Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ξεπροβάλλει – Θα διαρκέσει; – (Μέρος Δ’)

(Συνέχεια από το προηγούμενο)
Μια παγκόσμια οργάνωση με «κοινωνικό» πρόσωπο

«Η καταστροφή είναι συμφορά, είναι και ευκαιρία. Ένα λάθος κράτος διαλύεται έχοντας φτάσει στα έσχατα όρια της παρακμής και της καταισχύνης. Αν διασώζεται ακόμα κάποιο ελάχιστο σπέρμα ελληνικής ιδιαιτερότητας στον περίπου ελληνόφωνο πληθυσμό του ρημαγμένου κρατιδίου, είναι τώρα η ευκαιρία να γίνει θεμέλιο για μια καινούργια, ριζικά διαφορετική οικοδομή.»
Αυτά έγραφε πρόσφατα ο Χρήστος Γιανναράς1, χαρακτηρίζοντας τους δύο διεκδικητές της κρατικής εξουσίας, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, ως «σπιθαμιαίους, χαμαιβάμονες και χαμαίζηλους της πολιτικής».
Η ανεπάρκεια των πολιτικών δεν είναι όμως ένα τοπικό φαινόμενο. Είναι μάλλον κάτι που έχει διαπιστωθεί σε διεθνή κλίμακα και αυτό έχει να κάνει μάλλον με την γενική κατάρρευση των παραδοσιακών αξιών.
Τι είναι αυτό που προκάλεσε όμως αυτήν την κατάρρευση; Πρόκειται απλά για ένα είδος παρακμής ή μήπως είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού;
Την κατάργηση των πατρίδων, των εθνικών συνόρων και των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων πρώτος την οραματίστηκε ομαρξιστικός διεθνισμός στις αρχές τού προηγούμενου αιώνα. Και το παράδοξο, όταν από την αντίσταση εκείνων των πατρίδων, εκείνων των εθνικών συνόρων και των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων, ο μαρξισμός και το όραμά του κατέρρευσαν θεαματικά σε θλιβερές στάχτες στο τέλος τού ίδιου αιώνα, τη σκυτάλη παρέλαβε από το άλλο άκρο, ο κατά τα άλλα θανάσιμος αντίπαλός του, ο καπιταλισμός της καλούμενης ελεύθερης οικονομίας, ο οποίος, ποιο επιδέξιος τού μαρξισμού, «σάρωσε» και πατρίδες και εθνικά σύνορα και πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, στο όνομα τώρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Και έτσι, ο «σύγχρονος» νεωτερικός πολιτισμός έφτασε, δι’ άλλης οδού, όχι από την στενή ατραπό τού Μαρξ αλλά από την ευρεία λεωφόρο τού καπιταλισμού, στον ολοκληρωτικό διεθνισμό. Παράδοξη σύμπτωση των δύο άκρων στο ίδιο όραμα!
Ας επανέλθουμε όμως πάλι στη χώρα μας, και ας συνεχίσουμε από εκεί που διακόψαμε στο προηγούμενο άρθρο αυτής της σειράς.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν θεωρήθηκε «επικίνδυνος» από τους Αμερικανούς (ΑΣΠΙΔΑ) -πράγμα το οποίο έδωσε (υποτίθεται) την αφορμή για την επιβολή στρατιωτικού νόμου στην Ελλάδα το 1967 και τον ίδιο τον οδήγησε στη φυλακή- ήταν ακόμα σε περίοδο αναζήτησης ιδεολογικής ταυτότητας, με το βάρος να γέρνει κάπως προς τον τροτσκισμό, αλλά χωρίς την απόλυτη ταύτιση, διότι οι προσωπικές του φιλοδοξίες έδειχναν να παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο μέσα του. Οι οχτώ μήνες στην απομόνωση, στις φυλακές Αβέρωφ, φαίνεται να έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του, τον χαρακτήρα του πολιτικού άνδρα που εμφανίστηκε μετά την πτώση της χούντας. Ταυτόχρονα όμως, όλος ο ελληνικός λαός μπήκε τότε «στον γύψο» και όχι μόνο για οκτώ μήνες αλλά για επτά ολόκληρα χρόνια. Η επίσημη ιστορία έχει άρα ταυτίσει αυτήν την επταετία με την «επαναστατική» δράση του Ανδρέα…
«Λαϊκιστής, καιροσκόπος, επικίνδυνος…»
Πόσο επαναστάτης ήταν όμως πράγματι ο Ανδρέας;

Οι στόχοι του αφορούσαν όντως την προάσπιση του σοσιαλιστικού ιδεώδους και την καθιέρωση ενός ποιο κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα;

Τι φανερώνουν τα γεγονότα;

Πόσο ενδιαφέρον έδειξε ο Ανδρέας για την υπεράσπιση των παραδοσιακών αξιών αυτού του τόπου;
Βέβαια από έναν ακαδημαϊκό του μεγέθους του Ανδρέα Παπανδρέου θα περίμενε λογικά κάποιος λιγότερο «πάθος» τόσο γιατί αυτό θα παρέπεμπε σε ρομαντικές και ουτοπικές αντιλήψεις, ξένες προς τη νεωτερική δημόσια σφαίρα όσο και λόγω της εργαλειακής και ουδέτερης-διαδικαστικής- αντίληψης περί πολιτικής. Μπορεί όμως να θεωρηθεί όντως ορθολογικής μορφής η πολιτική που ακολούθησε, ώστε να δικαιολογηθεί η υποβάθμιση των παραδοσιακών αξιών;
Τα αρχεία του Φόρεϊν Οφις (βλέπε εδώ) του 1980 για την Ελλάδα, που αποχαρακτηρίστηκαν φέτος στις αρχές του χρόνου, ασχολούνταν μαζί του, όταν αυτός προετοιμαζόταν για τις εκλογές του 1981.
Οι Βρετανοί αξιωματούχοι προσπαθούσαν να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητα ενός πολιτικού άνδρα που αποτελούσε αίνιγμα και ενδεχομένως απειλή για τα βρετανικά και δυτικά συμφέροντα.
Ένα χρόνο πριν από τις εκλογές του 1981 διάφοροι Βρετανοί αξιωματούχοι, από τον τότε πρέσβη στην Αθήνα, Ιαν Σάδερλαντ, μέχρι στελέχη του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, προσπαθούσαν να καταλάβουν το πλήρες εύρος της προσωπικότητας, των κινήτρων και του τρόπου σκέψης του Έλληνα πολιτικού. «Λαϊκιστής και καιροσκόπος, επικίνδυνος για τα βρετανικά και τα δυτικά συμφέροντα», αποφαίνονταν τηλεγραφήματα της εποχής.
Ποιο ήταν άρα το μυστήριο που κάλυπτε τον χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου, ο οποίος ήταν ένα πρόσωπο που έμελλε να αλλάξει για πάντα τις τύχες της χώρας;
Μια απομυθοποίηση του «χαρισματικού ηγέτη» πιστεύω πως μπορεί να φανεί χρήσιμη.
Χωρίς περιστροφές θα τολμήσω να αναφέρω την προσωπική γνώμη που έχω σχηματίσει, μετά από μελέτη γύρω από το πρόσωπο αυτού του ανθρώπου.
Ο Ανδρέας υπήρξε ένα δυστυχισμένο παιδί, το οποίο προδόθηκε από τον φιλόδοξο Πατέρα του όταν ήταν μόλις 2 ετών και μεγάλωσε αποκλειστικά με την μητέρα του, Σοφία Μινέικο. Ο Γεώργιος Παπανδρέου2, γόνος μιας φτωχής οικογένειας αγροτών (ο πατέρας του ήταν ο ιερέας Ανδρέας Σταυρόπουλος από το ορεινό χωριό Καλέντζι της Αχαΐας), παντρεύτηκε την πλούσια Σοφία Μινέικο, της οποίας ο πατέρας3 ήταν Πολωνός αριστοκράτης και μεγαλομασόνος (τα περί εβραϊκής καταγωγής είναι γελοιότητες). Ένα στοιχείο που έχει ίσως διαφύγει της προσοχής των ιστορικών αναλυτών είναι, πως η Σοφία ήταν ηλικίας 26 ετών όταν παντρεύτηκαν(1913) -κάπως «μεγάλη» για τα δεδομένα της εποχής- και ένα χρόνο μάλιστα μεγαλύτερη (γεννήθηκε το 1887) από τον Γεώργιο. Ο Ανδρέας ήρθε στον κόσμο έξη χρόνια αργότερα (1919) και τον επόμενο χρόνο ο πατέρας του …σάλπαρε για άλλα λιμάνια, καθώς ερωτεύτηκε την (επίσης μεγαλύτερή του) γνωστή πρωταγωνίστρια Κυβέλη.
Αξιολογώντας τώρα τα πράγματα μέσα στο πνεύμα της εποχής, μπορούμε να πούμε, πως ο μικρός Ανδρέας είχε λόγους να μισεί τον πατέρα του, ο οποίος αντιπροσώπευε την εξουσία μέσα στην πρώιμα διαλυμένη οικογένειά τους.
Αυτή η αναδρομή στα πρώτα χρόνια της ζωής του Ανδρέα, είναι πιστεύω χρήσιμη για να βοηθηθούμε να καταλάβουμε λίγο την ρίζα της «επαναστατικής» του φύσης.
Ο Ανδρέας δεν ήταν άρα ιδεαλιστής επαναστάτης, ήταν μάλλον χαρακτηριστική περίπτωση «οιδιπόδειου συμπλέγματος», την οποία φαίνεται να κληροδότησε και στον γιο του Γιώργο (βλέπε άρθρο της Ισπανικής El Pais).
Αυτό εξηγεί ίσως και τον «λαϊκισμό» στον οποίο αναφέρονται οι Βρετανοί.
Ο καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας Νίκος Δεμερτζής4, κάνει μια επιστημονική προσέγγιση στο φαινόμενο του λαϊκισμού, και γράφει τα εξής αναφερόμενος στο «Κίνημα»: «Στο πολιτιστικό τραύμα του Εμφυλίου, προστέθηκε το τραύμα της επιβολής της δικτατορίας. Διαμορφώθηκε, έτσι, μια πεποίθηση πεπρωμένου πολιτικής ανισότητας και αδυναμίας ανατροπής του. Η ταπείνωση των ηττημένων του Εμφυλίου δεν ήρθη αλλά, απεναντίας, επιτάθηκε. Κληροδοτήθηκε μάλιστα στην επόμενη γενιά, η οποία αμέσως μετά τη δικτατορία συγκρότησε τα νέα μορφωμένα μικρομεσαία στρώματα (δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, κ.λπ.) που αργότερα υποστήριξαν με θέρμη το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου».
Και σχετικά με την κάθε άλλο παρά ορθολογική πολιτική που ακολούθησε ο «σοσιαλιστής» Ανδρέας, ο καθηγητής γράφει:
«Με την άνοδο, τώρα, του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία άλλαξε η δομή των πολιτικών ευκαιριών για τα ΕΑΜογενή κυρίως μικροαστικά στρώματα. Η πολιτική που ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου (αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, κομματικό πελατειακό σύστημα) καθώς και ο λόγος περί προνομιούχων και μη προνομιούχων Ελλήνων παραγκώνισε τη μνησικακία [δίνοντάς της άλλη μορφή]. Οι αλλαγές στο πολιτικό προσωπικό και στο σύστημα διακυβέρνησης έσυραν από την πολιτική αφάνεια τα μικροαστικά στρώματα, τα οποία λειτούργησαν ως τάξη-στήριγμα του μπλοκ εξουσίας, για να χρησιμοποιήσω μια έννοια του Νίκου Πουλαντζά. Σε μεγάλο βαθμό, η παθητική μνησικακία αντικαταστάθηκε από την ανοικτή εκδικητικότητα: οι κλαδικές, οι `πρασινοφρουροί’ και η άλωση του κρατικού μηχανισμού από τα κομματικά στελέχη, ήταν η αποζημίωση για τα `πέτρινα χρόνια’ της πολιτικής περιθωριοποίησης των κληρονόμων του Εμφυλίου. Η προδικτατορική διεκδικητικότητα μεταστοιχειώνεται σε μεταπολιτευτική εκδικητικότητα.»
Διακρίνουμε άρα μια παθογένεια πίσω από το φαινόμενο που ονομάστηκε Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, μέσα στους κόλπους του οποίου συνωστίστηκαν όλοι οι «αδικημένοι» από τον «πατέρα-κράτος» (εκτός τους καιροσκόπους), οι οποίοι ήταν προσανατολισμένοι στον ρόλο του «προστάτη των γυναικών» και όλων των …αδικημένων.
Αυτός ο «προσανατολισμός» ήταν που οδήγησε τελικά την Ελλάδα στα δίχτυα της αράχνης…
Και αυτός είναι οι κοινός παρανομαστής μεταξύ του Ανδρέα, του Γιωργάκη και της Μαργαρίτας.
Είναι η «προίκα» την οποία έφερε μαζί του ο Ανδρέας από την Αμερική.
Κάποιοι βιαστικοί ίσως φανταστούν πως με την «αράχνη» αναφέρομαι στην Μαργαρίτα, αλλά έχουν πέσει έξω.

