ΟΥ Οχι ΤΙ κάτι ΔΑΝΟΣ εκ της γής
Απόψεις που πηγάζουν από την άλλη άγνωστη πλευρά
ΑΒΑ(ήβη)+ΤΑΡ(τάρταρα) <> ΒΙΟΣ(ζωή)+ΑΔΑΣ(άδης)
Aιώνια εναλλαγή, στην βιολογική αρμονία
Η άλλη θέση στην καθημερινότητα, τό επέκεινα, ή αλήθεια της φαντασίας.
Βουτιά στόν άπειρο και άυλο κόσμο τών ιδεών.
Υποβάθμιση του χρήματος (χξς') σε μέσο εξυπηρέτησης και όχι υπέρτατη ανάγκη.
Ατυχώς ονομάσθηκε Χρήμα (ότι χρειαζόμαστε)
και Νόμισμα (ότι θεσπίσθηκε σαν αξία)
Εξαπατήσαμε τό είναι μας, και Εκπέσαμε.

Επικοινωνία: utidanos@gmail.com

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Ένα "υπέροχο" τίποτα, οι ζωντανοί νεκροί!


Κι έρχεται κάποτε εκείνη η ώρα των πολιτισμένων σχέσεων, της άφεσης και της ανωτερότητας !

Μια βλακώδης μουγκαμάρα ίσως γεμίσει όλες τις διαστάσεις, προφανώς χωρίς εντάσεις και διακυμάνσεις....αλλά , δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό....
Εξαρτάται....
Ίσως είναι η πολυπόθητη ηρεμία, ένα υπέροχο "τίποτα" το οποίο επιτέλους διαχειριζόμαστε με ευκολία και για αυτό το λόγο, ίσως μας ταιριάζει γάντι!
Μέσα από αυτήν την κόσμια διαχείριση του "τίποτα", οι ανυπόφοροι ζωντανοί περιέρχονται (υποχρεωτικά) σε κατάσταση νέκρωσης... τα ανθρώπινα πάθη εξαϋλώνονται αλλά,
(εδώ είναι τα καλά νέα) παραμένουν ζωντανές οι καλές αναμνήσεις και η "Αγάπη"!
Ε ναι...για αναμνήσεις ομιλούμε...
Διότι ... παρόν και μέλλον στη ουσία δεν θέλουμε να υπάρχει!
Ούτε κι αγάπη βέβαια !
Είναι πολιτισμένα νεκρή κι αυτή αλλά (!),συμφέρει να θυμάσαι με πολύ "Αγάπη" τους "συγχωρεμένους" .....!
Δεν χάνεις και τίποτε να τους αγαπάς.....δεν κοστίζει !!!!
Μα τι τρισάθλια αλλά ενδιαφέρουσα επιχειρηματολογία....
Κι όχι μόνον τους "αγαπάς" τους "πεθαμένους" αλλά , τους χαρίζεις και το χαμόγελό σου, ειρηνικά και σιωπηλά ....με μοναστική κατάνυξη και υπεροχή ....διότι, αν δεχόσουν πως είναι ακόμη στη ζωή σου, θα έπρεπε ξανά να τους σκοτώσεις .....
SD

The Greeks

Agamemnon to Alexander the Great: A stunning exhibition celebrating 5,000 years of Greek culture. Opens June 1.


About the Exhibition
This summer, National Geographic will bring an extraordinary cultural experience to Washington, D.C. THE GREEKS:
Agamemnon to Alexander the Great is an exceptional journey through 5,000 years of Greek history and culture.
This exhibition features more than 500 priceless treasures—many of which have never been on display outside of Greece.
Washington, D.C. is the only east coast museum to host the exhibit. We expect to draw visitors from New York to Richmond for this exhibition, as it is the largest and most comprehensive survey of Greek culture in a generation.
Featuring collections from 22 national museums in Greece, THE GREEKS tells the unique story of one of the world’s greatest ancient civilizations. Visitors will encounter the early origins of Greek writing and art from the Cycladic and Minoan cultures of the Aegean, meet the Mycenaean rulers and priestesses, the warriors of Sparta, the heroes, athletes and philosophers of Classical Greece and Alexander, the king that would spread Greek culture throughout the world—giving rise to civilization as we know it.
The exhibition explores pivotal moments that led to the birth of Western democracy, modern art, science, medicine, theater and sports.

This summer National Geographic is hosting events celebrating all things Greek—talks, tastings, tours and toga parties, this event lineup is not-to-be-missed!

EVENT CALENDAR

See The Greeks Exhibit

Location: National Geographic Museum
1145 17th Street NW
Washington, D.C., US 20036
Telephone: +1 202 857 7700
Open Daily 10:00 a.m.–6:00 p.m.
Farragut North or Farragut West Metro

BUY TICKETS

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Η μάζα θεωρεί “τρελό” οποιονδήποτε δεν ανήκει στην “συλλογική τρέλα”


