Οι θεολόγοι κατά τον Γέροντα Παΐσιο

«Ο λόγος του μυαλού αλλοίωση δεν κάνει στις ψυχές, γιατί είναι σάρκα. Ο λόγος του Θεού που γεννιέται από το Άγιο Πνεύμα έχει τη θεία ενέργεια και αλλοιώνει τις ψυχές. Το Άγιο Πνεύμα δεν κατεβαίνει με μηχανές, για αυτό η Θεολογία δεν κάνει καμία δουλειά με το στείρο επιστημονικό πνεύμα. Το Άγιο Πνεύμα κατεβαίνει μόνο Του, όταν βρει τις πνευματικές προϋποθέσεις στον άνθρωπο. Πνευματική προϋπόθεση είναι

Αν ζούσε την σημερινή εποχή ο Άγιος Νικόλαος

Αν ζούσε την σημερινή εποχή ο Άγιος Νικόλαος μας...
θα ράπιζε τους Πολιτικούς μέσα στην ίδια τους την έδρα, την Βουλή και ειδικότερα τους εγκάθετους, κατά την ανύπαρκτη ''Δημοκρατική'' ψηφοφορία του Ελληνικού λαού, ωσάν να ήταν ο Άρειος με τις διαστρεβλωμένες και παγκοσμιοποιημένες θέσεις των.

Υποτιμά ο απ. Παύλος το γυναικείο φύλο;

Robert Frederick Blum - Venetian Lace Makers (1887)

του Στέλιου Μπαφίτη
Υποτιμά ο απ. Παύλος το γυναικείο φύλο; Ας ακούσουμε τον ίδιο τον απόστολο. Παρακάτω, παρουσιάζουμε τα επίμαχα χωρία από τις επιστολές του.

Η Αξία της Σιωπής...

[...] Βγαίνω στην αυλή. Πολύς ο θόρυβος, οι συνομιλίες, οι φωνές. Νιώθω τον πόνο μιας πληγωμένης σιωπής. Προσπαθώ ν'αφήσω τους ήχους να περνούν από τ' αυτιά μου, χωρίς να δίνω σημασία. Πόσο θα ήθελα να ήμουν μόνος σ'αυτόν τον χώρο! 

Έχω την βεβαιότητα, πως ο αέρας είναι γεμάτος μυστικές φωνές, που δεν μπορώ ν' αφουγκραστώ.

Κάθε μου βήμα μεγαλώνει τη δίψα μου για λίγη ησυχία.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Αγία Γραφή

H εικονογραφία των Εισοδίων της Θεοτόκου
 στην Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη.

Επιμέλεια: Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Είναι γνωστό πως η Καινή Διαθήκη παρέχει ελάχιστες πληροφορίες για τη ζωή της Παναγίας. Αυτό γίνεται αιτία να την υποτιμούν οι προτεστάντες όλων των αποχρώσεων, που θεωρούν ότι ο χριστιανισμός πρέπει να περιορίζεται σε ό,τι αναφέρεται μέσα στην Αγία Γραφή.

Βέβαια στην Αγία Γραφή υπάρχουν αρκετές αναφορές στη δόξα που έλαβε η Παναγία από το Θεό (π.χ. Λουκ. 1, 28 και 41-55) και στη δυνατότητά της να παρέμβει προς το Χριστό υπέρ των ανθρώπων (Ιω 2, 3-7). Όμως υπάρχουν κι άλλες πληροφορίες, που προκύπτουν από τις προφητείες και τις προτυπώσεις της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρονται στη Θεοτόκο (δείτε αρκετά στοιχεία και εδώ: http://o-nekros.blogspot.gr/2012/08/blog-post_9.html).

