Η κυρία του Ostuni. Η αρχαιότερη μητέρα του κόσμου;

Τάφηκε σε εμβρυική στάση, με το ένα χέρι στην κοιλιά για να προστατέψει το έμβρυό της. 

Η κυρία του Ostuni που ανακαλύφθηκε το 1991 σε μια σπηλιά κοντά στο Μπρίντιζι, είναι σχεδόν 28 χιλιάδων ετών και ανακριβώς ονομάστηκε η παλιότερη μητέρα στον κόσμο, καθώς μια έγκυος από την Αίγυπτο είναι κάποια χρόνια μεγαλύτερη. Αλλά, καθώς ο σκελετός της βρέθηκε σχεδόν σε τέλεια κατάσταση, όπως και του εμβρύου, έγινε το σύμβολο της μητρικής τρυφερότητας που μένει απαράλλακτο στον ρου της ιστορίας.
Ήταν μία νεαρή γυναίκα 20 ετών, ψηλή για την εποχή της, με ύψος 1.70 και μυώδης. Γιατί πέθανε στο τέλος της εγκυμοσύνης της, παρέμενε ένα μυστήριο ως χτες. Σήμερα, οι ερευνητές του La Sapienza και του Μουσείου Πολιτισμού της Ρώμης μαζί με φυσικούς του Elettra και του ICTP της Τεργέστης, έχουν κάνει υποθέσεις εργασίας, δημοσιευμένες στο Scientific Reports. Εξαιρουμένου του θανάτου κατά τη γέννα, όλα δείχνουν ασθένεια: μία σοβαρή μόλυνση, ίσως προεκλαμψία, ενώ λιγότερο πιθανή είναι η ασιτία. Το σίγουρο είναι πως στους δυόμιση τελευταίους μήνες της ζωής τους, η κυρία του Ostuni και το μωρό της, του οποίου δεν γνωρίζουμε το φύλο, υπέφεραν πολύ.

«Είναι το μωρό που μας μιλάει», εξηγεί η Alessia Nava, υποψήφια διδάκτωρ του La Sapienza, που από τότε που έγινε μητέρα η ίδια, σκέφτηκε να μελετήσει το παρελθόν του είδους μας μέσα από ένα πολύ ιδιαίτερο πρίσμα, την ανάπτυξη των νεογιλών δοντιών των μωρών.«Σχηματίζονται από τον 3ο-4ο μήνα της κύησης και εφόσον δεν πέφτουν μέχρι το 6ο-7ο έτος, αποτελούν ένα ημερολόγιο και φορέα πολλών πληροφοριών για την ανάπτυξη».
Κάθε μέρα, ουσιαστικά, το σμάλτο των δοντιών εμπλουτίζεται με ένα νέο στρώμα. «Η ανάπτυξη καταλήγει σαν ένα κρεμμύδι που ακολουθεί τους κιρκαδιανούς ρυθμούς», εξηγεί ο Luca Bandioli, υπεύθυνος της Υπηρεσίας Βιοαρχαιολογίας του Μουσείου των Πολιτισμών. «Γι’ αυτό είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα της ζωής της μητέρας και του παιδιού σε κλίμακα ημέρας, όπως συμβαίνει σε επίπεδο έτους με τους δακτυλίους των κορμών των δέντρων».
Το μωρό του Ostuni έχει 108 στρώματα «κρεμμυδιού». Μέχρι χτες πιστευόταν ότι ήταν 34-36 εβδομάδων, αντίθετα δεν υπερβαίνει τις 33, ανακάλυψαν οι παλαιοντολόγοι. «Ίσως ακόμα λιγότερες», υποστηρίζει ο Nava. Οι παλαιότεροι υπολογισμοί βασίζονταν στις διαστάσεις του σκελετού με αναφορά στις σημερινές τιμές. «Είμαστε όμως σίγουροι ότι τα μωρά του παρελθόντος μεγάλωναν με τον ίδιο ρυθμό με τα σημερινά; Υποψιαζόμαστε ότι όχι», εξηγούν οι ερευνητές. «Σκεφτόμαστε ότι στο παρελθόν μεγάλωναν πολύ γρηγορότερα σε σχέση με σήμερα».
Μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, αλλά φτάνοντας στον τοκετό με έναν σκελετό πιο ανεπτυγμένο ήταν ένα πλεονέκτημα επιβίωσης σε χρόνους δύσκολους, όπως τόσες χιλιετίες πριν.

Το να διαβάζεις μια οδοντοστοιχία δυο χιλιοστών, εύθραυστη, όπως το τσόφλι του αυγού και παρατηρώντας τη δύναμη για ζωή της κυρίας του Ostuni ήταν ίσως το πιο συναρπαστικό κομμάτι της δουλειάς για τον παλαιοντολόγο Donato Coppola, που ανακάλυψε το σκελετό. «Κατάφερα να πάρω από τον Coppola τρία δείγματα από τα έξι», λέει ο Bondioli. Το τρένο για το Ostuni; «Το πλήρωσα με δικά μου χρήματα». Τη μεταφορά των «πρωταθλητών»; Οι θέσεις από τα κουτιά για τα σοκολατάκια είναι εξαιρετικά», προσθέτει ο Nava.
Με το σακίδιο στην πλάτη ο Bondioli έφυγε το 2012 για την Τεργέστη αμέσως για το Κέντρο Έρευνας της Elettra. Εκεί ο επιταχυντής μορίων περιφέρειας περίπου 300 μέτρων εκπέμπει ακτίνες Χ ιδιαιτέρως δυνατές και συμπαγείς, στο βαθμό που παρατηρείς το υλικό με ανάλυση τουλάχιστον ενός μικρομέτρου (χιλιοστό του χιλιοστού). «Με τους φυσικούς της Elettra καταφέραμε να διαχωρίσουμε τους δακτυλίους ανάπτυξης του σμάλτου έναν - έναν χωρίς να προκληθεί καμία βλάβη στην οδοντοστοιχία».
Μετά από μια απολύτως κανονική ανάπτυξη, τουλάχιστο τρεις φορές τους τελευταίους δυόμιση μήνες της ενδομήτριας κύησης φάνηκαν οι παύσεις. Το δεδομένο αυτό εντοπίζεται ίδιο στους άνω κοπτήρες και στον κάτω. Το τρίτο δείγμα, καλυμμένο μέσα στη γνάθο, δεν έδωσε χρήσιμες πληροφορίες.
«Δεν ξέρουμε πόσο διήρκεσαν ακριβώς αυτά τα επεισόδια άγχους και δυστυχώς δεν διαθέτουμε τα μέσα να καθορίσουμε την αιτία», εξηγούν οι δυο ερευνητές. Στην υπόθεση της κακής διατροφής δεν πρέπει να επιμείνουμε. Αυτή η κοινότητα τροφοσυλλεκτών και κυνηγών στην Πούλια διήγε καλή ζωή, σε ένα περιβάλλον γεμάτο άλογα και αγρία βοοειδή. Και παρότι δεν υπήρχε εκείνη την εποχή η έννοια της ελίτ, η κοπέλα τάφηκε με περίαπτα πολύ ωραιότερα απ’ αυτά που μπορούσε να παράγει η Παλαιολιθική Περίοδος.
«Αυτό, μαζί με την ταφή στη σπηλιά, δείχνει μεγάλο σεβασμό σε μια γυναίκα που έφερνε μια νέα ζωή», εξηγεί ο Bondioli. «Τα δόντια της μητέρας όμως δεν ήταν στην ανάπτυξη. Γι’ αυτό και δε μας παρέχουν πληροφορίες για την υγεία της. Ούτε τα οστά είναι εργαλεία χρήσιμα για να ανασυνθέσουμε τις αιτίες θανάτου». Σπάζοντας ένα δόντι από τη γυναίκα θα αποκτούσαμε λεπτομέρειες για την διατροφή της και για την ακτίνα εγκατάστασή της. «Αλλά δύσκολα θα καταφέρουμε να συμπληρώσουμε τον πίνακα», συμπληρώνουν απογοητευμένοι οι δυο ανθρωπολόγοι.
Η κυρία του Ostuni θα συνεχίσει να κρύβει πολλά μυστικά στην αγκαλιά της μαζί με το παιδί της που δε γεννήθηκε ποτέ.

Μετάφραση: Λυμπέρης Κορέας
Επιμέλεια: Βάλια Παπαναστασοπούλου, Δρ. ΑΠΘ

anaskafi.blogspot.com

Μυκηναίοι πολεμιστές: Η τελειότερη πολεμική μηχανή της εποχής τους

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως ο Μυκηναϊκός Στρατός υπήρξε η τελειότερη στρατιωτική μηχανή της εποχής στον τότε γνωστό κόσμο.
Αυτό φυσικά δεν συνέβη εν μια νυκτί. Αντίθετα ήταν προϊόν όλων των προηγουμένων τεχνικών και τακτικών ανακαλύψεων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα από το 5.000 π.Χ. περίπου.
Οι πρώτοι Έλληνες πολεμιστές της 6ης, 5ης και 4ης χιλιετίας π.Χ. ήταν εξοπλισμένοι με σφενδόνες, τόξα, ακόντια και δόρατα.
Το σπαθί εντάχθηκε λίγο αργότερα στο οπλοστάσιο τους, προερχόμενο από το εγχειρίδιο. Αντίθετα με όλους τους ανατολικούς λαούς, οι οποίοι αρχικά χρησιμοποίησαν δρεπανοειδή θλαστικά σπαθιά- ρομφαίες-οι Έλληνες χρησιμοποίησαν εξαρχής τον κλασικό τύπο του ίσιου σπαθιού.
Η ασπίδα εισήχθη επίσης αργότερα στους ελληνικούς στρατούς. Κατασκευαζόταν όμως από φθαρτά υλικά και έτσι δεν έχει διασωθεί κανένα δείγμα.
Οι πρώτες ελληνικές ασπίδες για τις οποίες έχουμε σαφείς πληροφορίες, από τις τοιχογραφίες στις Κυκλάδες και στην Κρήτη, είναι οι πυργοειδείς, ποδήρεις «σάκοι».
Τα δόρατα επίσης εξελίχθηκαν και μεγάλωσαν δραματικά σε μήκος.
Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν φυσικά άσχετη με την ανάπτυξη των αρμάτων κρούσης, ως στοιχείου κρίσης της συμπλοκής.
Ο Μυκηναϊκός Στρατός απαρτιζόταν από τα όπλα του πεζικού και του ιππικού. Το δεύτερο περιελάμβανε στις τάξεις του άρματα μάχης και αργότερα και ιππείς.
Το πεζικό διακρινόταν σε ελαφρύ και βαρύ. Στο βαρύ πεζικό θα πρέπει να ενταχθούν και τα τμήματα τοξοτών, τα οποία δεν πολεμούσαν σε διάταξη ακροβολισμού.
Όλοι οι πολίτες ελάμβαναν στρατιωτική ή «παραστρατιωτική» εκπαίδευση και ήταν υπόχρεοι παροχής στρατιωτικής υπηρεσίας.
Κάθε ηγεμόνας διέθετε έναν πυρήνα μονίμων «επαγγελματιών» στρατιωτών, κυρίως «αρματιστών», οι οποίοι αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα του στρατού. Τον πυρήνα αυτό πλαισίωναν μονάδες επιστράτων.
Η πολιτεία ήταν αυτή που παρείχε στους πολίτες τον κύριο όγκο των όπλων και των υλικών.
Μέσω ενός εξελιγμένου δικτύου έγκαιρης προειδοποίησης (φρυκτωρίες, συνοριακοί περίπολοι), ο τοπικός άρχοντας ήταν σε θέση να ενημερώνεται άμεσα κάθε φορά για το μέγεθος και τη μορφή της απειλής που πλησίαζε στα εδάφη του.
Αναλόγως της απειλής κινητοποιούσε το σύνολο ή μέρος του στρατιωτικού του δυναμικού και έσπευδε κατά των πολεμίων.
Η ύπαρξη μόνιμου τακτικού στρατού σε εκείνους του τόσο πρώιμους χρόνους, προκαλεί ασφαλώς κατάπληξη. Καταπληκτικότερο όμως αυτού είναι το γεγονός ότι και οι επιστρατευμένες μονάδες ήταν οργανωμένες σε τακτικά συγκροτήματα, με συγκεκριμένους ηγέτες, στους οποίους ανατίθονταν η εξυπηρέτηση συγκεκριμένων αποστολών.
Επικεφαλής κάθε τοπικής στρατιωτικής δύναμης ήταν ο τοπικός βασιλιάς-διοικητής. Δεύτερος στην ιεραρχία ήταν ο «Λαφαγέτας», ο αρχιστράτηγος, ο ηγέτης του λαού, του στρατού (=Λαού ηγέτης).


