Η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει!!!
(ΕΚΚΛΗΣΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ.)
Ελλάδα, 30 Μαρτίου 2011.
Αγαπητοί φίλοι,
Η Ελλάδα σήμερα είναι υπό καθεστώς ανυποληψίας, πάρτε το απόφαση !
Ο,τι και να πει, ό,τι και αν κάνει, κανείς δεν θα της δώσει σημασία.
Μια χώρα που δεν πείθει κανέναν για τη σοβαρότητά της, αφού έχει κυβερνηθεί, εδώ και 30 χρόνια, από τα πιο επικίνδυνα πολιτικά παράσιτα που κυβερνήθηκε ποτέ σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Ο κόσμος πλέον μέσα στην οικογένεια, σε παρέες, στη δουλειά, συζητάει για το σήμερα και το αύριο στη σκιά της κρίσης, η οποία μπήκε βιαίως, στην καθημερινότητα του. Συζητά πολιτικά, αγωνιά για το τι θα του ξημερώσει, και αναστοχάζεται για λάθη ή επιπόλαιες επιλογές του παρελθόντος.
Έκδηλη και φυσιολογική παράλληλα είναι και η ανησυχία πολλών για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων, που λόγω της οικονομικής κρίσης, δίνει το άλλοθι στους οπαδούς των εθνικών υποχωρήσεων να υπογράψουν άρον-άρον απαράδεκτες συμφωνίες με τη δικαιολογία
«είμαστε χρεωμένοι, δεν έχουμε τη δυνατότητα υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής».
Η ανησυχία ενισχύεται από τις διάφορες πληροφορίες που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας όπως:
Τις μυστικές συμφωνίες διχοτομήσεως του Αιγαίου υπέρ των τουρκικών συμφερόντων.
Την Θράκη όπου το ελληνικό κράτος δείχνει τάσεις αυτοκτονίας και την Τουρκία να χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα ως μοχλό για να προκαλέσει επεισόδια με απώτερο στόχο μία χαλαρή αυτονομία της Ροδόπης!!
Την Κύπρο όπου ο Πρόεδρος κ. Δ. Χριστόφιας μας έχει καταπλήξει με τα συνεχή λάθη του και τις απερίσκεπτες δηλώσεις του ρίχνοντας νερό στον μύλο των κατοχικών δυνάμεων, υπογράφοντας παράλληλα συμφωνία για δύο συνιστώντα κρατίδια (στέϊτς) , πράγμα που ικανοποιεί τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας.
Το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων όπου απέτυχαν παταγωδώς όλες οι υποχωρήσεις μας και όσο εμείς ανοίγουμε καταστήματα στα Σκόπια τόσο εκείνοι απαντούν με αδιαλλαξία, και όσο αυτοτραυματιζόμαστε εθνικά συζητώντας με τον κ. Νίμιτς, τόσο εκείνος μας πιέζει να αλλάζουμε τα ονόματα των Υπουργείων και των Πανεπιστημίων μας που περιέχουν τον όρο
«Μακεδονία».
Την Αλβανία όπου παρά τις επιφανειακώς καλές σχέσεις η ελληνική κοινότητα είναι στόχος πολλαπλών καταπιέσεων και εκφοβιστικών επιθέσεων.
Εθνικά θέματα όμως είναι και η παιδεία, η λαθρομετανάστευση, το δημογραφικό και άλλα.
Βεβαίως αν κάποιος ακολουθούσε την προτροπή του Ιπποκράτη
«Την ιστορία μελέτα παιδί μου, γιατί έτσι όχι μόνο τον εαυτό σου και τη ζωή σου θα κάμεις ένδοξη και χρήσιμη στην ανθρώπινη κοινωνία, αλλά και το μυαλό σου οξυδερκέστερο και διαυγέστερο.» εύκολα θα συνειδητοποιούσε ότι η ιστορία άλλα διδάσκει.
Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε διακηρύξει το
«δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και το 1897 επεβλήθη στη χώρα μας ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Παρά την ύπαρξη και τότε οικονομικών προβλημάτων -η αντίστοιχη ομάδα επιτήρησης δεν λεγόταν ΔΝΤ, αλλά ΔΟΕ- η Ελλάς αναστήθηκε γρήγορα και το 1912-13 απελευθέρωσε εκατομμύρια υποδούλων αδελφών. Διότι παρά την πτώχευση των οικονομικών δεν είχε πτωχεύσει ηθικά και πνευματικά.
Χρήσιμο μάθημα για τη σημερινή κατάσταση.
