Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση.

Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει.
Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν.
Μείνε μακριά απ’ αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων.
Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό.
Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους “μοναχικότητα» και “μοναξιά».
Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης.
Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.
Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος.
Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους.
Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν

Εμπόριο Χαρμάνι!

Συχνά κρίνω επαγγελματικές συντεχνίες, ακόμη και τη δική μου -εμπόριο- και δέχομαι «πυρά».
Όσο πιο μεγάλο το εμπόριο, τόσο πιο ανήθικο.
Το τραγικό είναι ότι το μεγαλώνουμε εμείς, με την αγοραστική μας διάθεση, εν αντιθέσει με το δημόσιο που μεγαλώνει εκ των ενόντων.
Οι έμποροι είναι μάστιγα γιατί εκμεταλλεύονται τον κόπο άλλων ανθρώπων.
Κάποιος θα σκεφτεί στο σύγχρονο αστικό τρόπο ζωής το εμπόριο είναι πανάκεια.
Εκεί ακριβώς εστιάζω το πρόβλημα για τον άνθρωπο.
Η στοίβαξη τόσων χιλιάδων ανθρώπων σε πολυκατοικίες, έχει ένα σκοπό.
Την όσο πιο δυνατή εκμετάλλευση.
Περισσότερους καταναλωτές σε λιγοστά τετραγωνικά χιλιόμετρα για λιγότερα καταστήματα, λιγότερα έξοδα, και ασφαλώς περισσότερα κέρδη.
Ότι ακριβώς κάνουν στα γουρούνια, στα κοτόπουλα και λοιπά ζώα που εκτρέφουν, το ίδιο και σε μας που καταναλώνουμε όσα παράγουμε.
Στοιβαγμένοι στα ανθρωποστάσια με αντίστροφη όμως γραμμή παραγωγής από αυτή των ζώων. Αυτά τα ταΐζουν για να τα αρμέξουν, ενώ εμάς μας αρμέγουν για να μας ταΐσουν.
Γι’ αυτό φωνάζω συνέχεια ενάντια στον εκφυλιστικό αστισμό και στην αλόγιστη κατανάλωση.
Όσο περισσότερο και γρηγορότερα καταναλώνεις τόσο περισσότερα κερδίζουν οι εβραϊκές πολυεθνικές και γιγαντώνει το μονοπώλιο, η εξουσία τους.
Αλήθεια ποιος σκέφτηκε ποιον εξυπηρετεί η ημερομηνία λήξης στα προϊόντα, η τυποποίηση των προϊόντων, τα υπερμάρκετ.
Με ένα υπερμάρκετ έχεις λιγότερα έξοδα (λειτουργικά, μεταφορικά, προσωπικό κλπ) από το να είχες διάσπαρτα δέκα μπακάλικα σε μια τεράστια οριζόντια αστική έκταση.
Επίσης έχεις τον «μονοπωλιακό» έλεγχο ως προς τους προμηθευτές και την διάθεση των προϊόντων τους.
Κι έρχομαι στην τυποποίηση των προϊόντων.
Αυτή έχει ως σκοπό τη νοθεία.
Σε ένα συσκευασμένο προϊόν δεν μπορείς να ελέγξεις την ποιότητα, αγοράζεις «γουρούνι στο σακί». Με μια φανταχτερή συσκευασία σου πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Επίσης έχει να κάνει και με την εμπέδωση της ετικέτας, σε συνέργεια με την διαφήμιση έχεις ένα προϊόν που λειτουργεί συνειρμικά (Tide, Nes Café, etc).
Χώρια το κόστος που δεν μπορεί να αναλάβει ο μικροπαραγωγός, επειδή ήδη το χύμα προϊόν του είναι φυσικότερο άρα πιο ακριβό.
Σε αυτή τη περίπτωση το οξύμωρο είναι πως ενώ όλοι θέλουν «βιολογικά» προϊόντα τα θέλουν ανέγγιχτα (από έντομα, παράσιτα κλπ) και ομοιόμορφα, σε σταθερή ποιότητα.
Η τρέλα κατέβηκε στις πόλεις -ο θεός να τις κάνει.
Και να κλείσω με την ημερομηνία λήξης.
Ένα μεταλλαγμένο χημικό προϊόν με μύρια συντηρητικά δεν λήγει ποτέ.
Γιατί βάζουν λοιπόν ημερομηνία;
Για να χτυπήσουν τον μικροπαραγωγό που το προϊόν του έχει φυσικά συντηρητικά και λήγει γρήγορα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα προϊόντα του δίχως την διαφήμιση των μέσων μαζικής κατανάλωσης να μην έχουν ευρεία κατανάλωση να λήγουν και να χάνεται η αξιοπιστία του προϊόντος και μέρος του κεφαλαίου του, με βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα τον κλονισμό της βιωσιμότητας του.
Αυτά είναι ελάχιστα από τα κόλπα που χρησιμοποιούν οι έμποροι των εθνών στον αθέμιτο ανταγωνισμό που έχουν επιβάλλει, με τη δύναμη του κεφαλαίου και των μέσων.
Μια είναι η επανάσταση.
Η επανατοποθέτηση της στάσης σου στην καθημερινότητα (στην κατανάλωση και φυσικά στην προσφορά του κόπου σου).
Μη χαρίζεις τον κόπο σου, που οι έμποροι τον μοσχοπουλούν στους πάγκους τους, πάλι σε σένα! Έξω οι μεσάζοντες έμποροι και δη, «θάνατος» στο μεγαλεμπόριο!

