Όταν με κρατάει, στο Jumbo θα με πάει

«Η Ελλάδα πτώχευσε γιατί υπηρετεί πτωχευμένες ιδέες. Το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό αλλά πολιτισμικό».

Αν νομίζετε ότι την συμπερασματική αυτή φράση την είπε ο Στέλιος Ράμφος, είσαστε γελασμένοι.
Όχι, βέβαια, ότι δεν θα μπορούσε να την έχει πει και να είναι ένα από τα πολλά αποφθέγματα του, αλλά, αυτή την φορά, τον πρόλαβε άλλος.
Ποιος;
Ένας άνθρωπος, που μπορεί να μην έχει τις ανάλογες πανεπιστημιακές περγαμηνές και να μη δίνει διαλέξεις σε ιδιωτικά πολιτιστικά ιδρύματα, αλλά σίγουρα η εμπειρία, που έχει αποκομίσει από την καθημερινή επαφή με τον κοσμάκη, τον έχει βοηθήσει να μορφώσει μια άποψη για το πρόβλημα της πατρίδας μας.
Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος, που βρήκε την αιτία της πτώχευσής μας και απάλλαξε τους πολιτικούς από το βαρύ φορτίο της ευθύνης;
Ο ιδιοκτήτης του Jumbo!
Ναι, πολύ καλά διαβάσατε.
Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας της μεγάλης αλυσίδας παιδικών παιγνιδιών, καροτσιών, μωροπάνων και άλλων πολλών οικιακών αγαθών, χωρίς τα οποία η χώρα μας θα θύμιζε Βενεζουέλα, εντόπισε πρόβλημα στον πολιτισμό.
Αυτός ο Κύριος, αυτός- που θα έλεγε και η μακαρίτισσα Ρίτα Σακελαρίου- είναι ο άλλος μας εαυτός.
Δεν είναι ο φουκαράς μικροαστός, που γράφει στα αρxίδια του τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας και το μόνο που τον νοιάζει είναι να πιάσει κορόιδο τα Jumbo, τα Lidl και τον Κωτσόβολο για να τους αρπάξει κανένα εμπόρευμα στο τζάμπα.
Ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας πολυκαταστημάτων Jumbo -σε μια διαφήμιση για το κατάστημα Ασπροπύργου ένας, που παρίστανε τον αλλοδαπό η το γύφτο, τα έλεγε Τζούμπο- είναι ένας άνθρωπος που αναγνωρίζει τον σπουδαίο ρόλο του πολιτισμού.
Μέρος -όχι όλον- από το σύνολο των συνιστωσών αξιών του πολιτισμού ενός λαού, είναι η παράδοση και τα έθιμά του.
Υποσύνολο των εθίμων ενός λαού -άρα με λογική επαγωγή τα έθιμα καθαυτά είναι μια πολιτισμική αξία- είναι και η προσφορά δώρων που συνηθίζουν οι άνθρωποι να χαρίζουν τις μέρες των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Άλλα τέτοια μικρότερα πολιτιστικά υποσύνολα, είναι τα μασκαρέματα στις Απόκριες, το άνοιγμα των σχολείων και οι καλοκαιρινές διακοπές.
Ο καταστηματάρχης των Jumbo, ένας άνθρωπος των επιχειρήσεων, όχι μόνο έχει εντοπίσει το πρόβλημα του έθνους, αλλά αποδεικνύει με έργα ότι συμβάλλει και στην λύση του.
Πώς;
Μέσα από την προσφορά των υπηρεσιών του προς το κοινωνικό σύνολο.
Και αν με ρωτήσει κάποιος πώς μπορεί να προωθήσει τον πολιτισμό ένας άνθρωπος που το ενενήντα τοις εκατό των πραγμάτων που πουλάει είναι άχρηστα, άνευ χρησιμότητας δηλαδή, και όχι ότι τα πράγματα του είναι φτηνά σκουπίδια -μη νομίζει και κανένας ότι δυσφημούμε τα μαγαζιά του επιχειρηματία- η απάντηση είναι απλή:
Μέσα από το Marketing και την διαφήμιση των προϊόντων του.
Σε αυτά μέσα κρύβεται όλη η προσπάθεια αναβάθμισης του επιπέδου μας και κατά συνέπεια επίλυσης του προβλήματος της χώρας μας.
Σας ρωτάω: θα πηγαίναμε να κάνουμε Ανάσταση στα χωριά μας και να τσουγκρίζουμε τα αυγά σαν άντρες, εάν δεν μας το θύμιζε η διαφήμιση του μαγαζιού με την Άντζελα Δημητρίου και το ιστορικό από αυτήν ρηθέν «Χτύπα σαν άντρας»;
Αμφιβάλλω.
Κλεισμένοι στα σπίτια μας θα είμαστε. 

Και σας ρωτάω πάλι:
Αν δεν υπήρχε η διαφήμιση με την νονά, που φοράει το όμορφο κόκκινο φόρεμά της, και τον κουμπάρο με την φανέλα έξω -γιατί έχει ιδρώσει ο άνθρωπος από το αρνί που ψήνει στην ημιυπόγεια αυλή της μεζονέτας με τα αρχαϊκά κολονάκια- να την φωνάζει να δοκιμάσει πετσούλα, με την κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, οι νονές θα έκαναν ή δεν θα έκαναν την παλαβή, για να αποφύγουν το πασχαλιάτικο δώρο;
Θέλει και ρώτημα;
Θα είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης οι νονές. Θα έλεγαν ότι θα το φέρουν κάποια άλλη φορά ή μόλις ευκαιρήσουν.
Οι διαφημίσεις αυτές συντηρούν τα έθιμα, δυναμώνουν τους οικογενειακούς θεσμούς -πυλώνες και αυτοί του πολιτισμού- και μας παραδίδουν μέχρι και μαθήματα ανατομίας των ζώων.
Για του λόγου το αληθές ο κουμπάρος -σε παλιό πασχαλινό post- δείχνει στο γείτονα, που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το αρσενικό από το θηλυκό, τα αρxίδια του αρνιού που σουβλίζει.

Μπορεί οι κουλτουριάρηδες να θεωρούν τις διαφημίσεις αυτής της μορφής ευτελείς ή παραγωγές cult, αλλά αγνοούν την ανατρεπτική σημειολογική προσέγγισή τους.
Ο επιχειρηματίας θέλει να μας υπενθυμίσει, ότι η αισθητική των διαφημίσεων του αντανακλά το πολιτιστικό επίπεδο των καταναλωτών, που όμως μπορεί να βελτιωθεί αρκεί οι τελευταίοι να σταθμίσουν την σχέση ποιότητας-κόστους των προϊόντων που πουλάνε τα μαγαζιά του και να την μετασχηματίσουν σε μια σχέση αγοράς πολιτισμού.
Σε αντίθεση με τον Jeff Koons που τα οικονομάει πουλώντας -σε ένα μ@λάκα συλλέκτη έργων μοντέρνας Τέχνης- ένα πλαστικό σκύλο για ένα εκατομμύριο δολάρια και παραμυθιάζει με ακαταλαβίστικες αναλύσεις τα ψώνια που αγοράζουν αυτές τις αηδίες, ο Έλληνας Επιχειρηματίας, με τα υψηλά πολιτισμικά standards, προτιμάει να πουλήσει εκατό χιλιάδες κινέζικα κουταβάκια, με δέκα ευρώ το καθένα, σε εκατό χιλιάδες απολίτιστους και κακομαθημένους Έλληνες.
Αλλά δεν θα τους χαριστεί. Θα τους τα χώσει και από πάνω. Μπας και ανοίξουν τα μάτια τους και ψάξουν να βρουν και άλλα παρόμοια τέτοια μαγαζιά.
«Η Ελλάδα έχει πιάσει ταβάνι. Είμαστε κακομαθημένος λαός, γι’ αυτό και οι πολιτικοί φοβούνται να μας πουν την αλήθεια»
λέει στη συνέντευξή του, στο έγκυρο και σοβαρό ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ο επιχειρηματίας.

Σας θυμίζει Ράμφο;
Δεν αποκλείεται κάτι ανάλογο, να το έχει πει, με δικά του λόγια, και ο φιλόσοφος.
Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο, επιχειρηματίας και φιλόσοφος, θεωρούν ότι οι πολιτικοί δεν φταίνε.
Οι πολιτικοί, μόνο φοβούνται. Οι Έλληνες φταίνε για την κατάντια τους.
Δεν φταίνε οι πολιτικοί για τα άθλια δημόσια νοσοκομεία, τα υποβαθμισμένα σχολεία η τους κακούς δρόμους.
Οι Έλληνες φταίνε, που δεν έψαχναν να βρουν που πήγαιναν οι φόροι τους.
Τις χορηγίες στο ΚΕΛΠΝΟ, τις υπερτιμολογήσεις φαρμάκων των ξένων φαρμακευτικών- που πουλούσαν φάρμακα είκοσι φορές πιο ακριβά από ότι στην Ελβετία -τα χρήματα που δίνονταν σε υποβρύχια που έγερναν, τις μίζες της SIEMENS, τις αναχρηματοδότήσεις των τραπεζών- που έδιναν δάνεια εκατομμυρίων σε μπατιρημένα κανάλια, κόμματα και επιχειρηματίες- οι Έλληνες τις έκαναν.
Αυτοί έδιναν τα λεφτά και οι πολιτικοί, απλώς υπέγραφαν τις αποφάσεις τους.
Δεν φταίνε οι πολιτικοί.
Αυτοί, φοβόντουσαν, όταν τα έκαναν όλα αυτά.
Όχι κανένα δικαστή, γιατί κανείς πολιτικός δεν δικάστηκε, αλλά να, φοβόντουσαν να μας πουν ότι το πρόβλημα είναι πολιτισμικό και δεν είναι πολιτικό.
Και καλά που βρέθηκε και ένας άνθρωπος που δεν φοβάται.
Δεν φταίνε τα κανάλια που εκπέμπουν στο τζάμπα, για να δείχνουν τις βιζιτούδες που πλασάρουν στα πρωινάδικα.
Οι Έλληνες φταίνε, που είναι ματάκηδες και τις χαζεύουν. Ας έβλεπαν Ταρκόφσκι στην ΕΤ1.
Δεν φταίνε οι σαβούρες των πτωχευμένων ιδιοκτητών lifestyle περιοδικών για το προμοτάρισμα ρούχων και αξεσουάρ πάνω σε χαζά μοντέλα που φωτογραφίζονται αγκαλιασμένα σε position duck face.
Τα ξέκωλα οι Ελληνίδες φταίνε.
Που νομίζουν, ότι εάν ντυθούν ανάλογα, πάνε στα μπαρ των νονών της παραλιακής και χαζογελάνε βγάζοντας selfies μεταξύ τους, θα πιάσουν την καλή.
Δεν αγαπούν την τέχνη και τον πολιτισμό οι πατριώτες μας. Δεν πάνε πιά στην ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ και το ΕΛΛΗΝΙΣ.
Οι κινηματογράφοι κλείνουν.

