Δείτε την «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ»

ΤΩΝ Rothschild & Χ.Ο.ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Α.Ε. ,
με δεκάδες υποκαταστήματα και FUNDS
με κωδικούς πρόσβασης (ΡΟΥΦΗΓΜΑΤΟΣ)
στους λογαριασμούς ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΣ !

Αλφειός: ΕΔΩ ΠΑΝΩ ΒΛΕΠΕΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΕ ΚΩΔΙΚΟΥΣ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΑ !!!

ΚΟΙΝΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙ ΑΡΠΑΓΕΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ… ΛΩΠΟ-ΔΥΤΕΣ (Λώπος=τσέπη και Δύτης-βουτηχτής) ΗΤΟΙ… «τσεποβουτηχτάδες» = ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ !!!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ! ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΣ ΕΧΟΥΝ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !!! (ΛΙΣΤΑ) ΚΙ ΕΣΥ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΨΟΦΑ ΚΑΙ ΜΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΛΗΣΤΕΙΑ !!! IFC ΤΗΣ WORLD BANK ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ !

Ι. Παπαδοπούλου: ‘Γιατί δεν φεύγουμε από την Ελλάδα’



Γεωργία Βαγενά

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣΑΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ ΠΟΔΙΕΣ !

ΓΙ ΑΥΤΟ «ΠΡΟΚΟΨΑΤΕ» ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΑΛΗΡΙΣΑΝΕ !!!
ΑΥΤΟΙ ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΗ ΕΒΡΑΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ !

Η ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ «ΤΩΝ ΜΠΙΣΚΟΤΩΝ» ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ALPHA BANK !
O ΔΕ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ ΤΑ ΑΡΠΑΖΕΙ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ΜΑΓΚΑ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΕΦΤΑ !!!!
ΒΑΖΩ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ ΑΝ ΨΑΞΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΣΑΣ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ Κ.Ι.Σ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΦΟΡΟ !!!
ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ !!!!

Αλφειός: ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΠΟΥ ΒΟΥΤΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΣ , ΟΡΙΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΩΝ ΡΟΘΤΣΑΪΛΝΤ + ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Α.Ε. , Η… «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ» , «National Bank of Greece» > NBG

… ΜΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !!!

Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΥ ΓΕΝΟΚΤΟΝΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΨΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΙ ΕΧΕΙ ΑΠΛΩΣΕΙ ΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΗΣ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ … ΣΑΝ ΤΗΝ ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ !!!





… ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ;

ΟΛΟΙ ΡΟΥΦΑΝΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟ ΕΜΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΙΘΑΓΕΝΩΝ , ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ-ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ,

ΣΑΣ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΤΕ ΣΑΝ ΧΑΝΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΝΑ ΜΕΝΕΤΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΣΑΣ , ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Ε.ΣΥ.

alfeiospotamos.gr

Μας έχω σιχαθεί...

by To Skouliki Tom

Διαβάζω από το πρωί αυτά που γράφονται στα social media, με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νίκαια, και πραγματικά δε μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου.
Νιώθω σαν να ζω στο Μεσαίωνα και κάποια εξωγήινα όντα να μας έχουν δώσει τα social media αλλά μόνο αυτά, χωρίς καμία άλλη πρόσβαση στο ίντερνετ, χωρίς πρόσβαση σε βιβλία, ούτε καν σε φυλλάδιο πιτσαρίας.
Σαν να μην έχουμε διαβάσει ποτέ τίποτα, σαν να γεννηθήκαμε χθες και κάποιος να μας έστησε μπροστά από μια οθόνη ενός υπολογιστή.
Mετά το Παρίσι, τις Βρυξέλλες και τώρα τη Νίκαια, όλα χτυπήματα μακριά από εκεί που είχαμε συνηθίσει να ακούμε για νεκρούς, μετά τους εκαντοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ευρώπη, μετά τους τόνους μελανιού που έχουν χυθεί με τις τραγικές ιστορίες τους, μετά τις απεγνωσμένες προσπάθειες κάποιων λίγων έστω να ανοίξουν τα μάτια των πολλών, δεν έχουμε διδαχτεί απολύτως τίποτα.
Γράφουμε ακόμα τις ίδιες μαλακίες.
Γράφουμε για το κακό Κοράνι και την ακόμα πιο κακιά Παλαιά Διαθήκη ή αντιστρόφως, βάζουμε θρησκείες, πολιτισμούς, ανθρώπους στη ζυγαριά του μυαλού μας, αυτού του μικροσκοπικού μυαλού που φτάνει μέχρι μια σημαία στο προφίλ μας, μια ανάρτηση ενός νεκρού παιδιού, μια διαδικτυακή προσευχή και μερικά likes σε σελίδες "που τα λένε καλά".
Μέχρι εκεί. Αδυνατούμε να πάμε παρακάτω.
Ξέρετε ποιοι δε νοιάζονται καθόλου για όλα αυτά;
Ξέρετε ποιοι δε νοιάζονται για θρησκείες, πολιτισμούς και φυλές;
Ξέρετε ποιοι μας θεωρούν εντελώς καθυστερημένους;
Ξέρετε ποιοι μας βλέπουν ως αναλώσιμους, ως τα επόμενα θύματά τους;
Ξέρετε ποιοι θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι κάνουν όσο βλέπουν ότι βρισκόμαστε σε νηπιακό επίπεδο αντίληψης της πραγματικότητας;
Το Ισλαμικό Κράτος, οι κυβερνήσεις της Δύσης, οι έμποροι όπλων, οι λαθρέμποροι πετρελαίου, οι διακινητές προσφύγων.
Όλοι οι παρανοϊκοί αυτού του κόσμου.
Όλοι αυτοί που θησαυρίζουν από το θάνατο άλλων.
Με την ίδια ευκολία που το σκηνικό του πολέμου στήθηκε πριν από δεκαετίες στη Μέση Ανατολή, με την ίδια ευκολία θα στηθεί αν χρειαστεί και στην Ευρώπη.
Έχει ήδη αρχίσει να στήνεται.
Είναι δυνατόν να μιλάνε για κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων, ενώ όλοι ξέρουμε ότι οι τρομοκράτες ήταν πολίτες των χωρών που δέχτηκαν τα χτυπήματα;
Να λένε ότι θα εντείνουν τον πόλεμο στη Συρία, έναν πόλεμο που όσο συνεχίζεται τόσο θα παράγει νεκρούς σε Δύση και Ανατολή;
Να μας λένε ότι ο μοναδικός κακός λύκος του παραμυθιού είναι οι τζιχαντιστές κι εμείς να τους πιστεύουμε;
Να μας λένε στην ψύχρα ότι θα περιορίσουν την ελευθερίας μας, ότι θα συνεχίσουν να μας κάνουν στόχους τρελών κι εμείς να το δεχόμαστε έτσι απλά;
Και να τους ψηφίζουμε για να το κάνουν;
Αντί να βγούμε όλοι έξω και να τους γαμήσουμε;
Έχουν παγκοσμιοποιήσει τα πάντα, έχουν καταργήσει σύνορα για τα λεφτά και τα όπλα τους, μας έχουν φανατίσει με εθνικιστικές και ρατσιστικές παπαριές, έχουν μοιράσει την πίτα πίσω από κλειστές πόρτες και κάθε φορά που θέλουν ένα κομματάκι παραπάνω, μας βάζουν να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
Η ίδια ιστορία ξανά και ξανά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Τότε όμως είχαμε δικαιολογία. Δεν ξέραμε, δεν μπορούσαμε να ξέρουμε.
Σήμερα, το 2016, ποια στο διάολο είναι η γαμημένη δικαιολογία μας;
Πείτε μου κι εμένα γιατί μας έχω σιχαθεί πια.

(Ανήθικο δίδαγμα:
Είναι παντού. Φοβισμένα ανθρωπάκια, συνηθισμένα στο θάνατο, συνηθισμένα στο ρόλο του θύματος που τους έχουν αναθέσει.
Προσευχηθείτε για τη Νϊκαια όσο θέλετε.
Δεν πρόκειται να σας λυπηθεί κανείς.)

Αναρτήθηκε από Το Τρίο Μούτζες
thethreemooges.blogspot.gr

Μεταμορφώνoντας βαρετούς αστικούς τοίχους σε σκηνές γεμάτες ζωή!