Rory Gas 

Η πιο φτηνή πόρνη δεν πληρώθηκε με τη φορά

Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο

Κάποιες φορές σε μικρότερη ηλικία περνούσαμε από τις πόρνες που έκαναν πιάτσα στη Σόλωνος, απλά για να κόψουμε φάτσες.
Ήταν τέτοια η κατάσταση τους, που αδυνατώ να πιστέψω ότι έστω κι ένας από τους φίλους μου θα μπορούσε να πάει ένα βράδυ με αυτές.
Για να είμαι ειλικρινής, η γνώμη μου για αυτές δεν ήταν καθόλου καλή.
Πέρα από το ότι οι μισές είχαν κάνει συμβόλαιο με τον θάνατο λόγω πρέζας, θεωρούσα ως ρομαντικός πιτσιρικάς, ανέντιμο να βγάζεις τα λεφτά σου με τέτοιο τρόπο.
Αν και δεν μου αρέσει καθόλου το συγκεκριμένο σπορ, κατάλαβα λίγα χρόνια μετά, ότι η ρομαντική άποψη εκείνου του πιτσιρικά δεν είχε καμία βάση.
Οι συγκεκριμένες γυναίκες έβγαζαν τα λεφτά πολύ τίμια.
Δεν κορόιδεψαν ποτέ κανέναν.
Τα τελευταία χρόνια αυτό το φαινόμενο επεκτάθηκε στην παραλιακή, όπου βλέπεις κουκλάρες να κάνουν πιάτσα.
Δεν πάει με τίποτα το μυαλό σου ότι είναι πόρνες.
Ακόμα και αν νιώθεις ότι αυτές θα μπορούσαν να βγάλουν και με άλλο τρόπο χρήματα, δεν έχεις λόγο να τις κατηγορείς, αφού με σένα είναι απόλυτα εντάξει.
Προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, έχοντας ξεκαθαρίσει από την αρχή τους όρους τους.
Η μεγαλύτερη πορνεία των ημερών δεν είναι το πεζοδρόμιο, αλλά η χαλασμένη συνείδηση.
Μια συνείδηση που σου επιτρέπει να κάνεις ό,τι βρωμιά θέλεις στον διπλανό χωρίς να σου δημιουργήσει τύψεις.
Τo διαδίκτυο σε βοηθάει να χτίσεις ό,τι προφίλ θέλεις.
Θέλεις να το παίξεις φιλόζωος, το καταφέρνεις άνετα.
Άντε να καταλάβει τώρα ο αδαής ότι κάποτε κλώτσαγες τις γάτες.
Θες να το παίξεις φιλόσοφος, αυτό είναι ακόμα πιο εύκολο.
Θες να το παίξεις καλλιτέχνης;
Αυτό και αν είναι εύκολο.
Παίρνεις μια κιθάρα και γρατζουνάς τις χορδές της.
Δεν τα έχεις καλά με την κιθάρα;
Παίρνεις ένα πιάνο και το παίζεις Κορκολής.
Άντε να καταλάβει αυτός που δεν έχει ιδέα από πιάνο ότι αν σε έβλεπε παλιά η Πάνια, θα σε καλούσε στα Παρατράγουδα.
Στο ίντερνετ έχεις τη δυνατότητα να κρύψεις τον κακό σου εαυτό και να φανερώσεις μόνο αυτά που θέλεις.
Πίσω από τη μάσκα που φοράνε κάποιοι μπορούν να εξαπατούν κόσμο και να κοιμούνται ήσυχοι.
Η αλήθεια είναι ότι κοιμούνται πολύ ήσυχοι, αφού η φτηνή πόρνη συνείδηση τους το επιτρέπει.
Την ώρα που κάποιοι άτυχοι πατάνε μια γάτα με το αυτοκίνητο και βλέπουν εφιάλτες όλο το βράδυ, κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούν όλη τους την πορνεία για να φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούν. Υπάρχουν δεκάδες τέτοιες αρσενικές και θηλυκές ψυχές ανάμεσα μας.
Προσωπικά, πιστεύω ότι σ΄αυτή τη ζωή, αργά η γρήγορα (μάλλον αργά) παίρνουμε αυτό που αξίζουμε.
Μπορεί στην αρχή να τα βάζουμε με την ατυχία μας, αργότερα, όμως, υπάρχει μια σχετική αποκατάσταση τάξης.
Αυτό θα ισχύσει φυσικά και με τους wannabe σταρς που μπορούν να κοροϊδεύουν αρκετό κόσμο για τις ευαισθησίες τους.
Κάποια στιγμή θα καταλάβουν και οι πλέον αδαείς ότι ''καλλιτέχνης'' θα πει ομορφιά στην ψυχή και ότι κάποια δάχτυλα που γρατζουνάνε το πιάνο δεν χάρισαν ποτέ ούτε ένα πενηντάλεπτο στον ζητιάνο που πεινούσε.
Τότε οι ίδιοι θα συνειδητοποιήσουν ότι φτηνή δεν ήταν η πόρνη που είχαν πάει όταν ήταν μικροί, αλλά αυτή που συναστράφηκαν χωρίς να πληρώσουν με τη φορά...