Τα βιογραφικά στοιχεία της Παναγίας, που σχετίζονται με τη γέννηση και την παιδική ηλικία της, καθώς και με την κοίμησή της, είναι καταγεγραμμένα σε αρχαία βιβλία, που κινήθηκαν παράλληλα με την Καινή Διαθήκη, χωρίς να γίνουν ποτέ μέρος της. Τέτοια βιβλία υπήρξαν αρκετά, που κατέγραψαν πληροφορίες για το Χριστό, την Παναγία και άλλα πρόσωπα (π.χ. αποστόλους), επιθυμώντας να συμπληρώσουν τις αντίστοιχες πληροφορίες που βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη. Σήμερα, αυτά τα βιβλία τα συμπεριλαμβάνουμε στα «απόκρυφα κείμενα», αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν απόκρυφα. «Απόκρυφα» ήταν τα ευαγγέλια και τα λοιπά βιβλία της θρησκείας του Γνωστικισμού (που οι γνωστικοί τα κρατούσαν κρυφά από τους αμύητους). Τα αρχαία ορθόδοξα βιβλία που διάβαζαν οι χριστιανοί και που ποτέ δεν ήταν κρυμμένα ή απαγορευμένα, σήμερα ονομάζονται κι αυτά «απόκρυφα» μόνο για φιλολογικούς λόγους, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι απόκρυφα, αλλά ψευδώνυμα ή ανώνυμα έργα. Πολλά απ’ αυτά αποδίδονται σε αποστόλους, ενώ δεν είναι δικά τους έργα, αλλά έργα ανωνύμων (και αυτός είναι κι ο λόγος που δεν μπήκαν στην Καινή Διαθήκη, στην οποία μπήκαν μόνο τα διασωθέντα κείμενα των μαθητών του Χριστού*).

Είναι ο Ιησούς Χριστός Ορθόδοξος;

του Στέλιου Μπαφίτη

Οι διάφοροι δήθεν υπερδογματικοί, θέλοντας να θολώσουν τα νερά και να μην γίνουν φανερές οι αιρέσεις που έχουν στην πίστη τους, ρωτούν μερικές φορές αν τάχα ο Ιησούς Χριστός ήταν Ορθόδοξος, αγνοώντας πολλές φορές ότι απέχουν από την πίστη που άπαξ παραδόθηκε η οποία φαίνεται από την Αγία Γραφή, την Άγραφη αποστολική Παράδοση, τις αποφάσεις των οικουμενικών Συνόδων, καθώς και από τα αγιοπατερικά κείμενα.


Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος (306-373 μ Χ), αναφέρει τον σταυρό ως «ακαταμάχητον των Ορθοδόξων τείχος» (Λόγος εις τον τίμιον και ζωοποιών Σταυρόν, και εις την Β Παρουσίαν). Ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου (310-402 μ Χ), αναφέρει τον Μ. Αθανάσιο «Αθανασίου του μακαρίου και πατρός της Ορθοδοξίας» (Πανάριον, κεφάλαιο μθ, κατά Αρειομανιτών).

Σχέση Αγίας Γραφής και Ιεράς Παράδοσης

Λίγα περί της σχέσεως Αγίας Γραφής και Ιεράς Παράδοσης.

Σύμφωνα με τον καθηγητή πατρολογίας, Στ. Παπαδόπουλο:

Στ. Παπαδόπουλος

«Η Διδασκαλία των Πατέρων ορθότατα ταυτίζεται με την Παράδοση της Εκκλησίας, με την πίστη και το φρόνημά της, με ό,τι δηλαδή έχει λάβει από το Θεό και το κρατεί αναλλοίωτο, αμετάβλητο κι ανόθευτο, όπως κρατά την Γραφή. Τα δύο αυτά, Γραφή και Παράδοση, αποτελούν την ενιαία πορεία της θεολογίας, την έκφραση της θείας αλήθειας η οποία σώζει τον άνθρωπο στην Εκκλησία. Διακρίνονται ως φάσεις της οικονομίας προς φανέρωση της αλήθειας, αλλά δεν χωρίζονται.

Πυρά Σιατίστης Παύλου για «Corpus Christi» και «Χρυσή Αυγή»

Δύο λόγια νοιώθω την ανάγκη να πω ξέροντας πως θα ενοχλήσουν πολλούς. Αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν με ένα άθλιο κινηματογραφικό έργο.

Μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα η αντικειμενική κριτική είχε αποφανθεί ότι πρόκειται για ένα έργο αμφιβόλου καλλιτεχνικής αξίας, για μια μετριότητα.

Η δεύτερη πληροφορία που είχαμε είναι ότι οι συντελεστές του, θα επεδίωκαν την σύγκρουση με την Εκκλησία για καθαρά διαφημιστικούς και εισπρακτικούς λόγους.