Ακολουθούσαν οι Επέτες, οι πρόμαχοι, οι καλύτεροι πολεμιστές του στρατού. Αυτοί στην πρωτομυκηναϊκή περίοδο φαίνεται ότι πολεμούσαν κυρίως έφιπποι, επί αρμάτων. Αργότερα πολεμούσαν και πεζοί.
Ακολουθούσαν οι βαριά οπλισμένοι πεζοί, οι δορυφόροι, οι οποίοι συγκροτούσαν την πρώιμη φάλαγγα. Ήταν κυρίως ελεύθεροι μικροκαλιεργητές ή τεχνίτες, οι οποίοι είχαν την οικονομική άνεση να συνεισφέρουν στην αγορά των όπλων τους. Οι πλέον φτωχοί πολεμούσαν ως ψιλοί.
Για να μπορέσουμε να εξετάσουμε τον Μυκηναϊκό Στρατό θα πρέπει να χωρίσουμε την περίοδο δράσης του σε δύο χρονικές φάσεις. Η πρώτη αρχίζει από το 1.600 π.Χ. και ολοκληρώνεται γύρω στο 1.200 π.Χ.
Η δεύτερη ξεκινά από τη λήξη της προηγούμενης και φτάνει ως την πτώση του Μυκηναϊκού πολιτισμού, γύρω στο 1.100 π.Χ.
Ο Μυκηναϊκός Στρατός της πρώτης περιόδου είναι εν πολλοίς συνέχεια του κυκλαδικού-κρητικού, ενώ ο ύστερος είναι προϊόν της εμπειρίας των Μυκηναίων, από τις συγκρούσεις τους με τους γειτονικούς λαούς και από τις επαφές μαζί τους.
Στην Ιλιάδα γίνεται λόγος για παλαιές και νέες τακτικές, για παλαιές και νέες μεθόδους.
Προφανώς ο Τρωικός Πόλεμος έλαβε χώρα σε μια εποχή μετάβασης από το παλαιό στο νέο καθεστώς, όπου και οι δύο τύποι μονάδων συνυπήρχαν και συνδύαζαν τη δράση τους για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος.
Ο Πρωτομυκηναϊκός Στρατός (όπως και οι «πρόγονοι» του Κυκλαδικός και Μινωικός), σχημάτιζε τριπλή γραμμή μάχης. Αναλόγως του εδάφους, της ισχύος και της συνθέσεως του αντιπάλου στρατού, και των αναλόγων φίλιων στοιχείων, ο στρατός τάσσονταν με τα άρματα, το ελαφρύ και το βαρύ πεζικό, σε ξεχωριστές γραμμές.
Ωστόσο και τα τρία διαφορετικά «όπλα» του στρατού, συνεργάζονταν αρμονικά μεταξύ τους και συνδύαζαν τη δράση τους.
Η αποστολή που το κάθε τμήμα θα αναλάμβανε να φέρει σε πέρας εξαρτάτο αποκλειστικά από τις επικρατούσες στο πεδίο της μάχης συνθήκες και μόνο.
Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ δογματικοί, ούτε καν στον πόλεμο. Ανέκαθεν αυτοσχεδίαζαν, παραπλανώντας έτσι τον αντίπαλο. Η κατώτερη τακτική υπομονάδα ήταν η δεκαρχία.
Στις πινακίδες Γραμμικής Β’ της Πύλου, αναφέρονται και άλλες στρατιωτικές μονάδες (ο-κα), οι οποίες όμως δεν γνωρίζουμε τι αντιπροσώπευαν.
Κάθε υπομονάδα είχε έναν επικεφαλής, υπαξιωματικό θα λέγαμε σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Έχοντας ως οργανωτική βάση τη δεκαρχία, θα μπορούσαμε παρακινδυνευμένα να υποθέσουμε, ότι η κάθε δεκαρχία θα αποτελούσε έναν στοίχο της φάλαγγας ή πιο απλά ότι η μυκηναϊκή φάλαγγα του βαρέως πεζικού τασσόταν σε βάθος 10 ζυγών.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στους κλασικούς και στους αλεξανδρινούς χρόνους, ο στοίχος της φάλαγγας αποτελούσε την μικρότερη της τακτική υπομονάδα.
Εφόσον λοιπόν ακόμα και η οπλιτική φάλαγγα δεν προήλθε ασφαλώς από παρθενογένεση, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι κάτι παρόμοιο ίσχυε και στη μυκηναϊκή φάλαγγα των οπλισμένων με μακρά δόρατα-σάρισσες πολεμιστών.
Απέναντι στην πρώιμη αυτή «μακεδονική φάλαγγα» κανείς ελαφρύτερος σχηματισμός δεν είχε ελπίδες επικράτησης.
Οι μεγάλες ασπίδες τύπου «σάκου» καθιστούσαν τους δορυφόρους άτρωτους, σχεδόν, από τα εχθρικά βλήματα, ενώ κανένα μη αναλόγως οπλισμένο τμήμα δεν μπορούσε να πλησιάσει το δάσος λογχών της πρωτομυκηναϊκής φάλαγγας, χωρίς να υποστεί συντριπτικές απώλειες.
Τα βαριά και ισχυρά μακρά δόρατα, μήκους μεγαλυτέρου των 3 μέτρων, έφεραν ορειχάλκινη αιχμή μήκους ως και 60 εκατοστών.
Η διατρητική του ικανότητα ήταν τέτοια ώστε να του εξασφαλίζει τη διάτρηση δερμάτινων ασπίδων αμορριτικού τύπου, οι οποίες ήταν κυρίως σε χρήση στους ανατολικούς στρατούς.
Αν και ο ωθισμός δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί, ο «συνασπισμός» ήταν και εφαρμοζόταν κατά κόρο. Οι ασπίδες των ανδρών συνάπτονταν, σχηματίζοντας ένα πραγματικό κινούμενο τείχος.
Σε πολύ πυκνό σχηματισμό (διάστημα ανά άνδρα της τάξης των 60 περίπου εκατοστών) οι άνδρες των δύο πρώτων ζυγών της φάλαγγας είχαν τη δυνατότητα να προτάξουν τα δόρατα τους κατευθείαν εμπρός. Οι άνδρες των υπολοίπων ζυγών κρατούσαν τα δόρατα τους υπό γωνία 45ο.
Η φάλαγγα όμως ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί και ως εξέδρα εκτόξευσης πυρών. Στα κενά διαστήματα μεταξύ δύο ανδρών εισχωρούσε ένας τοξότης , ο οποίος έβαλε καλυμμένος από τις ασπίδες των δορυφόρων.
Η συγκεκριμένη τακτική της «ανάμιξης» τμημάτων ανδρών οπλισμένων με αγχέμαχα και εκηβόλα όπλα ήταν πρωτοποριακή για την εποχή.
Αργότερα υιοθετήθηκε από όλους τους στρατούς της Ανατολής (Ασσυριακό, Βαβυλωνιακό, Περσικό) αλλά και από τον Αλέξανδρο στην «πειραματική φάλαγγα», την οποία συγκρότησε λίγο πριν τον θάνατο του και η οποία δεν δοκιμάστηκε ποτέ σε συνθήκες μάχης.
Όλα όμως άλλαξαν με την, άγνωστο πότε ακριβώς, υιοθέτηση από του Μυκηναίους φαλαγγίτες, της οκτώσχημης ασπίδας. Το όπλο αυτό ήταν επίσης πρωτοποριακής σύλληψης για την εποχή του και προσέδωσε ακόμα μεγαλύτερη ισχύ στους άνδρες που το χρησιμοποιούσαν.
Η οκτώσχημη ασπίδα είχε το ίδιο σχεδόν μέγεθος με την πυργόσχημη ποδήρη ασπίδα ήταν όμως κοίλη και ο πολεμιστής κυριολεκτικά μπορούσε να εισέλθει εντός της βρίσκοντας απόλυτη κάλυψη.
Ήταν επίσης κατασκευασμένη από στρώσεις δερμάτων επί πλεγμένου με ξύλο λυγαριάς σκελετού.
Διέθετε όμως λαβή και σχήμα, με κεντρική ισχυρή ξύλινη νεύρωση, που της επέτρεπε να ωθήσει τον αντίπαλο πολεμιστή και να ανοίξει πέρασμα στο εχθρικό τείχος ασπίδων.
Ήταν η πρώτη ασπίδα παγκοσμίως που όχι μόνο επέτρεπε στον μαχητή να τη χρησιμοποιήσει σε τακτικές ωθισμού, αλλά μάλλον του το επέβαλε.
Η οκτώσχημη ασπίδα ,για κάποιους λόγους άγνωστους σε εμάς, έφτασε να θεωρείτε ακόμα και λατρευτικό σύμβολο. Ίσως η λατρεία αυτή των Μυκηναίων να πήγαζε από τη χρησιμότητα της ως όπλου και από τις νίκες που τυχόν τους είχε χαρίσει.
Ένα άλλο ερώτημα που γεννάτε είναι το γιατί οι Μυκηναίοι δορυφόροι έφτασαν να χρησιμοποιούν τόσο μακρά δόρατα ,τη στιγμή που κανένα αντίπαλό τους έθνος δεν χρησιμοποιούσε παρόμοια όπλα. Η υιοθέτηση των μακρών δοράτων έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με τον ρόλο των αρμάτων στο πεδίο μάχης της εποχής.
Οι Χετταίοι, οι Μινωίτες, οι Μυκηναίοι και σε μικρότερο βαθμό οι Σουμέριοι, παλαιότερα, ήταν οι μόνοι που χρησιμοποίησαν τα άρματα τους ως όργανα κρούσης και κρίσης του αγώνα. Η επέλαση των αρμάτων ήταν ένα τρομακτικό θέαμα και σπάνια υπήρχαν πεζοί αρκετά ψύχραιμοι και αναλόγως οπλισμένοι ώστε να ανταπεξέλθουν σε αυτήν. Συνήθως το πεζικό έχανε την ψυχραιμία του και «έσπαγε» τους ζυγούς του λίγο πριν την επαφή.
Συνέπεια τούτου ήταν να κατακόπτονται οι πεζοί, κυριολεκτικά ως στάχια, από τα αντίπαλα άρματα. Έπρεπε να εξοπλιστεί το πεζικό με ένα όπλο που θα επέτρεπε στον πεζό να διατηρεί την ψυχραιμία του, απέναντι στα εχθρικά άρματα, ένα όπλο στο οποίο ο πεζός θα μπορούσε να εναποθέσει τις ελπίδες επιβίωσης του. Ο πόλεμος άλλωστε από τότε ήταν και παραμένει πρωτίστως ένα ψυχολογικό «παιγνίδι».
Χάρη στο μακρύ του δόρυ, το «έγχος» λοιπόν, ο Μυκηναίος πεζός είχε και την πρακτική αλλά και την ψυχολογική ικανότητα να αντισταθεί στην επέλαση των εχθρικών αρμάτων κρούσης. Με καλυμμένα τα πλευρά της η μυκηναϊκή φάλαγγα ήταν σχεδόν αδύνατο να διασπαστεί ακόμα και από τέτοια επέλαση.
Εξάλλου οι ίπποι των εχθρικών αρμάτων ήταν βέβαιο ότι θα αρνούντο κατηγορηματικά – χάρη στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης- να επελάσουν κατά του δάσους λογχών που παρουσίαζε η φάλαγγα.
Κατά πάσα πιθανότητα λοιπόν το μακρύ έγχος υιοθετήθηκε ως αντίδοτο απέναντι στην πληγή των εχθρικών αρμάτων κρούσης.
Παράλληλα όμως προσέδιδε στον Μινωίτη και στον Μυκηναίο πεζό ένα εξίσου σημαντικό πλεονέκτημα στον αγώνα του κατά του εχθρικού πεζικού, τα αγχέμαχα όπλα του οποίου ήταν σαφώς μικρότερου μήκους.
Ακόμα και η επίλεκτη βασιλική φρουρά του Χετταίου αυτοκράτορα δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει, επί ίσοις όροις, ένα κοινό τμήμα Μυκηναίων φαλαγγιτών.

arxaiaellinika.home.blog

Πηγή

Στο φως αρχαία νεκρόπολη στη Γκίζα (φωτογραφίες)

Αψηφώντας τον καύσωνα που πλήττει την Αίγυπτο, ντόπιοι και ξένοι δημοσιογράφοι
συνέρρευσαν σήμερα στην Γκίζα, όπου ο υπουργός Αρχαιοτήτων Χάλεντ Ελ Ενάνι
ανακοίνωσε την ανακάλυψη μιας νεκρόπολης του Παλαιού Βασιλείου,
ηλικίας περίπου 4.500 ετών.



Σύμφωνα με τον Μουστάφα Ουαζίρι, τον γενικό γραμματέα του Ανωτάτου Συμβουλίου
Αρχαιοτήτων και διευθυντή της ομάδας της Αιγυπτιακής Αρχαιολογικής Αποστολής
που έκανε την ανακάλυψη, βρέθηκαν πολλοί τάφοι. Ο παλαιότερος
ανήκει σε μια οικογένεια που ζούσε την εποχή της πέμπτης δυναστείας (περί το 2.500 π.Χ.).

Ορισμένες επιγραφές και σχέδια έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση.
Μέσα βρέθηκαν επίσης διάφορα αντικείμενα και το σημαντικότερο από αυτά
θεωρείται το άγαλμα από ασβεστόλιθο του ενός από τους ιδιοκτήτες του τάφου,
της συζύγου του και του γιου τους.

Ο τάφος ανήκε σε δύο αξιωματούχους, τον Μπενουί-Κα, που έφερε επτά τίτλους
(μεταξύ των οποίων εκείνους του ιερέα και δικαστή) και τον Νούι,
τον επιτηρητή των νέων οικισμών και "εξαγνιστή" του φαραώ Χεφρήνου.

