποτάξουμε την ατίθαση οικονομία στην πολιτική που έρχεται να εξυπηρετήσει το συμφέρον των δύο τρίτων της κοινωνίας.
Τώρα ήρθε η ώρα μας. Δεν μας ρώτησε, δεν μας προειδοποίησε, απλώς σήμανε!
Εδώ και τώρα η πολιτική οφείλει να μιλήσει την γλώσσα της δομής, της κυβέρνησης και όχι μιας επιτροπευόμενης διακυβέρνησης ή της άρνησης της κυβέρνησης. Τέλος στα κόμματα διαμαρτυρίας. Τέλος στην ανέξοδη κεφαλαιοποίηση της ψήφου.
Τέλος στα κόμματα που εμφανίζονται υπεράνω του πολιτικού συστήματος. Τέλος στους θεατρίνους που δήθεν δεν ενδιαφέρονται για το πολιτικό κόστος, καθώς μονίμως χρεώνουν στους άλλους τα δικά τους «έξοδα». Τέλος στους αρπάχτρες, αλλά και στους τζαμπαζήδες της πολιτικής σκηνής. Τέλος στους πελάτες και στους πάτρωνες. Και ασφαλώς τέλος στον δικομματισμό. Οι ερχόμενες βουλευτικές εκλογές θα αποτελέσουν την ληξιαρχική πράξη θανάτου του.
Ζήτω η πλουραλιστική, ριζοσπαστική δημοκρατία, έντιμων αγωνιστών που δεν αναζητεί ευκαιριακές συγκλίσεις στο κέντρο, αλλά είναι έτοιμη για την δημιουργία συναινέσεων, μέσω μιας γνήσιας ανοικτής διαβούλευσης, δίχως συμπλέγματα και αποκλεισμούς. Ήρθε το τέλος της μεταπολίτευσης των κομματικών και διακομματικών παρεών, των οικογενειών και των πελατειακών μηχανισμών. Είναι η ώρα της μεταπολίτευσης των πολιτών. Τέλος στις πλαστές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αριστεράς και δεξιάς. Δόξα στην ιδεολογία και την διαφορά στις αξίες και τον τρόπο ζωής που δομούν γνήσιες πολιτικές διαφορές. Τα έδρανα της βουλής δεν είναι το κρεβάτι το ψυχαναλυτή, ούτε ασφαλώς τα παράθυρα των καναλιών. Κλείστε τα παράθυρα …μπάζει. Αρκετά αλλοτριώθηκε η πολιτική διαδικασία, μέσω των τηλεπολιτικών…Έξοδος!
«Το κενό υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του», έγραψε ο Ελύτης. Σωστά, αλλά τι γίνεται τώρα που έπεσες στο κενό; Τώρα κατ’ αρχήν πρέπει να πάψεις να φοβάσαι την πτώχευση …πτώχευσες, σε χρεοκόπησαν λαέ, πάρτο χαμπάρι. Σε λίγες μέρες το κυρίαρχο θέμα θα είναι η ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας. Στο κενό βρισκόμαστε και κανείς δεν γνωρίζει πού το πάει τελικά ο απόλυτος άρχοντας της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου. Τώρα το θέμα δεν είναι αν θα πέσουμε στα μαλακά ή πόσο μαλακά θα πέσουμε, αλλά πώς θα βιώσουμε την πτώση μας. Αυτή η εμπειρία θα καθορίσει την μεταπολίτευση που χαράζει, πολιτικά, κοινωνικά και κυρίως πολιτισμικά. Παράλληλα θα περιμένουμε πότε η τρόικα θα βγάλει τον πρωθυπουργό από την πρίζα.
Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Πηγή

Αν αντιδράσω σαν Έλληνας …………

Γράφει η Ιδεοπηγή.
Αηδιασμένος απ’ την υποκρισία, τα ψέματα και την οσφυοκαμψία των πολιτικών, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;
Θυμωμένος απ’ τις συκοφαντίες και τις προσβολές των «φίλων», εντός και εκτός της χώρας, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;
Οργισμένος απ’ τη συμπεριφορά και τις απειλές, αυτών που πριν λίγα χρόνια έπιναν κρασί σε νεκροκεφαλές, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Εξαγριωμένος με αυτούς τους βάρβαρους, που ήρθαν στην Ευρώπη καταστρέφοντας τα πάντα και σήμερα καμώνονται τους πολιτισμένους, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Αν πω ότι δεν χρωστάμε τίποτε, στους διεθνείς τοκογλύφους, που εδώ και 190 χρόνια έχουν καταληστέψει την χώρα, θα πέσουν όλοι επάνω μου, «υπάρχουν υπογραφές κύριε», «υπάρχουν χαρτιά», μα! Εγώ δεν έχω υπογράψει σε κανένα χαρτί, «άπαξ και υπέγραψε ο υπουργός (που εσύ ψήφισες) είναι το ίδιο».
Ναι! Αλλά εγώ λεφτά ποτέ δεν είδα, «εμείς πάντως τα δώσαμε», «ψάξε να’ βρεις ποιοι τα πήραν».
Μα! πως θα πληρώσω όντας άνεργος και αφού η χώρα μου δεν παράγει τίποτε; «Δεν μας νοιάζει, πούλησε τα νησιά σου, έχεις πολλά», «πούλησε τα ακίνητά σου», «πούλησε την Ακρόπολη».
Μήπως τελικά πρέπει να πω «σε λίγο θα πάρετε το τρίτο το μακρύτερο»;
Αν πω ότι οι Έλληνες στη βόρεια Ήπειρο καταπιέζονται απ’ τους Αλβανούς θα πέσουν επάνω μου «πιπέρι στο στόμα αν το ξαναπείς, δεν υπάρχει βόρεια Ήπειρος αλλά νότια Αλβανία»
Μήπως πρέπει να τους πω «έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε βόρεια Ήπειρο, την αγαπώ πολύ»;
Αν πω ότι το 40% της Κύπρου είναι κάτω από Τουρκική στρατιωτική κατοχή αν και οι Τουρκοκύπριοι ήταν 18% θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πούνε «εμείς με τον εποικισμό θα τους κάνουμε 50% και πάνω», ναι! Αλλά οι αποφάσεις του ΟΗΕ; «τις γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια»
Μήπως πρέπει κι εγώ να πω «σας γράφω κι εγώ εκεί που δεν πιάνει μελάνι»;
Αν πω γιατί να χαρίσω το όνομα Μακεδονία στους Σλάβους θα μου πούνε «πρέπει για γεωπολιτικούς λόγους το κρατίδιο να υπάρχει και μπορεί να υπάρξει μόνο σαν Μακεδονία», που με εξυπηρετεί εμένα η ύπαρξη αυτού του κρατιδίου; «δεν χρειάζεται να ξέρεις πρέπει να δεχτείς ότι σε εξυπηρετεί».
Μήπως πρέπει να πω «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα»;
Αν πω τι δουλειά έχουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο και την Θράκη θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πουν «έχεις αναγνωρίσει ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», «στη Θράκη υπάρχει Τουρκική μειονότητα», μα! Δεν ρωτήθηκα ποτέ για το αν έχουν συμφέροντα οι Τούρκοι στο Αιγαίο, οι άνθρωποι στη Θράκη είναι μόνο μουσουλμάνοι όχι Τούρκοι, «ο πρωθυπουργός σου που εσύ ψήφισες αναγνώρισε τα δικαιώματα των Τούρκων στο Αιγαίο», «στη Θράκη μουσουλμάνος σημαίνει Τούρκος».
Μήπως πρέπει να πω «είναι βαριά, είναι βαριά, η π….τσα του τσολιά»;
Αν πω φτάνει πια δεν χωράνε άλλοι λαθρομετανάστες στη χώρα μου, θα μου πουν «είσαι αφιλόξενος και απολίτιστος», ναι! Αλλά με κλέβουν, με βιάζουν και αύριο θα με σκοτώσουν, «υπερβολές, ληστείες, κλοπές και δολοφονίες γίνονταν και πριν».
Μήπως πρέπει να τους πω «πάρτε ένα αγγούρι Καλυβιώτικο και βάλτε το εκεί που ξέρετε»;
Αν πω ότι οι πολιτικοί μας είναι κλέφτες, προδότες και οσφυοκάμπτες, θα πέσουν επάνω μου όλοι και θα μου πουν «είσαι ισοπεδωτικός και μηδενιστής», «δεν έχεις αποδείξεις», «αν το πεις θα πας φυλακή», «εσύ τους ψηφίζεις τόσα χρόνια».
Μήπως πρέπει να πω «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»;
Φυσικά όλοι οι θολοκουλτουριαραίοι και οι νεοταξίτες θα με περιλούσουν με «κοσμητικά» επίθετα όπως πολεμοχαρής, φασίστας, ρατσιστής, εθνικιστής κτλ.
Μήπως πρέπει να πω «είμαι Έλληνας και θα αντιδράσω σαν Έλληνας»; Λέω μήπως;;;;;;;;

Ανδρεϊκή και ανδρεικελική ομοιοτυπία

του Χρήστου Γιανναρά (http://www.giannaras.gr/)

