Τα παρακάτω, είναι η απάντηση που δίνω σε όσους με ρωτούν "πως πήγε ο Μαραθώνας".
Ο "Μαραθώνας" καλέ μου φίλε πέτυχε πολλά. Οι συναγωνιστές που ήμασταν εκεί από νωρίς το πρωί, είχαμε πολύ καλό ηθικό, υπήρχε αισιοδοξία, και όλοι δηλώσαμε ότι δεν μας ενδιέφερε πόσοι θα έρθουν. Ευχόμασταν να έρθουν πολλοί, αλλά είχαμε όλοι μας ήδη αποφασίσει ότι αυτό που κάναμε ήταν σωστό, και ότι είχαμε γνωριστεί μεταξύ μας σε συνθήκες αγώνα και είχαμε αποκτήσει εμπιστοσύνη, και το γεγονός ότι την ημέρα εκείνη θα γνωρίζαμε τόσους ανθρώπους που πίστευαν το ίδιο πράγμα, ότι πρέπει εμείς οι ίδιοι να αποφασίζουμε για τις ζωές μας, μας έδινε ελπίδα, ότι από όλον αυτόν τον αγώνα μας θα προκύψει κάτι καλό.
Ο κόσμος που ερχόταν συνέχεια, ήταν χαμογελαστός επίσης. Και αισιόδοξος. Και αποφασισμένος. Μόλις που άρχισε να έρχεται ο κόσμος, και ίσα που προλάβαμε και είπαμε πέντε λόγια για τη δημοκρατία και τα δημοψηφίσματα, και ενώ ερχόταν κόσμος συνεχώς, ξέσπασε ο κατακλυσμός του Νώε.
Το συγκινητικό και εντυπωσιακό, ήταν ότι ο κόσμος επέμεινε και καθόταν μέσα στην βροχή και τον παγωμένο αέρα και δεν έφευγε, μέχρι που έγινε μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο και μετά από πολλή ώρα μόνο αρχίσαμε ένας - ένας να αποχωρούμε.
Οσοι από τους παρευρισκομένους μπορούσαν, συναντηθήκαμε στην καφετέρεια στη λίμνη.
Τόσο ο κόσμος πριν τον κατακλυσμό, όσο και ο κόσμος στη λίμνη, συμφωνούσε σε ένα πράγμα, ότι ο αγώνας άρχισε και ότι όλοι εκεί οι άνθρωποι που βρεθήκαμε, όλοι μαζί τώρα, θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι να πετύχουμε τον τελικό στόχο. Την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Τώρα πια, έχουμε στόχο.
Ξέρουμε που θέλουμε να πάμε.
Και όταν κάποιος ξέρει που θέλει να πάει και κάθε φορά κάνει ένα μικρό βήμα προς τα εκεί, στο τέλος θα βρεθεί εκεί που θέλει να πάει.
Στην επόμενη προσπάθεια, θα είμαστε περισσότεροι.
Και θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες, μέχρι να γίνουμε ποτάμι και να τους πνίξουμε.
Το κυρίαρχο συναίσθημα στο Μαραθώνα, ήταν η αισιοδοξία.
Ο "Μαραθώνας" φίλε μου, πήγε πάρα πολύ καλά.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
Τόσο ο κόσμος πριν τον κατακλυσμό, όσο και ο κόσμος στη λίμνη, συμφωνούσε σε ένα πράγμα, ότι ο αγώνας άρχισε και ότι όλοι εκεί οι άνθρωποι που βρεθήκαμε, όλοι μαζί τώρα, θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι να πετύχουμε τον τελικό στόχο. Την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Τώρα πια, έχουμε στόχο.
Ξέρουμε που θέλουμε να πάμε.
Και όταν κάποιος ξέρει που θέλει να πάει και κάθε φορά κάνει ένα μικρό βήμα προς τα εκεί, στο τέλος θα βρεθεί εκεί που θέλει να πάει.
Στην επόμενη προσπάθεια, θα είμαστε περισσότεροι.
Και θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες, μέχρι να γίνουμε ποτάμι και να τους πνίξουμε.
Το κυρίαρχο συναίσθημα στο Μαραθώνα, ήταν η αισιοδοξία.
Ο "Μαραθώνας" φίλε μου, πήγε πάρα πολύ καλά.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΜΟΝΟ ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΑ ΣΧΟΛΙΑ