“Θετική Ενέργεια”: η μάστιγα της εποχής

Θετική ενέργεια: η εικονική αυτοπραγμάτωση και η νομιζόμενη άμυνα των ατόμων που βλέπουν παντού απειλές και εχθρούς, και πιστεύουν ότι τα ξορκίζουν πείθοντας τον κόσμο ότι περνάνε και νιώθουν τέλεια.
Κάτι σαν το ‘είμαι καλά, περνάω μια χαρά, θέλω να του πεις ψέματα’ της Πέγκυς Ζήνα.
Όλα είναι εντάξει επειδή έτσι αποφάσισαν να δηλώσουν.
Και γύρω γύρω πέφτουν βόμβες και μαχαιρώματα.
Από συναισθηματικό καταφύγιο, το δόγμα της θετικής ενέργειας έχει εξελιχθεί σε ολόκληρο σύστημα σκέψης και αντίληψης, που ασυλλόγιστα εξωραΐζει και την πιο σκατένια πτυχή των πραγμάτων, προς όφελος της νηπιακής ψυχολογίας του εκάστοτε θιασώτη της.
Για κάποιους ανθρώπους είναι απλώς αδύνατο να αποδεχτούν ότι πέρα από τις καλές, υπάρχουν και οι πραγματικά αισχρές, ανυπόφορες, ελεεινές στιγμές στη ζωή.
Και τέλος.
Χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς περαιτέρω διαπραγματεύσεις.
Plain shit.
Αντιδραστικά, και σε πλήρη άρνηση όντες, επιλέγουν όχι να διδαχθούν κάτι από την ατυχία, αλλά να τη μεταμφιέσουν σε κάτι αισιόδοξο, λες και τα λόγια με τα οποία περιβάλλεται μία μαλακία θα την κάνουν λιγότερο μαλακία.
Η όλη εκστρατεία κουκουλώματος και βαυκαλισμού αποκτά

Μια ένσταση μας έσωσε

H περίπτωση Γιαννιώτη και η Ελληνική Λεβεντιά

Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τους φετινούς Ολυμπιακούς αγώνες.
Ζορίζομαι, μπλοκάρω, ταραχεύομαι που λέμε και στο χωριό μου.
Δεν μου έχει περάσει ακόμη η καντήφλα του Αθήνα 2004, ακόμη πονάνε η τσέπη μου και η συνείδησή μου.
Άσε που αρνούμαι πλέον να παραμυθιαστώ με το δόγμα Χρήστου Τζέκου, ότι «ντοπαρισμένοι είναι μόνο όσοι πιάνονται».
Οι Ρώσοι σαν να λέμε που πληρώσανε χρυσά (sic) όλα τα μετάλλια των προηγουμένων αγώνων.
Και όλοι οι υπόλοιποι είναι καθαροί, όλοι οι υπόλοιποι είναι πεντακάθαροι, όλοι οι υπόλοιποι είναι πάλλευκοι.
Κι ύστερα η γιαγιά έστρωσε το κρεβάτι κι έβαλε τον λύκο τον κακό για ύπνο.
Αλήθεια να λέμε παιδιά, οι φετινοί Ολυμπιακοί δεν μας ταξιδεύουν όπως οι προηγούμενες διοργανώσεις.
Είναι που τα είδωλα μοιάζουν λίγο πιο ξεθωριασμένα, είναι που η διοργάνωση το μάζεψε λίγο το φαντασμαγορικόν της υποθέσεως, είναι που η ντόπα (ναι, θα επιμείνω σ’ αυτό!) τα σκιάζει όλα, είναι που ο ερασιτεχνισμός έχει πάει έναν πολύ μακρύ περίπατο, είναι που έχει γεμίσει ο χωροχρόνος διοργανώσεις και δεν περιμένουμε κάθε 4 χρόνια να δούμε τους υπερανθρώπους, είναι που αυτούς ακριβώς τους υπερανθρώπους τους κόντυναν τα social media και τους προσγείωσαν στα επίπεδα τα δικά μας.
Τα επίπεδα της καθημερινότητας και της μετριότητας. Αλλά έτσι δεν χτίζονται είδωλα…
Όπως δεν χτίζονται είδωλα με τουί βουλευτών της Χρυσής Αυγής, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ατοπήματα άλλων εποχών.
Το κατάλαβε αυτό η Βούλα Παπαχρήστου, μόνο που το κατάλαβε κατόπιν εορτής.
Αφού πια είχε εισβάλλει στο κεφάλι της όλη αυτή η φιλολογία για το αν θα εξέφραζε όλο το έθνος ή μόνο ένα μικρό μέρους του με το επικείμενο μετάλλιό της.
Κι όπως γνωρίζουν όλοι οι έμπειροι προπονητές (με προεξάρχοντα τον Μουρίνιο), άμα καρφωθεί μια ιδέα στο κεφάλι του αθλητή αρχίζει να ξεχνάει τον πρωταρχικό του σκοπό. Που είναι να κερδίζει τους αντιπάλους του και όχι τα φαντάσματά του. Κρίμα γιατί όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία και κανείς δεν είναι ένοχος μέχρις αποδείξεως του εναντίου.
Από εκεί και πέρα μας μένουν οι νίκες και οι ευγενικές παρουσίες της Κορακάκηκαι του Πετρούνια. Καλοδεχούμενες αναμφιβόλως, όπως και τα μετάλλιά τους που κατακτήθηκαν με προσωπικούς κόπους και θυσίες.
Και το μετάλλιο του Γιαννιώτηεπίσης, αλλά όλα αυτά μπορεί κανείς να τα εντάξει στα αναμενόμενα. Δεν θα τρίτωνε το κακό με Ολυμπιακούς δίχως χρυσό για την πατρίδα και τέλος είναι τόσο τυχερός ο Τσίπρας που θα το φρόντιζε η μοίρα το ζήτημα.
Εκείνο ωστόσο που για μένα ξεχώρισε και την έσωσε μέσα μου την υπόληψη των Αγώνων, ήταν η χειρονομία του Γιαννιώτη.
Ότι δηλαδή ζήτησε να αποσυρθεί η ένσταση της ελληνικής πλευράς για την πρωτιά του αντιπάλου του.
Εγώ το λέω μαγκιά, εγώ το λέω κιμπαριλίκι, εγώ το λέω λεβεντιά.
Αυτό το πράγμα εν ολίγοις που μας μάθαιναν στο σχολείο ότι χαρακτηρίζει τη φυλή μας και ύστερα ψάχναμε με το μικροσκόπιο για να το βρούμε.
Ο Γιάννιώτης λοιπόν, απέδειξε ότι είναι λεβέντης.
Ότι ξέρει τι του γίνεται, ότι πατάει γερά στα πόδια του, ότι δεν ασκείται στο εθνικό άθλημα της μίρλας. Ότι γνωρίζει πολύ καλά πως εκεί που έφτασε δεν είναι λίγο.
Κι αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα που μπορεί κανείς να λάβει τόσο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες όσο και από τη ζωή την ίδια…
τουΧρήστου Ξανθάκη
newpost.gr

Οι πιο ξεχωριστοί άνθρωποι είναι συχνά και οι πιο χαμένοι

Τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους, εκείνους που συνεχίζουν να ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά, τους αναγνωρίζεις συνήθως απ’το βλέμμα… «έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης.
Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών τους, έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα.
Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα.
Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη»
Οι άνθρωποι αυτοί είναι συχνά μελαγχολικοί και χαμένοι στις σκέψεις τους.
Ψάχνονται συνεχώς, αποζητούν να μάθουν τον εαυτό τους, τους γύρω τους, τον κόσμο, τη ζωή.
ε φοβούνται να κοιτάξουν κατάματα τα συναισθήματά τους και να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους. Θέλουν να ζήσουν.
Αληθινά, έντονα, αυθεντικά ,με πάθος, με μαγεία και αναζητούν συνταξιδιώτες στην ιδανική αυτή πορεία, που έχουν φανταστεί.

Είναι συνήθως αρκετά ονειροπόλοι, έχουν μια ιδεατή εικόνα της πραγματικότητας και της ζωής τους και προσπαθούν με κατωφερείς νοητικές διεργασίες να την εφαρμόσουν στα πράγματα.
Γι’αυτό προσπαθούν να ελέγξουν όσο το δυνατόν περισσότερο το περιβάλλον τους, υπεραναλύοντας συχνά καταστάσεις.
Δύσκολα συμβιβάζονται με το μέτριο, το εύκαιρο, το περιστασιακό, προτιμούν να απέχουν παρά να βρίσκονται σε μια κατάσταση που δεν τους γεμίζει.
Προτιμούν να περιπλανιούνται απ’το να βρίσκονται σε ένα ασφαλές τέλμα.
Γι’αυτό θέτουν συνεχώς ερωτήματα, δε φοβούνται τις αλλαγές, αντίθετα, τις επιδιώκουν-καμιά φορά και σε υπερβολικό βαθμό με αποτέλεσμα να χάνονται.
Αμφισβητούν και αναθεωρούν καταστάσεις, δε χωράνε σε καλούπια ,δε μπορούν να στριμωχτούν σε μονοδιάστατους κόσμους με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε μια διαρκή αναζήτηση ταυτότητας, σε ένα συνεχές ψυχολογικό μορατόριουμ.
Έχουν δυσκολία στις δεσμεύσεις γιατί νιώθουν ότι τους περιορίζουν.
Ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι ότι θα βαρεθούν και έχουν έντονες τάσεις φυγής.

Και αυτός ο φόβος ίσως σχετίζεται αρκετά με τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες τους, που αποκλίνουν από τον κύριο κορμό των άλλων, κάνοντάς τους να νιώθουν ότι «κανείς δεν τους καταλαβαίνει».
Έχουν συναισθηματικές διακυμάνσεις, βιώνουν έντονο άγχος και συχνά μοναξιά.
Μπορεί να βρίσκονται με μια παρέα αλλά νοητικά και συναισθηματικά να απουσιάζουν και να μη νιώθουν κανένα δέσιμο αλλά, αντίθετα, κενό.
Ποια είναι η λύση για αυτούς τους ανθρώπους-αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει;
H πρώτη είναι να ακολουθήσουν τη συμβατική οδό, να πάνε με το ρεύμα.
Συνήθως βέβαια σε τέτοια πλαίσια οι άνθρωποι αυτοί υποεκτιμώνται.
Η εναλλακτική λύση είναι η επίμονη-και συχνά επίπονη-αναζήτηση ανθρώπων με παρόμοιο προσανατολισμό.
«Είσαι ένα έργο τέχνης.
Δε θα σε εκτιμήσουν όλοι, αλλά όσοι σε προσέξουν, θα σε θυμούνται για πάντα».