Τα μέτωπα λοιπόν είναι πολλά και τα προβλήματα ποικίλα.
Προβλήματα τα όποια δημιουργήθηκαν η φρόντισαν για την διαιώνιση τους αυτά τα πολιτικά παράσιτα που στηρίζονται δεκαετίες ολόκληρες στην αδικία, στην επιορκία και στην προδοσία!!
Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης με τον καταιγισμό αποκαλύψεων για σκάνδαλα των πολιτικών που οδήγησαν με τις πράξεις τους τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση, τροφοδοτούν κατ' αυτόν τον τρόπο την πλήρη απαξίωση του πολιτικού προσωπικού αλλά όχι και της πολιτικής, η οποία αναπόφευκτα πλέον αποτελεί και το μέγιστο ζητούμενο.
Δεν πρόκειται λοιπόν για αποπολιτικοποίηση, αλλά για ηχηρή αποκομματικοποίηση της κοινωνίας. Αν αφήναμε κατά μέρος τα της οικονομίας, ίσως μιλούσαμε για τη μεγάλη ευκαιρία. Δυστυχώς η πραγματικότητα υψώνει τείχη. Και αντί για πολιτική εξέλιξη βιώνουμε κοινωνική κατάθλιψη.
Και μέσα από αυτήν την κοινωνική κατάθλιψη που μας τρώει τα εσώψυχα, γεννάται το μεγάλο και αέναο πολιτικό ερώτημα.
Ποιος θα μπορούσε να κυβερνήσει την χώρα μας αυτή την περίοδο;
Η απάντηση σε αυτό το υπαρκτό δίλημμα (για το ποιος θα κυβερνήσει) δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι τέτοια που να επιτρέπει στους ανθρώπους της Μεταπολίτευσης να εμφανίζονται ως η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα.
Δεν είναι πράξη αντίστασης να ζητούμε διεθνώς αυτό που κάναμε τα χρόνια της μεταπολιτευτικής κουτοπονηριάς: να
«ρυθμίζουμε» τα χρέη που δεν πληρώνουμε εις υγείαν των κορόιδων που καταβάλλουν φόρους, εισφορές και δόσεις.
Δεν αποτελεί λύση αξιοπρεπή να μην πληρώνει κανείς όσα εθελουσίως δανείζεται.
Είναι μια συνέχιση της μεταπολιτευτικής μας ευτέλειας.
Πρέπει λοιπόν το χρέος μας να μελετηθεί και να αναλυθεί από μια επιτροπή ελέγχου και αφού εγκριθεί να αναγνωριστεί. Ναι, απαιτούνται εδώ που φτάσαμε θυσίες.
Αλλά η γενιά που οδήγησε την Ελλάδα σε αυτή την κατάντια δεν μπορεί, δεν έχει το ηθικό ανάστημα να ζητήσει θυσίες για να ξεπεραστεί η κρίση.
Η μοιραία αυτή γενιά, η γενιά του 1970 (στην πολιτική, στην οικονομία, στα γράμματα)
πρέπει το ταχύτερο να μας απαλλάξει από την παρουσία της,
πρέπει να
«πεθάνει». Με κάθε τρόπο.
Αρκετά μας στέρησε από τις βρύσες της ζωής, αρκετά πηγάδια ζωής επιχωμάτωσε ή βοθροποίησε. Καμιά σωτηρία δεν μπορεί να προσφέρει αυτή η γενιά. Είναι ανίκανη για οποιαδήποτε ευφυή επινόηση.
Στερείται κάθε ταλέντου. Καμιά αξιοθρήνητη εξιδανίκευση των μέτρων εξόδου από την κρίση δεν μπορεί να ανασκευάσει την βαθιά ψυχική παραμόρφωση αυτής της γενιάς. Γι’ αυτό και τα όποια μέτρα λαμβάνει είναι αναποτελεσματικά. Διότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν στόχο τη σωτηρία της πατρίδας αλλά τη σωτηρία των ατομικών και ταξικών συμφερόντων αυτής της γενιάς.
Το πραγματικό αίτιο της οικονομικής και ηθικής μας χρεοκοπίας είναι η υποβάθμιση των απαιτήσεων για ποιότητα ζωής, η υποκατάσταση της δημιουργικότητας του ανθρώπου από την ηδονιστική χρησιμοθηρία και την καταναλωτική βουλιμία, η έκλειψη της άμιλλας.