Η «αράχνη» είναι η παγκόσμια Ελίτ η οποία έχει εξυφάνει έναν ιστό, τον οποίο έχει ονομάσει: New Order!
Ο διεθνής ιστός της αράχνης
Λίγο πολύ είναι γνωστό ότι ο ιστός που δημιουργεί μια αράχνη, είναι ισχυρότερος από το ατσάλι, τηρουμένων των αναλογιών βέβαια. Αυτό σημαίνει ότι αν πάρουμε μια ίνα από ιστό αράχνης και μια ίνα από ατσάλι του ίδιου πάχους, ο ιστός της αράχνης αντέχει μεγαλύτερο βάρος. Ο λόγος είναι σε μεγάλο βαθμό η ελαστικότητα του ιστού της αράχνης χάρη στην σύστασή του.
Μεταφορικά τώρα, αυτός ο πολύ ισχυρός αλλά ευέλικτος «ιστός» της Νέας Τάξης, χρησιμοποιώντας ως άρμα τον ΟΗΕ, ευαγγελίζεται «Απελευθέρωση», «Διεθνή Ειρήνη και Ασφάλεια», προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ.λ.π.
Αυτά όμως όλα περνούν μέσα από την κατάργηση «παρωχημένων» αξιών, όπως πατρίδες, εθνικά σύνορα, και πολιτιστικές ιδιαιτερότητες.
Είναι ενδιαφέρον να εξεταστεί ακόμα μια φορά το «μανιφέστο» του εμπνευστή του «κινήματος των αγανακτισμένων» 5. Σε αυτό το μικρού μεγέθους δοκίμιο, ο 93χρονος γερμανο-εβραίος δίνει το στίγμα της διεθνούς «επανάστασης» εναντίον του …Κατεστημένου. Εναντίον της παραδοσιακής μορφής εξουσίας (πατέρας-κράτος) και ευαγγελίζεται μια νέα μορφή διακυβέρνησης, οικουμενικής μορφής, υπό τον ΟΗΕ.

Ας κάνει τώρα κάποιος και έναν συσχετισμό με τους στόχους της διεθνούς οργάνωσης (Socialist International)6, στην οποία πρόεδρος είναι ο γιος της Μαργαρίτας και του Ανδρέα, ο γνωστός μας ΓΑΠ.
Ένας άκρως αποτελεσματικός «ιστός», από τον οποίο δεν μπορεί να διαφύγει κανείς.
Γιατί όμως δεν μπορεί να διαφύγει κανείς;
Διότι αν «κολλήσει» ένα τμήμα κάποιου κοινωνικού σώματος, όπως είναι ένα έθνος, σ’ αυτόν τον ιστό, τότε θα συμπαρασύρει μαζί του και όλο το υπόλοιπο μέρος του σώματος. Απλά πράγματα.
Η «προίκα» που έφερε μαζί του ο Ανδρέας Παπανδρέου, αποδείχτηκε τελικά ένας μολυσματικός ιός, ο οποίο έχει εξαπλωθεί, δυστυχώς, σε μεγάλη έκταση στη χώρα μας, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μεγάλο μέρος του ελληνικού «σώματος» έχει μολυνθεί.
Η Μαργαρίτα δεν υπήρξε αμέτοχη σε αυτή τη διάδοση του μολύσματος. Ας λάβουμε υπόψη μας το Κίνημα Απελευθέρωσης της Γυναίκας (πότε υπήρξε η Ελληνίδα αλήθεια καταπιεσμένη;) και ας εστιάσουμε για παράδειγμα στην νομιμοποίηση της έκτρωσης.

Πόσοι γνωρίζουν άραγε πόσα ελληνόπουλα θανατώνονται κάθε χρόνο στο βωμό της λεγόμενης «απελευθέρωσης» των γυναικών; Οι στατιστικές μιλούν για 250.000 τον χρόνο7.
Αν κάνουμε τώρα έναν απολογισμό για τα τελευταία 30 χρόνια παίρνοντας έναν μέσο όρο από 200.000, τότε για πόσους Έλληνες μιλάμε;

Ο αριθμός είναι ανατριχιαστικός και θυμίζει την γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί, δηλαδή 6 εκατομμύρια.
Πως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί αυτή η γενοκτονία απέναντι στις προηγούμενες γενεές, στις μανάδες και στις γιαγιάδες μας, που μας μεγάλωσαν με στερήσεις αλλά και με περισσή αγάπη;

Από τι θέλησε η λαίλαπα της Νέας Τάξης, που έφερε μαζί της η οικογένεια Παπανδρέου, να απελευθερώσει την υπερήφανη Ελληνίδα μάνα η οποία γέννησε λεβέντες και λεβέντισσες έστω και κάτω από δύσκολες συνθήκες;
Πόσο υπερήφανες θα ήταν εκείνες οι μανάδες και οι γιαγιάδες για τις σημερινές «απελευθερωμένες» Ελληνίδες; (βλέπε ΤοΣύνδρομο της Ψυχρής Μάνας ως Πολιτιστικός Κίνδυνος)
Επειδή σε κάποιους ίσως φανεί μακάβριος ο συσχετισμός των εκτρώσεων με την γενοκτονία των Εβραίων, και μπορεί ο συνολικός αριθμός να αποδειχθεί πως δεν είναι απόλυτα σωστός, εντούτοις προτείνω, άσχετα με το ποιος είναι ο πραγματικός αριθμός, να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενοι για την διαδικασία της επέμβασης και για το πώς ακριβώς αισθάνεται το έμβρυο. 

Όσοι από αυτούς εξακολουθούν να διατηρούν ψήγματα ανθρωπιάς θα νιώσουν αποτροπιασμό.
Ελπίζω να έχει αντιληφτεί ο αναγνώστης για τι κατάσταση μιλάμε… Και αναφερθήκαμε μόνο σε ένα από τα «καλούδια» της …προίκας!
Η «αράχνη» έχει αρχίσει εδώ και καιρό να τρώει το ελληνικό σώμα, και το χειρότερο είναι, ότι δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική αντίδραση.

Αντ’ αυτού, διακρίνει κανείς γύρω του την απόλυτη αποχαύνωση.
Πρόκειται όμως για μια κατάσταση για την οποία φέρουν συλλογική ευθύνη όλα τα πολιτικά κόμματα, ακόμα και οι άνθρωποι του πνεύματος, διότι δεν προέβαλαν καμιά αντίσταση.

Άφησαν αδιαμαρτύρητα να συμβεί αυτός ο εκτροχιασμός της ζεστής ελληνικής κοινωνίας, ο οποίος μας έχει οδηγήσει σήμερα στο χείλος του γκρεμού.
Τι έχουμε άρα να περιμένουμε;
Τίποτε άλλο από τον καταποντισμό, μαζί με την υπόλοιπη «μπλέμπα» του συστήματος, διότι καταφρονήσαμε ό,τι όμορφο μας κληροδότησαν οι αξιαγάπητοι Έλληνες που ήταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας.
Οι «ευρωλιγούρηδες» και οι εξαπατημένοι «εκσυγχρονιστές» ελπίζω σε λίγο να κρύβονται (αν δεν το έχουν κάνει ήδη), διότι το εικονικό αυτό σύστημα πνέει τα λοίσθια.

Τα «προφητικά» λόγια του Γιωργάκη βλέπω να γίνονται σύντομα πραγματικότητα: Ο απατημένος λαός θα τους πάρει με τις πέτρες.
Αλλά όσο κι αν οι περιστάσεις έχουν κάνει την «αράχνη» της Νέας Τάξης Πραγμάτων να αισθάνεται αήττητη, όσο και να εμπιστεύονται στον ατσάλινο «ιστό» που έχουν εξυφάνει, κι αν ακόμη καταφέρουν να φιμώσουν και να αποδυναμώσουν τον λαό, θα πρέπει εντούτοις να θυμούνται, πως δεν είμαστε …ορφανοί:
«Εάν ίδης κατάθλιψιν πένητος και παραβίασιν κρίσεως και δικαιοσύνης εν τη χώρα, μη θαυμάσης διά τούτο· διότι ο επί τον υψηλόν υψηλότερος επιτηρεί· και επί τούτους υψηλότεροι.» - (Εκκλ.5:8)

Βιβλιογραφία

1. Χρήστος Γιανναράς: H καταστροφή μήπως ευκαιρία;
2. Ο Γέρος της Δημοκρατίας (pdf)
3. Memoirs by Zygmunt Mineyko (1840-1925)
4. Νίκος Δεμερτζής: Λαϊκισμός και μνησικακία
5. Ποιος είναι ο εμπνευστής της “κίνησης των αγανακτισμένων”;
6. Socialist International: Declaration of principles
7. 250.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα

Σχετική βιβλιογραφία:
• Ανδρέας Παπανδρέου – Πολιτιστικό πορτρέτο
• “One World or None”, “Time is Running Out”
• New Economic World Order
• Νέμεσις: «Γιώργο μου, όταν γίνεις πρωθυπουργός»
• Social Justice and the New Morality

Σχετικά με την έκτρωση:
• Κρυφά μυστικά
• ΕΚΤΡΩΣΗ: Απελευθέρωση ή Δολοφονία;
• Όλη η αλήθεια γύρω από τις εκτρώσεις
• Πόσο κοστίζει μια έκτρωση; Μια ανθρώπινη ζωή
• ΝΑΙ Η ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΜΒΛΩΣΗ;

alkimosarchive

Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα-πως μεθοδεύονται οι κρίσεις χρέους των κρατών και η παγκόσμια ύφεση.

Αν κάποιος διαθέτει πολύ χρήμα μπορεί να ασκήσει εξουσία.

Αυτό είναι κάτι που όλοι το γνωρίζουμε και δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία για να αποδειχτεί.

Αν κάποιος διαθέτει όμως ασύλληπτο ποσό χρημάτων, τότε μπορεί να ασκήσει παγκόσμιο έλεγχο, ιδιαίτερα αν η συσσώρευση του πλούτου και ο δανεισμός γίνεται εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια!

