Προς Ζιμπαμπουίνους επιστολή ΑΑΤΟΝ 4η

Αδελφοί εν Ελλάδι, Ζιμπαμπουίνοι.
Έχων αποστείλει ήδη τρείς επιστολάς εις ημάς, (ίδε Επιστολήν 1ην, Επιστολήν 2αν και Επιστολήν 3ην) και ιδών ότι η ιστορία δεδικαίωτέ μοι, αποστέλλω εις ημάς και τετάρτην επιστολήν, ίνα ενθυμήσω εις ημάς, πως ΑΑΤΟΝ ήξερε τι έλεγε.
Είμεθα δέσμιοι.

Δέσμιοι μερίδας ανθρώπων βολεμένων, οίτινες κατέστησαν τον ήδη διαιρεμένον λαόν, αιχμάλωτον αυτών.
Εναν λαόν, όστις, απο εβδομήκοντα τοις εκατόν ποσοστόν που θα ήτο εάν ήτο ηνωμένος, κατήντησεν να δυκνύει ποσοστά 15 και 20%, διασπασθείς εις κόμματα.
Τουτέστιν, κομματόσκυλα και γλυψιματίαι, κυβερνούσιν με ευτελή ποσοστά της τάξεως του 25 και 30% ολόκληρον λαόν, να καταστρέφωσιν ολόκληρον χώραν.
Είχαμε εκλογάς. Τεραστία η αποχή, μα Γεώργιος, ο τελευταίος των Τρωϊκανών, ελάλησεν εις τον λαόν, τον οποίον επρόδωσεν πολλάκις μην ξεχνώμεν βεβαίως βεβαίως, λέγων. "Ελάβομεν ξεκάθαρον εντολήν απο του λαού τούτου, ίνα συνεχίσωμεν το έργον υμών".
Και ουδείς ηυρέθη ειπείν αυτώ, "Τι λές ορέ μαλθακούλικον, και πρωίμως απογαλακτισθέντα μόσχε; Οποίαν εντολήν έλαβες ορέ τυρόγαλον, όταν το 40% απείχεν, το 7% πίνει καφέν μετα του ΑΑΤΟΝ εις Τορόντον, και μόνον ένα τριάκοντα τοις εκατό του λαού, οι λεγόμενοι "Τριάκοντα Αργύρηδες" ή "κομματόκυνες" (η κομματόσκυλα εις δημοτικήν) σε εψήφισαν;
Και ουδείς είχεν το σθένος να είπει εις το Πάγχονδρον ζαγάριον, (κατά κόσμον Πάγκαλον), "Αφού τα εφάγαμε μαζί, έλα να πάμε μαζί και εις την στενήν, όχι συ όξω και εμείς μέσα".
Σθένος.. ΟΥΔΕΙΣ σας λέγω!
Αμήν λέγω υμίν,
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρίς, θέλει ίδετε το χάος επερχόμενον εις κεφαλάς ημών. Θέλει ίδετε πενίαν και περίοδον ισχνών αγελάδων να περιέρχεται η χώρα και ο λαός αυτής. Θέλετε λάβει αυτό που ανήκει εις εσάς. Έκαστος τον οβολόν αυτού θέλει λάβει. Τουτέστιν, ο λαός, έβαλε τα χεράκια του και έβγαλε τα ματάκια του.
Και πολύ ορθώς εποίησεν, διότι οφθαλμούς είχεν, μα δεν έβλεπε. Ώτα είχε, μα δεν ήκουε. Λαλίαν είχεν, μα ουκ ωμίλει. Ανέμενεν πάντα τα έτη, τα ψιχία, τα πίπτοντα εκ της τραπέζης του πλουσίου, ως κύων. Και με ταύτα εξηγοράζετο και ουκ ελάλη.
Ανοίγων μόνον το στόμαν αυτού δια να λαλεί τρανάς αερολογίας και αφθάστας παπαρίας, και πάντοτε εκ του ασφαλούς, μόνον ανωνύμως, και πάντοτε μετά φόβου, φοβούμενος και τον ίσκιον αυτού.
Έλληνα,
Δεν ξέρω αν σου αξίζει η θεομηνία που έρχεται κατά πάνω σου με καλπασμό, κι ας μην την βλέπεις.
Εγώ την βλέπω όμως, και πάντα την έβλεπα, γιατί ήμουν μακρυά και δεν με τύφλωνε με την σκόνη της, μα εσύ ποτέ δεν την είδες καθαρά.
Το κακό όμως με σένα, είναι πως, δεν θέλησες και ποτέ σου να τη δείς..
Κράτα από σήμερα τα μάτια και τα αφτιά σου ανοιχτά και να 'σαι έτοιμος, έρχεται κάτι πολύ μεγάλο, θυμήσου τα λόγια μου αυτά.

Πηγή