Περί θεού

Θεός είναι η άγνοια και η πίστη των ανθρώπων, εξού και είναι ακλόνητος, κυρίαρχος πάντων!

«Οι θεοί πέθαναν, ζήτω ο θεός»!
Ο θεός είναι μια ιδέα κι όπως κάθε ιδέα είναι κάτι αφηρημένο. Ο καθένας πιστεύει ότι ο δικός του θεός είναι ο αληθινός, εάν δεν το πίστευε βέβαια δεν θα τον είχε για θεό. Θα «γύρευε τον αληθινό».
Εάν θες να κλονίσεις την πίστη των ανθρώπων δεν παρουσιάζεις έναν άλλο θεό ως αληθινότερο, δεν πρόκειται να το αποδεχτεί, κανένας θεός δε μπορεί να αντιπαρατεθεί με έναν άλλο θεό (ακλόνητη πίστη). Πρώτα διαβάλλεις τον δικό του θεό, κλονίζεις την πίστη του κι έπειτα περιμένεις.
Ο άνθρωπος είναι πολύ αδύναμος, δεν μπορεί να αντέξει την ασημαντότητά του, έχει ανάγκη από ένα στήριγμα, μια ελπίδα. Και η ελπίδα αυτή γεννά τη πίστη. Μόνος του θα γυρέψει να πιστέψει σε κάτι άλλο. Εκεί εμφανίζεις τον δικό σου θεό, που μπορεί να είναι από κάποιο παράγωγο του γιαχβέ, μέχρι μια ιδέα του Πλάτωνα, ως ακόμα και τον μη θεό, αρκεί να του δώσεις μια «λαβή».
Όσο πιο ασύλληπτη η έννοια του θεού, τόσο πιο δυνατή, ακλόνητη, η πίστη. Κι όσο πιο ψηλά και μακριά στο απυρόβλητο, τοποθετήσεις τον θεό, τόσο πιο απρόσβλητος γίνεται. Κι όσο πιο συλλογική η έννοια, τόσο πιο αυθεντική φαντάζει στη σκέψη των ανθρώπων.
Η πίστη είναι το μεγαλύτερο ατύχημα του μυαλού. Ένα δυστύχημα για τις περιπέτειες του ανθρώπινου είδους, ένα μειονέκτημα που τον κρατά δέσμιο σε αυταπάτες.
Πιστεύει πως έχει νόημα η ζωή του, μέρος ενός θεϊκού σχεδίου με ιερό σκοπό.
Νιώθει τόσο σπουδαίος που του είναι αδιανόητο ότι θα πάψει να υπάρχει και γι’ αυτό πιστεύει πως όταν πεθαίνει συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο του σε άλλους κόσμους.
-------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχει θεός, με την έννοια της βούλησης. Αυτό είναι μια ποταπή εφεύρεση της φυλής των εμπόρων ένα πολυεργαλείο ελέγχου που βάφτισαν θεό (κυρίαρχο) και τον εαυτό τους περιούσιο λαό, «πληρεξούσιο διεκπεραιωτή» της εκμετάλλευσης των ανθρώπων.
Ο θεός όπως μπορεί να διαπιστώσει οιοσδήποτε εχέφρων έχει κάτι κοινό με τους εφευρέτες του.
Ένα κακέκτυπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους! Δηλαδή ένας και μοναδικός, άρχοντας των πάντων, δικτατορίσκος ποιμένας, που θέλει δούλους, πλήρης υποταγή, μονομερής αφοσίωση.
Στην εξουσία του όλοι προσκυνούν δίχως αντιρρήσεις. Ορίζει τη ζωή του καθενός αυταρχικά, δεν λογοδοτεί σε κανέναν, αποφασίζει και διατάζει μόνος του, είναι… «θεός»!
Παραδίδοντας την κυριότητά τους οι άνθρωποι σε κάποιον «θεό», τον καθιστούν Κύριο τους.
Ως ανυπόστατη έννοια, μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε ανυπόστατα (κούφια) μυαλά.
Όσο πιο ανόητοι οι άνθρωποι τόσο πιο ανόητη και η έννοια του θεού.
Όσο πιο δουλοπρεπείς οι άνθρωποι τόσο πιο αφέντης ο θεός και άρχοντες οι αντιπρόσωποί του.
Όσο ανόητος είναι κάποιος που δηλώνει αναρχικός, τόσο ανόητος είναι κι αυτός που δηλώνει άθεος, απλώς δηλώνουν αμφότεροι την άγνοιά τους ή την αυταπάτη τους. «Ανώτερη δύναμη», άλλη μια λανθασμένη αντίληψη του ανθρώπου που συγκρίνει τον κόσμο που τον περιβάλλει -όπως τον αντιλαμβάνεται- με τον εαυτό του. «Αφού εγώ είμαι τόσο σπουδαίος, ο Δημιουργός μου θα είναι σπουδαιότερος»! Δεν διανοείται κάτι απλούστερο.