Ας δούμε πως λειτουργεί όλη αυτή η απάτη.
Όλο αυτό το κόλπο βασίζεται στη δημιουργία ανύπαρκτου χρήματος και στο δανεισμό του σε άτομα, επιχειρήσεις και κράτη, με αντάλλαγμα τον τόκο.
Αυτό δημιουργεί τεράστια χρέη για τις κυβερνήσεις, τις επιχειρήσεις, και τον πληθυσμό και συνεπώς μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο.
Για να δουλέψει όμως σωστά το σύστημα, θα πρέπει οι τραπεζίτες να δανείζουν χρήματα που δεν έχουν.
Αν εσείς ή εγώ έχουμε ένα εκατομμύριο ευρώ, μπορούμε να δανείσουμε ένα εκατομμύριο ευρώ.
Αν όμως είσαι τράπεζα και έχεις ένα εκατομμύριο ευρώ, μπορείς να δανείσεις όσες φορές θέλεις αυτό το ποσό και μάλιστα έντοκο!
Σκεφθείτε πως αν ένα μικρό πλήθος καταθετών πήγαινε να αποσύρει τα χρήματά του από μια συγκεκριμένη τράπεζα, η τράπεζα αυτή θα κατέρρεε μέσα σε λίγη ώρα, αφού δεν θα είχαν να δώσουν πίσω τα χρήματα, επειδή πολύ απλά δεν τα διαθέτουν!
Τα χρήματα στην τράπεζα είναι απάτη! Όταν πάτε σε μια τράπεζα να πάρετε δάνειο, η τράπεζα δεν τυπώνει, ούτε κόβει κάποιο νόμισμα. Απλώς περνά το ποσό του δανείου στο λογαριασμό σας.
Από εκείνη τη στιγμή πληρώνετε τόκο για κάτι που δεν είναι τίποτα περισσότερο από αριθμοί που εμφανίζονται σε μια οθόνη. Φυσικά αν δεν μπορέσετε να ξεπληρώσετε το ανύπαρκτο δάνειο, η τράπεζα μπορεί να έρθει και απολύτως νόμιμα, να σας κατασχέσει την περιουσία την υπαρκτή πλέον περιουσία, το σπίτι σας, το οικόπεδο σας, το αυτοκίνητο ή πάσης φύσεως αγαθό σας, μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός που εμφανίζεται στην οθόνη.
Ως συνήθως θα πρέπει να πληρώσετε και κάτι παραπάνω, αφού θα σας «πεθάνουν» και στα έξοδα.
Βέβαια έχουμε φάει μεγάλη πλύση εγκεφάλου για να εμπιστευτούμε το «πλαστικό χρήμα», αφού έτσι διασφαλίζουμε τις συναλλαγές μέσω αριθμών και περιορίζουμε στο ελάχιστο τη διακίνηση πραγματικού χρήματος.
Επιπλέον, επειδή τα χρήματα δεν μπαίνουν σε κυκλοφορία από τις κυβερνήσεις, αλλά από ιδιωτικές τράπεζες που δίνουν δάνεια στους πελάτες τους, οι τράπεζες ελέγχουν επακριβώς πόσο χρήμα κυκλοφορεί. Όσα περισσότερα δάνεια αποφασίζουν να δώσουν, τόσο περισσότερο χρήμα κυκλοφορεί.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μια οικονομική ανάπτυξη και σε μια οικονομική ύφεση είναι το πόσο χρήμα βρίσκεται σε κυκλοφορία.
Τόσο απλά.
Μέσα απ' αυτό το σύστημα, οι ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες ελέγχονται παγκόσμια από τα ίδια άτομα, αποφασίζουν πόσα χρήματα θα βρίσκονται στην κυκλοφορία.
Μπορούν έτσι να δημιουργήσουν οικονομικές ανόδους και υφέσεις, κατά βούληση.
Το ίδιο φυσικά ισχύει για τα χρηματιστήρια, μέσα από τα οποία οι ίδιοι αυτοί τύποι διακινούν καθημερινά τρισεκατομμύρια ευρώ, γύρω από τις οικονομικές και τραπεζικές αγορές και αποφασίζοντας αν οι τιμές των μετοχών θα ανεβούν, θα κατεβούν, θα εκτιναχθούν στα ύψη ή θα καταρρεύσουν. Οι καταρρεύσεις των χρηματιστηρίων δεν συμβαίνουν ποτέ τυχαία, αλλά πάντα εσκεμμένα.
Όσο περισσότερο χρήμα, πλαστικό ή μη, βρίσκεται σε κυκλοφορία, τόσο μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα υπάρχει, άρα περισσότερα προϊόντα αγοράζονται και πουλιούνται, αυξάνει το εισόδημα του πληθυσμού και φυσικά αυξάνουν και οι θέσεις εργασίας.
Υπάρχει όμως ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που χρησιμοποιούν «αυτοί» και δεν είναι άλλο από το να δημιουργούν ανάπτυξη, προσφέροντας πολλά δάνεια και ύστερα μας παίρνουν τη μπουκιά απ’ το στόμα.
Αν ρωτήσετε κάποιον μεγαλόσχημο οικονομολόγο, θα σας πει υπάρχει ένας φυσιολογικός οικονομικός κύκλος που δημιουργεί αυτές τις αυξομειώσεις… Ναι… κι εγώ τώρα κοίταξα έξω από το παράθυρό μου και είδα ένα γάιδαρο να πετάει!
(Και τώρα η συνταγή...)
Ποιος είναι φυσικά ο ρόλος των περιόδων ανάπτυξης; Να βυθιστεί ακόμα μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στα χρέη!
Η έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα, σημαίνει πως οι περισσότερες επιχειρήσεις δανείζονται μεγάλα χρηματικά ποσά για να αγοράσουν π.χ. καλύτερο εξοπλισμό, για να αυξήσουν την παραγωγή τους προκειμένου να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση. Ο υπόλοιπος πληθυσμός, οι απλοί
εργαζόμενοι, δανείζονται για να αγοράσουν ένα σπίτι ή ένα καλύτερο, ένα καινούριο και πιο ακριβό αυτοκίνητο, επειδή είναι σίγουροι για το μέλλον της οικονομίας, που συνήθως συνοδεύεται και από ψηφοθηρικούς διθυράμβους της όποιας κυβέρνησης για την ικανότητά της. Ύστερα, την κατάλληλη στιγμή, οι μεγάλοι τραπεζίτες, συντονίζονται και αυξάνουν τους τόκους για να μειώσουν τη ζήτηση των δανείων. Ταυτόχρονα αρχίζουν να απαιτούν τα ήδη οφειλόμενα δάνεια, που σύμφωνα με τη νέα «μόδα» του κυμαινόμενου επιτοκίου, ήδη έχουν αυξηθεί ως συνήθως, κάτι τοις.
Έτσι εξασφαλίζουν πως θα δώσουν πολύ λιγότερα δάνεια από όσα έδιναν.
Τελικά, με την όποια μορφή έχει το χρήμα, πλαστικό ή μη, αρχίζει να αποσύρεται, άρα αρχίζει η μείωση ζήτησης προϊόντων και οδηγούμαστε στη μείωση των θέσεων εργασίας, αφού δεν κυκλοφορεί πια αρκετό χρήμα για να υποστηρίξει την απαραίτητη οικονομική δραστηριότητα.
Έτσι, άνθρωποι και επιχειρήσεις δεν κερδίζουν πια αρκετά για να εξοφλήσουν ή να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους και οδηγούνται αναπόφευκτα στην πτώχευση.
Στη συνέχεια, οι τράπεζες τούς κατάσχουν τις πραγματικές περιουσίες, τις επιχειρήσεις, τα ακίνητα, τα αυτοκίνητα και τα άλλα αποκτήματά τους, για ένα δάνειο, το οποίο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την εμφάνιση μερικών αριθμών σε μια οθόνη... Αυτό συμβαίνει χιλιάδες χρόνια, ειδικά όμως τους τελευταίους αιώνες, ο πραγματικός πλούτος των πολλών ξεζουμίζεται και καταλήγει στις τσέπες «εκείνων» που ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα.
Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τα κράτη. Αντί να κόβουν και να εκτυπώνουν το δικό τους άτοκο χρήμα, οι κυβερνήσεις υποχρεωτικά το δανείζονται, από την «κομόρα» των ιδιωτικών τραπεζών και επιστρέφουν εκτός από το κεφάλαιο και τον τόκο, μέσω της φορολόγησης των πολιτών.
Το μεγαλύτερο μέρος από τα ποσά που μαζεύει το κράτος μέσω της φορολογίας, πηγαίνουν στην πληρωμή δανείων τα οποία οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να μην έχουν πάρει, αφού θα μπορούσαν να έχουν το δικό τους χρήμα άτοκα!
Γιατί όμως γίνεται αυτό; Μα, επειδή «αυτοί» ελέγχουν τις κυβερνήσεις όπως ελέγχουν και τις τράπεζες. Έχουν φτιάξει πλήθος από οργανισμούς και ελεγκτικές επιτροπές και συμβούλια και άλλα βαρύγδουπα που ελέγχουν για τυχούσες κρατικές παρασπονδίες… Είναι εύκολο να διαπιστώσετε, ποιά κράτη παρεκτράπησαν τα τελευταία χρόνια και ποιά ήταν η κατάληξή τους…
Ακούμε για «ιδιωτικοποίηση», αλλά δεν μας λένε τον πραγματικό λόγο που πρέπει να γίνει.
Μας λένε πως πρέπει να περιοριστούν τα κρατικά έξοδα, πως χρειάζεται καλύτερο management και άλλα άσχετα.
Ιδιωτικοποίηση, είναι το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων του κράτους, δηλαδή της περιουσίας όλων μας, για να αποφευχθεί, για λίγο, η πτώχευση του κράτους που δημιούργησαν τα χρέη στις τράπεζες.
Όποια άλλη καραμέλα πιπιλάνε, είναι εκ του πονηρού.
Οι «αναπτυσσόμενες» χώρες (αυτές που λέγαμε μέχρι πριν λίγα χρόνια Τρίτος Κόσμος) παραχωρούν τον έλεγχο της γης, των πρώτων υλών και του υπεδάφους τους, στις διεθνείς τράπεζες, επειδή δεν μπορούν να ξεπληρώσουν τα αβάστακτα δάνεια που οι τράπεζες με δόλιο τρόπο, τις παρότρυναν να δημιουργήσουν, ώστε να τις παγιδέψουν σε αυτή ακριβώς την κατάσταση. (Είχα έναν φίλο και πελάτη από το Ζαΐρ, υπάλληλο τότε στη Γαλλική πρεσβεία, που μου έφερνε τεράστιο πλήθος στοιχείων για το τι υπέδαφος έχει αυτή χώρα! Θα μπορούσε να έχει μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, αλλά ο κόσμος εκεί λιμοκτονεί… Εγκυκλοπαιδικά και μόνο σας λέω πως τα ορυχεία που υπάρχουν εκεί, χρονολογούνται σε… πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια εξορύξεων!)
Ο κόσμος σε καμία περίπτωση δεν θα ζούσε στη φτώχεια και τη στέρηση αν δεν υπήρχαν αυτές οι μεθοδεύσεις, αυτών των τύπων.
Η οικονομική καταπίεση του κόσμου συντονίζεται σήμερα από τις «κεντρικές τράπεζες» κάθε χώρας που ναι μεν φαίνεται να λειτουργούν ανεξάρτητα, αλλά στην πραγματικότητα συνεργάζονται για τον κοινό σκοπό τους. Η Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία δημιουργήθηκε από το Γουλιέλμο της Οράγγης, υπήρξε η αράχνη που δημιούργησε τον παγκόσμιο τραπεζικό ιστό και σε άλλο επίπεδο, από το 1930, το ίδιο ισχύει και για την Τράπεζα Διεθνών Διαφορών της Ελβετίας.
Όλες όμως οι τράπεζες δημιουργήθηκαν από τους απογόνους «αυτών» που υπήρξαν οι τραπεζίτες της Γένοβα και της Βενετίας, και των Ναϊτών Ιπποτών που όλοι τους την ίδια περίοδο, χρησιμοποιώντας το σύστημα που περιέγραψα παραπάνω, δημιούργησαν τα θεμέλια του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος ήδη από τον 12ο αιώνα.