Από Ιαθειήν | ©TherapyWave.eu

Δοκίμασε να σκεφτείς ελαφρώς διαφορετικά από τον κόσμο και όλοι θα αρχίσουν να σε υποπτεύονται: κάτι δεν πάει καλά, είσαι τρελός.
Εάν ανήκεις στην μάζα, θεωρείσαι λογικός.
Μπορεί η μάζα να είναι στα πρόθυρα της τρέλας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Εσύ πρέπει απλά να ανήκεις στην μάζα και να συμπεριφέρεσαι όπως όλοι οι άλλοι.
Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για την ατομικότητα.
Τα άτομα κλείνονται σε ψυχιατρείο.
Τρελό θεώρησαν τον Βούδα, τρελό θεώρησαν τον Ιησού, τρελό θεώρησαν τον Σωκράτη.
Οι μάζες θεωρούν τρελό οποιονδήποτε δεν ανήκει στην συλλογική τρέλα, οποιονδήποτε ξεφεύγει από αυτήν.
Αλλά αυτή η τρέλα είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξαγνιστείς!
Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ον αλλά μια διαδικασία, δεν είναι ένα ον αλλά ένα γίγνεσθαι.
Ο σκύλος γεννιέται και πεθαίνει σκύλος.
Η κατάσταση δεν είναι η ίδια όσον αφορά τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος μπορεί να γεννηθεί άνθρωπος και να πεθάνει σαν Βούδας!
Καμιά άλλη ύπαρξη, εκτός του ανθρώπου, δεν εξελίσσεται ανάμεσα στην γέννηση και στον θάνατο. Αλλά για να φτάσεις σε αυτό θα πρέπει να είσαι ο κεραυνός που θα κάψει ό,τι σάπιο υπάρχει μέσα σου.
Πρέπει να είσαι αρκετά τρελός για να πας πέρα από όλες τις υποκρισίες, όλες τις ιδιομορφίες, όλες τις μάσκες που ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει για να μείνει εκεί που είναι, για να μην εξελιχθεί.
Η μάζα, ο κόσμος, θα καταδικάσει όλους τους “επαναστάτες”, όλα τα επαναστατικά πνεύματα και θα πει πως είναι οι καταστροφείς.
Αλλά για να δημιουργήσεις πρέπει πρώτα να καταστρέψεις.
Εάν δεν καταστρέψεις ό,τι είναι άσχημο και κατακριτέο, δεν μπορείς να δημιουργήσεις την ομορφιά και το ωραίο.
Εάν δεν καταστρέψεις την ψευτιά, δεν μπορείς να ανοίξεις δρόμο στην αλήθεια.
Αλλά είναι πολύ δύσκολο να μην μισήσεις αυτόν τον τύπο ανθρώπων, που διαταράσσουν τον ύπνο σας, τα ψέματα σας που σας κάνουν να αισθάνεστε ασφαλείς και σας παρηγορούν.
Είναι φυσικό ο κόσμος να μισεί τον άνθρωπο της αλήθειας:
είναι ένας “ταραξίας” με τα ψέματα σου αισθάνεσαι σίγουρος και ξαφνικά έρχεται εκείνος να υποκινήσει την αμφιβολία μέσα σου και να ταράξει την πίστη σου.
Η αλήθεια βρίσκεται πάντα σε αντίθεση με τα δόγματα των μαζών.
Η αλήθεια είναι ατομική και οι μάζες δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια.
Στις μάζες ενδιαφέρουν οι παρηγοριές και οι ανέσεις.
Οι μάζες δεν αποτελούνται από εξερευνητές, από ανθρώπους που αγαπούν τις περιπέτειες, από άτομα που προχωρούν στο άγνωστο, χωρίς φόβο, και ριψοκινδυνεύουν την ζωή τους για να ανακαλύψουν ποια είναι η σημασία της ζωής τους και ολόκληρης της ύπαρξης.
Οι μάζες θέλουν απλά να τους διηγηθείς γλυκές ψεύτικες ιστορίες, άνετες και επωφελείς.
Άνευ κόπων και βασάνων επαναπαύονται και χαλαρώνουν μέσα στην ψευδαίσθηση τους που τους χρησιμεύει για παρηγοριά.
Η μάζα μισεί όποιον θέλει να είναι “Άτομο”, όποιον θέλει να ακολουθήσει ένα δικό του ιδιαίτερο μονοπάτι, ένα στυλ ζωής.
Οι μάζες θέλουν να είσαι απλά “ένας σαν και αυτούς”.
Ο διαχωρισμός σου τους κάνει να φοβούνται!
Θέλουν να είσαι πράος, υπάκουος και υπόδουλος.
Εάν, με κάποιο τρόπο καταφέρεις και τους ξεπεράσεις δεν θα σε συγχωρέσουν ποτέ.”

Ιαθειήν
therapywave.eu

©TherapyWave.eu | Source

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Recap from the 2016 SAA’s: Recent Archaeological Research in Mani (Κανείς δεν αγίασε στον τόπο του)