Και να είναι καλά ο άνθρωπος Βακάκης, που στην θέση τους ανοίγει ένα Jumbo.
Σαν αυτό της Αχαρνών.
Παλιότερα λέγανε ότι, όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή.
Σήμερα, όπου ανοίγει ένα Jumbo, δέκα μαγαζιά αγράμματων μικροεμπόρων κλείνουν.
Η αγορά καθαρίζει από απολίτιστους και αγενείς επιχειρηματίες. Την θέση τους παίρνουν επιχειρηματίες που νοιάζονται όχι μόνο για την πάρτη τους αλλά και για τον πολιτισμό.
Για να σκεφτούμε λίγο.
Τι είναι, ένα μικρομάγαζο που κλείνει;
Δεν είναι μια τρύπα στο βαρέλι μιας νεοφιλελεύθερης οικονομίας, που τη βουλώνει το αόρατο χέρι της αγοράς;
Είναι. Δεν είναι;
Και υπάρχουν πολλές ακόμη τρύπες που πρέπει να κλείσουν. Περίπτερα, φαρμακεία, ψιλικατζίδικα.
Τι χρειάζονται να υπάρχουν, όταν όλα αυτά μπορούν να βολευτούν μέσα σε υπερκαταστήματα σαν εκείνα του Jumbo;
Τέτοια μικρομάγαζα, που τα δουλεύουν άνθρωποι χωρίς αφεντικά, υπάρχουν πολλά ακόμη στη πατρίδα μας. Είναι καρφιά σε μια σαμπρέλα.
Πολύ εύστοχα, λοιπόν, ο επιχειρηματίας χαρακτήρισε την ελληνική αγορά και την οικονομία σαν μια τρύπια σαμπρέλα.
«Της βάζεις αέρα, αλλά μετά από λίγο τον χάνει» είπε στον δημοσιογράφο.
Φαντάζομαι ότι ο συντάκτης του ρεπορτάζ θα τον άκουγε με ανοιχτό το στόμα, για την σοφία που ξεστόμισε, και ίσως αυτός είναι ο λόγος που μας παρέθεσε πλήρη οικονομικά στοιχεία για την επιτυχημένη πορεία του.
Μην και νομίσει δηλαδή κανένας, ότι τέτοιες αγιογραφίες γίνονται με αντιπαροχή διαφημίσεις η τίποτα κουπόνια.
Να πω την αλήθεια μου;
Βγάζω το καπέλο στον επιχειρηματία για την σωστή παρομοίωση οικονομίας και σαμπρέλας.
Είναι λες και είναι βγαλμένη μέσα από την πείρα κάποιου, που γνωρίζει τι πάει να πει ελλαττωματικό προϊόν.
Τις ξέρει φαίνεται καλά τις τρύπιες σαμπρέλες. Είναι σαν αυτές που βάζουν οι Κινέζοι σε ποδήλατα των ογδόντα Ευρώ, η στις φτηνές μπάλες ποδοσφαίρου που με τις πρώτες κλωτσιές ξεφουσκώνουν.
Αυτή είναι λοιπόν η ελληνική οικονομία. Ένα φτηνό ποδήλατο πολυκαταστήματος παιγνιδιών με τρύπια σαμπρέλα.
Ένα καρότσι μπαστούνι χωρίς κουκούλα και με ροδάκια που δεν στρίβουν.
Δεν είναι η ελληνική οικονομία στιβαρή σαν του Jumbo τα καρότσια, που με 49,99 Ευρώ το παίρνεις και με κουκούλα για να μη βρέχεται το μωρό.
Και με 2,99 βάζεις extra κουνουπιέρα για να μην τσιμπάνε το μωρό έντομα.
Ακόμη-ακόμη στου Jumbo τα καρότσια, τα ροδάκια και στρίβουν, και δεν κολλάνε, και ποτέ δεν χαλάνε.
«Πολύ καλά, τα λέει ο χριστιανός» μου είπε η γυναίκα μου. «Να αγιάσει το στόμα του. Μακάρι να είχαμε δέκα Βακάκηδες».
-Που να τους βρούμε, ρε γυναίκα.
Εδώ δεν μπορούμε να βρούμε δέκα Παπασταύρου, να φέρουν πίσω τα λεφτά από τις offshore του Παναμά, και εσύ μου λες να βρεθούνε δέκα τέτοιοι πατριώτες επιχειρηματίες;
«Δεν πειράζει. Αρκεί, αυτοί που έχουμε, να αρχίσουν να μιλάνε» μου απάντησε. «Και να λένε αλήθειες» κατέληξε.
Σε αυτό δεν είχε άδικο. Πρέπει να ακούσουμε, εμείς οι Έλληνες, και άλλες αλήθειες. Για να πάρει μπρος η οικονομία.
Και αλήθειες, όχι μόνο για τον πολιτισμό, αλλά και για άλλα πράγματα.
Να ακούσουμε, παραδείγματος χάρη, τον υπεύθυνο των Lidl, να μας πει τι πρέπει να κάνουμε, εμείς οι Έλληνες, για να στραφούμε στην υγιεινή διατροφή.
Μπας και χάσουμε κανένα κιλό, αφού σαν λαός, εκτός από απολίτιστοι, είμαστε και υπέρβαροι.
Το παραπανίσιο βάρος δεν βοηθάει ούτε τα κορίτσια που ψάχνουν μια δουλειά της προκοπής- γιατί οι Διευθυντές δεν γουστάρουν να βλέπουν χοντροκώλες – αλλά ούτε και τα νέα αγόρια που τα θέλουν για εξωτερικά θελήματα, courier ή διανομείς πίτσας.
Να συμβουλευτούμε επίσης και τα ΙΚΕΑ. Για το πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την αισθητική των χώρων που ζούμε, ώστε να μοιάζουν με το διαμέρισμα Σέρβου gastarbeiter που απασχολείται σε Δημοτική Υπηρεσία καθαρισμού της Στοκχόλμης.
Και έτσι, αντί να πετάμε τα χρήματα μας σε χειροποίητα έπιπλα μικροξυλουργών, θα αγοράζουμε πολύ φτηνότερα από τις αλυσίδες τους.
Ό,τι μας περισσεύει, να το αποταμιεύουμε σε τράπεζες. Μήπως και σωθούν, μοιράσουν bonus στα στελέχη, και με αυτά κινηθεί λίγο η αγορά.
Να τους ακούμε αυτούς τους επιχειρηματίες των πολυκαταστημάτων. Για το καλό μας, μιλάνε.
Κι αν η σαμπρέλα χάνει -όπως λέει ο ιδιοκτήτης του Jumbo- σίγουρα φταίει ο απρόσεκτος ποδηλάτης, που δεν βλέπει, μέσα στο πολιτιστικό σκοτάδι του, τις πρόκες. Και σαν βλάκας, τις πατάει.
Δεν φταίνε αυτοί που σκόρπισαν τις πρόκες στο δρόμο του.
Τα είπε καλά, λοιπόν, ο ιδιοκτήτης του Jumbo. Συμφωνώ μαζί του σε όλα.
Στο μόνο που με βρίσκει αντίθετο-και να με συγχωρέσει- είναι σε αυτό που είπε ότι πιάσαμε ταβάνι.
Δεν πιάσαμε ταβάνι, κύριέ μου. Πάτο πιάσαμε.
Τον πάτο ενός βόθρου, στην επιφάνεια του οποίου επιπλέουν όλα τα σκατά.

Γ.Κ.


Υ.Γ. Μια και χρειάζεται να ανεβάσουμε λίγο το πολιτιστικό επίπεδο μας, μπας και πιάσουμε την οροφή του γούστου που πλασάρουν τα Jumbo, προτείνω στον έξυπνο δημιουργό των απίθανων διαφημιστικών spots, στο αμέσως επόμενό του, να βάλει πρωταγωνίστρια την Πάολα ή την Φουρέιρα.
Αλλά, προς Θεού. Όχι να επισκέπτονται τα βαφτιστήρια τους κουβαλώντας σακούλες με χριστουγεννιάτικά δώρα και δοκιμάζοντας κουραμπιέδες της κουμπάρας.
Να τις δείχνει να κρατάνε από τα χέρια τους τα μικρά παιδιά και να πηγαίνουν όλοι μαζί στην κατάμεστη Όπερα της Βιέννης.
Και την ώρα που η Barbara Hendricks θα έχει τελειώσει την άριά της από τον Κουρέα της Σεβίλλης -και θα υποκλίνεται στο κοινό-, την ώρα που οι μουσικοί της ορχήστρας του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών θα έχουν σηκωθεί όρθιοι, την ώρα, δηλαδή, που το πλήθος θα μπιζάρει, τότε η διάσημη σοπράνο -σύμφωνα με το σενάριο- θα δει σε μία από τις πρώτες θέσεις την Ελληνίδα τραγουδίστρια. Θα κατέβει από την σκηνή -η Barbara Hendricks εννοείται- θα πλησιάσει ένα από τα εγχώρια κορίτσια μας, και θα το παρακαλέσει να κλείσει αυτή την βραδιά.
Η ορχήστρα θα πάρει την θέση της, και σε λίγο, μέσα στην απόλυτη σιγή των φίλων της όπερας, θα αρχίσουν άρπες, βιολιά και όμποε να δουλεύουν σε ένα άγνωστο στο κοινό ρυθμό.
Ο μαέστρος θα προσπαθεί να διευθύνει τους μουσικούς με τις γνωστές χειρονομίες τους, αλλά εκείνοι δεν θα υπακούν.
Θα έχουν ενορχηστρώσει μουσικά το κομμάτι «Στο Θεό με πάει, όταν με κρατάει».
Η Φουρέιρα θα πιάσει μικρόφωνο και θα είναι έτοιμη να πει το τραγούδι της σε κλασσική κλίμακα.
Ταυτόχρονα, τα βαφτιστήρια θα σηκωθούν από την θέση τους ενθουσιασμένα και θα πλησιάσουν την νονά.

Θα τα πιάσει η νονά από τα χέρια τους -όχι παραπάνω από δύο μικρά παιδιά στο γύρισμα και γίνει η όπερα πανηγύρι, έτσι;- και την στιγμή που η ορχήστρα θα φθάσει στο ρεφρέν, η Ελένη μας θα τραγουδήσει: «Όταν με κρατάει, στο Jumbo θα με πάει».
Με το άκουσμα της φίρμας του μαγαζιού, θα πέφτει το σκηνικό, θα εξαφανίζονται όλα τα συμπράγκαλα του Κουρέα, και στη θέση τους θα εμφανίζεται μια βιτρίνα του πολυκαταστήματος με σαγιονάρες.
Μαζί με τον πολιτισμό θα σπρώξουμε και λίγο τον τουρισμό, που επίσης έχει ανάγκη η οικονομία και για την οποία ο ιδιοκτήτης της νοιάζεται.
Κύριε Διαφημιστά; Έτοιμη δουλειά σου δίνω. Τα δικαιώματα μου στον Πιτσιρίκο.

Υ.Γ.2 Η Στανίση -την οποία λατρεύω και ακούω- η Άντζελα, η Πάολα και η Φουρέιρα, η κάθε μία στο είδος της, εκτός από πολύ καλές τραγουδίστριες είναι και κορίτσια original.
Δεν έχουν τίποτα ξένο πάνω τους. Είναι 100% Ελληνικά αθάνατα προϊόντα.
Δεν είναι εισαγόμενα Κινέζικα.

(Αγαπητέ φίλε, έχει δίκιο ο ιδιοκτήτης του Jumbo όταν λέει πως είμαστε κακομαθημένος λαός.
Οι περισσότεροι Έλληνες κακομαθαίνουν τα παιδιά τους.
Αυτό που δεν καταλάβατε, όμως, είναι πως, όταν λέει ότι είμαστε κακομαθημένος λαός, μάλλον κάνει την αυτοκριτική του.
Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος Έλληνας πατέρας που έδωσε στον νεαρό γιο του ένα πανάκριβο αυτοκίνητο, το οποίο έμελλε να αποβεί μοιραίο τόσο για τον ίδιο, όσο και για κάποιους άτυχους πελάτες των Jumbo που βρέθηκαν στον δρόμο του.
Όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη ματαιότητα της ζωής -και συνήθως αυτό το μαθαίνουμε όταν χάνουμε αγαπημένους ανθρώπους- γίνεται πιο ταπεινός και λιγότερο σκληρός με τους άλλους και τον εαυτό του.
Αυτό που δεν έχει καταλάβει ο κύριος Jumbo – αλλά και πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας- είναι ότι να είσαι «επιτυχημένος» στη σημερινή χρεοκοπημένη Ελλάδα αποδεικνύει πως είσαι για τα μπάζα και μέρος του προβλήματος.
Επιτυχημένος μέσα στο βούρκο. «Του Θεού η χάρη να μας φυλάει απ’ τα σουξέ» έγραψε ο Σαββόπουλος, όταν ακόμα έγραφε τραγούδια, αν και μάλλον δεν τα εννοούσε.
Οι διαφημίσεις του Jumbo είναι χυδαίες -χειρότερες κι από τα προϊόντα του- αλλά είναι ενδεικτικές της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Σύμβολα μιας εποχής. Μια Ελλάδα Jumbo.
Στο μέλλον, όταν θα κάνουν αναδρομή στη σημερινή Ελλάδα, θα δείχνουν τις διαφημίσεις του Jumbo. Και θα καταλαβαίνουν όλοι. Να είστε καλά.)

pitsirikos.net

Καλό τελείωμα φρούτων.