Απ΄το βιβλίο του Μ.Καλογερά 2012 - ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

nerocota net

Η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – Μέρος Β’

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

«Οι μόνοι ζωντανοί οργανισμοί σε αυτό τον πλανήτη που δεν μπορούν να υπερηφανεύονται για το παρών τους, είναι οι άνθρωποι.»

Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε, πως τα πουλιά μαθαίνουν μέσα από την εμπειρία τους την τέχνη της κατασκευής φωλιών και δεν καταφεύγουν μόνο στο εκ γενετής ένστικτό τους. Αυτή η ανακάλυψη, που προέκυψε από μια νέα σκωτσέζικη επιστημονική έρευνα, έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα «συν» στις ικανότητες άλλων πλασμάτων πέρα από τον άνθρωπο, ενώ ανατρέπει την καθιερωμένη αντίληψη μεταξύ των επιστημόνων ότι η κατασκευή φωλιάς είναι αποκλειστικά μια έμφυτη ικανότητα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Πάτρικ Γουόλς του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ζωολογίας «Behavioural Processes», σύμφωνα με το BBC, βιντεοσκόπησαν και μελέτησαν, στην Μποτσουάνα της Αφρικής, τη συμπεριφορά ενός είδους πολύχρωμης «υφάντρας», που διακρίνεται για την κατασκευή πολλών και πολύπλοκων φωλιών, δεκάδων μέσα σε μία μόνο χρονιά.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η μελέτη αποκάλυψε «ένα ξεκάθαρο ρόλο για την εμπειρία». Κάθε ξεχωριστό πουλί χρησιμοποιούσε ελαφρώς διαφοροποιημένη τεχνική από την μία φωλιά στην επόμενη, ανάλογα με την εμπειρία που είχε αποκομίσει στο μεταξύ. Άλλες φορές ξεκινούσε από δεξιά προς τα αριστερά και άλλες αντίστροφα, ενώ όσο περνούσε ο χρόνος και συσσωρευόταν η «οικοδομική» μάθηση, τα πουλιά έριχναν στο έδαφος όλο και λιγότερα «οικοδομικά υλικά» (π.χ. χορταράκια). «Αν τα πουλιά ακολουθούσαν κάποια γενετική προδιαγραφή για το χτίσιμο των φωλιών τους, τότε θα ανέμενε κανείς ότι όλα θα έχτιζαν τη φωλιά τους πάντα με τον ίδιο τρόπο. Όμως αυτό δεν συμβαίνει», δήλωσε ο δρ Γουόλς.
«Ακόμα και για τα πουλιά, η πρακτική τελειοποιεί την τεχνική τους», πρόσθεσε.
Είναι θλιβερό να σκέπτεται κανείς, πως οι μόνοι ζωντανοί οργανισμοί σε αυτό τον πλανήτη που δεν μπορούν να υπερηφανεύονται για το παρών τους, είναι οι άνθρωποι. Τα πάντα γύρω μας φωνάζουν πως ο άνθρωπος απέτυχε!
Όχι μόνο δεν έμαθε από το παρελθόν, αλλά αντίθετα κοντεύει να διαλύσει τα πάντα. Αντί για εξέλιξη και βελτίωση βλέπουμε να επικρατεί, γενικά, μια κατάσταση «εντροπίας», δηλαδή παρακμής… σε όλους τους τομείς.
Και δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας. Τι έχει συμβεί με την πατρίδα μας; Το λίκνο των επιστημών και της τέχνης; Το λίκνο της δημοκρατίας, της ισότητας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας;
Μπορούμε οι σημερινοί Έλληνες να είμαστε υπερήφανοι για τα σύγχρονα επιτεύγματά μας;
Τι συνέβη; Τι πήγε στραβά και αντί ο άνθρωπος να βελτιώσει την ζωή του την έχει μετατρέψει αντίθετα σε κόλαση, αναφερόμενοι πάντα στη μεγάλη πλειονότητα;
Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε μια αρχαία δήλωση, η οποία έλεγε: «…άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού».
Θα ήταν μήπως λάθος να αποδώσουμε την ευθύνη για την κατάντια αυτή στους κυβερνώντες;
Ας ανατρέξουμε πάλι σε μια αρχαία ρήση (εφόσον υποτίθεται πως πρέπει να μαθαίνουμε από την πείρα του παρελθόντος): «…η καταδυναστεία παραλογίζει τον σοφόν».
Μια διαχρονική αλήθεια!
Πως είναι δυνατόν κάποιος να βελτιωθεί κάτω από συνθήκες καταδυνάστευσης, τυραννίας, εκμετάλλευσης; Και πως είναι επίσης δυνατόν να βελτιωθεί ο δυνάστης, ο τύραννος ο εκμεταλλευτής; Δεν οδηγεί αυτό σε έναν φαύλο κύκλο;
Δεν προκαλούν οι συνθήκες αυτές μια εκατέρωθεν παρακμιακή κατάσταση;
Εμφανίζεται ο …σωτήρας.
Σε μια εποχή, όπου η πολιτική ζωή στη χώρα μας είχε κυριολεκτικά εκτραπεί, όπου ο λαός προσπαθούσε ακόμη να συνέλθει από τις συνέπειες ενός πολέμου, μιας σκληρής κατοχής και ενός καταστροφικού εμφυλίου, στα τέλη του 60’, τότε εμφανίστηκε ένας «σωτήρας».
Αυτός ήταν ο διαπρεπής καθηγητής του Μπέρκλεϊ και δηµόσιος διανοούµενος, o συγγραφέας του «Πατερναλιστικού καπιταλισµού», ο επαναπατρισθείς πρόεδρος του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών, ο αναπληρωτής υπουργός Συντονισµού της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, αλλά και ο δις φυλακισθείς και διωχθείς επί δικτατορίας Μεταξά και συνταγματαρχών. Το όνομά αυτού, Ανδρέας Γ. Παπανδρέου.
Ήταν αυτός που ίδρυσε το ΠΑΚ το 1968 και επέστρεψε στην Ελλάδα µε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, κάνοντας το απολύτως µη αναμενόμενο.
Αρνούμενος την ευθεία αποδοχή της κληρονομιάς της Ένωσης Κέντρου, προχώρησε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ενός πολιτικού σχηματισμού µε πολύσηµο, ακριβέστερα πολυτροπικό, παρελθόν. Τα βασικά του στελέχη είχαν αναδειχθεί στη διάρκεια του «Ανενδότου», του 114 και του αντιδικτατορικού αγώνα, ενώ δεν έλειπαν και τα στελέχη της Ένωσης Κέντρου.
Επαγγέλθηκε την ανατροπή των απότοκων της «αρχής της µη εναλλαγής» του μετεμφυλιακού κράτους σε πρόταση εξουσίας µε πρόταγµα την κοινωνική δικαιοσύνη, την ενσωμάτωση των αποκλεισμένων και την οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους.
Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε, πως ο συγκεκριμένος «σωτήρας», με τους ευγενείς αυτούς στόχους, είχε πολλούς διακεκριμένους υποστηρικτές σε Ευρώπη και Αμερική. Όταν για παράδειγμα είχε συλληφθεί και φυλακιστεί από τη Χούντα των συνταγματαρχών, εμφανίστηκε στην έγκριτη «Ουάσιγκτον Ποστ» µια δήλωση διαμαρτυρίας, υπογεγραμμένη από περίπου 500 αμερικανούς καθηγητές.
Στον κύκλο των φίλων του στην Αμερική περιλαμβάνονταν ισχυρές φυσιογνωμίες του κατεστημένου του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως ο Καρλ Κέισεν, ο πρώην ειδικός βοηθός του προέδρου Κένεντι στην Ουάσινγκτον σε θέματα εθνικής ασφαλείας, ο οποίος, ως νέος οικονοµολόγος, είχε βοηθήσει τον Ανδρέα να αναπτύξει την πρότασή του για τη δημιουργία του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών (αργότερα ΚΕΠΕ)· ο Εντµουντ Μπράουν, ο δημοφιλής πρώην κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, του οποίου ο Ανδρέας ήταν οικονομικός σύμβουλος όταν ήταν πρόεδρος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ· ο Ουόλτερ Χέλερ, µε τον οποίο ο Ανδρέας μοιραζόταν το γραφείο του στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας και ο οποίος είχε ηγηθεί του ισχυρού Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων υπό τον Κένεντι· και ο Τζον Κένεθ Γκαλµπρέιθ, ο μέντορας του Ανδρέα στο Χάρβαρντ, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως πρεσβευτής του Κένεντι στην Ινδία και μόλις είχε εκλεγεί πρόεδρος της ισχυρής προοδευτικής «δεξαμενής σκέψης» και οργάνωσης λόµπι: «Αμερικανοί για Δημοκρατική Δράση».
Λίγο αργότερα, ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Τζόνσον ειρωνεύτηκε πως η ασφάλεια του Ανδρέα ήταν «το πρώτο ζήτημα στην ιστορία της δημοκρατίας, στο οποίο φαινόταν να συμφωνούν όλοι οι αμερικανοί οικονομολόγοι».
Στην Ευρώπη, η υποστήριξη στον Ανδρέα προήρχετο κυρίως από ισχυρούς πολιτικούς των Σκανδιναβικών χωρών.
Πως έγινε δεκτός ο Ανδρέας στην Ελλάδα και ποιο είναι το έργο το οποίο επιτέλεσε το ΠΑΣΟΚ σε μια μακρά περίοδο διακυβέρνησης;
Κατάφερε να φέρει στην Ελλάδα την κοινωνική δικαιοσύνη, την ενσωμάτωση των αποκλεισμένων με την οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, να κάνει δηλαδή την Ελλάδα «Σκανδιναβία»;
Αν όχι, τι και ποιος τους εμπόδισε;
Μπορεί να κοιτάξει το «κοινωνικό» ΠΑΣΟΚ πίσω σήμερα και να ισχυριστεί ότι βελτίωσε την Ελλάδα, πως διδάχτηκε από το παρελθόν, όπως το έκανε αυτό η «υφάντρα» της Μποτσουάνας;
Πως βλέπουν οι …«σωσμένοι» Έλληνες σήμερα τα πράγματα;
Τα γεγονότα δυστυχώς αποδεικνύουν, πως άλλα ήταν αυτά που επιδιώχθηκαν, που καμιά σχέση δεν είχαν με την ευημερία του ντόπιου πληθυσμού. Τα σχέδια αυτά ήταν διεθνιστικά και βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη.
Από την σκοπιά βέβαια των σχεδιαστών, θα μπορούσε κάποιος να πει, πως ναι! Τα σχέδια εξελίχτηκαν με επιτυχία, και τώρα βαίνουν μάλιστα προς ένα αποκορύφωμα. Προς την ολοκλήρωσή τους!
Ποιοι είναι όμως οι σχεδιαστές και ποιοι θα είναι οι ωφελημένοι με βάση αυτά τα σχέδια; Θα είναι ο λαός ή μήπως κάποια ολιγαρχία; Υπάρχει υγιής βάση που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διεθνή μεταρρύθμιση με επίκεντρο τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη;
Με τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο.
…συνεχίζεται.