Rebecca Seifried / April 16, 2016
A conference session on recent archaeological research in Mani was held last week at the 81st annual meeting of the Society for American Archaeology in Orlando, Florida. Organized by Dr. William Parkinson and Chelsea Gardner, the session was called “Long-Term Settlement Dynamics and Land Use on the Mani Peninsula of Southern Greece.”
View of Diros Bay from the southeast.
Several of the papers in the session focused on recent excavations at the Neolithic cave site of Alepotrypa, located near the well-known Glifada Cave just outside Pyrgos Dirou. The excavations (along with a field survey) were part of the Diros Project, an international and multidisciplinary study of the surrounding bay. The rest of the papers (including my own) dealt with the broader context of Mani and how it related to the rest of Greece and the Mediterranean in the Bronze Age, the Classical period, and the later medieval periods.
Paper Summaries
The following is my own summary of the papers in the session. I’d like to emphasize that the conference was open to the public, and that much of the data has already been released to the public via the archaeological service in Greece and various news agencies (see below for links!). The projects below are all in the process of being published.
William Parkinson, Anastasia Papathanasiou, Michael Galaty, Daniel Pullen and Giorgos Papathanassopoulos—The Diros Project: Multidisciplinary Investigations at Alepotrypa Cave and Ksagounaki Promontory, 2010-2015
Dr. Parkinson (et al.) gave an overview of Alepotrypa Cave, from its discovery and early excavations to the present-day excavations under directors Dr. Papathanassopoulos and Dr. Papathanasiou. The cave is remarkable because it contains preserved layers spanning the entire Neolithic sequence, beginning around 6000 BC. The authors also talked about the more recent excavations outside the cave at the nearby Ksagounaki Promontory, just above where the original entrance to the cave would have been before it collapsed thousands of years ago. From 2012 to 2014, our team excavated several Neolithic burials and part of a Neolithic house, as well as a section of a later Mycenaean ossuary. For more information on these excavations (and a lot of great photos), check out the news reports by Daily Mail and National Geographic.
Panagiotis Karkanas—Microstratigraphic Study of the Neolithic Alepotrypa Cave, Mani, Greece
Dr. Karkanas, well known for his microstratigraphic work all over Greece and beyond, reported the findings from his recent study of the sedimentary deposits within the cave. Aside from helping to date the earliest layers of human activity in the cave, his analyses have also shown that the soil contained burnt dung, hinting at the ritual use of the cave.
Daniel Pullen—Measuring Ceramic Change and Variability at Final Neolithic Diros
Dr. Pullen emphasized that these excavations are a very rare opportunity to refine the ceramic chronology from the Final Neolithic (about 4500 to 3100 BC). In addition, the different contexts of the excavations allow us to compare ceramic assemblages from a cave site with ritual deposits, an open-air cemetery, and an open-air domestic setting. He concluded that continuity in ceramic forms is very difficult to detect, but that this may be the most significant takeaway point: in the Final Neolithic, potters may have experimented with forms and produced more individualized decorations owing to fewer “communal standards of aesthetic production.”
Aikaterini Psoma—Ksagounaki, Diros: An Open Air Site of the Final Neolithic from the Viewpoint of Chipped Stone Tools
Psoma presented the results of her analysis of the lithic material from the two excavation blocks (the cemetery and the house) on Ksagounaki Promontory. Over 90% of the lithic material was made of obsidian (which Danielle Riebe previously sourced to the island of Melos). The high amount of obsidian and its association with domestic tasks suggests that the material did not have a significant or symbolic value to the people living there. The assemblage lacked the first and second stages of the reduction sequence, meaning that the people living in Diros Bay were importing pre-formed cores. They also recycled and retouched their tools frequently, instead of discarding them at the first signs of wear and tear.
Danielle Riebe and Attila Gyucha—A Home Above the Bay: A Neolithic Domestic Structure on the Mani Peninsula
Riebe and Dr. Gyucha gave the first presentation of results from their excavation of a Neolithic house on Ksagounaki Promontory. The site was chosen because an anomaly was identified there during the geophysical survey of the promontory (conducted by the Laboratory of Geophysical – Satellite Remote Sensing and Archaeo-environment at IMS-FORTH). Over the course of two seasons (2012–2013), the team excavated three 2×2 meter units. They uncovered a flat “patio” surface with evidence of lithic tool resharpening, as well as the eastern and southern walls of a building placed directly on bedrock. Within the structure, they found a floor, a pit with animal bones that may be connected with the founding of the structure, and a hearth feature, which produced C-14 radiocarbon dates from the Final Neolithic (around 3700 BC). The authors suggested that the geophysical anomaly may correspond to this hearth. If so, the presence of additional geophysical anomalies suggests that the promontory may have been the location of a small Neolithic village.
Julia Giblin and Anastasia Epitropou —Human Mobility during the Greek Neolithic: A Multi-isotope Analysis of the Burials from Alepotrypa Cave
Dr. Giblin and Epitropou presented the results of their analyses of strontium and oxygen isotopes from animal and human bones recovered from Alepotrypa Cave. Both types of isotopes are incorporated into an animal’s bone matrix from whatever food it consumes. In turn, analyzing the levels of these isotopes in a bone can tell researchers where that animal came from. Strontium reflects where vegetable food was gathered or where animal food grazed, while oxygen reflects where drinking water was acquired. Using published sources of biologically available strontium and oxygen, the authors showed how the majority of people and animals buried in Alepotrypa Cave had local signatures, but some were out of the local range, meaning they likely came from elsewhere in the Aegean. Specifically, the outlying oxygen values hint at small-scale mobility (possibly from inland to upland for pasturing activities) and the outlying strontium values hint at large-scale movement within the Aegean. Additional research is necessary to identify exactly which locations they came from.
William Ridge—Alepotrypa Cave and Regional Networks of Southern Greece
Ridge presented an overview of the exchange networks in the Bronze Age Aegean. Among other techniques, he used social network analysis to illustrate the connections between sites with published data, including Alepotrypa Cave. When considering the similarity of diverse artifact assemblages (including metals, ring idols, and different pottery types), Alepotrypa was a central node, and the overall network was highly influenced by geography. When considering just the similarity in metals, the network formed clusters based on metal type (bronze, gold, and silver), and only a select few sites had metals of multiple types.
Michael Galaty—Collective Memory and the Mycenaeans: The Argolid, Messenia, and the Mani Compared
Dr. Galaty reviewed the concept of “collective memory” and how it relates to mortuary forms and the treatment of bodies after death. In Bronze Age sites like Pylos in Messenia and Mycenae in the Argolid, changing burial practices reflected their appropriation by the state to create a sense of shared cultural identity. Specifically, graves were looted and robbed to remove “inalienable objects” with known pedigrees, then redistributed and reused in newer graves to accentuate and enhance the individual’s prestige in death. In his words, “empty tombs may reflect a fully operation collective memory system,” whereas tombs that have not been emptied reflect the system’s failure. In Mani, meanwhile, burial practices remained relatively unchanged from the Neolithic into the Bronze Age. The ossuary excavated at Ksagounaki Promontory was full of many individuals and prestige goods (i.e. it was a communal secondary burial), reflecting a failure to implement an individualizing mortuary system as elsewhere in Mycenaean Peloponnese. This suggests that Mani operated outside the control of a Mycenaean palace.
Chelsea Gardner—Local Identity in the Mani Peninsula in Classical Antiquity
Jumping ahead in time, Gardner discussed the Classical to Roman periods in Mani. There are no surviving primary texts from local authors from these periods, and there are very few texts written about Mani. Because of this lack of written material, a traditional study of “ethnicity” is impossible; however, there are alternative approaches to studying “identity” that can prove fruitful (see Demetriou 2013, Negotiating Identity in the Ancient Mediterranean). In a place like Mani that was oriented toward the sea, the maritime cultural landscape would have been an important part of everyday life (see Cooney 2004, “Introduction: Seeing Land from the Sea”). This fact is underscored by the identification of a major Classical-Hellenistic site in the coastal valley of Diros Bay, which was located during the survey conducted by the Diros Project between 2012 and 2014. This discovery is remarkable, considering neither Strabo nor Pausanias mentioned any sites on the west coast between Oitylo and Kainepolis (near modern Kyparissos). The results of this project demonstrate the limitations of the historical records when studying remote places like Mani.
Rebecca Seifried—The Post-Medieval Settlements and Road Network of the Mani Peninsula, Greece
I gave a brief overview of my PhD dissertation research on the medieval and post-medieval periods in southern Mani, focusing on the settlements and road network from around A.D. 1000 to 1821. I reviewed several historical records, including a letter from the year 1618 that recorded a number of settlements in Mani, as well as a number of previously untranslated Ottoman tax registers (or defters). When put on a map, several of the lists reflected a geographical journey around the peninsula, and this fact made the lists an invaluable resource for identifying lost or forgotten settlement names. I used GIS software to combine the historical data with archaeological information, showing how spatial analysis and social network analysis can be used to trace the evolution of settlement hierarchy, community organization, and network properties over the entire post-Medieval period.