Ευαγγελία Αναστασάκη

Φανταστείτε τον εαυτό σας να γυρίσετε στο σπίτι σας μετά από ένα μακρινό ταξίδι και να μην μπορείτε να το βρείτε!
Κάπως έτσι σκέφτηκαν όλοι όσοι είδαν τις υπέροχες τοιχογραφίες του ταλαντούχου Γάλλου καλλιτέχνη του δρόμου Patrick Commecy που μεταμόρφωσε στην κυριολεξία τους αστικούς τοίχους κτηρίων ζωγραφίζοντας πάνω στο μουντό γκρι ολόκληρες πολυπληθείς σκηνές.
Εντυπωσιακές τοιχογραφίες πάνω στις προσόψεις κτηρίων έδωσαν ζωή στη βαρετή εικόνα της πόλης και ο ίδιος μαζί με την ομάδα του απόλαυσαν το εξαιρετικό αποτέλεσμα.
“Αυτό που είναι ενδιαφέρον εδώ είναι ότι ενώ αυτές οι ρεαλιστικές προσόψεις μπορεί να σας ξεγελάσουν με την πρώτη ματιά, μερικοί από τους ανθρώπους που έχω ζωγραφίσει υπήρχαν κάποτε στην πραγματικότητα, ζούσαν εδώ…” λέει ο ίδιος.































perierga.gr

Άνθρωποι και ακρίδες

Κατά το άνθρωποι και ποντίκια.
Οι ακρίδες μπορεί να είναι μέρος της τροφικής αλυσίδας, αλλά είναι περισσότερο βλαβερές παρά ωφέλιμες, ειδικά όταν μεταναστεύουν, και δη μαζικά.
Όπου κάνουν επιδρομές, προκαλούν μεγάλες καταστροφές σε χρόνο μηδέν.
Οι ακρίδες είναι μια πληγή και συγκεκριμένα, κατά τας γραφάς, η όγδοη πληγή του Φαραώ.
Έτσι και οι λαθρομετανάστες που εισβάλλουν στην Ελλάδα, είναι μάστιγα για το κοινωνικό κι εργασιακό περιβάλλον.
Από τη μια διάσπαρτοι «εμπρηστικοί μηχανισμοί» (νομοσχέδια) αναζωπυρώνουν το μέτωπο της φωτιάς που κατακαίει το Ελληνικό «χωράφι» από το 2010 κι από την άλλη οι «ακρίδες» (λαθρομετανάστες) καταστρέφουν ό, τι «χλωρό» βρίσκουν στο διάβα τους.
Τι είναι χλωρό;
Οι «καλλιέργειες» (θέσεις εργασίας)!
Δεν μπορείς να τις προστατέψεις από ένα σμάρι πεινασμένες «ακρίδες» (ευτελείς δούλους).
Θα σου «φάνε» τη δουλειά.
Αφού πλέον οι μηχανές έχουν αντικαταστήσει τους ανθρώπους, έχουμε γίνει όλοι ανειδίκευτοι εργάτες, υπάλληλοι καταναλωτές του κεφαλαίου.
Πώς να ανταγωνιστείς την ανέχεια;
Μόνο εάν γίνεις πιο υποτακτικός.
Ένα ντόμινο ένδειας.
Και οι φανατικοί αριστεροί γυρεύουν στα μανιφέστα να βρουν τι φταίει, συμπεραίνοντας ότι ο δαίμονας είναι εκτός εαυτού, και συγκεκριμένα «απέναντι».
Να ζήσουν οι ακρίδες του γείτονα, φωνάζουν εκ του ασφαλούς, οι αριστεροί δημόσιοι και ανώτεροι υπάλληλοι, γιατί δεν κινδυνεύει -ακόμη- η εξειδικευμένη προσφορά εργασίας τους, από τους ανειδίκευτους σκλάβους.
Δε νιώθουν τη θηλιά του ανταγωνισμού στον αφράτο λευκό λαιμουδάκο τους.
Δεν βλέπουν «ακρίδες» στο «χωράφι» του γείτονα, βλέπουν ανθρώπους.
Να ψοφήσει λοιπόν ο γείτονας!
«Στάχτη και μπούρμπερη», η Πατρίδα μας, από μη πατριώτες βολευτές και ιεχωβάδες διασημογράφους.

Rory Gas

Καρχαρίες και μαριδούλες

Όπως έχω δηλώσει, η επικαιρότητα δεν με ενδιαφέρει, δεν την παρακολουθώ και γι’ αυτό δεν τη σχολιάζω.
Υπήρξαν όμως δυο ειδήσεις που αναδεικνύουν σε τι ένδεια πνευματική έχουμε περιέλθει και πόσο φαρισαϊκή είναι η κοινωνία και γι’ αυτό τολμώ να σχολιάσω.
Υπήρξαν δυο απόψεις για τον Μαμιδάκη, αυτή των μέσων και των διασημογράφων της, ότι ο αυτόχειρας ήταν ένας σπουδαίος επιχειρηματίας, με ήθος και η δεύτερη ήταν η έντονη δυσαρέσκεια του λαού -αυτού που συναναστρέφομαι- για αυτές τις πομφόλυγες των μέσων.
Καταρχήν οι καρχαρίες είναι αιμοβόροι, δεν μπορεί να έχουν ήθος, αυτοί που την πληρώνουν πάντα είναι οι μαριδούλες που δεν θα ασχοληθεί ποτέ κανείς με την απελπισία τους.
Είναι ηλίθιοι ή έχουν συμφέρον όσοι υπερασπίζονται στο όνομα τάχα μιας ανάπτυξης (πάλι), ότι ορθά ο νόμος δεν αγγίζει προσωπικές περιουσίες επιχειρηματιών από άστοχες ή δόλιες κινήσεις, για να μην κλονίσουμε το μέγα επιχειρείν (έλεος)!
Δηλαδή να κερδίζουν εκ του ασφαλούς χωρίς να ρισκάρουν προσωπικές ζημίες, οι γιγάντιες βδέλλες. Ενώ ο κυρ-Γιάννης και η κυρά-Μαρία οι μικροί επιχειρηματίες επιτρέπεται να επιβιώνουν άνισα και να τους τρώνε οι καρχαρίες με αθέμιτο ανταγωνισμό που έχει θεσπίσει το κράτος.
Οι οποίοι δεν χάνουν μόνο την επιχείρησή τους και τα χρήματα τους σε αυτόν τον ανήθικο πόλεμο, αλλά χάνουν και τα σπίτια τους, μικρά κλουβιά κι όχι παλάτια.
Ολάκερες οικογένειες βγαίνουν στο δρόμο της ανέχειας και δεν είδα να αλλάζει κάτι.
Όλα για τους καρχαρίες, ο βυθός τούς ανήκει, γιατί οι μαριδούλες δεν σκέφτονται.
Οι καρχαρίες αυτού του εκτοπίσματος δεν αυτοκτονούν από ήθος αλλά από εγωισμό.
Έχει να κάνει με την ψυχολογία.
Όταν έχει συνδέσει την οντότητά του με την επιχείρησή του, μετά τόσα χρόνια δεν μπορεί να τα διαχωρίσει.
Δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την επιχείρησή του, είναι η προέκταση τής προσωπικότητάς του, χωρίς αυτήν απλά δεν υπάρχει.
Έτσι είναι συνυφασμένο στο μυαλό του.
Γι’ αυτό κι όταν είδε να έρχεται το «τέλος» της επιχείρησης, «τελείωσε» κι αυτός.
Αυτά περί ήθους είναι για εύπιστους υπηρέτες!

Καφετζούδες
Και το δεύτερο έχει να κάνει με τον φαρισαϊσμό των διασημογράφων και των τεσσάρων εξουσιών. Συλλάβανε μια «Πυθία» λέει γιατί εξαπατούσε τους εύπιστους.
Δηλαδή όλοι αυτοί οι διάσημοι και μη που έχουν κατακλύσει με τις διαφημιστικές καταχωρήσεις όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, τι κάνουν;
Δεν εξαπατούν;
Αλήθεια προβλέπουν το μέλλον;
Ποιος δουλεύει ποιον και ποιος δουλεύεται μόνος του;
Να μην μιλήσω για τους επαγγελματίες αγύρτες της πολιτικής που εξαπατούν εκατομμύρια κόσμο και μάλιστα δίχως την συναίνεσή τους.
Μα την Παναγία!
Αν ζούσα μακριά από αυτό τον κόσμο –όπως οι Μαμιδάκηδες, Βαρδινογιάννηδες και ΣΙΑ- δεν θα με ενοχλούσε κι εμένα τίποτα, θα ήμουν ένας «σπουδαίος και ηθικός επιχειρηματίας», αλλά όσο οι απόψεις τους και οι επιλογές τους επηρεάζουν την καθημερινότητά μου, δεν μπορώ παρά να ζοχαδιάζομαι!

