Έστω εταιρεία του επονείδιστου και κατάπτυστου ιδιωτικού τομέα που θέλει να ανταμείψει τους πολυτιμότερους εργαζομένους της με υψηλούς μισθούς. Έστω ότι για έναν συγκεκριμένο, πολύ αξιόλογο, θέλει να δαπανήσει το ποσό των €6228.
Πόσα από αυτά λέτε ότι παίρνει ο εργαζόμενος αυτός καθαρά στην τσέπη κάθε μήνα;
Θα σας πω εγώ.
€2780 παίρνει.
Το κράτος (με τις ασφαλιστικές και τις φορολογικές εισφορές) ξέρετε πόσα παίρνει;
Τα υπόλοιπα.
€3448.
Υπάρχουν προηγούμενα τέτοιων επαγγελματικών σχέσεων, ειδικά στο επονομαζόμενο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου.
Στη δικιά μας περίπτωση η, επαναλαμβάνω, κατάπτυστη και καταγέλαστη ιδιωτική επιχείρηση πληρώνει για κάθε ακριβό της υπάλληλο όσα θα έπαιρνε άλλος ένας, και μερικά ακόμα ρέστα παραπάνω, στο κράτος.
Για μικρότερες αμοιβές η αναλογία είναι μικρότερη, αλλά παραμένει αξιοθρήνητη.
Αυτός ο πίνακας είναι από το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, στο οποίο περιέχεται και η εξής ιστορία:
"Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που προέρχεται από λογιστήριο εταιρείας μέλους του ΣΕΒ είναι ενδεικτικό:
Για έναν μηχανικό (ασφαλισμένο στο ΤΣΜΕΔΕ, που είναι «ευγενές ταμείο») με μικτό μισθό €2.500 (συνολικό κόστος εργοδότη €3.114, Διάγραμμα 10) ο εργοδότης αποφασίζει να δώσει αύξηση, για να ανταμείψει τη συστηματική προσπάθεια και καλή απόδοσή του.
Του αυξάνει συνεπώς τον μικτό μισθό στις €3.500 (κόστος εργοδότη €4.360).
Στο τέλος, η αύξηση αυτή κοστίζει €1.246 στον εργοδότη και ο εργαζόμενος ανταμείβεται για την παραγωγικότητα του με επιπλέον καθαρές αποδοχές €396.
Το κράτος από την άλλη εξασφαλίζει για τον εαυτό του επιπλέον έσοδο €850, δηλαδή το 68,2% της αύξησης πηγαίνει στο κράτος!"
Αυτά βέβαια είναι πράγματα που όσοι έχουν προσλάβει ανθρώπους ή έχουν δικές τους επιχειρήσεις τα ξέρουν εδώ και χρόνια.
Όπως επίσης ξέρουν ότι με τέτοια εργοδοτικά κόστη, σε πολλές από τις εγχώριες αγορές μια επιχείρηση δεν βγαίνει με τίποτα, δε μπορεί να λειτουργήσει, και μπορεί να επιβιώσει μόνο με έναν τρόπο, που δε λύνει το πρόβλημα κανενός:
Φοροδιαφεύγοντας.
Θοδωρής Γεωργακόπουλος
georgakopoulos.org
Πόσα από αυτά λέτε ότι παίρνει ο εργαζόμενος αυτός καθαρά στην τσέπη κάθε μήνα;
Θα σας πω εγώ.
€2780 παίρνει.
Το κράτος (με τις ασφαλιστικές και τις φορολογικές εισφορές) ξέρετε πόσα παίρνει;
Τα υπόλοιπα.
€3448.
Υπάρχουν προηγούμενα τέτοιων επαγγελματικών σχέσεων, ειδικά στο επονομαζόμενο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου.
Στη δικιά μας περίπτωση η, επαναλαμβάνω, κατάπτυστη και καταγέλαστη ιδιωτική επιχείρηση πληρώνει για κάθε ακριβό της υπάλληλο όσα θα έπαιρνε άλλος ένας, και μερικά ακόμα ρέστα παραπάνω, στο κράτος.
Για μικρότερες αμοιβές η αναλογία είναι μικρότερη, αλλά παραμένει αξιοθρήνητη.
Αυτός ο πίνακας είναι από το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, στο οποίο περιέχεται και η εξής ιστορία:
"Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που προέρχεται από λογιστήριο εταιρείας μέλους του ΣΕΒ είναι ενδεικτικό:
Για έναν μηχανικό (ασφαλισμένο στο ΤΣΜΕΔΕ, που είναι «ευγενές ταμείο») με μικτό μισθό €2.500 (συνολικό κόστος εργοδότη €3.114, Διάγραμμα 10) ο εργοδότης αποφασίζει να δώσει αύξηση, για να ανταμείψει τη συστηματική προσπάθεια και καλή απόδοσή του.
Του αυξάνει συνεπώς τον μικτό μισθό στις €3.500 (κόστος εργοδότη €4.360).
Στο τέλος, η αύξηση αυτή κοστίζει €1.246 στον εργοδότη και ο εργαζόμενος ανταμείβεται για την παραγωγικότητα του με επιπλέον καθαρές αποδοχές €396.
Το κράτος από την άλλη εξασφαλίζει για τον εαυτό του επιπλέον έσοδο €850, δηλαδή το 68,2% της αύξησης πηγαίνει στο κράτος!"
Αυτά βέβαια είναι πράγματα που όσοι έχουν προσλάβει ανθρώπους ή έχουν δικές τους επιχειρήσεις τα ξέρουν εδώ και χρόνια.
Όπως επίσης ξέρουν ότι με τέτοια εργοδοτικά κόστη, σε πολλές από τις εγχώριες αγορές μια επιχείρηση δεν βγαίνει με τίποτα, δε μπορεί να λειτουργήσει, και μπορεί να επιβιώσει μόνο με έναν τρόπο, που δε λύνει το πρόβλημα κανενός:
Φοροδιαφεύγοντας.
Θοδωρής Γεωργακόπουλος
georgakopoulos.org
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