alkimosarchive

Μας θέλουν με το στανιό στο Ευρώ..... Για να μας εξουσιάζουν...

Σόιμπλε: "Η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη θα πρέπει να επιτευχθεί με οποιοδήποτε κόστος, επειδή η Αθήνα και η Ελλάδα αποτελούν και ιστορικά βασικό συστατικό στοιχείο της Ευρώπης».
απόσπασμα από την Deutsche Welle

Με νύχια και με δόντια προσπαθεί ο Γερμανός να μας κρατήσει μέσα στην ευρωζώνη.... επειδή μας "αγαπάει"....
Μέγιστη υποκρισία.
Οι Γερμανοί τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχουν βάλει σε εφαρμογή το τελευταίο μέρος του σχεδιού τους να επικρατήσουν στην Ευρώπη.... δια παντός...
Κάτι που δεν πετυχαν με στρατιωτικά μέσα πριν από 70 χρόνια....
Η πρώτη τους κίνηση ήταν να δημιουργήσουν την τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) και αργότερα Ευρωπαϊκή Ενωση.
Μετά την ένωση των 2 Γερμανιών το έθνος τους αισθάνθηκε αρκετά δυνατό για να προχωρήσει ένα ακόμα βήμα.... Στην δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το προτελευταίο στάδιο πριν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Μιας Ενωμένης Ευρώπης υπό τον απόλυτο έλεγχο της πιο εύρωστης οικονομίας. Της Γερμανικής.
Στα πλαίσια αυτά δημιούργησαν πριν από 12 χρόνια το ΕΥΡΩ. Ενα πανευρωπαϊκό νόμισμα πάνω στα πρότυπα του Γερμανικού Μάρκου. Ενα νόμισμα που από την αρχή γνώριζαν ότι για τις αδύνατες οικονομίες όπως π.χ. η Ελληνική, η Πορτογαλική η Ιρλανδική και φυσικά ακολουθούν με σειρά και οι υπόλοιπες, θα αποτελούσε ταφόπλακα της εθνικής τους ανεξαρτησίας και την πλήρη οικονομική, και όχι μόνο, εξάρτησή τους από την Γερμανία.
Και το σημαντικότερο. Οι χώρες αυτές θα παρέδιδαν την εθνικής τους κυριαρχία στην Γερμανία, χωρίς καν να χρειαστεί να υποστείλουν τις σημαίες τους από τα κράτη τους!!!!
Το Ευρώ φτιάχθηκε από την αρχή με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλέσει τεράστιες δονήσεις στις τοπικές εθνικές οικονομίες.... και τα κατάφερε.
Οι Ελληνες είδαν ξαφνικά τις τσέπες τους να αδειάζουν από τις δραχμές και να μισογεμίζουν από το συναλλαγματικής μορφής, νόμισμα του Ευρώ.
Η κατασκευή του ήταν από την αρχή τετοια ώστε να προκαλέσει ψευτοπαροξυσμό καταναλωτισμού στις χώρες που το υιοθετούσαν. Τα τεραστίου αξίας κέρματα του ενός και των δύο Ευρώ και το μηδαμινού (για πονηρούς ψυχολογικούς λόγους) μεγέθους (αλλά τεραστίου επίσης αξίας) πεντόευρω, δημιούργησαν ένα ανευ προηγουμένου αλαλούμ....
Φανταστείτε ότι μόλις λίγα χρόνια μετά την υιοθέτησή του, η Κύπρος (μια οικονομία από τις δυνατότερες της Ευρώπης, αφού η κυπριακή λίρα ήταν πολλαπλάσια δυνατότερη από το ευρώ) βρέθηκε να έχει ανάγκη δανεισμού!!!!
Στην Ελλάδα βέβαια τα συμπτώματα ήταν ολέθρια....
Την ίδια εποχή η Γερμανία φαίνεται να έχει μια τρομακτικής δύναμης οικονομία και μια ανάπτυξη χωρίς προηγούμενο...
Τυχαίο;
Ενώ σχεδόν όλες οι υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκονται στις Βρυξέλλες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή ο οργανισμός που ελέγχει το ευρώ, βρίσκεται στην Γερμανία (Φρανκφούρτη)... κι άλλο τυχαίο;
Και τι κάνει λοιπόν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;
Οτι μπορεί για να βοηθήσει την Γερμανία να ισχυροποιήσει την θέση της στην Ευρώπη.
Εδωσε εντολή να κυκλοφορήσει, σε φυσική μορφή, το Ευρώ σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Καθόρισε τα ποσά που θα λάβει η κάθε χώρα ώστε να διακινηθούν στο εσωτερικό της τα ευρώ. Εδωσε τις σχετικές οδηγίες προς όλες τις εθνικές κυβερνήσεις ώστε να "κόψουν" στα νομισματοκοπεία τους, ευρώ. Και ελέγχει έκτοτε την κίνηση του ευρώ εντός της ευρωζώνης.
Φυσικά όπως όλοι καταλαβαίνουμε ένα τεράστιο και ουσιαστικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας των κρατών (και της Ελλάδας) εκχωρήθηκε στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δηλαδή στον πιο δυνατό εταίρο, στην Γερμανία....
Εκτοτε ποιά είναι η πολιτική της ΕΚΤ; Ποιά άλλη; Να καταστρέψει τις οικονομίες των χωρών της ευρωζώνης (με την σειρά από τις πιο αδύνατες βλ. Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία ..εως τις πιο δυνατές Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία...) προς όφελος της Γερμανίας.
Φυσικά οι χώρες που δεν βρίσκονται στην Ευρωζώνη και ούτε και επιθυμούν να μπουν (γιατί γνωρίζουν πολύ καλά το παιχνίδι των Γερμανών) όπως π.χ. η Βρετανία και η Δανία δεν αναφέρονται πουθενά στις προβληματικές οικονομίες..... Τυχαίο;
Ας δούμε λοιπόν τι πέτυχαν οι Γερμανοί τα χρόνια αυτά.
Η βαριά τους βιομηχανία, ήταν επόμενο κι έγινε, επικράτησε απέναντι σε κάθε ανταγωνιστή.
Αρχισαν να πουλάνε τα βιομηχανικά τους προιόντα σε ολόκληρη την Ευρώπη και να μαζεύουν μέσω του ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών τα ευρώ στην χωρα τους.
Η μικρή μας Ελλάδα πουλούσε ντομάτες, αγγουράκια και τουρισμό στους Γερμανούς κι αγόραζε από αυτούς υποβρύχια (που γέρνουν), αυτοκίνητα, κουζίνες, πλυντήρια, ψυγεία και κάθε είδους βιομηχανικά προϊόντα.... (θυμηθείτε και τις μίζες της Siemens)
Αποτέλεσμα μέσα σε δέκα χρόνια όλο το ευρώ να μετακομίσει στην Γερμανία.....
Χρόνο με τον χρόνο, η διαφορές τον μηδαμινών φτωχών εξαγωγών μας με τις υπέρογκες πανάκριβες εισαγωγές μας από την Γερμανία, πρωτίστως, αλλά κι από τις άλλες βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες μέσα σε ένα κλίμα εθνικής ύπνωσης και άκρατου καταναλωτισμού που τροφοδοτούσαν οι προδοτικές κυβερνήσεις που ήξεραν πολύ καλά που βαδίζουμε, (μην ξεχνάτε και την δήλωση της Μπενάκη στον Παπούλια το 2005 "περί συρρίκνωσης της εθνικής μας κυριαρχίας"), οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Το κόλπο λοιπόν των Γερμανών θα μπορούσε να πιάσει, αλλά χρειαζόταν μια ακόμα παράμετρος.
Ολοι ξέρουμε ότι οι ΗΠΑ όταν δυσκολεύονται οικονομικώς κόβουν νέα δολλάρια και ρίχνουν στην αγορά εκατομμύρια από το νόμισμά τους. Πράγμα που ναι μεν, υποτιμά το δολάριο, αλλά κάνει τα αμερικανικά προϊόντα ανταγωνιστικά και δίνει δυνατή ώθηση στις εξαγωγές τους.... Ετσι διατηρείται εύρωστη συνεχώς η οικονομία τους.... (Κι ο Ομπάμα τολμά να πεί, παρά τα υπέρογκα χρέη των ΗΠΑ, ότι θα παραμείνουν για πάντα μια οικονομία ΑΑΑ).
Κάπως έτσι αντιδρούσε και, επί δραχμής, η Ελλάδα. Στις δυσκολίες έκανε μια υποτίμηση και έκοβε δραχμές με αποτέλεσμα να σώζεται, η ήδη προβληματική, οικονομία της. Αυτο φυσικά όταν είχαμε την εθνική μας κυριαρχία και η εκάστοτε κυβέρνηση όριζε τις τύχες τις χώρας.
Φυσικά οι μισθοί αναπροσαρμόζονταν (με την γνωστή στους παλιότερους ΑΤΑ-Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή) και η υποτίμηση δυνάμωνε τα ελληνικά προϊόντα καθώς γίνονταν φθηνότερα για τους ξένους που τα προτιμούσαν.
Οι Γερμανοί φυσικά αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Και κάνουν αυτό ακριβώς που πρέπει εδώ και 12 χρόνια. ΔΕΝ αφήνουν την ΕΚΤ να υποτιμήσει το Ευρω και να κόψει νέο χρήμα, σώζοντας τις αδύνατες οικονομίες.
Με ένα απλό παράδειγμα θα καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όταν βγήκε στην κυκλοφορία το ευρώ η Γερμανία (που μπήκε από τις πρώτες) "έκοψε" 1 τρις ευρώ (αντικαθιστώντας το μάρκο) για να κινηθεί η οικονομία της και η Ελλάδα όταν εισχώρησε στην ευρωζώνη το 2002, "έκοψε" 250 δισεκατομμύρια ευρώ για τον ίδιο λόγο.
Στα επόμενα χρόνια η Ελλάδα, με το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου που προείπαμε, δηλαδή με το να εξάγει ψίχουλα και να εισάγει από υποβρύχια μέχρι καρφίτσες, την ίδια ώρα που τεράστιες Γερμανικές εμπορικές εταιρείες κατέκλυσαν την χώρα, άρχισε η αφαίμαξη του ευρώ προς την Γερμανία και τις άλλες χώρες.... Η ναυτιλία και ο τουρισμός μας, προσπάθησαν να απαλύνουν λίγο την κατάσταση αλλά δεν κατάφεραν παρά να επιβραδύνουν κατά έλαχιστα χρόνια, την κατάρρευση....
Οσον αφορά τα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης που η Ελλάδα κι οι άλλες φτωχές χώρες του Νότου λάμβαναν τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τάϊσμα των πολιτικών από την Ε.Ε. για να μην μιλούν και ο λαός να μένει κοιμισμένος με το γελοίο επιχείρημα ότι η Ε.Ε. "μας αγαπάει και θέλει το καλό μας"....
Κι ερχόμαστε στο σήμερα....
Οι Γερμανοί μάζεψαν το ευρώ και όπως ήταν επόμενο μόλις εμείς αρχίσαμε να εκλιπαρούμε για δάνεια, μας το επέστρεψαν (κάνοντας και τους δύσκολους κι απαιτώντας θυσίες από τον λαό). Κι έτσι σήμερα η Γερμανία γνωρίζει μια εξωφρενική ανάπτυξη έχοντας στην κατοχή της όλο το χρήμα. Ολόκληρο τον πλούτο της ευρωζώνης. Και κάθε μέρα που περνάει μάζευει κι άλλο.... και η δύστυχη Ελλάδα καταστρέφεται, μέρα με την μέρα, κρεμασμένη εξαιτίας των προδοτών κυβερνώντων από τα χείλη της Μέρκελ και του Σόϊμπλε....
Εδώ λοιπόν έρχονται οι ευθύνες των προδοτών "ελλήνων" πολιτικών.
Σιγοντάρουν με κάθε τρόπο την επιχειρηματολογία του Γερμανού προδίδοντας τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και οδηγώντας των λαό μας στην εξαθλίωση....
Ο Γερμανός όπως είναι φυσικό δεν θέλει με κανέναν τρόπο να βγούμε από την Ευρωζώνη αφού αυτό θα σημάνει αυτομάτως 2 πράγματα. Πρώτον ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, καθώς με την επαναφορά της δραχμής και την άμεση υποτίμησή της, θα ξεκινήσει να κινείται και πάλι η οικονομία μας αφού νέο χρήμα θα πέσει στην αγορά...
Και δεύτερον το παράδειγμά μας μπορεί να ακολουθήσουν κι άλλες χώρες....
Το πιο εφιαλτικό σενάριο αυτή την στιγμή για τους Γερμανούς είναι μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη που θα συνοδευτεί (όπως ξέρουν πολύ καλά) από οικονομική ανάπτυξη.
Δηλαδή το όνειρό τους για κυριαρχία στην ευρωπαϊκή ήπειρο πάει περίπατο.
Η πλάκα έιναι ότι αφού πρώτα σπέρνουν την παραφιλολογία τους, ότι η εξοδος από το Ευρώ σημαίνει καταστροφή για την Ελλάδα, μετά μας απειλούν κι από πάνω ότι αν αποτύχουμε θα μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη!!!!! Υποκριτές....
Εχουν βάλει λοιπόν τους προδότες πολιτικούς και τα ξεπουλημένα ΜΜΕ να μας πείσουν ότι η έξοδος από το ευρώ θα σημάνει το τέλος μας....
Ναι το χρέος μας μπορεί να διπλασιαστεί λόγω της υποτίμησης (αλλά μήπως και τωρα δεν υπάρχουν χώρες με πολύ μεγαλύτερο χρεός από το δικο μας;). Ναι οι πρώτες μέρες μπορεί να έιναι δύσκολες.
Ομως πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι η ανάκαμψη θα έρθει και μάλιστα πολύ σύντομα.
Οι μισθοί και οι συντάξεις με μια τιμαριθμική αναπροσαρμογή θα σωθούν στο μεγαλύτερο μέρος τους και θα μπουν οι βάσεις και για αυξήσεις.
Το βρωμερό χνώτο των δανειστών μας θα φύγει από τον σβέρκο μας μια και καλή...
Οι απειλές τους δεν θα έχουν αντίκρυσμα... Και μπορεί και να σταματήσουν όταν τους διαβεβαιωσουμε ότι τα χρεή μας θα τα αποπληρώσουμε από την στιγμή που θα έρθει η ανάπτυξη. (Αυτο προσωπικά πιστευω ότι πρέπει να το επανεξέτασει μια πατριωτική κυβέρνηση, δηλαδή το εάν οφείλουμε να αποπληρώσουμε τα τοκογλυφικά δάνεια των τελευταίων 2 ετών αφού εννοέιται ότι θα ακυρώσει τα προδοτικά Μνημόνια Ι και ΙΙ).
Οι Ελληνες θα νοιώσουν λίγο πιο σίγουροι καθως θα δουν επιτέλους μια πράξη εθνικής αξιοπρέπειας και ανάκτησης της εθνικής τους κυριαρχίας και μια ακτίνα φωτός για το μέλλον των παιδιών τους.
Κλείνοντας φίλοι μου θα ήθελα να σκεφτείτε μόνο ένα πράγμα.
Πως γίνεται π.χ. μια τριτοκοσμική οικονομία σαν της Βουλγαρίας, που επί χρόνια βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση πίσω μας. Χωρίς τουρισμό, χωρίς ναυτιλία. Με μισθούς και συντάξεις πείνας για τα ελληνικά δεδομένα. Με χιλιάδες μετανάστες προς την Ελλάδα αλλά και προς τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, σήμερα να μην αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα;
Δεν ισχυρίζονται οι κρατούντες ότι η κρίση έιναι διεθνής; Για την Βουλγαρία αυτό δεν ισχύει;
Γιατί η οικονομία της αντέχει όταν η δική μας καταρρέει; Ποιά είναι η μεγάλη διαφορά των δύο κρατών; Μηπως δεν είμαστε κι οι δύο μέλη της Ε.Ε.; Μήπως δεν ανήκουμε κι οι δύο στις χώρες που δεν έχουν βαριά βιομηχανία; Κι αν στην Βουλγαρία υπάρχουν κάποιες μικρές βιομηχανικές υποδομές, μήπως κι εμείς δεν έχουμε και υποδομές και την παντοδύναμη ναυτιλία μας; (που τελευταία οι μεγαλύτεροι προδότες της νεότερης και ίσως και της παλαιότερης ελληνικής ιστορίας αποφάσισαν ότι πρέπει να υποβαθμιστεί σε υφυπουργείο!!!!!)
Αρα ποιά είναι η σημαντική διαφορά των δύο οικονομιών;
ΤΟ ΕΥΡΩ.
Αδέρφια,
Κάθε μέρα που παραμένουμε στο Ευρώ η εθνική καταστροφή μας είναι πιο κοντά.
Μην αυταπατάσθε η μανία των δανειστών μας, Γερμανών, να μείνουμε στην Ευρωζώνη είναι τόση, που τολμούν να πουν πως ακόμα κι αν χρεοκοπήσουμε αυτό θα πρέπει να γίνει εντός του Ευρώ!!!!!
Για όσους διαβάζοντας το άρθρο μου αυτό ξέχασαν την αρχή του η οποία και περικλείει όλη την ουσία του οικονομικού ολέθρου για την πατρίδα μας σας την παραθέτω ξανά:

Σόιμπλε: "Η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη θα πρέπει να επιτευχθεί με οποιοδήποτε κόστος, επειδή η Αθήνα και η Ελλάδα αποτελούν και ιστορικά βασικό συστατικό στοιχείο της Ευρώπης».

Γιατί αν βγούμε κ. Σόϊμπλε θα πάψουμε να αποτελούμε;

ΘΑΝΟΣ

http://koukfamily.blogspot.com/2011/09/blog-post_4799.html

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπροβάλλει… Θα διαρκέσει; – Μέρος Α’

Μια καλά σχεδιασμένη πορεία η οποία δείχνει να φτάνει στην ολοκλήρωσή της

Αν κάνει κάποιος μια σχετικά γρήγορη έρευνα –πράγμα πολύ εύκολο σήμερα- θα διαπιστώσει, πως από άκρο σε άκρο στον πλανήτη όλοι μιλούν για την Νέα Τάξη Πραγμάτων, που είναι ίσως ποιο γνωστή με τους αγγλικούς όρους: New Order.

Πως γίνεται αυτό που κάποτε προκαλούσε το ειρωνικό μειδίαμα σε ορισμένους να αποτελεί σήμερα κεντρικό θέμα συζητήσεων σε όλους σχεδόν τους κύκλους, παγκόσμια;
Η εξήγηση είναι απλή: Διότι αποτελεί μια πραγματικότητα!
Μια εφιαλτική πραγματικότητα που συλλήφθηκε σαν ιδέα σε κάποια αρρωστημένα μυαλά μεταξύ των ναζιστών του Γ’ Ράιχ, και κατέληξε να γίνει στόχος της σημερινής ελίτ.
Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί τόσα πολλά γύρω από αυτό το θέμα, που θα ήταν σίγουρα βαρετό να επαναλάβω εδώ κάποιο σχετικό ιστορικό και τις λεπτομέρειες που σχετίζονται με την γέννηση και την εξάπλωση αυτής της ιδέας. Αυτό που σίγουρα θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες θα είναι μάλλον το δια ταύτα. Το τι περιλαμβάνει δηλαδή αυτή η Νέα Τάξη και σε ποιο βαθμό μπορεί να μας αφορά.
Θα μπορούσα να περιγράψω αυτό το δια ταύτα ως εξής:
Εγκαθίδρυση μιας Διεθνούς Διακυβέρνησης, δηλαδή συγκέντρωση Εξουσίας στα χέρια μιας μικρής ολιγαρχίας που θα κυβερνάει όλο τον Κόσμο.

Αυτό σημαίνει:

• Κατάργηση της Εθνικής Κυριαρχίας Λαών, Εθνών και Κρατών και τη μεταβίβαση της στη «Διεθνή Διακυβέρνηση» (World Government). Αυτό σημαίνει την κατάργηση της Δημοκρατίας μέσα από την κατάργηση της ουσιαστικής έννοιας του Κυρίαρχου Λαού.
• Κατάργηση της οντολογικής υπόστασης του ανθρώπου που προσδιορίζεται από την ελευθερία βούλησης και την μετατροπή του σε άτομο που προσδιορίζεται από “πολιτική ορθότητα”, από στερεότυπα που κατασκευάζει και προωθεί δηλαδή η Διεθνής ολιγαρχική Εξουσία.

Επειδή κανένας λαός και κανένας άνθρωπος δεν θα αυτοχειριαζόταν, επιλέχτηκε για την επιτυχή εφαρμογή αυτού του σχεδίου η παλιά μέθοδος της Δημαγωγίας και της Σοφιστίας, με εφαρμογές που επιτρέπει η σύγχρονη τεχνολογία.
Τελικός στόχος: Η μεταφορά του Κρατικού Πλούτου και η Δήμευση μέρους του Ιδιωτικού, για μεταφορά του σε ξένα κέντρα αποφάσεων (γιατί άραγε αυτή η ξαφνική στροφή προς τον χρυσό;).
Τα μέσα:

1. Κατάργηση του κυριαρχικού δικαιώματος των Κρατών να Δημιουργούν (τυπώνουν) Χρήμα, με συνέπεια τα κράτη να δανείζονται και να χρωστούν αυτά που θα τύπωναν τσάμπα χωρίς να τα χρωστούν σε κανένα. Για τον σκοπό αυτό απαιτούνται οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει με ειρηνικά μέσα, τότε ενεργοποιείται το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ και επιβάλλεται δια της βίας.
2. ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΣΟΦΙΣΤΙΑ, ΜΕ ΥΦΟΣ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑΣ που δήθεν δεν επιδέχεται αντιρρήσεις, προς ένα Λαό που δεν μπορεί να έχει –στο σύνολο- ως γνωστικό αντικείμενο την Γεωπολιτική και την Οικονομία, που θα αναγγέλλουν, ότι αυτά που γίνονται είναι …η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ. Για τον σκοπό αυτό έχουν ενεργοποιηθεί τα ΜΜΕ, το Χόλιγουντ, καθώς και διάφοροι …«στοχαστές».

