Παραλάβατε κράτος και θα παραδώσετε αποικία
«Τάσος» Τσίπρας
Σε μια αξιοθρήνητη απομίμηση της φράσης του Έλληνα εθνικιστή ηγέτη Τάσου Παπαδόπουλου, ο στερούμενος πρωτογενών ιδεών και πρωτότυπων λογοπλαστικών ικανοτήτων μικροαστός ηγέτης της «αριστεράς του καναπέ», που η μόνη ηρωϊκή της πράξη είναι να παρέχει νομική υποστήριξη σε πραγματικούς ομοϊδεάτες της αγωνιστές (άσχετα αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί τους για την επιλογή των στόχων τους), απεκάλυψε άθελά του μια θλιβερή πραγματικότητα.
Την αποικία που λέγεται Ελλάς.
Στην, επίσης αξιοθρήνητη, χθεσινή εκπομπή του (10 Ιουλίου 2014), με τον περιπαικτικό τίτλο «Ελλήνων Έγερσις», ο Άδωνις Γεωργιάδης προσδιόρισε με ενάργεια την αίσθηση που αυτός έχει προσφάτως διαμορφώσει για την ελληνική δεξιά.
Στην, επίσης αξιοθρήνητη, χθεσινή εκπομπή του (10 Ιουλίου 2014), με τον περιπαικτικό τίτλο «Ελλήνων Έγερσις», ο Άδωνις Γεωργιάδης προσδιόρισε με ενάργεια την αίσθηση που αυτός έχει προσφάτως διαμορφώσει για την ελληνική δεξιά.
Είπε ο μαχητικός ηρακλείδης του καθεστώτος, ότι η δική του αποικιοκρατική δεξιά «δεν έχει καμία σχέση με την Χρυσή Αυγή, αυτή δεν είναι δεξιά γιατί ευαγγελίζεται την επάνοδο των Ελλήνων στη καλλιέργεια της γης τους, θέλει δηλαδή να μας κάνει Αλβανία του Χότζα» ενώ, ως γνωστόν, η δική του «επιδέξια δεξιά» απάλλαξε τους Έλληνες από αυτό το «άχθος αρούρης» κάνοντας εισαγωγή δουλοπάροικων από την Αλβανία, την Αφρική και την Ασία, με δουλέμπορους του καθεστώτος που χρησιμοποιούν για το αναπτυξιακό τους έργο αυτοκίνητα βουλευτών, όπως αποκαλύφθηκε προ ημερών σε τηλεοπτική εκπομπή αθηναϊκού καναλιού.
Την νεόκοπη άποψή του περί «νεοφιλελεύθερης δεξιάς των αεριτζήδων» απέκτησε προφανώς στο δρόμο του για τη Δαμασκό (καθοδόν προς τα Σούσα για να προσκυνήσει τον Μεγάλο Βασιλέα, εκεί κάποτε είχαν εξορίσει και τους Εβραίους), όπου τον χτύπησε το θεϊκό αστροπελέκι και τον έκανε να ζητήσει δημοσίως συγνώμη για τα όσα παλιότερα είχε πει, ζώντας στο σκότος της άγνοιάς του πριν να δει το φως το αληθινό, για τον πραγματικό εκφραστή της σύγχρονης αβανταδόρικης και παπατζίδικης δεξιάς της υποτέλειας και του ραγιαδισμού, Προκόπη Παυλόπουλο, αναφορικά με το λεχθέν υπ αυτού :«Ευχαριστούμε τους μετανάστες που μας τίμησαν γιατί επέλεξαν να έλθουν στην χώρα μας».
Οι μετανάστες όχι μόνο μας τίμησαν, αλλά προ ημερών κατέλαβαν και το Δημαρχείο της Σκάλας Λακωνίας, η οποία σημειωτέον πλήττεται από την εισαγόμενη μαζί με αυτούς ελονοσία, δώρο και αυτή του Νείλου ο οποίος ρέει ακάθεκτος προς την πατρίδα μας, τροφοδοτούμενος συνεχώς όχι από τα δάκρυα της Ίσιδος, όπως πίστευε ο Ηρόδοτος, αλλά από τα δάκρυα, τους θρήνους και τους οδυρμούς των σύγχρονων, και κατ’ όνομα μόνον, Ελλήνων.