Ο τύπος του
«πασόκου» ή του
«νεοδημοκράτη» ή του
«προοδευτικού αριστερού» δεν ενδιαφέρεται για το τι θα δημιουργήσει στη ζωή του, αλλά για το πώς θα βγάλει λεφτά, θα κερδίσει εύκολο χρήμα. Αυτή τη νοο-τροπία εκφράζει τυπικά ο τάχα και πολιτικός λόγος όλων των συντεχνιών του κομματικού φάσματος, με αυτή τη «φιλοσοφία» οργανώνουν την παιδεία των Ελλήνων, τριάντα χρόνια τώρα, οι συμπλεγματικοί
«εκσυγχρονιστές» των κομμάτων εξουσίας!
Με άλλα λόγια:
Είναι παράλογο και αντιφατικό να περιμένουμε από τα κόμματα την ανάκαμψη της οικονομίας, την επανίδρυση του κράτους, την ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας.
Έχουμε αναρίθμητα τεκμήρια, αναμφίβολες αποδείξεις, ότι δεν μπορούν να το κάνουν.
Τα υπάρχοντα κόμματα έχουν ιστορικά τελειώσει, το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι οριστικά φθαρμένο, ντροπιαστικά εκφαυλισμένο, γελοιωδώς ανίκανο, εγκληματικά ένοχο.
Εδώ ακριβώς θα μπορούσε να προβληθεί βέβαια η καλόπιστη αντίρρηση:
Υπάρχει κάποια άλλη έτοιμη συνταγή εθνικής σωτηρίας;
Θα ήταν κωμικό να το υποστήριζε κανείς αυτό. Η μία και μόνη ελπίδα που υπάρχει, είναι να εμφανιστεί μια νέα γενιά με κοινή συναίσθηση ενός ιστορικού χρέους. Με πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις του ελληνικού λαού αλλά και αυστηρή στις μικρές και μεγάλες κατεργαριές του δήθεν αθώου, βασανισμένου λαϊκού ανθρώπου.
Με στοχασμό ελληνικό –σφραγίδα εντυπωμένη στο νου και στη συνείδηση που θα έχει για τον κόσμο– αλλά και γνώση πως αυτός ο κόσμος αλλάζει ορμητικά, ακατάσχετα, και η Ελλάδα δεν μπορεί να μένει καθηλωμένη στα σχήματα της Μεταπολίτευσης ή στα κρησφύγετα της ρωμέικης αυταρέσκειας που πάντα σε κάποιον άλλο ρίχνει την ευθύνη για τα δικά μας σφάλματα.
Η γενιά αυτή δεν θα συνασπιστεί για να θορυβήσει όπως κάνουν διάφοροι γραφικοί ψευδό- ελληνοκεντρικοί ή κατ’ επάγγελμα καταστροφολόγοι που απαξιώνουν το έπος του Νέου Ελληνισμού. Θα αισθάνεται δέος για τη στράτευσή της και δεν θα έχει χρόνο για πλάκα, ατάκες και τηλεοπτικά σώου. Θα της αρκεί η στράτευσή της.
Η στράτευσή της θα την θερμαίνει, αυτή θα την ενθουσιάζει.
Η ελληνική ζωή με μια τέτοια γενιά θα αποκτήσει ξανά ένα σκοπό υπαγορευμένο από τη δύναμη των πραγμάτων.
Κι ένας σκοπός, όταν μάλιστα είναι κοινός, σου υπόσχεται μια δικαίωση, αδιάφορο αν τον πετύχεις ή όχι.
Αρκεί που Αγωνίστηκες.
Μπορεί μια μάχη να μη την κερδίσεις, φτάνει όμως που υπήρξες πολεμιστής.
Ανταμοιβή μεγαλύτερη δεν υπάρχει.
Είναι καιρός λοιπόν να τελειώνουμε με τη Μεταπολίτευση να βγάλουμε το κεφάλι από το δύσοσμο βόθρο της και να ανασάνουμε ελεύθερα, γυρνώντας πίσω, στον Ιούλιο του 1974.
Από εκεί να αρχίσουμε ξανά για να ξαναχτίσουμε μια δημοκρατία γνήσια και νόμιμη, όχι προσχηματική, όχι αυθαίρετη.
Με θεμέλια στέρεα και βαθιά στη γη μας αλλά και ανοιχτούς ορίζοντες στην οικουμένη.
Με την ανεξόφλητη οφειλή μας προς την Κύπρο (Πηγή της μεταπολιτευτικής μας ελευθερίας), ως πρώτο χρέος, να οικοδομήσουμε μια νέα εξωτερική πολιτική με γνώση ποιος είναι ο διαρκής ιστορικός μας εχθρός.