simplyman.gr

“Θετική Ενέργεια”: η μάστιγα της εποχής

Θετική ενέργεια: η εικονική αυτοπραγμάτωση και η νομιζόμενη άμυνα των ατόμων που βλέπουν παντού απειλές και εχθρούς, και πιστεύουν ότι τα ξορκίζουν πείθοντας τον κόσμο ότι περνάνε και νιώθουν τέλεια.
Κάτι σαν το ‘είμαι καλά, περνάω μια χαρά, θέλω να του πεις ψέματα’ της Πέγκυς Ζήνα.
Όλα είναι εντάξει επειδή έτσι αποφάσισαν να δηλώσουν.
Και γύρω γύρω πέφτουν βόμβες και μαχαιρώματα.
Από συναισθηματικό καταφύγιο, το δόγμα της θετικής ενέργειας έχει εξελιχθεί σε ολόκληρο σύστημα σκέψης και αντίληψης, που ασυλλόγιστα εξωραΐζει και την πιο σκατένια πτυχή των πραγμάτων, προς όφελος της νηπιακής ψυχολογίας του εκάστοτε θιασώτη της.
Για κάποιους ανθρώπους είναι απλώς αδύνατο να αποδεχτούν ότι πέρα από τις καλές, υπάρχουν και οι πραγματικά αισχρές, ανυπόφορες, ελεεινές στιγμές στη ζωή.
Και τέλος.
Χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς περαιτέρω διαπραγματεύσεις.
Plain shit.
Αντιδραστικά, και σε πλήρη άρνηση όντες, επιλέγουν όχι να διδαχθούν κάτι από την ατυχία, αλλά να τη μεταμφιέσουν σε κάτι αισιόδοξο, λες και τα λόγια με τα οποία περιβάλλεται μία μαλακία θα την κάνουν λιγότερο μαλακία.
Η όλη εκστρατεία κουκουλώματος και βαυκαλισμού αποκτά

Λυκόσουρα : Η πανάρχαια πόλη....

...που καταρρίπτει τις Ινδοευρωπαικές θεωρίες.

