Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – Μέρος Α’

Μια καλά σχεδιασμένη πορεία η οποία δείχνει να φτάνει στην ολοκλήρωσή της

Αν κάνει κάποιος μια σχετικά γρήγορη έρευνα –πράγμα πολύ εύκολο σήμερα- θα διαπιστώσει, πως από άκρο σε άκρο στον πλανήτη όλοι μιλούν για την Νέα Τάξη Πραγμάτων, που είναι ίσως ποιο γνωστή με τους αγγλικούς όρους: New Order.

Πως γίνεται αυτό που κάποτε προκαλούσε το ειρωνικό μειδίαμα σε ορισμένους να αποτελεί σήμερα κεντρικό θέμα συζητήσεων σε όλους σχεδόν τους κύκλους, παγκόσμια;
Η εξήγηση είναι απλή: Διότι αποτελεί μια πραγματικότητα!
Μια εφιαλτική πραγματικότητα που συλλήφθηκε σαν ιδέα σε κάποια αρρωστημένα μυαλά μεταξύ των ναζιστών του Γ’ Ράιχ, και κατέληξε να γίνει στόχος της σημερινής ελίτ.
Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί τόσα πολλά γύρω από αυτό το θέμα, που θα ήταν σίγουρα βαρετό να επαναλάβω εδώ κάποιο σχετικό ιστορικό και τις λεπτομέρειες που σχετίζονται με την γέννηση και την εξάπλωση αυτής της ιδέας. Αυτό που σίγουρα θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες θα είναι μάλλον το δια ταύτα. Το τι περιλαμβάνει δηλαδή αυτή η Νέα Τάξη και σε ποιο βαθμό μπορεί να μας αφορά.
Θα μπορούσα να περιγράψω αυτό το δια ταύτα ως εξής:
Εγκαθίδρυση μιας Διεθνούς Διακυβέρνησης, δηλαδή συγκέντρωση Εξουσίας στα χέρια μιας μικρής ολιγαρχίας που θα κυβερνάει όλο τον Κόσμο.

Αυτό σημαίνει:

• Κατάργηση της Εθνικής Κυριαρχίας Λαών, Εθνών και Κρατών και τη μεταβίβαση της στη «Διεθνή Διακυβέρνηση» (World Government). Αυτό σημαίνει την κατάργηση της Δημοκρατίας μέσα από την κατάργηση της ουσιαστικής έννοιας του Κυρίαρχου Λαού.
• Κατάργηση της οντολογικής υπόστασης του ανθρώπου που προσδιορίζεται από την ελευθερία βούλησης και την μετατροπή του σε άτομο που προσδιορίζεται από “πολιτική ορθότητα”, από στερεότυπα που κατασκευάζει και προωθεί δηλαδή η Διεθνής ολιγαρχική Εξουσία.

Επειδή κανένας λαός και κανένας άνθρωπος δεν θα αυτοχειριαζόταν, επιλέχτηκε για την επιτυχή εφαρμογή αυτού του σχεδίου η παλιά μέθοδος της Δημαγωγίας και της Σοφιστίας, με εφαρμογές που επιτρέπει η σύγχρονη τεχνολογία.
Τελικός στόχος: Η μεταφορά του Κρατικού Πλούτου και η Δήμευση μέρους του Ιδιωτικού, για μεταφορά του σε ξένα κέντρα αποφάσεων (γιατί άραγε αυτή η ξαφνική στροφή προς τον χρυσό;).
Τα μέσα:

1. Κατάργηση του κυριαρχικού δικαιώματος των Κρατών να Δημιουργούν (τυπώνουν) Χρήμα, με συνέπεια τα κράτη να δανείζονται και να χρωστούν αυτά που θα τύπωναν τσάμπα χωρίς να τα χρωστούν σε κανένα. Για τον σκοπό αυτό απαιτούνται οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει με ειρηνικά μέσα, τότε ενεργοποιείται το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ και επιβάλλεται δια της βίας.
2. ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΣΟΦΙΣΤΙΑ, ΜΕ ΥΦΟΣ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑΣ που δήθεν δεν επιδέχεται αντιρρήσεις, προς ένα Λαό που δεν μπορεί να έχει –στο σύνολο- ως γνωστικό αντικείμενο την Γεωπολιτική και την Οικονομία, που θα αναγγέλλουν, ότι αυτά που γίνονται είναι …η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ. Για τον σκοπό αυτό έχουν ενεργοποιηθεί τα ΜΜΕ, το Χόλιγουντ, καθώς και διάφοροι …«στοχαστές».