Ο Ασράφ Μόχι, ο γενικός διευθυντής του Οροπεδίου της Γκίζας,
εξήγησε ότι η νεκρόπολη ξαναχρησιμοποιήθηκε κατά την Ύστερη Περίοδο
(μετά τον 8ο π.Χ. αιώνα). Για τον λόγο αυτό, έχουν βρεθεί πολλές ξύλινες,
ζωγραφισμένες και διακοσμημένες σαρκοφάγοι εκείνης της εποχής,
ορισμένες εκ των οποίων φέρουν επιγραφές σε ιερογλυφική γραφή.

Το παρών στη συνέντευξη Τύπου έδωσε και ο πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων
Ζάχι Χαουάς, ο οποίος δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για την ανακάλυψη,
επισημαίνοντας ότι η νεκρόπολη αυτή γειτονεύει με εκείνη όπου
είχαν ενταφιαστεί οι κατασκευαστές των μεγάλων πυραμίδων της Γκίζας.

«Η ανακάλυψη της νεκρόπολης των κατασκευαστών των πυραμίδων δείχνει
σε όλον τον κόσμο ότι οι πυραμίδες δεν χτίστηκαν από σκλάβους
αλλά ότι οι οικοδόμοι τους έφτιαξαν και τους δικούς τους τάφους,
δίπλα σε εκείνους των βασιλέων», τόνισε.

kathimerini.gr

Μετανάστες από την Μικρά Ασία ήταν οι κατασκευαστές του Στόουνχετζ!

Ήταν αγρότες που διέσχισαν τη Μεσόγειο, έφθασαν στην Ιβηρική και κατέληξαν στη Βρετανία περίπου το 4.000 π.Χ, ενώ χίλια χρόνια αργότερα, απόγονοί τους, κατασκεύασαν το μνημείο, για λόγους που ακόμα παραμένουν ασαφείς
Δεν φθάνει το χάος του Brexit, ένα νέο πλήγμα -επιστημονικό αυτή τη φορά- έρχεται να κάνει τα πράγματα χειρότερα για την... πατροπαράδοτη βρετανική υπερηφάνεια!
Οι κατασκευαστές του διάσημου μνημείου του Στόουνχεντζ, που αποτελεί καμάρι κάθε καλού 'Αγγλου και γενικότερα Βρετανού, φαίνεται πως κατάγονταν από τα παράλια της Μικράς Ασίας και την Ανατολία, σύμφωνα με μια νέα γενετική έρευνα.
Οι πρόγονοι των κατασκευαστών του Στόουνχεντζ ήσαν αγρότες που, ξεκινώντας το ταξίδι τους προς τα δυτικά από την περιοχή της σημερινής Τουρκίας και της ανατολικής ακτής του Αιγαίου, αφού διέσχισαν τη Μεσόγειο, έφθασαν στην Ιβηρική και από εκεί -μέσω Γαλλίας- κατέληξαν στη Βρετανία περίπου το 4.000 π.Χ.

Γρήγορα, λόγω και του πολύ μεγαλύτερου αριθμού τους, αντικατέστησαν τους ντόπιους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες, με εξαίρεση τη Δυτική Σκωτία. Οι απόγονοί τους κάποια στιγμή, περί το 3.000 π.Χ., άρχισαν να κτίζουν το μνημείο του Στόουνχεντζ, για λόγους που δεν είναι απολύτως σαφείς μέχρι σήμερα.

Ανέλυσαν το DNA 47 σκελετών
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ίαν Μπαρνς του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και τον Μαρκ Τόμας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Ecology & Evolution", σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», ανέλυσαν και συνέκριναν το DNA 47 νεολιθικών σκελετών (ηλικίας 4.500 έως 6.000 ετών) που έχουν βρεθεί στη Βρετανία, έξι σκελετών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της προηγούμενης μεσολιθικής περιόδου (ηλικίας 6.000 έως 11.600 ετών), καθώς και DNA από σύγχρονους Ευρωπαίους.
Η μετανάστευση στη Βρετανία ήταν απλώς ένα παρακλάδι μιας ευρύτερης μετανάστευσης πληθυσμών από την Ανατολία, που έφεραν μαζί τους στη Δύση τη γεωργία και άλλες καινοτομίες. Μέχρι τότε η Ευρώπη και βεβαίως η αποκομμένη Βρετανία κατοικείτο από μικρές διάσπαρτες ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών. Η μαζική μετανάστευση είχε δύο βασικούς κλάδους: ο βόρειος ακολούθησε τους ποταμούς Δούναβη και Ρήνο έως την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, ενώ ο νότιος ή μεσογειακός έφθασε έως τη Δυτική Ευρώπη, είτε παραλιακά, είτε «πηδώντας» από νησί σε νησί με πλοιάρια, μέσω της σημερινής Ελλάδας, Ιταλίας και νότιας Γαλλίας.
Η νέα γενετική ανάλυση δείχνει ότι οι νεολιθικοί Βρετανοί, που εισήγαγαν τη μεγαλιθική αρχιτεκτονική και -μεταξύ άλλων- έχτισαν το Στόουνχεντζ, προέρχονταν κυρίως από το δεύτερο μεσογειακό κλάδο. Προς το τέλος της νεολιθικής περιόδου, περίπου το 2.450 π.Χ., οι απόγονοι των πρώτων γεωργών στη Βρετανία αντικαταστάθηκαν με τη σειρά τους σχεδόν ολοκληρωτικά από ένα άλλο πληθυσμό, γνωστό ως Bell Beaker, που είχε μεταναστεύσει επίσης από την ηπειρωτική Ευρώπη.
kostasxan.blogspot.com

Παρόμοια πιθανόν μνημεία, ευρίσκονται και στον Ελληνικό χώρο...... χωρίς να έχουν μελετηθεί.
https://kariopoliskontostavlifokades.blogspot.com/2013/04/blog-post_15.html

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Μία κάκιστη είδηση.....

.......Τα δρακόσπιτα στα Στύρα εξαφανίζονται.

Το κέρατό τους το τράγιο!… 

Διαβάζω στο ιστολόγιο της Φιλονόης την είδηση πως ξεκίνησαν χωματουργικά έργα στα βουνά της Εύβοιας (στα Στύρα), προκειμένου να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες («αιολικά»)…
…Αφού πιό πρίν είχε κατακαεί η περιοχή.
Όμως, με μέγιστο κίνδυνο να καταστραφούν τα «δρακόσπιτα» της περιοχής.
Όχι, δεν είναι μονάχα αυτά που σκεφτήκατε, ότι κάποιοι πονηρούληδες θα βγάλουν (κι αυτοί) χρήματα με την απάτη των «αιολικών» (όπως έγινε καί γίνεται καί στην υπόλοιπη Ελλάδα), εις βάρος του φυσικού καί αρχαιολογικού περιβάλλοντος.

Παρένθεση:
Τα «αιολικά» όντως παράγουν ρεύμα – όποτε φυσάει. Ένα δυναμό που γυρίζει είναι, οπότε η περιστροφή παράγει ρεύμα, οκέϋ. Αλλά είναι καλά μονάχα γιά να τά ‘χει κανείς (με συστοιχία μπαταριών) αυτόνομα καί ανεξάρτητα πχ στο αγρόκτημά του, εάν δεν υπάρχει η προοπτική άμεσης σύνδεσης με τη ΔΕΗ. Ή, εάν θεωρήσει πως έτσι κάνει οικονομία, αντί να πληρώνει λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος.
Συνδεδεμένα επάνω στο δίκτυο της ΔΕΗ, όμως, είναι σκέτη καταστροφή – γιά λόγους που δεν θα παραθέσω εδώ, διότι πάει μακριά η κουβέντα. Τα συνδεδεμένα στο δίκτυο «αιολικά», όχι μόνο οικονομία δεν κάνουν στα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, αλλά αντιθέτως τα οδηγούν σε υπερλειτουργία καί σπατάλη καυσίμων.
Τους οποίους λόγους δεν κατανοούν όχι μόνον οι πονηροί παραδοκυνηγοί των «αιολικών», αλλά ούτε οι ημιμαθείς απόφοιτοι πανεπιστημίων τε καί πολυτεχνείων. Κάποια στιγμή (κι αν θεωρήσω πως έχω ελεύθερο χρόνο γιά πέταμα) ίσως τους κάνω φροντιστήριο όλων αυτωνών, αλλά όχι τώρα.
Τέλος παρένθεσης.

Δεν είναι ούτε το ότι «κάποιοι» έχουν βαλθεί να ξεπατώσουν τα ίχνη του αρχαιολογικού παρελθόντος της Ελλάδας. (Καί δή, του απωτάτου.)

Παρένθεση, ξανά:
Τα «δρακόσπιτα» «επισήμως» έχουν χρονολογηθεί κάπου στον 5ο, άντε βαρειά στον 6ο αιώνα πΧ. Αν καί υπάρχει η τάση να τα αποδώσουν στην Ελληνιστική Εποχή, δηλαδή να τα θεωρήσουν ακόμη νεώτερα. Καί η χρήση τους; «Επισήμως», είτε λατρευτικά κτίρια, είτε στρατιωτικά παρατηρητήρια.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω αποτελούν την κλασική «απορία ψάλτου, βήξ» των αρχαιολόγων. (Ευγενική διατύπωση της γνώμης μου, διότι η ειλικρινής είναι: «μαλακίες».)

Λόγια, απλώς γιά να λέγονται. Αναρωτιέμαι, αν αυτοί που μιλάνε γιά παρατηρητήρια, πήγαν εκεί πάνω – καί τί ακριβώς «παρατήρησαν», που «παρατηρούσαν» καί οι αρχαίοι ημών.

Υπήρξε ποτέ στην Ιστορία εχθρός, που προήλασε μέσα από την Εύβοια, ώστε να τον παρατηρούν από πάνω απ’ τα βουνά της; Καί δή, με μόνιμα μεγαλιθικά παρατηρητήρια – κι όχι πρόχειρες καλύβες;
Κι όσο γιά τον λατρευτικό χαρακτήρα αυτών των κτιρίων, εντάξει παίζει· αλλά σε ποιά θεότητα;

Η σημερινή λαογραφική αναλογία υπαγορεύει πως, αν ήταν έτσι, τότε αυτά ήταν ναοί του Ήλιου. (Βλέπε: «προφήτης Ηλίας».) Όμως, με ποιά ιστορικά καί μυθολογικά τεκμήρια; λατρεία καθαρά του Ήλιου (καί όχι άλλης θεότητας, που «αντιπροσωπεύει» Ήλιο / φώς – πχ του Απόλλωνα) δεν γνωρίζω να υπήρξε στα ιστορικά χρόνια.
Θέλετε τη γνώμη μου;

Τα δρακόσπιτα είναι πολύ παλιότερα του 6ου αιώνα πΧ, γιά τον απλούστατο λόγο ότι οι μεγαλιθικές κατασκευές (μενίρ, κτλ) πάντα δείχνουν απώτατο παρελθόν. Άλλως τε, οι σημερινές μέθοδοι (καί τα όργανα) χρονολογικών μετρήσεων πολλές φορές «ξεγελιένται» – γιά λόγους, που πάλι δεν θα παραθέσω εδώ. (Δεν είναι μόνο τεχνολογικοί οι λόγοι αυτοί, αλλά έχουν να κάνουν καί με το αιθερικό πεδίο κάποιων αρχαιολογικών χώρων – το οποίο δεν γνωρίζει εμπόδια χώρου καί χρόνου.)
Στα ίσα: τα δρακόσπιτα αποτελούν κατάλοιπα της Αιγηΐδας!

(Δηλαδή, μιλάμε γιά μιά κατοστάρα χιλιάδες χρόνια πρίν!)
Ξανά τέλος παρένθεσης.

Περί τίνος πρόκειται, τότε;

Πρόκειται γιά στοχευμένη καταστροφή των παναρχαίων αυτών μνημείων· καταστροφή, που γίνεται βάσει σχεδίου… απ’ την ανάποδη, του σχεδίου που χρησιμοποιήθηκε γιά να ΣΤΗΘΟΥΝ αυτά.
Ναί, τα δρακόσπιτα (συν μερικά άλλα τέτοια αρχαία) υπακούν σ’ ένα σχέδιο «επί εδάφους».

Οπότε, αφού οι εχθροί γνωρίζουν το σχέδιο αυτό, τα ξεπατώνουν συστηματικά.
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν πρέπει να το κοινοποιήσω το σχέδιο (που ναί, το παρατήρησα).

Εφ’ όσον ο ποντικός κολυμπούσε ολόκληρος στο πιθάρι με το λάδι, «σιγά μη στάξει η ουρά του ποντικού», όπως τον έπιασε η υπηρέτρια γιά να τον πετάξει έξω.

Αλλά τρέφω μια -χαζή, αν θέλετε- ελπίδα, ότι «αυτοί» δεν τα ξέρουν όλα. Κι ότι, μή μιλώντας, δεν τους δίνω ιδέες γιά νέες καταστροφές.
Σας λέω μονάχα ότι άλλα μέρη του συνόλου αυτού (πλήν «δρακοσπίτων») είναι η Μυτιλήνη, το Μάτι Αττικής (είπατε τίποτε; ), κι η Τήνος.

