Οι Έλληνες ήταν φιλόξενοι, τώρα είναι φιλοξενούμενοι στη χώρα τους

Για δεκαετίες, τα σλόγκαν και οι καμπάνιες του ελληνικού τουρισμού βασίζονταν στη Φιλοξενία -που χαρακτήριζε τους Έλληνες από την αρχαιότητα- αλλά η ομηρική φιλοξενία, που δεν είχε καμία σχέση με τα χρήματα και την ιδιοτέλεια, δεν έχει καμία θέση στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού, όπου όλα είναι χρήματα.Στις μέρες μας, ο υπερτουρισμός -σε συνδυασμό με την χρεοκοπία της Ελλάδας- έχει καταφέρει το εξής παράδοξο:
Οι Έλληνες, από φιλόξενοι, έχουν γίνει φιλοξενούμενοι στην ίδια τους τη χώρα. Οι Έλληνες φιλοξενούνται στην Ελλάδα από τους τουρίστες.
Όποιος ζει στο κέντρο της Αθήνας ή στα τουριστικά ελληνικά νησιά αισθάνεται φιλοξενούμενος των τουριστών. Και οι τουρίστες δεν είναι και πολύ φιλόξενοι με τους Έλληνες στην Ελλάδα. Πάντως, για την ώρα, μας ανέχονται.
Τα πάντα είναι για τους τουρίστες. Ολόκληρες γειτονιές -στην Αθήνα και στα νησιά- έχουν μετατραπεί σε ξενοδοχεία, αφού η λαίλαπα του Airbnb μετατρέπει ολόκληρες πόλεις σε ξενοδοχεία.
“Δεν μπορώ να βγω από το σπίτι μου” μου είπε, πριν από λίγες μέρες, μια φίλη που μένει στου Μακρυγιάννη. Πάντα εκεί έμενε, είναι το πατρικό της. Θυμήθηκα ότι μερικά χρόνια πριν, ήταν πολύ χαρούμενη με το σπίτι της και με τη θέα από το μπαλκόνι της, πριν το Μουσείο της Ακρόπολης αποκτήσει περισσότερο ύψος από αυτό που προβλεπόταν στα σχέδια και της κρύψει οριστικά τη θέα στον Παρθενώνα.
Είναι σχεδόν αδύνατον να περπατήσεις στο κέντρο της Αθήνας, εξαιτίας του μεγάλου πλήθους των τουριστών. Αν θέλεις να πας να δεις μια ταινία στο Cine Paris στην Πλάκα, θα πρέπει να έχεις αγοράσει εισιτήρια online μέρες πριν, γιατί οι τουρίστες κατακλύζουν και τα θερινά σινεμά.
Οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας -όσοι απέμειναν- αναζητούν τρόπους να φύγουν από το κέντρο, αφού δεν μπορούν να κάνουν ούτε μια βόλτα πια, ενώ οι τιμές έχουν εκτοξευτεί εξαιτίας των τουριστών. Βγαίνω να πιω έναν καφέ στη γειτονιά μου -δεν φταίω εγώ που γεννήθηκα κάτω από την Ακρόπολη- και πρέπει να επισημαίνω στους σερβιτόρους πως είμαι γείτονας και όχι τουρίστας, και πως δεν θέλω εμφιαλωμένο νερό γιατί το θεϊκό κορμί που βλέπουν μπροστά τους είναι ποτισμένο σε όλη του τη ζωή με το νερό της Αθήνας από τη βρύση.
Στους τουρίστες δεν μιλάω καν. Όταν μου μιλάνε για να με ρωτήσουν κάτι, λέω “Σόρι, νο σπικ ίνγκλις”. Όπως πάνε τα πράγματα, θα είμαι ο μόνος Έλληνας κάτοικος στην περιοχή της Ακρόπολης, και θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, εξηγώντας στους τουρίστες που είναι το ένα μέρος και πού το άλλο. Είμαι ευγενικός άνθρωπος αλλά δεν είμαι ηλίθιος. Πάντως, μου αρέσει πολύ που πολλοί τουρίστες σε ρωτάνε σε ποια εστιατόρια τρώνε οι ντόπιοι και μου αρέσει ακόμα περισσότερο η έκφρασή τους, όταν τους λες πως δεν υπάρχουν πια Αθηναίοι στο κέντρο της Αθήνας, γιατί εσείς μένετε στα σπίτια που έμεναν. Βέβαια, πολλοί τουρίστες παρατηρούν πως έρχονται στην Ελλάδα και δεν συναντούν Έλληνες· εκτός από τους Έλληνες που τους υπηρετούν.