Συγγραφέας Σιμόνη Ζαρκάδα
Φοιτήτρια Ψυχολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών, μα κυρίως συλλέκτρια στιγμών.
Δυναμική στο παρόν,αισιόδοξη για το μέλλον, πάντα και παντού ονειροπόλα και σκεπτόμενη....
Μ'αρέσει να βρίσκω κομμάτια του εαυτού μου μέσα στην τέχνη.
Θεωρώ ότι τα ταξίδια είναι η πιο ουσιαστική επένδυση που μπορεί να κάνει κανείς.
Μα κυρίως αγαπώ τους ανθρώπους και πιστεύω ότι είναι το μεγαλύτερο "κεφάλαιο" και η πνοή, που δίνει νόημα σε αυτόν τον κόσμο.

enallaktikidrasi.com

Στην Ελλάδα έπαθε σοκ ακόμα και το «Δόγμα του σοκ»

Το ΔΝΤ δίνει στην δημοσιότητα έκθεση με την οποία παραδέχεται τα «λάθη» που διέπραξε στο πρώτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ελλάδας αλλά στην Ελλάδα κανείς δεν ασχολείται με το θέμα, λες και η χώρα δεν διαλύθηκε εξαιτίας αυτών των «λαθών».
Την ώρα που το ΔΝΤ παραδέχεται το τεράστιο ρίσκο του προγράμματος, λάθος εκτιμήσεις, λάθος προβλέψεις, λάθος υποθέσεις και την γνώση πως το χρέος της Ελλάδας ήταν μη βιώσιμο, ο Αλέξης Τσίπρας «ο άνθρωπος που υποσχόταν έξοδο από τα Μνημόνια και ψήφισε ήδη τρία» εγκαινίαζε με τυμπανκρουσίες ένα επαρχιακό αεροδρόμιο περιορισμένης δυναμικής, το οποίο θα καταλήξει, όπως συνέβη με πολλά άλλα, σε γερμανικά χέρια.
Φυσικά, εφτά σχεδόν χρόνια μετά την προσφυγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας.
Οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία, η κυβέρνηση Παπανδρέου που οδήγησε την Ελλάδα στο ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις Παπαδήμου, Σαμαρά και Τσίπρα που εφαρμόζουν τα σχέδια του ΔΝΤ που οδηγούν στην εξαφάνιση της Ελλάδας δεν έχουν καμία ευθύνη για τίποτα.
Το ΔΝΤ παραδέχεται πως το χρέος της Ελλάδας ήταν μη βιώσιμο ό,τι κι αν έκανε η Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα συνεχίζει στον δρόμο της καταστροφής.
Η Ελλάδα συνεχίζει στον δρόμο της εξαθλίωσης, της μαζικής μετανάστευσης των Ελλήνων και της υποδούλωσής της για πάντα.
Η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε χέρια αριστερών και δεξιών απατεώνων και της μαφιοκρατίας των ολιγαρχών που λυμαίνονται τη χώρα επί δεκαετίες.
Οι Έλληνες παρακολουθούν απαθείς, πιστεύοντας πως ο καθένας τους -ξεχωριστά- θα την γλιτώσει.
Δικαιολογία για την αφασία και την απάθεια των Ελλήνων το «Δόγμα του σοκ».
Εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία και με όλες τις λεπτομέρειες της απάτης γνωστές σε όλους, το σοκ δεν είναι επαρκής δικαιολογία.
Εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία, το δόγμα του σοκ έχει πάθει σοκ με την αφασία των Ελλήνων.
Με την Ελλάδα και επίσημα προτεκτοράτο, ο επόμενος σωτήρας προβλέπεται να είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γόνος μιας οικογενείας που ξέσκισε τη χώρα επί δεκαετίες και συνεχίζει να τρώει από τις σάρκες της.
Οι Έλληνες πρέπει να οργανωθούν, να αντεπιτεθούν και να απελευθερώσουν τη χώρα τους.

Αυτά.

(Στη φωτογραφία η Ελλάδα του 2016. Όλες οι τελετές στην Ελλάδα μοιάζουν με βαφτίσια ή με μνημόσυνο. Βοήθειά σας.)
pitsirikos.net

Δραματικά Κατώτεροι των Περιστάσεων!

Σηκώθηκε κουρνιαχτός από τις δηλώσεις της καρακαηδόνας που είναι επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κι έγινε πάλι πρώτη είδηση, μια πρόσφατη έκθεση που επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά ευθαρσώς την ομολογία της αποτυχίας του ελληνικού προγράμματος «διάσωσης» -κι όλοι όσοι παρακολουθούμε αυτό το παρανοϊκό παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας και στην καμπούρα της δύστυχης Ελλάδας, όλα αυτά τα χρόνια, πραγματικά απορούμε για τον ξαφνικό θόρυβο.
Αναρωτιόμαστε, προς τι όλη αυτή η φασαρία, αφού αυτά τα πράγματα είναι γνωστά εδώ και μια πενταετία.Ήταν Οκτώβριος του 2012, όταν δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά, από το ίδιο το Ταμείο, η ομολογία ότι η λιτότητα δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα κι ότι το φάρμακο της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης, είναι και αναποτελεσματικό αλλά και θανατηφόρο για τον «ασθενή».
Παράλληλα, τον τελευταίο καιρό, πυκνώνουν και τα δημοσιεύματα που τεκμηριώνουν ότι το ελληνικό πρόγραμμα «διάσωσης» ήταν μια πρόχειρα στημένη απάτη κατά πάντων, προκειμένου να σωθούν οι πιστώτριες τράπεζες, πρωτίστως οι γερμανικές και οι γαλλικές, από την έκθεσή τους στην ανομολόγητα χρεοκοπημένη Ελλάδα.
Για πολλοστή φορά, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια, το ΔΝΤ παραδέχεται τα λάθη του, αλλά για εμάς εδώ στην Ψωροκώσταινα, πέρα βρέχει και θα το συζητάμε το θέμα μέχρι αύριο, άντε μεθαύριο, ώσπου να βρεθεί κάτι άλλο, περισσότερο ή λιγότερο πιπεράτο, για να μας τραβήξει την προσοχή.
Επειδή κάποτε, ανοήτως ασφαλώς, και πνιγμένοι στις αυταπάτες μας, πιαστήκαμε από τα μαλλιά μας, περιμένοντας άλλα και λέγοντας ότι ικανή και αναγκαία συνθήκη, ήταν να απαλλαγούμε από τους αθλίους!
Ήρθαν όμως ετούτοι εδώ και αποδείχτηκαν ακόμα αθλιότεροι, αφού στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτούς δεν τους κρατούσε κανείς από πουθενά, όπως συνέβαινε με τους προηγούμενους που είχαν τις φωλιές τους αρκούντως λερωμένες από τις βρομιές δεκαετιών.
Αθλιότεροι, δεδομένου ότι επιδόθηκαν σε κωμικούς λεονταρισμούς καθ’ όλο το πρώτο εξάμηνο του 2015 και στη συνέχεια μας φόρτωσαν με ακόμα πιο ασήκωτα βάρη, ακόμα περισσότερη δυστυχία, ακόμα φρικτοτερα άλγη.
Παρά τις αυταπάτες μας, δεν περιμέναμε, βέβαια, ούτε να σχίσουν τα ειδεχθή μνημόνια ούτε να τα καταργήσουν με έναν νόμο κι ένα άρθρο, όπως έλεγαν με στόμφο, αερολογώντας, οι ρωποπερπερήθρες.
Αυτό που περιμέναμε ήταν να θέσουν στα διεθνή φόρα το ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας, απόρροια των αποτυχημένων προγραμμάτων «διάσωσης», που έχουν δημιουργήσει στην Ελλάδα στρατιές ανέργων, εκατόμβες αυτοχείρων και διαλυμένες προνοιακές δομές.
Αυτό που περιμέναμε ήταν να εκμεταλλευθούν το διεθνές κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε με το αλησμόνητο “this is a coup”, του περασμένου καλοκαιριού.
Φρούδες ελπίδες για άλλη μια φορά από ένα πολιτικό σύστημα τόσο κατώτερο των δραματικών περιστάσεων.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, οι ανεκδιήγητοι που μας κυβερνούν, απομένουν να εκλιπαρούν τον σύγχρονο δόκτορα Γιόζεφ Μένγκελε για το «χαριστικό» κούρεμα ενός χρέους, που αφενός παραμένει ύποπτο γιατί παρά τις ψευδείς εξαγγελίες δεν έχει ελεγχθεί, παρόλο που αυτό αποτελεί… μνημονιακή υποχρέωση κι αφετέρου παράνομο, επειδή είναι αδύνατον να αποπληρωθεί χωρίς να σταματήσει να σκορπίζεται αυτός ο όλεθρος και χωρίς να συνεχίζεται η εκθεμελίωση της ελληνικής κοινωνίας.

by Raskolnick
Φωτοκολάζ: Indifference
raskolnick.wordpress.com

Ξεφορτωθήκαμε και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η χώρα μας, αφού η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πέρασε από το ελληνικό Δημόσιο στο ιταλικό Δημόσιο.
Δημόσιο να ‘ναι κι ας είναι και της Τουρκίας.
Σημασία έχει να μην πέσει η περιουσία των Ελλήνων στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών.
Βέβαια, και οι ιταλικοί σιδηρόδομοι θα αποκρατικοποιηθούν αλλά μπορεί να τους πάρει το δημόσιο της Γαλλίας, οπότε θα είμαστε πάλι νικητές.
Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλήθηκε έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ στο ιταλικό Δημόσιο, αν και η Γιουβέντους έδινε τα ίδια χρήματα και τρεις ποδοσφαιριστές.
Η τιμή πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θεωρείται χαμηλή γιατί ξεκίνησαν οι θερινές εκπτώσεις και το αφεντικό τρελάθηκε.
Για την επίτευξη της συμφωνίας δεν υπήρξαν δυσκολίες, αφού οι Ιταλοί τα βρήκαν με τους Κινέζους της COSCO και με τους Ρώσους, ενώ οι Γερμανοί δεν έφεραν αντιρρήσεις γιατί η SIEMENS δεν φτιάχνει τρένα.
Μόλις οι Ιταλοί συμφώνησαν με τους Κινέζους και τους Ρώσους, βάρεσαν παλαμάκια, για να έρθουν οι Έλληνες σερβιτόροι του ΤΑΙΠΕΔ με τα συμβόλαια και τις σαμπάνιες.
Το θετικό με την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι πως οι Ιταλοί δεν θα πάρουν τα τρένα και τους σιδηρόδρομους από την Ελλάδα. Θα τα αφήσουν εδώ, για να παίζουμε κι εμείς.
Οι Ιταλοί τα τρένα, οι Γερμανοί τα αεροδρόμια, οι Κινέζοι τα λιμάνια, οπότε άντε να αγοράσει κάποιος τώρα και τους Έλληνες να τους πάει σε καμιά έρημο, ώστε να έρθει επιτέλους η ανάπτυξη στην Ελλάδα.

Μένουμε Ευρώπη.