Και μέσα σ’ όλα αυτά, περικυκλωμένη από το «Τείχος των Δακρύων» η καφκική δική μας «αποικία των τιμωρημένων», ενθυμούμενη τις μεθόδους της κοσμοκράτειρας των κυμάτων Μεγάλης Βρετανίας (τι διάολο, θάλασσα δεν τα κάναμε κι εμείς;) που έστελνε στην φυλακή, στον θάνατο και στην αγχόνη το άνθος της σκληρά αγωνιζόμενης Κυπριακής νεολαίας, τον Αυξεντίου, τον Παλληκαρίδη, τον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Μάτση, τον Δράκο και τόσους άλλους, ων ουκ έστιν αριθμός, έστειλε χθες στην φυλακή και τον επικίνδυνο, βίαιο και επιθετικό (για τα παρ’ ημίν τρωκτικά της πανούκλας) Ηλία Κασιδιάρη, γιατί δεν αρέσει σε κάποιους, δικούς μας και ξένους (με όποια ερμηνεία μπορεί κανείς να δώσει στο ποιοι είναι οι δικοί μας και ποιοι οι ξένοι), η νεανική του ορμή και η αγάπη του για μια Ελλάδα που δεν θέλουν να αναστηθεί ξανά.
Δεν αρέσει η αντοχή του στον αγώνα και η επιτυχία του στην προσπάθειά του να διευρύνει τους ορίζοντες του εθνικιστικού χώρου μακράν των αναθεωρητικών «Πρωτοκόλλων των (γερόντων) Σοφών της (εθνικοσοσιαλιστικής) Σιών». Διότι, όντως, ο Ηλίας Κασιδιάρης με διευρυμένο εθνικιστικό συνδυασμό, πέραν των στενών ορίων της «Χρυσής Αυγής», υπερψηφίσθηκε στον Δήμο Αθηναίων από το 16% των πολιτών, ενώ μετά από μία μόνον εβδομάδα, στις ευρωεκλογές, στην ίδια ακριβώς εκλογική περιοχή, η «Χρυσή Αυγή» έλαβε το μισό μόνον από αυτές τις ψήφους.
Απ’ ότι όμως φαίνεται, κάποιοι «Ντον Κορλεόνε», αγνοούντες την λαϊκή επιταγή των Ελλήνων εθνικιστών, επιμένουν στην ιδεοληψία τους να παραμένουν περιχαρακωμένοι στο «μαγαζάκι της κεντρικής οδού» (Unter der Linden: «Υπό τας φιλύρας» της κεντρικής λεωφόρου του Βερολίνου) και των παρόδων της, αδιαφορώντας εάν αυτό εξελιχθεί σε «μαγαζάκι του τρόμου» για όσους καλοπροαίρετους πατριώτες, ουδεμίαν σχέσιν έχοντες με χίτλερ, μίτλερ και το κακό συναπάντημα, το στήριξαν και το στηρίζουν.
Όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν…
Έξω εις την οδόν, ουδέν ακούουν οι λαοί. Εκ των μελλόντων τα προσερχόμενα ουδόλως αντιλαμβάνονται, για να θυμηθούμε και τον ευαίσθητο ελληνόφρονα αλεξανδρινό ποιητή μας Κωνσταντίνο Καβάφη.
Αρκούνται στους αλαλαγμούς, τις ιαχές, και το «νενικήκαμεν», επειδή η τρόπος του λέγειν «εθνική» μας ομάδα του κλωτσοσφαίρου κατήγαγε περιφανείς ισοπαλίες έναντι των αντιστοίχων συνονθυλευμάτων της αφρικανικής και λατινοαμερικάνικης μπανανίας.
«Κόκο, μπανάνα» και τα συναφή οπωροκηπευτικά. «Ελλάς– Μπανανία: Σημειώσατε Χ». Το Χ του μηδενισμού, της διαγραφής και της απόρριψης.
Και η οδός προς τον Γολγοθά της Σταύρωσης καλά κρατεί για το έθνος των Ελλήνων.