Rory Gas

Γυφτάνρωποι

Υπάρχουν δυο κυρίαρχα είδη ανθρώπων στον πλανήτη.
Ο γνήσιος γύφτος που περιέγραψα παρακάτω και βρίσκεται παντού, αλλά κυρίως στις χώρες από την Λιβύη μέχρι την Ινδία, το λεγόμενο αραβικό τόξο.
Βεβαίως και η άποψή μου είναι γενικευμένη και δεν μπορώ να γνωρίζω επί μέρους τη συμπεριφορά του καθενός, όπου σαφώς διαφέρει από άτομο σε άτομο, όχι ο χαρακτήρας αλλά οι εκφράσεις αυτού.
Και το δεύτερο κυρίαρχο είδος ο Γυφτάνθρωπος, όπου ανήκουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι.
Η ανάμιξη του Ανθρώπου με τον Γύφτο τον Προμηθέα όπου και κυριάρχησαν τα γονίδιά του.
Πολλές φορές χρησιμοποιώ ακραίους χαρακτηρισμούς, όχι τόσο επειδή εκνευρίζομαι, αλλά για να αναδείξω την ακρότητα στις αντιλήψεις που έχουν εμφιλοχωρήσει από τα μέσα στα μυαλά των ανθρώπων.
Δηλαδή γράφω πως είμαστε όλοι κτήνη γιατί υπάρχει η ψευδής πεποίθηση πως είμαστε άνθρωποι.
Ή γράφω πως είμαστε όλοι ηλίθιοι γιατί υπάρχει η ψευδής αίσθηση πως είμαστε ευφυείς.
Θέλω να μετριάσω τις αντιλήψεις.
Να πω στον κόσμο πως είμαστε Γυφτάνθρωποι.
Έχουμε τα γονίδια, και των καθαρόαιμων γύφτων που βλέπουμε γύρω μας, αλλά και του ανθρώπου που έχει καταντήσει είδος προς εξαφάνιση, και θα έπρεπε να το έχουμε κηρύξει προστατευόμενο είδος.

Θα έπρεπε όταν συναντούμε ανθρώπινες συμπεριφορές να τις αναδεικνύουμε και προπάντων να τις ανταμείβουμε.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προστατέψουμε και να διαιωνίσουμε τον ανθρώπινο χαρακτήρα.
Όσο δεν τιμωρούμε παραδειγματικά τις γύφτικες συμπεριφορές και αναδεικνύουμε τις απαξίες τόσο θα χάνονται οι ανθρώπινες αξίες και θα ταλανίζει το βίο μας η ένδεια και θα μας κυβερνούν τα κτήνη.
Όσο υποθάλπουμε την ένδεια, αυτή θα γιγαντώνεται.
Θα πρέπει να τιμωρείται η ένδεια παραδειγματικά.
Η οκνηρία να θεωρείται το μεγαλύτερο έγκλημα, οι άνθρωποι να αμείβονται σύμφωνα με το μόχθο τους.

Όχι στις συντεχνίες και στους πάτρωνες, προνομιούχες τάξεις και συνδικαλιστές, όχι στις συλλογικές συμβάσεις.
Ο κάθε άνθρωπος να αμείβεται ξεχωριστά αναλόγως τα προσόντα και τις προσφορές του.
Όλοι οι επιχειρηματίες θα πλήρωναν αδρά έναν υπάλληλο που αξίζει για να κερδίσουν από τις υπηρεσίες του.

Τέρμα στην ανωνυμία της μάζας υπό τη σκέπη μιας εργατικής συντεχνίας που συνθλίβει το άτομο και τις αρετές του.
Το παράδειγμα της απαξίωσης είναι οφθαλμοφανές στο δημόσιο τομέα, όπου όταν προσλαμβάνεται κάποιος βλέποντας κανέναν να μην δουλεύει θεωρεί το εαυτό του κορόιδο και ακολουθεί το παράδειγμα του συνόλου.
Το δημόσιο στηρίζεται στους ελάχιστους που εργάζονται με επαγγελματική συνείδηση, γιατί δεν είναι τεμπέληδες και σέβονται τον μισθό τους.
Θα έπρεπε να τους τιμούμε για να προάγουμε με το παράδειγμα τους, την μίμηση.
Αλλά φευ!
Όσο ψηφίζουμε γύφτους τεμπέληδες είναι λογικό όχι μόνο να μην τιμωρούν ίδιες συμπεριφορές αλλά να τις συνδράμουν ποικιλοτρόπως για να κατατροπώνουν τους άξιους.
Κι αυτό για να μη χάσουν τα πρωτεία και τις απολαβές της ανήθικης εξουσίας τους, αλλά και για να μην βρεθούν στο πάτο της κοινωνίας, εκεί που είναι η θέση τους αξιοκρατικά!
Δυστυχώς από τον Αρχάνθρωπο φτάσαμε στον Γυφτάνθρωπο, αυτή είναι η εξέλιξη του.
Ένα κτήνος, γιατί ενώ έχει γνώσεις δεν τις χρησιμοποιεί για να κάνει την κοινωνία του ανθρώπινη, παρά μόνο τις εκμεταλλεύεται για ίδιον όφελος και με πονηριά, για να φάει, να φάει… να φάει τον μόχθο άλλων, χωρίς να κουνήσει το χεράκι του, λιαζόμενος άρχοντας ή υπηρέτης.
Ο Γυφτάνθρωπος πότε εκφράζεται ως κτήνος, πότε ως άνθρωπος, δίχως μέτρο.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μπορεί ο Γυφτάνθρωπος με αγωγή και παιδεία να υπερισχύσει μέσα του ο άνθρωπος.
Φυσικά με την παραδειγματική τιμωρία κάθε απάνθρωπης συμπεριφοράς.
Δυστυχώς όμως -και γι’ αυτό είμαι απαισιόδοξος- η νέα τάξη τον θέλει γύφτο και διαπαιδαγωγεί τη μάζα να θεωρεί την Παράδοση και τις ανθρώπινες αξίες «οπισθοδρομικές» κι έχουνε γυρίσει τα ίσια ανάποδα. Δεν τους αφήνουν να σκεφτούν, κρατούν διαρκώς το μυαλό τους απασχολημένο με όλα τα μέσα.
Οι νέες ιδέες των γυφτανθρώπων είναι απόρροια οδηγιών χρήσεως και οι ίδιοι τελούν υπό πλήρη σύγχυση.
«Χαμένοι στη μετάφραση»

Rory Gas

Αλλάζει χέρια η Ελλάδα με κλασική συνταγή ...Rothschild

Τεχνητή Απαξίωση Αποτίμηση Αξίας από κερδοσκόπους-υποψήφιους αγοραστές Ξεπούλημα προστατευόμενο από φωτογραφικούς νόμους  Αρπαγή της Υπεραξίας από τους κερδοσκόπους. Κλασική συνταγή ...Rothschild.

Το κερδοσκοπικό fund έχοντας επενδύσει 400 εκατ. στην τράπεζα στοχεύει σε μεγάλες υπεραξίες, οι οποίες κατά την αγορά μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 10 δισ. ευρώ
Ακολουθεί σχετικό άρθρο της "ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ":

Σε μια περιδίνηση χωρίς προηγούμενο βρίσκονται τα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας, καθώς μόλις την προηγούμενη εβδομάδα με αφορμή τις εξελίξεις στην Τράπεζα Πειραιώς έγινε αντιληπτό πως εξυφαίνεται ένα σχέδιο άλωσης και αφελληνισμού των πιστωτικών ιδρυμάτων που εξυπηρετεί συγκεκριμένους στόχους:
Δηλαδή την επικαρπία των «κόκκινων» δανείων και δι’ αυτής τον έλεγχο της εγχώριας οικονομίας και των επιχειρήσεων.
Στόχος είναι συγκεκριμένες εταιρείες, μείζονος σημασίας για την Ελλάδα, να περιέλθουν στα χέρια κερδοσκοπικών funds. Υπουλο παιχνίδι για τον έλεγχο μεγάλου τμήματος της ελληνικής οικονομίας παίζουν ξένοι «επενδυτές». Το σχέδιο εξυφαίνεται, έτσι ώστε να ελεχθούν οι τράπεζες και εν συνεχεία τα «κόκκινα» δάνεια.
Τα προβλήματα έχουν διαφανεί σε τρία επίπεδα:
1. Ακρωτηριάζεται η σύνδεση με την πραγματική οικονομία
O νόμος βάσει του οποίου διενεργούνται οι αλλαγές στα Δ.Σ. των τραπεζών παρουσιάζει πολύ σοβαρά προβλήματα.