(Έχω μια απορία για τους Έλληνες του ΤΑΙΠΕΔ και όσους Έλληνες εμπλέκονται στο ξεπούλημα και τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας: δεν ντρέπονται; Και καλά που δεν ντρέπονται, αλλά δεν φοβούνται. Μάλλον θα το θεωρούν τιμητικό και πατριωτικό αυτό που κάνουν. Ο μισθός να πέφτει.)

pitsirikos.net

Πως καταργούμε τον "εγωισμό" μας

Παραιτήσου από την επιθυμία να έχεις δίκιο
Όταν παραιτείσαι από την επιθυμία να έχεις δίκιο, ισχυροποιείς τον δεσμό σου με την Ύπαρξη.
Να θυμάσαι ότι το «Εγώ» είναι ένας αποφασισμένος πολεμιστής.
Πολλοί άνθρωποι διαλύουν όμορφες σχέσεις από την προσκόλληση στην επιθυμία να έχουν πάντα δίκιο.
Παραιτηθείτε από αυτή την εγωιστική ανάγκη, σταματώντας τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας και ρωτώντας τον : «Θέλω να έχω δίκιο ή να είμαι ευτυχισμένος;»
Όταν διαλέγεις την ευτυχία, την αγάπη, την πνευματικότητα, η σύνδεση σου με την Ύπαρξη δυναμώνει.
Τότε η Υπέρτατη Πηγή ξεκινά να συνεργάζεται μαζί σου στην δημιουργία της ζωής που σκοπεύεις να ζήσεις.
Παραιτήσου από την επιθυμία να είσαι ανώτερος
Η αληθινή αρχοντιά δεν είναι να είσαι καλύτερος από τους άλλους.
Είναι να γίνεις καλύτερος από τον παλιό σου εαυτό.
Δώσε προσοχή στην δική σου εξέλιξη διατηρώντας σταθερή την επίγνωση ότι κανένας σ’ αυτόν τον πλανήτη δεν είναι καλύτερος από κανέναν άλλο.
Όλοι μας απορρέουμε από την ίδια δημιουργική πηγή ζωής.
Όλοι έχουμε αποστολή να αντιληφθούμε την σπουδαιότητα της ύπαρξής μας.
Ότι χρειαζόμαστε για να διεκπεραιώσουμε το πεπρωμένο μας, μας είναι διαθέσιμο.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις όταν θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο από τους άλλους.
Παραιτήσου από την ανάγκη να αισθάνεσαι ανώτερος βλέποντας την εκδήλωση του Θεού σε όλους. Μην αποτιμάς τους άλλους με βάση την εμφάνιση, τα επιτεύγματα, την περιουσία τους και άλλους εγωιστικούς παράγοντες.
Τα αισθήματα υπεροχής οδηγούν σε δυσανασχέτηση, δυσφορία και τελικά σε αισθήματα εχθρότητας προς τους άλλους.
Αυτά τα αισθήματα γίνονται το όχημα που σε απομακρύνουν περισσότερο από την Ύπαρξη.
Ο αποκομμένος πάντα θα κάνει συγκρίσεις.
Παραιτήσου από την επιθυμία να έχεις περισσότερα αγαθά.
Όσα κι αν καταφέρεις ή αποκτήσεις ο εγωισμός θα επιμένει ότι δεν είναι αρκετά.
Θα δεις τον εαυτό σου να αγωνίζεται διαρκώς και ποτέ να μη καταφέρνει να φτάσει πουθενά.
Η αλήθεια είναι ότι έχεις ήδη φτάσει στον προορισμό σου και είναι καθαρά δική σου επιλογή το πώς θα χρησιμοποιήσεις την κάθε τωρινή σου στιγμή.
Από ειρωνεία, μόλις σταματήσεις να επιθυμείς περισσότερα, αυτά που επιθυμούσες έρχονται στη ζωή σου.
Η Υπέρτατη Πηγή είναι απόλυτα ικανοποιημένη με τον εαυτό της.
Καθώς παραιτείσαι από την εγωιστική ανάγκη να έχεις περισσότερα, ενώνεσαι με αυτή την Πηγή. Όταν αρχίσεις να εκτιμάς όσα συμβαίνουν γύρω σου αντιλαμβάνεσαι το μάθημα που δίδαξε ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης : «είναι στο δόσιμο που λαμβάνουμε».
Επιτρέποντας στην αφθονία να ρέει προς και μέσα από σένα, εναρμονίζεσαι με την Ύπαρξη και εξασφαλίζεις ότι αυτή η ενέργεια θα εξακολουθεί να ρέει
Σταμάτα να αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σαν την αιτία των επιτευγμάτων σου
Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να το κατανοήσεις αν έχεις ταυτίσει τον εαυτό σου με τα επιτεύγματά σου.
Ο Θεός συνθέτει όλη τη μουσική, ο Θεός χτίζει όλα τα κτίρια, ο Θεός είναι η πηγή για όλες τις επιτυχίες σου.
Ωστόσο μείνε συντονισμένος σ’ αυτή την ιδέα.
Όλα προέρχονται από την Πηγή !
Εσύ και η Πηγή είστε ΕΝΑ !
Δεν είσαι αυτό το σώμα και τα κατορθώματά του.
Είσαι ο παρατηρητής.
Να είσαι ευγνώμων για τις ικανότητες που έχεις συγκεντρώσει.
Αλλά να δίνεις όλη την αναγνώριση στην Δύναμη της Πρόθεσης που σε έφερε στην ύπαρξη.
Όσο μικρότερη ανάγκη έχεις να αναγνωρίζεις τις επιτυχίες σου και όσο περισσότερο συνδεδεμένος μένεις με την Ύπαρξη τόσο θα πληθαίνουν τα επιτεύγματά σου.
Όταν συσχετίζεις τον εαυτό σου με τα επιτεύγματά σου και πιστεύεις ότι μόνο σου καταφέρνεις τα πάντα, τότε απομακρύνεσαι από τη γαλήνη και την χάρη της Υπέρτατης Πηγής.
Παραιτήσου από την ανησυχία να δημιουργήσεις ένα καλό όνομα
Η φήμη σου δεν εξαρτάται μόνο από σένα.
Εξαρτάται και από την αντιληπτική ικανότητα των άλλων, όπου εσύ δεν έχεις καθόλου τον έλεγχο.
Αν μιλήσεις σε τριάντα ανθρώπους θα αποκτήσεις τριάντα διαφορετικές απόψεις για σένα.
Σύνδεση με την Πηγή της Ύπαρξης σημαίνει να ακούσεις την καρδιά σου και να διαμορφώσεις την συμπεριφορά σου, σύμφωνα με αυτό που η εσωτερική σου φωνή σου λέει ότι είναι ο σκοπός σου εδώ.
Αν έχεις υπερβολική ανησυχία για το πώς θα σε αξιολογήσουν οι άλλοι, τότε αποσυνδέεσαι από τη δύναμη της πρόθεσης και επιτρέπεις την γνώμη των άλλων να σε οδηγεί.
Έτσι λειτουργεί το «εγώ» σου στην πράξη.
Είναι μια ψευδαίσθηση που μπαίνει ανάμεσα σε σένα και τη δύναμη της πρόθεσης.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις αν αποσυνδεθείς από την Πηγή της Δημιουργίας και νομίσεις ότι ο σκοπός σου είναι να αποδείξεις στους άλλους πόσο ισχυρός και ανώτερος είσαι και ξοδεύεις όλη την ενέργεια σου προσπαθώντας να δημιουργήσεις μια μεγάλη φήμη ανάμεσα σε άλλα «εγώ».
Κάνε οτιδήποτε σου υπαγορεύει η εσωτερική σου φωνή.
Συγκεντρώσου στο σκοπό σου, απροσκόλλητος από το αποτέλεσμα και ανέλαβε την ευθύνη για τον χαρακτήρα σου.
Άσε τους υπόλοιπους να διαφωνούν για το καλό σου όνομα. Δεν έχει να κάνει με σένα.

Αναρτήθηκε από geo p 

erevoktonos.blogspot.gr

Εκείνοι οι άνθρωποι με τη σπάνια καθαρή ψυχή.

Τζένη Βαρουτά

Άνθρωποι που δεν κοιμούνται χωρίς να σας πουν καληνύχτα… που δεν ξεκινούν την μέρα τους αν δεν σας πούν καλημέρα.
Άνθρωποι που αρπάζουν κάθε ευκαιρία να σας δούν… που φτιάχνουν χώρο και χρόνο με σκοπό να σας δούν.
Άνθρωποι που μες τον πανικό, το χάος και την αναμπουμπούλα δε θα σας ξεχάσουν και θα φροντίσουν να το δείξουν, γιατί στα δύσκολα φαίνεται η αξία μας.
νθρωποι που προτρέχουν να καλύψουν την χιλιομετρική απόσταση, που κρατούν την φλόγα αναμμένη παντός καιρού, γιατί η ψυχολογική απόσταση είναι η χειρότερη και ψυχραίνει τους ανθρώπους.
Άνθρωποι στυλοβάτες, με ακλόνητη θέληση να είναι δίπλα σας… που δεν λείπουν ποτέ από την συντροφιά σας, όσο περνάει από το χέρι τους.
Άνθρωποι που κάνουν θυσίες, ρισκάρουν και δοκιμάζουν… αλλά ξέρουν να σέβονται, να κατανοούν και να αποδέχονται.
Άνθρωποι ευαίσθητοι, υπομονετικοί με ζεστή ψυχή… με μια αγκαλιά που χωράει εσάς μαζί με όλες σας τις έννοιες και τα προβλήματα, με ένα τρυφερό χάδι που χαλαρώνει και με ένα πλατύ χαμόγελο που εκπέμπει αισιοδοξία και θετική ενέργεια.
Άνθρωποι που θα προτιμήσουν να σας πονέσουν με την αλήθεια, παρά να σας βλέπουν να ζείτε με την ψευδαίσθηση του ψέμματος.
Άνθρωποι που διακρίνουν το δίκαιο από το άδικο και το σωστό από το λάθος… που θα σας προσφέρουν μια αντικειμενική θέαση, χωρίς να μεροληπτούν.
Άνθρωποι που δεν επαναπαύονται στα κατεκτημένα… που συνεχίζουν αδιάκοπα να σας αποδεικνύουν την αγάπη και την εκτίμηση που σας έχουν.
Άνθρωποι που δεν θεωρούν τίποτα δεδομένο και που σας κάνουν να νιώθετε σημαντικοί.
Άνθρωποι που δεν έχουν τα αρνητικά στοιχεία ενός εγωιστή… που θα αναγνωρίσουν το λάθος τους, που θα ζητήσουν συγγνώμη, που θα κάνουν το πρώτο βήμα.
Άνθρωποι έντιμοι, ευγενείς και καλοσυνάτοι. Άνθρωποι που θα κάνουν όλα τα παραπάνω χωρίς να υποβαθμίσουν τον εαυτό τους, χωρίς να προσβάλουν ή να μειώσουν κάποιον άλλο.
Άνθρωποι που δεν θα παραμελήσουν το <<είναι>> τους για να είναι καλά το δικό σας, γιατί αν δεν φροντίσουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας ποιός θα το κάνει.
Άνθρωποι με αξιοπρέπεια και αρχές που ξέρουν πότε να αποχωρήσουν και πότε να συνεχίσουν, πότε κέρδισαν και πότε έχασαν.
Άνθρωποι μαχητές που ξέρουν πως να δίνουν, να νοιάζονται και να αγαπούν, χωρίς να πνίγουν ή να πιέζουν.
Άνθρωποι που ξέρουν την αίσθηση που αφήνει η απώλεια, ο πόνος, η προδοσία, το ψέμα, η απόγνωση και δε θα ήθελαν ποτέ να γίνουν αιτία για κάτι από αυτά.
Άνθρωποι γενναιόδωροι που προσφέρουν απλόχερα ό,τι έχουν, υλικά και πνευματικά αγαθά, που δεν φοβούνται μήπως χάσουν ή μείνουν μόνοι.