Μήπως ακούγονται αυτά που περιγράφηκαν ανωτέρω κάπως γνωστά σε όλους εμάς που ζούμε σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη; Μήπως περιγράφουν λίγο πολύ αυτά που βιώνουμε τα τελευταία –τουλάχιστον- δύο χρόνια; Είναι μήπως σύμπτωση; (Βλέπε εδώ)
Αν κάποιοι εξακολουθούν να έχουν ερωτηματικά και αμφιβολίες, ας ρίξουν μια ματιά σε αυτά που έγραφε ο ΔΟΛ στο «έγκριτο» ΒΗΜΑ τον Απρίλιο του 2009:
« Οι ΗΠΑ του Ομπάμα, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ του Μπους, αλλάζουν πολιτική: αντιμετωπίζουν ήδη πρακτικές παγκόσμιας διακυβέρνησης. Με τους άλλους. Σίγουρα, τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις φυσικές καταστροφές, την αντιμετώπιση πάντα πιθανών πανδημιών, καθώς και για μια αποδεκτή ανάπτυξη, σαφές είναι ότι επιβάλλεται η ατομική συμβολή κάθε πολίτη και κάθε χώρας. Αλλά χωρίς παγκόσμιες λύσεις δεν θα υπάρξει σωτηρία.
Η παγκοσμιοποίηση έχει συντελεστεί.
Δεν είναι μόνο κάτι το απαράδεκτο, κι ας περιλαμβάνει και τα απαράδεκτα που ζούμε με την κρίση. Γιατί είναι συνάμα ο μονόδρομος (μάλιστα!) της επιβίωσης όλων. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μία, δεξιά και καταδικαστέα. Μπορεί, αν το θελήσουμε, να είναι πολυπολιτισμική, προοδευτική και συνεπώς θετική και σωτήρια με τους όρους μιας δημοκρατικής παγκόσμιας συλλογικής διακυβέρνησης για ό,τι είναι αναγκαίο.
Οι “εθνικές λύσεις” είναι κίνδυνος. Τις προπαγανδίζουν οι εξίσου καθυστερημένες αριστερά και δεξιά. Όμως, οδηγούν στα χειρότερα. Κυρίως όλους εμάς τους μικρούς που δεν έχουμε καν πειστικούς “συνοριοφύλακες”!»
Και για τους ποιο δύσπιστους, ας δούμε κάποιες σκέψεις από την προεκλογική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ:
«Αποβλέπουμε στη διαμόρφωση ενός πολυμερούς συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης, δημοκρατικά νομιμοποιημένου, με κέντρο έναν αναβαθμισμένο Ο.Η.Ε. Οι μονομερείς επεμβάσεις διαιωνίζουν το πρόβλημα, τροφοδοτούν τη βία, υπονομεύουν την ειρηνική συνύπαρξη των πολιτισμών.» (Βλέπε εδώ - περίπου στη μέση, κάτω από τον υπότιτλο: «Η Ελλάδα στο διεθνές στερέωμα»)

Ήταν αυτή μια πρόσφατη στροφή στους πολιτικούς στόχους του ΠΑΣΟΚ;
Τα πράγματα δείχνουν πως όχι. Ένας από τους τομείς του Κινήματος από το 2005, ήταν Η «Επιτροπή Παγκόσμιας Προοδευτικής Διακυβέρνησης & Διεθνούς Αλληλεγγύης», με συντονιστή τον επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ Σωτήρη Μουσούρη, ο οποίος είχε διατελέσει επίσης αναπληρωτής Γ.Γ. του ΟΗΕ (βλέπε εδώ).
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως δεν φανερώνουν μια καλά σχεδιασμένη πορεία η οποία δείχνει να φτάνει στην ολοκλήρωσή της;
Υπάρχει κάποιος που εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες;
Τότε ας παρακολουθήσει με προσοχή τα όσα έχει να μας πει ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της παγκόσμιας ελίτ:

.

…συνεχίζεται!

alkimosarchive

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπροβάλει…

Καθώς τα σχέδια για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση προχωρούν προς την ολοκλήρωση, ο εχθρός αρχίζει να αποκαλύπτεται!

Σε μια σειρά από άρθρα (βλέπε εδώ) έχω κάνει αναφορά σε κάποια μυστικά σχέδια για Παγκόσμια Διακυβέρνηση, τα οποία όμως στο μεταξύ έχουν πάψει να είναι τόσο μυστικά. Καιρός είναι όμως να βάλουμε τα κομμάτια του παζλ στη σειρά ώστε να δούμε ποια θα είναι η τελική εικόνα των πραγμάτων…Τι είναι αυτό δηλαδή που μας περιμένει.

Στο επόμενο άρθρο θα παρουσιάσω, σε συνοπτική μορφή, το τελικό σχέδιο, το οποίο δεν θα είναι όμως σκηνοθετημένο από τους (συμπαθής κατά τ’ άλλα) Δημοσθένη Λιακόπουλο, και Κώστα Χαρδαβέλα, αλλά θα αποτελεί την ομολογία της ίδιας της ΕΛΙΤ.

Το σημείο μηδέν έχει φτάσει και όλα βγαίνουν τώρα στο φως!

Παραμείνετε συντονισμένοι!!!`

http://alkimosarchive.wordpress.com/2011/09/22/the-new-order-emerges/

Η λέσχη του διαβόλου.

Ο G.Soros, σε σημερινό άρθρο του, προτείνει τη χρεοκοπία της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, επίσης την έξοδο τους από την Ευρωζώνη, σαν τη μοναδική λύση για το ευρώ.
Τι να επιδιώκει αλήθεια το εξέχων μέλος του κλάμπ;
Η σχετικά πρόσφατη απόφαση της κεντρικής τράπεζας της Ελβετίας (άρθρο Βιλιάρδου Β.), σύμφωνα με την οποία συνδέθηκε το φράγκο με το ευρώ, σημαίνει πιθανότατα το τέλος της εθνικής ανεξαρτησίας της μοναδικής χώρας που λειτουργεί σήμερα ολοκληρωμένα ηάμεση δημοκρατία: το πολίτευμα της αποκεντρωμένης δημόσιας διοίκησης, στην οποία συμμετέχουν ενεργά όλοι οι πολίτες, ψηφίζοντας 4-5 φορές το χρόνο τους νόμους τους.
Άλλωστε, για την παγκόσμια ελίτ και ειδικά για τη «σκοτεινή» λέσχη Bilderberg, το ελβετικό πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας, η οποία απαιτεί τη συμμετοχή των πολιτών στην ψήφιση των νόμων, στον έλεγχο της λειτουργίας των δημοσίων οργανισμών και στις αποφάσεις του κράτους, ήταν ανέκαθεν ένα ενοχλητικό «σκουπίδι» στο δρόμο της κατάκτησης της απόλυτης εξουσίας στον πλανήτη.
Αυτό που θέλει να επιβάλλει η λέσχη Bilderberg είναι η κεντρική διοίκηση από μία μικρή ελίτ στο παρασκήνιο, χωρίς κανένα δημοκρατικό ή άλλου τύπου έλεγχο, έτσι ώστε να εκμεταλλεύεται ανενόχλητη τους απροστάτευτους ανόητους των χωρών που έχει καταπατήσει.
Πιθανόν η δημιουργία μίας γερμανοκεντρικής ομοσπονδίας, με την ονομασία Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης (των Τραπεζών θα συμπληρώναμε), να είναι ο ιδανικός χώρος για την επικράτηση των συμφερόντων του κλαμπ των ισχυρών.
Είναι μάλλον καθαρό το ότι, σε πάρα πολλές χώρες δεν αντιπροσωπεύουν πλέον τα Κοινοβούλια τους Πολίτες αλλά, αντίθετα, τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού καρτέλ (δεν πρέπει να «μπερδεύουμε» καθόλου το καρτέλ αυτό με τις χρηματαγορές, οι οποίες είναι ουσιαστικά τα δικά μας χρήματα από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, από τις αποταμιεύσεις μας κλπ.).
Επίσης, τα κοινοβούλια εκπροσωπούν τα συμφέροντα του καρτέλ των μονοπωλιακών πολυεθνικών θηρίων, τα οποία δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τις επιχειρήσεις της ελεύθερης αγοράς (έτσι όπως τη γνωρίζαμε στο παρελθόν, πριν από την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης σχολής της ελίτ).
Το χρηματοπιστωτικό Καρτέλ, το οποίο μαζί με την κεντρική τράπεζα της Ευρώπης κατάφερε να μονοπωλήσει την παραγωγή χρήματος, είναι ουσιαστικά αυτό που επέβαλλε στις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους, για τη διάσωση των τραπεζών! Διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να διασωθούν οι υπερχρεωμένες τράπεζες, όπως για παράδειγμα ηCommerzbank της Γερμανίας, η οποία έχει εκδώσει ομόλογα ύψους 860 δις €!
Δηλαδή, μία μόνο τράπεζα χρωστάει σχεδόν το 30% του ΑΕΠ της Γερμανίας (2,5 φορές περίπου το δημόσιο χρέος της Ελλάδας). Εάν τελικά υποχρεωθεί η Γερμανία να διασώσει μόνο αυτήν την τράπεζα (υπάρχουν πολλές άλλες), θα αυξήσει το δημόσιο χρέος της σχεδόν κατά 30% (στα 110% του ΑΕΠ της). Πιθανότατα λοιπόν για το λόγο αυτό η κυρία Μέρκελ εξανίσταται, όταν ακούει για τα προβλήματα της Ελλάδας, αφού φοβάται ότι έτσι μάλλον θα ανακαλυφτούν τελικά και τα δικά της, της Γερμανίας δηλαδή (το ίδιο συμβαίνει και στη Γαλλία του κ. Sarkozy).
Στο θέμα μας ξανά, μελλοντικά θα αποφασίζει για κάθε είδους «διασώσεις» (με τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων και εκτός κάθε δημοκρατικού ή νομικού ελέγχου), το κυβερνητικό συμβούλιο του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας (ESM). Για πολλούς, οι «σαδιστές» τότε θα είναι οι παράγοντες του καρτέλ, οι «σαδομαζοχιστές» οι κυβερνώντες, ενώ οι «μαζοχιστές» όλοι οι κυβερνώμενοι, αφού επιτρέπουν να γίνονται όλα αυτά χωρίς την παραμικρή αντίδραση εκ μέρους τους.
Οι «αστείες αντιδράσεις» των «διαμαρτυρομένων» πολιτών, αυτών δηλαδή που συγκεντρώνονται στις πλατείες της Ευρώπης χωρίς καν να γνωρίζουν τι θέλουν (κάποτε αυτοί που διαδήλωναν ήταν τουλάχιστον πολιτικοποιημένοι, δεν εννοούμε βέβαια «κομματικο-κρατούμενοι»), δεν πρόκειται φυσικά να εμποδίσουν τις κυβερνήσεις να αποφασίζουν όπως αυτές θέλουν, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της χρηματοπιστωτικής μαφίας.
Στην Ελβετία τώρα, η κεντρική τράπεζα αποφάσισε να συνδέσει το νόμισμα της με το ευρώ, παρά το ότι πρέπει να διαθέσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια φράγκων για τη διατήρηση της σταθερής ισοτιμίας του, με τεράστιο κόστος. Ταυτόχρονα, οι πολυεθνικές υπερτράπεζες θα μπορούν να δανείζονται σε ελβετικά φράγκα με ελάχιστο κόστος (τα επιτόκια είναι σχεδόν μηδενικά), χωρίς κανέναν συναλλαγματικό κίνδυνο, επενδύοντας τα δανεικά χρήματα σε κρατικά ή άλλα ομόλογα υψηλών αποδόσεων.
Πολλά κερδοσκοπικά Hedge funds λοιπόν ετοιμάζονται για επίθεση, με δανεικά χρήματα από την ίδια την Ελβετία, πιστεύοντας πως είναι φύσει αδύνατον να αντέξει η χώρα και πως θα αποτύχει παταγωδώς η παράλογη αυτή «κατασκευή», όπως απέτυχε και το σύστημα των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, πριν από την εισαγωγή του ευρώ. Σύμφωνα δε με διάφορους οικονομικούς αναλυτές, ο δισεκατομμυριούχος G.Soros, στέλεχος φυσικά της λέσχης Bilderberg, ήδη τρίβει τα χέρια του, αφού προβλέπει να κερδίσει από το ελβετικό φράγκο (από τον ελβετικό λαό ουσιαστικά), όσα κέρδισε κάποτε από την επίθεση του εναντίον της βρετανικής στερλίνας.
Είναι αυτονόητο δε ότι η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας θα συγκεντρώσει πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στα βιβλία της, αφού μόνο έτσι θα διατηρήσει την ισοτιμία του φράγκου σταθερή οπότε, όταν το ευρώ καταστραφεί (γεγονός μάλλον αναπόφευκτο), θα καταστραφεί και η Ελβετία. Ακριβώς για το λόγο αυτό, ταhedge funds στοιχηματίζουν με χρήματα που δανείζονται από την ίδια την Ελβετία, αφ’ ενός μεν στην άνοδο του φράγκου (την οποία τα ίδια θα προκαλέσουν), αφ’ ετέρου στην πτώση του ευρώ (την οποία τα ίδια θα φροντίσουν). Ένα διπλό στοίχημα λοιπόν, με τεράστιες πιθανότητες επιτυχίας και εγγραφής διπλών κερδών.
Το 2011 η λέσχη Bilderberg συνεδρίασε στο St.Moritz της Ελβετίας. Πριν από την κρίση της Ελλάδας και της Ισπανίας, η περιβόητη ελιτίστικη λέσχη είχε συνεδριάσει εκεί, κάτι που φυσικά μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση. Ανήκει μάλλον στις θεωρίες συνωμοσίας η πεποίθηση ότι, στις ετήσιες κλειστές συνεδριάσεις τηςBilderberg, σε αυτές δηλαδή που δεν παρευρίσκονται οι εκάστοτε προσκεκλημένοι, ειδικά αυτοί των χωρών που τις φιλοξενούν, τα μέλη της λέσχης αποφασίζουν σε ποια χώρα θα εισβάλλουν, με στόχο τη λεηλασία του πλούτου της.
Όμως, εάν απλά σκεφθεί κανείς τι συνέβη στην Ελλάδα και στην Ισπανία, λίγο μετά τις συγκεντρώσεις της λέσχης, δεν χρειάζεται να προβληματιστεί ιδιαίτερα για να καταλάβει που αρχίζει και που τελειώνει μία πραγματική θεωρία συνωμοσίας. Εάν δε πιστεύει κανείς ότι η σημερινή κρίση της Ελλάδας και της Ευρωζώνης γενικότερα πρόκειται σύντομα να λυθεί από τους πολιτικούς, είναι πολύ εύπιστος, αφού η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπεί, αλλά θα στέκεται «σταθερά» στην άκρη του γκρεμού, για όσο χρονικό διάστημα (μπορεί μέρες, μπορεί μήνες ή και χρόνια) χρειάζεται η ελίτ για να πετύχει τους στόχους της.Πάντως, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επιλογή της χώρας για τη συνεδρίαση του 2012, η οποία πιθανόν δεν θα είναι η Γαλλία ή η Γερμανία, αλλά κάποια άλλη.
Εάν αντιδράσουν βέβαια οι πολίτες ή εάν αποδεχτούν παθητικά τη μοίρα τους, είναι κάτι που μόνο οι ίδιοι το γνωρίζουν. Εάν συνεχίσουν όμως να πιστεύουν ότι αυτοί φταίνε για όλα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα τους, η δική τους σπατάλη δηλαδή και η τεμπελιά τους, είναι μάλλον άξιοι της μοίρας τους και πολύ καλά κάνουν όλοι αυτοί που τους εκμεταλλεύονται ασύστολα.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 14. Σεπτεμβρίου 2011
viliardos@kbanalysis.com
sofokleous10

Τα σχέδια αποκαλύπτονται!