Κάθε πλάσμα είναι θεός, απλά ο άνθρωπος είναι ο πιο εξελιγμένος θεός στη Γη κι ας μην το διανοούνται οι περισσότεροι.
-------------------------------------------------------------
Με τον φόβο κρατούσαν μακριά τους ανθρώπους από τους θεούς. Βρίθει η θεογονία από ιστορίες ανθρώπων που τόλμησαν να αναμετρηθούν με τους θεούς και τιμωρήθηκαν παραδειγματικά ες αεί.
Και ιστορίες που ικανοποίησαν τις ορέξεις των θεών κι είχαν την εύνοιά τους τιμώμενοι ες αεί. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στο κακέκτυπο την παλαιά διαθήκη.
Ο φόβος του θεού να φυλάει τα έρημα. Ο φόβος είναι σύμφυτος όλων των πλασμάτων, αυτός σημαίνει συναγερμό και μας κρατά σε εγρήγορση για να ανταποκριθούμε στους κινδύνους και να αμυνθούμε, δεν μπορούμε να τον αποβάλουμε είναι βαθιά ριζωμένος κι όσοι δεν τον αισθάνονται απλώς έχουν άγνοια κινδύνου, ειδάλλως ο μηχανισμός θα ετίθετο σε λειτουργία ασυνείδητα.
Η συνειδητοποίηση της θνητότητας από τον άνθρωπο -κάποια στιγμή κατά την εξέλιξή του, τον έφερε αντιμέτωπο με τον φόβο της ανυπαρξίας, της μη ζωής. Αυτόν τον φόβο εκμεταλλεύεται η φυλή των εμπόρων κι έχουν αναγάγει τον θάνατο ως κάτι συγκλονιστικό -άλλη μια ψευδής αίσθηση- και μοιράζουν φρούδες ελπίδες για την συνέχεια της ζωής, δημιουργώντας «εμπορικούς κόμβους».
Ο άνθρωπος μέσα στο αστικό περιβάλλον είναι καλά προφυλαγμένος κι έχει ελάχιστα πράγματα να νοιαστεί για την επιβίωσή του. Έτσι το ένστικτο του φόβου ενεργοποιείται κυρίως στην ιδέα του θανάτου.
Χωρίς τον διάβολο δεν θα υπήρχε θεός. Επινόησαν τον καλό και τον κακό για να καλύψουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης βούλησης. Έπρεπε να αιτιολογήσουν την πηγή του κακού στην ανθρώπινη σκέψη. Κάποιος ο οποίος διαβάλλει τον άνθρωπο για να βρίσκει ρόλο ο θεός σαν ποιμένας.
Διαρκεστέρα και μεγαλυτέρα απάτη στην ιστορία δεν πρέπει να υπάρχει άλλη από αυτή του Γιαχβέ. Υπόσχονται πράγματα όπως μιαν άλλη ζωή μετά θάνατον, ανυπόστατη όπου δεν πρόκειται ποτέ να αποδειχτεί το φιάσκο της επιχείρησής τους.
Η γη έχει 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής, ο άνθρωπος μισό εκατομμύριο περίπου κι ο Γιαχβέ εμφανίστηκε στη «σκηνή» μόλις τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια πριν.
Που κρυβόταν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί εμφανίστηκε μαζί με την γνώση ο Θεός; Η γνώση στα χέρια ενός κακοποιού είναι εγχειρίδιο δολοφονικό! Η γνώση πως το άγνωστο είναι ανεξήγητο, έδωσε στους εφευρέτες του θεού ένα πεδίο βολής λαμπρό· το νου σου!
-------------------------------------------------------------
Το θείον, με την έννοια της χάρης δεν έχει βούληση. Το θείον το βιώνουν όλοι, όντα και μη όντα, αλλά μόνον ο σοφός Άνθρωπος αντιλαμβάνεται αυτή τη χάρη. Το «χάδι» της φύσης που γαληνεύει τη ζωή. Πουθενά αλλού στο σύμπαν -είμαι πεπεισμένος- δεν υπάρχει αυτό το θείον!