Άνθρωποι ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί είναι άνθρωποι με ανθρωπιά και ευαισθησίες.
Άνθρωποι που οι ψυχές τους ποτίστηκαν με δάκρυα ήλιου ή φεγγαριού και δε θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν… θα ζούν είτε μέσα από έργα-λόγια είτε μέσα από φωτογραφίες και αναμνήσεις. Άνθρωποι σπάνιοι και ευλογημένοι… Άνθρωποι με σπάνια, αθώα και καθαρή ψυχή…

Γράφει η Ναθαναηλίδου Φανή
Φοιτήτρια του Φ.Π.Ψ Ιωαννίνων
newsitamea.gr

Μας έχω σιχαθεί...

by To Skouliki Tom

Διαβάζω από το πρωί αυτά που γράφονται στα social media, με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νίκαια, και πραγματικά δε μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου.
Νιώθω σαν να ζω στο Μεσαίωνα και κάποια εξωγήινα όντα να μας έχουν δώσει τα social media αλλά μόνο αυτά, χωρίς καμία άλλη πρόσβαση στο ίντερνετ, χωρίς πρόσβαση σε βιβλία, ούτε καν σε φυλλάδιο πιτσαρίας.
Σαν να μην έχουμε διαβάσει ποτέ τίποτα, σαν να γεννηθήκαμε χθες και κάποιος να μας έστησε μπροστά από μια οθόνη ενός υπολογιστή.
Mετά το Παρίσι, τις Βρυξέλλες και τώρα τη Νίκαια, όλα χτυπήματα μακριά από εκεί που είχαμε συνηθίσει να ακούμε για νεκρούς, μετά τους εκαντοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ευρώπη, μετά τους τόνους μελανιού που έχουν χυθεί με τις τραγικές ιστορίες τους, μετά τις απεγνωσμένες προσπάθειες κάποιων λίγων έστω να ανοίξουν τα μάτια των πολλών, δεν έχουμε διδαχτεί απολύτως τίποτα.
Γράφουμε ακόμα τις ίδιες μαλακίες.
Γράφουμε για το κακό Κοράνι και την ακόμα πιο κακιά Παλαιά Διαθήκη ή αντιστρόφως, βάζουμε θρησκείες, πολιτισμούς, ανθρώπους στη ζυγαριά του μυαλού μας, αυτού του μικροσκοπικού μυαλού που φτάνει μέχρι μια σημαία στο προφίλ μας, μια ανάρτηση ενός νεκρού παιδιού, μια διαδικτυακή προσευχή και μερικά likes σε σελίδες "που τα λένε καλά".
Μέχρι εκεί. Αδυνατούμε να πάμε παρακάτω.
Ξέρετε ποιοι δε νοιάζονται καθόλου για όλα αυτά;
Ξέρετε ποιοι δε νοιάζονται για θρησκείες, πολιτισμούς και φυλές;
Ξέρετε ποιοι μας θεωρούν εντελώς καθυστερημένους;
Ξέρετε ποιοι μας βλέπουν ως αναλώσιμους, ως τα επόμενα θύματά τους;
Ξέρετε ποιοι θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι κάνουν όσο βλέπουν ότι βρισκόμαστε σε νηπιακό επίπεδο αντίληψης της πραγματικότητας;
Το Ισλαμικό Κράτος, οι κυβερνήσεις της Δύσης, οι έμποροι όπλων, οι λαθρέμποροι πετρελαίου, οι διακινητές προσφύγων.
Όλοι οι παρανοϊκοί αυτού του κόσμου.
Όλοι αυτοί που θησαυρίζουν από το θάνατο άλλων.
Με την ίδια ευκολία που το σκηνικό του πολέμου στήθηκε πριν από δεκαετίες στη Μέση Ανατολή, με την ίδια ευκολία θα στηθεί αν χρειαστεί και στην Ευρώπη.
Έχει ήδη αρχίσει να στήνεται.
Είναι δυνατόν να μιλάνε για κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων, ενώ όλοι ξέρουμε ότι οι τρομοκράτες ήταν πολίτες των χωρών που δέχτηκαν τα χτυπήματα;
Να λένε ότι θα εντείνουν τον πόλεμο στη Συρία, έναν πόλεμο που όσο συνεχίζεται τόσο θα παράγει νεκρούς σε Δύση και Ανατολή;
Να μας λένε ότι ο μοναδικός κακός λύκος του παραμυθιού είναι οι τζιχαντιστές κι εμείς να τους πιστεύουμε;
Να μας λένε στην ψύχρα ότι θα περιορίσουν την ελευθερίας μας, ότι θα συνεχίσουν να μας κάνουν στόχους τρελών κι εμείς να το δεχόμαστε έτσι απλά;
Και να τους ψηφίζουμε για να το κάνουν;
Αντί να βγούμε όλοι έξω και να τους γαμήσουμε;
Έχουν παγκοσμιοποιήσει τα πάντα, έχουν καταργήσει σύνορα για τα λεφτά και τα όπλα τους, μας έχουν φανατίσει με εθνικιστικές και ρατσιστικές παπαριές, έχουν μοιράσει την πίτα πίσω από κλειστές πόρτες και κάθε φορά που θέλουν ένα κομματάκι παραπάνω, μας βάζουν να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
Η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Τότε όμως είχαμε δικαιολογία. Δεν ξέραμε, δεν μπορούσαμε να ξέρουμε.
Σήμερα, το 2016, ποια στο διάολο είναι η γαμημένη δικαιολογία μας;
Πείτε μου κι εμένα γιατί μας έχω σιχαθεί πια.

(Ανήθικο δίδαγμα:
Είναι παντού. Φοβισμένα ανθρωπάκια, συνηθισμένα στο θάνατο, συνηθισμένα στο ρόλο του θύματος που τους έχουν αναθέσει.
Προσευχηθείτε για τη Νϊκαια όσο θέλετε.
Δεν πρόκειται να σας λυπηθεί κανείς.)

Αναρτήθηκε από Το Τρίο Μούτζες
thethreemooges.blogspot.gr

Αυτοί είναι οι μυστικοί μαχητές!!!

Να ευγνωμονείς την τύχη σου, αν συναντήσεις κάποιον στο δρόμο σου!!!
ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ;"

Τους βλέπουμε αλλά κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε.
Υπάρχουν κάποιοι που έχουν ξεφύγει από το σύστημα.
Τους ακούμε αλλά κάνουμε ότι δεν ακούμε.
Υπάρχουν κάποιοι που πάντα ήταν ελεύθεροι.
Τους νοιώθουμε, αλλά προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν…
Αυτούς δεν θα τους δούμε στις θέσεις εξουσίας.
Δεν θα τους δούμε τυλιγμένους σε σημαίες είτε αυτές είναι γαλάζιες είτε κόκκινες είτε μαύρες.
Δεν θα τους δούμε να

Παραιτήθηκαν οι Παραιτηθείτε

Αίσθηση έχει προκαλέσει η παραίτηση των Παραιτηθείτε, λίγες ώρες πριν τη συγκέντρωσή τους στο Σύνταγμα.
Η κυβέρνηση είναι έξαλλη με την παραίτηση των Παραιτηθείτε -που ζητούν την παραίτησή της- γιατί την βοηθούν πολύ να παραμένει κυβέρνηση.
Παράλληλα, υπάρχουν αντιδράσεις από τους χορηγούς της συγκέντρωσης που απειλούν με μηνύσεις για αθέτηση συμφωνίας.
Οι Παραιτηθείτε παραιτούνται, για να δείξουν στην κυβέρνηση πως πρέπει να παραιτηθεί κι αυτή.
Δηλαδή, δίνουν το καλό παράδειγμα. Δείχνουν πως είναι ανιδιοτελείς.
Αφού οι Έλληνες έχουν παραιτηθεί -εδώ και καιρό-, γιατί να μην παραιτηθεί και η κυβέρνηση;
Έλληνες δεν είναι κι αυτοί;
Ναι, Έλληνες είναι αλλά ξέρει κάποιος έστω μια περίπτωση στην παγκόσμια Ιστορία που μια εκλεγμένη κυβέρνηση να παραιτήθηκε και να άφησε μόνη της την εξουσία;
Οι Παραιτηθείτε είναι πολύ χρήσιμοι.
Αν οι Παραιτηθείτε δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να τους είχαμε εφεύρει.
Οι Παραιτηθείτε σε κάνουν να πιστεύεις πως η Ελλάδα έχει κυβέρνηση και είναι δημοκρατία· αφού κάποιοι ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης, σου δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχει κυβέρνηση.
Η Ελλάδα δεν έχει κυβέρνηση -οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι διαταγές έρχονται από τις Βρυξέλλες- και ούτε είναι δημοκρατία αλλά καλές είναι οι αυταπάτες στο προτεκτοράτο.
Ούτως ή άλλως, οι Έλληνες δεν πρόκεται να αντιδράσουν ποτέ και να απελευθερώσουν την πατρίδα τους, οπότε οι αυταπάτες είναι η μόνη διέξοδος.
Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της Ελλάδας, κάποιοι ζητούν να παραιτηθεί η κυβέρνηση με τα μέτρα της οποίας συμφωνούν, όπως απέδειξαν πέρσι το καλοκαίρι με το Μένουμε Ευρώπη.
Δηλαδή, μια κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα που απαιτούσες να πάρει πέρσι το καλοκαίρι, και έναν χρόνο μετά εσύ ζητάς την παραίτησή της για τα μέτρα που πήρε και ήθελες να πάρει.
Ναι, στην Ελλάδα γεννήθηκε ο ορθός λόγος.
Αλλά σήμερα δεν τον βρίσκεις στην Ελλάδα. Ούτε για δείγμα.
Αυτό που βρίσκεις στην Ελλάδα σήμερα είναι υποκρισία και άρνηση της πραγματικότητας.
Αλλά η πραγματικότητα δεν συγκινείται αν την αγνοείς.
Είναι πάντα εκεί.

(Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε κάποιους αναγνώστες που μου ζητούν να γράφω ευχάριστα. Δεν νιώθω καμία ανάγκη να είμαι ευχάριστος, ούτε είμαι χαζοχαρούμενος. Επίσης, δεν έχω αφεντικό και έχω την δυνατότητα να γράφω αυτά που σκέφτομαι. Ευχαριστώ.)

pitsirikos.net

“Λίγο πριν πεθάνεις…”