Members of the Diros Project at the 2016 SAA symposium on Mani: (from left) Katie Kulhavy, Katerina Psoma, Billy Ridge, Julia Giblin, Becky Seifried, Chelsea Gardner, Bill Parkinson, Daniel Pullen, Takis Karkanas, Attila Gyucha, Dani Riebe, and Mike Galaty. Photo courtesy Janet Ste. Marie.

List of Participants:
  • Anastasia Epitropou, Undergraduate Chemistry Major at Quinnipiac University
  • Michael Galaty, Professor and Head of the Department of Anthropology and Middle Eastern Cultures at Mississippi State University
  • Chelsea Gardner, PhD Candidate in Classical Archaeology at the University of British Columbia
  • Julia Giblin, Assistant Professor of Anthropology at Quinnipiac University
  • Attila Gyucha, Postdoctoral Scholar at the Institute for European and Mediterranean Archaeology at SUNY Buffalo
  • Panagiotis Karkanas, Director of the Malcolm H. Wiener Laboratory for Archaeological Science at the American School of Classical Studies at Athens
  • Anastasia Papathanasiou, Archaeologist with the Greek Ministry of Culture, Ephorate for Speleology and Paleoanthropology of Southern Greece
  • Giorgos Papathanassopoulos, Archaeologist with the Greek Ministry of Culture, Ephorate for Speleology and Paleoanthropology of Southern Greece
  • William Parkinson, Associate Curator of Eurasian Anthropology at The Field Museum
  • Aikaterini Psoma, PhD Candidate in Anthropology at the University of Illinois at Chicago
  • Daniel Pullen, Professor and Chair of the Department of Classics at Florida State University
  • William Ridge, PhD Candidate in Anthropology at the University of Illinois at Chicago
  • Danielle Riebe, PhD Candidate in Anthropology at the University of Illinois at Chicago
  • Rebecca Seifried, PhD Candidate in Anthropology at the University of Illinois at Chicago

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Γιατί οι καλοί άνθρωποι υποφέρουν περισσότερο στη ζωή....!!!!!


Η ζωή τεστάρει τους ανθρώπους κάθε μέρα.
Και για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ο καθένας περνάει μια διαφορετική δοκιμασία.
Κάποιοι παλεύουν με δύσκολους υπολογισμούς κι άλλοι αντιμετωπίζουν απλά μαθηματικά.
Έτσι ή αλλιώς, όλοι πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό που μας έτυχε.
Γιατί τελικά, όλα μας δίνονται στην τύχη.
Γονίδια, τόπος, οικονομική κατάσταση – όλα είναι ζήτημα του που θα κάτσει η μπίλια.
Ωστόσο, ό,τι κι αν φέρει η ζωή στο δρόμο σας, εσείς πρέπει να αποφασίσετε αν θα είστε θύμα ή αγωνιστής.
Εσείς επιλέγετε αν η ζωή σας θα είναι γλυκιά ή πικρή.
Και εκείνοι που επιλέγουν να είναι γλυκιά – οι αγωνιστές – είναι οι ισχυρότεροι.
Ο Ελβετός ψυχίατρος και συγγραφέας, Elisbeth Kübler-Ross, έχει δηλώσει πολύ σωστά:
Οι πιο όμορφοι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν γνωρίσει την ήττα, τον πόνο, τον αγώνα, την απώλεια και βρήκαν το δρόμο τους.
Αυτά τα άτομα έχουν μια εκτίμηση, μια ευαισθησία και μια κατανόηση της ζωής που τους γεμίζει με συμπόνια, ευγένεια, και ένα βαθύ ενδιαφέρον αγάπης.
Με άλλα λόγια, οι καλοί άνθρωποι δεν γεννήθηκαν καλοί – επέλεξαν να είναι.
Οι καλοί άνθρωποι φέρνουν φως στον κόσμο, επειδή προέρχονται από σκοτεινά παρελθόντα.
Στον κόσμο του σκότους στον οποίο γεννήθηκαν, χρησιμοποιούν τη θετικότητα ως ένα φανάρι για να δημιουργήσουν περισσότερο φως.
Αντιμετωπίζουν συχνά κακοτυχίες.
Ωθούνται σε επιζήμιες καταστάσεις, όπως τα ναρκωτικά ή η φτώχεια.
Και έχουν μάθει όχι μόνο να πετυχαίνουν.
Έχουν μάθει να ξεπερνούν.
Πετάνε τα δεκανίκια και κάνουν το αδύνατο:
Διδάσκουν τον εαυτό τους να τρέχει και να καλύπτει τη διαφορά με τους άλλους σε έναν κόσμο που δεν περιμένει κανέναν.
Οι καλοί άνθρωποι αγαπούν τα δύσκολα επειδή έχουν πληγωθεί περισσότερο.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιθανόν να σας περιποιηθούν καλύτερα αν έχουν πληγωθεί από έναν πρώην εραστή.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τα άτομα που έχουν ραγισμένες καρδιές ξέρουν πως είναι να ξανακολλάνε τα κομμάτια τους.
Οι καλοί άνθρωποι έχουν μάθει με σκληρό τρόπο ότι τα μειονεκτήματα είναι ευκαιρίες για ανάπτυξη.
Συνήθως γεννιούνται απαισιόδοξοι.
Αλλά με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουν πώς να είναι θετικοί.
Ίσως συνειδητοποιούν ότι κάθε μικρό πράγμα που φαίνεται να τους τραβάει κάτω στη ζωή γίνεται τελικά ένα σκαλοπάτι προς την επιτυχία.
Οι καλοί άνθρωποι δεν θέλουν να πληγωθούν οι άλλοι με τον τρόπο που πληγώθηκαν οι ίδιοι.
Μπορεί να έχουν δεχθεί πειράγματα για τις φακίδες τους, τα μεγάλα αυτιά ή την ακμή.
Ίσως μια σωματική αναπηρία τους κάνει να αισθάνονται αόρατοι στους άλλους ανθρώπους.
Ίσως η ίδια η αόρατη αναπηρία τους αποτρέπει από το να πάρουν τη φροντίδα που χρειάζονται.
Και επειδή ξέρουν πως είναι να αισθάνεσαι βασανισμένος, δεν θα ήθελαν ποτέ να προκαλέσουν σε κάποιο άλλον αυτό το ίδιο είδος πόνου.
Η καλοσύνη προκύπτει από εκείνους που έχουν γνωρίσει μόνο την σκληρότητα.
Αντί να παρενοχλούν τους άλλους, οι καλοί άνθρωποι σπάνε την κυκλική φύση της αναισθησίας.
Δίνουν φιλοφρονήσεις και λένε λόγια ενθάρρυνσης
Θέλουν οι άλλοι να αισθάνονται πραγματικά όμορφοι και με αυτοπεποίθηση αντί άσχημοι και κακοί.
Οι καλοί άνθρωποι επιλέγουν να είναι αγωνιστές που βοηθούν τους άλλους να επιβιώσουν.
Μπορούν να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε κατάσταση βρεθεί στον δρόμο τους.
Ξέρουν ότι μπορούν να επιβιώσουν παντού, επειδή το έχουν ήδη κάνει.
Γνωρίζοντας ότι μπορούν να υπομένουν, κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τους άλλους να προχωρήσουν μπροστά.
Στον αγώνα της ζωής, οι περισσότεροι δρομείς συνήθως κοιτάνε μόνο μπροστά και επικεντρώνονται στον εαυτό τους.
Αλλά οι άνθρωποι που έχουν υποφέρει κοιτάνε εκείνους που μπορεί να βιώνουν παρόμοιες δυσκολίες.
Φτιάχνουν το κέφι των φίλων, μοιράζουν μπουκάλια νερού και παρακινούν τους άλλους να τρέξουν μαζί τους.
Γίνονται η χείρα βοηθείας που θα ήθελαν να είχαν για τον εαυτό τους.