Τέτοιου τύπου προβλήματα έχουν ως αποτέλεσμα να τίθενται εκτός των διοικητικών συμβουλίων σημαντικά στελέχη των τραπεζών τα οποία δεν είναι τραπεζίτες, αλλά διαθέτουν μεγάλη γνώση για τη βιομηχανία και τους λοιπούς κλάδους της οικονομίας.
Τα στελέχη αυτά δεν μπορούν να μετέχουν στα νέα διοικητικά συμβούλια, καθώς το θεσμικό πλαίσιο αναφέρει ρητά πως απαγορεύεται μη τραπεζικά στελέχη να πλαισιώνουν τη διοίκηση των πιστωτικών ιδρυμάτων.
Στα περιοριστικά κριτήρια του νόμου που διαμορφώνει το νέο πλαίσιο εταιρικής διακυβέρνησης των τραπεζών (Ν. 4346/2015) επιβάλλεται στις τράπεζες της χώρας ένα σχήμα διοίκησης μονοδιάστατο, με μέλη Διοικητικών Συμβουλίων που θα προέρχονται και θα διαθέτουν γνώσεις και εμπειρίες από ένα περιορισμένο και στενό τραπεζικό πεδίο είπε η πρόεδρος της ΕΤΕ και πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών κ. Λούκα Κατσέλη.
Η κατεύθυνση προς ένα τέτοιο μοντέλο εταιρικής διακυβέρνησης -μονοδιάστατο και συγκεντρωτικό- θέτει σοβαρούς κινδύνους ως προς την απρόσκοπτη και αποτελεσματική υλοποίηση των προκλήσεων που έχουν μπροστά τους οι τράπεζες και διακυβεύει την ανταγωνιστική τους τοποθέτηση στο διεθνές ανταγωνιστικό τραπεζικό τοπίο, εκτίμησε η πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας Λούκα Κατσέλη μιλώντας στην ετήσια γενική συνέλευση της τράπεζας.
Η επιτυχημένη διεθνής πρακτική, που ακολουθούν όλες οι προηγμένες χώρες και υιοθετούν όλοι οι μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι διεθνώς, έχει γίνει απαγορευτική για τον τραπεζικό κλάδο της χώρας μας.
Ο νόμος 4346/2015 διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο εταιρικής διακυβέρνησης, το οποίο ναι μεν και πολύ σωστά προάγει και αναβαθμίζει τις τραπεζικές δεξιότητες που πρέπει να έχει ένα Διοικητικό Συμβούλιο και την ανεξαρτησία του ως προς το πολιτικό σύστημα, αλλά από την άλλη ακρωτηριάζει την αναγκαία σύνδεσή του με την πραγματική οικονομία και στερεί απολύτως αναγκαίες δεξιότητες και εμπειρίες που θα πρέπει να διαθέτει το Δ.Σ. ως συλλογικό όργανο για να αντεπεξέλθει στις νέες προκλήσεις, ανέφερε η κ. Κατσέλη.
Το θεσμικό πλαίσιο επιχειρήθηκε πολλαπλώς να αλλάξει, όμως η αλλαγή αυτή μέχρι στιγμής δεν επήλθε και σε κάθε περίπτωση οι θεσμοί την αποκλείουν στο άμεσο μέλλον.
Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά εισέρχονται στα διοικητικά συμβούλια στελέχη με συγκεκριμένα κριτήρια, επομένως θα έλεγε κανείς ότι μπορεί να γίνει «προεπιλογή».
2. Αιφνίδιες αλλαγές στο ΤΧΣ
Σε δεύτερο επίπεδο πολύ σοβαρές δείχνουν να είναι οι εξελίξεις σε ό,τι αφορά τις αλλαγές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όπου και εκεί τα δρώμενα μοιάζουν ραγδαία.
Σε ό,τι αφορά το ΤΧΣ, η επιτροπή αξιολόγησης, η οποία αποτελείται από έξι μέλη με πρόεδρο τον Francesco Papadia, αφού αξιολόγησε τη διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
έκρινε ότι πρέπει να αντικατασταθούν τουλάχιστον τα τρία μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής. Πρόκειται για τον διευθύνοντα σύμβουλο Αρη Ξενόφο, τον αναπληρωτή διευθύνοντα σύμβουλο Γιώργο Κουτσό και το μέλος Αναστάσιο Γάγαλη.
Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι τα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής ενημερώθηκαν από την επιτροπή αξιολόγησης πως δεν πληρούν τα κριτήρια και πρέπει άμεσα να παραιτηθούν. Οι εκτιμήσεις μιλούν για δυσχερή εξέλιξη που θα είναι δύσκολο και να ανατραπεί.
Αξίζει να σημειωθεί πάντως πως τα στελέχη του Ταμείου που κρίθηκαν ανεπαρκή, μέσα σε έναν μόλις χρόνο ολοκλήρωσαν σειρά ενεργειών και εντός μάλιστα των χρονοδιαγραμμάτων που έθετε το Μνημόνιο. Κυριότερη ενέργεια ήταν και παραμένει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Επισημαίνεται μάλιστα πως όχι μόνον οι συστημικές τράπεζες αλλά και άλλες τράπεζες κατάφεραν να αντλήσουν τα κεφάλαια, ενώ για πρώτη φορά το ΤΧΣ έλαβε μετοχές κοινές με πλήρη δικαιώματα ψήφου.
Τέλος, ολοκληρώθηκε εντός του χρονοδιαγράμματος τόσο η μελέτη για την άρση των μη κανονιστικών εμποδίων, που αποτέλεσε τη βάση για τις αλλαγές που στη συνέχεια υπήρξαν στο πλαίσιο διαχείρισης των NPLs και αυτές που έρχονται, όσο και η αξιολόγηση εταιρικής διακυβέρνησης για τις συστημικές τράπεζες, τα πορίσματα της οποίας έχουν ήδη αποσταλεί σε θεσμούς και κυβέρνηση.
3. Kερδοσκοπικά funds επιχειρούν να ελέγξουν τις διοικήσεις των τραπεζών
H τρίτη αλλά και πιο άγρια παρέμβαση δείχνει να αφορά την καρδιά των τραπεζών, δηλαδή τα διοικητικά τους συμβούλια με άμεσο και ευθύ τρόπο όπως αυτή επιχειρείται να γίνει στη μεγαλύτερη ελληνική τράπεζα, την Τράπεζα Πειραιώς.
Οι ενέργειες στην Πειραιώς τεκμηριώνουν την προσπάθεια πλήρους ελέγχου ενός συστημικού πιστωτικού ιδρύματος της Ευρωζώνης από Hedge fund.
Η αιφνίδια εμπλοκή ανέκυψε όταν ο SSM απέσυρε την τελευταία στιγμή την έγκριση που ήδη είχε δώσει για την τοποθέτηση στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, του κ. Χρήστου Παπαδόπουλου.
Mάλιστα λίγο νωρίτερα η επιλογή είχε περάσει από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με δεδομένο πως αυτή η επιλογή ήταν μία διαδικασία ορισμένων μηνών την οποία είχε αναλάβει η Egon Zehnder για λογαριασμό της τράπεζας.
Μετά την εξέλιξη αυτή συνεδρίασε το Δ.Σ. της τράπεζα όπου καθήκοντα διευθύνοντα συμβούλου ανέλαβε ο κ. Γιώργος Πουλόπουλος που εξελέγη μέλος του Δ.Σ. και αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας. Πηγές της αγοράς είδαν και όχι αδίκως πίσω από τη συγκεκριμένη εξέλιξη την προσπάθεια να ελέγξει την Τράπεζα Πειραιώς και ταυτόχρονα τα «κόκκινα δάνεια» το hedge
fund που διευθύνει ο Τζον Πόλσον.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το κερδοσκοπικό fund που ελέγχει το 10% της τράπεζας είχε εναντιωθεί στη διαδικασία επιλογής και την υπονόμευσε επειδή επιθυμεί να τοποθετήσει πρόσωπο της αποκλειστικής επιλογής του, προφανώς για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Η προσπάθεια ελέγχου των τραπεζών όχι μετοχικά αλλά δια της πλαγίας μέσω ελέγχου των διοικήσεων, διαμορφώνουν νέες συνθήκες στην αγορά.
Δια της πλαγίας λοιπόν τα κόκκινα δάνεια θα ελεγχθούν και μαζί τους σημαντικές επιχειρήσεις οι οποίες αναπτύσσονται σε διάφορους τομείς της οικονομίας.
Συμπερασματικά, με το ΤΧΣ να ελέγχεται αποκλειστικά από τον SSM, με στελέχη ξένα, με τις διοικήσεις των τραπεζών να ελέγχονται από hedge funds και με τα Δ.Σ. των τραπεζών να έχουν αποστερηθεί στελέχη της αγοράς, η άλωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας και συγχρόνως όλου του ιδιωτικού πλούτου, δείχνει πραγματικά εύκολη υπόθεση.
Σε εξέλιξη ανοικτός πόλεμος
Στην τραπεζική αγορά μιλούν για ανοιχτό πόλεμο με στόχο τον απόλυτο έλεγχο των NPL’s και μέσω αυτών μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων.
Η Πειραιώς έχει σχεδόν το 50% των δανείων προς επιχειρήσεις (δηλαδή τον μισό παραγωγικό ιστό της οικονομίας) και μέσω αυτών, τα κερδοσκοπικά fund μπορούν να ελέγξουν δεκάδες μεγάλα ξενοδοχεία, βιομηχανίες τροφίμων, γνωστές εμπορικές εταιρείες, την ακτοπλοΐα, μικρομεσαίες αγροτικές εταιρείες κ.λπ.
Το κερδοσκοπικό fund έχοντας επενδύσει 400 εκατ. στην τράπεζα στοχεύει σε μεγάλες υπεραξίες, οι οποίες κατά την αγορά μπορεί να φτάσουν ακόμη και τα 10 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, με την αξιολόγηση που είναι σε εξέλιξη των μελών του ΤΧΣ, επίκεινται ριζικές αλλαγές στη σύνθεση της διοίκησης του Ταμείου.
Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για απομάκρυνση των Ελλήνων και αντικατάστασή τους από ξένα στελέχη.