Ήδη κάποιοι γνωστοί, αγανακτισμένοι πάντα με τους άλλους και ποτέ με τον εαυτό τους, ρωτούσαν τι κάνει η Ιερά Σύνοδος.

Το μέλλον, που δεν θα θελε να ζήσει κανείς! Ενα εφιαλτικό σενάριο στο οποίο οδηγούμαστε βήμα-βήμα!

Καλλιεργείται ένα κλίμα ευρείας και εκτός ελέγχου αναταραχής μέσα στους επόμενους μήνες, με αφορμή τα μέτρα των 11,5 δις που θα πρέπει να ληφθούν άμεσα, αλλά και τις επιπτώσεις τους στην καθημερινότητα της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων. Ένα εφιαλτικό σενάριο τρόμου γεννιέται, όπου, σύμφωνα με αυτό, ομάδες της Άκρας Δεξιάς (Χρυσή Αυγή) θα αρχίσουν να συγκρούονται με ομάδες αντι-εξουσιαστών της Άκρας Αριστεράς, δημιουργώντας σκηνικό αποσταθεροποίησης.

Οι συγκρούσεις αυτές θα συμβαίνουν και θα εξελίσσονται στο πλαίσιο ή παράλληλα με απεργιακές κινητοποιήσεις εργαζομένων ή απελπισμένων πολιτών, που θα βγαίνουν στους δρόμους σε τακτική βάση. Οι δομές του ελληνικού κράτους και ειδικά οι Αρχές και οι υπηρεσίες Ασφαλείας θα καταρρέουν, είτε εξ αιτίας της απόγνωσης των ένστολων από τη ραγδαία μείωση των πενιχρών αποδοχών τους, είτε εξ αιτίας της αδυναμίας του ίδιου του κρατικού μηχανισμού, σε επίπεδο πόρων και μέσω να λειτουργήσει.

Περί του δεύτερου «ΠΑΪΣΙΟΥ» (Νικολάου Μοναχού)

Για τον Γεροντισμό - Περί του δεύτερου «ΠΑΪΣΙΟΥ»

Όποιος δεν γνώρισε καλά την βία των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων δεν μπορεί να καταλάβει πόσο πολύ μοιάζει μ' αυτές ο ΓΕΡΟΝΤΙΣΜΟΣ, η δεύτερη αλλοίωση του εκκλησιαστικού τρόπου ζωής... κατ' ακρίβεια, μια διαφορετική μορφή καρκίνου των οργανώσεων πιο ύπουλη μάλιστα, καθ' ότι είναι ντυμένη παραδοσιακά.

Εμπαίζουν τον Γέροντα Παΐσιο στο Facebook....

Καταδικάζουμε την προκλητική συμπεριφορά των εμπνευστών της σελίδας και κάνουμε όλοι αναφορά προκειμένου να διαγραφεί

Οργή προκαλεί μια σελίδα που δημιούργησαν επιτήδειοι στο Facebook και εμπαίζουν τον Γέροντα Παΐσιο, μια από τις πιο φωτισμένες αγίες μορφές της Εκκλησίας μας, των τελευταίων δεκαετιών.

Οι εμπνευστές της σελίδας «ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ / ELDER PASTITSIOS» δεν διστάζουν, με άλλοθι το «χιούμορ», να προκαλούν σε καθημερινή βάση την Ορθοδοξία με άθλια posts.

Εμετικό είναι και το avatar,

Ο ασυμβίβαστος π.Παΐσιος (Μια γνήσια Ορθόδοξη φωνή)

-Γέροντα, πρέπει πάντα να ομολογούμε το «πιστεύω» μας;

-Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε. Σε αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνει ότι γίνεται ανθρωπίνως και ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτήν; Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μην μιλάμε! Είναι φοβερό! Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;». «Τι να πεις, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, του λέω, «δεν συμφωνώ με αυτό». Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα; 