Απόδοση Φανή Καρδάση
© Samantha Smith
by The Mamagers Team
http://www.themamagers.gr

lovepeaceangelhapiness.blogspot.gr

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Ενώ η Ελλάδα "παγκοσμιοποιείται" ο Ελληνισμός αντεπιτίθεται...

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Ιταλία: Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού

θα γιορταστεί στη Νάπολη
Λογοτεχνικό μαραθώνιο, συναυλία, συζητήσεις και θεατρική παράσταση περιλαμβάνει το πρόγραμμα της πρώτης Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού, που θα γιορταστεί στη Νάπολη της Ιταλίας.
Ο λογοτεχνικός μαραθώνιος θα ξεκινήσει στις 10 το το πρωί και κατά τη διάρκεια του τα παιδιά του Σχολείου Γλώσσας της Ελληνικής Κοινότητας Νάπολης, αλλά και μαθητές των κλασικών λυκείων που θα δηλώσουν συμμετοχή θα αναγνώσουν επιλεγμένα αποσπάσματα της διαχρονικής ελληνικής γραμματείας.
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του συγκροτήματος Xenitia θα είναι αφιερωμένο στη μουσική της ποίησης και στην ποίηση της μουσικής.
Στις 5 το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στην οποία θα προεδρεύσει ο αντιδήμαρχος Νάπολης Νίνο Ντανιέλε με θέμα η κλασική παιδεία και η κρίση των κλασικών λυκείων. Τη συζήτηση διοργανώνουν η Φιλελληνική Εταιρεία Ιταλίας και το Φεστιβάλ Φιλοσοφίας της Μεγάλης Ελλάδος. Θα αναγνωστεί ψήφισμα για την αναγνώριση της κλασικής παιδείας ως άυλης κληρονομιάς της ανθρωπότητας
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού θα κλείσει με το ανέβασμα στα αρχαία ελληνικά του έργου “Απολογία του Σωκράτη” του Πλάτωνα από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώτη με τους ηθοποιούς Βασίλη Καράμπουλα και Θανάση Δισλή.
Την πρωτοβουλία για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας την είχε αναλάβει η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας.

iefimerida.gr

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Ένα και δύο και τρία και τέσσερα «Avatar»