Ήταν προφανές πως ο τουρισμός θα γίνει μονοκαλλιέργεια για την χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη Ελλάδα, αν και δεν είναι καθόλου έξυπνο να κάνεις μονοκαλλιέργεια ένα τόσο ευαίσθητο προϊόν όπως ο τουρισμός· ειδικά σε μια χώρα που οι διαλυμένες υποδομές της δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν ούτε τους κατοίκους της, πόσο μάλλον σχεδόν 40 εκατομμύρια τουρίστες.
Επίσης, είναι προφανές πως η χώρα καταστρέφεται. Η κάποτε μαγική Σαντορίνη έχει ήδη καταστραφεί από τον υπερτουρισμό, την απληστία των κατοίκων της και την κρατική αδιαφορία, και η κατάστασή της είναι πια μη αναστρέψιμη. Η Σαντορίνη καταστράφηκε για πάντα. Είναι πια αργά για δάκρυα. Το παράδειγμα της Σαντορίνης δεν δείχνει να μαθαίνει τίποτα σε κανέναν, αφού και άλλα νησιά βαδίζουν με ταχύτατους ρυθμούς στον καταστροφικό δρόμο της Σαντορίνης.
Κανείς δεν έδωσε σημασία όταν έφυγαν από τη χώρα πάνω από 600 χιλιάδες Έλληνες -κάποιοι υποστηρίζουν πως οι Έλληνες που έφυγαν μετά την κρίση του 2008 και την χρεοκοπία του 2010 είναι πάνω από 1 εκατομμύριο-, ενώ κανείς δεν δίνει σημασία στο ότι οι νέοι Έλληνες συνεχίζουν να φεύγουν από τη χώρα, αλλά κάποιοι απορούν πού οφείλεται η υπογεννητικότητα και η ερήμωση της χώρας.
Οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν στην Ελλάδα, επειδή η Ελλάδα είναι πολύ ακριβή για αυτούς. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν ούτε διακοπές να κάνουν στη χώρα τους. Διακοπές στην Ελλάδα θα κάνουν -εκτός από τους τουρίστες- μόνο οι Έλληνες που ζουν πια στο εξωτερικό. Ως τουρίστες κι αυτοί. Τουρίστες στη χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Γιατί υπάρχει η Ελλάδα; Γιατί να υπάρχει μια χώρα, αν δεν μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων της; Αυτός είναι ο ρόλος μιας χώρας: να προσφέρει ζωή και ασφάλεια στους κατοίκους της. Διαφορετικά, δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Η σημερινή Ελλάδα έχει ως ρόλο να εξυπηρετεί τους τουρίστες. Οι Έλληνες δεν μετράνε. Οι Έλληνες -όσοι έχουν απομείνει- είναι για να προσφέρουν υπηρεσίες στους τουρίστες. Αλλά τα κέρδη από τον τουρισμό δεν μοιράζονται στην ελληνική κοινωνία.
Ξέρω τη συνέχεια. Και γελάω πολύ με τους Έλληνες επιχειρηματίες του τουρισμού που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα πως το επόμενο βήμα είναι ότι οι μεγάλες εταιρείες και τα μεγάλα πρακτορεία του εξωτερικού θα τους πάρουν τις επιχειρήσεις. Ήδη, συμβαίνει αυτό (σ.σ. Τα σπίτια στα νησιά και στην Αθήνα -και όχι μόνο- αγοράζονται εδώ και χρόνια μαζικά από ξένους, ενώ το ελληνικό κράτος δίνει και κίνητρα σε κάποιους από αυτούς -Golden Visa- για να αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα.).
Δεν θα υπάρχουν Έλληνες στα ελληνικά νησιά, εκτός από αυτούς που θα σερβίρουν και θα παρέχουν υπηρεσίες στους τουρίστες.
Πώς να είσαι φιλόξενος, όταν εσύ δεν μπορείς να ζήσεις στον τόπο σου;
Η παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία τελείωσε.
Οι δούλοι δεν μπορούν να είναι φιλόξενοι. Οι δούλοι δεν μπορούν να έχουν πολιτισμό.
Και οι Έλληνες είναι πια δούλοι. Με την θέλησή τους. Εθελόδουλοι.
Οι ξένοι πια στην Ελλάδα είναι οι Έλληνες.
Ας προσευχηθούμε οι τουρίστες να μας φερθούν με καλοσύνη και φιλοξενία.

Read more: https://pitsirikos.net/