Η πλάνη των λογισμών

«Πριν από τους αισχρούς λογισμούς προηγούνται οι σεμνοί, και από τους φιλάργυρους οι φαινομενικά σπλαχνικοί και ελεήμονες, που υπόσχονται τη διόρθωση των μνησίκακων, η οποία κινεί τα αίτια της λύπης, και από τους κενοδόξους και υπερήφανους προηγούνται αυτοί που υπόσχονται την τελειότητα της αρετής, και γενικά από όλους τους πονηρούς λογισμούς προηγούνται εκείνοι που φαίνονται εξαίρετοι, παραπλανώντας με την εικόνα του καλού, που είναι επιθυμητό, εκείνους που δεν έχουν πείρα της απάτης αυτού του είδους, στην συνέχεια όμως τους παραδίδουν στους αντίθετους νικημένους, σε κατάσταση που μόλις μπορούν να διορθώσουν κάπως την απάτη ή και καθόλου.

Οι Νεοπαγανιστές γέμισαν το διαδύκτιο με παραμύθια!

Όμηρος ούτος ανήρ͵ αλλά Πλάτων͵ αλλ' Αριστοτέλης͵ αλλά Σουσαρίων ο τα πάντα επιστάμενος.

Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο μας ο Λιβάνιος στις επιστολές του προς τον Μ.Βασίλειο εκφράζει τον θαυμασμό του για τη ρητορική του Μ.Βασιλείου και τον επαινεί ως μαθητή του.Ο ίδιος ο Μ.Βασίλειος διαβάζοντας μια επιστολή του Λιβάνιου θαυμάζει τη ρητορική τέχνη του δασκάλου του και αναφωνεί Ω Μούσες και λόγοι και Αθήναι, τι δώρα χαρίζετε στους εραστές σας! Επιστολή 353, PG 32, 1096 CD.

Αυτή η εικόνα που παρουσιάζει η αλληλογραφία μεταξύ του Λιβάνιου και του Μ.Βασιλείου απηχεί σε όλες σχεδόν τις επιστολές που ανταλλάσσουν. Προς επίρρωσιν των ανωτέρω ας δουμε μερικά σημεία ακόμα τα οποία διαφωτίζουν πλήρως την εκτίμηση του δάσκαλου της ρητορικής Λιβανίου προς τον μαθητή του Μ.Βασίλειο και αντιστρόφως.

Στην επιστολή 352 ο Λιβάνιος χρησιμοποιεί ποιητική γλώσσα και δηλώνει πως στο στόμα του μαθητή του, του Μ.Βασιλείου βρίσκονται πηγές που αναβλύζουν λόγους. Αυτές οι πηγές που βρίσκονται στο στόμα του μαθητή του είναι ανώτερες από ροή ναμάτων.

Άραγε, θα αφουγκραστούμε τα γραφόμενα;

ΤΑΥΤΑ τὰ ὀνόματα τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ τῶν εἰσπεπορευμένων εἰς Αἴγυπτον ἅμα ᾿Ιακὼβ τῷ πατρὶ αὐτῶν, ἕκαστος πανοικὶ αὐτῶν εἰσήλθοσαν. 2 Ρουβήν, Συμεών, Λευΐ, ᾿Ιούδας, 3 ᾿Ισσάχαρ, Ζαβουλὼν καὶ Βενιαμίν, 4 Δὰν καὶ Νεφαθλείμ, Γὰδ καὶ ᾿Ασήρ. 5 ᾿Ιωσὴφ δὲ ἦν ἐν Αἰγύπτῳ. ἦσαν δὲ πᾶσαι ψυχαὶ ἐξ ᾿Ιακὼβ πέντε καὶ ἑβδομήκοντα. 6 ἐτελεύτησε δὲ ᾿Ιωσὴφ καὶ πάντες οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ πᾶσα ἡ γενεὰ ἐκείνη. 7 οἱ δὲ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ ηὐξήθησαν καὶ ἐπληθύνθησαν καὶ χυδαῖοι ἐγένοντο. καὶ κατίσχυον σφόδρα σφόδρα, ἐπλήθυνε δὲ ἡ γῆ αὐτούς (Έξοδος Α'. 1,7).