Του Σωτήρη Γλυκοφρύδη
Η προϊστορία είναι ιστορία, είπε πριν λίγα χρόνια ο Φερνάρντ Μπροντέλ, ο θεωρούμενος μεγαλύτερος σύγχρονος ιστορικός.
Κοινώς, πιστεύει πως δεν υπάρχει προϊστορία, ό,τι ανήκει σε αυτήν είναι ένα αχνό ιστορικό κομμάτι.
Και ο Μπροντέλ, στο σημαντικό βιβλίο του οι «Μνήμες της Μεσογείου», προάγει πολύ διακριτικά την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου (και της προϊστορίας του) στη Μεσόγειο.
Η Μεσόγειος, θεωρητικά δεν αποκλείεται να υπήρξε το ενδιάμεσο της ενιαίας γης (Πανγαία - Παγγαία) και τόπος διάνοιξής της προς Λαυρασία και Γκοντβάνα που η δεύτερη δημιούργησε την Αφρική, υποτιθέμενο τόπο καταγωγής του πρώτου ανθρώπου.
Και αν αυτός έχει ηλικία έως 3,5 εκατομ. χρόνια, όπως ισχυρίζονται κάποιοι ή μικρότερη, όπως και νάχει το πράγμα, το πλαίσιο της προϊστορίας του αρχίζει σε φάση υποχώρησης της πρόσφατης εποχής των παγετώνων (η οποία ως φαίνεται δεν τελείωσε ακόμα).
Ως εκ τούτου, ασχέτως χρονολογίας, η ανάπτυξη της πρωτανθρώπινης ζωής δεν προκύπτει να είχε καλύτερη και πιο πρόσφορη επιλογή από το να εκπτυχθεί στη «μέση γη», που ήταν τόπος αρχέγονων μικρολιμνών και αβαθών θαλασσών.
Αυτή μπορεί να οριστεί ως «ψυχή» της Τηθύος, οι ενδείξεις επι της οποίας συγκλίνουν ότι δονείτο στην ευαίσθητη, καλύτερη σε κλίμα πλην όμως γεωλογικά ασταθή ρηχή θαλάσσια περιοχή της διάνοιξης των μεγάλων τεκτονικών πλακών που επέφεραν τη Μεσόγειο θάλασσα.
Το όνομα Μεσόγειος - μέση γη δεν αποκλείεται να είναι μια μνήμη.
Μια πόλη της Μεσογείου, η Λυκόσουρα της Πελοποννήσου, η οποία απέχει 12 χιλιομ, νότια της Μεγαλόπολης, απετέλεσε κατά τον περιηγητή Παυσανία την πρώτη πόλη στον κόσμο, δημιούργημα των Πελασγών, ενός ιθαγενούς λαού της Μεσόγειου - Αιγαίου που ήταν κάτι σαν «Πελαργοί της θάλασσας» - έμποροι και πραματευτάδες.
Οι έρευνες επί αυτών συγκλείνουν πως είχαν μάλλον αποβιβαστεί σε μεγάλο αριθμό στα Κύθηρα, λόγω γεωλογικών ασταθειών κι ενός μεγάλου κατακλυσμού σε Μεσόγειο - Αιγαίο...
Τα Κύθηρα - Ελαφόνησος είχαν χαρακτηριστεί από τα παλιά σαν «η σέσουλα της Πελοποννήσου», ιδανικός τόπος αποβίβασης μεγάλου αριθμού ανθρώπων για πορεία στα ενδότερα. (βλ. μορφολογία, αφορισμοί Χίλωνα, Ηρόδοτος - συμβουλές Δημάρατου προς Ξέρξη, κ.λπ.).
Στο σημείο αυτό της υποτιθέμενης απόβασης βρέθηκε πρόσφατα η παλαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου, πιθανό επίκεντρο της Πελασγικής «επιδρομής» και αργότερα επίνειο της Πελασγο-Αρκαδικής υποδομής, στην καλούμενη σήμερα περιοχή «Παυλοπέτρι».
Αυτή η βυθισμένη πόλη «Παυλοπέτρι» έχει όμως ηλικία «μόλις» 5.000 ετών.
Και λέω, «μόλις», διότι πιο πάνω, στο Πελασγο-αρκαδικό που μετά έγινε Αρκαδο-λακωνικό βουνό, το Λύκαιο, βρίσκονται τα ερείπια της Λυκόσουρας, της οποίας η αρχή, όπως επισήμως αναφέρεται, χάνεται στο 8-10.0000 π.Χ..
Αν αληθεύει αυτό, προηγείται κατά μερικές χιλιάδες χρόνια από τον θεωρούμενο πρώτο ανθρώπινο οικισμό, της Τσατάλ Χουγιούκ (Μικρασία), και αρκετά περισσότερο της κτίσης των επίσης θεωρούμενων πρώτων πόλεων, Εριντού έως Ουρούκ και Ουρ, πατρίδα η τελευταία του Νώε και όλων μαζί κατακλυσμιαίων ανθρώπων της Μεσοποταμίας.
Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη νομίζω κάποιος να αποδεχθεί πως στέκει η υπόθεση ότι η Μεσόγειος, λόγω των στενών του Ευξείνου και του Γιβραλτάρ, με το λιώσιμο των παγετώνων και τις γεωλογικές μεταβολές πλημμύρισε πρώτη (αργότερα έγινε η είσοδος νερών απο τα στενά του Άντεν - Περσικός). Στην πρωτοκαθεδρία της πλημμυρίδας της Μεσογείου εκ του Ατλαντικού και των μεγάλων αλλαγών, όπου τα πάνω ήλθαν κάτω (βλ.αμμώδεις έρημοι, κλίση Αφρικής, βύθιση «Ατλαντίδος» κ.λπ.) συντελεί και η ύπαρξη της Νεκρής θάλασσας που αποτελεί αρχέγονο θαλάσσιο λείψανο (η ηλικία της θάλασσας μετριέται από την περιεκτικότητα των αλάτων).
Επίσης, η σχέση ευρημάτων Μεσόγειου - Δραβιδικού πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού στις περιοχών Μοχέντζο Ντάρο και Χαράπα, καθώς και η γλωσσολογική συγγένεια Ελλήνων με Χετταίους ή Ετέους (βλ. Ετεοκρήτες - Αληθείς Κρήτες), όπως και με Λύκιους και Ιρανούς που πέραν των προάριων Ινδών η δαιδαλώδης γραμμή συνάφειας φτάνει ως την Κίνα (με ίχνη και στην Ιαπωνία), συντελεί στην εκτίμηση ότι καταγωγή του ανθρώπου, έστω και αν υπήρξε στικτή (πιο πιθανό από Αφρικανο-κεντρική), δεν αποκλείεται να έχει ένα σημαντικό γενεσιουργό πυρήνα τη Μεσόγειο - Αιγαίο.
Και η διάχυση του Μεσόγειου πρωτοπολιτισμού δεν συνέβη μόνο προς ανατολικά αλλά και προς βόρεια και δυτικά, καθώς οψιδιανός της Μήλου ανιχνεύεται στις βαλτικές χώρες των οποίων οι κάτοικοι ανήγαγαν την καταγωγή τους από τη θάλασσα (βλ. έθιμο της καύσης των αρχηγών σε πλωτό μέσο με πορεία προς το πέλαγος).
Εάν κάποτε, μετά την αρχαϊκή σούπα και τις εποχές ζέστης και παγετώνων άναψε κατά κάποιο τρόπο κάπου ο ανθρωπομορφικός δαυλός, αυτός δεν αποκλείεται να είχε επίκεντρο της πυράς του το Αιγαίο.
Η πόλη Λυκόσουρα προκύπτει από πολλές πτυχές σαν η αρχαιότερη πόλη στον κόσμο.