Οι επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης μπορούν και πρέπει να έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Με την ψήφο τους οι πολίτες να προσδιορίσουν τον τύπο του πολιτεύματος: Θέλουν δημοκρατία ή κομματοκρατία;Αν θέλουν δημοκρατία, ας περισώσουν αυτή τη φορά με την ψήφο τους τη θεμελιώδη προϋπόθεση της δημοκρατίας: τη διάκριση των εξουσιών. Ξέρουν από άμεση πείρα οι πολίτες ότι τοπική αυτοδιοίκηση υποταγμένη σε κεντρικές κομματικές ντιρεχτίβες σημαίνει την έτοιμη ραχοκοκαλιά κομματικού κράτους. Ξέρουν ότι τα κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν την παραμικρή σχέση με ό,τι προβλέπει για τον ρόλο τους η πολιτική θεωρία της «αντιπροσωπευτικής» δημοκρατίας. Τα κόμματα σήμερα είναι συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, οργανωμένες συσπειρώσεις συμφερόντων. Στόχος τους είναι η μονοπώληση της εξουσίας, ο ολοκληρωτικός έλεγχος κάθε πτυχής του συλλογικού βίου. Γι’ αυτό και κάθε αντίσταση στην κομματοκρατία είναι κέρδος για τη δημοκρατία, προάσπιση των κοινωνικών προτεραιοτήτων, των αναγκών του πολίτη.Κάθε υποψήφιος για την τοπική αυτοδιοίκηση που έχει κομματικό χρίσμα επιβεβαιώνει εθελούσια την απαίτηση των κομματικών συντεχνιών να ελέγχουν ολοκληρωτικά τη χώρα, να προηγείται η κομματική σκοπιμότητα των αναγκών κάθε τοπικής κοινωνίας. Οι υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα είναι χλεύη της δημοκρατίας, απειλή της δημοκρατίας. Απαιτούν από τους πολίτες την εθελόδουλη υποταγή στη νοοτροπία του λακέ, του ραγιά: να βάζουν πρώτο το συμφέρον του αφεντικού, τα παιχνίδια εξουσίας αδίστακτων επαγγελματιών, και σε δεύτερη μοίρα τη δική τους αξιοπρέπεια, την ποιότητα της ζωής τους.Δεν μοιάζει να υπάρχει Ελληνας σήμερα που να μην έχει πεισθεί για την ανικανότητα, την προκλητική ιδιοτέλεια, τη φαυλότητα των υπαρχόντων κομμάτων – η οργή, η αηδία, η πίκρα των πολιτών κατακλύζει τη χώρα. Και στις εκλογές τις αυτοδιοικητικές η έκφραση της αποδοκιμασίας δεν χρειάζεται την (αμφίβολης αποτελεσματικότητας) λευκή ψήφο ή αποχή. Τώρα η απέχθεια έχει γόνιμη διέξοδο: Αποκλείει τους μολυσματικούς κεχρισμένους, εμπιστεύεται τους τίμια ασυμβίβαστους και από σεμνή αξιοσύνη ακομμάτιστους.Επιτέλους, τι περισσότερο θέλουμε να δούμε για να βγάλουμε τις συνέπειες της κοινής αγανάκτησης για τα κόμματα; Υπερχρέωσαν εφιαλτικά το κράτος εξαγοράζοντας ψήφους με διορισμούς, επιδοτήσεις, χαριστικές «προμήθειες», ασύδοτες παροχές. Καταλήστευσαν το δημόσιο ταμείο και τους πακτωλούς των «πακέτων» της Ε.Ε. για να στήσουν το δικό του κάθε κόμμα πελατειακό κράτος, αστρονομικού κόστους μηχανισμούς επανεκλογής τους. Διαγούμισαν τα ασφαλιστικά ταμεία, την υποχρεωτική αποταμίευση κάθε βιοπαλαιστή. Εμπορεύτηκαν, με ληστρικές υπερτιμολογήσεις και «λίστες» εξαίρεσης από μειοδοτικούς διαγωνισμούς, ακόμα και ιατρικά είδη, οι αθεόφοβοι. Και πόσα ακόμα εγκλήματα ειδεχθή, με εξασφαλισμένη θεσμικά την ατιμωρησία.
Τελικά οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική καταστροφή.
Και πώς την αντιμετώπισαν; Κατακρεούργησαν μισθούς και συντάξεις, οι μικροεπιχειρήσεις και τα καταστήματα κλείνουν με ρυθμούς πρωτόγνωρους, η ανεργία έγινε κύμα κατακλυσμικό, οι έμμεσοι φόροι απάνθρωπης αδικίας χαράτσι, η νεολαία δίχως παραμικρή προοπτική, σε απόγνωση. Το ελληνικό (κοινό όλων μας) όνομα το κατάντησαν περίγελο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Κάθε κυβέρνηση πλαστογραφούσε, όπως οι κοινοί απατεώνες, τα στοιχεία που της ζητούσαν οι Βρυξέλλες και στη συνέχεια, από διεθνή μπαλκόνια, κατάγγελνε το προκάτοχο της εξουσίας κόμμα για ψεύτικα στοιχεία και τεχνάσματα.Φυσικό ήταν οι δανειστές μας να εκμεταλλευτούν την οικονομική μας χρεοκοπία, τον διεθνή διασυρμό της αξιοπιστίας μας: Εστησαν «Τρόικα» πατρωνείας να τιθασεύσει την κομματική φαυλότητα, να δεσμεύσει τους κομματανθρώπους με τις υπογραφές τους σε «Μνημόνιο».Χωρίς, όμως, να λογαριάσουν οι πάτρωνες την πανουργία της κομματικής ατσιδοσύνης: Ετσι, η τρίτη γενιά του παπανδρεϊσμού κατάφερε, με άψογη επιδεξιότητα, να φορτώσει στην πιο αδύναμη μερίδα της κοινωνίας τα «σπασμένα» της αφροσύνης των κομμάτων. Μας κρατάνε ομήρους παζαρεύοντας την παράταση της παντοδυναμίας τους.Στις δημοσκοπήσεις η συντριπτική, σαρωτική πλειοψηφία των πολιτών δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται πια κανένα κόμμα, η γενικευμένη αγανάκτηση και αηδία φτάνει σε ποσοστά απίστευτα. Ομως, μπροστά στην κάλπη ο φόβος της ανασφάλειας γεννάει τον στερεότυπο συμβιβασμό: «δεν έχουμε κάτι καλύτερο να ψηφίσουμε, αυτά τα κόμματα παράγει η κοινωνία μας, αυτά συνιστούν τη δημοκρατία μας». Και συνεχίζουμε «να μεταλλάσσωμεν τυράννους», όπως έλεγε ο Παπαδιαμάντης πριν από 118 χρόνια.Αλλά ο συλλογισμός «αυτούς έχουμε, αυτούς ψηφίζουμε» είναι τουλάχιστον αφελής και στις αυτοδιοικητικές εκλογές ούτε για τους αφελείς ισχύει. Διότι υπάρχουν υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα, υπάρχουν και οι τίμια ακομμάτιστοι. Συνήθως το κομματικό χρίσμα δίνεται σε φανταχτερούς, με εντυπωσιακή «αναγνωρισιμότητα» γόητες του πλήθους (μπασκετμπολίστες, προπονητές, ηθοποιούς τηλεοπτικών «σειρών», πρώην καλλονές, πρόσωπα με θητεία στη δημοσιότητα έστω και παταγωδώς αποτυχημένη). Ο πολίτης που έχει συνειδητοποιήσει ότι η κομματοκρατία είναι συμφορά για τον ίδιο και για την πατρίδα θα ξέρει να αναγνωρίσει στη «γοητεία» των κεχρισμένων το στίγμα απειλητικής λοιμικής.Αυτή τη φορά καλούμαστε να ψηφίσουμε διαχειριστές καινούργιων θεσμών αυτοδιοίκησης. Η κομματοκρατία αποφασίζει για τους θεσμούς ερήμην των πολιτών και για τη διαχείριση των θεσμών μεθοδεύει την υφαρπαγή της ψήφου μας. Η προηγούμενη γενιά του παπανδρεϊσμού, η ανδρεϊκή, επέβαλε τον «Καποδίστρια», η τωρινή, η ανδρεικελική, μας καπελώνει με τον «Καλλικράτη». Και στις δύο περιπτώσεις κίνητρο και κριτήριο δεν ήταν οι ανάγκες, οι ιδιαιτερότητες, οι ιστορικοί εθισμοί της κοινωνίας των Ελλήνων. Ο τεμαχισμός της χώρας, και τις δύο φορές, σε αυθαίρετα μερίσματα έγινε, αποκλειστικά και ομολογημένα, για να εξυπηρετηθούν ελπιζόμενα προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης και ασφυκτικότερος συγκεντρωτικός έλεγχος της χώρας από το εκάστοτε κομματικό κράτος. Πειθαρχούμε δήθεν στα μοντέλα αυτοδιοίκησης που λανσάρει η Ε.Ε. αποκεντρώνοντας όχι την εξουσία, αλλά την κατακλυσμική διαφθορά και φαυλότητα, πολλαπλασιάζοντας τα ερείσματα της κομματοκρατίας.Ο Ελληνισμός έζησε τρεις χιλιάδες χρόνια χάρη στο μοντέλο της πόλης – κράτους, της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας, που ο ίδιος γέννησε – το αποδείχνει ο τεχνοκράτης Κων. Καραβίδας, που πολλοί τιμούν και ελάχιστοι καταλαβαίνουν. Η πόλη «εάλω», η γλώσσα «απέσβετο», η εκκλησία αλλοτριώθηκε σε θρησκεία. Ζούμε το ιστορικό μας τέλος, αλλά όχι ηρωικά. Απλώς παρακολουθούμε, δίχως επίγνωση, την κηδεία μας.