Αυτό εύχονται οι υστερόβουλοι και αγράμματοι πίθηκοι στη μεταμοντέρνα τους εκδοχή.
Στην απόπειρά τους να ξεχωρίσουν, να λάβουν μια προσωπικότητα που δεν κατέχουν,
αντιγράφουν ο ένας τον άλλον καταλήγοντας μια μάζα άβουλη, ένα κοπάδι που συναγωνίζεται
στην βλακεία, στην αμετροέπεια, ποιος θα φανεί πιο μοντέρνος, φυσικά στην αγέλη την ίδια
που συγχνωτίζονται, γιατί για τους ανθρώπους όλοι αυτοί είναι «ανύπαρκτοι»!
Αμερικανάκια ολκής.
Βέβαια τίποτα δεν άλλαξε.
Και οι πρόγονοι αυτών των νεοελλήνων (Σλάβοι, Σελτζούκοι, Βησιγότθοι κλπ), τα ίδια έκαναν. Πίθηκοι που επειδή έμαθαν Ελληνικά θαρρούν πως έγιναν Έλληνες.
Μα Έλληνας σημαίνει ατομικότητα, κριτική σκέψη, βούληση, άνθρωπος κι όχι υστερόβουλος
δούλος δίχως προσωπικότητα που αντιγράφει ο ένας τον άλλον όπως οι μαϊμούδες!
Όλοι δούλοι, που θέλουν δούλοι να μένουν, δούλοι με μισθό και τώρα δούλοι με κάρτα,
που δηλώνει ποιος είναι ο αφέντης τους (Εθνική, Πειραιώς, Άλφα, Γιούρομπανκ κοκ).
Δε φτάνει που είναι αγράμματοι είναι και ηλίθιοι.
Δεν ανοίγουν κανένα λεξικό να μάθουν τι εύχονται, επιτέλους!
Το πόσο βλάκας είναι κάποιος το αντιλαμβάνεσαι από τη συμπεριφορά του και η ευχή αυτή
είναι μια απόδειξη.
Σε ποιον να το πω και τι να καταλάβει;
Αν δε καταλαβαίνει από μόνος του, δεν πρόκειται ποτές του να καταλάβει!
Δεν εύχεσαι καλό φθινόπωρο, όπως δεν εύχεσαι καλό θέρος ή καλό τρύγο, εκτός κι αν
απευθύνεσαι σε αγρότη με αυτό το αντικείμενο.
Καλό φθινόπωρο θα μπορούσες να ευχηθείς στους οπωροπώλες.
Βρε μπας και οι αστοί έγιναν μανάβηδες;
Η έννοια της ευχής καλό χειμώνα αφορά τον κακό καιρό που βρίσκεται «προ των πυλών»
κι όχι τις διακοπές του κάθε βλάκα.
Το ότι θα κάνει διακοπές ο βλάκας Οκτώβριο δε σημαίνει ότι ο χειμώνας δεν έπεται για τη φύση. Όπως έχω ξαναγράψει δεν ευχόμαστε καλό πρωί αλλά καλή μέρα στο ξεκίνημα της μέρας.
Έτσι και τώρα βρισκόμαστε στο ξεκίνημα του χειμώνα, ο καιρός γίνεται άστατος αρχίζει
να κρυώνει. Πότε θα ευχηθεί η μαϊμού καλό χειμώνα όταν θα έρθουν τα χιόνια;
Μα εκεί δεν εύχεσαι καλό χειμώνα αλλά καλό αποχείμωνο!
Ο βλάκας λέει δεν τέλειωσε το καλοκαίρι γι’ αυτόν και την ίδια στιγμή εύχεται καλώς
να φθίνουν τα οπώρα που σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού.
Δηλαδή δεν τέλειωσε για σένα το καλοκαίρι ενώ εύχεσαι τέλος το καλοκαίρι.
Η μαλάκυνση σε όλο της το μεγαλείο!
Η μαλακία πάει σύννεφο και «σέρνει» μεταμοντέρνες μαϊμούδες εντός κι εκτός διαδικτύου.
Το κακό είναι ότι ο βλάκας δεν ξέρει πόσο βλάκας είναι, απλά νομίζει ότι το λένε
για τους άλλους, γι’ αυτό η βλακεία είναι ατέρμονη!

Rory Gas

Αποτελέσματα ανασκάφής στον Πετρά Σητείας.

H ανασκαφή του ασύλητου Προ- και Παλαιο-ανακτορικού μινωικού νεκροταφείου Πετρά Σητείας (2800-1800 π.Χ) συνεχίσθηκε για 12η χρονιά, υπό τη διεύθυνση της επίτιμης Διευθύντριας του ΥΠΠΟΑ, Δρ Μεταξίας Τσιποπούλου, με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Ο Πετράς ανασκάπτεται και μελετάται από διεπιστημονική ομάδα 26 ατόμων από 9 χώρες.
Στο νεκροταφείο έχουν μέχρι σήμερα ανασκαφεί 17 μεγάλα ταφικά κτίρια (με εμβαδόν έως 125 τετρ.μ.) (Εικ. 1), μία ταφική βραχοσκεπή, τρεις λάκκοι και δύο εκτεταμένοι χώροι τελετουργιών (Εικ. 2), που ανεγέρθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από εξέχουσες οικογένειες του ανακτορικού οικισμού.
Οι ταφές είναι δευτερογενείς, με επτά μόνον εξαιρέσεις πρωτογενών.
Η ποσότητα και η διατήρηση του σκελετικού υλικού είναι μοναδική, καθώς και η ποικιλία των κτερισμάτων, πολλά από αυτά πολύτιμα κατασκευασμένα εισηγμένες πρώτες ύλες.
Ενδεικτικά αναφέρονται μεγάλος αριθμός χρυσών και ασημένιων κοσμημάτων, πολλά χάλκινα εργαλεία, ιδίως καλλωπισμού, περισσότερα από 200 λίθινα αγγεία, περισσότερες από 65 σφραγίδες από ελεφαντόδοντο και ημιπολύτιμους λίθους, και δύο σφραγιστικά δακτυλίδια (Εικ. 3).
Η ποσότητα της κεραμικής είναι επίσης σημαντικότατη και περιλαμβάνει πολύ μεγάλο αριθμό διακοσμημένων, ιδίως τελετουργικών αγγείων.
Η φετινή χρονιά επικεντρώθηκε κυρίως σε ΠΜ ΙΙ και ΜΜ ΙΙ ταφικά σύνολα, από τα οποία προέκυψαν νέες ελεφάντινες σφραγίδες, μοναδικά χρυσά κοσμήματα, χάνδρες από χρυσό και ημιπολύτιμους λίθους, καθώς και λίθινα αγγεία και ειδώλια με πολύχρωμη καμαραϊκή διακόσμηση.

Φωτογραφίες:


Σχετικά Αρχεία:
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΑ ΣΗΤΕΙΑΣ
Κατηγορία:   Δελτίο Τύπου
Ημερομηνία Έκδοσης:  20/09/2017

www.culture.gr

Αγόρασα φασόλια.

Ψάχνω να βρω από πού είναι και διαβάζω «Κιργιζίας».
Που σκατά είναι η Κιργιζία; Την ψάχνω, τη βρίσκω.
H Δημοκρατία της Κιργιζίας (ή Κιργιστάν) είναι κράτος της Κεντρικής Ασίας με έκταση 198.500 τ. χλμ. και πληθυσμό 5.895.100 κατοίκους.
Ε μα πες το βρε άνθρωπε ότι πρόκειται για το Κιργιστάν, να τα φάω ήσυχος!
Φασόλια Κιργιζίας ρε μάγκα ψηφοφόρε.
Προφανώς δεν αρκούσαν τα φασόλια Κίνας, Αιθιοπίας, Πολωνίας, Καναδά, Αργεντινής και Μαδαγασκάρης, οπότε αρχίσαμε να σώζουμε και την οικονομία της Κιργιζίας.
Ρεβίθια εισάγουμε από Τουρκία, Καναδά, Αυστραλία και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Φακές εισάγουμε από Καναδά, ΗΠΑ, Τουρκία, Ολλανδία και Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Πατάτες από την Αίγυπτο.
Λεμόνια από την Αργεντινή.
Ντομάτες από Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Τουρκία, Αλβανία και ΠΓΔΜ.
Κρέας από Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία, Δανία και άσε έξω τα Βουλγαρίας που μιλάνε ελληνικά.
Ε τι στον πούτσο παράγει η Ελλάδα;
Απλό, σύντροφε ψηφοφόρε.
Η Ελλάδα παράγει σακούλες.
Είναι γεμάτη συσκευαστήρια που βάζουμε τα φασόλια Κιργιζίας, τις φακές ΗΠΑ, τα ρεβίθια Τουρκίας.
Αυτή είναι η οικονομία της Ελλάδας.
Η ελληνοποίηση εισαγόμενων.
Η Ελλάδα λόγω κλίματος θα μπορούσε να γεμίσει με όσπρια όλη την Ευρώπη, αλλά το πράγμα στράβωσε ως εξής (εκεί κάπου στο 1980):
«Στα ξηρικά χωράφια, που αντιπροσωπεύουν, το 70% των καλλιεργούμενων εκτάσεων στην Ελλάδα, γίνονταν ιστορικά εναλλαγή ψυχανθών (όπως οσπρίων) με σιτηρά.
Όταν ήρθαν οι επιδοτήσεις της Ε.Ε. που ενίσχυαν μόνο τα σιτηρά, τα όσπρια εγκαταλείφθηκαν, με όλες τις δυσάρεστες επιπτώσεις της μονοκαλλιέργειας».
Αυτό ήρθε να αποτελειώσει μία άλλη πολιτική της Ε.Ε. που οδηγούσε τους αγρότες, να εγκαταλείψουν παραδοσιακές καλλιέργειες: «επειδή ο σχεδιασμός της Ε.Ε. ενίσχυε προϊόντα
όπως το βαμβάκι και ο καπνός».
Σύντροφε ψηφοφόρε, αυτοί που θα πας να ψηφίσεις, στ’ αρχίδια τους τα κιργιζιώτικα, έχουν γραμμένο το μέλλον της οικονομίας, τον πρωτογενή τομέα και τα «εθνικά σχέδια παραγωγικής ανασυγκρότησης», που μας πλασάρουν.
Κι εσένα κι εμένα γραμμένους μας έχουν.
Η ΝΔ τόσα χρόνια στην εξουσία δεν κατάφερε να δημιουργήσει κίνητρα και σχέδιο, για σοβαρή αγροτική πολιτική.
Βλέπεις, τα χωράφια δεν παράγουν προϊόντα SIEMENS.
Το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια βολεύτηκε, να μοιράζει επιδοτήσεις καταστροφής του εθνικού αγροτο-κτηνοτροφικού τομέα, προς όφελος άλλων χωρών, που έδιναν 10 ευρώ για επιδότηση και κέρδιζαν 1000 από τις εξαγωγές τους.
Άλλωστε, στα χωράφια δε φυτρώνουν υποβρύχια.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται τώρα να υπηρετήσει πιστά τις εντολές της Ε.Ε. ώστε να ευνοηθούν ακόμη περισσότερο οι εξαγωγές της Γερμανίας της Ολλανδίας και της Γαλλίας προς μία χώρα που θα μπορούσε να είναι αυτάρκης σε όλα και να κάνει και εξαγωγές.
Σύντροφε ψηφοφόρε, ίσως να είσαι κι εσύ ένας από αυτούς, που αποφάσισες να ζήσεις ξεκούραστα και να φυτέψεις φωτοβολταϊκά στα χωράφια σου.
Τώρα έκανες απόσβεση, την πληρώσαμε άλλωστε όλοι μαζί, αφού πουλάς το προϊόν σου στη ΔΕΗ, ακριβότερα από ότι το πουλάει εκείνη στους καταναλωτές, οπότε όλοι μαζί πληρώνουμε το κέρδος σου, όμως φοβάμαι ότι αυτό το όποιο κέρδος σου στερεύει οσονούπω.
Καμία ιδιωτική ΔΕΗ δεν θα σε πληρώνει.
Δεν τη συμφέρεις.
Ούτε για τη συντήρηση δε θα σου μείνει ευρώ.
Οι λαμαρίνες θα μείνουν να θυμίζουν τις εποχές, που σε ξεγελούσαν για να … αράξεις και να μη λασπώνεις τα χέρια σου.
Και ξέρεις, όταν θα φτάσει εκείνη η ώρα, μην περιμένεις να σου δώσουν κίνητρα για να ξεριζώσεις τα φωτοβολταϊκά και να ξαναβάλεις πατάτες και φασόλια.
Δεν το επιτρέπουν οι εισαγωγείς της Ελλάδας και οι εξαγωγείς της Γερμανίας.