Ο Κάμερον είναι τώρα εξηνταενός χρονών.
Όταν κυκλοφορήσει το «Avatar 5» το 2023 θα έχει πιάσει τα εξήντα οκτώ, μια τέλεια ηλικία για συνταξιοδότηση με μπόνους εφάπαξ από τον πλανήτη Πανδώρα…
Ο Τζέιμς Κάμερον ανακοίνωσε σε ένα φόρουμ ότι θα κυκλοφορήσουν τελικά όχι τρία, αλλά τέσσερα ακόμη «Avatar».
Πιο συγκεκριμένα το σίκουελ θα κάνει πρεμιέρα τα Χριστούγεννα του 2018, ενώ τα υπόλοιπα τρία το 2020, 2022 και 2023.
Σινεμά βαμμένα χριστουγεννιάτικα στο μπλε, λοιπόν, τα επόμενα χρόνια.
Είναι σαφέστατη η πρόθεση του Κάμερον και της 20th Century Fox, να χτίσουν ένα ολόκληρο κινηματογραφικό σύμπαν –παρόμοιο με αυτό του Star Wars και της Marvel- που θα βασίζεται στην μυθολογία που γνωρίσαμε στο «Avatar» του 2009.
Εξάλλου, μετά την απίστευτη επιτυχία του marvel cinematic universe (9 δις. δολάρια παγκοσμίως μέχρι στιγμής! ), τα μεγάλα στούντιο προσανατολίζονται προς αυτήν την εμπορική πολιτική, η οποία είτε μας αρέσει είτε όχι κρύβει μια τηλεοπτική λογική επεισοδίων, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλα κέρδη.
Βέβαια, ο Τζέιμς Κάμερον μίλησε για δημιουργική αναγκαιότητα.
«Μετά από ένα μίτινγκ με τους τέσσερις σεναριογράφους και μια ομάδα συνεργατών μου συνειδητοποίησα ότι είχαμε πάρα πολύ υλικό, που χωρούσε σε δυο μόνο ταινίες, όπως είχαμε αρχικά σχεδιάσει.
Έτσι είπαμε αρχικά για τρεις και τώρα φτάσαμε στις τέσσερις».
Αυτό που έχει σημασία, πάντως, είναι ότι θα δούμε στην επόμενη επταετία τέσσερις συνέχειες του «Avatar», δηλαδή του κορυφαίου τρισδιάστατου εγχειρήματος στην ιστορία του σινεμά.
Μην ξεχνάμε ότι για αυτόν τον λόγο ο τελειομανής Κάμερον έχει μετακομίσει εδώ και χρόνια στη Νέα Ζηλανδία, όπου δουλεύει εντατικά στα στούντιο της Weta Digital για να βελτιώσει ακόμη περισσότερο την 3D βιρτουοζιτέ του. Keep on hard work James
Από Γιάγκο Αντίοχο
athinorama.gr

Σάββατο 16 Απριλίου 2016

« Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά. »
Οδυσσέας Ελλύτης

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΟΤΙ ΜΑΣ ΚΛΕΒΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.
Είμαστε Έλληνες πολίτες που δεν άντεξαν και δεν αντέχουν να βλέπουν την κατάπτωση της Χώρας τους, χώρας που γέννησε τον πολιτισμό τις επιστήμες και τη Δημοκρατία.
Οργιστήκαμε πάρα πολλές φορές παρακολουθώντας την Ανυπαρξία, την Σκοπιμότητα, την Κονιορτοποίηση της κοινωνίας και των ανθρώπων αυτού του τόπου από τους ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΥΣ πολιτικούς ταγούς, υπηρέτες των προσωπικών τους συμφερόντων και του μικρόκοσμου τους. Οικογένειες δοσίλογων που διαχρονικά έχουν λεηλατήσει και λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο από τους πόρους της Πατρίδας μας, έχοντας καταστρατηγήσει Νόμους και Σύνταγμα, καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου και ανθρώπινου κεκτημένου και όχι μόνο!
Είμαστε οργισμένοι με την ασυδοσία και το θράσος αυτών που μας κυβερνούν αρκετές δεκαετίες, «πολιτικοί» που έχουν ξεπουλήσει την πατρίδα μας, τα ιδανικά μας και ότι πρεσβεύει για εμάς τους πολίτες και την Ανθρωπότητα η πατρίδα Ελλάδα.
Είμαστε εκείνοι που δεν υποχωρούν στις ορέξεις αυτών που θέλουν να μας εξαπατήσουν, να μας «εξαφανίσουν» ως Ιστορία, Έθνος, Κράτος, Πνεύμα και στάση ζωής!
Εκείνοι που αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν νέο πολιτικό φορέα με τον τίλο
« ΕΝΩΣΗ ΑΔΕΣΜΕΥΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ »
και που ως σκοπό έχει να σταθεί απέναντι σε όλους και σε όλα, εκείνους και εκείνα, που συντελούν στην εκμετάλλευση και την εξαθλίωση των πολιτών, στο ξεπούλημα της Εθνικής μας ταυτότητας του πλούτου και της κυριαρχίας.
Είμαστε εκείνοι που ως σκοπό έχουν την πραγμάτωση της άσκησης της εξουσίας στην πατρίδα μας άμεσα από τον λαό με νόμιμο και ειρηνικό τρόπο, με πολιτειακή και κοινωνική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, όπως αυτά ορίζονται από τα δικαιώματα του ανθρώπου και το Σύνταγμα μας (αναθεωρημένο από τις εγκληματικές παρεμβάσεις των «πολιτικών»), θεσμοθετώντας αυστηρές δικλείδες κατά της διαφθοράς καθώς και άμεση ανάταση και ανασυγκρότηση της οικονομίας. Τελικός μας στόχος είναι η επαναφορά του αισθήματος δικαίου στους πολίτες, η απόδοση δικαιοσύνης στους ενόχους, σε όλους εκείνους που συνήργησαν στην σημερινή «κατάντια» της αγαπημένης μας Πατρίδας (στο εσωτερικό και στο εξωτερικό) καθώς και η αποζημίωση της Ελλάδας και των Ελλήνων πολιτών για την ζημία που έχουν υποστεί.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

Γυναίκες με άποψη αντρίκια!