Ο παππούς μου ήταν φυσικός. Ήταν και 96 χρονών (όπως ο Μητσοτάκης).
Όταν τον ρωτούσαν πόσων χρονών είναι απαντούσε «χοντρικά… λίγο πριν πεθάνω».
Το καλύτερο είναι ότι χαμογελούσε όταν το ‘λεγε. Γνήσια, όχι μ’ αυτό το χαμόγελο-μορφασμό-κάλυμμα τρόμου.
Ο παππούς μου χώρισε από τη γιαγιά μου όταν ήταν 75 χρονών.
Όχι γιατί βρήκε γκόμενα αυτός. Όχι επειδή βρήκε γκόμενο η γιαγιά.
Χώρισε γιατί δεν ήθελε να πηγαίνει εκδρομές σε μοναστήρια μαζί της.
Σιχαινόταν επίσης τις φίλες της, που αφού γλεντοκόπησαν με συζύγους και εραστές στις Μυκόνους και τα Καζίνα της Ευρώπης, αποφάσισαν να κάνουν πλέον Πάσχα στον πανάγιο τάφο μόνο και μόνο γιατί φοβήθηκαν ότι έχουν πάρει την άγουσα για τον δικό τους τον τάφο.
«Αυτές παιδί μου είναι συνηθισμένες να τα ρυθμίζουν όλα ζητώντας ρουσφέτια από τους βουλευτάδες τους», μου είπε τότε.
«Ε, δεν μπορώ να τις βλέπω να μετατρέπουν και το θεό σε βουλευτή. Ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα, φτιάχνουν φανουρόψωμα, φιλάνε οστά και κάρες αγίων, γιατί αυτή τη φορά είναι γιγάντιο το ρουσφέτι: ρετιρέ στον παράδεισο. Καλύτερα μόνος μου.»
Και πράγματι. Έζησε άλλα 20 χρόνια καλύτερα μόνος του.
Ο θεός του έδωσε υγεία – ίσως επειδή δεν το ζήτησε φιλώντας στα ξεκούδουνα την κάρα του Αγίου Μηνά.
Επισκεύασε και αποσύρθηκε στο σπίτι της μάνας του σ’ ένα χωριό με δέκα σπίτια κάπου στη νότια Πίνδο.
Το πρωί έκανε μια μεγάλη βόλτα στο βουνό και μετά διάβαζε, έφτιαχνε το φαγάκι του και έπαιρνε ένα υπνάκι. Το απόγευμα πήγαινε στο καφενείο-μπακάλικο-ταβέρνα-πρόχειρο ιατρείο και συναντούσε τους άλλους 16 κατοίκους του χωριού.
Έπιναν το κρασάκι που έφερνε αυτός (είχε τρελές προμήθειες σαββατιανού που ήταν η αδυναμία του), έτρωγαν ομελέτα με αυγά απ’ το κοτέτσι της κυρά Μάγδας και μανιτάρια που μαζεύει ο ανιψιός του Θωμά. Μετά το τρίτο ποτηράκι παίζανε μπιρίμπα ή τάβλι.
Όταν ο παππούς ήταν στα μεγάλα κέφια του τους εξηγούσε τους νόμους που διέπουν τον κόσμο μετά παραδειγμάτων.
Η αντοχή των υλικών λ.χ. εξηγήθηκε με το διαζύγιό του. «Μαλώνεις, μαλώνεις για χρόνια και νομίζεις ότι δεν πειράζει.
Τα βρίσκεις και συνεχίζεις. Όμως η σχέση έχει κουραστεί.
Και όταν μια μέρα ξαφνικά χωρίζεις, απορείς αφού δεν έγινε τίποτα σπουδαίο. Αλλά δεν χρειάζεται να γίνει ένα σπουδαίο.
Η καταπόνηση για χρόνια κάποια στιγμή θα φέρει το σπάσιμο.
Έτσι και το πανί που το βλέπει ο ήλιος καθημερινά κάποια στιγμή ξαφνικά θα διαλυθεί».
Μετά γυρνούσε σπίτι του, διάβαζε λίγο ακόμα και πήγαινε για ύπνο.
Ήταν ήρεμος κι ευτυχισμένος. Η μόνη με την οποία μιλούσε στην οικογένεια ήμουν εγώ.
Χτες με ειδοποίησε η κυρά Μάγδα ότι δεν είναι καλά.
Πέταξα κι έφτασα δίπλα του σε μισή μέρα.
Όταν μπήκα σπίτι του τον βρήκα στο κρεβάτι χάλια αλλά με καθαρές ριγέ μπυτζάμες, τριζάτα σεντόνια, μια κούπα χαμομήλι και ένα βιβλίο στο χέρι.
Χαμογέλασε με όλο του το μούτρο όταν με είδε. Και μετά με μάλωσε που άφησα τις δουλειές μου και ήρθα.
-Τι κάνεις παππού; τον ρώτησα προσπαθώντας να κρύψω άτσαλα την αγωνία μου.
-Προσπαθώ να καταλάβω ποιες από τις 8 άγνωστες διαστάσεις του σύμπαντος είναι η πιο ωραία για να μετεγκατασταθώ, μου είπε και ανέμισε το βιβλίο.
Το πήρα στα χέρια μου. Ήταν ένα βιβλίο που ανέλυε τη θεωρία των υπερχορδών, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της οποίας υπάρχουν, όπως μου εξήγησε, παράλληλα σύμπαντα αόρατα για μας που ζούμε στις τρεις διαστάσεις.
-Σοβαρά τώρα παππού, λες να αληθεύει αυτό;
Λες να είμαστε κλεισμένοι σε μια γυάλα σαν ψάρια και να νομίζουμε ότι αυτό είναι όλο, ενώ έξω είναι το σπίτι, η πόλη, ο κόσμος, ο γαλαξίας;
Λες να είμαστε κοντόφθαλμοι σαν χρυσόψαρα;
-Θα σου πω σε λίγο μετά λόγου γνώσεως, μου είπε και γέλασε περιπαικτικά.
Με ξέρεις εμένα τι ψαχτήρι είμαι.
Θα βρω τρόπο, θα βρω ταχυδρόμο με άδεια κυκλοφορίας μεταξύ συμπάντων και θα σε ειδοποιήσω. Υπόσχεση!
Σκάσαμε στα γέλια και αγκαλιαστήκαμε.
Το βράδυ πέθανε ήσυχα στον ύπνο του.
Και ξαφνικά κατάλαβα τι θα πει ακριβώς «θανάτω θάνατον πατήσας» και τον ζήλεψα.
Καλό ταξίδι παππού. Θα χω το νου μου για τον ταχυδρόμο σου…

tilestwra.com

Το Μεταμοντέρνο Ολοκαύτωμα Σε Τέσσερα Επίπεδα

Το μεταμοντέρνο Ολοκαύτωμα ολοκληρώνεται σε τέσσερα επίπεδα:
Πολιτισμική εξόντωση
Ηθική εξόντωση
Οικονομική εξόντωση
Κυριολεκτική εξόντωση
Η συνείδηση του ανθρώπου είναι ο πολιτισμός του.
Η πολιτισμική ένδεια είναι η πρωταρχική μορφή βίας, όσο παράδοξο και να ακούγεται αυτό.
Πολιτισμός είναι η γλώσσα.
Η γλωσσική ένδεια κάνει τον άνθρωπο ανήμπορο να αντιληφθεί την απάτη των κυβερνώντων. Αν χρησιμοποιείς μόνο 100 λέξεις τότε ο εγκέφαλος σου λειτουργεί, υπολειτουργεί ουσιαστικά, πατώντας πάνω σε αυτά τα θραύσματα σκέψης.
Είναι σαν να προσπαθείς να διασχίσεις τον Ειρηνικό Ωκεανό (ή τον Ολοκληρωτικό Ωκεανό), πατώντας πάνω σε εκατό ασταθείς πέτρες. Ανάμεσα από τις λέξεις που σου αφήσανε καιροφυλακτεί το απύθμενο κενό.
Και καθώς βουλιάζεις ουρλιάζεις: “Χαίρε βάθος απύθμενο”.
Πολιτισμός είναι η γνώση της Ιστορίας.
Η Ιστορία είναι μνήμη και (όλοι το γνωρίζουν, εσύ πως το ξέχασες;) όταν ξεχνάς το παρελθόν σου είσαι υποχρεωμένος να κάνεις τα ίδια λάθη. Ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι που τα λάθη σου σε εξοντώνουν.
Ο ανιστόρητος άνθρωπος θα πιστέψει εύκολα ότι η σβάστικα είναι αρχαιοελληνικό σύμβολο και ότι οι ελέω Γερμανίας κυβερνώντες είναι οι καταλληλότεροι για να τον σώσουν από τον πνιγμό.
Και καθώς πνίγεται ωρύεται: “Heil Euro!”
Πολιτισμός είναι η επιστήμη.
Όταν αυτή απαξιώνεται για οικονομικούς λόγους, όταν ο Δαρβίνος θάβεται κάτω από τόνους θρησκευτικού φονταμενταλισμού, όταν το Γυμνάσιο και το Λύκειο γίνονται ο προθάλαμος της ανεργίας, όταν το πανεπιστήμιο παύει να είναι ναός της γνώσης και γίνεται ναός των Ιεροσολύμων, με τους Εμπόρους των Εθνών να ξεπουλάνε την πραμάτεια τους στις Στοές και στις Ακαδημίες, τότε η επιστήμη παράγει μόνο επιστημονισμό και εξελιγμένα πλυντήρια σκέψης.
Και οι απόφοιτοι απορούν: “Τι εννοείτε όταν λέτε διπλή μερίδα πατάτες;”
Πολιτισμός είναι οι παραδόσεις.
Αυτές καθορίζουν την ιστορική συνέχεια που δεν είναι καταγεγραμμένη στα βιβλία.
Λαός χωρίς παραδόσεις είναι σαν σπίτι χωρίς θεμέλια. Θα γκρεμιστεί με το πρώτο φύσημα κάθε έξωθεν ανέμου, είτε αυτός είναι μιλιταριστικός είτε οικονομικός είτε πολιτισμικός.
Και τα παιδία παίζει με αμερικανικά παιχνίδια, κατασκευασμένα στην Κίνα, κάτω από το χριστουγεννιάτικο πλαστικό δέντρο, περιμένοντας τον Santa Claus για να τον κεράσουν κόκα-κόλα.
Πολιτισμός είναι η τέχνη.
Η μουσική χωρίς Κορεάτες ράπερ, ο κινηματογράφος χωρίς τρομοκράτες Άραβες, ο χορός χωρίς τηλεοπτικά σόου, η λογοτεχνία χωρίς θεληματικά πηγούνια, η ζωγραφική χωρίς τις συζύγους των υπουργών, η γλυπτική χωρίς πλατείες και αδριάντες, τα γκράφιτι χωρίς αστυνομία, η φαντασία χωρίς εξουσία.
Αλλά οι λόγιοι λογοδοτούν στους εκδότες και στα ιδρύματα των τραπεζών
Ο πολιτισμός είναι ο καθρέφτης, είναι η συνείδηση. Δίχως τη συνείδηση, δίχως τον πολιτισμό, επέρχεται η ηθική ένδεια.
Και αυτό είναι το δεύτερο επίπεδο στην καταρράκωση των ηθών και των λαών.
Ηθική ένδεια: Εκπτώσεις ηθικής όπου άξιος είναι μόνο ο νικητής.
Ανεξαρτήτως θυμάτων.

• Ο απατεώνας γίνεται το πρότυπο, εφόσον παραμένει ελεύθερος.
• Η πόρνη γίνεται το ίνδαλμα, εφόσον είναι στην τηλεόραση.
• Ο τοκογλύφος γίνεται το παράδειγμα, εφόσον κερδίζει.
• Ο ηθικός αυτουργός είναι αθώος, εφόσον είναι πολιτικός.
• Ο δολοφόνος είναι ιλουστρασιόν, εφόσον είναι στα κουτσομπολιά των επιφυλλίδων.
• Ο ψεύτης προάγεται, εφόσον είναι δημοσιογράφος.
• Ο φοροφυγάς μένει ανέγγιχτος, εφόσον είναι εφοπλιστής.
• Ο χρεοκοπημένος διασώζεται, εφόσον είναι τραπεζίτης.
• Ο καταπατητής απαλάσσεται, εφόσον είναι αρχιμανδρίτης.
• Ο φτωχός κατασπαράσσεται, εφόσον είναι φτωχός.