Γι’ αυτό κατακάηκε το Μάτι, γι’ αυτό λύσσαξαν όλοι με τη Μυτιλήνη (πάπας καί λοιποί παρεμφερείς), γι’ αυτό είχα πετάξει παλιότερα μιά σπόντα γιά την Τήνο… Ευτυχώς, όμως, που στου Απελή στήσανε οι κάτοικοι τον σταυρό, διότι -χωρίς να το γνωρίζουν, ενστικτωδώς- θέσανε μεταφυσική «σφραγίδα» προστασίας, καί θα γλυτώσουν τα χειρότερα.
Δεν γνωρίζω αν σ’ αυτό το σημείο ήδη υποψιαστήκατε κάτι, που δεν είπα μέχρι τώρα.

Πάντως, ναί, τα μέρη που προανέφερα, τα μέρη αυτού του παναρχαίου πλέγματος εξακολουθούν να είναι ενεργά – κι «αυτοί» (δυστυχώς) το ξέρουν, εξ ού καί οι στοχευμένες καταστροφές τους.
Όμως, επειδή πήρα ανάποδες, θα σας αποκαλύψω κάτι: η εποχή, κατά την οποία η Ελλάδα θ’ αρχίσει να μοιράζει σφαλιάρες, η εποχή όταν (γιά αρχή) η πλατεία Συντάγματος θα -χμ- «διακοσμηθεί» με δίποδα αιωρούμενα «στολίδια», απέχει από το σήμερα λιγώτερο από διετία.

(Πού το ξέρω; Η πηγή είναι μή κοινοποιήσιμη προς το παρόν. Πάντως, δεν είναι ούτε άνθρωπος, ούτε όνειρο.)

Οπότε, συν-Έλληνες, σφίξτε τα δόντια ακόμη λίγο – κι οι καλές μέρες έρχονται!
Μονάχα ας ελπίσουμε μέχρι τότε να μην έχουμε κι άλλες μείζονες καταστροφές στη χώρα μας – αρχαιοτήτων καί φυσικού περιβάλλοντος.

Υγ: Οι καταστροφείς αρχαιοτήτων καί περιβάλλοντος θα τύχουν ειδικής μεταχειρίσεως.

ergdhmerg.wordpress.com

'Έτσι ξαναγράφουν την ιστορία τής Μάνης και των Μανιατών

Όπως έχει ήδη γίνει γνωστό, στις 23-1-2019 εκδικάστηκε στο πρωτοδικείο Γυθείου αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ιδιοκτητών εκτάσεων σε περιοχή της Μέσα Μάνης κατά εταιρείων αιολικών πάρκων. Στη δίκη αυτή εμφανίστηκε υπέρ των εταιρειών το Ελληνικό Δημόσιο, ισχυριζόμενο ότι αυτό είναι ο πραγματικός κύριος των επίμαχων εκτάσεων – ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – και άρα ότι νομίμως αυτές έχουν παραχωρηθεί σήμερα προς τις εταιρείες για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών.
Πρόσφατα (15-2-1019) εκδόθηκε η απόφαση του Δικαστηρίου, που πιθανολογεί οτι οι εκτάσεις αυτές δεν είναι αγροτεμάχια αλλά είναι Δημόσιες και Δασικές, δεχόμενο έτσι τις απόψεις του Δημοσίου απορρίπτοντας την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

Σχετικά δημοσιεύματα με το θέμα έχουν ήδη αναρτηθεί στον τύπο (βλ. ενδεικτικά σε «Λακωνικό Τύπο» άρθρο με τίτλο «Δημόσιες οι εκτάσεις για τα Αιολικά Πάρκα στη Μάνη»).
Στόχος μετά από αυτά του παρόντος άρθρου, δεν συνιστά βεβαίως ο αναλυτικός σχολιασμός ή η κριτική, περί της ορθότητας ή μη, της πρόσφατης δικαστικής απόφασης, που ούτως ή άλλως έκρινε προσωρινά σε επίπεδο ασφαλιστικών μέτρων – τη στιγμή μάλιστα που η κύρια υπόθεση, δηλαδή η αγωγή των ενδιαφερόμενων επί του ιδιοκτησιακού, εκκρεμεί ακόμη για εκδίκαση και δεν υπάρχει οριστικό δεδικασμένο.
Στόχος, και αυτό καθαρά στα πλαίσια της επιστημονικής ιδιότητας και της ευθύνης του γράφοντος ως Δικηγόρου αλλά και ως Ιστορικού, είναι η ενημέρωση των Μανιατών και των φίλων της Μάνης, αναφορικά με τη θέση του Ελληνικού Δημοσίου στη δίκη, σχετικά με τον χαρακτηρισμό των εκτάσεων ως δημόσιων δασικών και την νομιμότητα της παραχώρησής τους από αυτό για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.
Ισχυρίστηκε λοιπόν στη δίκη το Δημόσιο, για την ευρύτερη περιοχή της Μέσα Μάνης (για να επανέλθουμε και να θυμηθούμε τον κύριο τίτλο του παρόντος), μεταξύ άλλων ότι : «…Η επίδικη έκταση αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης έκτασης της κατηγορίας αραζί εμιριγιέ που ανήκε σε Οθωμανούς και την καταλάβαμε (δηλαδή την κατέλαβε το δημόσιο) κατά τη διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας και τη δημεύσαμε, αλλιώς κατά το χρόνο της υπογραφής των παραπάνω πρωτοκόλλων είχε εγκαταλειφθεί από τους τέως κυρίους της Οθωμανούς και δεν καταλήφθηκε από άλλους, …αλλιώς ανήκε στο Τούρκικο Δημόσιο και τη δημεύσαμε, περιελθούσα στο Ελληνικό Δημόσιο από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους λόγω διαδοχής του Τουρκικού Δημοσίου», δίνοντας έτσι προς το Δικαστήριο τη δική του ιστορική και νομική εκδοχή για την Μάνη και τους Μανιάτες, που δήθεν ήρθε και απελευθέρωσε σαν Δημόσιο κατά την Επανάσταση του 1821 από τους έως τότε Οθωμανούς και Τούρκους κυρίους τους.

Πράγματα ωστόσο που ακόμα και ο ίδιος ο νομοθέτης έχει δεχτεί οτι ιστορικά δεν ισχύουν, αφού ενέταξε και τη Μάνη στο άρθρο 62 του νόμου 998/1979, το οποίο την εξαιρεί από το τεκμήριο κυριότητας του δημοσίου στις δασικές εκτάσεις, ως περιοχή ουδέποτε κατακτηθείσα από τους Τούρκους.
Παραθέτουμε και ένα ιστορικό τεκμήριο, τμήμα από επιστολή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, στο οποίο περιγράφεται ξεκάθαρα ο ρόλος της Μάνης, όχι ως μιας υπόδουλης περιοχής (όπως διατείνεται το δημόσιο) αλλά ως της δύναμης που ξεκίνησε και απελευθέρωσε άλλες περιοχές της πατρίδας μας:
«……. Έπειτα εις το αυτό (1821) έτος 23 Μαρτίου οπού εδιώρισα εις δύο κολόνας τα εμπειροπόλεμα όπλα της Σπάρτης, από το μέρος της δυνατής θέσεως Μπαρδούνιας και Μυστρός, αρχηγούς διορίζοντας τους αυτάδελφούς μου Κυριακούλην και Κωνσταντίνον, κυριεύοντας δια της παντοδυναμίας του Υψίστου εκείνα τα απόρθητα μέρη ……….

….. Εγώ δε μετά των λοιπών εκυριεύσαμεν την Μεσσηνίαν, σχεδόν όλην την Πελοπόννησον, επολιορκήσαμεν τα φρούρια ………»
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, 11 Οκτωβρίου 1829,

Απόσπασμα ανέκδοτης επιστολής του προς τον Ι. Καποδίστρια (ΓΑΚ, Αρχείο Γενικής Γραμματείας, Φ. 222, προσωπικό αρχείο του γράφοντος)

Η γνωστοποίηση της παραπάνω εκδοχής του Δημοσίου, ενέχει (ας μας επιτραπεί να πιστεύουμε) στοιχεία επικαιρότητας και οφείλει να αποτελέσει τροφή ευρύτερου προβληματισμού για όλους μας, όχι μόνο εξ αφορμής της διαδικασίας δηλώσεων στο Κτηματολόγιο (που ήδη «τρέχει» και για τη Μάνη), αλλά και εξ αφορμής – και κυρίως – λόγω της επικείμενης επετείου στις 17 Μαρτίου, για την έναρξη του Αγώνα των ελεύθερων Μανιατών υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.

24-2-2019­
Δημήτριος Μαριόλης
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Ιστορικός, απόφοιτος Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας ΔΠΘ

maniatika.wordpress.com

Το «ελιξίριο της ζωής» βρέθηκε στην Κίνα

Ενώπιον μιας σημαντικής ανακάλυψης βρέθηκαν οι αρχαιολόγοι στην Κίνα.

Στην κινεζική πόλη Λουόγιανγκ εργαστηριακή έρευνα αποκάλυψε ένα μυστικό το οποίο ήταν θαμμένο για χρόνια .
Πρόκειται για έναν «θησαυρό» που η φήμη του είχε γίνει αντικείμενο έρευνας των Αλχημιστών. Πρόκειται για το μυθικό ελιξίριο της ζωής που λέγεται ότι κρύβει το μυστικό της αθανασίας.
Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο ερευνών κινέζων αρχαιολόγων ο πρώτος αυτοκράτορας της ενοποιημένης Κίνας, Τσιν Σι Χουάνγκ, ήθελε να βρει τον πολυπόθητο θησαυρό, διατάζοντας τους στρατιώτες του να το αναζητήσουν παγκοσμίως.
Μετά από ανασκαφή σε τάφο δυναστείας στην πόλη Λουόγιανγκ τον περασμένο Οκτώβριο, εντοπίστηκε ένα αρχαίο χάλκινο δοχείο, το οποίο περιείχε 3,5 λίτρα από ένα μυστήριο υγρό.
Οι αρχικές εκτιμήσεις το ήθελαν για ποτό, αφού μύριζε αλκοόλ.

Ωστόσο, περαιτέρω εργαστηριακή έρευνα έδειξε ότι το υγρό αποτελείται από νιτρικό κάλιο και αλενίτη, τα οποία ίσως είναι τα βασικά συστατικά του «ελιξίριου της ζωής» όπως καταγράφεται σε ένα αρχαίο ταοϊστικό κείμενο.
«Είναι η πρώτη φορά που βρέθηκαν τα μυθικά »ελιξίρια της αθανασίας» στην Κίνα.

Το υγρό έχει σημαντική αξία για τη μελέτη της αρχαίας κινεζικής φιλοσοφίας για την επίτευξη της αθανασίας και την εξέλιξη του κινεζικού πολιτισμού», δήλωσε ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Πολιτιστικών Μνημείων και Αρχαιολογίας της Λουόγιανγκ.


CGTN ✔@CGTNOfficial 

"Elixir of immortality" found in central China's ancient tomb https://goo.gl/d2dA6P

kavalarissa.eu

New Study: How does Screen Time Affect Grades?

By Denny
Jan 7, 2019

What effects can phone screen time have on students? At first glance, it may seem harmless but when we decided to take a closer look, we found a strong correlation between too much phone time and lower grades.
With 95% of Americans owning a cell phone of some kind and actually 77% of them owning a smartphone (according to pewinternet), the topic of phone time and its potential effects comes into question.
So, we asked undergraduate university/college students what their daily phone screen time was the last 7 days and their current grade to see if there could be any correlation between them.
Methodology
Our survey consisted of 875 undergraduate post-secondary students (1st-year students aged 17-19) from a number of US schools.
To keep the survey simple, respondents were asked what their daily phone screen time was the last 7 days and their current grade.
From the results, there were many findings, especially once we dug a little deeper into the data.

Survey:https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeXtW_NcW0Ke9bxT0T98adTv8QexUG-O4YELiRrax-h5MDqDw/viewform?usp=sf_link

Phone Screen Time

First, we asked how many hours per day they spent on their phones in the last 7 days. This can easily be found by going into the settings in your phone and finding screen time which shows you a bunch of stats on your phone usage. Some cool things you can see are what categories you used your phone for (entertainment, productivity, etc.), what apps you used the most, how many times you picked up your phone, etc.

We found that 83% of respondents used their phone for at least 3 hours, while only 17% used it for less than 3 hours. This shows that the strong majority use their phones quite a lot throughout the week.
Furthermore, the most uncommon screen time was 0-1 hours which only 1% of respondents selected.
Impact on Grades

When looking at how screen time could affect students’ grades, we looked at the results in a number of different ways. Here are our findings:

Lowest Overall Grade

The lowest overall grade for those who have 0-1 hours of screen time is a B- compared to a D- for those who have 8+ hours of screen time.
Although it doesn’t necessarily mean that more phone time will give you a lower grade, it means that more phone time results in a higher likelihood to get a lower grade than a B-.

Variance

The variance for those with 0-1 hours of phone time is approx. 3 compared to 9 for those with 8+
hours of phone time. Showing that with more hours of screen time, your grade will vary more from the average grade in each screen time category.
To explain this in a bit more detail, for example, if you have 0-1 hours of screen time and the average grade for this amount of screen time is an A-, your grade can be 3 grade levels lower or higher than A- meaning your grade will range from a B- to an A+.
But if you have 8+ hours of screen time and the average grade for this amount of screen time is a B+, your grade can be 9 grade levels lower or higher than a B+ meaning your grade can range all the way from a D- to an A+.
This shows that with less phone time, your grade is more stable around the average grade but with more phone time, your grade can fluctuate, a lot.