Πηγή

Απέχω

Δεν θα πάρω με την σειρά τα ψηφοδέλτια, ούτε θα περιμένω στην ουρά, ούτε θα παραδώσω την ταυτότητά μου να εγγραφούν σωστά τα στοιχεία μου για το εκλογικό μου «δικαίωμα». Αρνούμαι. Και ναι, αυτή την φορά δεν το κάνω με κανένα ίχνος ενοχής. Αυτή την φορά δεν θα μπω στο παραβάν, ούτε θα κλειστώ στο σπίτι εκείνη την Κυριακή. Αντιθέτως θα βάλω την πανοπλία της συνείδησης και θα βγω στα καφενεία που συναθροίζονται υποψήφιοι της κακιάς ώρας, που θεωρούν ότι η άθλια ύπαρξή τους πήρε βαρύτητα λόγω της ανάγκης του κάθε καημένου επικεφαλής να κλείσει ψηφοδέλτιο, και θα φτύσω. Όπλα δεν έχω για να τους πολεμήσω αλλά ούτε το δικαίωμα να τους απαγορεύσω την κάθοδο τους στην πολιτική, έχοντας όλοι τους κατά αυτόν τον τρόπο, υπογράψει συμβόλαιο με την κατοχική κυβέρνηση της χώρας. Μπορώ όμως να τους φτύσω στα μούτρα γιατί αυτή την... φορά η συμμετοχή τους και μόνο σε εκλογές που έχουν αποφασιστεί από τους κουμαντοδόρους της Κρίσης συγκρίνεται μόνο με την συμμετοχή στην Κατοχική Κυβέρνηση των Ναζιστών.
Το παραμυθάκι των μικρών κομμάτων, του λευκού και του άκυρου, ας το πουλήσουν στον όχλο που θεωρεί ότι θα κάνει την επανάστασή του ρίχνοντας στην κάλπη την αρνητική του ψήφο. Η ιδέα και μόνο ότι τα καταστατικά ψηφοφορίας θα τα βρει η γενιά του 2045 και θα δει τις υπογραφές εκατομμυρίων Ελλήνων ψηφοφόρων να συνωμοτούν ψηφίζοντας ο,τιδήποτε εναντίον της ίδιας τους της χώρας, κάνει το αίμα να παγώνει.
Το δικαίωμα του εκλέγειν ανήκει σε μία χώρα ελεύθερη. Σε μία χώρα σκλαβωμένη είναι αποδοχή της κατάστασης και διαιώνιση της σκλαβιάς με τις ευχές του όχλου. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία από οποιονδήποτε θέλει να λέγεται ελεύθερος και ευσυνείδητος άνθρωπος. Οι διαχωριστικές γραμμές δεξιών-αριστερών, κεντρώων-οικολόγων, ακροδεξιών και απολιτίκ, έχουν σβηστεί παντελώς- και τυπικά- ένα χρόνο πριν. Όσοι συμμετέχουν σε αυτό το προδοτικό για την χώρα πισώπλατο χτύπημα που λέγεται «εκλογές του Νοεμβρίου» και για τις όποιες θα ακολουθήσουν σε υπό κατοχή συνθήκες, δηλώνουν τις ευχαριστίες τους για τα όσα δεινά έχει τραβήξει αυτός ο τόπος και για τα χειρότερα που θα έρθουν μετεκλογικά. Η ψήφος αυτή την φορά μοιάζει με την σφαίρα που θα ρίξει ο κάθε νομοταγής ψηφοφόρος στο ήδη νομίμως πληγωμένο κορμί της Ελλάδας.
Όσο για το ερώτημα: «Θα αλλάξει κάτι με την αποχή;», που λέγεται ελαφρά τη καρδία από ραγιάδες απαίδευτους, η απάντηση είναι: «Η αποχή είναι η ψήφος υπέρ της Ελλάδας». Και αυτή η χώρα δεν χώρεσε ποτέ σε παραβάν, ούτε σε κάλπη, ούτε στο όνομα του κάθε υποτακτικού που κορδώνεται για την υποψηφιότητά του. Δεν διεκδικείται με εξουσία σε όσα παζάρια της Δημοκρατίας κι αν την έχουν σύρει. Δεν μπαίνει, που να πάρει, σε ποσοστά κομμάτων.
Ή την έχεις 100% στο αίμα σου ή δεν την έχεις καθόλου.

Simple man

Εάλω η δημοκρατία…πολίτες, εξοστρακίζω και μετά ψηφίζω.

Μέσα στο πέρασμα των αιώνων από την εφαρμογή της η Δημοκρατία, ή κόρη της Ελλάδας, πέρασε πολλά δεινά, και τα ξεπέρασε με μικρές ή μεγάλες απώλειες. Τα κακά προήλθαν από τον Δήμο, που όταν γινόταν κράτος πάταγε στο λαιμό της δημοκρατίας, εκβιάζοντας πάντα το λαό.

Απόλυτες και καθαρές έννοιες που αλλοιώθηκαν με τα χρόνια και γίνανε κούφιες λέξεις και μόνο. Λαός η πνευματική ανώτερη φύση του συνόλου των ανθρώπων.

Δήμος  η χαμηλότερη φύση του λαού, η προσαρμογή του στην πραγματικότητα, που με το κράτος προσπαθεί να εφαρμόσει την θέληση του.

Φυσικά ποτέ δεν το εφάρμοσε απόλυτα προς εξυπηρέτηση του Λαού, αλλά προς όφελος του Δήμου, και μάλιστα μικρής μερίδας από αυτόν.

Όλοι σήμερα ρωτάνε, λέμε «υπάρχει δημοκρατία;»

Αλλά κανείς δεν απαντά, γιατί θα παραδεχθεί την αλήθεια και μετά είναι υποχρεωμένος να  δράσει, και θα χάσει το βόλεμα και την ησυχία του. Ακόμη και ο θεάνθρωπος  παρακάλεσε «παρελθέτω απ εμού το ποτήριον».

Αλλά ο Λαός σαν ανώτερη φύση, όπως είπαμε όταν έφτιαξε την Δημοκρατία, μερίμνησε να την εφοδιάσει με όπλα, που μπορεί να έπεσαν στην αφάνεια και στην αχρηστία, διότι είμαστε «ειρηνόφιλοι» αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν, και μας περιμένουν να τα χρησιμοποιήσουμε.

Όπλα ιερά από αυτά που δεν σκοτώνουν, και από αυτά που δεν κινδυνεύουν να χαρακτηρισθούν τρομοκρατικά, όπλα συνταγματικά και κυρίων δημοκρατικά.

Έτσι ο πολίτης μέσα από την δημοκρατική διαδικασία των εκλογών, έχει την δυνατότητα αθέατος, να καταφέρει τα καίρια κτυπήματα σε όσους επιβουλεύτηκαν το προνόμιο, της προσφοράς στο Λαό.  

Η δικλείδα ασφαλείας της Δημοκρατίας ο Εξοστρακισμός μας περιμένει και είναι επίκαιρος, βρισκόμαστε στον κατάλληλο χρόνο.

Θα ψηφίσω για πρώτη φορά αρνητικά, θα εξοστρακίσω, για να καθαρίσω το τοπίο.

Θα εξοστρακίσω τον περιφερειάρχη που δεν το γνώρισα ποτέ, επειδή μου κρύβει το πρόσωπο του, γιατί προφανώς κάτι κακό έχει στο μυαλό του, για μένα και την πατρίδα μου.

Θα εξοστρακίσω τον περιφερειακό σύμβουλο, που τρέχει και γλύφει τον Λαό, μηπως και τα κονομήσει αν εκλεγεί.

Θα εξοστρακίσω τον Δήμαρχο, που θυμάται να μου πει καλημέρα μια φορά στα τέσσερα χρόνια.

Θα εξοστρακίσω τους συμβούλους, με τις προσποιητές χειραψίες και τα ψεύτικα χαμόγελα, με ημερομηνία λήξης μια Δευτέρα.

Θα εξοστρακίσω τους φίλους τους συγγενείς, και τους γείτονες που θα τολμήσουν να μου προτείνουν, να ψηφίσω τον πατριώτη που είναι τάχα «καλό παιδί».

Θα εξοστρακίσω τα ΜΜΕ, την κινητή τηλεφωνία, τα sms, αλλά και τους τυπογράφους που τυπώνουν το «διαφημιστικό υλικό», επειδή με θεωρούν «βλάκα» γιατί ….έλεος δεν έχω δύναμη.

Άστους να το πιστεύουν, κάνε και εσύ το ίδιο, να γίνει η νύχτα της Κυριακής «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», και να γεμίσουμε την Δευτέρα χιλιάδες εξοστρακισμένους, που θα περιμένουν στην ουρά να γραφθούν στο ταμείο ανεργίας, ή στα τελωνεία για να μεταναστεύσουν σε άλλα μέρη.

Και αφού το τοπίο ξεκαθαρίσει από την «σαβούρα» τότε θα «εκλέξω» με την ψυχή και το μυαλό.

Θα εκλέξω την μικρούλα που είναι δεν είναι τριών ετών, και αφήνει πρωί-πρωί την θαλπωρή του σπιτιού για να περάσει την μέρα της στους ψυχρούς τοίχους του Παιδικού σταθμού.

Θα εκλέξω την μάννα της που την «εγκαταλείπει», στα ξένα χέρια, για να συμπληρώσει το οικογενειακό εισόδημα.

Θα εκλέξω τον σκυθρωπό της πατέρα που περιμένει την νύχτα το αστικό, και που ξαναγυρνάει στο σπίτι την άλλη νύχτα, γιατί δουλεύει σε δύο δουλειές, και είναι από τους «τυχερούς», που δεν ρούφηξε ακόμα η ανεργία.

Θα εκλέξω τον νεαρόκοσμο, που στοιβάζεται στα σχολεία, όλο το πρωινό, και επειδή είναι ανεπαρκή, συνεχίζει μέχρι το βράδυ στα φροντιστήρια που και εκείνα είναι ανεπαρκή στην εκπαίδευση αλλά επαρκέστατα στα έσοδα.

Θα εκλέξω τον παππού του γείτονα, που υποχρεώθηκε να ζήσει στο διαμέρισμα των λίγων τετραγωνικών. Αφήνοντας την ευρυχωρία του χωριού του για να μην πεθάνει βιολογικά, αλλά δεν γλύτωσε από τον ψυχικό θάνατο.

Θα εκλέξω τον απόμαχο που χρόνια πρόσφερε στην παραγωγή, που πολέμησε για την πατρίδα, και οι κόποι και οι θυσίες του πήγαν ολοκληρωτικά χαμένες.

Θα εκλέξω τον φοιτητόκοσμο  που απελπισμένος στα αμφιθέατρα βλέπει πώς είναι θέμα τύχης να κεφαλαιοποιήσει τις σπουδές του και το χειρότερο, ότι θα αναγκασθεί «να φιλήσει κατουρημένες ποδιές» για αυτό.

Θα εκλέξω τον κυρ Λευτέρη, άριστο τεχνίτη που έστησε την μικρή βιοτεχνία του, και είναι αναγκασμένος να την κλείσει λόγω «κρίσης», και τον ξάδερφο του τον Κίτσο τον φορτηγατζή που έχασε σε μια νύχτα την περιουσία του.

Θα εκλέξω τους άξιους ιερείς, τους ευσυνείδητους δασκάλους, τους ενάρετους αξιωματικούς, τους αδέκαστους δικαστές και τους τίμιους κρατικούς λειτουργούς.

Θα εκλέξω τον καπετάν Λάμπρο που θαλασσοπνίγεται στα τάνκερ, και τον αδελφό του τον καπετάν Κώστα που με το καΐκι φτάνει μέχρι την Λιβύη για να βρει ψάρια να γεμίσει τα δίχτυα του.