antizitro.blogspot.gr

Αξιοκρατία

Άλλη μια λέξη που δεν έχασε απλά τη σημασία της, αλλά το «σώμα» της.
Όλοι την γυρεύουν στους άλλους, αλλά κανείς στον εαυτό του.
Όλοι την έχουν στη γλώσσα τους, αλλά κανείς στο μυαλό του.
Όταν περιθάλπεις την οκνηρία, τότε υποθάλπεις την αναξιοκρατία.
Σαφώς μια ανθρώπινη κοινωνία φροντίζει τους αδυνάτους (που είναι ανίκανοι να εργαστούν)· όχι άπαντες και άκριτα.
Έχω δηλώσει πως έπρεπε στο δημόσιο να εργάζονται όλοι οι ανάπηροι (εκ γενετής ή μη), έχουν προτεραιότητα στην εργασία.
Όσοι δεν είναι σε θέση να εργαστούν να παίρνουν δια βίου επίδομα.
Όχι από λύπηση αλλά για εξίσωση, αυτοί οι άνθρωποι έχουν προτεραιότητα στις παροχές μιας κοινωνικής πρόνοιας.
Όλοι οι υπόλοιποι που μπορούν να εργαστούν, η κοινωνία δεν πρέπει να τους χορηγεί επιδόματα ανεργίας, αλλά επιδόματα εργασίας.
Επιτέλους οι άνθρωποι να αμείβονται και να συνταξιοδοτούνται αξιοκρατικά.
Η κάθε εργασία θα πρέπει να κρίνεται αντικειμενικά με την προσφορά ως ώρες, τις συνθήκες ως περιβάλλον και το προσδόκιμο ως όριο ηλικίας σύνταξης.
Αλλά είπαμε σε μια αξιοκρατική κοινωνία κι όχι στην Ελλάδα της «αριστεράς» μεταπολίτευσης, όπου δεν υπάρχει κριτήριο αξιών κι όλοι είναι εν δυνάμει αδύναμοι κι έχουν δικαίωμα (αυτό κι αν είναι τραγελαφικό) στο αμερικάνικο όνειρο του καταναλωτισμού.
Δεν μπορούμε να καταναλώνουμε όλοι και αδηφάγα, γι’ αυτό το δίκαιο και ανθρώπινο είναι να καταναλώνουμε καταρχήν συντηρητικά κι εν δευτέροις αναλόγως τον κόπο του καθενός.
Αυτό, και μόνο αυτό, συνιστά κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομία.
Επιτέλους, δεν μπορεί να κατακρίνουν κάποιοι την αναξιοκρατία την ίδια στιγμή που τη προωθούν και τη συντηρούν και τις περισσότερες φορές είναι οι ίδιοι θεσμικοί παράγοντες της αναξιοκρατίας, είτε ως άρχοντες είτε ως υπηρέτες.
Ας σκεφτούν κάποτε κι ας κάνουν την αυτοκριτική τους, «τις πταίει» με ποιο τρόπο διαιωνίζουν αυτή την κατάσταση.
Και φυσικά δεν μιλώ για τις τωρινές συνθήκες γιατί βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση, όπου δεν είναι διακριτά τα όρια του ανάξιου και του άξιου.
Ένας τρίτος Νοτιοευρωπαϊκός πόλεμος με τις ίδιες πολιτικές.
Ξεκίνησε με οικονομικό κραχ στην Αμερική όπως το ’29, η αμερικάνικη οικονομία γιγαντώνεται καθολικά, οι εβραϊκές πολυεθνικές κινούν την οικονομία και θησαυρίζουν στη γηραιά ήπειρο -άλλωστε εδώ βρίσκεται η καρδιά της κατανάλωσης από την αρχαιότητα.
Και για άλλη μια φορά η νότια Ευρώπη μετράει πληγές.
Αλλά έχει μια ιδιότυπη διαφορά, οι βόμβες είναι αθόρυβες, τα συντρίμμια είναι λογιστικά, ο στρατός δεν φορά στολή και το χειρότερο;
Δεν είναι αγράμματοι όπως μέχρι τώρα αλλά στις τάξεις του ανήκει το καλύτερο κομμάτι της κοινωνίας οι μορφωμένοι και ευαισθητοποιημένοι.
Συνειδητά οι ελάχιστοι αξιωματούχοι και απερίσκεπτα εντελώς οι στρατιώτες -η πλειονότητα!
Οι άνθρωποι έχουν απωλέσει την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια τους, έρμαια, ζητιάνοι ξανά όπως στον μεσαίωνα να γυρεύουν στον ήλιο μοίρα και να ισχύει ο νόμος της ζούγκλας να επιβιώνει ο πιο δυνατός.
Στην προκειμένη περίπτωση στην «ανθρώπινη» κοινωνία, επιβιώνει ο πιο πονηρός, που δεν κοπιάζει. Έχουμε περάσει πλέον στη ζώνη του τεχνολογικού μεσαίωνα, ξεκάθαρα πια για όσους έχουν κριτική σκέψη ώστε να το αντιληφθούν.
Γιατί όσοι σκέφτονται με το συναίσθημα και με τα μανιφέστα ψευδού ανθρωπισμού, έχουν πλήρη μεσάνυχτα, γι’ αυτό και μάχονται εν αγνοία τους παρά το πλευρό των αφεντάδων.
Εκεί βρίσκεται και η επιτυχής ολοκληρωτική έκβαση του πολέμου υπέρ της νέας τάξης.
Με την αρωγή των μέσων, των φιλοσόφων και κοινωνιολόγων (έμποροι της σοφίας), όπου με τα παραθέματά τους, να επιπλέουν άκριτα στο τηλεπικοινωνιακό στερέωμα, έχουν προκαλέσει πνευματική συμφόρηση.
Και ο κάθε απαίδευτος να εξάπτεται με τα σοφίσματα, να τα ασπάζεται άκριτα, γιατί φαντάζουν εξιδανικευμένα και παγιδευμένος στο συναίσθημα, ακολουθώντας το ρεύμα, να μην αντιλαμβάνεται ότι είναι μέρος μιας μάζας, ένα άβουλο πλάσμα δίχως προσωπικότητα, που θαρρεί ότι σκέφτεται και δη ελεύθερα!

Rory Gas

Τα Ορφικά είναι γραμμένα στην γλώσσα της Ατλαντίδας;