Thomas Iliopoulos

Η συνταγή μικροβιότητας ΙΙ

Από τον
Παναγιώτη Λιάκο
Το κατ' όνομα ελληνικό κράτος τα έχει φτιάξει όλα στην εντέλεια για να μην απορούμε επί μακρόν για τη μεταθανάτια ζωή
Από το 2009 κι έπειτα, την ημέρα που ανέλαβε ο ΓΑΠ κι έγινε, μόνο για Ελληνες, η τελετή προακρόασης των σαλπίγγων της Αποκαλύψεως, όλα βαίνουν καλώς μόνο στο μεταφυσικό πεδίο, το οποίο ούτως ή άλλως πάντα πάει καλά.
Στα καθ' ημάς, τα τετριμμένα, τα πεζά, τα υλικά, όλα δείχνουν να πηγαίνουν ολοταχώς στον γκρεμό. Η θνησιμότητα ανεβαίνει, οι γεννήσεις μειώνονται, οι Ελληνες (όσοι μπορούν) την κοπανάνε στο εξωτερικό κι όλης της γης οι μουσουλμάνοι έρχονται εδώ.
Το τοπίο αλλάζει και οι μόνοι που τη βγάζουν τζάμπα στην Ελλάδα και απολαμβάνουν προνόμια άνευ υποχρεώσεων είναι οι οικογένειες όσων εθνοσωτήρων «θυσιάζονται» για την πατρίδα και οι επήλυδες που αποφάσισαν να εποικήσουν το Γιουνανιστάν.
Πολλοί από τους γηγενείς που έχουν απομείνει και βιάζονται να φτάσουν εκεί όπου δεν υπάρχει λύπη και δεν ακούγονται στεναγμοί έχουν μεθόδους που τους βοηθούν να βαδίσουν τον δρόμο προς το Επέκεινα.
Η συντομοτέρα οδός προς το Απειρο είναι η πτώση από τα σύννεφα, όταν διαπιστώνεις πόσες ψεύτικες εξαγγελίες πίστεψες και πόσο δυσβάσταχτο είναι το κόστος της βλακείας.
Είναι μυριάδες μυριάδων οι Ελληνες που πόνταραν τα ψυχολογικά και υλικά ρέστα τους σε «παραδείσους» που έταξαν οι συνήθεις ύποπτοι αρχηγοί και αρχηγίσκοι.
Στην πορεία των πραγμάτων διαπίστωσαν βέβαια ότι ο παράδεισος ήταν μακέτα και τρισδιάστατο ολόγραμμα, και η κόλαση μια ολόφρεσκη, διαρκής και πανάκριβη πραγματικότητα.
Συνελόντι ειπείν: Οποιος θέλει να διαμορφώσει ένα εχθρικό τοπίο για τον ίδιο, τα παιδιά του και τους λοιπούς οικείους του δίνει βάση σε όσα τάζουν στις τηλεοράσεις, ψηφίζει όλες τις μηδέποτε εργασθείσες ομιλούσες κεφαλές και πείθει και άλλους να πράξουν το ίδιο.
Μόλις διαπιστωθεί ότι οι επιτήδειοι πολιτευτές είπαν περισσότερα ψέματα κι από τους πλασιέ φαρμάκων διά πάσαν νόσον, δέον είναι να επαναληφθεί το ίδιο λάθος με άλλα πρόσωπα.
Για το τελευταίο, την ύπαρξη προσώπων που ψευδολογούν ασυστόλως, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Εχουμε τεράστιο πρωτογενές πλεόνασμα.

dimokratianews.gr/

Απόλυτο μπουρδέλο

Πλάκα έχει αυτός ο Σκάι. Σκάει γαϊδούρια.
Από τη μία δήθεν δράσεις για το περιβάλλον, εκπομπή για το περιβάλλον, κλάμα για την πετρελαιοκηλίδα στη Σαλαμίνα και από την άλλη ατελείωτες πίπες στην Eldorado Gold και δάκρυα για τους εργαζομένους της.
Η περιοχή που εποφθαλμιά η Eldorado είναι θησαυρός. Όχι για τον χρυσό της.
Είναι θησαυρός φυσικής ομορφιάς και αρχαιολογικών ευρημάτων.
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Επί (Αρ)Πάχτα, τα ντήλια με τους ορεινούς χαλκιδικιώτες έδιναν κι έπαιρναν.
Οι μεταλλωρύχοι δούλευαν ένα χρόνο και πληρώνονταν 36 μήνες.
Με τα λεφτά τους τόνωναν την οικονομία των καφενείων της παραθαλάσσιας Χαλκιδικής τους δύσκολους μήνες του χειμώνα.
Ο ονειρεμένος γάμος που ξόδευε τα λεφτά που θα μπορούσαν να γίνουν υποδομές πχ έργων ύδρευσης σε μια περιοχή λείψυδρη και σε άλλες υποδομές που θα αναβάθμιζαν την πραγματικά πανέμορφη μα καθυστερημένη Χαλκιδική, κράτησε για καιρό.
Μόνο όταν οι παραθαλάσσιοι κατάλαβαν ότι η Eldorado μπορεί να τους γαμούσε την περιοχή και κατά συνέπεια το εισόδημα τους από τον τουρισμό, άρχισαν να αγωνίζονται.
Αλλά είχαν ήδη καλέσει το διάβολο στο σπίτι τους.
Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε;
Θέλουμε και τουρισμό κι χρυσό.
Θέλουμε και τουρισμό και πετρέλαια.
Θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Θέλουμε ομελέτα χωρίς να σπάμε αυγά.
Και για αυτό παίρνουμε τα αρχίδια μας σε λαδόκολλα.
Κοιτάξτε σήμερα τη Σαλαμίνα: ένα μικρό δεξαμενόπλοιο την κατέστρεψε.
Τι θα συμβεί όταν κι αν βγάζουμε το μαύρο χρυσό, το πετρέλαιο από τη Μεσόγειο;
Τι θα συμβεί μετά από ένα μεγάλο ατύχημα;
Υπάρχουν αρκετές μελέτες για τις πιθανότητες διαρροή πετρελαίου να φτάσει στις ακτές.
Σε αντίθεση με το ότι οι Έλληνες πιστεύουν για την αμόλυντη Μεσόγειο, η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα.
Δύο τρία ατυχήματα και γεια σου Ελλάδα.
Ποιος το παραμετροποιεί αυτό;
Τυχοδιώκτη Έλληνα.
Αλλά γάμα το περιβάλλον.
Πάμε στην παιδεία που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε Ανθρώπους.
Καταστρέψαμε τη δημόσια παιδεία με τα φροντιστήρια, δημιουργήσαμε κανόνες ανισότητας.
Ο Κλέψας του κλέψαντος στην παιδεία. Από τα απλά σκονάκια μέχρι αγορασμένες εργασίες, ακόμη και μαθήματα.
Και δεν έχει τελειωμό.
Καθηγητές που γίνονται ακαδημαϊκάρες με εργασίες μεταπτυχιακών.
Αλλαξοκωλιές ανάμεσα σε πρυτάνεις και φοιτητοπατέρες.
Η παραπαιδεία είναι πιο ισχυρή από την παιδεία.
106 πρωτοετείς φοιτητές παρέδωσαν την ίδια εργασία στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων στην Πάτρα. 106 από τους 270!
Καταλαβαίνετε για τι όργιο αγορασμένων εργασιών μιλάμε για να φτάσουμε σε αυτό το νούμερο φέτος.
Και πόσο στα αρχίδια τους γράφανε το φαινόμενο οι καθηγητές…
Και οι φοιτητοπατέρες της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ ήταν εκεί για να καλύψουν το φαινόμενο και να ζητήσουν τα φιντανάκια να μην τιμωρηθούν. Έτσι είναι… από μικροί στο κουρμπέτι.
Πως αλλιώς θα γίνουν σπουδαίοι και τρανοί πολιτικοί μια μέρα αν δεν φοιτήσουν πρώτα στην ακαδημαϊκή λέρα;
Από μικρά τα λυκόπουλα μαθαίνουν τους τρόπους των λύκων.
Οι 106 πρωτοετείς ξεφτίλες που δεν αποτελούν και καμιά εξαίρεση (ο Οικονόμου σήμερα στον Σκάι δήλωσε ο σκατοξεφτίλας ότι «και μεις κλέβαμε αλλά αλλάζαμε και καμιά λέξη για να το μπερδέψουμε λίγο» και πολύ άλλοι φωστήρες της δημοσιογραφίας έχουν δηλώσει την πίστη τους στη νομιμοποίηση της ξεφτίλας) έδωσαν την ίδια εργασία στο μάθημα του προέδρου του τμήματος, δείχνοντας πόσο γραμμένο τον έχουν στ αρχίδια τους κι αυτόν και τη σχολή και την ηθική και τα πάντα όλα.
Να πάρουμε άρον άρον το κωλοπτυχείο και να φύγουμε εξωτερικό.
Γιατί άραγε έχουμε ακόμη τα σχολεία;
Οτιδήποτε ισχύει στην ελληνική κοινωνία είναι απολύτως αντίθετο με ότι διδάσκεται στο σχολείο.
Στα παιδιά στα σχολεία πρέπει να μάθουν να κλέβουν.
Να εξαπατούν. Να εξαγοράζουν χάρες.
Να γλύφουν τους σωστούς κώλους και να γαμάνε τα υπόλοιπα παιδικά κωλαράκια που δεν το πιάνουν το νόημα της Ελλάδας.
Και τα αρχαία;
Τι να τα κάνουμε τα αρχαία που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια κάτω από κάθε αξίνα;
Πάνε ανάπτυξη κι αρχαία μαζί; Όχι.
Αυτά είναι για τους πολιτισμικά ευαίσθητους, τους αδύναμους δηλαδή.
Ανάπτυξη πάνω από τα αρχαία κι όχι ανάπτυξη με βάση τα αρχαία.
Και μετά, ο αρχαιοκτόνος εργολάβος θα πάει την κορούλα του στην Ντίσνεϋλαντ.
Ά ρε Έλληνα τυχοδιώκτη.
Κάντο όπως ο Άδωνις. Ο Άδωνις, ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος, τηλεπωλητές ολκής, κάναν καριέρα με αρχαιολατρεία.
Αγαπούσαν τόσο το να πουλάνε βιβλία των άλλων. Κυρίως αυτών που δεν είχαν πνευματικά δικαιώματα.
Κι ο κόσμος έπαιρνε με τις οκάδες αφήνοντας στην λήθη και την ψάθα τους τελευταίους των Ελλήνων συγγραφέων, την ταυτότητα και το έργο των οποίων ποτέ μας δε θα μάθουμε.
Σήμερα που το βιβλίο δεν πουλάει ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος πουλάνε συμπληρώματα διατροφής.
Ο Γεωργιάδης πουλά ταμπλέτες του μεγάλου έλληνα επιχειρηματία ZER και φέρνει την αρχαία φιλολογία στη σύγχρονη τεχνολογία.
Ο Άδωνις λέμε ρε. Ο ΑΔΩΝΙΣ, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ.
Ούτε στους πιο εξωφρενικούς εφιάλτες μας δεν θα τα βλέπαμε αυτά.
Η παρακμή κι η σήψη κυριαρχούν περισσότερο από ποτέ.
Καλοαναθρεμμένες από το σοσιαλιστικό χουβαρνταλίκι του παρελθόντος τώρα βγάζουν μνημονιακούς χαυλιόδοντες.
Αλλά ας γυρίσουμε στο ερώτημα:
Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε τελικά;
Θέλουμε μια ανάπτυξη που να βασίζεται στην ελληνική γη και θάλασσα και ιστορία, να τα αξιοποιήσουμε όλα αυτά και να κάνουμε τη χώρα μια εμπειρία που οποιοσδήποτε άνθρωπος θα πρέπει να ζήσει πριν αφήσει τον μάταιο αυτό κόσμο;
Μπα. Αυτά είναι μπελαλίδικα πράματα.
Απλά θέλουμε, ακόμη και τώρα οτιδήποτε θα μας φέρει λεφτά και δεν θα μας βγάλει από το βόλεμα μας, το δρόμο με την λιγότερη δυνατή τριβή.
The fucking undying neogreek dream.
Τόσα ιστορικά δεινοπαθήματα κι αυτός ο λαός δεν έχει μάθει τίποτα άλλο απ το να φυλά τον κώλο του.
8 χρόνια μνημονίων και πάλι δεν έχουμε μάθει τίποτα.
Είμαστε ένας αδιόρθωτος λαός τυχοδιωκτών φραγκοφονιάδων που για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι άριστος στο να παρακμάζει διαρκώς.
Λυσσασμένες συντεχνίες υπεράνω της ηθικής και του νόμου κυβερνούν.
Γι αυτό η κεφαλή του ψαριού που βρομάει, το πολιτικό σύστημα, θα ζει και θα βασιλεύει για πολλά χρόνια ακόμη, εκτός κι αν οι ξένοι νταβάδες, για τους δικούς τους λόγους αποφασίσουν επιτέλους να το αποκεφαλίσουν.