Θα εκλέξω τον Πέτρο που ανατρέφει την οικογένειά του με τα γίδια, μέσα στα κρύα και στις βροχές.

Θα εκλέξω την κυρά του που έδωσε στον τόπο οκτώ παιδιά, και παράλληλα δουλεύει στα κτήματα.

Θα εκλέξω τον μπάρμπα Δημήτρη, που σπίτι του είναι ο κάμπος και πολυθρόνα το τρακτέρ, να ξημεροβραδυάζεται οργώνοντας και θα του μένουν τα προϊόντα, στα αζήτητα.

Θα εκλέξω όλους εσάς σαν σύνολο και ένα-έναν χωριστά, γιατί εσείς οι άγνωστοι και αφανείς ήρωες είστε το ιερό  πρόσωπο του Λαού….αλλά και του θεού.

Να αφουγκρασθούμε όλοι τον «τρελό» μας….

Δημήτρης Ιατρόπουλος : Ο «Τρελός» μου…

Έχω από την εφηβεία μου κιόλας ένα συγκεκριμένο ζήτημα που με απασχολεί. Το έχω κουβεντιάσει με αρκετούς ψυχαναλυτές φίλους μου, οι οποίοι όμως δεν με διαφώτισαν ποτέ οριστικά.
Και για να γίνω σαφέστερος, κατά καιρούς, εμφανίζεται στον ύπνο μου, ο ίδιος ο εαυτός μου, ντυμένος Τρελός. Ένα συμπαντικό ισοδύναμο, που μου επιτίθεται, με απαξιώνει και με μαλώνει ονειρικά.
Δεν είναι όμως «η φωνή της συνειδήσεως» όπως λέγανε οι παλιότεροι σχολιαστές. Ούτε μου συμβαίνει κάτι υποσυνείδητα που να σχετίζεται με την ψυχολογική μου κατάσταση για την οποία είμαι πολύ περήφανος. Οπότε, αναγκασμένος να «βαφτίσω» ετούτο το παράξενο οραματικό υλικό, το αποκαλώ έτσι λαϊκά και απλουστευμένα: «Ο Τρελός» μου..
Τις προάλλες λοιπόν, εμφανίστηκε πάλι, σκληρός, κάθετος, θεομπαίχτης και βωμολόχος, να μου καταστρέψει για μια ακόμα φορά το όνειρό μου το ωραίο, που νόμιζα λέει ότι βρισκόμουν σε άλλη χώρα και όλα τσουλάγανε γλυκά και η ζωή ήτανε τζάμι κι όλοι γύρω μου χαρούμενοι και τέτοιες άλλες σαχλαμάρες που φτιάχνει το υποσυνείδητο, όταν η συνείδηση απ το πρωί ως το βράδυ πιέζεται και συμπιέζεται από τη Σκύλλα της Ανοησίας και τη Χάρυβδη της Ανευθυνότητας όπως την βιώνουμε εσχάτως στον τόπο μας.
Σκάει μύτη λοιπόν ο Τρελός μου και μ’ αρχίζει στο κατεβατό:

«Ποιος φταίει ρε μαλάκα για το έλλειμμα; Εσύ φταις;... Από σένα με τις τρεις κι ογδόντα που ψευτοαμοίβεσαι, δουλεύοντας απ το πρωί ως το βράδυ, κινδυνεύει η εθνική κυριαρχία; Λέγε ρε θεόχαζε, λέγε, μη σε πλακώσω στις σφαλιάρες που θα πας κιόλας να πληρώσεις εσύ τη ζημιά, μαλάκα, ε μαλάκα!»
«Τι να σου πω…Άμα αρχίζουμε έτσι, τι να σου πω…»
«Εμ πώς αλλιώς θα αρχίσουμε ρε; Λέγε μου, τώρα εσύ φταις για τις μίζες, τα λαμόγια, τις αρπαχτές, τις κομπίνες και τις κολομπίνες, τα λαδώματα, τις φούσκες, τα παραμύθια, τα υπερτιμολογημένα έργα, τις αδήλωτες περιουσίες, τους χιλιάδες νόμους που καταστρατηγούνται καθημερινά, για την ξευτίλα των μεγάλων και τη μεγαλοσύνη των ξευτιλισμένων, την καθεβραδινή μαστούρα των Μίντια, τους ημέτερους και τους υμετέρους, το πουτανιλίκι που έγινε πολιτική και την πολιτική που έγινε πουτανιλίκι; Λέγε ρε; Εσύ φταις για όλα αυτά ρε; Λέγε! Γιατί άμα φταις εσύ, να σε κράξω στην Πλατεία Συντάγματος και να ηρεμήσει και το τηλεθεάμον κοινόν, να το πούμε ξεκάθαρα, για όλα φταίει ο Ποιητής! Και μαζί σου φταίει ο Φοιτητής και μαζί σας φταίει ο Υπάλληλος κι ο Βιοπαλαιστής κι ο Μικροεπιχειρηματίας κι ο Εμποράκος κι ο Άρρωστος κι ο Ξενιτεμένος κι ο Αγράμματος κι ο Αγρότης, εσείς λοιπόν φταίτε ρε; Γιατί αν φταίτε εσείς μαλακισμένα, άμα φάγατε εσείς τα τρισεκατομμύρια, αλήτες, να βγείτε να το πείτε και στους υπόλοιπους να σας περάσουμε απ τη μηχανή του κιμά να ξεβρομίσει ο τόπος και να ξαναγυρίσει η ηρεμία και η ηθική. Αλλιώς…»
«Αλλιώς τι;» αποπειράθηκα να διακόψω τον φιλιππικό του…
«Αλλιώς, να πάτε όλοι μαζί να φουντάρετε στο Φάληρο ρε, γιατί ούτε Έλληνες είσαστε πια, ούτε ΄Αντρες, ούτε Γυναίκες Ελληνίδες σας γεννήσανε, ανθρωπάκια μιζεριασμένα και φουκαριάρικα είσαστε, που σας πηδάνε καθημερινά και λέτε κι ευχαριστώ, αντί να τους πάρετε φαλλάγι ρε…»
«Ναι, μα δεν γίνονται πια επαναστάσεις», τόλμησα, να αντικρούσω.. «Και οι επαναστάσεις, τώρα τα τελευταία χρόνια το μαθαίνουμε κι αυτό, ήτανε όλες στημένες απ τους μεγαλοφραγκάτους για να πάνε τις αγορές εκεί που γουστάρανε αυτοί…»
«Εμένα μη μου κάνεις το θεωρητικό ρε, για ποιές επαναστάσεις μιλάμε, σου είπα εγώ τίποτε για επαναστάσεις; Για απλή λογική σου μιλάω..Αφού δεν φταίτε εσείς, γιατί δεν στήνετε ένα βιολί της προκοπής για τιμωρήσετε αυτούς που φταίνε. Τόσο και έτσι, ώστε να μην ξαναφτιαχτούνε φταίχτες στον αιώνα τον άπαντα.»
«Και πώς θα γίνει αυτό ρε Τρελέ; Άμα δεν υπάρξουνε επαναστάσεις, πώς θα το διορθώσουμε το μαγαζί;»
«Με το μυαλό ρε. Να κόψτε την τοξική τηλεμαλακία. Να στήσετε καινούργια κόμματα. Αληθινά λαϊκά κι όχι πρακτοριλίκια του κάθε κερατά ανθέλληνα. Να αγαπήσετε τα Παιδιά σας και να μάθετε τη γλώσσα τους. Να αγαπήσετε τον τόπο, να μην παριστάνετε τους μαλακοέλληνες αλλά να γίνετε πατριώτες χωρίς να καταντήσετε εθνικιστές. Και προτού να βγαίνετε στους δρόμους να μάθετε πρώτα να ξαναμπαίνετε στα σπίτια σας και να ξαναστήσετε καθαρές οικογένειες κι όχι τηλεκατευθυνόμενες εταιρίες περιορισμένης ευθύνης…»
Αυτά μου είπε και έφυγε από το όνειρό μου. Και ξύπνησα ιδρωμένος. Αν και πολύ φοβούμαι πως ακόμη κάπου…κοιμάμαι κι εγώ..Όπως και όλοι μας, αδελφοί Συνέλληνες..

Πηγή

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
Δημήτρη ο τρελός  δεν είναι άλλος από τον γέρο Ταύγετο, το συμπαντικό ισοδύναμο, που σου επιτίθεται.....Μακάρι να επιτεθεί σε περισσότερους!!!

Τα blogs ετοιμάζονται να βάλουν αστεράκι στην φανέλα...

