Ευγνωμοσύνη

Κάποιοι δηλώνουν υπερήφανοι που είναι Έλληνες.
Συνήθως νοιώθουμε υπερηφάνεια για δικά μας κατορθώματα ή πολύ δικών μας ανθρώπων για γεγονότα σε ενεστώτα χρόνο.
Η υπερηφάνεια για τους προγόνους μας είναι αφηρημένη έννοια και περισσότερο έχει να κάνει με τη συλλογική μνήμη ενός έθνους, τιμής ένεκεν.
Δεν συμμερίζομαι την υπερηφάνεια των συμπατριωτών μου για κατορθώματα προγόνων, μιας τυχαιότητας δηλαδή να γεννηθούμε Έλληνες.
Θα έλεγα περισσότερο νοιώθω ευτυχής επειδή η γλώσσα που μου έδωσαν είναι Ελληνική. Προνομιούχος επειδή μπορώ να επικοινωνώ με τον Ελύτη και μέσω αυτού με τον Όμηρο.
Είναι συγκλονιστικό!
Μετά τόσους αιώνες να μπορώ να επικοινωνώ με το πνεύμα ενός μεγαλείου, όπως οι κατοπινοί που εμπνεύστηκαν και μνημονεύουμε για τα κατορθώματά τους.
Δεν μπορώ να νιώσω υπερηφάνεια εξ αγχιστείας για κάτι που δεν συνέβαλα και μάλιστα αφορά ολάκερη την ανθρωπότητα, εν προκειμένω η ελευθερία.
Ο Ελληνισμός είναι κοινοκτημοσύνη της ανθρωπότητας.
Αφορά κάθε άνθρωπο που μπορεί και σκέφτεται.
Ευγνώμων που έχω αυτή την ευχέρεια λοιπόν και επικοινωνώ με αυτό το πανανθρώπινο πνεύμα απευθείας, δίχως να χάνομαι στις μεταφράσεις, νοιώθοντας τη ζεστασιά από τις αμμουδιές του Ομήρου και το απόλυτο γαλάζιο από τη παλέτα του Αιγαίου!
Αυτό για μένα είναι και το μόνον της ζωής μου ταξείδιον!

Rory Gas