C’s and D’s

The percentage of students with 0-1 hours of phone time that have an overall grade of a C or D was 0% (0 people) but that number skyrockets to 17% (19 people) for those with 8+ hours of phone time.
The longer you spend on your phone, the higher the likelihood that you’ll get a lower grade (in the C’s or D’s).
According to Away for The Day, a study by Delaney Ruston on the effects of screen time, college
students participated in various cognitive tests with phones present and not present and it was found that “the presence of phones negatively impacted attention and task performance.”
In addition, Brenda Graves, a science teacher at Willoughby-Eastlake Schools,agrees with the impact that too much screen time can have not only on grades, but youth as a whole.
Awareness does not equal concern…we not only need more awareness but an awareness with a purpose. We need a call to action and accountability to use technology responsibly because overuse of anything can be considered an addiction and addictions reduce freedom and choice.'”
– Brenda Graves, Science Teacher

Things to Note
-Of course, students can use their phones to read digital textbooks or do other things related to studying but these findings all have the underlying assumption that phone screen time is typically associated with things such as social media apps, entertainment (Netflix, YouTube, etc.), games, etc.
-The relationship between screen time and grades is not a causal relationship but rather a correlation meaning that screen time doesn’t directly cause grades to go down, it’s just one factor that could potentially affect lower grades.
Therefore, there are many other factors to consider whenever looking at grades and how they can fluctuate. However, one could imagine that the more time spent looking at your phone, the less time you’ll have to do things like look at a textbook, complete assignments, etc. (online or physical) and this is why we wanted to see if there really was a correlation.

So, the answer to “does phone screen time affect grades?” is yes, it’s one factor that can negatively affect grades but it isn’t the only one, nor is it a direct causation, but rather a correlation.
Instead, the conclusion is that phone time significantly increases the possibility of getting a lower grade due to the increased variability that more phone time brings.
Not only can phone screen time affect your grades, but think of the things you could do if you just reduced your screen time even by a couple hours per week. Rather than spending those valuable hours on mindlessly scrolling through Instagram, spend it on trying to better yourself whether it’s academically, personally, or professionally. After all, time flies so we should all try to make each day count.
Make sure to check out these posts to help yourself stay focused during school or if you want to check out some other studies we’ve done!

How to Take Study Notes: 5 Effective Note Taking Methods and Essential Tips
Learn How to Memorize – Top 6 Memorization Techniques
New Study Shows Students’ Sleep Significantly Suffers before Exams
57.5% of College Graduates Don’t Work in Their Field of Study


Author – Daniel Je: daniel @ oneclass . com

Έφυγε από τη ζωή ο πολυβραβευμένος φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης

ΟΓιάννης Μπεχράκης, ένας από τους πιο πολυβραβευμένους και αγαπητούς στους συναδέλφους του φωτοειδησεογράφους του πρακτορείου ειδήσεων Reuters, πέθανε έπειτα από μακρά, άνιση μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 58 ετών...
Αφού εντάχθηκε στο πρακτορείο πριν από 30 και πλέον χρόνια, ο Μπεχράκης κάλυψε συνταρακτικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο, από τις συρράξεις στο Αφγανιστάν, στην Αφρική, στην Τσετσενία, ως τον τεράστιο και εξαιρετικά καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ ή την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011.
Στην επαγγελματική του πορεία, κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του αλλά και πολλών ανταγωνιστών του για την ικανότητα και το θάρρος του. Ήταν ο επικεφαλής της ομάδας του πρακτορείου που έλαβε το Βραβείο Πούλιτζερ το 2016, για την κάλυψη της κρίσης των προσφύγων.
Οι συνάδελφοί του που εργάστηκαν στο πλάι του στο πεδίο τόνισαν πως το Ρόιτερς έχασε έναν ταλαντούχο, απόλυτα αφοσιωμένο φωτοειδησεογράφο και δημοσιογράφο.

Αναφερόμενος στη ματιά και το στιλ της δουλειάς του Μπεχράκη, ο βετεράνος φωτοειδησεογράφος του Ρόιτερς Γκόραν Τομάσεβιτς σχολίασε ότι για τον εκλιπόντα, πάντα το ζητούμενο «ήταν να αφηγηθεί την ιστορία με όσο πιο άρτιο, καλλιτεχνικό τρόπο ήταν δυνατόν».
«Δεν θα συναντήσετε κανέναν εξίσου αφοσιωμένο, τόσο εστιασμένο, κάποιον που θα θυσίαζε τα πάντα για να καταγράψει την πιο σημαντική εικόνα», πρόσθεσε.
Αυτή η αφοσίωση του Μπεχράκη, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960, ήταν βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς του. Ο φίλος και συνάδελφός του Βασίλης Τριανταφύλλου, που συνεργάστηκε μαζί του τριάντα χρόνια, τον περιγράφει ως «θυελλώδη» τύπο, που δεν σταμάταγε να δουλεύει, μέρα-νύχτα, ενίοτε με κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή του, για να τραβήξει τη φωτογραφία που ήθελε.
Όταν ο Μπεχράκης δεν ήταν απορροφημένος στη δουλειά του, ήταν θερμός, αστειευόταν, συνάρπαζε τους ανθρώπους γύρω του. Ενίοτε, μπορούσε να είναι παράφορος.

«Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους φωτοειδησεογράφους της γενιάς του, ήταν παθιασμένος, γεμάτος ζωή, γεμάτος ένταση στη δουλειά του και στη ζωή του», σημείωσε η Ντίνα Κυριακίδου-Κοντίνη, η οποία δουλεύει για το πρακτορείο στις ΗΠΑ. «Οι φωτογραφίες του είναι εκπληκτικές, ορισμένες είναι έργα τέχνης.Όμως ήταν η βαθιά κατανόηση των θεμάτων αυτή που τον έκανε σπουδαίο φωτοειδησεογράφο.»
Αυτό που βρισκόταν πίσω από όλα όσα έκανε ο Μπεχράκης στην επαγγελματική του σταδιοδρομία ήταν η σπάνια αποφασιστικότητά του να αποκαλύψει στον κόσμο τι συνέβαινε στις εμπόλεμες χώρες και στις χώρες σε κρίση. Πίστευε στη δύναμη της εικόνας, της φωτογραφίας που μπορούσε να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου, ακόμη και να αλλάξει τη συμπεριφορά του. Αυτή η πεποίθησή του τον ώθησε να δημιουργήσει ένα έργο-παρακαταθήκη που θα μείνει στη συλλογική μνήμη για πολλά χρόνια μετά τη φυγή του.

«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε», είχε πει συζητώντας για το Πούλιτζερ που πήρε η ομάδα του Ρόιτερς που κάλυψε την κρίση των προσφύγων στην Ευρώπη. «Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: "δεν γνώριζα"».
Αφήνει πίσω τη σύζυγό του Ελισάβετ, την κόρη τους Ρεβέκκα και τον γιο του Δημήτρη.

Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου
Με ανακοίνωσή της που εστάλη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, αφού έγινε γνωστός ο θάνατος του Γιάννη Μπεχράκη, η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (ΕΑΞΤ) απηύθυνε «θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters».
Η ανακοίνωση:
«Ο Γιάννης Μπεχράκης, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της γενιάς του, απεβίωσε χτες στην Αθήνα μετά από πάλη με τον καρκίνο. Ήταν 58 ετών.
Νοιώθοντας συντριβή για τον αδόκητο θάνατό του, τα μέλη της ΕΑΞΤ εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, στο οποίο εργάστηκε και διακρίθηκε για περισσότερα από 30 χρόνια.
Για δεκαετίες ολόκληρες λίγα ήταν τα μεγάλα πολεμικά, πολιτικά, αθλητικά και κοινωνικά γεγονότα σε ολόκληρο τον κόσμο από τα οποία απουσίασε ο Γιάννης. Το να πει κανείς ότι απλώς τα κάλυψε με τον φακό του, θα ήταν πολύ φτωχό. Με τις φωτογραφίες του σφράγισε τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τα γεγονότα - από τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Σιέρα Λεόνε μέχρι την προσφυγική κρίση και την Αραβική Άνοιξη.

Ο κατάλογος των διεθνών διακρίσεων του Γιάννη Μπεχράκη αντανακλά τόσο την ποιότητα της δουλειάς του όσο και τον προσωπικό κίνδυνο στον οποίον εξέθεσε πολλές φορές τον εαυτό του στο δημοσιογραφικό του καθήκον.

Επιγραμματικά και μόνο αναφέρουμε τα βραβεία Pulitzer το 2016, World Press Photo το 2000, Bayeux-Calvados το 2002 και τον τίτλο του Φωτογράφου της Χρονιάς από την εφημερίδα Guardian το 2015.
Πέρα από την πολυσχιδή και δημιουργική δουλειά του, ο Γιάννης ήταν ενεργό και δραστήριο μέλος της ΕΑΞΤ. Θα τον θυμόμαστε για πάντα.
"Είμαι εκεί για να καταγράφω τις καλύτερες και τις χειρότερες πλευρές της ανθρωπότητας", είπε κάποτε. Ας μείνουν αυτά τα λόγια ως παρακαταθήκη του.
Tο ΔΣ της ΕΑΞΤ»

Διαβάστε περισσότερα για τον Γιάννη Μπεχράκη εδώ►

https://t53vorini-gr.blogspot.com

Τo DNA των Ελλήνων και των άλλων Βαλκανικών λαών

Μιχάλης Στούκας

Τι είναι το DNA – Τι υποστηρίζει η Γενετική – Ποια είναι η γενετική καταγωγή των συγχρόνων Ελλήνων-Το DNA των Ελλήνων που κατάγονται από τη Μικρά Ασία.

Μετά από δύο, ιδιαίτερα ενδιαφέροντα όπως φάνηκε άρθρα, για την προέλευση της λέξης "λουλούδι" και την καταγωγή των Σουλιωτών,ωθούμενοι και από τα σχόλια πολλών αναγνωστών, σκεφτήκαμε να ασχοληθούμε εκτενέστερα με τη γενετική καταγωγή των Ελλήνων και των γειτονικών μας λαών.
Επειδή και στα συγκεκριμένα άρθρα, αλλά και σε παλαιότερα (π.χ.για τον Φαλμεράιερ), έχουν αναφερθεί πολλές και πολλοί στο DNA και το τι αυτό δείχνει, θεωρήσαμε σκόπιμο να αναζητήσουμε, μέσα από τις καταγεγραμμένες απόψεις διαπρεπών επιστημόνων την αλήθεια.

Τι είναι το DNA – Φ. Κρικ , Τ. Γουάτσον και Μ.Γουίλκινς
Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε όσο πιο απλά μπορούμε τι είναι το DNA και ποιος ο ρόλος του στην κληρονομικότητα.
Το DNA, είναι νουκλεϊκό οξύ με τη μορφή συνήθως διπλής έλικας, το οποίο αποτελεί τον φορέα των γενετικών πληροφοριών (ΧΡΗΣΤΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, έκδ. ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ, 2010).
Στο ίδιο αυτό Λεξικό, βλέπουμε ότι αποτελεί ακρωνύμιο αγγλικής του ονομασίας D (eoxyribo) N (ucleic) A (cid).
Έτσι όσοι δυσκολεύονται με το αγγλικό DNA, μπορούν να χρησιμοποιούν το ελληνικό δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ! Φυσικά το DNA, Ντι Έν Έι, είναι απείρως ευκολότερο στην προφορά!
Η λέξη DNA, υπάρχει στα αγγλικά - αμερικανικά από το 1944 (MERRIAM WEBSTER'S COLLEGIATE DICTIONARY, 11th EDITION).
Ο Βρετανός F. H. C. Crick (1916 - 2004), ο Αμερικανός J. Watson (γ. 1928) και ο Νεοζηλανδός M. Wilkins (1916 - 2004), τιμήθηκαν το 1962 με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής, για τον προσδιορισμό του συντακτικού τύπου, της χημικής δομής του DNA δηλαδή.
Δίκαια αυτό το επίτευγμα θεωρείτε ως μια από τις σημαντικότερες βιολογικές, και όχι μόνο, ανακαλύψεις του 20ου αιώνα.
Κάθε ανθρώπινο κύτταρο έχει ένα πυρήνα, στον οποίο βρίσκονται 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων.
Σε κάθε ζεύγος, το ένα χρώμα το σώμα κληρονομήθηκε από την πλευρά του πατέρα και το άλλο, από την πλευρά της μητέρας. Στα 22 από τα 23 ζεύγη, τα χρωμοσώματα είναι όμοια μεταξύ τους.
Το 23ο ζεύγος είναι αυτό που καθορίζει το φύλο και αποτελείται στον μεν άνδρα από το χρωμόσωμα Χ που είναι μητρικής προέλευσης και το χρωμόσωμα Υ που είναι πατρικής, ενώ στη γυναίκα από δύο χρωμοσώματα Χ, το ένα πατρικής και το άλλο μητρικής προέλευσης.
Τα χρωμοσώματα αποτελούνται από DNA, που περιέχει γενετικές πληροφορίες που καθορίζουν τη βιολογική ανάπτυξη του οργανισμού.