Από τον Γιάννη Παπαϊωάννου

Μετά τον Καραμανλή ο Παπανδρέου μέλει και μάλιστα πολύ πολύ νωρίς να μπει στην λίστα των πρωθυπουργών που φαγώθηκαν από τα Blogs, η φανέλα και οι πρώτες σελίδες των όποιων θα πρέπει πλέον να κοσμήθουν και με ένα δεύτερο αστέρι τύπου champions legue.
Ας το δούμε. Μέχρι τώρα η δυνατότητα του οποιοιδήποτε να εκφέρει πολιτικό λόγο ήταν ανάλογη με τα πτυχία του. Έπρεπε να μαζέψει πτυχία με τα οποία θα έδινε την δέουσα βαρύτητα στις κατά τεκμήριο και εκ του αποτελέσματος (της χρεωκοπίας) βλακείες που θα έλεγε. Και έτσι τα Χαρβαρντ και τα κολέγια, τα μπατσελορ και τα...ντοκτορά έφτιαξαν και συντηρούσαν για πολλές δεκαετίες μια αριστοκρατία της γνώσης και της γνώμης που οδηγούσε και στην εξουσία. Πλήθως οι Βλακείες που ειπώθηκαν και το αποτέλεσμα ηταν ΔΝΤ.
Σήμερα αρκεί ένα blog για να μπορέσει ο καθένας να πει άμεσα την γνώμη του. Δεν χρειάζεται κανένα πτυχίο και καμιά ειδίκευση. Η βαρύτητα της γνώμης του και το πόσους επηρεάζει αυτή, είναι αποτέλεσμα μετρήσιμο στην Google. Η Δυναμη αυτή είναι κολοσσιαία και αυξάνεται συνεχώς καθώς εκατομμύρια έλληνες ενημερώνονται η επηρεάζονται από blogs.
Τα Blogς συμπυκνώνουν μέσα τους το αμφιθέατρο και τις πλατείες των70ς το καφενείο τις εγκυκλίους και το κόμμα των 80ς, το πεζοδρόμιο και τα ΜΜΕ των 90ς, τα ΙΧ ΜΜΕ και την διασπορά στην τεχνολογία των 00ς.
Έγιναν και γίνονται προσπάθειες ταύτισης των blogs με κάθε είδους περιθώριο. Για κάποιους αποτελεί το μόνο μέσω κατανόησης και απαξίωσης της επανάστασης που βιώνουμε. Ποικίλα συμφέροντα από το παλιό μπαίνουν εδώ και κάνουν παιχνίδι απαξίωσης. Έχουμε κατηγορίες για εκβιασμούς τύπου κλασικού ΜΜΕ, έχουμε την προσέγγιση του κράτους που μας θεωρεί ως “ηλεκτρονικούς κουκουλοφόρους”, έχουμε την δολοφονία Γκιολα
Η αλήθεια είναι ότι κρύβουμε και περιθώριο. Έχουμε όσο περιθώριο είχαμε στις προηγούμενες δεκαετίες στα αμφιθέατρα, στα κόμματα, στα ΜΜΕ στα καφενεία. Έχουμε όσο περιθώριο βρίσκεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Ταυτόχρονα όσο και να μην γίνεται αντιληπτό εδώ βρίσκεται η πνευματική elite της χώρας. Όλοι οι “κομμένοι” από τα ΜΜΕ. Η καθοδήγηση της. Εδώ βρίσκονται οι δυνάμεις που χαράζουν δρόμους, που σκέπτονται δυνατά, γράφουν και δημοσιεύουν πρωτόλεια πολιτική σκέψη. Σκέψη αφτιασίδωτη, μη δουλευμένη επικοινωνιακά, καθαρή και στεντόρεια σαν φωνή. Καθαρή τόσο επί των λέξεων που χρησιμοποιεί όσο και επί των προθέσεων της. Εδώ ξέρεις πάντα με ποιον μιλάς και τι θα ακούσεις. Εδώ τον προδότη, το λαμογιο, τον απατεώνα θα πούμε με το όνομα του ενώ έξω από εδώ όλοι εσείς θα το αφήσετε να εννοηθεί… χαμογελώντας κι όλας για τα «κότσια» σας.
Στα ελληνόφωνα πολιτικά blogs χτύπα η καρδιά της σύγχρονης Ελλάδας και χαράζεται το αύριο. Τόσο ο Καραμανλής όσο και ο ΓΑΠ το βιώνουν αυτό. Βήμα το βήμα μέρα με την ήμερα σχόλιο το σχόλιο αργά ίσως άλλα σταθερά η Ελλάδα πηγαίνει εκεί που αποφασίζουν τα blogs. Τα Blogs έβγαλαν το Βατοπαίδι. Τα Blogs έστησαν τη αποχή των ευρωεκλογών. Τα blogs σήκωσαν στια πλάτες του την αντι μνημονιακή Ελλαδα και την σπρώχνουν μπροστά. Όλα αυτά έγιναν όσο εσείς οι ανόητοι αναζητάτε να βρείτε ποιος κρύβετε πίσω από ποιον. Ποιος βάζει ποιον να μιλά και να γράφει. Γενικότερα πρόκειται για μια ατυχή προσέγγιση που δεν αντιλαμβάνεται το bloggig ως κέντρο αλλά ως δορυφόρο.
Όμως το πάθημα του Παπανδρέου στα blogs δείχνει ήδη ότι δεν ήταν o ΓΑΠ το κέντρο που γύρω του ζουζούνισαν τα Blogs. Ήταν ο ίδιος πλησίασε τα φώτα Blogs σαν την μύγα που στο τέλος καίγεται μέσα στην πυρακτωμένη λάμπα. Το ίδιο θα πάθει και ο Σαμαράς όταν (τελικά) προδώσει το αντιμνημονιακό του πνεύμα. Τα blogs δεν μετακινούνται από την γραμμή τους κύριοι και η γραμμή τους είναι αντιμνημονιακή εξ αρχής. Οι πολιτικοί πλησιάζουν ή απομακρύνονται από την γραμμή που βάζουν τα blogs.
Μοιάζει τα ΜΜΕ να θέλουν να παίξουν αυτό το παιχνίδι της διαμόρφωσης της γραμμής αλλά στο τέλος καταλήγουν πάντα να σέρνονται πίσω από τα Blogs. Το μόνο που κάνουν είναι καθυστέρηση σε ότι αποφασίσουν τα blogs. Τα Blog μεταφορικά είναι το πηγή του φωτός και γύρω τους συνωστίζονται πολιτικοί και μύγες.
Όσο λοιπόν το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜE παλεύουν να κατατάξουν τα blogs στο περιθώριο, όσο ερμηνέυουν τα blogs ως περιθώριο, όσο θα αλληλο συγχαίρονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι τόσο τα blogs θα παίρνουν εξουσία θα τρώνε πρωθυπουργάκια και θα προσθέτουν αστεράκια στην φανέλα τους.
Οι bloggers θα διαμορφώνουν την κοινή γνώμη σαν καφενεία εργαστήρια πολιτικής, εφημερίδες κομματικές οργανώσεις και αμφιθέατρα. Σαν πνευματική Ελιτ, σαν καθοδήγηση. Όλα αυτά όμως δεν είναι επανάσταση, δεν είναι κάτι νέο. Είναι πολιτική που γίνεται σε άλλο χώρο και με αλλά μέσα.
Αν κάτι απειλεί το Blogging είναι το να ξεπεραστεί από κάτι που θα το εμπεριέχει. Από ένα νε νέο e- αμφιθεταρο με video κονφερανς και συνεχές πρόγραμμα αγορεύσεων διαλόγου και δημοψηφισμάτων από το πόπολο.
Κάτι που θα κάνει την αντιπροσωπευτική να μοιάζει με απολίθωμα δεινόσαυρου

Πηγή

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν.

Η κυβέρνηση σαν άλλος "καιάδας" ακολουθεί τις οδηγίες των "μεγάλων συμφερόντων" για εξαφάνιση των ευπαθών (μη χρήσιμους για τα σχέδια τους ) ομάδων.Μετά από την κατάργηση φαρμάκων ζωτικής σημασιάς για καρκινοπαθής ,διαβητικούς κτλ ,
μετά από την εξαθλίωση λόγο των περικοπών των συντάξεων στους ηλικιωμένους , σειρά έχουν τα άτομα με ειδικές "ικανότητες".
Αφού κλείνουν τη μία σχολή μετά την άλλη τώρα σειρά έχουν οι περικόπες στα επιδόματα και στις παροχές τους.
Η φωτογραφία είναι απο τη διαμαρτυρία που έκαναν την προηγούμενη εβδομάδα .Η έκφραση του παιδίου αυτού τα λέει όλα .Απογοήτευση για την Έλλαδα που αγαπάνε , βλέπουν τα όνειρα τους να γκρεμίζονται για χάρη συμφερόντων, νιώθουν να μην ανήκουν πουθενά και ότι είναι μόνοι τους απέναντι σε ένα σύστημα που τους θέλει αφανισμένους .
Μήπως τελικά οι "ανάπηροι" είναι οι ίδιοι που μας κυβερνάνε?
Μήπως είναι και αυτός ένας τρόπος μείωσης του πληθυσμού αρχίζοντας από τους μη παραγωγικούς για αυτούς??
Ένα είναι το σίγουρο ότι καθημερινά παίρνουμε μαθήματα ζωής και ανθρωπιάς από τα άτομα αυτά ,
τους ήρωες της καθημερινότητας .
Και μπορεί για κάποιους να είναι ανεπιθύμητοι ένα όμως είναι το σίγουρο ότι για Το Θεό είναι οι αγαπημένοι Του άγγελλοι και αυτό είναι που μετράει πιο πολύ από όλα .
Έχουμε υποχρέωση να σταθούμε δίπλα τους όχι απο οίκτο αλλά επειδή έχουμε να πάρουμε πολλά από αυτούς.
Καλή δύναμη στον αγώνα σας οι Έλληνες είναι μαζί σας .

Πηγή : Πενταπόσταγμα

Ο ρόλος των ιστολογίων στην ιδεολογική μάχη σήμερα.

Γράφει η Ιδεοπηγή

Ο αιώνας που διανύουμε χαρακτηρίζεται απ’ την αντιπαλότητα δύο κύριων ιδεολογικών θέσεων.
Η νεοταξική θέση που υποστηρίζει την κοινωνία της πληροφορίας και η θέση όσων αντιστρατεύονται την νέα τάξη που υποστηρίζει την κοινωνία της γνώσης.
Όταν λέμε κοινωνία της πληροφορίας εννοούμε την μετατροπή των ανθρώπων σε δέκτες πληροφοριών τις οποίες άκριτα πρέπει να δέχονται σαν τη μόνη αλήθεια.
Η προπαγάνδα του νεοταξικού συστήματος στηριγμένη σε υποταγμένους πολιτικούς και ελεγχόμενα ΜΜΕ προσπαθεί να μετατρέψει τους ανθρώπους σε άβουλους καταναλωτές υποταγμένους στις αποφάσεις της νέας τάξης χωρίς δικαίωμα κρίσης του σωστού ή του λάθους αφού οι πληροφορίες που τους βομβαρδίζουν δεν τους δίνουν ούτε χρόνο ούτε νοητικά εφόδια για να σκεφτούν.
Για να επιτευχθεί καλύτερα ο στόχος οι πληροφορίες δίνονται με μορφή καταιγίδας για να μην υπάρχει χρόνος για σκέψη. Η αλήθεια έχει βρεθεί από τους υπηρέτες της νέας τάξης και πρέπει οι άνθρωποι να την καταπιούν αμάσητη.
Η παραδοχή της αντικειμενικής αλήθειας της πληροφορίας σαν της μόνης αλήθειας είναι το βασικό στήριγμα της νέας τάξης.
Η ανάλυση του θέματος φυσικά δεν μπορεί να γίνει σε λίγες γραμμές ενός κειμένου, δίνει όμως την αφορμή σε όλους μας για να σκεφτούμε.
Όσοι παλεύουν για την επικράτηση της κοινωνίας της γνώσης αντιδρούν στον καταναλωτισμό σαν κύριο λόγο ύπαρξης των ανθρώπων και επιδιώκουν την όσο το δυνατό καλύτερη αφομοίωση γνώσεων μέσω μιας καλά οργανωμένης παιδείας και όχι εκπαίδευσης.
Οι περικοπές των κονδυλίων για την παιδεία παγκόσμια δείχνουν ότι η νέα τάξη που έχει σχεδόν επιβληθεί φοβάται την απόκτηση της γνώσης απ’ τους ανθρώπους. Οι δικαιολογίες για δήθεν οικονομικές δυσκολίες είναι προσχηματικές. Είναι γνωστό ότι οι εξοπλιστικές δαπάνες αυξάνονται γι’ αυτές δεν υπάρχουν οικονομικές δυσκολίες;