Posted by Πέτρος Αργυρίου
agriazwa.blogspot.gr/

13/9/2017

Αποκαλύφθηκε η ορχήστρα και η πρώτη σειρά καθισμάτων του θεάτρου στην Αρχαία Θουρία

Γράφτηκε από την Κέλλυ Δημητρούλια



Πραγματικά εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα της φετινής ανασκαφικής περιόδου στην Αρχαία Θουρία καθώς, μέσα στις μόλις λίγες εβδομάδες αποκαλύφθηκε ολόκληρη η ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου και σημαντικό ακόμα μέρος των καθισμάτων.
Εκτιμάται μάλιστα πως το συγκεκριμένο αρχαίο θέατρο είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πως η αποκάλυψή του αναμένεται να φέρει σημαντική προβολή του τόπου.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την αρχαιολόγο Ξένη Αραπογιάννη:
«Η σημασία της αποκάλυψης και της ύπαρξης ενός αρχαίου θεάτρου είναι τεράστια και για την περιοχή. Και τόση μεγάλη ανάταση θα δώσει σ’ αυτή την περιοχή, στο Δήμο Καλαμάτας και όλη την ευρύτερη περιοχή. Θα είναι μια πολύ μεγάλη προβολή του τόπου με μεγάλες εξελίξεις στο μέλλον».
Οσον αφορά στην ανασκαφή που έγινε αυτό το καλοκαίρι στον χώρο του Αρχαίου θεάτρου, είπε: «Πήγε πάρα πολύ καλά με σημαντικά κι εντυπωσιακά αποτελέσματα, καθώς αποκαλύφθηκε όλη η ορχήστρα του Αρχαίου θεάτρου με όλη την πρώτη σειρά καθισμάτων. Τώρα μπορούμε να έχουμε μια πάρα πολύ χαρακτηριστική κι εντυπωσιακή εικόνα του αρχαίου θεάτρου».
Συνολικά φέτος εργάστηκαν 3 αρχαιολόγοι, 9 εργάτες κι ένας αρχιτέκτονας.
Οσον αφορά στον επόμενο στόχο, είναι «να μπορούμε να συνεχίσουμε την ανασκαφή για να δοθεί το μεγαλύτερο δυνατόν μέρος στο κοινό και στη συνέχεια να γίνει η μελέτη αναστήλωσης και φυσικά η αναστήλωση».
Οσο για τη χρηματοδότηση της ανασκαφής, σύμφωνα με την κ. Αραπογιάννη, προέρχεται κυρίως από το Ιδρυμα Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια, καθώς ακόμα από το Δήμο Καλαμάτας, το Ιδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακοπούλου όπως και την Περιφέρεια Πελοποννήσου, η οποία συμβάλλει στη βελτίωση της εικόνας των αρχαίων, στην προβολή τους, κυρίως στον χώρο του Ασκληπιείου.
Τονίστηκε δε η σημαντική συμβολή όλων των μελών της εταιρείας φίλων Αρχαίας Θουρίας και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας.
Να σημειωθεί πως με αφορμή την ολοκλήρωση της φετινής ανασκαφικής περιόδου, ο Πολιτιστικός Σύλλογο Αριοχωρίου διοργάνωσε μια μικρή γιορτή για όλους όσους εργάστηκαν με αυτά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Η γιορτή, με κεράσματα, έχει γίνει πλέον θεσμός.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος του Συλλόγου Παντελής Καράμπελας,
«είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο σύλλογος γι’ αυτούς τους ανθρώπους»

Ρεπορτάζ: Κέλλυ Δημητρούλια
eleftheriaonline.gr

Ανακαλύφθηκε ένας από τους μεγαλύτερους μυκηναϊκούς τάφους

Πρόκειται για τον ένατο σε μέγεθος θαλαμοειδή τάφο από τους περίπου 4.000 που έχουν ανασκαφεί τα τελευταία 150 χρόνια.

Μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη κοντά στον Ορχομενό Βοιωτίας ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού:
«Ένας από τους μεγαλύτερους μυκηναϊκούς λαξευτούς τάφους που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα στην Ελλάδα ήρθε στο φως στο Προσήλιο του Δήμου Λεβαδέων, κοντά στον Ορχομενό, κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του πενταετούς προγράμματος συνεργασίας ανάμεσα στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού/Εφορεία Αρχαιοτήτων Βοιωτίας και της Βρετανικής Σχολής Αθηνών/Πανεπιστήμιο του Cambridge. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τον ένατο σε μέγεθος θαλαμοειδή τάφο, από τους περίπου 4.000 που έχουν ανασκαφεί τα τελευταία 150 χρόνια».

Η κατασκευή, που είναι μνημειώδης και μαρτυρά την ιδιαίτερη φροντίδα που καταβλήθηκε για τη δημιουργία της, αποτελείται από έναν νεκρικό θάλαμο, στον οποίο οδηγεί λαξευτός δρόμος, μήκους 20 μ., ο οποίος απολήγει σε εντυπωσιακή αίθουσα επιφάνειας 42 τμ. «Τις τέσσερις πλευρές της αίθουσας περιτρέχει λαξευτό θρανίο (πεζούλι) καλυμμένο με πηλοκονίαμα.
Το αρχικό ύψος της οροφής, η οποία είχε σχήμα δίρριχτης στέγης, υπολογίζεται στα 3.5 μ.

Ωστόσο, η αρχική στέγη άρχισε να καταρρέει ήδη από την αρχαιότητα, ίσως μάλιστα ακόμη και στη μυκηναϊκή εποχή, δίνοντας στο εσωτερικό του θαλάμου σπηλαιώδη όψη, συνολικού ύψους 6.5 μ.», σημειώνει η ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ, που συμπληρώνει ότι «η κατάρρευση της οροφής διατάραξε σε κάποιο βαθμό τη θέση του νεκρού και των αντικειμένων του, παράλληλα όμως κάλυψε και προστάτεψε το ταφικό στρώμα από μεταγενέστερες επεμβάσεις.
Στο δάπεδο του θαλάμου βρέθηκε ένας άνδρας, 40-50 χρονών, τον οποίο συνόδευαν προσεκτικά επιλεγμένα αντικείμενα.
Εντοπίστηκαν πάνω από δέκα επικασσιτερωμένα αγγεία, ζεύγος στομίδων (τμήματα από χαλινάρια αλόγων), εξαρτήματα τόξου, βέλη, περόνες, κοσμήματα από διάφορα υλικά, κτένια, ένας σφραγιδόλιθος και ένα σφραγιστικό δαχτυλίδι».

Σύμφωνα με το υπουργείο, «η κατασκευή του τάφου χρονολογείται περίπου στα μέσα του 14ου αι. π.Χ. και η αξία του έγκειται στο ότι απέδωσε ένα από τα καλύτερα μέχρι σήμερα τεκμηριωμένα ταφικά σύνολα της ανακτορικής περιόδου στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεμονωμένες ταφές με σημαντικά ευρήματα σώζονται εξαιρετικά σπάνια σε μνημειακούς μυκηναϊκούς θαλαμωτούς τάφους, καθώς αυτοί χρησιμοποιούνται συνήθως για πολλαπλές ταφές και για πολλές γενιές, με αποτέλεσμα να διαταράσσονται ή να υφαρπάζονται τα κτερίσματά τους.
Συνεπώς, το σημαντικό στην περίπτωση του τάφου του Προσηλίου είναι ότι όλα τα αντικείμενα που βρέθηκαν συσχετίζονται με τον μοναδικό νεκρό που ενταφιάστηκε εκεί».

Το ΥΠΠΟΑ συνεχίζει ότι «η ανεύρεση της συγκεκριμένης ταφής και των κτερισμάτων της θα δώσει την ευκαιρία στους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα τις ταφικές πρακτικές της περιοχής κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους.
Για παράδειγμα, η εναπόθεση πολλών κοσμημάτων σε ανδρική ταφή αμφισβητεί, όπως και στην περίπτωση του κατά έναν αιώνα παλαιότερου πολεμιστή από την Πύλο που βρέθηκε το 2015, τη μέχρι τώρα ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα κοσμήματα συνόδευαν κυρίως γυναίκες στην τελευταία τους κατοικία.
Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το γεγονός πως με εξαίρεση δύο μικρούς ψευδόστομους αμφορείς δεν βρέθηκε γραπτή μυκηναϊκή κεραμική στον τάφο, η οποία, κατά τα άλλα, είναι εξαιρετικά δημοφιλής τη συγκεκριμένη περίοδο».

Σύμφωνα με το ΥΠΠΟΑ, «η ανασκαφική ομάδα εικάζει πως ο τάφος σχετίζεται με το ανακτορικό κέντρο του μυκηναϊκού Ορχομενού, ο οποίος απέχει περίπου 3,5 χλμ. και ήταν το σημαντικότερο κέντρο της βόρειας Βοιωτίας τον 14ο – 13ο αι. π.Χ.
Ορατά τεκμήρια της δύναμης του Ορχομενού αποτελούν ακόμη και σήμερα ο θολωτός τάφος «του Μινύου», ο οποίος είναι συγκρίσιμος σε μέγεθος με τον τάφο «του Ατρέως» στις Μυκήνες, αλλά και τα μνημειώδη αποστραγγιστικά έργα της Κωπαϊδας που κατασκευάστηκαν και λειτουργούσαν υπό την επίβλεψή του την εποχή της ακμής του.
Συνεπώς, ο νεκρός του Προσηλίου φαίνεται ότι ανήκε στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της τοπικής μυκηναϊκής εξουσίας.
Η σημαντική κοινωνική του θέση του εξασφάλισε μετά θάνατον μία εντυπωσιακή αιώνια κατοικία, την οποία όμως θαύμασαν μόνο κατά τη μεγαλόπρεπη ταφή του, πριν καλυφθεί για πάντα με χώμα, μαζί με τα τεκμήρια της εξουσίας του».