Είναι μυστήριο αλήθεια τι πιστεύουν οι γυναίκες ότι αρέσει στους άντρες μα ακόμα πιο μυστήριο είναι τι πιστεύει κάθε γυναίκα για μια άλλη. Ιδιαίτερα ανάμεσα στις γυναίκες λόγω χειραφέτησης και απελευθέρωσης οι απόψεις διίστανται, προς όφελος βέβαια του αντρικού κοινού.
Στην πραγματικότητα όμως τι φοβίζει και τι αρέσει σε έναν άντρα είναι τόσο αόριστο, όσο και η αλληλεγγύη μεταξύ γυναικών.
Δεν είναι όλες οι γυναίκες το ίδιο, υπάρχουν γυναίκες κότες και γυναίκες τσαμπουκάδες, γυναίκες λολίτες και γυναίκες με άποψη, αλλά πολύ δύσκολο και σπάνιο να υπάρχουν οι δυο διαφορετικοί κόσμοι σε μια μόνο ύπαρξη.
Υπάρχουν γυναίκες που δεν φοβούνται να ασχοληθούν με αντρικά θέματα, να μιλήσουν για πολιτική και ποδόσφαιρο, να απαντήσουν «αντρίκια» και να σου πουν τι σκέφτονται.
Και αυτό που σκέφτονται να μην είναι το συνολάκι της βιτρίνας, ούτε το πιο σέξι μακιγιάζ ούτε το πώς να τυλίξουν έναν άντρα.
Υπάρχουν γυναίκες που δεν έχει αδρανοποιηθεί εντελώς ο εγκέφαλός τους από τα πρωινάδικα, το Κοσμοπόλιταν και τα κουτσομπολιά.
Που δεν έχουν μυαλό αμοιβάδας και προχωρούν με το μυαλό τους και όχι με ό,τι διαθέτουν κάτω από τη μέση.
Που τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες παλικαρίσια χωρίς να κλαίνε τη μοίρα τους και να κλαψουρίζουν στους φίλους και στα blogs.
Που δεν αναλώνονται σε τραγουδάκια και στιχάκια, ούτε σε μίζερες αφηγήσεις του δήθεν ερωτικού τους πόνου θέλοντας να προκαλέσουν τη συμπόνοια του παγιδευμένου αρσενικού.
Υπάρχουν γυναίκες με άποψη διαφορετικές που δεν θέλουν να είναι αξιολύπητες και με θάρρος δηλώνουν τη γνώμη τους γιατί απλά ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΜΗ.
Δεν τις ενδιαφέρει αν θα αποτελέσουν εξαίρεση, αν μαζεύουν σαν μαγνήτες τον ύπουλο γυναικείο φθόνο, ούτε αν νιώθουν ανεξήγητες αρνητικές δονήσεις από τις γύρω τους «κότες».
Τις νοιάζει μονάχα να πουν αυτό που πιστεύουν κι όποιος θέλει ας ακολουθήσει.
Και είναι τέτοια η αυτοπεποίθησή τους που πραγματικά κερδίζουν φίλους πιστούς που τις σέβονται και φίλους που τις νοιάζονται.
Γιατί οι ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΑΠΟΨΗ μπορούν να έχουν και φίλους άντρες, χωρίς παρατράγουδα, χωρίς τη συνεχή προσπάθεια να τους μετατρέψουν στον άντρα της ζωής τους.
Μπορούν να βοηθούν και να σκεφτούν αντρικά, κάνοντας τους γύρω άντρες να σκέφτονται τη γυναίκα διαφορετικά.
Οι άντρες συχνά υποκύπτουν στη γυναίκα που δεν έχει δυναμικό χαρακτήρα, αλλά είναι αυτή της κλάψας και της ελαφριάς κουλτούρας.
Εκεί μπαίνει ο έρωτας.
Αλλά φίλο-φίλη, σύμβουλο και ανακούφιση ψυχής πάντα τρέχουμε στη Γυναίκα με άποψη…γιατί αυτή η διαφορετικότητα, κακά τα ψέματα, είναι γοητευτική.
Ταυτιστείτε με όποια νομίζετε, τα αποτελέσματα φαίνονται στη ζωή της κάθε μιας.
Αλλά, κυρίες μου, υπάρχει κι άλλος δρόμος να μας κερδίσετε:
αυτός του δυναμισμού και της ειλικρίνειας.
αναπνοές

Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

Η εκκλησία στη Μάνη και ο νερόμυλος στις Πρέσπες που βραβεύτηκαν από την ΕΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ

Δυο ελληνικά οικοδομικά έργα στη Μάνη και στις Πρέσπες απέσπασαν βραβείο στη μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή διοργάνωση στον χώρο της πολιτιστικής κληρονομιάς.
H Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Europa Nostra ανακοίνωσαν τους νικητές των βραβείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Πολιτιστική Κληρονομιά για το 2016.
Στην κατηγορία «Αποκατάσταση», δύο έργα από την Ελλάδα απέσπασαν το βραβείο. Πρόκειται για τον Βυζαντινό Ναό Αγίου Πέτρου στην Καστάνια Μάνης και τον Παραδοσιακό νερόμυλο στον Άγιο Γερμανό Πρεσπών.
Συνολικά κατατέθηκαν 187 υποψηφιότητες που υποβλήθηκαν από φορείς αλλά και ιδιώτες από 36 ευρωπαϊκά κράτη. Ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων επέλεξε τους νικητές.
Κατέληξαν να βραβεύσουν 28 οικοδομήματα από 16 χώρες, τα οποία επιλέχθηκαν για το υποδειγματικό τους έργο στους τομείς της αποκατάστασης, έρευνας, μακροχρόνιας προσφοράς στον πολιτισμό.
Ναός Αγίου Πέτρου στην Καστάνια Μάνης
Ο Βυζαντινός Ναός Αγίου Πέτρου στην Καστάνια Μάνης είναι ένα οικοδόμημα με 800 χρόνια ιστορίας, σπάνιας αρχιτεκτονικής.
Πρόκειται για ένα τετρακιόνιο σταυροειδή εγγεγραμμένο Ναό, με νάρθηκα με μορφή στοάς
ο οποίος προστέθηκε στα δυτικά του Ναού κατά τον 13ο αιώνα και ένα πυργοειδές
κωδωνοστάσιο που οικοδομήθηκε το 1813.



Αποτελεί προορισμό για τους τουρίστες της περιοχής.

Παραδοσιακός νερόμυλος στον Άγιο Γερμανό Πρεσπών


Βρίσκεται στην ορεινή ζώνη του Εθνικού Πάρκου Πρεσπών και κατασκευάστηκε το 1930.