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, ο «μπαμπούλας» της Μεσογείου και η Παγκόσμια Κυβέρνηση.

  «Γερμανοί ενωθείτε! – Η έκκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν είναι πια φαντασία, αλλά η μοναδική διέξοδος από την κρίση». 

Αυτά ανέφερε πριν μερικές μέρες σε ανάλυσή της η γερμανική έκδοση των Financial Times (A. Theyssen): «Οι χώρες της ΕΕ χρειάζονται κοινή οικονομική, δημοσιονομική και φορολογική πολιτική για να μπορεί να λειτουργήσει σωστά το ευρώ. Αυτό το δήλωσαν πρόσφατα και οι Μέρκελ και Σαρκοζί. «…είναι πια καιρός το ευρώ να χάσει τον ειδικό καθεστώς που έχει και να γίνει αυτό που είναι όλα τα νομίσματα στο κόσμο: η νομισματική μονάδα ενός κράτους.»
«Η ΕΕ πρέπει να εξελιχθεί σε ενιαίο κράτος, σε ένα κράτος που θα λειτουργεί σαν ομοσπονδία, όπου η Γερμανία ή το Βέλγιο θα είναι απλά ομόσπονδα κρατίδια με τη βουλή τους, την κυβέρνησή τους, τις φορολογίες τους, τους νόμους τους.
Θα υπάρχει κεντρική κυβέρνηση που θα ελέγχεται από το ευρωκοινοβούλιο, το οποίο θα έχει τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα, εξουσίες και δυνατότητες που έχει σήμερα η γερμανική βουλή».
Ο αναλυτής καταλήγει ότι η σύσταση ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους είναι ρεαλιστική, αρκεί να τολμήσουν οι Γερμανοί: «Η ιδέα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης δεν είναι καινούργια, αλλά δεν είναι πια ουτοπία. Τώρα συνιστά αναγκαιότητα. Ήδη μια σειρά Γερμανών πολιτικών αρχίζουν να το συζητούν. Η κ. Μέρκελ οφείλει να τολμήσει την υλοποίηση αυτής της ιδέας… Η ευρωκρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μακροπρόθεσμα χωρίς τις ΗΠ της Ευρώπης. Κυρία Μέρκελ ταχθείτε επικεφαλής του κινήματος της σύστασης των ευρωπαϊκών ΗΠ. Τολμήστε και εσείς και οι Γερμανοί.»
Τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Γερμανίας και η σύνδεσή της με τον άξονα του κακού -όπως τον αποκάλεσε πρόσφατα το Ισραήλ αναφερόμενο στην Τουρκία και υπονοώντας καθεστώτα όπως της Συρίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας- δεν αποτελούν πλέον μυστικό. Ο «άξονας» βέβαια αυτός περιλαμβάνει και άλλες δυνάμεις, οι οποίες δεν έχουν κρύψει τις διαθέσεις τους και τους στόχους τους και αυτοί δεν είναι άλλοι από τα κράτη που απαρτίζουν την επονομαζόμενη BRIC.
Το αξιοσημείωτο είναι, πως η μέχρι πρότινος υπόγεια διασύνδεση αυτών των δυνάμεων βγήκε καθαρά στην επιφάνεια, με αφορμή τον πόλεμο στην Λιβύη (βλέπε εδώ). Αυτή η κατά κάποιο τρόπο αιφνιδιαστική κίνηση από πλευράς των δυτικών δυνάμεων αποκάλυψε τους συμμάχους του «Άξονα», και τους στέρησε έτσι το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Αυτοί που πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο ήταν οι Γερμανοί και ο δορυφόρος τους, η Τουρκία, διότι απέδειξαν πως κινούνται σε αντίθετη τροχιά από αυτή των δυτικών δυνάμεων.Οι εκ των υστέρων τροποποιήσεις και διπλωματικές προσαρμογές ήταν άνευ σημασίας, διότι δεν μπορούσαν πλέον να πείσουν κανέναν.

Οι μάσκες είχαν πέσει οριστικά.

Ποιες είναι όμως οι συνέπειες;
Οι συνέπειες είναι, πως στερούμενες πλέον οι δυνάμεις αυτές το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και της μυστικότητας γενικά, έπρεπε τώρα να παίξουν με ανοικτά χαρτιά και αυτό δεν είναι όμως σήμερα εφικτό. Οι διεθνείς συγκυρίες δεν επιτρέπουν λεονταρισμούς αλά Κάιζερ ή Χίτλερ, γι αυτό η στρατηγική δείχνει να άλλαξε και οι δυνάμεις αυτές φανερώνουν αδυναμίες και αμφιταλαντεύσεις. Οι εξυπνάδες της Μέρκελ για έλεγχο της Ευρωζώνης, οι προτάσεις της Ρωσίας για ένωση με την Ε.Ε και οι δονκιχοτισμοί της Τουρκίας στο Αιγαίο, είναι απλά για γέλια.
Η προσωπική μου γνώμη είναι, πως το παιχνίδι έχει χαθεί οριστικά γι αυτούς και πως οι καταστάσεις οδηγούνται σε πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις, από τις οποίες δεν βλέπω να μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε παρέκκλιση. Προσωπικά διακρίνω μια διεθνή συσπείρωση των δυνάμεων εξουσίας, διότι έχει διαπιστωθεί ένας κοινός εχθρικός παράγοντας, ο οποίος θέτει υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία τους και αυτός ο παράγοντας όλο και ενισχύεται, σε διεθνές επίπεδο, και γίνεται μάλιστα όλο και ποιο απειλητικός.
Ο παράγοντας αυτός είναι: Οι λαϊκές μάζες. Ο απλός λαός!
Αντιμέτωποι οι εξουσιαστές όλων των εθνών με αυτόν τον γίγαντα που βρυχάται, δεν τους παίρνει να αναλωθούν στις μεταξύ τους αψιμαχίες. Η συσπείρωση και η κοινή αντιμετώπιση τους εχθρού είναι φυσική συνέπεια. Κάθε παρέκκλιση είναι άκρως παράλογη και επικίνδυνη και οι Γερμανοί, ο ιθύνων νους του «άξονα», που έχουν σημαία τους τον ορθολογισμό, το έχουν καταλάβει σήμερα αυτό.
Τι έχουμε άρα να περιμένουμε;
Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από κινήσεις παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
Κινήσεις αντιπερισπασμού, με τελικό στόχο την «απονεύρωση» ή το «μάντρωμα» του «θεριού»!
Δύο είναι άρα τα στρατόπεδα σήμερα: Από την μια ο λαός και από την άλλη οι διεθνής εξουσιαστές.
Όταν όμως μιλάμε για εξουσιαστές, να εξηγούμαστε. Δεν αποτελεί αυτό μια αφηρημένη έννοια η οποία ίσως αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αυτοί να είναι κάποιοι τυχοδιώκτες, όπως είναι οι διεθνής κερδοσκόποι, οι τράπεζες ή οι Σιωνιστές. Εδώ μιλάμε για μάχη, άρα οι εξουσιαστές πρέπει να διαθέτουν συσπειρωμένες δυνάμεις καταστολής, δηλαδή στρατό.
Ποιά είναι η δύναμη αυτή, η οποία μπορεί να αντιπροσωπεύσει έναν διεθνή συνασπισμό κρατών;
Είναι η ίδια δύναμη που έδωσε την εντολή για επίθεση στην Λιβύη: Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).
Πρόκειται για την εικονική Παγκόσμια Κυβέρνηση, που έχει γίνει αποδεκτή από όλες τις μεγάλες δυνάμεις ως παράγοντας –υποτίθεται- προώθησης της Ειρήνης και της Ασφάλειας.
Αυτή η δύναμη, με την ίδια ευκολία που πήρε την απόφαση για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης στη Λιβύη, με την ίδια ευκολία θα κηρύξει και την ανατροπή όλων των εθνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να προχωρήσει η ανθρωπότητα σε μια ενιαία πολιτικοοικονομική διακυβέρνηση, με σκοπό την αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση, σημαίνει όμως αυτόματα και ενιαίο νόμισμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και τι θα γίνει με τους «εχθρούς»;
Αφού οι υποτιθέμενοι στόχοι θα επιδιώκουν την Ειρήνη και την Ασφάλεια, όποιος αρνηθεί την συμμόρφωση με τους διεθνής κανόνες που θα θεσπιστούν, θα θεωρείτε αυτόματα «τρομοκράτης» και θα τυχαίνει της ανάλογης «μεταχείρισης».Τα στρατόπεδα …υποδοχής, για τους αντιφρονούντες, είναι ήδη έτοιμα.
Πως ακούγεται αυτό το σενάριο;
Για όσους το …ψάχνουν κάπως ποιο βαθιά, δεν αποτελεί σενάριο, αλλά ΡΕΠΟΡΤΑΖ!
Ενδεικτικά μόνο αναφέρω, πως πριν λίγους μήνες, στο ξενοδοχείο «Mount Washington», στο Μπρέτον Γουντς του Νιου Χαμσάιρ, στον ίδιο χώρο όπου το 1944 γεννήθηκε η μεταπολεμική παγκόσμια οικονομική τάξη, διεξήχθη το δεύτερο ετήσιο συνέδριο του «Ινστιτούτου για τη Νέα Οικονομική Σκέψη».Ο τίτλος του συνεδρίου ήταν «Κρίση και ανανέωση: Η διεθνής πολιτική οικονομία σε σταυροδρόμι».

Στο συνέδριο συμμετείχαν πάνω από 200 οικονομολόγοι και ηγέτες από τον διεθνή επιχειρηματικό, χρηματοοικονομικό και κυβερνητικό χώρο. Προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν οικονομολόγοι παγκόσμιας κλάσης (Phillipe Aghion, George Akerlof, Barry Eichengreen, Niall Ferguson, Jean-Paul Fitoussi, Richard Frydman, Carmen Reinhart, Kenneth Rogoff, Jeffrey Sachs, Robert Skidelsky, Joseph Stiglitz, Larry Summers), καθώς και κορυφαίοι οικονομικοί συντάκτες και αναλυτές των «Financial Times», της «Wall Street Journal», των «Times» του Λονδίνου, του «New Yorker» κ.ά.

Παρευρέθησαν ο πρώην διοικητής της Κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Paul Volcker, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Gordon Brown, ο επικεφαλής της Βρετανικής Αρχής Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών Adair Turner, ο εκτελεστικός διευθυντής για τη Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα της Τράπεζας της Αγγλίας Andy Haldane, εκπρόσωποι της Παγκόσμιας Τράπεζας και κυβερνητικοί παράγοντες από την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία.

alkimosarchive

Ο Κόσμος σε ένα νόμισμα!

"‘J'aimerai avoir la monnaie du futur. Parce qu’avec cet petit objet rond, je sentirai le monde entier entre mes mains".
"Θα ήθελα πολύ να κρατώ στα χέρια μου το νόμισμα του μέλλοντος. Διότι, μέσα από αυτό το μικρό στρογγυλό αντικείμενο θα νιώθω όλο τον κόσμο στα χέρια μου."
Σάσα, 9 χρονών, Γαλλία.