Το ανασκαφικό πρόγραμμα του Προσηλίου διεξήχθη κατόπιν άδειας του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Τη διεύθυνση της ανασκαφής και του διεπιστημονικού πενταετούς προγράμματος στο Προσήλιο ασκούν η δρ. Αλεξάνδρα Χαραμή, Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Βοιωτίας και ο δρ. Γιάννης Γαλανάκης, Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Cambridge.
Από την πλευρά της Εφορείας Αρχαιοτήτων Βοιωτίας, τους υπεύθυνους πλαισιώνουν η αρχαιολόγος Κ. Καλλιγά, ενώ η ομάδα της Βρετανικής Σχολής συμπληρώνεται από τον γεωαρχαιολόγο Π. Καρκάνα, διευθυντή του εργαστηρίου Wiener της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών και την Ιω. Μουτάφη, υπεύθυνη της οστεοαρχαιολογικής μελέτης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ant1iwo.com

Σπήλαια Διρού στη Μάνη.

ΟΙ ΣΤΑΥΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ. ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ;
ΤΟΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΝΕ; ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΤΣΕΠΩΝΟΥΝ;

"Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή σε γνωρίζω από την όψη που με βια μετράει τη γη."

Σε έχουν κουρελιασμένη χωρίς ίχνος ντροπής να σε βλέπουνε οι επισκέπτες.
Μάλλον απαξιωνούν αυτό που συμβολίζεις.
Η διοίκηση του σπηλαίου Διρού στο μεγαλείο της



Η καθαριότητα στον χώρο των αποδυτηρίων φανταστική στην κυριολεξία.
Το μεγάλο τασάκι σε λειτουργία.
Ο καθαριστής/καθαρίστρια άφαντος, ίσως και ανύπαρκτος.



Εικόνες που υποδεχόνται τους επισκέπτες στα μαγευτικά αποδυτήρια του σπηλαίου



Η καθαριότητα και η ευταξία των χώρων είναι εμφανής.




Η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αλλά και η απαξίωση στον πελάτη, που πληρώνει αδρά.
Οι επισκέπτες περιμένουν μέχρι τις 9.30 που θα ανοίξουν τα εκδοτήρια για να προμηθευτούν εισιτήρια, και να δουν ένα φυσικό αριστούργημα παγκοσμίου εμβέλειας.
Ιδιαίτερα την τουριστική σαιζόν, αν όχι μόνιμα, η λειτουργία των εκδοτηρίων επιβάλλεται από τις 7:00 πμ


Ημιτελής χρωματισμός στο αναψυκτήριο, δεν έφτασαν τα χρήματα για τα χρώματα;



Τα χρήματα του ελληνικού λαού στη φύλαξη του σπηλαίου Διρού.
Σωσίβια και ξαπλώστρες διπλά σε σκουπίδια, στο έλεος του καλοκαιρινού ήλιου.
Ελλάς το μεγαλείο σου



Και ταλαιπωρίας συνέχεια για τούς επισκέπτες-πελάτες.
Στην ουρά δίχως να μπορούν να προμηθευτούν ένα μπουκάλι νερό από το αναψυκτήριο του σπηλαίου. Κάτι σαν το ΙΚΑ.
Είμαστε για πολλά ζήτω. η μάλλον για πολλές κλωτσιές θα έλεγε καποιος οξύθυμος.



Ουρά στο αναψυκτήριο με ένα μόνο άτομο να εξυπηρετεί, δεν επαρκεί.
Τελικά "λεφτά υπάρχουν" ή δεν υπάρχουν, για δεύτερο; και οι εισπράξεις πού πάνε;

A ρε στάβλοι του Aυγεία Ηρακλή που θέλετε!


Με κάθε επιφύλαξη, από αναγνώστη που μας έστειλε τα στοιχεία στο mail, και μας υποσχέθηκε και συνέχεια...

Οι ενδείξεις ότι Κρητομυκηναίοι ταξίδευαν Αμερική και Ευρώπη - Κρητικό DNA στους Ινδιάνους.

Οι Μινωίτες ήταν δεινοί θαλασσοπόροι που πέρασαν τον Ατλαντικό, δημιούργησαν αποικίες ως και στον Καναδά και εκμεταλλεύτηκαν τα τοπικά ορυχεία χαλκού.
Πρωτότυπος τίτλος στον Αρχαιογνώμονα 1/2/2012 ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ;
Ενώ το παρόν αυτού του τόπου μαστίζει η απογοήτευση, το παρελθόν του δεν παύει να μας εκπλήσσει γοητευτικά. Και είναι τόσο πολλές οι εκπλήξεις ώστε να δυσπιστεί κανείς για οτιδήποτε, ακόμη κι αν είναι σκαλισμένο σε γρανίτη.
Κάτι τέτοιο, το ασύλληπτο, διηγούνται τα βράχια της Σκανδιναβίας και της Αμερικής: ότι οι πρόγονοι των Κρητών «έκοβαν βόλτες» στην Βαλτική και τον Ατλαντικό, 40 ολόκληρους αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών»!
Το πώς και υπό ποιους όρους θα μπορούσε να συμβεί αυτό είναι κάτι που η κοινή λογική εύκολα θα κατέτασσε στην παραεπιστημονική φιλολογία και στην εθνικιστική μυθοπλασία.
Ομως, προτού υποκύψετε στο εύκολο της απόρριψης, ρίξτε μια ματιά στα συσσωρευόμενα αποδεικτικά στοιχεία.
Ας ξεκινήσουμε από το βιβλίο του Gavin Menzies με τίτλο The Lost Empireof Atlantis.
Στο βιβλίο του ο Menzies ακολουθεί αρχικά τα ίχνη των Μινωιτών στη Μικρά Ασία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, την Ινδία και την Κεϊλάνη – όπου τα έπη Sangam των Tamil μιλούν ακόμα για «τα υπέροχα πλοία των Ελλήνων που φέρνουν χρυσό και φεύγουν φορτωμένα πιπέρι…».
Έκπληκτος από τα μουσειακά ευρήματα που δικαίωναν τον Στράβωνα και τον Πτολεμαίο, ο συγγραφέας αναλογίστηκε όχι μόνον τα μυστικά ναυσιπλοΐας που πρέπει να κατείχαν οι Μινωίτες, αλλά και το πού έβρισκαν όλες εκείνες τις ποσότητες μετάλλων που εμπορεύονταν.
Η Κύπρος με τα μεταλλεία χαλκού γνωρίζουμε ιστορικά ότι δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει καν στις απαιτήσεις των Φαραώ.
Κι όμως, οι Μινωίτες τους έδωσαν χάλκινα πριόνια ενισχυμένα με κασσίτερο για να κόψουν τους ογκόλιθους των πυραμίδων τους… Καταπώς βρέθηκε γραμμένο στα αρχεία του βασιλιά Σάργκον των Ακκαδίων, τα μινωικά πλοία έφερναν ήδη από το 2350 π.Χ. κασσίτερο, από την Ισπανία και τη Βρετανία.
Κι έπειτα, εκείνο το απίθανο εύρημα του 1450 π.Χ. στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης από πού ήρθε;
Lasioderma serricorne, δηλαδή κάμπια των φύλλων καπνού!
Ναι, του καπνού που όλοι γνωρίζαμε ότι πρωτόφτασε στην Ευρώπη τον 16ο αι. μ.Χ. από την αμερικανική ήπειρο. Οπότε, ο Menzies στράφηκε τώρα δυτικά, ψάχνοντας να βρει κατά πόσο – και πώς – εκείνοι οι ατρόμητοι ναυτικοί είχαν όχι μόνον διαβεί τις Ηράκλειες Πύλες, αλλά και είχαν φθάσει στον Νέο Κόσμο.

Μινωίτες και Μυκηναίοι στις ακτές του Ατλαντικού

Το αρχαιότερο πλοίο των ακτών των Βίκινγκς, το Hjortspring, έχει τη μορφή των πετρόγλυφων μινωικών καραβιών

Ο μίτος που ξετύλιξε στο υπόλοιπο του βιβλίου του αυτός ο 72χρονος πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού της Βρετανίας δεν ήταν πρωτόγνωρος:
Πριν από δύο χρόνια, τόσο στο κανάλι της ΝΕΤ όσο και στα «Νέα» (βλ.www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4557236), ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος είχε υποστηρίξει την ιδέα ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν εξερευνήσει τις παράκτιες περιοχές της Ισπανίας, Γαλλίας, Βρετανίας και Ιρλανδίας ψάχνοντας για μέταλλα και ίσως είχαν φθάσει στην Ισλανδία, τη Γροιλανδία και την Αμερική.
Αναλυτικά, το σκεπτικό του ο κ. Μαριολάκος το παρέθεσε σε μία εργασία που θα βρείτε δημοσιευμένη στο Διαδίκτυο (www.ekke.gr/estia/Cooper/Mariolakos/New_Mariolakos_greek.pdf). Εκεί, ενημερώνει αρχικά για το πώς και ασχολείται με τέτοιο θέμα ένας γεωλόγος:
«Η γεωμυθολογία είναι ένας κλάδος των γεωεπιστημών που ασχολείται με τις φυσικογεωλογικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια της μυθολογικής εποχής και, μέσω αυτής της ανάλυσης, βρίσκει την αμοιβαία σχέση μεταξύ γεωλογίας και μυθολογίας.
Η δική μου εμπειρία, ως γεωλόγου ο οποίος έχει περάσει τη ζωή του μελετώντας τη γεωλογία της Ελλάδας, έδειξε ότι (…) στην ελληνική μυθολογία περιλαμβάνονται και φυσικογεωλογικές διεργασίες που εξελίσσονται σε πολύ μακρινές περιοχές, όπως στην περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού και αλλού».
Και αναλύει έπειτα διεξοδικά τις αρχαίες πηγές που εξέτασε, όπως το έργο του Πλουτάρχου «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης».

Τα «ύποπτα» ορυχεία
Πια ήταν τα στοιχεία που έδειχναν την παρουσία Μινωιτών στην Αμερική;
Το ένα ήταν ένα μεταλλουργικό ανεξήγητο: οι αρχαιολόγοι των ΗΠΑ έχουν βρει 5.000 ανοιχτά ορυχεία χαλκού (σχεδόν απόλυτα καθαρού) στις ακτές της λίμνης Superior, μεταξύ Μίσιγκαν των ΗΠΑ και Καναδά, απ’ όπου έχουν εξαχθεί κάπου 500.000 τόνοι μεταξύ 2470 – 1050 π.Χ., που… κανένας δεν γνωρίζει πού πήγαν! Συγκεκριμένα, οι τότε Ινδιάνοι των περιοχών αυτών ζούσαν στη Λίθινη Εποχή και μόνο μετά το 1500 π.Χ. αρχίζουν να χρησιμοποιούν περιορισμένες ποσότητες χαλκού – κι αυτές μόνο για κοσμήματα. Ποιος λοιπόν ήταν ο «κλέφτης» κι από πού και πώς ήρθε;
Δεδομένου ότι η Μεσόγειος και η Μεσοποταμία ήταν εκείνες που τότε διέρχονταν την Εποχή του Χαλκού (και ο χαλκός ήταν τότε ακριβότερος κι από το χρυσάφι), οι υποψίες στρέφονται προς τα εκεί.
Κατά εντυπωσιακή μάλιστα συγκυρία, οι μυστηριώδεις μαζικές εξορύξεις χαλκού τόσο στη Βόρεια Αμερική όσο και στην Ισπανία και τη Βρετανία σταμάτησαν γύρω στο 1350 π.Χ. – την εποχή που το ηφαίστειο της Θήρας καθόρισε τη μοίρα των Μινωιτών.
Και οι Ελληνες που παρέλαβαν τη σκυτάλη (Αχαιοί Μυκηναίοι αρχικά, Δωριείς και Ιωνες στη συνέχεια) είναι οι μόνοι που διηγούνται ταξίδια από παλιά στην Ωγυγία (Ισλανδία), το Κρόνιο Πέλαγος και τις δυτικότερες ακτές.
Για το πώς πήγαν, η απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο με το κλειδί που λέγεται γνώση των ωκεάνιων ρευμάτων – των ρευμάτων του ωκεανού που ο Ομηρος περιέγραφε ως βαθύρροο και βαθυδίνη.
Το ρεύμα του Κόλπου του Mεξικού, το περίφημο Gulf Stream, στριφογυρνά στον Ατλαντικό και διακλαδίζεται σε βρόγχους που εισχωρούν στη Μεσόγειο και στη Βαλτική.
Οποιος γνωρίζει αυτές τις υδροτσουλήθρες και τοποθετεί κατάλληλα το σκαρί του επάνω τους «πετάει».
Για παράδειγμα – λέει ο κ. Μαριολάκος – ο Πλούταρχος αποφαίνεται πως ένα σκαρί σαν την «Αργώ» μπορούσε να διανύσει τα 900 χλμ. απόστασης Βρετανίας -Ισλανδίας σε 5 ημέρες (4-5 μίλια/ ώρα).