Με μια νέα αποχουντοποίηση στο εσωτερικό:
Αυτή τη φορά εναντίον όσων κυβέρνησαν μετά το 1974 και οδήγησαν τη χώρα μας στη χρεωκοπία και την ηθική εξαθλίωση.
Με ένα νέο Σύνταγμα ακέραια δημοκρατικό, με εκκαθάριση του κομματικού συστήματος.
Προτάσεις θα υπάρξουν πολλές σε αυτή τη νέα Συντακτική διαδικασία.
Ας ξεκινήσουμε από εδώ με μία: Να στερηθούν του δικαιώματος του εκλέγεσθαι όλοι όσοι διατέλεσαν βουλευτές μετά το 1974. Θα είναι η ελάχιστη ποινή για όσους υπηρέτησαν ενσυνείδητα τις καταστροφικές κυβερνήσεις αυτής της τεσσαρακονταετίας και παραμένουν, όπως όλοι βλέπουμε, αμετανόητοι. Ίσως έτσι περιοριστεί η καταστροφή στο ηθικό και το οικονομικό πεδίο.
Η χώρα χρειάζεται μεταπολίτευση, εκλογές για Συντακτική Συνέλευση, καινούργιο εξ υπαρχής Σύνταγμα.
Η καταστροφή που μόλις αρχίζουμε να βιώνουμε, νομοτελειακά επερχόμενη, είναι και η μεγάλη μας, μάλλον τελευταία, ιστορική ευκαιρία.
Η Ιστορία επιφύλαξε σε εμάς αυτό το προνόμιο και την ευθύνη να ενσαρκώσουμε σε πράξη αυτή την ευκαιρία. Με σοβαρή προεργασία ανιδιοτελών συνταγματολόγων να συγκροτηθεί κυβέρνηση επιστρατευμένων προσωπικοτήτων που θα αντιμετωπίσει με κοινωνικά κριτήρια την οικονομική χρεοκοπία, θα συγκαλέσει Συντακτική Εθνοσυνέλευση, θα δώσει στη χώρα καινούργιο Σύνταγμα!
Ένας καταστατικός χάρτης καταγωγικά ανυπότακτος στην κομματικά διεφθαρμένη μερίδα της ελλαδικής κοινωνίας μπορεί να γίνει καταλύτης για ελπιδοφόρο κοινωνικό μετασχηματισμό.
Κεντρική ιδέα "για τη σωτηρία της πατρίδας"
Όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να μπουν επικεφαλής
σ' αυτή την αναγεννητική και σωτήρια κινητοποίηση
με αντίστοιχο δημοψήφισμα.
Σε περίπτωση δε θετικής ψήφου από τον ελληνικό λαό
ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να διαλύσει τη Βουλή
και να αναθέσει την εξουσία
σε ομάδα ακέραιων και ικανών πολιτών
και παράλληλα να προκηρύξει εκλογές
για την ανάδειξη συντακτικής εθνοσυνέλευσης.
Πρέπει και ο τελευταίος Έλληνας να κατανοήσει πως ενωμένοι μπορούμε εύκολα να δημιουργήσουμε όσα έχουμε ανάγκη και να αποκρούσουμε ακόμη ευκολότερα τους κινδύνους που μας περιβάλλουν σήμερα...Σε αντίθετη περίπτωση
"θα οδηγηθούμε στο τέλος μας ως έθνος, λαός, ιστορία και πολιτισμός "
Η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και θα ζήσει...
Προορίζεται να ζήσει διότι στην Ελλάδα εγεννήθη το ωραιότερον και άριστον μεταξύ των ανθρώπων Γένος, από το οποίο κατάγεσαι κι εσύ και οι σημερινοί συμπολίτες σου.
Και θα ζήσει αρκεί όλοι μαζί να βρούμε και να ακολουθήσουμε το πρόσταγμα της...
Το ίδιο αυτό πρόσταγμα που ακολούθησαν οι πρόγονοί μας για να μπορούν οι Έλληνες να αποφασίζουν για το μέλλον τους ελεύθερα, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν δυνάστη.
Για να αποφασίζουν και να εκλέγουν τους εκπροσώπους τους ελεύθερα.
Για να κυβερνούν Έλληνες τους Έλληνες.
Παλαιότερα, η κατάλυση της ελευθερίας γινόταν μέσω του πολέμου.
Σήμερα που είμαστε
«πολιτισμένοι» γίνεται μέσω διαφόρων
«συμμαχιών» στις οποίες υπάρχουν υποτελή έθνη, τα οποία απλώς νομιμοποιούν τις ανεξέλεγκτες αποφάσεις των ισχυρών.