«Η μικρή μας αυτή περικοπή είναι μια εισαγωγή στην ζωή των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και μας δίνει ένα κατάλογο των δώδεκα Πατριαρχών που βγήκαν απο τον Ιακώβ και πήγαν μαζί του στην Αίγυπτο (στίχ. 1-5). Όλοι-όλοι οι Ισραηλίτες που κατέβηκαν στην Αίγυπτο τον καιρό του Ιωσήφ ήταν εβδομήντα πέντε άτομα (στίχ.5). Και όμως! Σε 210 περίπου χρόνια αυξήθηκαν και πληθύνθηκαν πολύ, έγιναν «χυδαίοι», όπως μας λέει η περικοπή μας εδώ (στίχ.7), «χύθηκαν» δηλαδή. Οι 75 έγιναν 600.000! (Βλ. 12,37). Αυτή η θαυμαστή αύξηση είχε προφητευθεί απο παλαιά στους Πατριάρχες, τότε που φαινόταν ότι δεν θα εκπληρωθεί η ελπίδα για γέννηση απογόνου (Γεν. 15,5. 22,17). Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού αργεί μερικές φορές, αλλά πάντοτε ασφαλώς εκπληρώνεται. Γι'αυτή την αύξηση συντέλεσε το κλίμα της Αιγύπτου, η ευφορία του εδάφους, η ισχυρή κράση της εβραϊκής φυλής, αλλά προ παντός η ευλογία του Θεού. Θαυμαστή και γρήγορη επίσης επρόκειτο να είναι και η αύξηση του νέου ή του πνευματικού Ισραήλ, που οι λίγοι πιστοί σε μια μέρα, την ημέρα της Πεντηκοστής, έγιναν 3.000 (Πράξ. 2,41).

Σχετικά με την θαυμαστή αύξηση του Ισραήλ σε μεγάλο πληθυσμό πρέπει να μας κάνει εντύπωση το εξής:

Εκ γενετής τυφλοί, η δική μας κολυμβήθρα και οι σημερινοί καθεστωτικοί τρομοκράτες

Η ευαγγελική περικοπή της αυριανής Κυριακής ήταν καθοριστική για την μετάβαση της εμπειρικής παιδικής μου θεολογίας στην με Λόγο θεολογία. Όντας φοιτητής στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είχα γοητευθεί από το σφύζον φοιτητικό και εν γένει νεολαιίστικο κίνημα της αμφισβήτησης. Ζούσαμε σε απογείωση την οριζόντια ανθρωπιστική, κοινωνική και πολιτική φιλοσοφική σκέψη. Αυτή όντως την εποχή εκείνη με έθελγε, αφού δεν ήταν πεπερασμένη, αφού έφτανε στα όρια της ατέρμονης ουτοπίας της ανθρώπινης πλήρους και περιεκτικής – θα λέγαμε σήμερα – άμεσης δημοκρατίας, παρά τις σταλινικές οργανώσεις της πολυποίκιλης αριστεράς της εποχής εκείνης.

Εύχεσθαι υπέρ των Ελλήνων...

τοις Έλλησι τοις τελευτήσασι πρό της Χριστού παρουσίας 

δει εύχεσθαι και μη αναθεματίζειν; 

Όπως είδαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, για τον Έλληνα που βρίσκεται στην πλάνη των Ειδώλων οι Πατέρες συστήνουν επί λέξει Εύχεσθαι υπέρ των Ελλήνων

Βέβαια το «εύχεσθαι υπέρ των Ελλήνων» που συστήνουν οι Πατέρες είναι αντίθετο με την προπαγάνδα των Νεοπαγανιστών που θέλουν να εμφανίζουν τους Πατέρες της Εκκλησίας ως καταφρονητές του Ελληνικού Έθνους και όχι ως καταφρονητές της Ειδωλολατρικής θρησκείας όπως πραγματικά είναι. Οι αρνητικές έκφρασεις των Πατέρων της Εκκλησίας που εμπεριέχουν τη λέξη Έλληνας αναφέρονται στην ειδωλολατρική θρησκεία και όχι στον άνθρωπο Έλληνα.

Τη θέση των Πατέρων περί καταφρόνησης των ειδώλων και όχι του Έλληνα πολίτη ενισχύει ένα ακόμη έργο τους, αυτό του Αναστασίου του Σιναΐτη.