Τα ιστολόγια μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την ιδεολογική μάχη.
Η αναπαραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών από τα ΜΜΕ που κάνουν μερικά ιστολόγια ειδικά όταν δεν είναι τουλάχιστον πρωτογενείς ειδήσεις αλλά αναμασημένες έχει σαν αποτέλεσμα την προώθηση της νέας τάξης.
Μερικά ιστολόγια ανήκουν σε δημοσιογράφους, αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αρκεί να μην είναι υποκαταστήματα των ΜΜΕ που εργάζονται ή να μην χρησιμοποιούνται σαν προπαγανδιστικά μέσα του συστήματος.
Υπάρχουν επίσης και ιστολόγια «λιβανιστήρια» των κομμάτων ή των πολιτικών.
Οι αναγνώστες έχουν την κρίση και απορρίπτουν αυτά τα ιστολόγια έστω και αν είναι πολύ γνωστά. Οι επισκέπτες αυτών των ιστολογίων έχουν επίγνωση του τι περίπου θα διαβάσουν και δεν επηρεάζονται στο να σχηματίσουν γνώμη.
Πολλά ελεύθερα ιστολόγια δυστυχώς δεν αναρτούν κείμενα με την γνώμη, την κριτική, και τις ιδέες τους. Κάνουν αναδημοσιεύσεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό όμως θα ήταν χρησιμότερο αν εξέφραζαν τις απόψεις τους με κείμενα.
Υπάρχουν ευτυχώς πολλά ελεύθερα ιστολόγια που προσφέρουν γνώσεις στους αναγνώστες αρκεί κάποιος να ψάξει λίγο να τα εντοπίσει. Θα ήταν λάθος μου να υποδείξω κάποια απ’ αυτά.
Ακόμη υπάρχουν και ιστολόγια που έχουν κείμενα, κριτικές και σχόλια πολύ αξιόλογα.
Οι ιδεολογικές μάχες γίνονται με ανταλλαγές γνωμών, ιδεών και απόψεων γι’ αυτό πιστεύω ότι τα ιστολόγια έχουν μεγάλη δύναμη αρκεί να χρησιμοποιηθούν σωστά.
Αυτό επικυρώνεται και απ’ την επιδίωξη του συστήματος να τα ελέγξει.
Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί κάποιος να γράφει ανώνυμα γιατί ίσως παραβεί το νόμο είναι αστείο. Όλοι ξέρουμε ότι αν γίνει κάποιο ποινικό αδίκημα από ιστολόγιο πανεύκολα αποκαλύπτεται ο ιδιοκτήτης του.
Η επιδίωξη είναι ο έλεγχος των ιστολογίων γιατί αν είναι επώνυμο θα μπορούν να απειλήσουν, να εκβιάσουν ή να δωροδοκήσουν τον ιδιοκτήτη του.
Ο πολύ μεγάλος αριθμός των ιστολογίων αποτελεί αγκάθι στο υπογάστριο του συστήματος γιατί δεν είναι ελέγξιμα. Ακόμη και αν επιβάλλουν την ονομαστικοποίηση τους δεν θα καταφέρουν να τα ελέγξουν.
Όσο νωρίτερα γίνει αντιληπτό στα ιστολόγια η δύναμή τους τόσο καλύτερα θα λειτουργούν και τόσο περισσότερη επιρροή θα αποκτήσουν.

Ιδεοπηγή

Εμείς – Εγώ κι Εσύ – θα σώσουμε την Ελλάδα.

Όλα βαίνουν στην τελική ευθεία του σχεδίου της ψευδοπτώχευσης της Ελλάδας και της υφαρπαγής των ιματίων της...

Το τοπίο θολό...
Ο κόσμος αγανακτισμένος κάνει υπομονή, προσπαθώντας να τα φέρει πέρα, αλλά και σίγουρος ότι η βαλίτσα δεν θα πάει μακριά...
Όλοι περιμένουν το ξέσπασμα της λαϊκής οργής.
Το υφιστάμενο σύστημα και τα πιόνια του παίζουν, στην κυριολεξία το κεφάλι τους και το ξέρουν!
Θα προβούν στις πιο ακραίες πράξεις προκειμένου να σωθούν.
Θα κάνουν τα πάντα για να ελέξχουν την επόμενη ημέρα, όμως πλανώνται πλάνην οικτράν!
Τώρα πια τους ξέρουμε και δεν θα γλιτώσουν ό,τι και να κάνουν!
Όσες "σέχτες" και να δημιουργήσουν το τέλος τους είναι νομοτελειακό!
Όσους από εμάς κι αν δολοφονήσουν δεν θα γλιτώσουν την καταδίκη!

Τους ξέρουμε :
Είναι οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που καταλήστευσαν τον εθικό πλούτο με υπερτιμολογήσεις των έργων και με την δημιουργία καρτέλ στην αγορά σε αγαστή συνεργασία με τους αλλοδαπούς νταβατζήδες τους...
Είναι τα δημοσιογραφικά γιουσουφάκια που πλήρως υποταγμένα στις εντολές των αφεντικών τους, προπαγανδίζουν τις διαταγές στον απλό λαό καθυποτάσσοντας την συνείδησή του....
Είναι οι ξεπουλημένοι πολιτικοί, υπάλληλοι των κρατικοδίαιτων μεγαλοεπιχειρηματιών που υπακούουν κι αυτοί τυφλά στις άνωθεν εντολές...

Τους ξέρουμε!
Ξέρουμε ποιοι είναι.
Όσο και να μας φοβερίζουν με πρακτορίστικους τρόπους δεν τους φοβόμαστε και είμαστε έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουμε στα ίσια!
Πολεμάμε για εμάς.
Πολεμάμε για τα παιδιά μας.
Πολεμάμε για την Πατρίδα μας.
Πολεμάμε για την Αλήθεια.
Πολεμάμε για την Ψυχή μας!
Είμαστε σίγουροι για τη Νίκη και προχωράμε με λάβαρο την πατροπαράδοτη Πίστη μας, στις ανθρώπινες αξίες του Έθνους!
Οδοδείκτες και στήριγμα τα λόγια των αγίων μας σύγχρονων γερόντων.
Ξεπουλημένα τομάρια δεν σας φοβόμαστε!
Θα σας νικήσουμε όπως και να γίνει αυτό!

Θα σας νικήσουμε γιατί φτάσαμε σήμερα σε ένα σημείο όπου έχουμε δύο πολύ δυνατά όπλα :
1ο) την πιο μορφωμένη ελληνική γενιά όλων των εποχών
2ο) την ομόνοια που ήταν πάντα το αδύνατο σημείο του Έθνους.
Εθνικό είναι ότι είναι Αληθινό.
Το πιστεύουμε!
Η Αλήθεια θα μας ελευθερώσει...
Τουλάχιστον όσους πιστεύουμε σε αυτήν...
Οι άλλοι θα έχουν χρόνο να την αναζητήσουν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΗΡΟΙ!

 1453-2009.pblogs.gr

RAMNOUSIA

Η απάτη της δήθεν χρεωκοπίας της χώρας αποδεικνύεται πλέον και με στοιχεία.

Στον πίνακα που βλέπετε ανωτέρω, εμφανίζονται τα ποσά τα οποία θα δανείσουν στην Ελλάδα οι διάφορες χώρες της ευρωζώνης. Θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί πως είναι δυνατόν η Πορτογαλία και η Ισπανία, χώρες οι οποίες αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα όπως εμείς, να μας δανείζουν χρήματα. Η απάντηση είναι απλή, όμως είναι ταυτόχρονα ένα μαχαίρι στην πλάτη της Ελλάδος. Ένα μαχαίρι που κάρφωσε ύπουλα και εκ προμελέτης «ο σημερινός πρωθυπουργός των Ελλήνων», έχοντας ως συνεργούς την σιωπή και απόκρυψη της αλήθειας, από δημοσιογράφους και Μ.Μ.Ε. με πουλημένη συνείδηση και νοικιασμένη γραφίδα.
Προσέξτε λοιπόν: η Ισπανία δανείστηκε την περασμένη Πέμπτη 2,345 δις €, με επιτόκιο 3,532% και θα μας δανείσει σε λίγες μέρες με επιτόκιο 5%. Δηλαδή η επιχείρηση « σώστε την Ελλάδα» θα αποβεί για την Ισπανία επικερδής αφού θα της προσπορίσει κέρδη με επιτόκιο 1,5%.