Από Σπύρος Μακρής

Ο Ορφέας ήταν γιος του βασιλιά της Θράκης Οίαγρου και της μούσας Καλλιόπης, η οποία ήταν κόρη του Δία.
Όλη του η ζωή και δράση αποτελεί έκφραση της θεϊκής αρμονίας, της οποίας αποτέλεσμα ήταν και το εκπληκτικό μουσικό του ταλέντο: με τη λύρα του και τη θεϊκή του φωνή μάγευε ζώα και ανθρώπους.
Κάποιες φορές, η δύναμη της μουσικής του μετακινούσε ακόμα και άψυχα αντικείμενα!
Φυσικά, δάσκαλός του ήταν ο θεός Απόλλων, ο θεός του φωτός και της μουσικής.
Η πιο γνωστή ιστορία του Ορφέα είναι η κάθοδός του στον Άδη, όταν επιχείρησε να επαναφέρει στη ζωή την αγαπημένη του σύζυγο, Ευρυδίκη…..
Ανεβαίνοντας, όμως, τα σκαλιά του Κάτω Κόσμου, με τη γυναίκα του να τον ακολουθεί, δεν μπόρεσε να κρατήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον Άδη, και από τη λαχτάρα του να αντικρίσει την αγαπημένη του, γύρισε να την κοιτάξει πριν φτάσουν στον κόσμο των ζωντανών.
Έτσι την έχασε για πάντα.
Λίγο αργότερα, πέθανε και ο ίδιος από την στεναχώρια του.
Σύμφωνα με άλλες εκδοχές του μύθου, ο Ορφέας πέθανε κατασπαραγμένος από τις Βάκχες ή από τον κεραυνό του Δία, όταν αποκάλυψε σε θνητούς ιερά μυστήρια.
Οι μούσες έθαψαν το σώμα του στην περιοχή Λείβηθρα του Ολύμπου, ενώ το κεφάλι του μαζί με τη λύρα του μεταφέρθηκε από τον ποταμό Έβρο στο Αιγαίο, στο νησί Λέσβος.
Στην αρχαιότητα, κανείς, εκτός από τον Αριστοτέλη, δεν αμφισβητούσε πως ο Ορφέας ήταν πραγματικό πρόσωπο, που είχε ζήσει αρκετές γενιές πριν από τον τρωικό πόλεμο (περίπου τον 13ο αι. π.κ.χ), αν και αρκετοί σύγχρονοι ερευνητές πιστεύουν πως υπήρξαν πέντε διαφορετικά άτομα με αυτό το όνομα που έζησαν διαδοχικά σε διάστημα πολλών αιώνων.
Τα ορφικά κείμενα
Υπάρχει μία θεωρία, η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή, ούτε έχει επαληθευτεί, παρουσιάζει όμως εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με αυτή, η γλώσσα στην οποία πρωτογράφτηκαν τα ορφικά κείμενα είναι μία αρχαϊκή γλώσσα, την οποία οι αρχαίοι συγγραφείς Πρόκλος και Ιάμβλιχος αναφέρουν ως τη «γλώσσα των θεών».
Ο Thomas Taylor υποθέτει πως η γλώσσα αυτή ανάγεται στην εποχή των Πελασγών και είναι ίσως μία αρχαιότατη μορφή της ετρουσκικής ή αιολικής και ίσως να είναι η γλώσσα που μιλούσαν οι κάτοικοι της Ατλαντίδος, της ηπείρου που βυθίστηκε ξαφνικά κι εξαφανίστηκε, όπως μας περιγράφει ο Πλάτων στον «Κριτία» και στον «Τίμαιο».
Ίσως κάποιοι από τους κατοίκους της Ατλαντίδας είχαν προνοήσει να μεταναστεύσουν όταν άρχισαν οι προσεισμοί που οδήγησαν στη μεγάλη καταστροφή και διασώθηκαν στα γύρω νησιά.
Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και οι Αιολείς, οι οποίοι, αφού ταξίδεψαν αρκετό καιρό στη θάλασσα, κατέληξαν στις ακτές της Θεσσαλίας και ονόμασαν την περιοχή Αιολία.
Ίσως ακόμα τα «Αργοναυτικά», η ορφική αφήγηση της αργοναυτικής εκστρατείας να αναφέρεται σε αυτό το ταξίδι και στην περίπτωση αυτή, ο Ορφέας είναι αρχαιότερος απ’ όσο πιστεύουμε, μολονότι δεν τον αναφέρουν ονομαστικά ούτε ο Όμηρος ούτε ο Ησίοδος.
Όπως λέει ο Πλάτων, οι ιερείς της Αιγύπτου απεκάλυψαν στον Σόλωνα πως η καταστροφή της Ατλαντίδας είχε συμβεί 9.000 χρόνια νωρίτερα, και εκτός από μερικά ονόματα σπουδαίων ανθρώπων και ελάχιστες προφορικές παραδόσεις για τα έργα τους, δεν είχε διασωθεί τίποτα από τον πολιτισμό τους.
Ο Πλάτων εξηγεί γιατί συνέβη αυτό: «διότι κάθε φορά η γενιά που διασώζεται (εν. από κατακλυσμούς) είναι εκείνοι που ζουν στα βουνά, οι αγράμματοι άνθρωποι».
Αν έτσι έγιναν τα πράγματα και την εποχή του Ορφέα, δεν είναι παράξενο που οι επόμενες γενιές είχαν λησμονήσει τη γραφή, τα τεχνολογικά επιτεύγματα, τη θρησκεία όπως την είχε διδάξει ο Ορφέας.
Έτσι, φτάνοντας στον αιώνα του Ομήρου και του Ησιόδου, η αντίληψη για τους θεούς και για τη σχέση των ανθρώπων μαζί τους είχε διαφοροποιηθεί, ακολουθώντας την ηθική που ανέπτυξαν οι νέες κοινωνίες, καθώς εξελίσσονταν στον ελλαδικό χώρο.
Οι θεοί έχουν τα ίδια ονόματα όπως και πριν, αλλά έχουν χαρακτήρα ανθρώπινο, έχουν ελαττώματα, ανακατεύονται στα ανθρώπινα ζητήματα και σώζουν ή καταστρέφουν όποιον επιθυμούν.
Το να ανταγωνίζεται κάποιος τους θεούς, ή να ισχυρίζεται πως είναι καλύτερός τους, είναι ασυγχώρητη ύβρις.
Στην εποχή του Ορφέα όμως, φαίνεται πως η σχέση ανάμεσα στους θνητούς και στους αθανάτους ήταν πιο εσωτερική.
Τα ορφικά κείμενα που έχουν φτάσει ως εμάς είναι μεταγενέστερα, αλλά πολλά περισσότερα είχαν γραφτεί τον 6ο αι. π.κ.χ, όταν η ορφικές αντιλήψεις επανήλθαν στο προσκήνιο μετά από πολλούς αιώνες.
Ο ιερέας Ονομάκριτος συγκέντρωσε όλες τις προφορικές παραδόσεις που είχαν επιζήσει από την αρχαία ορφική λατρεία και έδωσε ώθηση στην ξεχασμένη λατρεία του Διονύσου.
Η αναβίωση της παλιάς λατρείας ένωσε τους θεούς του Ομήρου και του Ησιόδου με το ορφικό παρελθόν τους και έτσι δημιουργήθηκε το διάσημο ελληνικό πάνθεον των κλασικών χρόνων.
Αυτούς τους θεούς λάτρευαν εκείνοι που έθεσαν τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού.
Οι πρώτοι που επιδόθηκαν σε αυτή τη λατρεία και τήρησαν με ευλάβεια τον «ορφικό βίο» ήταν, απ’ όσο γνωρίζουμε, οι πυθαγόρειοι.
Ο Πυθαγόρας διδάχτηκε τα ορφικά από τον δάσκαλό του, Φερεκύδη, αλλά και από τους ιερείς της Αιγύπτου και της Μ. Ανατολής στα ταξίδια του.
Το ορφικό δόγμα της μετενσάρκωσης υιοθέτησε και ο Πλάτων, αλλά ήταν οι διάδοχοι της σχολής του (οι νεοπλατωνικοί) που ανέλυσαν επαρκώς την ορφική θεολογία, η οποία κατέληξε στη θεωρία, γνωστή ως θεοσοφία.
Η κληρονομιά του Ορφέα
Η κληρονομιά που άφησε ο Ορφέας στη θρησκευτική αντίληψη του δυτικού κόσμου είναι πρώτον, η θεωρία πως ο άνθρωπος φέρει μέσα του το θεϊκό στοιχείο και πως μπορεί να το ενισχύσει καθαρίζοντας την ψυχή του από τα υλικά στοιχεία.
Έσπειρε ακόμα την ιδέα πως ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει με τον θεό μόνο σε κατάσταση έκστασης, επειδή μόνο τότε αποκόπτεται από την υλική του υπόσταση και «βλέπει» αυτά που δεν βλέπονται.
Ο μυστικισμός του Ορφέα προβάλει ως στόχο του ανθρώπινου βίου την ταύτιση με τον θεό που είναι η μοναδική λύτρωση από την καταδίκη του θανάτου.
Τονίζει, όμως, πως αυτή διαδικασία είναι προσωπική ευθύνη του καθενός και γι’ αυτό η επίτευξη της λύτρωσης πιστώνεται στον αγωνιζόμενο.
Τίποτα δεν δίνεται ως θείο δώρο, τα πάντα κατακτώνται με πράξεις.
Αν πράγματι η ορφική θρησκεία ήταν η επίσημη πίστη των κατοίκων της θρυλικής Ατλαντίδας, ίσως να ήταν ακριβώς αυτή η πεποίθηση η βάση του σπουδαίου πολιτισμού τους.
Γιατί, όταν ο άνθρωπος γνωρίζει τον «θεό» που υπάρχει μέσα του είναι ικανός για τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, ειδικά όταν πιστεύει πως ο θεός αυτός δεν κάνει δώρα.