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος 

Το θέμα που ανέδειξε ο Λόγιος Ερμής την Κυριακή είναι απολύτως ανατριχιαστικό.
Παραπέμπει δε, κατ' ευθείαν στην επίσημη ιστοσελίδα που υπάρχει για το Παγκόσμιο νόμισμα, που ονομάζεται Bancor, μια ιστοσελίδα που παρέχει κάθε είδους πληροφορίες για την νέα αυτή νομισματική μονάδα που ετοιμάζει με τόση μεθοδικότητα η Νέα Τάξη Πραγμάτων καθώς και φωτογραφικό υλικό.
Τώρα πλέον, δεν κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε εκ νέου συνωμοσιολόγοι!
Ολα τώρα είναι τόσο καθαρά και τόσο ανατριχιαστικά ΔΙΑΦΑΝΑ, που ο μέσος πολίτης μπορεί άνετα να αντιληφθεί γιατί γίνεται όλο αυτό το παγκόσμιο θέατρο οικονομικού πολέμου.
Γιατί όλα τα δυτικά κράτη έφτασαν στο σημείο να χρωστάνε σε ....κάθε ζωντανό οργανισμό που υπάρχει στον πλανήτη και γιατί η ελίτ της Διεθνούς των Οικονομικών, έχει βαλθεί να σκοτώσει και τα δύο ισχυρά παγκόσμιας εμβέλειας νομίσματα, το αμερικάνικο δολλάριο και το ευρώ, ανεβάζοντας ταυτόχρονα στα ύψη τον χρυσό, ο οποίος και θα αποτελέσει τη βάση του νέου νομίσματος.
Και το πρώτο θύμα όλου αυτού του βρώμικου σχεδίου, είναι η πατρίδα μας.
Η Ελλάδα.
Ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης.
Απο εδώ έπρεπε να ξεκινήσουν όλα.
Ολοι οι συμμέτοχοι στη Διεθνή των Οικονομικών το είχαν σχεδιάσει πρωτού κάν ακόμη ιδρυθεί το κοινό ευρωπαικό νόμισμα. Η ιστορία ξεκινάει ααπο την ίδρυση της περίφημης Λέσχης Bilderberg, το 1955 και όλα προχωρούν βάσει ακριβέστατου σχεδίου. Ίδρυση πρώτα της Ευρωπαικής Οικονομικής Κοινότητας (αρχική ονομασία Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα) το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης, μια ένωση - προπομπό (υποτίθεται) μιας πιο στενής οικονομικά και πολιτικά ένωσης η οποία θα είχε ως στόχο την δημιουργία μιας ενιαίας και με δικό της νόμισμα ευρωπαικής αγοράς και στη συνέχεια η Ευρωπαική Ενωση με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που βάζει τα θεμέλια για την ίδρυση της Ευρωπαικής Νομισματικής Μονάδας με ααντιπρόσωπο το νέο νόμισμα, το ευρώ.
Στο μεταξύ όλες οι προσπάθειες, απο τότε και μέχρι το 1991, συνέτειναν στην ολοκληρωτική διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και στην κατάρρευση όλων των κομμουνιστικών καθεστώτων των χωρών του Ανατολικού Μπλόκ. Οχι με πόλεμο, όπως εντέχνως διαλαλούσαν τα ΜΜΕ, αλλά με έναν υπόγειο, βρώμικο πόλεμο, τον οικονομικό πόλεμο.
Και όταν αυτό επιτεύχθη στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του 20ού Αιώνα, το δεύτερο τη τάξη νόμισμα, το ευρωπαικό νόμισμα, άρχισε να δημιουργείται με ταχείς ρυθμούς.
Στο σχέδιο συμμετείχαν όλες οι τράπεζες, μικρές και μεγάλες. Με μιαν απίστευτη ρευστότητα και με έναν πακτωλό προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών, ο κόσμος τρέχει μετα μανίας να βάλει το κεφάλι του στην καρμανιόλα του χρέους, για να απολαύσει πράγματα που μέχρι τότε δεν είχε κάν ονειρευτεί.
Το δόκανο είχε στηθεί πάρα πολύ καλά. Και όλοι έπεσαν μέσα με ιδιίτερη ευκολία.
Μόνον κάτι σπαρακτικές κραυγές ορισμένων διανοουμένων έμειναν να φωνάζουν οτι κ΄τι ύποπτο συμβαίνει και οτι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Οτι κάπου αλλού πάει το πράγμα.
Αλλά ποιός τους άκουγε.
Τα ΜΜΕ τους αποκαλούσαν "γραφικούς", η δε Νέα Παγκόσμια Τάξη τους είχε ήδη απομονώσει τεχνιέντως.
Και τι απέμεινε πλέον για τη συνέχεια; Μα ένας Παγκόσμιος Πόλεμος (απόλυτα ελεγχόμενος και όχι με θύματα δυτικούς) και μια κρίση Χρέους.
Απλά πράγματα.
Η αφορμή δόθηκε μέσα απο το απίστευτα στημένο (δια γυμνού οφθαλμού πλέον) χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 και οι ΗΠΑ, αφού ενώνουν όλο τον δυτικό κόσμο μέσω του ΝΑΤΟ, κηρύσσουν έναν παράλογο πόλεμο εναντίον της ...τρομοκρατίας, για να παρασύρουν όλη την δυτική ανθρωπότητα σε μια πολεμική δίνη εναντίον ενός παντελώς αόρατου (και στην ουσία ανύπαρκτου) εχθρού, βυθίζοντάς την στο απόλυτο χρέος.
Το σκηνικό της απάτης των τραπεζών των Ρόθτσάιλντ με τη μάχη του Βατερλώ επαναλαμβάνεται σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.
Οι πάντες υποψιάζονταν τους μη δυτικούς και εν γένει αντιδραστικούς μουσουλμάνους και τους χτύπαγαν ανιλεώς, με το πρόσχημα της κάλυψης που έδιναν σε μιαν - στην ουσία της - ανύπαρκτη τρομοκρατική οργάνωση που έφερε το όνομα Αλ Κάιντα και που είχε - δήθεν - στρατόπεδα οργάνωσης και στελέχωσης τρομοκρατών στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσείν, στο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν και στην Περσία.
Ο υποτιθέμενος δε "αρχηγός" της, ο περίφημος Οσάμα Μπίν Λάντεν, όχι μόνον δεν υπήρξε ποτέ πολέμιος των Αμερικανοδυτικών, αλλά συνεργάτης τους σε πολλές επιχειρήσεις δολιοφθοράς τόσο των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν όσο και στον πόλεμο του "δικού" τους Σαντάμ Χουσείν (Ιρακ) εναντίον του αντιδραστικού και πάντα απρόβλεπτου Αγιατολλάχ Χομεινί (Ιράν-Περσία).
Μετά το "χτύπημα" της 11ης Σεπτεμβρίου, εντελώς ξαφνικά ο Λάντεν γίνεται ο υπ' αριθμ. ένα εχθρός τους και ο Πόλεμος ξεκινάει.
Σύσσωμη η δυτική ανθρωπότητα βυθίζεται σε ένα εντελώς παράλογο και απίστευτο γαιτανάκι καταστάσεων, που την οδηγεί με μαθημτική ακρίβεια στην ολοκληρωτική κατάρρευση.
Και το πρώτο χτύπημα δεν αργεί να έρθει, με την κρίση του 2008 και την κατάρρευση της τεράστιας εμβέλειας τράπεζας Lehmann Brothers.
Ο στόχος δεν ήταν όμως το ήδη αποδεκατισμένο δολλάριο, αλλά το νεοσύστατο ευρωπαικό νόμισμα Ευρώ, που είχε στηθεί με τέτοιον τρόπο, ούτως ώστε με την παραμικρή δόνηση να κλυδωνιστεί ανεπανόρθωτα. Και πράγματι έτσι έγινε, μιας και σε αυτό συμμετείχαν χώρες όπου δεν έπρεπε να συμμετέχουν λόγω αδύναμης οικονομίας, χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Πορτογαλία. Ειδικά δε η Ελλάδα, την οποία προώθησε η ίδια η Goldman Sachs, ο μεγάλος αντίπαλος της ΕΚΤ και μέλος του καρτέλ της Διεθνούς των Οικονομικών.
Η Ελλάδα, κυβερνώμενη απο μια πολιτική ελίτ όπου λυμαίνονταν επί χρόνια το δημόσιο πλούτο της, θα μπορούσε να παίξει πανεύκολα το ρόλο της "Ιφιγένειας" στο σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων για ενιαία Παγκόσμια Κυβέρνηση με κοινό νόμισμα.
Και σε αυτό φυσικά πρωτοστάτησε το "επίσημο" όργανό της, ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου, που εξαπατώντας τον ελληνικό λαό και με το πρόσχημα οτι θα τον γλυτώσει απο το βάραθρο της χρεωκοπίας και υποστηριζόμενος απο τα μεγαλύτερα ελληνικά και ευρωπαικά ΜΜΕ, αρπάζει με δόλο την πρωθυπουργία και βάζει σε ενέργεια, απο την πρώτη κιόλας μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του, το σχέδιο της οικονομικής εξόντωσης της Ελλάδας, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε με την κρίση του ευρώ να γίνεται όλο και πιο έντονη και να επιρρεάζει αργά αλλά σταθερά, όλες τις υπόλοιπες αδύναμες οικονομίες.
Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία βυθίζονται στην ύφεση, προμηνύοντας νέες θύελλες.
Και φτάνουμε στο τώρα, στο σήμερα, όπου το σκηνικό είναι πιο μαύρο κι από το έρεβος.
Κι αφού φρόντισαν οι ειδήμονες τραπεζίτες και μη να εξασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους με την εφαρμογή του Μνημονίου και την εκχώρηση της Εθνικής κυριαρχίας της χώρας, η φτωχή πλέον Ελλάδα, πιέζεται να φύγει απο την Ευρωζώνη, για την ...σωτηρία του κοινού νομίσματος και των άλλων χωρών, πέφτοντας στην απόλυτη χρεωκοπία και στην καταστροφή, μιας και δεν θα έχει πλέον κανένα περιουσιακό στοιχείο και το νόμισμα που θα αναγκαστεί να εκδώσει θα είναι πληθωριστικό και άνευ αντικρίσματος. Ετσι, συμπερασματικά, κατ' αυτούς, η Ελλάδα προορίζεται να προσκυνήσει πρώτη την έλευση του Παγκόσμιου νομίσματος Bancor για να γλυτώσει απο τα δεινά, εκχωρώντας τον Εθνικό της πλούτο ως αντάλλαγμα και την απόλυτη "φυλάκιση" του λαού της στα οικονομικά δεσμά των παγκόσμιων δυναστών. Εκτός εάν...
Εκτός εάν ο πιό ατίθασος, περήφανος και "ανυπάκουος" λαός του πλανήτη αντιδράσει δυναμικά και εμποδίσει με την αντίστασή του τα σχέδια των αγγλοσαξονικής-εβραικής καταγωγής (τυχαίο; δε νομίζω!) παγκοσμιοποιητών...
Σας παραθέτω πιο κάτω, ειδικά αποσπάσματα απο την ιστοσελίδα του παγκόσμιου νομίσματος Bancor μεταφρασμένα στα Ελληνικά, για να αντιληφθείτε σε πιο βαθμό έχουν επιστρατεύσει οι σκοτεινοί και βρώμικοι κύκλοι της Παγκοσμιοποίησης το μάρκετινγκ (κι αυτό εφεύρεση της αγγλοσαξωνικής κουλτούρας) για να περάσουν το μήνυμα της "ελπίδας" στον αλλόφρονα πλέον κόσμο, που για να γλυτώσει τα δεινά του κράχ, είναι έτοιμος να "πουλήσει" τη ψυχή του και την ίδια του την ύπαρξη...

Ένωση Πρόγραμματος Δημιουργίας Μελλοντικού Παγκόσμιου Νομίσματος

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ
Ο κόσμος σε ένα νόμισμα. Αυτό είναι το όραμά μας, η ελπίδα μας. Είναι μια ανάγκη και μια πρόκληση. Αυτό που φαίνεται ένα άπιαστο όνειρο γίνεται μια αναπόφευκτη ιστορική, οικονομική και κοινωνική διαδικασία. Είναι ένα γεγονός που είναι συνυφασμένο με τη μοίρα της ανθρώπινης εξέλιξης. 
Το ενιαίο νόμισμα γίνεται η προϋπόθεση για μιαν όλο και πιο παγκοσμιοποιημένη Ανθρωπότητα. Ένα εικονικό νόμισμα (σ.σ.το "εικονικό" το προσέξατε; Αρα δεν πρόκειται να είναι καθόλου νόμισμα αλλά εικονική νομισματική ψηφιακή μονάδα!!!) ικανό να εκφράζεται σε μιαν ενιαία και κατανοητή γλώσσα για την προώθηση της έμφυτης επιθυμίας της ανθρωπότητας για να πάει πιο μακριά, να ξεπεράσει τα όρια, και να κινηθεί προς τις πραγματικές αρχές της ειρήνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης και της κατανόησης πέρα από τα ζητήματα φυλών (σ.σ. εννοεί Εθνών), πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων και κομματικών συμφερόντων.
Σας παρουσιάζουμε στους λαούς των εθνών, στις κυβερνήσεις, στους θεσμούς, στους διανοούμενους, στους απλούς ανθρώπους,πραγματιστές και ιδεαλιστές, μελετητές και, πάνω απ όλα στους νέους - τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του μέλλοντος - με έναν απλό και ευκολονόητο τρόπο το μακροπρόθεσμο όραμα για την οικοδόμηση της ιδανικής γέφυρας ενός αύριο και την ερμηνεία ενός ονείρου να μετατρέψει σε πραγματικότητα ένα όραμα.
Σε αυτό το πρόγραμμα, το νόμισμα για άλλη μια φορά αναλαμβάνει τον στόχο που είχε απο την αρχή της δημιουργίας του: να διευκολύνει και να κωδικοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες για εμπορική και κοινωνική ανταλλαγή.
Και να γίνει μια μορφή καθαρής "επικοινωνίας" μεταξύ των διαφόρων λαών - ένας δίαυλος που θα προωθεί τις ιδέες, τα ιδανικά, τις πληροφορίες και τον πολιτισμό.
Αυτό αποτελεί την πρόοδο, την ανάπτυξη και την ευημερία....

Και για να το κάνουν ακόμη πιο "ανθρώπινο" το επαχθές μήνυμά τους, ρίχνουν και το μεγάλο όπλο της εικόνας ενός παιδιού, κοριτσιού κατα προτίμηση, διότι το θηλυκού γένους ολόνιο είναι το απόλυτο υπόγειο μήνυμα που εκφράζει ελπίδα και αναγέννηση!
Γιάννης Βούρος
Μελβούρνη

Λόγιος Ἑρμῆς