Ο Αριστοτέλης αναφέρει τους Αρκάδες (Πελασγούς), «προσελήνιους», δηλαδή ότι υπήρχαν πριν δημιουργηθεί η σελήνη (αυτόχθονες).
Εξ’ όλων αυτών των αναφορών και ευρημάτων, αναδύεται στον απλό άνθρωπο και μέτριο ερευνητή το εξής ερώτημα:
Είναι όντως η Λυκόσουρα πόλη 10-12.000 χρόνων;
Και αν πράγματι, ναι, γιατί σε σχέση με τα ευρήματα του Παυλοπέτρι οι αρχαιολόγοι μας δεν κάνουν σύγκλιση και τηρούν σιγή ιχθύος;
Τι συμβαίνει και τα ευρήματα δεν συντίθενται σε μιαν υπόθεση – σενάριο, όπως γίνεται στην επιστήμη, και «θάβονται» ή δεν αξιοποιούνται;
Υπάρχει φόβος μήπως δημιουργήσει αναστάτωση ότι ο Αδάμ, ο αδαμάντινος άνθρωπος, προήλθε από το χώρο του Αιγαίου;
Ας μας απαντήσει τουλάχιστον κάποιος αρχαιολόγος:
Είναι όντως η Λυκόσουρα πόλις άνω των 10.000 χρόνων;
paranormap.net

Ανατέλλει νομοτελειακά η αλήθεια. (kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr )
'Όχι φόβος, Φοίβος υπάρχει. (kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr )
Η Λάας είναι ηλιακό κέντρο. (kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr )
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Μια ένσταση μας έσωσε

H περίπτωση Γιαννιώτη και η Ελληνική Λεβεντιά

Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τους φετινούς Ολυμπιακούς αγώνες.
Ζορίζομαι, μπλοκάρω, ταραχεύομαι που λέμε και στο χωριό μου.
Δεν μου έχει περάσει ακόμη η καντήφλα του Αθήνα 2004, ακόμη πονάνε η τσέπη μου και η συνείδησή μου.
Άσε που αρνούμαι πλέον να παραμυθιαστώ με το δόγμα Χρήστου Τζέκου, ότι «ντοπαρισμένοι είναι μόνο όσοι πιάνονται».
Οι Ρώσοι σαν να λέμε που πληρώσανε χρυσά (sic) όλα τα μετάλλια των προηγουμένων αγώνων.
Και όλοι οι υπόλοιποι είναι καθαροί, όλοι οι υπόλοιποι είναι πεντακάθαροι, όλοι οι υπόλοιποι είναι πάλλευκοι.
Κι ύστερα η γιαγιά έστρωσε το κρεβάτι κι έβαλε τον λύκο τον κακό για ύπνο.
Αλήθεια να λέμε παιδιά, οι φετινοί Ολυμπιακοί δεν μας ταξιδεύουν όπως οι προηγούμενες διοργανώσεις.
Είναι που τα είδωλα μοιάζουν λίγο πιο ξεθωριασμένα, είναι που η διοργάνωση το μάζεψε λίγο το φαντασμαγορικόν της υποθέσεως, είναι που η ντόπα (ναι, θα επιμείνω σ’ αυτό!) τα σκιάζει όλα, είναι που ο ερασιτεχνισμός έχει πάει έναν πολύ μακρύ περίπατο, είναι που έχει γεμίσει ο χωροχρόνος διοργανώσεις και δεν περιμένουμε κάθε 4 χρόνια να δούμε τους υπερανθρώπους, είναι που αυτούς ακριβώς τους υπερανθρώπους τους κόντυναν τα social media και τους προσγείωσαν στα επίπεδα τα δικά μας.
Τα επίπεδα της καθημερινότητας και της μετριότητας. Αλλά έτσι δεν χτίζονται είδωλα…
Όπως δεν χτίζονται είδωλα με τουί βουλευτών της Χρυσής Αυγής, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ατοπήματα άλλων εποχών.
Το κατάλαβε αυτό η Βούλα Παπαχρήστου, μόνο που το κατάλαβε κατόπιν εορτής.
Αφού πια είχε εισβάλλει στο κεφάλι της όλη αυτή η φιλολογία για το αν θα εξέφραζε όλο το έθνος ή μόνο ένα μικρό μέρους του με το επικείμενο μετάλλιό της.
Κι όπως γνωρίζουν όλοι οι έμπειροι προπονητές (με προεξάρχοντα τον Μουρίνιο), άμα καρφωθεί μια ιδέα στο κεφάλι του αθλητή αρχίζει να ξεχνάει τον πρωταρχικό του σκοπό. Που είναι να κερδίζει τους αντιπάλους του και όχι τα φαντάσματά του. Κρίμα γιατί όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία και κανείς δεν είναι ένοχος μέχρις αποδείξεως του εναντίου.
Από εκεί και πέρα μας μένουν οι νίκες και οι ευγενικές παρουσίες της Κορακάκηκαι του Πετρούνια. Καλοδεχούμενες αναμφιβόλως, όπως και τα μετάλλιά τους που κατακτήθηκαν με προσωπικούς κόπους και θυσίες.
Και το μετάλλιο του Γιαννιώτηεπίσης, αλλά όλα αυτά μπορεί κανείς να τα εντάξει στα αναμενόμενα. Δεν θα τρίτωνε το κακό με Ολυμπιακούς δίχως χρυσό για την πατρίδα και τέλος είναι τόσο τυχερός ο Τσίπρας που θα το φρόντιζε η μοίρα το ζήτημα.
Εκείνο ωστόσο που για μένα ξεχώρισε και την έσωσε μέσα μου την υπόληψη των Αγώνων, ήταν η χειρονομία του Γιαννιώτη.
Ότι δηλαδή ζήτησε να αποσυρθεί η ένσταση της ελληνικής πλευράς για την πρωτιά του αντιπάλου του.
Εγώ το λέω μαγκιά, εγώ το λέω κιμπαριλίκι, εγώ το λέω λεβεντιά.
Αυτό το πράγμα εν ολίγοις που μας μάθαιναν στο σχολείο ότι χαρακτηρίζει τη φυλή μας και ύστερα ψάχναμε με το μικροσκόπιο για να το βρούμε.
Ο Γιάννιώτης λοιπόν, απέδειξε ότι είναι λεβέντης.
Ότι ξέρει τι του γίνεται, ότι πατάει γερά στα πόδια του, ότι δεν ασκείται στο εθνικό άθλημα της μίρλας. Ότι γνωρίζει πολύ καλά πως εκεί που έφτασε δεν είναι λίγο.
Κι αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα που μπορεί κανείς να λάβει τόσο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες όσο και από τη ζωή την ίδια…
τουΧρήστου Ξανθάκη
newpost.gr

ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ ΕΤΥΜΑ (ΙΙΙ) (ΙΙ) (Ι)

sooteris kyritsis

Η ΡΙΖΑ ΩΓ=ΩΒ
Η λέξις ΩΡΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟ

Ωδηγήθη η νέα Ελλάς, μετά την (δήθεν) απελευθέρωσί της, σε μία αρχαιοελληνική
γνώσι όπου δυστυχώς έγιναν δεκτά ΜΟΝΟ τα Ιωνικά-Αττικά στοιχεία ως ελληνικά ενώ ταυτοχρόνως απαξιώθηκαν και αφανίσθηκαν τα Αιολοδωρικά με το γελοιωδέστατο επιχείρημα ότι ήταν λατινικά, σλαβικά ή τουρκικά.
Οφείλουμε να αναζητήσουμε και προσδιορίσουμε, κατά το δυνατόν, τα
“κυνηγημένα” ή αφανισμένα αιολοδωρικά γλωσσικά στοιχεία αναλύοντας υπάρχουσες
λέξεις που επεβίωσαν εϊς πείσμα των γραικύλων.
Ευτυχώς για μας, η Ιωνικής προελεύσεως λαίλαψ της γλωσσικήςκαταστροφικής”καθαρότητος”,δεν μπόρεσε να αφανίση (ακόμη) τους αντίλαλους των διαλέκτων οι οποίες ήταν βασισμένες σε θεμέλια μη ιωνικά. Οι αντίλαλοι αυτοί, δυστυχώς,εντοπίζονται σήμερα κυρίως μόνο σε ξεχασμένα
τοπωνύμια, δηλαδή, σε αυτά τα οποία παρά το ότι επενέβησαν οι οιονεί ανελλήνιστοι φιλόλογοι απ’ την μία και θολοκουλτουριαρόπληκτοι γλωσσοκαταστροφείς απ’ την άλλη, γενικώς όλοι ανεγκέφαλοι αστοιχείωτοι κακοήθεις,παρέμειναν δια της παραδόσεως σαν ηρωικά αντιστασιακά απομεινάρια ενός διαχρονικού σιωπηλού πολέμου.
ΤΟ ΩΓΟΝ=ΩΒΟΝ=ΟΒΟΝ=ΩΟΝ=ΑΥΓΟ
Οι πανάρχαιοι Έλληνες, είτε ωνομάζοντο Γραικοί, είτε Πελασγοί, είτε Αχαιοί κλπ διέθεταν μοναδικό αναλυτικό και

Ο Αρκάς Λυκάων, οι θυσίες βρεφών και η λατρεία του Δία

Η ανακάλυψη της ανδρικής ταφής στο μέσον του βωμού του Διός στο Λύκαιον Ορος, μάς
φέρνει στον νου μύθους περί ανθρωποθυσιών από την αρχαία Ελλάδα με έναν από τους γνωστότερους να είναι η θυσία της Ιφιγένειας στην Αυλίδα, προκειμένου να πλεύσει ούριος άνεμος και να αποπλεύσει ο στόλος προς την Τροία.Υπάρχουν και άλλοι ανάλογοι μύθοι, όπως του Ταντάλου, αλλά και ο μύθος του Λυκάωνα, που ήταν βασιλιάς της περιοχής.
Η μορφή του Λυκάωνα, του μυθικού αναμορφωτή της προϊστορικής Αρκαδίας, δεσπόζει στην αρκαδική κοσμογονία. Ήταν γιος του Πελασγού και της κόρης του Ωκεανού, Μελίβοιας, ενώ κατ’ άλλους, της Νύμφης Κυλλήνης.
«Τούτου και της Ωκεναού θυγατρός Μελιβοίας ή καθάπερ άλλοι λέγουσιν Νύμφης Κυλλήνης, παις Λυκάων εγένετο».
Το όνομά του πιθανώς προέρχεται από