Dr. Marija Gimbutas

Οι πληροφορίες αυτές δεν έχουν κατανοηθεί ακόμα στο σύνολο τους.
(Πηγή, το βραβευμένο βιβλίο από την Ακαδημία Αθηνών το 2013 του «Πόθεν και πότε οι Έλληνες» του Θ.Γιαννόπουλου).
Στο σώμα κάθε ενήλικου ατόμου, υπάρχουν 10 στη δεκάτη τετάρτη (1 ακολουθούμενο από 14 μηδενικά) κύτταρα, που περιέχουν όλα το ίδιο γενετικό υλικό.
Η ολοκλήρωση της ανάλυσης του DNA του ανθρώπου το 2003, έδειξε ότι το DNA σε κάθε πυρήνα ανθρώπινου κυττάρου αποτελείται από 3,2 δισεκατομμύρια (!) ζευγάρια νουκλεοτιδίων.
Το DNA μεταβιβάζεται αναλλοίωτο από γενιά σε γενιά, εφόσον δεν συμβεί κάποια μετάλλαξη, που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να κληρονομηθεί στους απογόνους.
Το 1987, διαπιστώθηκε ότι οι νέες τεχνολογίες της εποχής εκείνης, επέτρεπαν να αναλυθεί αρκετά εύκολα το μιτοχονδριακό DNA, που κληρονομείται από την μητέρα στα παιδιά της.
Τα μιτοχόνδρια, είναι μικρά κυτταροπλασματικά οργανίδια του κυττάρου, που έχουν ρόλο στην τροφοδότηση του με ενέργεια και περιέχουν το δικό τους γενετικό υλικό.

Συνεπώς η μελέτη δομής και της εξελικτικής ιστορίας πληθυσμών, έχει ιστορία 30 χρόνων περίπου.

Ποια είναι η γενετική καταγωγή των σημερινών Ελλήνων;
Στη χώρα μας, από τις αρχές της νέας χιλιετίας, έχουν γίνει αρκετές έρευνες DNA σε ελληνικούς πληθυσμούς, από διακεκριμένους επιστήμονες, αλλοδαπούς και Έλληνες. Ανάμεσα στους τελευταίους, ξεχωρίζουν ο Ομότιμος Καθηγητής του ΑΠΘ Κώστας Τριανταφυλλίδης, η Καθηγήτρια του ΑΠΘ Αναστασία Κουβάτσα, ο Καθηγητής Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Νικόλαος Ανάγνου, ο Καθηγητής Ανθρωπολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Νικόλαος Ξηροτύρης και ο αείμνηστος Καθηγητής Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Κρήτης Μανώλης Μιχαλοδημητράκης, που έφυγε από κοντά μας το 2016.Φ. Κρικ, Τ. Γουάτσον και Μ. Γουίλκινς - Έλαβαν Νόμπελ το 1962
Σε γενικές γραμμές, όπως γράφει στο σπουδαίο βιβλίο του ''Η Γενετική Καταγωγή των Ελλήνων'', ο Ομότιμος Καθηγητής Γενετικής & Γενετικής του Ανθρώπου Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, με βάση τις έρευνες που έγιναν, η Γενετική υποστηρίζει ''Την τριπλή καταγωγή των Ευρωπαίων και άρα και των Ελλήνων από παλαιολιθικούς κυνηγούς – τροφοσυλλέκτες (σημ. τροφοσυλλέκτης : άνθρωπος – μέλος πρωτόγονης ομάδας κατά την
εποχή του Λίθου που τρεφόταν με ρίζες φυτών, καρπούς δέντρων και ωμό κρέας, αγγλ. food –gatherer, ΧΛΝΓ, εκδ.2014), πρώιμους Νεολιθικούς αγρότες, που από τη Μέση Ανατολή διέσχισαν την Ανατολία (κυρ. τη Μικρά Ασία και ανατολικότερα δηλαδή) και έφτασαν πρώτα στην Ελλάδα μέσω των νησιών του Αιγαίου, καθώς και τις μεταναστεύσεις κυρίως από τον ελλαδικό χώρο προς την υπόλοιπη Ευρώπη από την εποχή του Χαλκού!
Την ύπαρξη της γενετικής υπογραφής των αρχαίων Ελλήνων σε όλες τις αποικίες τους.
Τη γενετική συνέχεια των κατοίκων της Κρήτης από την εποχή του Χαλκού μέχρι σήμερα, οι ανατομικοί σύγχρονοι άνθρωποι, σύμφωνα με τον Κ. Τριανταφυλλίδη, εμφανίστηκαν στην Αφρική πριν από 200.000 χρόνια και μετακινήθηκαν από την Αφρική προς τη Δυτική Ασία πριν από 100.000 χρόνια. Παρέμειναν στη Μέση Ανατολή για 10.000- 30.000 χρόνια .
Έως πριν 70.000 χρόνια περίπου, η μετακίνηση προς την Ευρώπη ήταν αδύνατη λόγω της περιόδου παγετώνων που επικρατούσε σ' αυτή. Μετά τη βελτίωση των κλιματολογικών συνθηκών, πριν τουλάχιστον 55.000 χρόνια , ο Ηomo sapiens μετακινήθηκε προς την Ελλάδα και τη ΝΑ Ευρώπη.
Η πρώτη διαδρομή, έγινε 50.000 – 40.000 χρόνια προ Χριστού, από την Εγγύς Ανατολή στην Ελλάδα κι από εκεί στην Ιταλία και τις ακτές της Μεσογείου.

Colin Renfrew ανασκαφή στην Κέρο-θεωρία της Ανατολίας

Η δεύτερη, έγινε 45.000-40.000 χρόνια προ Χριστού, από τη Βαλκανική μέσω των κοιλάδων του Στρυμόνα, του Αξιού και του Δούναβη μέχρι την Κεντρική Ευρώπη και κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου ενώ η Τρίτη, έγινε 40.000 – 30.000 χρόνια προ Χριστού μέσω του Έβρου και του Δούναβη.
Ανάμεσα στα αμέτρητα ενδιαφέροντα στοιχεία που βρίσκουμε στο βιβλίο του Κ. Τριανταφυλλίδη, είναι ότι οι μετακινήσεις ναυσιπλοΐας από τη Δυτική Ελλάδα (Ζάκυνθο και Κεφαλλονιά συγκεκριμένα), πιθανόν με πρόχειρες ξύλινες κατασκευές, ξεκίνησαν πριν από 35.000 χρόνια!

Είναι γνωστές οι διάφορες θεωρίες που αναπτύχθηκαν κατά καιρούς για την καταγωγή των Ελλήνων. Υπάρχουν αρχαίοι μύθοι, που μας είναι γνωστοί από συγγράμματα όπως το ''Έργα και Ημέραι'' του Ησίοδου και οι οποίοι ξεκινούν από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, το ζευγάρι που σώθηκε από τον μυθικό κατακλυσμό και φτάνουν ως την κάθοδο των Δωριέων. Πρόκειται για τη ''θεωρία της αυτοχθονίας'', κατά τον Κ. Τριανταφυλλίδη.
Μια άλλη θεωρία, αυτή της ινδοευρωπαϊκής καταγωγής, με κύριο υποστηρικτή τον Μ. Σακελλαρίου βασιζόμενη κυρίως σε στοιχεία της συγκριτικής γλωσσολογίας, υποστηρίζει ότι οι Έλληνες δεν ήταν αυτόχθονες, αλλά μετανάστες που έφτασαν στον ελλαδικό χώρο από την κοιτίδα των Ινδοευρωπαίων, τις στέπες της Πόντο – Κασπίας από την Ουκρανία ως την Κεντρική Ασία που είχε αναπτυχθεί ο λεγόμενος "Πολιτισμός των Τύμβων".


Οι επιστήμονες ωστόσο, δεν κατάφεραν να βρουν την κοιτίδα της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας αλλά και τον ακριβή χρόνο εξάπλωσης των πρώτων Ινδοευρωπαίων, οι οποίοι κάλυπταν μια τεράστια έκταση, από την Ισλανδία ως την Ινδία.
Αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες για την κοιτίδα και τη χρονολογία της Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας.

Οι τρεις κυριότερες είναι οι εξής:
i) Η θεωρία της Παλαιολιθικής συνέχειας, η οποία ωστόσο δίνει στην εξέλιξη των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών υπερβολικά μεγάλη ιστορική διάρκεια.
ii) Η θεωρία Κουργκάν."Μητέρα" αυτής της θεωρίας, είναι η Λιθουανή αρχαιολόγος Marija Gimbntas (Μαρία Γκιμπούτας).
Υποστήριζε ότι οι πρώτοι ομιλητές της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας ήταν ημινομαδικός λαός, κτηνοτρόφοι ιππείς που έχτιζαν θολωτούς τάφους, τα Κουργκάν.
Η κοιτίδα τους, σύμφωνα με την Γκιμπούτας ήταν η περιοχή του Βόρειου Πόντου στις στέπες της Νότιας Ρωσίας – Ουκρανίας και του Ανατολικού Καζακστάν.
Φαίνεται όμως ότι η εξάπλωσή τους προς την Κεντρική Ευρώπη, έγινε πριν 3.000 – 4.000 χρόνια, πολύ αργότερα από την εξάπλωση των αγροτών από την Εγγύς Ανατολή.

Χάρτης που απεικονίζει τη θεωρία Κουργκάν

iii) Η θεωρία της Ανατολίας «Πατέρας» αυτής της θεωρίας, είναι ο Βρετανός αρχαιολόγος Colin Renfrew. Βάση της, οι εργασίες του Ιταλού L. Cavalli – Sforza και των συνεργατών του.
Συνοψίζοντας όσα υποστηρίζει η θεωρία αυτή, η ελληνική γλώσσα πρωτοεμφανίζεται ως ιδιαίτερος κλάδος της ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας, τουλάχιστον 6.500 χρόνια πριν.
Οι κάτοικοι της Ελλάδας την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (περίπου 1.700 π.Χ.) ήταν Έλληνες, δεν έφτασαν στον ελλαδικό χώρο από τις στέπες της Πόντο – Κασπίας και ήταν αυτόχθονες ή έποικοι από την Εγγύς Ανατολή που αφομοιώθηκαν από τους γηγενείς. Αυτό, επιβεβαιώθηκε μετά την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Γραφής Β από τους Michael Ventris και John Chadwick (1956)
Τέλος, μια άλλη θεωρία για την καταγωγή των Ελλήνων, είναι η λεγόμενη "Αφροκεντρική Θεωρία" σύμφωνα με την οποία πληθυσμοί από την Αφρική εποίκησαν την Ελλάδα κατά την προϊστορία και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, προήλθε από τον εποικισμό Αιγυπτίων και Φοινίκων την 2η χιλιετία π.Χ.
Σήμερα η θεωρία αυτή έχει καταρριφθεί από αποτελέσματα δεκάδων μελετών πληθυσμιακής γενετικής.

Ο καθηγητής Γενετικής Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης

Η ανάλυση της γενετικής σύστασης Ελλήνων και Ευρωπαίων
Η πρώτη συστηματική προσπάθεια ανάλυσης σύστασης του DNA των Ελλήνων για να διαπιστωθεί η γενετική δομή του ελληνικού πληθυσμού, έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με αρχές της δεκαετίας του 2.000. Αναλύθηκε η γενετική σύσταση 790 γηγενών κατοίκων της Ελλάδας, από διάφορες περιοχές της χώρας με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά και από Έλληνες προσφυγικής καταγωγής από τη Μ. Ασία, που κατοικούν στην Ανατολική και Κεντρική Μακεδονία από το 1923.