diadrastika.com

«Κυρία» θα πει μάγκας γένους θηλυκού

Έλενα Φλώρου

Φόρεμα κυριλέ, μαλλί αμπιγιέ και όλο το bitch attitude να ισορροπεί πάνω σε ένα ζευγάρι ψηλά τακούνια.
Απελπισμένες προσπάθειες, βαμμένες στην πέννα για να κερδίσεις τον πολυπόθητο τίτλο: αυτόν της κυρίας.
Τρεις συλλαβές εύκολες στην εκφορά τους, δύσκολα όμως κατακτήσιμες.
Γιατί για να μπορείς να άγεσαι και να γράφεσαι με εκείνο το περιβόητο «Κ» το κεφαλαίο, δεν αρκεί μόνο να θεατροποιείς τη λέξη.
Πρέπει να τη στιγματίσεις στο πετσί σου με δάκρυα και πόνο.
Η Κυρία είναι τίτλος μοναχικός, με μόνο υποζύγιο την αξιοπρέπεια.
Δε στριμώχνεται μέσα στη συνάφεια του κόσμου, δεν περιφέρεται σαν αξιοθέατο τσίρκου, προσκαλώντας τον κόσμο να κόψει εισιτήριο σε θέαμα πρώτης προβολής.
Δεν πρόκειται για υπερήρωα, δεν πρόκειται για κανένα γκομενάκι της σειράς που επιδιώκει ν᾽ αναβαθμιστεί σε δύσκολο δόλωμα, μπας και ρεφάρει με μια σχέση στο Facebook status της.
Κυρία θα πει άνθρωπος.
Ένας άνθρωπος που δε διστάζει να δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτόν που επιλέγει να έχει δίπλα της.
Διεκδικεί, εξαντλεί περιθώρια κι αν αξίζει τον κόπο, δημιουργεί καινούργια.
Μια αληθινή Κυρία θα σε αγαπήσει για αυτό που είσαι.
Θα γράψει στα παλιά της τα παπούτσια και το αμάξι σου, και τα λεφτά σου και ό,τι άλλο μοστράρεις στον κόσμο για να φουλάρεις τη ματαιοδοξία σου.
Για αυτήν είσαι τέλειος απλά φορώντας το φθαρμένο τζιν και το χαμόγελό σου.
Της αρκεί μια βόλτα στην παραλία, δυο κουβέντες καρδιάς κι ένα τρυφερό φιλί καθώς θα τη γυρνάς σπίτι.
Μια Κυρία δε θα μπορέσει ποτέ να είναι η «κυρία του κυρίου».
Είναι κυρία του εαυτού της.
Δε στέκεται σαν γλαστρούλα δίπλα σου, μονάχα σε συνοδεύει.
Έχει προσωπικότητα και αυτήν προβάλει.
Για αυτό και θέλει έναν άντρα σίγουρο δίπλα της, που δε θα φοβάται μήπως καπακωθεί, που δε νιώθει δίπλα της λίγος.
Είναι απαιτητική και δεν κάνει εκπτώσεις.
Θα ζητήσει όσα της αξίζουν αλλά θα δώσει περισσότερα απʾ όσα εσύ θα τολμούσες να ονειρευτείς. Έτσι έχει μάθει.
Θα σπάσει για σένα σε χίλια κομμάτια αλλά δε θα επιτρέψει να της κλέψεις ούτε ένα.
Ή θα την αγαπήσεις όπως ακριβώς είναι ή θα τη μισήσεις ακριβώς για τον ίδιο λόγο.
Δε θα μπει στη διαδικασία να αλλάξει, δε θα σου αφήσει το παραμικρό περιθώριο να την ψαλιδίσεις και να τη φέρεις στα μέτρα σου.
Δε θα σε εκμεταλλευτεί, δε θα καταφύγει σε παιχνίδια ύπουλα.
Έχει μάθει να είναι γυναίκα κι όχι γατούλα του σαλονιού που θα γουργουρίσει στα πόδια σου, περιμένοντας να τη χαϊδέψεις.
Μια Κυρία αναγνωρίζει τα λάθη της και ξέρει να μετανιώνει έμπρακτα για αυτά.
Δε θα υψώσει μύτη, δε θα φορέσει τον εγωισμό καπέλο, δε θα μπλέξει με τερτίπια για να βγει από πάνω και να σε κάνει να παρακαλέσεις.
Έχει τη δύναμη να σε έχει του χεριού της, αλλά δε θα δεχτεί να σε δει στα γόνατα.
Όταν, λοιπόν, την ακούσεις να χτυπάει το κουδούνι για να ζητήσει συγγνώμη, μη φερθείς σαν μαλάκας.
Μην τολμήσεις να βάλεις την αλαζονεία πάνω από την αγάπη σου, μη διανοηθείς να το παίξεις ψευτόμαγκας για να πάρεις ικανοποίηση.
Όσο εύκολα σέρνει τα βήματά της ως την πόρτα σου, άλλο τόσο παίρνει φόρα και την κλείνει.
Δεν είναι από εκείνες που ζητιανεύουν τον έρωτα, δεν είναι από εκείνες που έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις και να απορρίπτεις σύμφωνα με τις διαθέσεις σου.
Κυρία θα πει μάγκας γένους θηλυκού.
Μάγκας από εκείνους που τραβούν μόνοι τους το σταυρό και δεν ασχολούνται να ψάξουν για φταίχτες.
Είτε έχει ένα παιδί στην αγκαλιά, είτε κρατά την καρδιά της στα χέρια, ραγισμένη ή σπασμένη, θα βρει τη δύναμη να στερεώσει τα πόδια της και να περπατήσει στην ευθεία.
Θα σφίξει τα δόντια στη δυσκολία, θα κόψει τα χείλη σαλεμένη από τον πόνο της απώλειας αλλά θα προχωρήσει.
Θα φορέσει μπροστά στον κόσμο το πιο λαμπερό και φωτεινό πρόσωπο και μόνο όταν θα πάει να ξαπλώσει βράδυ στο κρεβάτι της, θα επιτρέψει στον εαυτό της να λυγίσει.
Στα στενά τετραγωνικά της κρεβατοκάμαράς της θα αφήσει το λυγμό να ξεσπάσει και το πρωί, σαν να μην έχει γίνει τίποτα, θα βγει στο φως να διεκδικήσει τη ζωή της.
Δεν την τρομάζει η μοναξιά, δεν αναζητά ένα κορμί να ζεσταίνει το δικό της.
Δεν αφήνει να την καταπίνει η ανάγκη της να ανήκει κάπου.
Ή θα βρει εκείνο που πραγματικά την ολοκληρώνει ή θα σμιλέψει τα παράταιρα κομμάτια της ώστε να γίνει από μόνη της ολόκληρη.
Είναι δύσβατος ο δρόμος της, γεμάτος αγκάθια και στροφές απότομες, μα αυτό δεν τη φοβίζει.
Έχει τη σιγουριά και τη δύναμη να φτιάξει την τύχη της, ακόμα κι αν αυτή της γυρνάει την πλάτη στα δύσκολα.
Μια Κυρία παραμένει όμορφη ακόμη κι όταν τα χρόνια περνούν βάναυσα από πάνω της.
Κι ας της αφήσουν σημάδια και ρυτίδες γύρω από τα μάτια.
Εκείνη θα συνεχίσει να λάμπει γιατί, κάνοντας τον απολογισμό, θα ξέρει πως έπιασε τη ζωή από τα μαλλιά και την έφερε βόλτα. Μόνη.
Χωρίς κάποιον να τη στοιβάξει στους ώμους.
Λένε πως είσαι ό,τι δηλώνεις κι είναι πολλές αυτές που αγοράζουν τίτλους τιμής από τα πανέρια της λαϊκής για να κάνουν εφέ ή για να παραστήσουν κάτι το σπουδαίο.
Το μαγικό, όμως, με μια αυθεντική του είδους, είναι πως η ίδια δεν έχει ιδέα πόσο κυρία είναι στα αλήθεια.
Και εδώ που τα λέμε, δε χρειάζεται να το αποδείξει.
Μιλάει για αυτήν η ιστορία της και ο τρόπος που περπατά με το κεφάλι ψηλά.
Μιλάει αντί για εκείνη, η νοσταλγία με την οποία τη θυμούνται όσοι, ηλίθια, την έχασαν.

ilov.gr

«Άνδρας Παλαιάς Κοπής»

Είδος προς Εξαφάνιση;