Σήμερα δεν χρειάζεται να περάσουν οι στρατοί τα σύνορα.
Για να υπάρξει πραγματική ελευθερία πρέπει να υπάρχουν επιλογές.
Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικής επιλογής τότε ουσιαστικά δεν υφίσταται ελευθερία. Σήμερα η παγκοσμιοποίηση θέλει άτομα-καταναλωτές χωρίς ρίζες, δίχως παραδόσεις και βιώματα.
Θέλει άτομα χωρίς διαχρονικούς δεσμούς με το περιβάλλον τους. Η ποικιλομορφία, που αποτελεί τον πλούτο της ανθρωπότητος, είναι εχθρός για την παγκοσμιοποίηση. Για αυτό και η υπονόμευση της γλώσσας και του θρησκευτικού αισθήματος, η διαστρέβλωση της ιστορίας, η αμερικανοποίηση του πολιτισμού και η φολκλοροποίηση της παραδόσεως.
Για αυτό και η παγκοσμιοποίηση μάχεται τα εθνικά κράτη, τις εθνικές ταυτότητες, τις παραδόσεις και τους πολιτισμούς. Μάχεται την ίδια την ελευθερία.
Και ελευθερία είναι να είσαι ο εαυτός σου. Να μην έχεις αλλοτριωθεί. Σημαίνει ότι έχεις αίσθηση της ιστορίας σου, της καταγωγής σου, έχεις συλλογικά βιώματα και αντιστάσεις, έχεις νόημα ζωής. Έχεις ακόμη και άλλη αντίληψη του χρόνου, διότι αποτελείς μέρος μίας αδιάσπαστης αλυσίδος που χάνεται στην ιστορία.
Δεν ζεις στο εφήμερο σήμερα, αλλά ατενίζεις την ζωή και το ιστορικό γίγνεσθαι μέσα από τις γενεές που πέρασαν και αυτές που θα έρθουν.
Εδώ έγκειται η δική μας ιστορική αποστολή.
Να νοηματοδήσουμε ξανά την έννοια και την αξία της ελευθερίας.
Να την επανασυνδέσουμε με το Έθνος, την κοινωνία και τους πολίτες.
Να την κάνουμε ασπίδα προστασίας του πολιτισμού μας.
Τα μυθεύματα της παγκοσμιοποιήσεως καταρρέουν.
Δεν υπάρχουν «πολίτες του κόσμου» και «παγκόσμια δημοκρατία», διότι ότι είναι παντού είναι και πουθενά.
Η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν εθνικά σύνορα.
Συνδέονται με πατρίδες και πολιτισμούς.
Δεν μπορεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι υπερασπίζεται την ελευθερία και παράλληλα να λοιδορεί την εθνική ταυτότητα, να υπονομεύει τις εξουσίες του εθνικού κράτους και τις νομοθετικές αρμοδιότητες του εθνικού κοινοβουλίου.
Ας αναλογισθούμε όλοι τις ευθύνες μας έναντι του Έθνους και της Ιστορίας.
Η ιστορία δεν θα μας χαρισθεί αν φανούμε ανάξιοι των περιστάσεων.
Και ο μόνος δρόμος για να υπερασπισθούμε την ελευθερία είναι να αγωνιζόμαστε για την εθνική ανεξαρτησία.
Για κάποιους αυτό ήταν απλώς ένα σύνθημα.
Για εμάς όμως πρέπει να γίνει τρόπος ζωής.
Εξάλλου οι Ελεύθεροι Έλληνες δεν ρωτάνε αν η αλυσίδα τους θα είναι από σίδηρο ή από χρυσό.
Οι Ελεύθεροι Έλληνες ξέρουν γιατί λέγονται Έλληνες.
Είναι οι απόγονοι αυτών που έκαναν μια χώρα μεγάλη και γνωστή διαδίδοντας παράλληλα τα φώτα τους σε όλο τον κόσμο.
Είναι αυτοί που στέκονται απέναντι σε αυτούς, με πρώτους τους πολιτικούς που πάνε να την αφανίσουν, από προσώπου γης.
Είναι περήφανοι που είναι Έλληνες, που ζουν σ αυτή την χώρα που ο λαός της ξέρει να αγαπάει, ξέρει να γελά, μια χώρα που έχει τον λαμπρότερο ήλιο του κόσμου…..
Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν το μυστικό της ελευθερίας...
Και ποιο είναι το μυστικό της ελευθερίας;
Η ανδρεία.(Περικλής)
Γιάννης
.png)
.webp)