Μινωικές κρουαζιέρες στο Κρόνιο Πέλαγος

Μινωικές λέξεις και σκίτσα πλοίων περιμένουν την εξήγησή τους στα βράχια των ακτών της Βαλτικής

Τα επιχειρήματα του καθηγητή Μαριολάκου ήταν εντυπωσιακά.
Το δυσθεώρητο όμως του επιτεύγματος δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί παρά μόνο με αποδείξεις για το ότι αρχαϊκά πλοία σαν την «Αργώ» μπορούσαν να πάνε τόσο μακριά – πόσω μάλλον τα ακόμα αρχαιότερα μινωικά. Θυμήθηκα ένα δημοσίευμα του 2010, από νορβηγική εφημερίδα, σύμφωνα με το οποίο είχαν βρεθεί μυστηριώδη γράμματα της περιόδου 1800 – 1000 π.Χ. σκαλισμένα σε γρανίτη.
Τα γράμματα αυτά αποκρυπτογράφησε ως μινωικά ο νορβηγός γλωσσολόγος και ακαδημαϊκός Kjell Aartun και τιμήθηκε γι’ αυτό με το χρυσό μετάλλιο του βασιλιά.
Κατά τον Aartun, οι μινωικές λέξεις μεταφράζονταν«Μαλακός και καθαρός», αναφερόμενες στο μεγαλύτερο κοίτασμα αργύρου όλης της Ευρώπης που είχαν εντοπίσει στο Kongsberg του Οσλο αυτοί οι απίστευτοι κυνηγοί θησαυρών.
Αλλά μήπως είχαν αφήσει και άλλα ίχνη πίσω τους;
Σύμφωνα με τον δρα Μηνά Τσικριτσή, που πρότινος είχε εντοπίσει τον «πήλινο υπολογιστή ναυσιπλοΐας» των Μινωιτών (βλ. www.tovima.gr/science/research/article/?aid=391944), αμφισβήτησε την ερμηνεία του Aartun, αλλά ήταν βέβαιος για το ότι επρόκειτο για Μινωίτες, καθώς μια πρόσφατη μελέτη του προσέθεσε υποστηρικτικά στοιχεία στη θεωρία του καθηγητή Μαριολάκου για πέρασμα στην αντίπερα όχθη του ωκεανού.

Ο Πλούταρχος περί… Καναδά

Μία από τις παράλιες φλέβες χαλκού στη λίμνη Superior των ΗΠΑ, με τα πανάρχαια ίχνη εξόρυξης

Διαβάστε την συνέντευξη του δρα Μηνά Τσικριτσή στον Τάσο Καφαντάρη για «Το Βήμα»
– «Ο Πλούταρχος γράφει:
“Οσο για τη μεγάλη ήπειρο, από την οποία η μεγάλη θάλασσα περιέχεται σε κύκλο, από τα άλλα νησιά απέχει λιγότερο, από την Ωγυγία όμως γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια ταξιδεύοντας με πλοία με κουπιά. (…) Από την ηπειρωτική γη τα κοντινά μέρη κατοικούν Ελληνες, γύρω από κόλπο όχι μικρότερο από την Μαιώτιδα (λίμνη), του οποίου το στόμα βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμα της Κασπίας θάλασσας”.
Οι αποστάσεις μεταξύ Γροιλανδίας, Νέας Γης και νησιού Baffin του Καναδά είναι περίπου 1.140 χλμ., ενώ μεταξύ Νέας Γης και νησιού Baffin είναι περίπου 1.300 χλμ.
Η αναφορά ότι γύρω από τον κόλπο κατοικούν Ελληνες μας φανερώνει μια αποικία στον κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου.
Το σημαντικό όμως στην περιγραφή αυτή είναι ότι μας παρέχει γεωγραφικές πληροφορίες οι οποίες είναι σωστές. Πράγματι, ο κόλπος του Αγ. Λαυρεντίου μοιάζει με τη Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική Θάλασσα, στον Εύξεινο Πόντο) και είναι λίγο μεγαλύτερος.
Οσο για την πληροφορία ότι το στόμιο του κόλπου είναι στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας, κοιτώντας στο Google Earth εύκολα διακρίνουμε ότι τα δύο στόμια βρίσκονται σε βόρειο γεωγραφικό πλάτος 47ο, άρα στην ίδια ευθεία.
Αυτή η πληροφορία είναι και η μοναδική αναφορά στην αρχαία γραμματεία που μας δείχνει ότι μπορούσαν εκείνη την εποχή να προσδιορίζουν το γεωγραφικό πλάτος ενός τόπου.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη στον Πλούταρχο που θεωρώ απόδειξη αληθείας για τα ταξίδια στην Αμερική».
– Δηλαδή… τι;
– «Μας λέει: “Οταν λοιπόν ο αστέρας του Κρόνου, τον οποίο εμείς αποκαλούμε Φαίνοντα ενώ εκείνοι Νυκτούρο, φτάσει στον Ταύρο μετά από περίοδο τριάντα ετών, αφού προετοιμάσουν επί χρόνο πολύ τη θυσία… (ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής)”.
Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να ελέγξουμε αστρονομικά την περίοδο που πιθανόν έγινε το συγκεκριμένο ταξίδι που εξιστορεί.
Ο Πλάτωνας είχε κατατάξει τους πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, σε σειρά από έξω προς τα μέσα ως προς τη Γη, με τα εξής ονόματα: Φαίνοντας (ο Κρόνος), Φαέθοντας (ο Δίας), Πυρόεντας (ο Αρης), Εωσφόρος (η Αφροδίτη), Στίλβοντας (ο Ερμής), Ηλιος και Σελήνη.
Το όνομα Φαίνοντας ετυμολογικά σημαίνει αυτόν που γίνεται ορατός, ενώ η λέξη Νυκτούρος σημαίνει αυτόν που είναι τελευταίος στη νύκτα.
Με χρήση ειδικού προγράμματος αστρονομίας έλεγξα στις γεωγραφικές συντεταγμένες του Καναδά για την εποχή του Πλουτάρχου (1ου αι. μ.Χ.) σε ποια χρονολογία και σε ποιον μήνα ο πλανήτης Κρόνος βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου πριν ανατείλει ο Ηλιος.
Επιβεβαίωσα ότι κάθε 30 σεληνιακά χρόνια εμφανίζεται όντως το φαινόμενο να ανατέλλει ο Κρόνος στον Ταύρο.
Επειτα, πάλι, ο Πλούταρχος λέει: “Τα νησιά που βρίσκονται πέρα κατοικούνται από Ελληνες και βλέπουν τον Ηλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα επί τριάντα μέρες. Και η νύχτα εκεί έχει ελαφρύ σκοτάδι και λυκαυγές που φέγγει από τη δύση”.
Εφόσον το ταξίδι επιστροφής ξεκινούσε αρχές Ιουνίου, τότε πρέπει να ελέγξουμε πού έβλεπαν τον Ηλιο να κρύβεται λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες.
Με κατάλληλο πρόγραμμα βρήκα ότι την εποχή του 1ου αι. π.Χ. στη Γροιλανδία (60ο βόρεια) ο Ηλιος έδυε μία ώρα μεταξύ 4-5 π.μ. και αυτό συνέβαινε για χρονικό διάστημα ενός μήνα, από 9/6 ως και 9/7.
Η ταύτιση αυτή δηλώνει ότι αρχικά ταξίδευαν βόρεια, φθάνοντας κοντά στον Αρκτικό Κύκλο, όπου τη θάλασσα ονόμαζαν Κρόνιο Πέλαγος.
Στην περιοχή αυτή η νύχτα έχει όντως λυκαυγές και ελαφρύ σκοτάδι.
Η αστρονομική σύνδεση, σε συνδυασμό με τις γεωγραφικές γνώσεις των δύο τόπων που έχουν ίδιο γεωγραφικό πλάτος, καταδεικνύει ότι το ταξίδι που περιγράφει ο Πλούταρχος – από την Αμερική στην Καρχηδόνα, το 86 μ.Χ. – όντως συνέβη.

Ίχνη και ίντριγκες στον Νέο Κόσμο

Απίστευτη συλλογή στρατιωτών και αρμάτων στο Ιλινόι, αλλά είναι αληθινή;

Πoια είναι τα αποδεικτικά στοιχεία στις ακτές του Αγίου Λαυρεντίου ή της λίμνης Superior για να δεχτεί ως πιθανό το απίθανο των Μινωιτών στην Αμερική.
Ο Menzies ανέφερε ως τέτοια «1.200 περίπου μινωικά ευρήματα γύρω από τη λίμνη Superior».
Τα πρώτα στοιχεία μη ινδιάνικης εξόρυξης βρέθηκαν σε φλέβες χαλκού, στη χερσόνησο Keweenaw της λίμνης Superior – κοντά σε ένα χωριό που ονομάζεται… Λαύριο (Laurium).
Εκεί βρέθηκε και το πετρόγλυφο ενός άκρως συμβολικού μινωικού πλοίου (βλ.http://megalithicresearch.blogspot.com/2009/12/petroglyph-of-sailing-boa...).
Επίσης, στο Newberry του Μίσιγκαν, είχαν ήδη από το 1896 βρεθεί τρία αγαλματίδια και μία πινακίδα με«περίεργη γραφή».
Κανένας δεν μπορούσε να την ερμηνεύσει τότε, αλλά όταν ο Εβανς προχώρησε στις ανασκαφές της Κνωσού – το 1900 – έγινε προφανές ότι η γραφή συγγένευε με τη Γραμμική Α.
Η πληθώρα όμως των «απεικονιστικών στοιχείων» που παραπέμπουν στη Μεσόγειο βρέθηκε στη συνέχεια σε χέρια ιδιωτών, με τα περισσότερα να καταλήγουν σε άγνωστους συλλέκτες και πολλά – χρυσά και ασημένια – να φημολογείται ότι έχουν λιωθεί από τους άπληστους θηρευτές τους.
Τα περισσότερα είχαν βρεθεί το 1925, από έναν αγρότη του Ιλινόις, τον Orville Lowery, και το 1982 από έναν τυχοδιώκτη, ονόματι Russ Burrows, που ισχυρίστηκε ότι βρήκε ένα ιερό και 13 ασύλητους τάφους σε ένα σύμπλεγμα σπηλαίων, επίσης στο Ιλινόις.
Εν κατακλείδι και συνοπτικά, τα παρατιθέμενα στο Διαδίκτυο ευρήματα επί αμερικανικού εδάφους περιλαμβάνουν πάμπολλες πέτρες με χαραγμένες επάνω τους μορφές στρατιωτών με στολές που θυμίζουν Μινωίτες, Φιλισταίους, Μυκηναίους,
Φοίνικες και Αιγυπτίους, αρκετά πετρόγλυφα με μινωικού και αιγυπτιακού τύπου πλοία, και επιγραφές που άλλες θεωρούνται κυπρομινωικής γραφής και άλλες σύμμεικτες με ετρουσκικές, λατινικές και ελληνικές λέξεις.
Το πιο εύγλωττο όμως οπτικά στοιχείο (εφόσον αποδειχθεί και αυθεντικό) είναι ένα μετάλλιο που βρέθηκε στο Cleveland του Οχάιο το 2006, με τον μινωικό πέλεκυ στη μία πλευρά και στην άλλη τον Πρίγκιπα των Κρίνων, που γνωρίζουμε από την τοιχογραφία στο ανάκτορο της Κνωσού (1690 π.Χ.)!