Και, σε μια επαναλαμβανόμενη ιστορική αλληγορία, οι νίπτοντες τα βρώμικα χέρια τους Πόντιοι Πιλάτοι των ρωμαίων ρωμιών, ερωτούν τον περιούσιο λαό των Εβραίων για το ποιός θα πρέπει να κυκλοφορεί ελεύθερος σ’ αυτήν την καθημαγμένη χώρα, ο Ιησούς ή ο Βαραββάς;
Για να λάβουν την απάντηση ότι ελεύθεροι θα πρέπει να κυκλοφορούν οι δούλοι του καθεστώτος, οι ληστεύοντες τον λαό.
Όχι απλά και μόνον ο Βαραββάς, αλλά όλοι οι Βαραββάδες, οι ημέτεροι και οι αλλόφυλοι που ενέσκηψαν ως σαρκοβόρες ακρίδες, πληγές αγιάτρευτες του Φαραώ, του Μωϋσή, του Ομάρ, του Καφίρ, του «Σεΐχη του βουνού» και των ασασίνων χασισίμπ της Εγγύς Ανατολής του Μάρκο Πόλο.
Όσο για τον Ιησού, «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν».
Άστον να φωνάζει «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί; Θέε μου, Θεέ μου ίνα τί με εγκατέλιπες;».
Και να προσδοκά την Ανάσταση.
Έλα όμως που κάποτε συνέβη και αυτό;
Χρίστος Γούδης
sklantzithres
Την νεόκοπη άποψή του περί «νεοφιλελεύθερης δεξιάς των αεριτζήδων» απέκτησε προφανώς στο δρόμο του για τη Δαμασκό (καθοδόν προς τα Σούσα για να προσκυνήσει τον Μεγάλο Βασιλέα, εκεί κάποτε είχαν εξορίσει και τους Εβραίους), όπου τον χτύπησε το θεϊκό αστροπελέκι και τον έκανε να ζητήσει δημοσίως συγνώμη για τα όσα παλιότερα είχε πει, ζώντας στο σκότος της άγνοιάς του πριν να δει το φως το αληθινό, για τον πραγματικό εκφραστή της σύγχρονης αβανταδόρικης και παπατζίδικης δεξιάς της υποτέλειας και του ραγιαδισμού, Προκόπη Παυλόπουλο, αναφορικά με το λεχθέν υπ αυτού :«Ευχαριστούμε τους μετανάστες που μας τίμησαν γιατί επέλεξαν να έλθουν στην χώρα μας».
Οι μετανάστες όχι μόνο μας τίμησαν, αλλά προ ημερών κατέλαβαν και το Δημαρχείο της Σκάλας Λακωνίας, η οποία σημειωτέον πλήττεται από την εισαγόμενη μαζί με αυτούς ελονοσία, δώρο και αυτή του Νείλου ο οποίος ρέει ακάθεκτος προς την πατρίδα μας, τροφοδοτούμενος συνεχώς όχι από τα δάκρυα της Ίσιδος, όπως πίστευε ο Ηρόδοτος, αλλά από τα δάκρυα, τους θρήνους και τους οδυρμούς των σύγχρονων, και κατ’ όνομα μόνον, Ελλήνων.
Και μέσα σ’ όλα αυτά, περικυκλωμένη από το «Τείχος των Δακρύων» η καφκική δική μας «αποικία των τιμωρημένων», ενθυμούμενη τις μεθόδους της κοσμοκράτειρας των κυμάτων Μεγάλης Βρετανίας (τι διάολο, θάλασσα δεν τα κάναμε κι εμείς;) που έστελνε στην φυλακή, στον θάνατο και στην αγχόνη το άνθος της σκληρά αγωνιζόμενης Κυπριακής νεολαίας, τον Αυξεντίου, τον Παλληκαρίδη, τον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Μάτση, τον Δράκο και τόσους άλλους, ων ουκ έστιν αριθμός, έστειλε χθες στην φυλακή και τον επικίνδυνο, βίαιο και επιθετικό (για τα παρ’ ημίν τρωκτικά της πανούκλας) Ηλία Κασιδιάρη, γιατί δεν αρέσει σε κάποιους, δικούς μας και ξένους (με όποια ερμηνεία μπορεί κανείς να δώσει στο ποιοι είναι οι δικοί μας και ποιοι οι ξένοι), η νεανική του ορμή και η αγάπη του για μια Ελλάδα που δεν θέλουν να αναστηθεί ξανά.