Ο έκπτωτος πίθηκος, ο sapiens χωρίς πολιτισμό, χωρίς ηθική πλέον, πασχίζει να γίνει κι αυτός απατεώνας, πόρνος, τοκογλύφος, ηθικός αυτουργός, δολοφόνος, ψεύτης, φοροφυγάς, χρεοκοπημένος, καταπατητής.
Μετά την πολιτιστική και την ηθική ένδεια έρχεται απαρέγκλιτα η οικονομική κατάρρευση.
Ο απολίτιστος και ο ανήθικος είναι εύκολοι στόχοι.
Αρκεί να τους δώσεις ένα καθρεφτάκι i-phone και μια πιστωτική κάρτα.
Τρέχουν τότε να δανειστούν για να αγοράσουν κι άλλα καθρεφτάκια, για να αποπληρώσουν τις δόσεις της κάρτας, κι όλο αγοράζουν κι όλο φουσκώνουν, κι όλο καταναλώνουν κι όλο δανείζονται, μέχρι να έρθει η ώρα που η φούσκα σκάει.
Τότε έρχεται η ώρα της φυσικής εξόντωσης, τότε αρχίζει το τέλος.
Αυτόχειρες, άστεγοι, άνεργοι, ανασφάλιστοι, ανεμβολίαστοι, αναλφάβητοι, απολιτικοί, αμέτοχοι, ανόητοι, άβουλοι, αβοήθητοι, απολυμένοι, άφραγκοι, απλήρωτοι, απελπισμένοι, αστοί (μικρό), άχρηστοι, αποτυχημένοι, αδύναμοι, αγανακτισμένοι, άγριοι, ανίσχυροι, απελπισμένοι…Άνθρωποι.
Ο μεταμοντέρνος Ολοκληρωτισμός αδιαφορεί για τις φυλές, τις θρησκείες και τις εθνικότητες.
Όλοι είμαστε αναλώσιμοι.
Στον μεταμοντέρνο Ολοκληρωτισμό δεν υπάρχουν Άριοι και Υπάνθρωποι, μόνο πλούσιοι και φτωχοί.
Ο μεταμοντέρνος Ολοκληρωτισμός είναι μανιχαϊστικός.
Δεν υπάρχουν πενήντα αποχρώσεις του γκρίζου. Δεν υπάρχει καν γκρίζο.
Ή μπορείς (να βρεις δουλειά, να αποπληρώσεις τα δάνεια, να είσαι ασφαλισμένος, να υπακούσεις τον Μίλγκραμ, να πατάς τους άλλους κάτω για να ανέβεις λίγο πιο ψηλά) ή πεθαίνεις.

Διάλεξε: Αναλγησία ή θάνατος; Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.

Το μεταμοντέρνο Ολοκαύτωμα ολοκληρώνεται σε τέσσερα επίπεδα:
Πολιτισμική εξόντωση
Ηθική εξόντωση
Οικονομική εξόντωση
Κυριολεκτική εξόντωση.

Αν φτάσεις στο τέταρτο επίπεδο είναι αργά για δάκρυα.
Game over
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Καρχαρίας είναι του Damien Hirst
sanejoker.info

Η Αληθινή Ιστορία που Αποκρύπτεται Επιμελώς

Από Σπύρος Μακρής  

ΚΕΡΒΕΡΟΣ: ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΠΛΟΓΚΣ ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ !!! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΡΘΩΣΤΕ ΑΝΑΣΤΗΜΑ…
diadrastika: Το κείμενο που ακολουθεί χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και επιτίθεται σε ορισμένα πράγματα που πολλοί τα θεωρούν θεσμούς και αναπόσπαστα μέρη συνδεδεμένα με τον Έλληνα και την ιδιοσυγκρασία του.
Δεν έχουμε την διάθεση να προκαλέσουμε κανέναν. Ωστόσο οι πληροφορίες που παρέχονται είναι σημαντικές και δεν γίνεται να τις παρακάμψουμε.
* * *
Δεν δεχόμαστε την ΠΑΠΑΡΑ της προελεύσεως των λαών από τους τρεις γυιους του Νώε, Χαμ, Σημ, και Ιαφεφ
Δεν δεχόμαστε τα πορίσματα των πληρωμένων σοφών που ομοφωνούν σε διαιρέσεις Εποχής Σιδήρου, Εποχής Χαλκού, Εποχής Λίθων και Εποχής Κοτρόνων στον εγκέφαλο τους, βεβαιώνοντας ότι το 9.000 έως 9.500 προ χριστουλη δεν υπήρχε πολιτισμός παρά μόνον οι τρεις φυλές πιθηκοειδών HOMO SAPIENS
Δεν ανεχόμαστε πλέον τον σκοταδισμό της Σημιτομογγολικης ‘’Βίβλου’’ σύμφωνα με την οποία ο θεούλης έπλασε τον Αδάμ και την Εύα το 4.004
Δεν ανεχόμαστε το Σημιτομογγολικο Πανεπιστημιακό Κατεστημένο και τους ασυνείδητους πληρωμένους μπράβους της πέννας που εν χορω ομοφωνούν ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός ήταν δημιούργημα των Χαλδαιων τω Βαβυλωνίων των Ασσυριων των Ελαμιτων των Φοινίκων και των Αιγύπτιων, ενώ η φυλετική τους προέλευση είναι Βόρειων Αρειων και Ινδοευρωπαίων του Καυκάσου και του Καρπάθιου …δράκουλα.
Επειδή μεταξύ σας υπάρχουν «Εφιάλτες» που θα προωθήσουν την παρούσα αναφορά σε ξένους, πληροφορούμε αυτούς τους ξένους ότι καμία «υπαρκτή» τεχνολογία δεν μπορεί να θωρακίσει τις εγκαταστάσεις τους από την «ακρόαση» και το «θέαμα» της Ο.Ε.Α. που ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ βιντεοκασέτες του ….δεκάρικου, διότι κανένα υλικό δεν είναι αδιαπέραστο στις ακτινοβολίες ταχυτήτων C*10^6 .
Η υλη είναι γι αυτές τις ταχύτητες διαφανής και διαυγής σαν άχρωμο αέριο.
Και για την ειρωνεία του πράγματος τους πληροφορούμε ότι η τεχνολογία μας έγινε εφικτή επειδή βασιστήκαμε στην θεωρία του «δωδεκαεδρικου αιθήρος» και της «τετρακτινιας εξαπλώσεως της πυκνώσεως» του Πυθαγόρα, και στη θεωρία ενεργειακής μεταπτώσεως «ανοδικής αραιώσεως και καθοδικής πυκνώσεως» του Ηράκλειτου, των Ορφικών Κειμένων, του Δημόκριτου, και άλλων Ελλήνων, τοις «ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ».
Αυτά σαν κατακλείδα για τους μύθους προελεύσεως του πολιτισμού των Ελλήνων από «Άρειους, Ινδοευρωπαίους,
Βαβυλωνίους, Αιγύπτιους, και Αβραάμ και Ιακώβ του ….Τουρκεστάν.
——————————————
Επανερχομεθα στο θέμα μας.
Καλουμεθα να

Δράστε σιωπηλά...

Η φράση αυτή, έχει γίνει τα τελευταία χρόνια της ζωής μου, ένα από τα πιο αγαπημένα μου μότο.
Το επαναλαμβάνω στον εαυτό μου και παράλληλα, συμβουλεύω φίλους και γνωστούς να κάνουν την παραπάνω φράση, βίωμα.
«Δράσε σιωπηλά» θα πω και σε σένα που αυτήν την στιγμή διαβάζεις το άρθρο μου.
Μην ανακοινώνεις τις σημαντικές αποφάσεις της ζωής σου δεξιά και αριστερά.
Πίστεψε με ή μάλλον εμπιστεύσου με, δεν οδηγεί πουθενά!
Κακά τα ψέματα, είναι δύσκολο οι επιθυμίες μας, οι στόχοι μας και τα όνειρα μας να ταυτίζονται με την πολυκοσμία και εδώ που τα λέμε, λογικό το βρίσκω.
Διαφορετικά θα ήμασταν όλοι ίδιοι.
Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να προσπαθείς να πείσεις τον καθένα τι είναι καλύτερο για σένα, κάνε απλά αυτό που εσύ θεωρείς σωστό.
Μην ξεχνάς πως ίσως αυτό που ποθεί η ψυχή σου, να μην μπορεί να το καταλάβει ούτε ο πιο δικός σου άνθρωπος…
Άρα γιατί να υπάρχουν αντιπαραθέσεις;
Σκέψου πόσες φορές, όταν ήμασταν παιδιά ακόμα, άλλα θέλαμε εμείς κι άλλα θεωρούσαν σωστά για εμάς οι γονείς μας…
Μη δημοσιοποιείς τις σκέψεις σου ή τα σχέδια σου… δράσε αθόρυβα, γιατί υπάρχει και κακός κόσμος εκεί έξω (φαντάζομαι πως το ‘χεις αντιληφθεί).
Υπάρχει κόσμος που θα σε κρατήσει πίσω κι αντί να σε παρακινεί, θα σε αποτρέπει, γιατί δυστυχώς υπάρχει ζήλια.
Όταν σε ζηλεύουν δεν σε ενθαρρύνουν, το αντίθετο, σου βάζουν τρικλοποδιές προσπαθώντας να θίξουν μόνο τις αρνητικές πτυχές του «ονείρου» σου.
Kαι φυσικά υπάρχει και η ομάδα εκείνη των ατόμων που σε έχουν από κοντά με σκοπό να πάρουν τις ιδέες σου και να φανούν αυτοί ανώτεροι στα μάτια άλλων, παρουσιάζοντας τες ως δικές τους. Φαντάζομαι πως δεν θες να σου συμβεί κάτι τέτοιο!
Κυρίως όμως, μην ακούς κανέναν σε ζητήματα καρδιάς!
Το ένστικτο πάντα ξέρει και ποτέ δεν ψεύδεται. Ακούστε την καρδιά σας, εσείς ξέρετε καλύτερα από τον καθένα τι προορίζεται για εσάς!!

LISTEN TO YOUR HEART…

diadrastika.com

Ένα "υπέροχο" τίποτα, οι ζωντανοί νεκροί!

Κι έρχεται κάποτε εκείνη η ώρα των πολιτισμένων σχέσεων, της άφεσης και της ανωτερότητας !

Μια βλακώδης μουγκαμάρα ίσως γεμίσει όλες τις διαστάσεις, προφανώς χωρίς εντάσεις και διακυμάνσεις....αλλά , δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό....
Εξαρτάται....
Ίσως είναι η πολυπόθητη ηρεμία, ένα υπέροχο "τίποτα" το οποίο επιτέλους διαχειριζόμαστε με ευκολία και για αυτό το λόγο, ίσως μας ταιριάζει γάντι!
Μέσα από αυτήν την κόσμια διαχείριση του "τίποτα", οι ανυπόφοροι ζωντανοί περιέρχονται (υποχρεωτικά) σε κατάσταση νέκρωσης... τα ανθρώπινα πάθη εξαϋλώνονται αλλά,

(εδώ είναι τα καλά νέα) παραμένουν ζωντανές οι καλές αναμνήσεις και η "Αγάπη"!
Ε ναι...για αναμνήσεις ομιλούμε...
Διότι ... παρόν και μέλλον στη ουσία δεν θέλουμε να υπάρχει!
Ούτε κι αγάπη βέβαια !
Είναι πολιτισμένα νεκρή κι αυτή αλλά (!),συμφέρει να θυμάσαι με πολύ "Αγάπη" τους "συγχωρεμένους" .....!
Δεν χάνεις και τίποτε να τους αγαπάς.....δεν κοστίζει !!!!
Μα τι τρισάθλια αλλά ενδιαφέρουσα επιχειρηματολογία....
Κι όχι μόνον τους "αγαπάς" τους "πεθαμένους" αλλά , τους χαρίζεις και το χαμόγελό σου, ειρηνικά και σιωπηλά ....με μοναστική κατάνυξη και υπεροχή ....διότι, αν δεχόσουν πως είναι ακόμη στη ζωή σου, θα έπρεπε ξανά να τους σκοτώσεις .....
SD

Simon Diamond

Γιατί οι καλοί άνθρωποι υποφέρουν περισσότερο στη ζωή....!!!!!