Η ερώτηση που υποβάλλεται στον Αναστάσιο είναι ξεκάθαρη και διαφωτιστική για το θέμα μας: Πρέπει να ευχόμαστε υπέρ των Ελλήνων και να μην τους αναθεματίζουμε;Aς περάσουμε να δούμε το κείμενο πιο αναλυτικά.

Εκλογές Μαΐου 2012 Δελτίο Τύπου Πέτρος Καπερναράκος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: 

Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπατριώτες μου Λάκωνες που με τίμησαν με την ψήφο τους αλλά κυρίως που υποστήριξαν το πρόγραμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ο Ελληνικός λαός επιδεικνύοντας σοφία και τόλμη πράγματι έσπρωξε τον μνημονιακό δικομματισμό στον πολιτικό Καιάδα.

Η 6η Μαΐου είναι μια ιστορική ημέρα. Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης κατέρρευσε υπό το βάρος των εγκλημάτων του κατά του λαού και της πατρίδας με αυτουργό τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν εναλλάξ την χώρα.

Οι Έλληνες δεν φοβούνται την Ιστορία γιατί όπως είπε ο παππούς Ηράκλειτος είναι αεί παίδες που παίζουν τους κύβους και όταν οι καιροί είναι χαλεποί καθίστανται σοφότεροι.

Η διαδικασία κάθαρσης μόλις ξεκίνησε..

Ένα μόνο με λυπεί:

Η Σωτηρία της Ψυχής στην Ελληνική Θεολογία

Στην Ανατολή η ηθική είναι ιατρική, ιαματική και θεραπευτική. Η Θεολογία του Ορθόδοξου καθολικισμού αρνήθηκε τη δικανική σωτηριολογία του δυτικού χριστιανισμού. «Οι Έλληνες Πατέρες δεν αντιμετώπισαν, ως οι δυτικοί, υπό δικανικήν μορφήν το πρόβλημα της προπατορικής αμαρτίας...και δια τούτο ελλείπουσι παρ'αυτοίς τα εν τη Δύσει διαμορφωθέντα δικανικά σχήματα» (Ι. Καρμίρης, Σύνοψις της δογματικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, σελ 52,59,61,65-66, 72 επ, 102). 

Η αμαρτία δεν θεωρήθηκε νομική παράβαση, αλλά ανθρώπινη αποτυχία, οντολογική αστοχία και αδυναμία επικοινωνίας με το Θεό, ασθένεια της ανθρώπινης φύσης με αποτέλεσμα την αποξένωση, την αλλοτρίωση και τη μοναξιά. Η σωτηρία δεν έγινε νοητή ως ικανοποίηση της Θείας Δίκης ή ως αίσια έκβαση κάποιας ποινικής διαδικασίας, αλλά ως οντολογική ολοκλήρωση, υπαρξιακή αρτίωση και αναγωγή του κατακερματισμένου ανθρώπου στην ολότητα της επικοινωνίας του με το Θεό και το συνάνθρωπο του.

Διακαινίσιμα αιτήματα Λόγου και Φωτός

Ως περιφερειακό - πια - κρατίδιο της χωρίς τη Ρωσία Ευρώπης, της καπιταλιστικής Ε. Ε. με ακρίβεια, βιώνουμε την αρχή μιας βαθιάς «εσωτερικής» κρίσης και μιας διεθνούς «εθνικής» προτεκτορατοποίησης στους καλβινιστές. Η κρίση αυτή βεβαίως αποτελεί και επιλεγμένη επίθεση για πολλούς λόγους. Αλλά καμιά επιλεγμένη επίθεση δεν γίνεται με ... κλήρωση. Αποτελεί το επιστέγασμα μιας αποτυχημένης ή έστω ημιτελούς εθνικής και πολιτισμικής επανάστασης κατά τών Οθωμανών, ενός αποτυχημένου ιδεολογικού κράματος, ήτοι του «ελληνορθόδοξου» πολιτισμού, και μιας επικρατούσας θρησκείας - κυρίως μέσω των στιβαρών βραχιόνων ενός ακραίου κρατισμού. Αποτελεί ναι μεν εγκόλπωση ενός περιρρέοντος πασχαλινού πολιτισμού, αλλά και μια αποτυχία στη βίωση της Ανάστασης του Ιησού.