Χάρτης Ανατολίας

Είναι γνωστό ότι στις αρχές του 20ου αιώνα κατοικούσαν στη Μικρά Ασία περίπου 2.000.000 Έλληνες. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923, έμειναν ελάχιστοι. Τα αποτελέσματα DNA της ομάδας αυτής, συνοψίζονται στα εξής:
i. Ο προσφυγικής καταγωγής πληθυσμός που κατοικεί στο Πλατύ Ημαθίας όπου εγκαταστάθηκαν μετά το 1923 πολλοί Έλληνες, κυρίως από την Καππαδοκία παρουσιάζει μεγαλύτερη γενετική ομοιότητα με τον πληθυσμό της ηπειρωτικής Ελλάδας παρά με τον τουρκικό ή τον βουλγαρικό πληθυσμό.
ii. Οι προσφυγικής καταγωγής Έλληνες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο έχουν διαφορετική γενετική σύσταση από τους Τούρκους.
iii. Υπάρχει διαφορετική γενετική κληρονομιά ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους.
iv. Η διερεύνηση της γενετικής σχέσης Ελλήνων του ελλαδικού χώρου με Έλληνες καταγόμενους από τη Μικρά Ασία, έδειξε ότι στο φυλογενετικό δέντρο που συγκροτήθηκε, το πληθυσμιακό δείγμα των Ελλήνων προσφυγικής καταγωγής βρίσκεται μεταξύ των πληθυσμιακών δειγμάτων της Χίου (κυρίως) και της Ανατολικής Κρήτης.
Από το μιτοχονδριακό DNA 702 Ελλήνων, μόνο 7 άτομα είχαν DNA σύσταση ασιατικής προέλευσης (ή ποσοστό 1%) και 2 με DNA σύσταση αφρικανικής προέλευσης (ή ποσοστό 0,3%).
Έτσι, οι Έλληνες σε ποσοστό 98,7% έχουν "μητροπλευρικό" (από την πλευρά της μητέρας )DNA που χαρακτηρίζει τους Καυκάσιους (Λευκούς).
Ανάλογη έρευνα του DNA του χρωμοσώματος Υ, δείχνει ότι οι Έλληνες έχουν "πατροπλευρικό" (από την πλευρά του πατέρα DNA), αυτό που χαρακτηρίζει τους Καυκάσιους (Λευκούς) σε ποσοστό 99,3%.
Παράλληλα, αποδείχθηκε μετακίνηση πληθυσμιακών ομάδων από τον ελλαδικό χώρο προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ελπίζουμε, το άρθρο αυτό να ήταν ενδιαφέρον, κατανοητό και όχι κουραστικό.
Θα επανέλθουμε αύριο με περισσότερα στοιχεία για το DNA πληθυσμιακών υποομάδων που ζουν στον ελλαδικό χώρο καθώς και με άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία για το DNA των γειτονικών μας λαών. Συνεχίζεται.....εδώ

Πηγές:
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, "Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ", εκδόσεις Κυριακίδη, 2016.
Θεόδωρος Γ. Γιαννόπουλος, "Πόθεν και πότε οι Έλληνες", ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΚΡΗΤΗΣ, 2014.

protothema.gr

Τι δείχνει το DNA των Ελλήνων και των άλλων Βαλκανικών λαών (μέρος Β')

Συνέχεια του άρθρου : Τo DNA των Ελλήνων και των άλλων Βαλκανικών λαών
Το DNA των μουσουλμάνων της Ροδόπης – Το DNA των Σαρακατσάνων, των Βλάχων και των Ρομά – Κατάγονται από τα βάθη της Ασίας οι Τούρκοι; - Υπάρχει σχέση ανάμεσα σε Έλληνες και Αλβανούς;
Συνεχίζοντας το προηγούμενο άρθρο μας, θα ασχοληθούμε με το DNA ορισμένων πληθυσμιακών υποομάδων της χώρας μας και με το DNA των γειτονικών μας λαών.
Μελετώντας τα βιβλία "Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" και "Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ", του Ομότιμου Καθηγητή Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου του Α.Π.Θ. Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη, βρίσκουμε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία. Παραθέτουμε ορισμένα από αυτά, ξεκινώντας με το (και επίκαιρο λόγω επίσκεψης Ερντογάν -προκλήσεις Τούρκων) θέμα των Ελλήνων Μουσουλμάνων του νομού Ροδόπης. Με τις ιστορικές πτυχές του θέματος αυτού, θα ασχοληθούμε πολύ σύντομα.
Ας δούμε τι δείχνει το DNA.

(Κ. Τριανταφυλλίδης)

Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι του νομού Ροδόπης, παρουσιάζουν κοινά γενετικά χαρακτηριστικά. "Τα συνολικά αποτελέσματα, στο επίπεδο του DNA, δεν καταδεικνύουν σημαντικές διαφορές στη γενετική σύσταση των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων (Χριστιανοί και πεδινοί Μουσουλμάνοι) του Νομού Ροδόπης".
Και βέβαια, υπάρχουν και οι Πομάκοι, που ζουν στον ορεινό όγκο της Ροδόπης. Αποτέλεσαν και αποτελούν αντικείμενο έρευνας από πολλούς και διακεκριμένους επιστήμονες.
Πιθανότερη είναι η εκδοχή οι Πομάκοι να "αντιπροσωπεύουν" απογόνους των αρχαίων Θρακών. Όπως γράφει ο Κ. Τριανταφυλλίδης, ένα πολύ χαρακτηριστικό τους στοιχείο είναι η παραλλαγή της αιμοσφαιρίνης που ονομάζεται αιμοσφαιρίνη HbO – Arab, που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη συχνότητα παγκοσμίως στους Έλληνες Πομάκους και δημιουργήθηκε πριν 2.000 χρόνια περίπου.
Πρόσφατες έρευνες, απέδειξαν ότι οι Πομάκοι βρίσκονται γενετικά πλησιέστερα στους Ευρωπαίους και τους Έλληνες, παρά σε Αφρικανούς ή Ασιάτες.

(Alberto Piazza - Γενετιστής)

Υπήρξαν κάποιοι επιστήμονες (;), οι οποίοι υποστήριξαν ότι οι Πομάκοι κατάγονται από αρχαίες αφρικανικές φυλές και άλλοι, που υποστήριξαν ότι κατάγονται από μογγολικές φυλές που κατοικούσαν στη Μικρά Ασία.
Η ανάλυση της γενετικής σύστασης των Πομάκων με τον DNA προσδιορισμό των αλληλόμορφων γονιδίων που καθορίζουν λευκοκυτταρικά αντιγόνα (HLA), έδειξε ότι οι πληθυσμιακές ομάδες που βρίσκονται γενετικά πλησιέστερα προς τους Πομάκους είναι οι Έλληνες και οι Βούλγαροι, παρά οι Τούρκοι. (Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές χιλιάδες Πομάκοι ζουν και στη Βουλγαρία).
Τα αποτελέσματα των ερευνών των γενετιστών, επιβεβαιώνουν τον Πέτρο Θεοχαρίδη, ο οποίος στο βιβλίο του "Πομάκοι: Οι Μουσουλμάνοι της Ροδόπης, Ιστορία, Προέλευση, Γλώσσα, Θρησκεία",( Ξάνθη, 1995) διατύπωσε την άποψη ότι οι Πομάκοι αποτελούν γηγενή πληθυσμό της Θράκης, ο οποίος εξισλαμίστηκε (πιθανότατα τον 17ο αιώνα), όπως βέβαια και οι υπόλοιποι Έλληνες Μουσουλμάνοι της Ροδόπης.

(Αρχαίοι Σλάβοι)

Η γενετική σύσταση Σαρακατσάνων, Βλάχων, Ελλήνων από τη Γεωργία και των Ρομά
Ας δούμε τώρα τι έδειξε η έρευνα του DNA ορισμένων άλλων πληθυσμιακών υποομάδων της Ελλάδας.
Ξεκινάμε από τους Σαρακατσάνους, με τους οποίους ασχοληθήκαμε πρόσφατα και θα ασχοληθούμε και στο μέλλον.
Ο Δανός Carsten Hoeg, όπως είχαμε αναφέρει ήταν εκείνος που το 1925 – 1926, διατύπωσε την άποψη ότι οι Σαρακατσάνοι είναι αρχαίο νομαδικό ελληνικό φύλο.

(Γκέγκηδες-φάρα Αρβανίτικη)

Το DNA, τον επιβεβαιώνει!
Οι Σαρακατσάνοι δείχνουν μεγάλη γενετική ομοιότητα με τον υπόλοιπο ελληνικό πληθυσμό.
Και από την ανάλυση του μιτοχονδριακού DNA των Σαρακατσάνων δείχνει, κατά τον Κ. Τριανταφυλλίδη ότι "το 80% περίπου του σημερινού μιτοχονδριακού DNA αποθέματος των Σαρακατσαναίων προέρχεται από προγόνους που ζούσαν την Ύστερη Παλαιολιθική εποχή στον ελλαδικό γεωγραφικό χώρο, όπως και των υπόλοιπων Ελλήνων".
Η γενετική σύσταση των Βλάχων (με τους οποίους επίσης θα ασχοληθούμε εκτενώς), είναι περίπλοκη. Είναι γνωστές η προσπάθεια και η προπαγάνδα των Ρουμάνων (και λιγότερο των Ιταλών), να προσεταιριστούν τους βλαχόφωνους Έλληνες (κυρίως μεταξύ 1870 και 1943), χωρίς όμως να τα καταφέρουν.
Η γενετική εξέταση, δύο πληθυσμιακών δειγμάτων Βλάχων από το Dukasi της Αλβανίας και το Krusovo της FYROM, έδειξε ότι οι πληθυσμοί των Βλάχων αυτών, δεν έχουν στενή γενετική συγγένεια μεταξύ τους, αλλά ούτε και με τους Αλβανούς ή τους Σλάβους των Σκοπίων, τους Ρουμάνους ή τους Έλληνες της Θράκης.
Επίσης από τις πολυμορφικές αλληλουχίες Alu, αποδείχτηκε ότι οι Βλάχοι ανήκουν στους βαλκανικούς πληθυσμούς, ενώ οι γενετικοί δείκτες του μιτοχονδρίου και του χρωμασώματος Υ, πληθυσμών Βλάχων από Αλβανία, FYROM και Ρουμανία, έδειξαν ότι οι Βλάχοι δεν αποτελούν μια γενετικά ομοιογενή ομάδα που να διαχωρίζεται από τις υπόλοιπες βαλκανικές πληθυσμιακές ομάδες. Οι περισσότεροι πληθυσμοί των Βλάχων είναι γενετικά πιο κοντά στους Έλληνες, παρά στους Ιταλούς, κάτι το οποίο επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι Βλάχοι προέκυψαν από εκλατινισμένο ελληνικό πληθυσμό (με πιθανές επιγαμίες με Ρωμαίους)

(Oθωμανικός στρατός)

Για τη γενετική σύσταση των Ελλήνων της Γεωργίας, μελετήθηκε ο πληθυσμός των Ελλήνων της Τσάλκα, πόλης της Γεωργίας όπου ως το 1990, όποτε άρχισε ο επαναπατρισμός τους, ζούσαν 30.000 Έλληνες.
Οι Έλληνες της Τσάλκα διαφέρουν από τους Γεωργιανούς ως προς το μιτοχονδριακό DNA.
Επίσης, οι παλιννοστούντες από την Τσάλκα έχουν παρόμοια γενετική σύσταση με τους Έλληνες που κατοικούν στη μητροπολιτική Ελλάδα. Αυτά τα αποτελέσματα, οφείλονται, σύμφωνα με τον Κ. Τριανταφυλλίδη, στην έλλειψη μεικτών γάμων και την απουσία σημαντικής γονιδιακής ροής μεταξύ Ελλήνων και Γεωργιανών.
Με τους Ρομά (Αθίγγανους), έχουμε ασχοληθεί εκτενώς σε τουλάχιστον τρία άρθρα.Μέσα από αυτά, έβγαινε το συμπέρασμα ότι αρχική τους κοιτίδα είναι η Ινδία.
Η εξέταση των δεικτών DNA των Ελλήνων Ρομά αλλά και Ρομά που ζουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, επιβεβαιώνει το συμπέρασμά μας αυτό. "Η πιο συχνή γενετική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ των Ελλήνων Roma ανήκει στη γενεαλογική (υποαπλοομάδα) VJ – 68.
Η γενετική σύσταση αυτή εντοπίστηκε κυρίως στην Ινδία και το Πακιστάν. Επιπλέον, οι παραλλαγές DNA του πληθυσμού των Roma έδειξαν μεγαλύτερη συγγένεια (85,2%) με τους Ινδούς, παρά με τους υπόλοιπους Έλληνες" (Κ. Τριανταφυλλίδης).

(Τόσκηδες-φάρα Αρβανίτικη)

Τελικό συμπέρασμα των γενετικών ερευνών;
Φαίνεται ότι οι Roma της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης, είναι απόγονοι ενός προγονικού πληθυσμού της Ινδίας που είναι γνωστοί ως Doma ή Domna. Οι πρόγονοι των Ευρωπαίων Roma ξεκίνησαν το "ταξίδι" τους από το Παντζάμπ, επαρχία της ΒΔ Ινδίας, πριν 1.500 χρόνια.

Το DNA των γειτονικών μας λαών- Ιταλοί

Ας ξεκινήσουμε με μία σύγκριση της γενετικής σύστασης των Ελλήνων με εκείνη των Ιταλών.
Είναι γνωστό ότι από τον 12ο π.Χ. αιώνα, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ιδρύσει σπουδαίες αποικίες στη Σικελία. Ο όρος "Μεγάλη Ελλάδα" αναφέρεται στις ελληνικές αποικίες στη νότια Ιταλία και τη Σικελία κατά την αρχαϊκή και την κλασική περίοδο και αποτελεί σαφές δείγμα της σημαντικής ελληνικής παρουσίας στη γειτονική χώρα.
Από τις έρευνες διαπιστώθηκε ότι υπάρχει μεγαλύτερη γενετική συγγένεια ανάμεσα στους σημερινούς Έλληνες και τους σημερινούς κατοίκους της Ιταλίας απ' ότι ανάμεσα στους Έλληνες και τους άλλους μεσογειακούς λαούς.
Με βάση τους απλούς νουκλεοτιδικούς δείκτες αποδείχτηκε ότι οι Έλληνες παρουσιάζουν μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τους Ιταλούς και ακολούθως με τους Ισπανούς.
Κάνουμε εδώ μία παρένθεση.