Η ζωή τεστάρει τους ανθρώπους κάθε μέρα.
Και για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ο καθένας περνάει μια διαφορετική δοκιμασία.
Κάποιοι παλεύουν με δύσκολους υπολογισμούς κι άλλοι αντιμετωπίζουν απλά μαθηματικά.
Έτσι ή αλλιώς, όλοι πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό που μας έτυχε.
Γιατί τελικά, όλα μας δίνονται στην τύχη.
Γονίδια, τόπος, οικονομική κατάσταση – όλα είναι ζήτημα του που θα κάτσει η μπίλια.
Ωστόσο, ό,τι κι αν φέρει η ζωή στο δρόμο σας, εσείς πρέπει να αποφασίσετε αν θα είστε θύμα ή αγωνιστής.
Εσείς επιλέγετε αν η ζωή σας θα είναι γλυκιά ή πικρή.
Και εκείνοι που επιλέγουν να είναι γλυκιά – οι αγωνιστές – είναι οι ισχυρότεροι.
Ο Ελβετός ψυχίατρος και συγγραφέας, Elisbeth Kübler-Ross, έχει δηλώσει πολύ σωστά:
Οι πιο όμορφοι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν γνωρίσει την ήττα, τον πόνο, τον αγώνα, την απώλεια και βρήκαν το δρόμο τους.
Αυτά τα άτομα έχουν μια εκτίμηση, μια ευαισθησία και μια κατανόηση της ζωής που τους γεμίζει με συμπόνια, ευγένεια, και ένα βαθύ ενδιαφέρον αγάπης.
Με άλλα λόγια, οι καλοί άνθρωποι δεν γεννήθηκαν καλοί – επέλεξαν να είναι.
Οι καλοί άνθρωποι φέρνουν φως στον κόσμο, επειδή προέρχονται από σκοτεινά παρελθόντα.
Στον κόσμο του σκότους στον οποίο γεννήθηκαν, χρησιμοποιούν τη θετικότητα ως ένα φανάρι για να δημιουργήσουν περισσότερο φως.
Αντιμετωπίζουν συχνά κακοτυχίες.
Ωθούνται σε επιζήμιες καταστάσεις, όπως τα ναρκωτικά ή η φτώχεια.
Και έχουν μάθει όχι μόνο να πετυχαίνουν.
Έχουν μάθει να ξεπερνούν.
Πετάνε τα δεκανίκια και κάνουν το αδύνατο:
Διδάσκουν τον εαυτό τους να τρέχει και να καλύπτει τη διαφορά με τους άλλους σε έναν κόσμο που δεν περιμένει κανέναν.
Οι καλοί άνθρωποι αγαπούν τα δύσκολα επειδή έχουν πληγωθεί περισσότερο.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιθανόν να σας περιποιηθούν καλύτερα αν έχουν πληγωθεί από έναν πρώην εραστή.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τα άτομα που έχουν ραγισμένες καρδιές ξέρουν πως είναι να ξανακολλάνε τα κομμάτια τους.
Οι καλοί άνθρωποι έχουν μάθει με σκληρό τρόπο ότι τα μειονεκτήματα είναι ευκαιρίες για ανάπτυξη.
Συνήθως γεννιούνται απαισιόδοξοι.
Αλλά με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουν πώς να είναι θετικοί.
Ίσως συνειδητοποιούν ότι κάθε μικρό πράγμα που φαίνεται να τους τραβάει κάτω στη ζωή γίνεται τελικά ένα σκαλοπάτι προς την επιτυχία.
Οι καλοί άνθρωποι δεν θέλουν να πληγωθούν οι άλλοι με τον τρόπο που πληγώθηκαν οι ίδιοι.
Μπορεί να έχουν δεχθεί πειράγματα για τις φακίδες τους, τα μεγάλα αυτιά ή την ακμή.
Ίσως μια σωματική αναπηρία τους κάνει να αισθάνονται αόρατοι στους άλλους ανθρώπους.
Ίσως η ίδια η αόρατη αναπηρία τους αποτρέπει από το να πάρουν τη φροντίδα που χρειάζονται.
Και επειδή ξέρουν πως είναι να αισθάνεσαι βασανισμένος, δεν θα ήθελαν ποτέ να προκαλέσουν σε κάποιο άλλον αυτό το ίδιο είδος πόνου.
Η καλοσύνη προκύπτει από εκείνους που έχουν γνωρίσει μόνο την σκληρότητα.
Αντί να παρενοχλούν τους άλλους, οι καλοί άνθρωποι σπάνε την κυκλική φύση της αναισθησίας.
Δίνουν φιλοφρονήσεις και λένε λόγια ενθάρρυνσης
Θέλουν οι άλλοι να αισθάνονται πραγματικά όμορφοι και με αυτοπεποίθηση αντί άσχημοι και κακοί.
Οι καλοί άνθρωποι επιλέγουν να είναι αγωνιστές που βοηθούν τους άλλους να επιβιώσουν.
Μπορούν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε κατάσταση βρεθεί στον δρόμο τους.
Ξέρουν ότι μπορούν να επιβιώσουν παντού, επειδή το έχουν ήδη κάνει.
Γνωρίζοντας ότι μπορούν να υπομένουν, κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους άλλους να προχωρήσουν μπροστά.
Στον αγώνα της ζωής, οι περισσότεροι δρομείς συνήθως κοιτάνε μόνο μπροστά και επικεντρώνονται στον εαυτό τους.
Αλλά οι άνθρωποι που έχουν υποφέρει κοιτάνε εκείνους που μπορεί να βιώνουν παρόμοιες δυσκολίες.
Φτιάχνουν το κέφι των φίλων, μοιράζουν μπουκάλια νερού και παρακινούν τους άλλους να τρέξουν μαζί τους.
Γίνονται η χείρα βοηθείας που θα ήθελαν να είχαν για τον εαυτό τους.

Απόδοση Φανή Καρδάση
© Samantha Smith
by The Mamagers Team
http://www.themamagers.gr

lovepeaceangelhapiness.blogspot.gr

Γυναίκες με άποψη αντρίκια!

Είναι μυστήριο αλήθεια τι πιστεύουν οι γυναίκες ότι αρέσει στους άντρες μα ακόμα πιο μυστήριο είναι τι πιστεύει κάθε γυναίκα για μια άλλη. Ιδιαίτερα ανάμεσα στις γυναίκες λόγω χειραφέτησης και απελευθέρωσης οι απόψεις διίστανται, προς όφελος βέβαια του αντρικού κοινού.
Στην πραγματικότητα όμως τι φοβίζει και τι αρέσει σε έναν άντρα είναι τόσο αόριστο, όσο και η αλληλεγγύη μεταξύ γυναικών.
Δεν είναι όλες οι γυναίκες το ίδιο, υπάρχουν γυναίκες κότες και γυναίκες τσαμπουκάδες, γυναίκες λολίτες και γυναίκες με άποψη, αλλά πολύ δύσκολο και σπάνιο να υπάρχουν οι δυο διαφορετικοί κόσμοι σε μια μόνο ύπαρξη.
Υπάρχουν γυναίκες που δεν φοβούνται να ασχοληθούν με αντρικά θέματα, να μιλήσουν για πολιτική και ποδόσφαιρο, να απαντήσουν «αντρίκια» και να σου πουν τι σκέφτονται.
Και αυτό που σκέφτονται να μην είναι το συνολάκι της βιτρίνας, ούτε το πιο σέξι μακιγιάζ ούτε το πώς να τυλίξουν έναν άντρα.
Υπάρχουν γυναίκες που δεν έχει αδρανοποιηθεί εντελώς ο εγκέφαλός τους από τα πρωινάδικα, το Κοσμοπόλιταν και τα κουτσομπολιά.
Που δεν έχουν μυαλό αμοιβάδας και προχωρούν με το μυαλό τους και όχι με ό,τι διαθέτουν κάτω από τη μέση.
Που τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες παλικαρίσια χωρίς να κλαίνε τη μοίρα τους και να κλαψουρίζουν στους φίλους και στα blogs.
Που δεν αναλώνονται σε τραγουδάκια και στιχάκια, ούτε σε μίζερες αφηγήσεις του δήθεν ερωτικού τους πόνου θέλοντας να προκαλέσουν τη συμπόνοια του παγιδευμένου αρσενικού.
Υπάρχουν γυναίκες με άποψη διαφορετικές που δεν θέλουν να είναι αξιολύπητες και με θάρρος δηλώνουν τη γνώμη τους γιατί απλά ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΜΗ.
Δεν τις ενδιαφέρει αν θα αποτελέσουν εξαίρεση, αν μαζεύουν σαν μαγνήτες τον ύπουλο γυναικείο φθόνο, ούτε αν νιώθουν ανεξήγητες αρνητικές δονήσεις από τις γύρω τους «κότες».
Τις νοιάζει μονάχα να πουν αυτό που πιστεύουν κι όποιος θέλει ας ακολουθήσει.
Και είναι τέτοια η αυτοπεποίθησή τους που πραγματικά κερδίζουν φίλους πιστούς που τις σέβονται και φίλους που τις νοιάζονται.
Γιατί οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΑΠΟΨΗ μπορούν να έχουν και φίλους άντρες, χωρίς παρατράγουδα, χωρίς τη συνεχή προσπάθεια να τους μετατρέψουν στον άντρα της ζωής τους.
Μπορούν να βοηθούν και να σκεφτούν αντρικά, κάνοντας τους γύρω άντρες να σκέφτονται τη γυναίκα διαφορετικά.
Οι άντρες συχνά υποκύπτουν στη γυναίκα που δεν έχει δυναμικό χαρακτήρα, αλλά είναι αυτή της κλάψας και της ελαφριάς κουλτούρας.
Εκεί μπαίνει ο έρωτας.
Αλλά φίλο-φίλη, σύμβουλο και ανακούφιση ψυχής πάντα τρέχουμε στη Γυναίκα με άποψη…γιατί αυτή η διαφορετικότητα, κακά τα ψέματα, είναι γοητευτική.
Ταυτιστείτε με όποια νομίζετε, τα αποτελέσματα φαίνονται στη ζωή της κάθε μιας.
Αλλά, κυρίες μου, υπάρχει κι άλλος δρόμος να μας κερδίσετε:
αυτός του δυναμισμού και της ειλικρίνειας.
αναπνοές

fotinosnews.blogspot.com

Ελευθερία ή Θάνατος

Επιτηδευμένα έχουν αλλοιώσει το νόημα των λέξεων για να χειρίζονται την δυναμική τους, κατά το δοκούν.
Έχουν εξισωθεί οι αξίες με τις απαξίες, στο βωμό μιας ανυπόστατης ισότητας, όπου το άτομο συνθλίβεται σε μια απρόσωπη μαζικότητα.
Κοινωνία δούλων· πλέον με μισθό!
Απόψε θα αναδείξω την πλέον σημαντικότερη έννοια για το ανθρώπινο είδος· την ελευθερία!
Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ κατά το πρωτότυπο.
Ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι «του», συν οι επτακόσιοι Θεσπιείς που δεν τους μνημονεύει κανείς (χίλιοι στο σύνολο), δεν θυσιάστηκαν για καμιά Πατρίδα, για καμιά θρησκεία, για καμιά ιδεολογία, για κανέναν βασιλιά, για κανέναν ηρωισμό, για κανένα ευφυολόγημα.
Για κανέναν πούστη!
Πέθαναν για ένα και μόνον λόγο!
Την προσωπική τους αξιοπρέπεια, την ατομική τους ελευθερία, όπως τους δίδαξαν οι γονείς τους! Ναι!
Αυτή την ελευθερία!
Την μόνη!
Ελευθερία από πάσης φύσεως ζυγό, σωματικό, πνευματικό, ή υλικό.
Κανένα ιδανικό δεν είναι ανώτερο από αυτήν.
Οι δούλοι δεν πρέπει να αναγνωρίζουν την έννοιά της για να μένουν πάντα εξαρτημένοι.
Υποχείρια ψευδών ιδεολογιών και ανυπόστατων θεών, δέσμιοι του φόβου και της ελπίδας!
Όπως διαφώτισαν οι Έλληνες την «σκοτεινή» Ευρώπη, έτσι αναγέννησαν και τους ραγιάδες κι εξεγέρθηκαν στο άκουσμά της, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!
Το Ζάλογγο και το Μεσολόγγι δεν ενείχαν κανέναν ηρωισμό, όπως μας παραμυθιάζουν, εγκλωβισμένοι ήταν.
Αξιοπρέπεια είχαν οι άνθρωποι.
Έπρεπε να επιλέξουν θάνατο.
Ατιμωτικό, βασανιστικό ή γρήγορο και αποφασιστικό.
Και επέλεξαν αυτό που όριζε ο Ελληνισμός· την «απελευθέρωση»!
Αν ο κάθε νους είχε Ελληνική λογική δεν θα υπήρχε δούλος.