από τον Ανδρέα Θεοδωρακόπουλο
Άνδρας Παλαιάς Κοπής(ΑΠΚ), gentleman, κύριος με όλη τη σημασία της λέξης, «κύριος με το Κάππα κεφαλαίο».
Ποια είναι αυτά τα συστατικά και χαρακτηριστικά, τα οποία καθιστούν κάποιον άνδρα, παλαιάς κοπής;
Επιχειρώ να καταγράψω κάποια απ΄αυτά.
Κύριο χαρακτηριστικό του ΑΠΚ είναι ότι ξέρει να φέρεται προς όλους.
«“Όταν δε λέμε όλους εννοούμε όλους.» (Γυναίκες, υφισταμένους, παιδιά, αδύναμους, σερβιτόρους)
Η στάση του απέναντι στις γυναίκες είναι κάτι το οποίο κάθιστά τον ΑΠΚ διακριτό από μακρυά. Όταν μια κυρία είναι μαζί του δεν πληρώνει ποτέ η κυρία.
Αν ο άνδρας δεν έχει χρήματα, προφασίζεται πονοκέφαλο και δεν βγαίνει μαζί της.
Όταν είναι μαζί με μία κυρία, αυτή δεν πιάνει ποτέ πορτοφόλι, πόμολο, μπουκάλι και αναπτήρα.
Ο ΑΠΚ δεν ρωτά που θα πάνε, πηγαίνει από το σπίτι της την πηγαίνει όπου αυτός κρίνει και την επιστρέφει ΠΑΝΤΑ στο σπίτι της, έστω κι αν αυτός μένει στο Περιστέρι , αυτή στη Βουλιαγμένη και έχουν βγει στο Μαρούσι.
Ο ΑΠΚ δεν διαλαλεί, ούτε αφήνει υπονοούμενα σχετικά με τη σχέση την οποία έχει με κυρίες.
Δεν αναφέρεται ποτέ σε ερωτικά κατορθώματα, παιγνίδια επιβολής εξαιρετικές επιδόσεις κλπ.
Δεν αγγίζει ποτέ μια γυναίκα εκτός από μία απλή χειραψία.
Εξαιρούνται η κόρη του, η συζυγός του και η ερωμένη του.
Παλιότερα φορώντας καπέλο χαιρετούσαν ανασηκώνοντας το.
Δεν εκφράζει ποτέ δημοσίως το θαυμασμό του για άγνωστες κυρίες οι οποίες περνούν τυχαίως από μπροστά του πόσο μάλλον εμπλέκοντας και την μητέρα του. («Τι είσαι μάνα μου!!!»)
Δεν κτυπά ποτέ κάποια κυρία εκτός σεξ, αλλά και στο σεξ χρειάζεται η συγκατάθεση της κυρίας.
Δεν φλερτάρει ποτέ κάποια, αν συνοδεύει μία άλλη.
Δεν βιάζει ποτέ κάποιον ή κάποια ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά.
Ξέρει να ντυθεί αναλόγως της περίστασης.
Η σαγιονάρα, η άσπρη κάλτσα (εκτός αθλητικής περιβολής), η βερμούδα εκτός παραλίας, πρέπει να απαγορευτούν.
Αναλαμβάνει τις ευθύνες των αποφάσεων του, των ενεργειών του και της τυχούσας εξουσίας
(Έχω βαρεθεί να ακούω χρόνια πολλά μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι δεν γνώριζαν τι έπρατταν οι υφιστάμενοί τους.)
Ο ΑΠΚ δεν χρειάζεται να βρίζει, αρκεί μία ειρωνική φράση να βάλει τους άλλους στη θέση τους.
Δεν είναι φανατικός με τίποτα (Ποδόσφαιρο , θρησκεία, κόμματα) και δεν είναι φανατικός γιατί είναι σκεπτόμενος και γνωρίζει ότι όλα στη ζωή έχουν τις αδυναμίες τους.
Δεν χάνει το χιούμορ του ποτέ.
Δεν επιδεικνύει ποτέ μα ποτέ, τίποτα μα τίποτα.
Δεν νοιώθει περήφανος για το αυτοκίνητο το οποίο κατέχει τη βίλα , την πισίνα, τα λεφτά, τη θέση.
Στα καφέ δεν κάθεται μισοξαπλωμένος καπνίζοντας πουράκλα κοιτώντας το ταβάνι.
Δεν φορά χρυσά κοσμήματα πλην συγκεκριμένων κι ελαχίστων.
Δεν ασχολείται όλη μέρα με το κορμί του και το προσωπό του.
Κυρίως δε, δεν θεωρεί ότι θα γίνει αρεστός σε μία κυρία αν της μιλά διαρκώς για την αποτρίχωση του και την κρέμα νυκτός την οποία χρησιμοποιεί.
Δεν μιλά για ανθρώπους και αντικείμενα αλλάζοντας το μέγεθός τους (ψαρούκλα, γκομενάκι, αυτοκινητάρα, γυναικάρα μου…)
Ο λόγος του είναι συμβόλαιο.
Δεν κρύβεται ποτέ και από κανέναν εκτός και είναι τρομοκράτης.
Δεν λέει ποτέ «θα δούμε» . Ξέρει πάντα τι πρέπει να γίνει και τι θέλει να γίνει..
Είναι φιλάνθρωπος χωρίς να το ξέρει κανείς.
Ανοίγοντας τη πόρτα μιας τουαλέτας αν μέσα είναι μία κυρία, ο ΑΠΚ θα πει «Με συγχωρείτε κύριε, δεν το ήξερα«.
Όλα αυτά και άλλα πολλά υπαγορεύουν μια συμπεριφορά η οποία καθιστά έναν άνδρα Άνδρα Παλαιάς Κοπής.
Μια τέτοια συμπεριφορά συχνά γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τους άλλους άλλα ποιος ασχολείται με υποκείμενα τέτοιου διαμετρήματος;
Όσο για τις κυρίες, οι οποίες κρυφογελούν με τέτοιες συμπεριφορές, να ξέρετε ότι τρία πράγματα μπορεί να συμβαίνουν:
- δεν έχουν παιδεία
– έχουν προσδιορίσει τον εαυτό τους ως «ταγάρι»
– «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».
Οι κυρίες αυτές για τον ΑΠΚ είναι αόρατες, δεν υφίστανται.
Αυτά για πρώτο κεφάλαιο. Ο ΑΠΚ βελτιώνεται διαρκώς.
Το άρθρο αυτό συνοδεύεται εξαίσια με το απόσπασμα της ταινίας «Άρωμα Γυναίκας«, με τον Al Pacino να παραδίδει μαθήματα tango!


Ο Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος είναι καθηγητής και σύμβουλος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

k-mag.gr

Το αιλουροειδές που όλοι ψάχνουν στην Κρήτη είναι σπάνιο είδος αγριόγατας;

Η ιστορία του Φουρόγατου που θεωρείται εξαφανισμένο είδος.
Γιατί ακούγονταν στριγγλιές μέσα στο φαράγγι της Σαμαριάς

Άφαντο παραμένει το αιλουροειδές που εθεάθη σύμφωνα με μαρτυρίες στην περιοχή της Αγιάς Φωτιάς, προκαλώντας το ενδιαφέρον ντόπιων και τουριστών.
Όπως αναφέρει το cretalive, η αστυνομία, σύμφωνα με τον αστυνομικό διευθυντή Λασιθίου, ταξίαρχο Μ. Πετάση, συνεχίζει τις έρευνες.
Πάντως το ζώο δεν έχει αφήσει κανένα νέο ίχνος από προχθές το βράδυ, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. αναζητά φωτογραφίες και βίντεο από όποιον βρεθεί μπροστά στο αιλουροειδές και μπορέσει να το απαθανατίσει, ώστε να βοηθηθούν οι αρχές και να μην κινούνται στα «τυφλά».
Εκτιμάται, ωστόσο, ότι δεν αποκλείεται να πρόκειται για την κρητική αγριόγατα.
Η ιστορία του φουρόγατου

Ο μυστηριώδης αγριόγατος της Κρήτης (επιστ. Felis silvestris cretensis) ή φουρόγατος αποτελεί ενδημικό υποείδος του Ευρωπαϊκού αγριόγατου.

Κάποιοι τον αναφέρουν κι ως Κρητικό Λύγκα, παρόλο που δεν ανήκει στην ίδια οικογένεια με τους λύγκες.
Είναι το μόνο άγριο αιλουροειδές του νησιού, το οποίο είναι περιορισμένο σε μικρό τμήμα της Κρήτης.

Ο φουρόγατος για πολλά χρόνια θεωρούνταν εξαφανισμένος, ένα «ζώο φάντασμα», και οι μαρτυρίες για την ύπαρξη του περιοριζόταν σε βοσκούς.

Μοναδικό χειροπιαστό επιστημονικό στοιχείο που υπήρχε μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα ήταν δύο δέρματα που είχε αγοράσει το 1905 μια Αγγλίδα επιστήμονας στα Χανιά.
Ωστόσο, στις 10 Απριλίου του 1996 δύο φοιτήτριες του πανεπιστημίου της Perugia που μελετούσαν τα σαρκοφάγα ζώα της Κρήτης σε συνεργασία με το μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, έστησαν παγίδες κοντά στον Πλάτανο Αμαρίου.
Σε μία από αυτές πιάστηκε ένας αγριόγατος, και ο «μύθος» πήρε σάρκα και οστά.
Αργότερα, βοσκός εντόπισε μια φωλιά με 5 μικρά γατάκια στο δάσος του Ρούβα.

Όπως καταγράφει το cretanbeaches.com, το σώμα του φουρόγατου είναι μεγαλύτερο από τις κοινές γάτες, και στα αρσενικά φτάνει σε μήκος τα 50cm και η ουρά τα 30cm.

Η ουρά είναι στενότερη στη βάση και πιο φουντωτή στην άκρη.
Επίσης, το χρώμα του τριχώματος είναι ανοιχτό καφέ με σκούρες κηλίδες και ραβδώσεις.
Στη ουρά υπάρχουν μαύροι δακτύλιοι, ενώ το άκρο είναι πάντα μαύρο.
Τρέφεται με λαγούς, πουλιά, έντομα και τρωκτικά, ενώ ζει σε βραχώδεις περιοχές και απομονωμένα δάση σε υψόμετρο 900-1200m.
Τέλος γεννάει 4-7 μικρά, 1-2 φορές το χρόνο.

Το εξαιρετικά σπάνιο αυτό ζώο εκτιμάται πως είναι πιθανό να ζει κυρίως στον Ψηλορείτη και ιδιαίτερα στο πρινοδάσος του Ρούβα.

Επίσης, ένα πτώμα φουρόγατου βρέθηκε στα Λευκά Όρη το 1997, επιβεβαιώνοντας τις μαρτυρίες ότι τις σκοτεινές νύχτες ακούγονται στριγγλιές από γάτες μέσα στο φαράγγι της Σαμαριάς.
Η αγριόγατα βρίσκεται σε οριακό σημείο επιβίωσης, καθώς κινδυνεύει με εξαφάνιση κυρίως λόγω της χρήσης δηλητηρίων στη φύση.
Επίσης, μπορεί να ζευγαρώσει με κανονικές γάτες και να προκύψουν υβρίδια με αλλοιωμένο γενετικό κώδικα.
Πιστεύεται ότι οι πρώτοι έποικοι της Κρήτης μετέφεραν εξημερωμένες γάτες στην Κρήτη, πιθανότερα από την Αφρική, οι οποίες ανήκαν στο πιο μικρόσωμο υποείδος του Felis silvestris libyca.
Οι γάτες αυτές πέρασαν στη φύση και εξελίχτηκαν στο άγριο υποείδος του cretensis.
Εναλλακτικά, η γάτα προϋπήρχε στην Κρήτη πριν από τον χωρισμό της από την ηπειρωτική χώρα....

mixanitouxronou.gr