Μήπως ακούγονται αυτά που περιγράφηκαν ανωτέρω κάπως γνωστά σε όλους εμάς που ζούμε σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη; Μήπως περιγράφουν λίγο πολύ αυτά που βιώνουμε τα τελευταία –τουλάχιστον- δύο χρόνια; Είναι μήπως σύμπτωση; (Βλέπε εδώ)
Αν κάποιοι εξακολουθούν να έχουν ερωτηματικά και αμφιβολίες, ας ρίξουν μια ματιά σε αυτά που έγραφε ο ΔΟΛ στο «έγκριτο» ΒΗΜΑ τον Απρίλιο του 2009:
« Οι ΗΠΑ του Ομπάμα, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ του Μπους, αλλάζουν πολιτική: αντιμετωπίζουν ήδη πρακτικές παγκόσμιας διακυβέρνησης. Με τους άλλους. Σίγουρα, τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις φυσικές καταστροφές, την αντιμετώπιση πάντα πιθανών πανδημιών, καθώς και για μια αποδεκτή ανάπτυξη, σαφές είναι ότι επιβάλλεται η ατομική συμβολή κάθε πολίτη και κάθε χώρας. Αλλά χωρίς παγκόσμιες λύσεις δεν θα υπάρξει σωτηρία.
Η παγκοσμιοποίηση έχει συντελεστεί.
Δεν είναι μόνο κάτι το απαράδεκτο, κι ας περιλαμβάνει και τα απαράδεκτα που ζούμε με την κρίση. Γιατί είναι συνάμα ο μονόδρομος (μάλιστα!) της επιβίωσης όλων. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μία, δεξιά και καταδικαστέα. Μπορεί, αν το θελήσουμε, να είναι πολυπολιτισμική, προοδευτική και συνεπώς θετική και σωτήρια με τους όρους μιας δημοκρατικής παγκόσμιας συλλογικής διακυβέρνησης για ό,τι είναι αναγκαίο.
Οι “εθνικές λύσεις” είναι κίνδυνος. Τις προπαγανδίζουν οι εξίσου καθυστερημένες αριστερά και δεξιά. Όμως, οδηγούν στα χειρότερα. Κυρίως όλους εμάς τους μικρούς που δεν έχουμε καν πειστικούς “συνοριοφύλακες”!»
Και για τους ποιο δύσπιστους, ας δούμε κάποιες σκέψεις από την προεκλογική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ:
«Αποβλέπουμε στη διαμόρφωση ενός πολυμερούς συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης, δημοκρατικά νομιμοποιημένου, με κέντρο έναν αναβαθμισμένο Ο.Η.Ε. Οι μονομερείς επεμβάσεις διαιωνίζουν το πρόβλημα, τροφοδοτούν τη βία, υπονομεύουν την ειρηνική συνύπαρξη των πολιτισμών.» (Βλέπε εδώ - περίπου στη μέση, κάτω από τον υπότιτλο: «Η Ελλάδα στο διεθνές στερέωμα»)

Ήταν αυτή μια πρόσφατη στροφή στους πολιτικούς στόχους του ΠΑΣΟΚ;
Τα πράγματα δείχνουν πως όχι. Ένας από τους τομείς του Κινήματος από το 2005, ήταν Η «Επιτροπή Παγκόσμιας Προοδευτικής Διακυβέρνησης & Διεθνούς Αλληλεγγύης», με συντονιστή τον επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ Σωτήρη Μουσούρη, ο οποίος είχε διατελέσει επίσης αναπληρωτής Γ.Γ. του ΟΗΕ (βλέπε εδώ).
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως δεν φανερώνουν μια καλά σχεδιασμένη πορεία η οποία δείχνει να φτάνει στην ολοκλήρωσή της;
Υπάρχει κάποιος που εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες;
Τότε ας παρακολουθήσει με προσοχή τα όσα έχει να μας πει ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της παγκόσμιας ελίτ:

.

…συνεχίζεται!

alkimosarchive