Επειδή μερικοί αναγνώστες πιστεύουν ότι μόνο εμείς ,οι Έλληνες, ασχολούμαστε με το DNA και ότι όλα όσα αναφέραμε στα δυο άρθρα για το DNA είναι αποτελέσματα ερευνών αποκλειστικά του κυρίου Τριανταφυλλίδη, να τονίσουμε ότι π.χ. με τη γενετική ιστορία της Ιταλίας είχε ασχοληθεί ήδη από το 1988 ο καθηγητής Alberto Piazza και η ομάδα του.
Ο δε Κ. Τριανταφυλλίδης στα δύο βιβλία του που έχουμε στη διάθεση μας, χρησιμοποιεί εκτός από δικές του απόψεις και έρευνες, μία ογκωδέστατη βιβλιογραφία αποτελούμενη από 366 ξενόγλωσσα και 64 γραμμένα στην ελληνική γλώσσα βιβλία.
Το τελευταίο συμπέρασμα για παράδειγμα ότι οι Έλληνες μοιάζουν περισσότερο με τους Ιταλούς και τους Ισπανούς από ότι με τους άλλους μεσογειακούς λαούς τεκμηριώνεται σε δημοσιεύσεις των M.F. Seldin, R. Shigeta κ.ά. (PLoS Genet . 2 : e 143), C. Tian, R. Plenge κ.ά (PLoS Genet . 4 : e 4) και C. Tian, R. Cosoy κ.ά (Molecular Medicine 15 : 371-383).

Κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στη γενετική ομοιότητα Ελλήνων και Ιταλών.
Η γενετική (DNA) υπογραφή των Ελλήνων είναι εμφανής στη γενετική δεξαμενή των σημερινών κατοίκων της νότιας Ιταλίας και Ιταλίας τονίζει ο Κ. Τριανταφυλλίδης, που συνεχίζει, γράφοντας ότι η γενετική ομοιότητα μεταξύ των κατοίκων των δύο περιοχών επιμένει χρονικά.

Έλληνες και Αλβανοί
Από τη σύγκριση της γενετικής σύστασης των Αλβανών (συμπεριλαμβανομένων και οικονομικών μεταναστών από την Αλβανία στη χώρα μας καθώς και Αλβανών του Κοσόβου) όταν λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος της συχνότητας των γενετικών δεικτών, προκύπτει ότι η γενετική σύσταση των Αλβανών διαφέρει από εκείνη των Ελλήνων.
Από τη σύγκριση της γενετικής σύστασης του βόρειου και νότιου αλβανικού πληθυσμού με την αντίστοιχη των Ελλήνων προκύπτει ότι η πληθυσμιακή ομάδα των Τόσκηδων (κάτοικοι της νότιας Αλβανίας) ομαδοποιείται πιο κοντά με τους Έλληνες παρά με τους Γκέγκηδες (κατοίκους της βόρειας Αλβανίας).

Οι Σλάβοι της FYROM
Η FYROM, Vardarska Banovica (Επαρχία του Βαρδάρη) του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας από το 1929 ως το 1941 (για να μην ξεχνάμε...) κατοικείται σε ποσοστό 64% από Σλάβους, 25% Αλβανούς και από Έλληνες, Βόσνιους, Σέρβους, Ρομά και Τούρκους σε ποσοστό 11% περίπου.
Οι γενετικές έρευνες στους Σλάβους της FYROM έδειξαν ότι παρά τη γεωγραφική γειτνίαση ,η προγονική πατρική πλευρική γενετική σύσταση των Ελλήνων διαφέρει σημαντικά από αυτή των Σλάβων της FYROM.
Αλλοδαποί επιστήμονες διαπίστωσαν ότι πληθυσμιακό δείγμα από τη FYROM έδειχνε μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τους Βούλγαρους, έπειτα με τους Σέρβους και μικρότερη γενετική συγγένεια με τους Κροάτες.
Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν ότι οι Σλάβοι της Π.Γ.Δ.Μ. εντάσσονται μεταξύ των σλαβικών λαών, ενώ τα όσα ισχυρίζονται περί της καταγωγής τους, ότι δηλαδή είναι απόγονοι αρχαίων Μακεδόνων, απορρίπτονται ακόμη και από Σλάβους γενετιστές, καταλήγει ο Κ. Τριανταφυλλίδης.

Έλληνες και Βούλγαροι
Με βάση τις συχνότητες δύο γονιδίων (HLA-A και Β) που καθορίζουν λευκοκυτταρικά αντιγόνα, συγκροτήθηκε φυλογενετικό δέντρο. Σε αυτό οι Βούλγαροι είναι πιο στενά γενετικά συγγενείς με τους Τούρκους, τους Αρμένιους και τους Ιταλούς ενώ οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι συγκροτούν ενιαίο φυλογενετικό κλάδο.
Τα γενετικά αποτελέσματα παρέχουν ισχυρή γενετική υποστήριξη σε ιστορικά δεδομένα ότι η γενετική σύσταση των κατοίκων της Ελλάδας διαφέρει από αυτή των κατοίκων της Βουλγαρίας. Η σημερινή σύνθεση των κατοίκων της γειτονικής χώρας προέρχεται από κατοίκους που ζούσαν στην περιοχή ως τον 5ο μ.Χ. αιώνα και την επιμειξία τους κυρίως με Σλάβους και πρωτο-Βουλγάρους.

Έλληνες και Τούρκοι: Η... ανατρεπτική έκπληξη της γενετικής
Τα αποτελέσματα των γενετικών ερευνών στους Τούρκους μάλλον θα εκπλήξουν πολλούς και θα αποδείξουν ότι η επιστήμη οφείλει και πρέπει να αποκαλύπτει πάντα την αλήθεια όποια και αν είναι αυτή.
Το πρώτο συμπέρασμα είναι, κατά τον Κ. Τριανταφυλλίδη, το εξής: «... σε όλες τις γενετικές έρευνες των Ελλήνων αποκαλύφθηκε ελάχιστη μογγολική διείσδυση στο DNA τους. Ως εκ τούτου, οι Έλληνες, εξαιτίας θρησκευτικών, πολιτισμικών, γλωσσικών, ηθολογικών και άλλων λόγων, δεν ήρθαν σε μεγάλο βαθμό σε επιμιξίες με Τούρκους με μογγολική καταγωγή».

Συνοπτικά τα γενετικά αποτελέσματα δείχνουν ότι:

α) ο πληθυσμός της Τουρκίας δημιουργήθηκε από την επιμειξία των απογόνων ντόπιου πληθυσμού που ζούσε στην Ανατολία από τους προϊστορικούς χρόνους ,με άντρες και γυναίκες μογγολικής καταγωγής που διείσδυσαν στην περιοχή μετά τον 11ο αιώνα μ.Χ. Η Τουρκία όπως και η Ουγγαρία αποτελούν παραδείγματα πληθυσμών όπου μία πληθυσμιακή μειοψηφία επιβάλλει τη γλώσσα της όχι όμως και το DNA της στους γηγενείς κατοίκους.
β) Τουλάχιστον 25%-30% των σημερινών κατοίκων της Τουρκίας προέρχεται από ασιατικούς πληθυσμούς (μογγολική καταγωγή).
γ) Ο σημερινός πληθυσμός της Τουρκίας είναι πιο κοντά με βαλκανικούς πληθυσμούς (όπως απέδειξαν οι D. Comas, H. Schmidt κ.ά το 2004), γεγονός που δείχνει γονιδιακή ροή από τους Έλληνες και τους άλλους λαούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας προς τους σημερινούς Τούρκους.

Κάπου εδώ κλείνει η πρώτη προσέγγιση στο θέμα το DNA των Ελλήνων και των άλλων βαλκανικών λαών. Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε σε μελλοντικό μας άρθρο.

Πηγές:
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, "Η Γενετική Καταγωγή των Ελλήνων", εκδόσεις Κυριακίδη, 2016.
Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, "Η Γενετική Ιστορία της Ελλάδας", Β' Έκδοση, Εκδόσεις Κυριακίδη, 2014.
Θεόδωρος Γ. Γιαννόπουλος, "Πόθεν και Πότε οι Έλληνες", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2014.
protothema.gr

Η αρχαιότερη Γραμμική Γραφή Β, ευρέθη στην Ηλεία και χρονολογείται στον 17ο αιώνα π.Χ.

Ο διπλός πέλεκυς αποδεικνύει ότι ο μινωικός πολιτισμός εισήλθε ενωρίτερα στον μυκηναϊκό κόσμο και οι Μυκηναίοι ήταν αρχαιότερα στην Πελοπόννησο, απ' όσο πιστεύονταν μέχρι σήμερα!

Αναφέρει όνομα ήρωα της Ιλιάδος. 

Αν είναι ο ομηρικός ήρως, τότε ο Τρωικός έγινε τουλάχιστον τον 17ο αι. π.Χ.

Του Κωνσταντίνου Ποταμιάνου

Αὐτὴ ἐδῶ ἡ κροκάλα ἀπὸ τὴν Καυκανιὰ τῆς Ἠλείας διασώζει πάνω της χαραγμένη τὴν ἀρχαιότερη Γραμμικὴ γραφὴ Β, ἀρχαιότερη καὶ ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ ἔχουν εὑρεθῆ στὴν Κρήτη,

ἀφοῦ χρονολογεῖται στὸν 17ο αἰῶνα π.Χ.
Δὲν τὸ ἐγνώριζα καὶ ἐγὼ μέχρι πρό τινων λεπτῶν, τὴν βρῆκα ἀναρτημένη στὴν σελίδα ἑνὸς φίλου, τοῦ Κωνσταντίνου Κατσέπα, ἀπὸ τὸ χωριὸ τοῦΛάλα τῆς Ἠλείας.
Ἡ κροκάλα αὐτὴ εὑρίσκεται στὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο τοῦ Πύργου, σὲ κάποιο σημεῖο,

χωρὶς νὰ ἔχη δοθῆ ἡ δέουσα σημασία στὸ μοναδικὸ καὶ ἄγνωστο σχεδὸν σὲ ὅλους εὕρημα.

(Παραθέτω καὶ τὴν σχετικὴ ΠΗΓΗ ποὺ εὑρῆκα στὸ διαδίκτυο).
Σε ένα βότσαλο που βρέθηκε το 1994 στην Καυκανιά Ολυμπίας βρίσκεται η αρχαιότερη επιγραφή της Ελληνικής γλώσσας!!
Η πρώτη επιγραφή σε επιβεβαιωμένη ελληνική γλώσσα δεν είναι βέβαια οι πινακίδες ΓΓΒ της Πύλου ή της Κνωσού ή άλλες, οι οποίες έχουν χρονολογηθεί περί τον 14ο - 13ο αι. π.Χ.,

αλλά ένα βότσαλο μεγέθους 5 εκατοστών που βρέθηκε το έτος 1994 σε ιδιωτική οικία στο χωριό Καυκανιά, 7 χιλιόμετρα έξω από την Ολυμπία.
Το βότσαλο φέρει από την μία όψι επιγραφή με τρεις λέξεις, ενώ από την άλλην όψι έναν

διπλό πέλεκυ με δυο σύμβολα ΓΓΒ.

Χρονολογείται περί τα μέσα του 17ου αι. π.Χ ή περί τα μέσα του 16ου αι. π.Χ.
Εκ των λέξεων πάνω στο βότσαλο, με ασφάλεια αναγιγνώσκεται το κύριο όνομα Κa - ro - qo (Χάρωψ). Αυτό το κύριο όνομα (Χάρωψ, -οπος) αναφέρεται στην Ιλιάδα στο Λ 426.

Ο Χάρωψ, ο οποίος σκοτώθηκε στην Τροία από το χέρι του Οδυσσέως, ήταν υιός

του Τρώα Ιππάσου και της Νύμφης Ωκυρρόης.
Για τις άλλες δυο λέξεις της επιγραφής δεν υπάρχει βεβαιότητα για το τι ακριβώς δηλώνουν.
Η δεύτερη στην σειρά φαίνεται να λέει «δα», που ίσως να πρόκειται για την γνωστή από τις υστερότερες πινακίδες συντομογραφία της λέξης «επιστάτης».
Η τρίτη λέξις ακόμη δεν μπορεί να ερμηνευθεί (a-so-na;;; ή a-so-di;;;).

Ίσως με αυτή να δηλώνεται η καταγωγή τού επιστάτη.
Η δεύτερη όψις του βοτσάλου, έχει έναν διπλό πέλεκυ, σύμβολο βεβαίως της μινωικής Κρήτης. 

Tο προφανές εδώ είναι ότι η επιρροή που άσκησε ο μινωικός πολιτισμός στον μυκηναϊκό ή καλλίτερα στον πρωτομυκηναϊκό είναι προγενέστερη απ' αυτήν που θεωρούσαμε έως τώρα.

Με αυτό το δεδομένο, οι Μυκηναίοι, όπως φαίνεται, γνώρισαν τον μινωικό πολιτισμό

τουλάχιστον τον 17ον αι. π.Χ. και όχι τον 15ον αι. π.Χ. (κατά το τέλος δηλαδή της Μεσοελλαδικής Εποχής-ΜΕΙΙΙ), όπως πιστεύονταν τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Επομένως, οι Μυκηναίοι ήταν στην Πελοπόννησο αρχαιότερα απ' όσο πιστεύονταν μέχρι σήμερα.

ΣΧΟΛΙΟ Γ. Λεκάκη:
Αναφέρει όνομα ήρωα της Ιλιάδος.
Αν είναι ο ομηρικός ήρως, τότε ο Τρωικός
έγινε τουλάχιστον τον 17ο αι. π.Χ.

Πόσες άλλες τέτοιες κροκάλες, εγχάρακτες με γραφή, θα... πετάχτηκαν ως άχρηστο υλικό, ή απλώς ως φυσικό υλικό, απλές... πέτρες, από τους αρχαιολόγους, χάνοντας έτσι από την ελληνική ιστορία απίστευτα γραπτά κείμενα...

arxeion-politismou.gr