Αυτόκλητοι αρχαιολόγοι – μεσσίες

Σιωπηλοί μάρτυρες αυτές οι πέτρες του Μίσιγκαν, με μινωικά και μυκηναϊκά πλοία χαραγμένα πάνω τους

To θέμα περιπλέχθηκε περισσότερο όταν τους «Ιντιάνα Τζόουνς του Χαλκού» προσέγγισαν«στρατευμένοι αρχαιολόγοι», εκ μέρους της Εκκλησίας των Μορμόνων, οι οποίοι πάσχιζαν να δικαιώσουν τα ρηθέντα υπό του προφήτη τους ότι την Αμερική είχαν εποικίσει… Ιουδαίοι, γύρω στο 2000 π.Χ.
Εκτοτε έχει στηθεί ένα απίστευτο γαϊτανάκι, με κάθε είδους ερμηνείες των ευρημάτων να ξεφυτρώνουν στο παραεπιστημονικό περιοδικό Ancient American (www.ancientamerican.com/), ενώ η επίσημη αρχαιολογία απέχει.
Αυτή η παράδοξη κατάσταση έχει οδηγήσει σε αδυναμία διασταύρωσης της αλήθειας των ισχυρισμών και στην έκφραση ακραιφνών θεωριών.
Για παράδειγμα, ένας επιγραφολόγος ονόματι Paul Schaffranke ισχυρίστηκε σε διάλεξη του 1995 (βλ. www.youtube.com/watch?v=ZO9OstWDAac) ότι αποκρυπτογράφησε τη σύμμεικτη γραφή των αρχαίων πινακίδων και ότι αυτή διηγείται ένα απίστευτο ρέκβιεμ των πρώτων εκείνων αποίκων της Αμερικής: ότι Ελληνες της Αλεξάνδρειας – φυγάδες της χριστιανοκρατούμενης πλέον Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας – κατέφυγαν στο τελευταίο προπύργιο των Φοινίκων, στη Μαυριτανία, κι από εκεί έφθασαν όλοι μαζί στις Μεγάλες Λίμνες, για να χτίσουν το μεικτό και τελευταίο τους βασίλειο!

Κρητικό DNA στους Ινδιάνους!
Το μόνο επιστημονικό που έχουμε προς υποστήριξη όλων των σεναρίων αποίκισης από τη Μεσόγειο είναι η γενετική μελέτη «Origin and Diffusion of mtDNA Haplogroup X», του 2003 (βλwww.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1180497/).
Σε αυτήν εντοπίστηκε ότι το μιτοχoνδριακό DNA haplogroup X2 που απαντάται στους Κρήτες σε υψηλό ποσοστό (7,2%) απαντάται σε παρόμοια υψηλό ποσοστό (ως 5%) και σε 20.000 μέλη ινδιάνικων φυλών της ΒΑ Αμερικής!
Σε παρόμοιο «ευρασιατικό συμπέρασμα» είχε καταλήξει και η κρανιακή συγκριτική μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν «Old World sources of the first New World human inhabitants: a comparative craniofacial view», του 2001 (βλ.www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11481450).
Επειτα, το 2008, η εργασία μιας ομάδας ερευνητών από πανεπιστήμια της Ελλάδας, των ΗΠΑ, του Καναδά, της Ρωσίας και της Τουρκίας, υπό τον καθηγητή του Αριστοτελείου Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη, έστρεψε τον προβολέα της γενετικής ιχνηλάτησης ακόμα πιο πίσω: αποφάνθηκε βάσει DNA ότι οι Μινωίτες είχαν εγκατασταθεί στην Κρήτη προερχόμενοι από την Ανατολία – τα μέρη που τη 2η χιλιετία π.Χ. κατέλαβαν οι Χετταίοι.
Ας θυμηθούμε εδώ ότι ο Μίνωας είχε παντρευτεί τη μάγισσα πριγκίπισσα των Κόλχων, Πασιφάη.
Να ήταν η Κολχίδα το αδελφό βασίλειο των εκπατρισμένων Μινωιτών;
Το σενάριο ταιριάζει πολύ με το ότι Γεωργιανοί επιγραφολόγοι επιμένουν πως η γλώσσα του Δίσκου της Φαιστού είναι στην ιερατική γραφή της αρχαίας Κολχίδας (βλ.www.tovima.gr/science/article/?aid=251116). Και παίρνουν νέο νόημα για την έκταση της μινωικής θαλασσοκρατίας τα όσα είχε πει στα «Αργοναυτικά» ο Ορφέας, για διαφυγή των Αργοναυτών στη Βαλτική μέσω του Βορυσθένη (Δνείπερου) και κατέβασμα ως το νησί της αδελφής της Μήδειας, Κίρκης, στα ανοιχτά της Μαυριτανίας…
Θα ξαναγράψουμε τα βιβλία;
Είναι όμως αυτά αρκετά για να γράψουμε ξανά τα βιβλία της Ιστορίας, να ξεχάσουμε το «ο Κολόμβος ήταν Χιώτης» και να αποδυθούμε στο «ο Τελευταίος των Μοϊκανών ήταν πατριωτάτσι»; Οχι ακόμα.Κάποιες μούμιες που βρέθηκαν τόσο στην περιοχή «αποίκησης» της Αμερικής όσο και στη γειτονιά του Stonehenge στην Αγγλία ίσως φωτίσουν καλύτερα την υπόθεση.
Αλλά σιγουριά θα έχουμε μόνον αν αποφανθούν επίσημα οι αρχαιολόγοι.
Έτσι ρωτήθηκε ο καθηγητής Ηλίας Μαριολάκος, «εφόσον είστε και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), δεν στέλνετε μια αρχαιολογική αποστολή στη λίμνη Superior;». «Θα έπρεπε, καθόσον τώρα έχουν εντοπιστεί και βυθισμένα λιμενικά έργα στην περιοχή» και απάντησε. «Από επιστημονική άποψη, οι έλληνες επιστήμονες μπορούν να φέρουν σε πέρας το ερευνητικό έργο – και μέσα σε ένα με δύο χρόνια θα είχαμε τις απαντήσεις.
Ομως, το ΚΑΣ είναι ένα γνωμοδοτικό Συμβούλιο, που δεν διαμορφώνει την ερευνητική πολιτική του υπουργείου και, συνεπώς, δεν μπορεί να πάρει αυτό την απόφαση.
Πέραν του υπουργείου, βέβαια, υπάρχουν και τα αρχαιολογικά τμήματα του Πανεπιστημίου.
Αλλά, για να γίνουν αυτά, πρέπει αφενός να βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι και αφετέρου να το θέλουν και να το ζητήσουν οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι μας» συμπλήρωσε με νόημα.

Μινωικά πλοία …; στη Νορβηγία

Οι ατράνταχτες αποδείξεις
Τα νότια παράλια της Νορβηγίας (Oestfold) και της Σουηδίας (Bohuslan), αλλά και ένα νησί της Δανίας καταμεσής της Βαλτικής (Bornholm), είναι διάσπαρτα με πετρόγλυφα μινωικών πλοίων της Εποχής του Χαλκού!
Μάλιστα, το 2005, δύο σουηδοί καθηγητές Αρχαιολογίας (ο Kristian Kristiansen του Πανεπιστημίου του Gothenburg και ο Thomas B. Larsson του Πανεπιστημίου Umea) εξέδωσαν στο Cambridge University Press βιβλίο με τίτλο «Η αυγή της κοινωνίας της Εποχής του Χαλκού»(The Rise of Bronze Age Society), στο οποίο εξηγούν ότι η πληθώρα αυτών των ευρημάτων – αλλά και επιγραφών τόσο σε Γραμμική Α όσο και σε Γραμμική Β – δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά με πολιτισμική επαφή των Μινωιτών και Μυκηναίων με τη Σκανδιναβία.
Σημειώνουν δε ότι πρώτα έφθασαν στη σημερινή Νότια Γερμανία και τη Δανία, όπου έχουν βρεθεί σπαθιά και διαδήματα.
Ένα άλλο πιο χειροπιαστό στοιχείο: το αρχαιότερο σκάφος της Βόρειας Ευρώπης είναι το «Hjortspring» του 350 π.Χ., που τώρα εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας. Ήταν μήκους 21 μέτρων και μετέφερε ως 23 οπλισμένους άνδρες.
Κατασκευαστικά είναι ο πρόγονος των Drakkar των Βίκινγκς, αλλά «παραμένει ανεξήγητη η ιδιορρυθμία πλώρης και πρύμνης».
Μία ιδιορρυθμία εμφανώς υπαρκτή και σε πολλά από τα χαραγμένα σε γρανίτη «σκίτσα» πλοίων της Εποχής του Χαλκού!
Δηλαδή, έχουμε το ενδεχόμενο όχι μόνον να έφθασαν ως εκεί τα πλοία του Μίνωα, αλλά και να μεταλαμπάδευσαν την τεχνογνωσία που έφερε τους Βίκινγκς στη Γροιλανδία και τη Νέα Γη 35 αιώνες αργότερα…
Για όσους εκ των αρχαιολόγων μας επιθυμούν να ψάξουν το θέμα, υπάρχει το σχετικό βιβλίο «A Pre-Roman Iron-Age Warship in Context», που εξέδωσαν το Viking Ship Museum και το Εθνικό Μουσείο της Δανίας, με την επιμέλεια των Ole Crumlin-Pedersen και Athena Trakadas (!)
Για εμάς τους υπόλοιπους, ίσως αρκεί το ότι ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης επανέλαβε αργότερα αυτό το ταξίδι, τον 4ο αι. π.Χ. και περιέγραψε πρώτος και με ακρίβεια το εμπόριο κασσίτερου στην Κορνουάλη, τις παλίρροιες που συναντούσε περιπλέοντας τη Βρετανία, τις διαστάσεις των βρετανικών νησιών, το φιόρδ της Χριστιανίας στη Νορβηγία, τους Γότθους στο νησί Bornholm της Δανίας, τα νησιά Faroe (μεταξύ Σκωτίας και Ισλανδίας, όπου και σήμερα ένα νησάκι ονομάζεται… Mykines) και, τέλος, την Ισλανδία, που τότε πια ονομαζόταν Εσχατη Θούλη.

ellinondiktyo.blogspot.gr

Τα μυστικά μιας ανασκαφής | 360 VR Video |

Το βίντεο αυτό σας μεταφέρει με μορφή 360 μοιρών στην αρχαιολογική ανασκαφή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών στη θέση Πλάσι του Μαραθώνα.

ellinondiktyo.blogspot.gr

Η απίστευτη ζωή των τζιτζικιών....

...είναι πιο συγκινητική απ’ όσο φανταζόμαστε

Σ' αυτό το πανέμορφο και πολύ συγκινητικό βίντεο, μαθαίνουμε τον κύκλο ζωής του ταπεινού και γνώριμου τζιτζικιού, που έχει αρχίσει να τραγουδάει έξω απ' τα παράθυρά μας.
Πιθανότατα δεν γνωρίζατε ότι το τζιτζίκι, με μια πρώιμη μορφή, ζει σαν ταπεινό σκουλήκι κάτω από το έδαφος για δεκαεπτά χρόνια.
Ή πως, από τη στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια, σκαρφαλώνει στα δέντρα, βγάζει φτερά κι αρχίζει να τραγουδά, έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, πεθαίνει.
Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν τουλάχιστον 2.500 είδη τζιτζικιών, τα οποία μπορούν να χωριστούν χονδρικά σε τρεις κατηγορίες.
Κάποια ζουν 17 χρόνια κάτω από τη γη, άλλα 13 και κάποια άλλα 4.
Τα έξι είδη τζιτζικιών που συναντάμε στην Ελλάδα, είναι από αυτά που ζουν 4.

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί.

thepressroom.gr