Τούτο σημαίνει ότι από την σωτηρία της Ελλάδος η Ισπανία θα βγει κερδισμένη με 150 εκατομμύρια € σε μικρό χρονικό διάστημα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για την Πορτογαλία. Εκεί όμως που η «σωτηρία της Ελλάδος» προσλαμβάνει διαστάσεις σκανδάλου, αν όχι κομπίνας, είναι τα κέρδη της Γαλλίας και της Γερμανίας που δανείζονται με 1,5% και μας δανείζουν με 5%. Περιθώριο κέρδους 3,5% σε ποσό €41 δις, δηλαδή όφελος €1,440 δις.
Γίνεται λοιπόν αμέσως αντιληπτό γιατί η κυβέρνηση, ενώ είχε την δυνατότητα να δανειστεί μέχρι και τον Ιανουάριο, με επιτόκιο γύρω στο 2% δεν το έπραξε. ΕΠΡΕΠΕ Η «ΕΛΛΑΣ» να καταφύγει στον περίφημο «μηχανισμό στήριξης» για τον οποίον υπερηφανεύεται ο πρωθυπουργός. Μόνο που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μηχανισμό στήριξης, αλλά για κερδοφόρα επιχείρηση της ευρωζώνης σε βάρος της Ελλάδος.
Επίσης έτσι εξηγείται με τον πιο σαφή μάλιστα τρόπο, η συμπεριφορά του κ. Παπανδρέου να γυρίζει από χώρα σε χώρα, από τηλεόραση σε τηλεόραση και να διαλαλεί πως θα χρεωκοπήσουμε αν δεν δανειστούμε χρήματα. Λογική και απολύτως φυσιολογική συνέπεια η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδος, από τους διάφορους οίκους αξιολόγησης, και η εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού και των spreads σε δυσθεώρητα ύψη. Δυστυχώς αυτή είναι η ΜΟΝΗ αλήθεια για την υπόθεση της δήθεν παρά λίγο πτώχευσης της χώρας μας. Οι κομπίνες της SIEMENS και του χρηματιστηρίου ωχριούν μπροστά της.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη διακρατική απάτη που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Οι υπεύθυνοι είναι γνωστοί. Οι Έλληνες καλούνται να κρίνουν και θα αποφασίσουν (σύντομα μάλιστα) αν τους αξίζει τέτοια προσβολή.

Πηγή

To troktiko έκλεισε για πάντα (;)

Αυτό ήταν. Το troktiko.blogspot.com, ή αλλιώς «Εδώ τίποτα δεν γράφεται τυχαία – Ενημέρωση με αξιοπρέπεια και σάτιρα», έκλεισε για πάντα και δεν πρόκειται να ξανανοίξει ποτέ. Στις τελευταίες αναρτήσεις του troktikoυ μια μελαγχολία, μια οργή ένα μεγάλο «ΓΙΑΤΙ» για τον πρόωρο θάνατο ενός εκ του «τρωκτικού», του Σωκράτη Γκόλια. Ο φόβος; Η απελπισία; Η οργή; Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα συνετέλεσαν ίσως στην απόφαση αυτή που θα στοιχίσει σε εκατομμύρια Έλληνες που το troktiko.blogspot.com αποτελούσε την μοναδική σελίδα που επισκέπτονταν καθημερινά και την είχαν για Home Page. To troktiko έκλεισε με τα λόγια:

Καληνύχτα Ελλάδα, ο τόπος που γέννησε την Δημοκρατία κατάντησε να σκοτώνει την ελευθερία της έκφρασης.Καλό ταξίδι Σωκράτη και να μας προσέχεις απο εκεί πάνω.
[Το τρωκτικό (troktiko.blogspot.com) αποτέλεσε για πολύ μεγάλο διάστημα το μοναδικό ελεύθερο βήμα των Ελλήνων σε μαζική κλίμακα]

Πηγή

Ο φυσικός νόμος και η νομοτέλεια, όμως οδηγούν σε διαφοροποιημένες αντιδράσεις.Τα τρωκτικά ζουν σε δαιδαλώδεις φωλιές, με πολλές και διαφορετικές εισόδους-εξόδους, τις οποίες ανοιγοκλείνουν σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Η συγκατοίκηση ΠΑΣΟΚ-Μητσοτάκη μέσω Πάγκαλου και τα..”Καλύβια της Οργής”…

Ήταν 18 Γενάρη 2004…Χημικά και δακρυγόνα έπεφταν εναντίον εκατοντάδων κατοίκων των Καλυβίων και της γύρω περιοχής, οι οποίοι έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το ξενοδοχείο «GRAND RESORT» στο Λαγονήσι, αξιώνοντας να μείνει ανοικτή η παραλία για τους πολίτες. Στη συγκέντρωση παρέστησαν ο (τότε) πρόεδρος του Συναπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος, βουλευτές της Αττικής, ο νομάρχης Ανατολικής Αττικής Λ. Κουρής και πολλοί δήμαρχοι. Φυσικά και δεν ήταν εκεί ο Θ. Πάγκαλος.

Ο δήμαρχος Καλυβίων και πρόεδρος (τότε) της ΤΕΔΚΝΑ Πέτρος Φιλίππου κατήγγειλε στην ομιλία του «Το κρυφό ξεπούλημα της παραλίας στο Λαγονήσι, από τα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα και τον υπουργό Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλο στον όμιλο Μαντωνανάκη». Την ίδια ώρα σε δήλωσή του ο υπουργός Ανάπτυξης, Άκης Τσοχατζόπουλος, δήλωνε ότι η παραχώρηση παραθαλάσσιας έκτασης στο «Λαγονήσι Ριζόρτ» του ομίλου Μαντωνανάκη γίνεται υπό την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση των επισκεπτών.

Τη συνέχεια εξιστορεί ο Δήμος Καλυβίων: «την ώρα που σύσσωμοι οι πολίτες των Καλυβίων (2003 – 2005), νέοι και γέροι, όλοι μαζί αγωνιζόμασταν να ακυρωθεί η σύμβαση παραχώρησης της παραλίας μας στον ξενοδοχειακό όμιλο Μαντωνανάκη (παραχώρηση που έγινε από τον τότε υπουργό Τουρισμού κ. Άκη Τσοχατζόπουλο), και να παραμείνει δημόσια και ελεύθερη για όλους τους πολίτες και εισπράτταμε άπειρα δακρυγόνα και διώξεις για το λόγο αυτό, και είχαμε την αμέριστη συμπαράσταση όλου του πολιτικού κόσμου, η εταιρεία ΧΡΙΣΤΟΦΑΚΗ (οικογενειακή επιχείρηση της υποψηφίας) ήταν αυτή που εργαζόταν μεταξύ άλλων και έχτιζε μέσα στο ξενοδοχειακό συγκρότημα του κ. Μαντωνανάκη που διεκδικεί την παραλία μας, και που ειρήσθω εν παρόδω, όπως πληροφορούμεθα, τώρα κάνει αγώνα δρόμου στις αρμόδιες υπηρεσίες για να καλύψει υπερβάσεις και αυθαίρετα.”

Όλως τυχαίως, ο κ. Μαντωνακάκης είναι, όπως λέγεται, φίλος του Κ. Μητσοτάκη, από τα Χανιά

Όπως εξάλλου μας διαβεβαιώνει το “ΒΗΜΑ” (Κυριακή 27 Ιουνίου 2010) ο Επίτιμος συνάντησε προσφάτως την κ. Χριστοφάκη (επίσης όλως τυχαίως) και της είπε «στον Δήμο Σαρωνικού παίζεις χωρίς αντίπαλο, θα σκίσεις».
Από την άλλη μεριά πληροφορηθήκαμε εσχάτως ότι η κόρη του κ. Πάγκαλου πήγε στο Δήμο Αθηναίων επί Ντόρας…
Ενώ είναι ευρέως γνωστό ότι ο κ. Πάγκαλος είναι ο πολιτικός που προτιμά η κ. Μπακογιάννη να συνδιαλέγεται στα τηλε- παράθυρα (εκτός φυσικά του κ. Βενιζέλου). Πράγμα που ο ίδιος της το έχει ανταποδώσει πολλάκις
Θ.

(φωτογραφίες απο το ΒΗΜΑ)

Πηγή

Ελληνικά προιόντα...μιά αντίσταση.

Λίγο έως πολύ, νομίζω πως όλοι έχουν αντιληφθεί την μεγάλη οικονομική κρίση που εξελίσσεται σε όλο τον κόσμο. Δεν θα προχωρήσω σε αναλύσεις των αιτιών και ούτε σε προβλέψεις επιδείνωσης, που λίγο πολύ όλοι τις αναμένουν...
Αντίθετα κρίνω πολύ σημαντικό να δώσω μια κρίσιμη σύσταση που μπορεί να εμποδίσει σε ένα βαθμό την επιδείνωση που όλοι περιμένουμε.

Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, γιατί έτσι θα στηρίξετε τις θέσεις εργασίας σας και θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας για συμπατριώτες σας!!!

Σκεφτείτε μερικά απλά παραδείγματα αλλαγών και τις επιπτώσεις τους:

• Αντί για τυρί gouda ψωνίστε Λογάδι Ηπείρου ή Μακεδονικό Τυρί. Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ. 
• Αντί για Coca Cola, Pepsi Cola, αγοράστε αναψυκτικά Lux, Εψα.
• Αντί για Heineken και Amstel, αγοράστε Kraft, Βεργίνα ή προτιμήστε ελληνικά κρασιά.
• Αντί για μακαρόνια Barilla, Misco που παράγονται από πολυεθνική, αγοράστε μακαρόνια Μέλισσα.
• Αντί για .. προσούτο, αγοράστε ελληνικά αλλαντικά.
• Αντί για σκληρό τυρί Δανίας, αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια (παράδειγμα Γκλίτσα, Όλυμπος). 
• Αντί για γάλα εισαγωγής Βερόπουλου και Lidl αγοράστε γάλα, ΑΓΝΟ, 
• ΜΕΒΓΑΛ, Όλυμπος, ΔΕΛΤΑ 
• Αντί για Ουίσκυ, αγοράστε τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά. 
• Αντί για σοκολάτες Nestle, αγοράστε σοκολάτες ΙΟΝ. 
• Αντί για ταξίδια εκτός Ελλάδας, προτιμήστε φέτος την Ελλάδα και μόνο!! 




• Αντί για Marlboro, Camel των αγαπημένων αμερικάνων, αγοράστε ΚΑΡΕΛΙΑ, ΣΕΚΑΠ.

Δείτε τις επιπτώσεις τους:

1. Όταν αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών, αποδυναμώνετε τις ελληνικές παραγωγές. Αποδυναμώνοντας Ελληνικές Παραγωγές, βοηθάτε στην επιδείνωση της ανεργίας. Αντίθετα ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές σε τόσο δύσκολους καιρούς, βοηθάτε την διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας!!
2. Όταν αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα, ουσιαστικά δίνετε ένα 50% των χρημάτων σας σε εργοστάσια άλλων χωρών που απασχολούν αποκλειστικά αλλοδαπούς.
Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε χίλιες oικογένειες, θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ και θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά!!
Ή πιο απλά, 1000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας τουλάχιστον!!!
Αλλάζοντας απλά την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα. Τελικά σκεφτείτε ότι αν όλοι μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100,000-150.000 συμπατριωτών μας!!!
 Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας, σκεφτείτε ότι ίσως να βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη ή την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.