Δεν αρέσει η αντοχή του στον αγώνα και η επιτυχία του στην προσπάθειά του να διευρύνει τους ορίζοντες του εθνικιστικού χώρου μακράν των αναθεωρητικών «Πρωτοκόλλων των (γερόντων) Σοφών της (εθνικοσοσιαλιστικής) Σιών». Διότι, όντως, ο Ηλίας Κασιδιάρης με διευρυμένο εθνικιστικό συνδυασμό, πέραν των στενών ορίων της «Χρυσής Αυγής», υπερψηφίσθηκε στον Δήμο Αθηναίων από το 16% των πολιτών, ενώ μετά από μία μόνον εβδομάδα, στις ευρωεκλογές, στην ίδια ακριβώς εκλογική περιοχή, η «Χρυσή Αυγή» έλαβε το μισό μόνον από αυτές τις ψήφους.
Απ’ ότι όμως φαίνεται, κάποιοι «Ντον Κορλεόνε», αγνοούντες την λαϊκή επιταγή των Ελλήνων εθνικιστών, επιμένουν στην ιδεοληψία τους να παραμένουν περιχαρακωμένοι στο «μαγαζάκι της κεντρικής οδού» (Unter der Linden: «Υπό τας φιλύρας» της κεντρικής λεωφόρου του Βερολίνου) και των παρόδων της, αδιαφορώντας εάν αυτό εξελιχθεί σε «μαγαζάκι του τρόμου» για όσους καλοπροαίρετους πατριώτες, ουδεμίαν σχέσιν έχοντες με χίτλερ, μίτλερ και το κακό συναπάντημα, το στήριξαν και το στηρίζουν.
Όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν…
Έξω εις την οδόν, ουδέν ακούουν οι λαοί. Εκ των μελλόντων τα προσερχόμενα ουδόλως αντιλαμβάνονται, για να θυμηθούμε και τον ευαίσθητο ελληνόφρονα αλεξανδρινό ποιητή μας Κωνσταντίνο Καβάφη.
Αρκούνται στους αλαλαγμούς, τις ιαχές, και το «νενικήκαμεν», επειδή η τρόπος του λέγειν «εθνική» μας ομάδα του κλωτσοσφαίρου κατήγαγε περιφανείς ισοπαλίες έναντι των αντιστοίχων συνονθυλευμάτων της αφρικανικής και λατινοαμερικάνικης μπανανίας.
«Κόκο, μπανάνα» και τα συναφή οπωροκηπευτικά. «Ελλάς– Μπανανία: Σημειώσατε Χ». Το Χ του μηδενισμού, της διαγραφής και της απόρριψης.
Και η οδός προς τον Γολγοθά της Σταύρωσης καλά κρατεί για το έθνος των Ελλήνων.
Και, σε μια επαναλαμβανόμενη ιστορική αλληγορία, οι νίπτοντες τα βρώμικα χέρια τους Πόντιοι Πιλάτοι των ρωμαίων ρωμιών, ερωτούν τον περιούσιο λαό των Εβραίων για το ποιός θα πρέπει να κυκλοφορεί ελεύθερος σ’ αυτήν την καθημαγμένη χώρα, ο Ιησούς ή ο Βαραββάς;
Για να λάβουν την απάντηση ότι ελεύθεροι θα πρέπει να κυκλοφορούν οι δούλοι του καθεστώτος, οι ληστεύοντες τον λαό.
Όχι απλά και μόνον ο Βαραββάς, αλλά όλοι οι Βαραββάδες, οι ημέτεροι και οι αλλόφυλοι που ενέσκηψαν ως σαρκοβόρες ακρίδες, πληγές αγιάτρευτες του Φαραώ, του Μωϋσή, του Ομάρ, του Καφίρ, του «Σεΐχη του βουνού» και των ασασίνων χασισίμπ της Εγγύς Ανατολής του Μάρκο Πόλο.
Όσο για τον Ιησού, «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν».
Άστον να φωνάζει «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί; Θέε μου, Θεέ μου ίνα τί με εγκατέλιπες;».
Και να προσδοκά την Ανάσταση.
Έλα όμως που κάποτε συνέβη και αυτό;
Χρίστος Γούδης
sklantzithres
.png)