Το θείον το περίοπτον και θεσπέσιον το σμίκρυναν σε θεό άφαντον και οικτρόν.
Θείον είναι το εύμορφον, κάθε τι που έχει μορφή από ένα έντομο μέχρι ένα βουνό.
Η Θεία χάρη τους, η ιερότητά τους, εκδηλώνεται στην χρησιμότητά τους. Εν αντιθέσει με τον Θεό που είναι άμορφος, άυλος, δηλαδή ανυπόστατος.
Οι πρώτοι άνθρωποι, του Αιγαίου, αντιλήφθηκαν την ουσία του Θείου και την ιερότητα του, την ακρογωνιαία σημασία για την ύπαρξη αυτών και του περιβάλλοντός τους. Εν αντιθέσει με τους γείτονές τους που δεν μπορούσαν να το κατανοήσουν και το παρέφρασαν ως Θεό, αποδίδοντας του μαγικές ιδιότητες υπερφυσικές που δεν τις είχε.
Κάποιοι λοιπόν πιο πονηροί που αντιλήφθηκαν την δύναμη που έχει επάνω στους ανθρώπους όλη αυτή η δήθεν μαγεία, την υιοθέτησαν και με την γνώση που απέκτησαν από τους ανθρώπους, δήλωσαν αντιπρόσωποι των Θεών (μάγοι). Στο αρχικό στάδιο απέδωσαν μορφή ζώων στα φυσικά φαινόμενα και με την εξέλιξη της γνώσης προσέδωσαν ανθρώπινη μορφή για να αποκτήσουν έρεισμα στην απευθείας -δήθεν- συγγένειά τους με τους θεούς.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις γνώσεις, ως δήθεν κληρονομικό χάρισμα που μετέδιδαν από γενιά σε γενιά «μάγων» σε μια σειρά «μυστηρίων», εκμεταλλεύτηκαν την αφέλεια των πιστών και συνεχίζουν, ώστε να ζούνε σα βασιλιάδες.
Τα ζώα γυρεύουνε θεό (ποιμένα), οι άνθρωποι γυρεύουνε μυαλό!
-------------------------------------------------------------
Υπογραμμίζω την ανυπόστατη θεωρία του Γιαχβέ ως προϊόν μελετημένης εγκληματικής ενέργειας κατά της ανθρωπότητας και απόδειξη των λόγων μου είναι ο φασισμός της επιβολής του και η απαγόρευση της διαπόμπευσής του!
Τι Θεός είναι αυτός που αδυνατεί να υπερασπιστεί την τιμή του κι ερήμην του τον υπερασπίζονται αυτεπαγγέλτως στη γη, οι φαρισαίοι δικηγόροι του διαβόλου;
Εσύ που είσαι το χειρότερο κτήνος στην γη θα έθετες ποτέ σε δοκιμασία τα παιδιά σου για να διαπιστώσεις την αρετή τους; Ο Γιαχβέ αφού ξέρει τι έχεις μέσα σου -το ποιόν σου- γιατί σε θέτει σε δοκιμασία; Τι σόι Παντογνώστης είναι;
Εσύ το χειρότερο κτήνος στη γη θα έστελνες ποτέ τα παιδιά σου στην αιώνια κόλαση για να τα τιμωρήσεις; Ο Γιαχβέ γιατί τα στέλνει στην κόλαση για να τα τιμωρήσει; Τι σόι Πανάγαθος είναι;
Εσύ το χειρότερο κτήνος στη γη θα επέτρεπες στα παιδιά σου να σκοτώνονται μεταξύ τους; Ο Γιαχβέ γιατί επιτρέπει την εκατόμβη τόσων αθώων παιδιών καθημερινά; Τι σόι Παντοδύναμος είναι;

Τι σόι Θεός είναι αυτός; Το μοναδικό «είναι» στο Σύμπαν που δεν προήλθε από έρωτα!
Τι καλό προσδοκάς από ανέραστο σπέρμα;


Υ.Γ. Ο Γιαχβέ είναι «δεκανίκι των κουρασμένων», δεν πήρε τίποτα από την αίγλη των αρχαίων θεών, παρέμεινε Εβραίος, το βασίλειό του είναι του υποκόσμου, ένα γκέτο, κι ο ίδιος ένας παρηκμασμένος που κήρυξε πόλεμο «κατά της ζωής, κατά της Φύσης, κατά της βούλησης για ζωή», που είναι «το μηδέν που θεοποιήθηκε». Ο κόσμος των Ευαγγελίων είναι κόσμος «ρωσικού μυθιστορήματος», όπου έχουν δώσει ραντεβού αποβράσματα της κοινωνίας, νευρώσεις και παιδική ηλιθιότητα.
Νίτσε

kykladiosnireus.blogspot.com/