Αγαπητοί Συμπατριώτες ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!

Αγοράστε μόνο Ελληνικά προϊόντα τα οποία θα ξεχωρίζετε από τον αριθμό στο BAR CODE....

TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ 520 

ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΜΕΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.
(Τα 3 πρώτα ψηφία δείχνουν την χώρα προέλευσης)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μαυρίκος οικονομολόγος

Πηγή : GREEK SURNAMES

Τι πραγματικά εξυπηρετούν τα ΜΜΕ;

Άφαντα και σήμερα φυσικά , τα αγαπημένα μας Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αν και το όνομα δεν ανταποκρίνεται.

Καλύτερα ταιριάζει το όνομα, Μας Μοιράζουν Εκατομμύρια, για να Μεταδίδουμε Μαλακισμένες Ειδήσεις, με στόχο την Μαζική Μώρα των Ελλήνων.

Σήμερα που πρέπει να «σταθούν»στο πλευρό των πασχόντων της Ελληνικής κοινωνίας, με την κάμερα και την γραφίδα, συμπαραστέκονται δια της απουσίας τους ή μάλλον δια της «Απεργίας τους».
Σήμερα που υπάρχει ουσιαστική και εποικοδομητική ενημέρωση ,σήμερα που θα έπρεπε να υπάρχει «ζωντανή» αναμετάδοση των συλλαλητηρίων, σήμερα διαμαρτύρονται οι «λαοπρόβλητοι» δημοσιογράφοι.
Ούτε ελάχιστο φιλότιμο για τους ευεργέτες τους, εμάς δηλαδή που τόσα χρόνια τους αγαπήσαμε, τους θεωρήσαμε δικά μας παιδιά, και τους εκχωρήσαμε το ύψιστο δικαίωμα να μιλάνε για μας.
Αντιθέτως αυτοί οι ουτιδανοί, τα καταχράστηκαν όλα, και μας προσέφεραν ένα και μοναδικό καλό. Μας άνοιξαν τα μάτια και καταλάβαμε τι φίδι φαρμακερό κρύβαμε στον κόρφο μας. Εξ ίσου παρόμοιο φίδι φαρμακερό, και θανατηφόρο είναι και το άλλο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας … οι πολιτικοί.
Ποιοί πολιτικοί; Εκείνοι που ενώ δεν θέλουν εκβιαστικά τούς ψηφίζει ο λαός.
Σήμερα λοιπόν που έπρεπε να «προμοτάρουν»τις κινητοποιήσεις, με στόχο να ενισχύσουν την δύναμη τους και την φωνή τους, σήμερα διάλεξαν να απεργήσουν για τα δικαιώματά τους. Πόσο μεγάλη θα πρέπει να είναι ή ανάγκη τους, όταν ακόμη και αυτοί οι επώνυμοι, και οι «χλιδάτοι» με τα, επώνυμα και «χλιδάτα» περιουσιακά τους στοιχεία, «αγωνίζονται» για το «ασφαλιστικό» τους.

Παράλληλα βοηθάνε και τους φίλους και συνεργάτες τους πολιτικούς, να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο τους. Θα απορείτε γιατί μέσα στην λίστα των εχθρών του συνόλου δεν βάζω τα ισχυρά οικονομικά κέντρα.
Τα δικαιολογώ απολύτως….την ευθύνη την έχει εκείνος που εξαγοράζεται!!!Αν δεν ήταν «προς εξαγορά», τα χρήματα του «εντολέα» θα ήταν «κάλπικα»!!
Άσε που την κατακραυγή την εισπράττει πάντα όποιος εξαγοράζεται.
«Πουτάνα» λέμε την «επι χρήμασι εκδιδόμενη», αλλά δεν υπάρχει βρισιά για αυτόν που πληρώνει,.
Όταν με τον ιδρώτα και την τίμια τους εργασία, οι περισσότεροι έγιναν εκδότες, πώς να τους στερήσει ο «καλοπερασάκιας» λαός το δικαίωμα να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τα παιδία τους.
Εμείς οι συνηθισμένοι άνθρωποι, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε από καρδιάς για την προπαγάνδα που μας κάνετε δεκαετίες.
Εμείς οι συνηθισμένοι άνθρωποι θέλουμε να σας δηλώσουμε πώς δεν χρειάζεται να κουραζόσαστε άλλο για μας.
Πηγαίνετε στα σπίτια σας να ξεκουραστείτε δεν έχετε πια ούτε αναγνώστες ούτε θεατές.
Μόνοι σας θα τα λέτε ….μόνοι σας θα τα ακούτε!

Χμμμ!.....Δίκαιο;...... Άδικο;

Η επιστολή που έστειλε στο Γερµανικό περιοδικό Stern κάποιος Walter Wüllenweber .
«Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει όσο κανείς άλλος στο κοινό ταµείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις €, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις €. Ουδέποτε λαός βοήθησε µμέχρι τώρα µε τη θέλησή του σε τέτοιο ßαθµό και για τόσο µακρύ διάστηκα άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά οι πιο ακριβοί µας φίλοι.Το ζήτηµα πάντως είναι ότι τελικά δεν εξαπατάτε µόνο τον εαυτό σας αλλά και εµάς. Στην ουσία ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ µια και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε µέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα µεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει
στο πρόγραµµά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς αφού συνεχίζετε απτόητοι να απεργείτε. Μη µας λέτε, λοιπόν, ότι µόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δηµοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι, επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, να αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς.  Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν ότι τους πει ο λαός. Θα µας πείτε, ßεßαίως, ότι και εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο. Οι Έλληνες είναι εκείνοι που µας είχαν δείξει τον δρόµο της Δηµοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονοµίας. Τώρα µας δείχνετε και πάλι τον δρόµο. Μόνο που αυτή τη φορά είναι λάθος δρόµος. Κι από το σηµείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα».

Και η  απάντηση κάποιου Ελληνα στα ελληνικά sites που δεν θα δηµοσιευτεί !

Αγαπητέ Walter, Ονοµάζοµαι Γεώργιος Π. Ψωµάς Είµαι Δηµόσιος Λειτουργός και
όχι υπάλληλος όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συµπατριωτών» σου (µας) και άλλων
«συµπατριωτών» (µας) αναφέρουν σαν ßρισιά και µε περίσσεια χλεύη.
Ο µισθός µου είναι 1.000 €. Το µήνα, όχι την ηµέρα, όπως ίσως σ’ έχουν
παρασύρει να νοµίζεις. ΟΥΤΕ 1.000 € λιγότερα από σένα. Είµαι σίγουρος ότι
εσύ δε µε πιστεύεις ακόµα, αλλά δείξε λίγο υποµονή και περίµενε, διάßασέ µε
κι αν δε σε πείσω τότε διώξε µε από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και
της Ευηµερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walter

Μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσµίου πολέµου από τότε που η Γερµανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές που αρνείται µόνον η Γερµανιά να ξωφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουµανία τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις
τους) , συνίστανται:
α) Σε χρέη ύψους 80 εκατοµµυρίων γερµανικών µάρκων, από τον Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο.
ß) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο µεσοπόλεµο ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε ßάρος της Γερµανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατοµµυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις που οφείλει η Γερµανία στην Ελλάδα για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατοµµυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύµµαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερµανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσµένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωµένων σε µάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερµανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίµητη ηθική προσßολή που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόßληµα δεν είναι οικονοµικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.
Ξέρω Walter, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και µένα µε πείραξαν αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο µε πειράζουν αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για µένα και τους «συµπατριώτες» σου Έλληνες!
Walter, φίλτατε Walter, στην Ελλάδα δραστηριοπιούνται 130 γερµανικές επιχειρήσεις -εκ των οποίων περιλαµßάνονται σχεδόν όλοι οι γερµανικοί κολοσσοί- οι οποίες πραγµατοποιούν  ετήσιο τζίρο της τάξεως των 6,5 δισ. ευρώ.
Ξέρεις Walter, σύντοµα δε θα µπορώ ν’ αγοράζω προϊόντα Γερµανικά γιατί δε θα έχω λεφτά.
Εγώ Walter µεγάλωσα στα λίγα, θα τ’ αντέξω…και µην ανησυχείς για τους νέους Έλληνες…είµαστε ακόµα πολλοί παλιοί για να τους ßοηθήσουµε να µάθουν τη νέα κατάσταση (!)…
αλλά ßρε Walter…εσείς τους ανέργους που θα δηµιουργηθούν από την κατάσταση στην Ελλάδα πως θα τους αντιµετωπίσετε; Πες µου σε παρακαλώ…έχω απορία!....
Αγαπητέ Walter, εµείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουµε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι από όπου αλλού θέλετε εσείς οι Γερµανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συµπατριώτες).
Πρέπει να φύγουµε…για να σωθούµε από µια Ένωση κατ’ επίφαση! Από µια οµάδα κερδοσκόπων! Από µια οµάδα στην οποία είµαστε συµπαίκτες όσο καταναλώναµε τα προϊόντα τον συµπαικτών!!!!!!!!!!!!!!!
Εγώ φίλτατε Walter πιστεύω ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταµατήσουν ν’ αγοράζουν Mercedes, BMW, OPEL, FORD, SCODA κλπ συµµαχικά προϊόντα γιατί δε µπορούν και δεν πρέπει!...Δεν το αξίζουν!

Θα πρέπει να σταµατήσουν ν’ αγοράζουν προϊόντα από το LIDL, το PRAKTIKER και το IKEA. Γιατί δε µπορούν να τ’ αγοράσουν αυτά τα προϊόντα ßρε αδερφέ!...τι να κάνουµε!
Φίλτατε Walter θα πρέπει να κανονίσουµε και κάποιες άλλες «λεπτοµέρειες»…αν µου επιτρέπεις ßέßαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής µου!..
Ξέρεις ßρε φίλε Walter, θέλω να µου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ» µου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ ßεßαίως αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ που ßρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώµης!
Τα θέλω τώρα που µπορεί να πεθάνω…αλλά θέλω να πεθάνω κοντά στους πατέρες µου!

Γεώργιος Π. Ψωµάς