Ίστρος: Η αρχαία ελληνική πόλη στη Ρουμανία

Η αρχαία ελληνική πόλη Ίστρος κτίστηκε από τους Μιλήσιους, νότια από το ιερό ‘πεντάστομο’ του ποταμού Ίστρου, λίγο βορειότερα της πόλης Τόμοι- Εμπόριον (σημερινή πόλη Κωνστάντσα).
Οι Μιλήσιοι άποικοι στην περιοχή είχαν εμπορικές συναλλαγές με τους Θράκες Γέτες.
Η Δραχμή των αρχαίων Θρακών, “ΙΣΤΡΙΗ”, στη μια πλευρά οι Διόσκουροι και στην άλλη ο αλιάετο και το δελφίνιthrace-istros-drachme-iveme-z701706
Ήταν η πρώτη ελληνική πόλη που δημιουργήθηκε στο σημερινό έδαφος της Ρουμανίας και η οποία περιγράφεται πολλούς αιώνες μετά, από το γεωγράφο Σκύμνο το Χίο περί το 110 π.Χ., στο έργο του ‘Περιήγησις’, όπου αναφέρει ότι η Ἲστρος ιδρύθηκε το 630 π.Χ.
Μερικούς αιώνες αργότερα ο Ευσέβιος της Καισάρειας, γράφει ότι ιδρύθηκε περί την 33η Ολυμπιάδα, ήτοι περί το 657-656 π.Χ.
Το παλαιότερο τεκμηριωμένο νόμισμα που βρέθηκε στην περιοχή της αρχαίας πόλης είναι μια

Κριμαία: Ο θησαυρός μιας αρχαίας ελληνικής πόλης

Στην Κριμαία (αρχαία Ταυρίδα) οι αρχαιολόγοι πραγματοποίησαν ανασκαφές στο αρχαίο φρούριο της Αρτεσιανής, όπου βρήκαν πλούσιο θησαυρό, γεμάτο με νομίσματα, διάφορα στολίδια κατασκευασμένα από χρυσό , ασήμι και χαλκό, καθώς γυάλινα αγγεία και αρχαία σκεύη.
Σύμφωνα με το ρωσικό δημοσίευμα, ο θησαυρός, πιθανότατα, ανήκε σε ανθρώπους που προσπάθησαν να σώσουν την περιουσία τους από τους Ρωμαίους κατακτητές της εποχής, πριν από 2.000 χρόνια.
Στις αρχές του πρώτου αιώνα μετά Χριστό, η πόλη Αρτεσιανή, είχε πολιορκηθεί από τους Ρωμαίους λεγεωνάριους και οι κάτοικοι πανικόβλητοι προσπάθησαν να σώσουν ότι είχαν κρύβοντας σε υπόγεια τις περιουσίες τους για να τα γλιτώσουν από τις λεηλασίες.