Rory Gas

Υ.Γ. Πώς να σιωπήσω μάτια μου… σε τόσο χαλασμό.

Η αιώνια λικάδα ενός καθαρού μυαλού.

Του δικού μου μυαλού.
Ή άλλως πώς αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, δίχως προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Ο δαίμονας της γραφής, για μένα, είναι περισσότερο μια λογοτεχνική άσκηση επί «χάρτου» για να οξύνω το νου, στον ανενεργό χρόνο μου.
Η δημοσιοποίηση, απλώς περιποιείται την καλλιέργειά μου!
Σαν χείμαρρος ξεπηδούν οι λέξεις από το νου όταν χαράζει κανείς τον εαυτό και καθώς ορμούν καλείται η γραφή να τιθασεύσει τον οίστρο, μην πλημμυρίσουν το χαρτί και πλατειάσουν.
Λόγω φύσης και επαγγέλματος κατέχω τα εργαλεία να γίνω δημοφιλής, αλλά μού είναι αδιάφορο το εφήμερο και το ανόητο.
Δεν γράφω για να αποκτήσω αναγνώριση κι επιβράβευση, πιότερο επιθυμώ -εν αγνοία μου- να διεγείρω την σκέψη ώστε να ακολουθήσει δική της ρότα, αυστηρά προσωπική όπως η δική μου.
Βιώνω, παρατηρώ και στοχάζομαι, ενίοτε… γράφω.
Έχω αμέτρητες ιδέες, μα καμιά ιδεολογία.
Έχω απέραντους δεσμούς, μα δεν ανήκω πουθενά.
Έχω ποικίλους σπόρους, μα δεν βρίσκω γη.
Δεν ήξερα την τύφλα μου, μα τώρα την έμαθα!
Δεν με νοιάζει τι κάνει ο κόσμος, κοιτάω να κάνω καλά αυτό που μου αναλογεί.
Δεν λογαριάζω τι λένε για μένα, με ενδιαφέρει η γνώμη μόνο όσων εκτιμώ.
Δεν με ενδιαφέρει τι διαδραματίζεται πίσω από ένα γυάλινο παραμορφωτικό παράθυρο.
Δεν είναι αυτός ο κόσμος μου, όσο κι αν φαντάζει ίδιος επειδή ανοήτως πασχίζει να του μοιάσει. Ενδιαφέρομαι για πράγματα που συνήθως αγνοούνται ή περιφρονούνται από τη μεγάλη εικόνα της ιστορίας, συλλέγω ιστορίες απλών ανθρώπων, πρωταγωνιστές δημιουργούς που σμιλεύουν το χρόνο.
Στα βιβλία οι άνθρωποι είναι χάρτινοι και οι καταστάσεις τους επιμελημένες, εν αντιθέσει με τον δρόμο που το αίμα βράζει και μυρίζουνε!
Καμία περιποίηση καμία εξιδανίκευση, καμία ωραιότητα!
Τη δική μου κριτική σκέψη την καλλιέργησα στο δρόμο…
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ευφυή, πως θα μπορούσα άλλωστε αφού δεν πιστεύω στην ευφυΐα, αλλά στην βλακεία των ανθρώπων, που με εκνευρίζει όσο η οκνηρία.
Με θεωρώ καλό ακροατή κι είμαι φιλομαθής.
Με βοηθάει σε αυτό η φιλοπεριέργειά μου.
Ρωτάω διαρκώς· μια καρφίτσα να πέσει και στην άλλη άκρη της γης, θέλω να μάθω ποιος, πότε, που, πως και γιατί την έριξε, θέλω να έχω εμπεριστατωμένη πληροφόρηση.
Φιλτράρω πάντα τις πληροφορίες που λαμβάνω, αν δεν έχουν χρηστική αξία στην καθημερινότητά μου όχι μόνο σταματώ τις ερωτήσεις αλλά δεν θέλω και να ακούσω τίποτα άλλο, μου είναι παντελώς αδιάφορο.
Για τους ίδιους λόγους δεν σπαταλώ και τον χρόνο μου πίσω από μια οθόνη προβολής ψευδών προπαγανδιστικών και ανόητων πληροφοριών.
Δεν διαβάζω ούτε βλέπω τίποτα σχεδόν, το οποίο έχει εκδοθεί ή κινηματογραφηθεί από την αυγή του 21ου αιώνα, βρωμάνε μούχλα μεσαιωνική, τα περισσότερα είναι για το τζάκι, στους 451 βαθμούς Φαρενάιτ (451 ° F).
Δεν χρειάστηκε να ακούσω τον Αλέξη Δαμιανό ή τον Χρόνη Μίσσιο για να αντιληφθώ την κατάρα της επιστήμης στο βωμό του αισχρού κέρδους και την κυριαρχία των μηχανών επί των πάντων, αλλά κυρίως του ίδιου του ανθρώπου που τις εφηύρε.
Δεν χρειάστηκε να διαβάσω Ηράκλειτο ή Νίτσε για να αντιληφθώ την κτηνωδία αυτού που αποκαλούμε άνθρωπο από άγνοια.
Ή την έχεις ή όχι· την αντίληψη βεβαίως.
Όλοι αυτοί που από καιρού εις καιρόν αναπαράγουν ή αποδέχονται συγκριτικά διάφορες αντιλήψεις, ανάθεμα κι αν κατανοούν, απλώς τους μένει η εντύπωση και βαυκαλίζονται τους σπουδαίους.
Σαν μικρά παιδιά που ανακαλύπτουν τους γονείς να ερωτοτροπούν στο κρεβάτι και θαρρούν πως αντιλήφθηκαν τον έρωτα και τον περιγράφουν στους φίλους παριστάνοντας τους γνώστες κάνοντας εντύπωση στους… αδαείς και μόνον.
Αλίμονο όμως, δεν ξέρουν την τύφλα τους.
Κι όταν ωριμάσουν δεν χρειάζεται κάποια αντίληψη για να εμπεδώσουν τον έρωτα· ένστικτο είναι κι απλή μιμητική κατάρτιση.
Αντιθέτως για την αντίληψη του κόσμου δεν υπάρχει ένστικτο και δεν αρκεί μια ανάγνωση, μια μιμητική αναφορά, χρειάζονται περισσότερα.
Παρατηρητικότητα, στοχασμός, αλλά προπάντων οξυδέρκεια!
Κάποτε ένας «φίλος» στην Π.Ε. μου είπε πως δεν καταλαβαίνει που ανήκω, σε τι Θεό πιστεύω.
Τα μυαλά των ανθρώπων έχουν κολλήματα, ότι θεωρούν ορθό το πιστεύουν άκριτα κι ότι πιστεύουν άκριτα το θεωρούν ορθό, δεν ξεκολλούν με τίποτα.
Οι αριστεροί μάλιστα έχουν την πετριά πως έχουν ανοιχτά μυαλά, αυτό είναι απόρροια κολλήματος. Γι’ αυτό όταν έρθουν αντιμέτωποι με κάτι που δεν ταιριάζει στις προκαταλήψεις τους δεν μπορούν να το αντιληφθούν.
Δεν έχουν άκριτη σκέψη αλλά κάτι χείριστο· συγκριτική.
Τους είναι αδιανόητο να είσαι κατά της λαθρομετανάστευσης αλλά όχι κατά του λαθρομετανάστη.
Ή κατά της ομοφυλοφιλίας αλλά όχι κατά του ομοφυλόφιλου.
Για τους κολλημένους -ένθεν κακείθεν- αυτό είναι ασυλλόγιστα συνυφασμένο.
Η άποψη τους έχει γεωμετρικά σχήματα, ετικέτες.
Δεν είχα κηδεμόνα για να πατρονάρει την σκέψη μου.
Ποτέ μου δεν ακολούθησα την πεπατημένη, να αποδεχτώ δηλαδή ασυλλόγιστα απόψεις όσο παραδεδεγμένες κι αν είναι από την κοινή γνώμη, ακόμη κι από αυτήν, την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Με όσους συγχρωτίστηκα με εκπαίδευσαν χωρίς να το γνωρίζουν.
Κάθε τους έκφραση ήταν σπίθα συλλογισμού.
Σε όλους αυτούς χρωστάω την γονιμότητα της σκέψης μου.
Έχω καλλιεργημένο ένστικτο ως πυξίδα στην αντίληψη μου, ένας εραστής της σοφίας!
Παρατηρώ τον κόσμο κι εξάγω προσωπικά συμπεράσματα χωρίς την συνεπικουρία κανενός μανιφέστου ή προφέσορα ειδικού πτυχιούχου αερολόγου που θαρρεί πως είναι «Πάπας»!
Δεν βρίσκομαι σε κανένα φιλοσοφικό χάρτη, δεν προσκολλήθηκα σε καμία πεποίθηση, δεν ψάχνω για οπαδούς, ούτε για αρχηγούς.
Η σχέση μου με την αλήθεια είναι ένα αχόρταγο και ανεξάντλητο πάθος.
Σαν ψάρι μαχητής (Rumble Fish) σε ενυδρείο, παλεύω με το είδωλο μου.
Θηρεύω συγκινήσεις ουσιαστικές, γι’ αυτό κι ανεκτίμητες, κόντρα στο ρεύμα που ανταλλάσσει και στον καιρό που εμπορεύεται εικονικές συγκινήσεις!
Από τη νεκρά θάλασσα του διαδικτύου (ενυδρείο αρλεκίνων) προτιμώ να κολυμπώ στο ενυδρείο μου. Δεν είμαι άνθρωπος της μιας βραδιάς, τα αισθήματά μου δεν είναι αγοραία, δεν ενέδωσα σε καμιά πρόσκαιρη ωφέλεια με αντίτιμο την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μου, ούτε σε επαγγελματικό ούτε σε προσωπικό επίπεδο.
Δεν κάνω εκπτώσεις στο είναι μου.
Δεν είμαι επαναστάτης, αλλά αν ήθελα να κάνω επανάσταση θα διάλεγα να φυτέψω το σπέρμα μου σε όσες περισσότερες μήτρες μπορούσα.
Έτσι θα είχα μια αμυδρή ελπίδα να γίνει ο κόσμος ομορφότερος!

RORY GAS·ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016



ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