Είναι πλήρως λειτουργικός, με τρεις διαφορετικούς μηχανισμούς, τον αλευρόμυλο για το άλεσμα των σιτηρών, τη νεροτριβή για το πλύσιμο των ρούχων και το μαντάνι για την τελική επεξεργασία των υφαντών του αργαλιού.
Πρόεδρος της Europa Nostra είναι ο τενόρος Πλάθιντο Ντομινγκο, ο οποίος και ανέφερε για το τελικό αποτέλεσμα.
«Όλα αυτά τα βραβευμένα έργα αποδεικνύουν ότι η πολιτιστική κληρονομιά έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ευρώπη και τους πολίτες της. Η πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί οδηγό για την αειφόρα οικονομική ανάπτυξη και συνεκτική δύναμη για τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες μας, όπως έχει αναγνωρισθεί από τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και περιγράφεται με σαφήνεια στην πρόσφατη 'Cultural Heritage Counts for Europe'».
Τα βραβεία θα απονεμηθούν 24 Μαΐου στη Μαδρίτη.

iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

Ο κόσμος που ξέραμε έχει αλλάξει και δεν υπάρχει επιστροφή

Έξι ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ για το κοντινό μέλλον

του Michael Forrester
Ακριβώς πριν από τέσσερα χρόνια, περάσαμε μια πύλη προς το άγνωστο.
Βρισκόμαστε σε ένα μέρος όπου η ανθρώπινη συνείδηση δεν υπήρξε ποτέ.
Υπήρξαν αμφισβητίες και σκεπτικιστές σχετικά με τη διαδικασία της αφύπνισης, αλλά η αφύπνιση είναι εδώ ... και τώρα δεν υπάρχει γυρισμός.
Η νέα ενέργεια τους αγκαλιάζει όλους, διάχυτη και αναμφισβήτητη, ακόμη και αυτούς που την αρνούνται.
Σε καμία άλλη στιγμή στην ιστορία αυτού του πλανήτη, η ανθρώπινη συνείδηση δεν είχε εξυψωθεί όσο τώρα.
Η Γη και οι κάτοικοί της είναι πλέον σε πορεία για να αλλάξουν την φύση των ανθρώπινων πληθυσμών σε τέτοιο βαθμό, που οι κοινωνίες θα είναι αγνώριστες σε λιγότερο από 50 χρόνια και δεν υπάρχει απολύτως κανένας και τίποτα που να μπορεί να το σταματήσει.
Φανταστείτε η ίδια μελωδία να παίζει στο ραδιόφωνο σας για ολόκληρη την ζωή σας.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει στην Γη. Η Γη έχει συνηθίσει και προσαρμοστεί στην ίδια μελωδία τα τελευταία 300.000 χρόνια.
Ίδια συχνότητα με ελάχιστη ή καμία αλλαγή, μέχρι τώρα.
Σε αντίθεση με αυτά που λένε τα βιβλία της ιστορίας μας, έχουν υπάρξει πολλοί προηγμένοι πολιτισμοί στην Γη πριν από εμάς και όλοι τους έχουν αποτύχει.
Απέτυχαν, διότι η πνευματική σκέψη δεν μπορούσε να συμβαδίσει με την προηγμένη τεχνολογία. Δεν κατάφεραν να αναγνωρίσουν ότι η φύση και η ίδια η ζωή είναι αγαθοεργές.
Δεν ήταν σε θέση να νιώσουν την αληθινή ανθρώπινη σύνδεση με την δημιουργική πηγή. Αυτό έχει αλλάξει και αλλάζει.

Που είμαστε τώρα;
Η ανθρωπότητα έχει διανύσει πολύ δρόμο από την απώλεια της συλλογικής ταυτότητας, στην ανάπτυξη της ατομικότητας μέσα στην τρίτη διάσταση.
Η τρίτη διάσταση είναι η μόνη διάσταση που υποφέρει από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού από το Πνεύμα. Είναι ένα από τα λίγα μέρη όπου οι ψυχές έρχονται για να βιώσουν τον αθεϊσμό, αφού δεν είναι δυνατόν να βιωθεί σε υψηλότερες διαστάσεις.
Η τρίτη διάσταση δονείται σε μία συχνότητα που δημιουργεί την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού τόσο έντονα, ώστε να είναι τεράστια πρόκληση για εκείνους που προσπαθούν να αυξήσουν τη συχνότητα της δόνησής τους.
Οι άνθρωποι στην τρίτη διάσταση επικεντρώνονται στην

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Το «χωριό που δεν υπάρχει»



Ένας καλά κρυμμένος παράδεισος



Στην επαρχία Σαλέρνο στην Ιταλία βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ευρώπης.
Το Furore είναι το «χωριό που δεν υπάρχει» και βρίσκεται στην Ακτή του Αμάλφι.




Στο χωριό δεν υπάρχει κεντρική πλατεία ενώ ο οικισμός είναι χτισμένος στα βράχια ανάμεσα σε λεμονιές.





Ούτε το χωριό, ούτε τα σπίτια μα ούτε και ο δρόμος είναι ορατά από τους ταξιδιώτες γι’αυτό και ο οικισμός έχει επάξια κερδίσει τον τίτλο του «χωριού που δεν υπάρχει».





Σύμφωνα με την ιστορία πριν από χρόνια ο δήμαρχος του οικισμού αποφάσισε να ξαναβάλει το χωριό στον χάρτη. Διέταξε το κάθε σπίτι να βαφτεί σε έντονο χρώμα έτσι ώστε να μη περνά απαρατήρητο από τα βλέμματα των περαστικών και των ταξιδιωτών.


Η παράδοση αυτή διατηρείται μέχρι και σήμερα ενώ κάθε Σεπτέμβριο καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο συρρέουν στην περιοχή για να πάρουν μέρος σε μια πρωτότυπη διοργάνωση που τους δίνει τη δυνατότητα να βάψουν τις προσόψεις των κτιρίων με τα χρώματα τις αρεσκείας τους.