Η αρχαία πόλη καταλαμβάνει περίπου

Σχεδιασμοί για το μέλλον της Ελλάδας

Ποιο ρόλο προορίζεται να αναλάβει η χώρα

Κάποτε, πριν πολλά χρόνια, εάν ρωτούσατε έναν ΚΝΕίτη, «όταν λες να φύγουν οι βάσεις των ΗΠΑ από την Ελλάδα, την ίδια ώρα εννοείς να έρθουν οι βάσεις των Ρώσων;»,
εάν ήταν ειλικρινής ή αιφνιδιαζόταν θα απαντούσε «φυσικά».
Αυτό που αποκρύπτεται διαρκώς από τους ρωσόφιλους, είτε ως ναπαίους (τον 19ο αιώνα), είτε ως κομμουνιστές (επί ΕΣΣΔ), είτε ως ΛΑΕτζίδες ή ΧΑγίτες σήμερα, είναι ότι η περιβόητη «εθνική ανεξαρτησία» που προπαγανδίζουν σημαίνει, στην πραγματικότητα, η Ελλάδα να πάψει να είναι στη σφαίρα των ΗΠΑ και να γίνει αποικία της Ρωσίας.
Δηλαδή, προτεκτοράτο της διεθνούς ρωσικής μαφίας και της σλαβικής Ορθοδοξίας.
Εδώ λοιπόν οφείλουμε να πούμε κάποιες αλήθειες, πέρα από προφητείες για ξανθά ή… ντεκαπάζ γένη.
Αλήθειες που προέρχονται από καλά ενημερωμένες πηγές στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Κυρίως στο εξωτερικό.
Πρώτον, ο κόσμος είναι «μοιρασμένος» και η ίδια η Ρωσία το γνωρίζει, για αυτό κι όταν ο Τσίπρας πήγε και τους ζήτησε βοήθεια τον έστειλαν, οι ίδιοι οι Ρώσοι, στους Αμερικανούς.
Δεύτερον, η Ελλάς ως ναυτικό έθνος μπορεί να είναι σύμμαχος μόνο με τα ναυτικά έθνη και όχι με τα ηπειρωτικά, δηλαδή Γερμανία ή Ρωσία. Δεν σημαίνει ότι θα είμαστε και εχθροί αλλά όχι και στις «σφαίρες» τους.
Τρίτον, η Ελλάδα θεωρείται και είναι γεωπολιτικός αντίπαλος της Ρωσίας στο κομμάτι της γεωθρησκείας, στη σύγκρουση ποιος θα «ελέγξει» την Ορθοδοξία, πράγμα που φάνηκε και στην πρόσφατη Πανορθόδοξη Σύνοδο στην Κρήτη που η Ρωσία και τα φίλα προσκείμενα σε αυτή Πατριαρχεία τη μποϊκόταραν επειδή θεωρούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη φιλοαμερικανό.
Οι Ρώσοι θέλουν να πάρουν τα πρωτεία της Ορθοδοξίας από τους Έλληνες, που τα έχουν ως διαδόχοι του ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, και να τα κρατήσουν εκείνοι ως «Τρίτη Ρώμη».
Η Ελλάδα, ως δύση της ανατολής και ανατολή της δύσης, ως μήτρα της Δύσηςδηλαδή, έχει θέση ανάμεσα στα δυτικά έθνη όχι ως αποικία, όπως την κατάντησαν οι άθλιοι δεξιοί κοτσαμπάσηδες και οι ανεπρόκοποι «σοσιαλφιλελεύθεροι», αλλά ως περιφερειακή ηγετική δύναμη του δυτικού κόσμου στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.
Η Ελλάδα, στον άξονα της συμμαχίας της με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, πρωταγωνιστεί ως το έσχατο δυτικό ανάχωμα και προμαχώνας στην εξ ανατολών βαρβαρότητα.
Η Ελλάδα είναι το πραγματικό σύνορο του ΝΑΤΟ και όχι η Τουρκία.
Ως κληρονόμος όχι μόνο του Ελληνικού Πολιτισμού αλλά και της ανατολικής Ρωμαϊκής Παράδοσης, η Ελλάδα προορίζεται να αναλάβει, σε συνεργασία με τους συμμάχους της (Ισραηλινούς και Κούρδους), τη διαχείριση του Λεβάντε από τους τρισάθλιους Άραβες, σε μια Συμμαχία των Αρχαίων Λαών, απομακρύνοντας για πάντα τους Σλάβους, Μογγόλους και Άραβες εισβολείς από Μέση Ανατολή και Μεσοποταμία, επαναφέροντας τον δυτικό πολιτισμό σε εκείνες τις κάποτε ελληνιστικές και ρωμαϊκές περιοχές προς όφελος των λαών τους και της δημοκρατίας.
Αυτοί είναι οι σχεδιασμοί που συζητιούνται άκρως σοβαρά και αναζητούνται εγχώριοι ικανοί πολιτικοί ηγέτες να τους υλοποιήσουν.
Ηγέτες απαραιτήτως μυημένοι στην κλασική Παιδεία και στον Ορθό Λόγο για να θριαμβεύσει ο πολιτισμός επί της βαρβαρότητας.
Η απουσία ηγεσίας που να πληροί τις προϋποθέσεις έχει ως αποτέλεσμα και την καθυστέρηση των εξελίξεων.
Ο Ειδικός Συνεργάτης
tribune.gr

H τραγική ιστορία των Ινδιάνων της Αμερικής...

...που εξαφανίστηκαν απο τους εισβολείς! (φωτογραφίες)

Οι ερυθρόδερμες φυλές των αυτοχθόνων και ο μεθοδικός αποδεκατισμός τους από το χλομό πρόσωπο.Αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν από την περιπέτεια του Χριστόφορου Κολόμβου στα εδάφη που θα έμεναν τελικά γνωστά ως Αμερική, μια διαφορετική ομάδα ανθρώπων ανακάλυπτε την ίδια ήπειρο: οι νομάδες πρόγονοι των σημερινών Ινδιάνων περνούσαν από μια στενή γλώσσα γης από την Ασία στην Αλάσκα πριν από 12.000 χρόνια.
Κι έτσι, μέχρι να αποβιβαστούν οι πρώτοι ευρωπαίοι εξερευνητές στον Νέο Κόσμο εκεί στον 15ο αιώνα, περισσότεροι από 50 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν αποικίσει την άγνωστη σε μας στεριά. Περίπου 10 εκατομμύρια από αυτά ζούσαν στην περιοχή των σημερινών ΗΠΑ.
Όσο ο καιρός περνούσε, ο μεταναστευτικός πληθυσμός των γηγενών Αμερικανών και οι απόγονοί τους πιέζονταν ολοένα και πιο νοτιοανατολικά, αν και οι σκληροτράχηλοι Ινδιάνοι δεν φαίνονταν να είχαν πρόβλημα προσαρμογής στα νέα περιβάλλοντα. Ανθρωπολόγοι, εθνολόγοι και γεωγράφοι παρατηρούσαν πια τις καθημερινές τους συνήθειες και τα νομαδικά μοτίβα τους.
Το 1492, όταν ανταμείφθηκε η παροιμιώδης περιέργεια του Κολόμβου δηλαδή, οι ανεξάρτητες φυλές των Ινδιάνων ήταν πραγματικά αναρίθμητες: οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περισσότερες από 300 τοπικές γλώσσες και διαλέκτους!

Τα Νοτιοδυτικά: Ναβάχο και