Σαλαμίνα: Νέα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από την υποβρύχια αρχαιολογική έρευναΑποτελέσματα της Υποβρύχιας Έρευνας Σαλαμίνος 2020

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Άποψη της περιοχής της ανασκαφής σε φάση μετατροπής της σε θάλασσα

Για πέμπτο κατά σειράν έτος, στο πλαίσιο νέου τριετούς προγράμματος (2020-2022), συνεχίστηκε κατά τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2020, η διεπιστημονική υποβρύχια έρευνα στις ανατολικές ακτές της Σαλαμίνος, ως συνεργασία μεταξύ του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών (Ι.ΕΝ.Α.Ε.) και της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (Ε.Ε.Α.) του ΥΠΠΟΑ, υπό την διεύθυνση της Δρος Αγγελικής Γ. Σίμωσι, Προϊσταμένης της ΕΦ.Α. Ευβοίας, και του Γιάννου Γ. Λώλου, Καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Προέδρου του Ι.ΕΝ.Α.Ε.
Η έρευνα του 2020 εκτελέσθηκε με επιτυχία, παρά τις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, από 15μελή ομάδα, με κύρια συνεργάτιδα την Δρα Χριστίνα Μαραμπέα, ως υπεύθυνη εργασιών πεδίου και τεκμηρίωσης, και τον δύτη Νικόλαο Γκόλφη, ως τεχνικό υπεύθυνο.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Αεροφωτογραφία χώρου ερευνών, με το αποκαλυφθέν τμήμα του τείχους (και σημειωμένα τα τετράγωνα του κανάβου)

Λόγω της γενικότερης αβεβαιότητας και αδυναμίας προτέρου πλήρους σχεδιασμού, η έρευνα περιορίσθηκε στην βόρεια πλευρά του μυχού του Όρμου του Αμπελακίου, όπου ερευνώνται, από το 2016, καταβυθισμένα αρχιτεκτονικά υπολείμματα της αρχαίας πόλης της Σαλαμίνος, με σαφείς συνέχειες στον σημερινό αιγιαλό. Τα αποτελέσματα της έρευνας του 2020 κρίνονται ιδιαιτέρως σημαντικά, εφ’ όσον διακριβώθηκε οριστικά η πορεία του επιθαλασσίου τείχους της Κλασικής πόλης, παρά τον λιμένα, με την αποκάλυψη μεγάλου σκέλους του.
Με βάση τα συμπεράσματα από τις έρευνες των ετών 2018-2019, η πρόσφατη έρευνα στην βόρεια πλευρά του εσώτερου Όρμου του Αμπελακίου εξελίχθηκε συστηματικά σε τμήμα του σημερινού αιγιαλού αμέσως βορείως του νεώτερου μώλου κατασκευασμένου από αρχαίο οικοδομικό υλικό, και συγκεκριμένα σε πρότερη θαλάσσια έκταση, μπαζωμένη προπολεμικά από τον ιδιοκτήτη (Λ. Κριεζή) παρακείμενης παλαιάς οικίας, η οποία και σήμερα κατακλύζεται συχνά από νερά και μετατρέπεται σε θάλασσα.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Άποψη μέρους (Α. μετώπου) του τείχους, από τα βορειοανατολικά

Για την πλήρη διερεύνηση του εντοπισθέντος σκέλους του τείχους εφαρμόσθηκαν μέθοδοι και τεχνικές της χερσαίας και υποβρύχιας Αρχαιολογίας, με την καθημερινή χρησιμοποίηση 2 υδραντλιών, ενώ στο νοτιώτερο ανασκαφικό τετράγωνο χρειάσθηκε να κατασκευασθεί φράγμα από λίθους (με εξωτερική στεγανοποιητική “ποδιά” από φύλλο πλαστικού) σε σχήμα Γ, για την απάντληση των υδάτων, με πολύ καλά αποτελέσματα.
Η ανασκαφική διερεύνηση πραγματοποιήθηκε βάσει του τοποθετημένου (από το 2018) σταθερού κανάβου στην περιοχή, με Τετράγωνα 4 x 4 μ., και προχώρησε παντού σε βάθος, μέχρι το αργιλώδες αρχαίο έδαφος για την παρακολούθηση και μελέτη της στρωματογραφίας.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Άποψη μέρους (Δ. μετώπου) του τείχους, από τα νοτιοδυτικά

Η στρωματογραφική ακολουθία, όπως διακριβώθηκε στην μεγαλύτερη έκταση της ανασκαφής, περιελάμβανε σταθερά 5 Στρώματα:
Σ1: Επιφανειακό, Σ2: Μπάζωμα Λ. Κριεζή (δεκαετίας 1930), Σ3: Βορβορώδες (“βουρκάδα”), Σ4: Αμμώδες, Σ5: Ερυθρωπό αργιλώδες (αρχαίο έδαφος), εντός του οποίου είναι θεμελιωμένο το τείχος.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Κάτοψη και τομή του αποκαλυφθέντος τμήματος του τείχους (αποτύπωση Ε.. Κρουστάλης)

Με την πρόοδο της ανασκαφικής διερεύνησης, και χονδρικά στην νοητή ευθεία ,προς βορράν, του νεώτερου μώλου, αποκαλύφθηκε πλήρως σημαντικό σκέλος του επιθαλασσίου τείχους, στον άξονα Β.-Ν., ως μέρος του όλου (εσωτερικού) οχυρωτικού συστήματος της αρχαίας πόλης, του οποίου η περίμετρος μπορεί, πλέον, σχεδόν εξ ολοκλήρου, να αποκατασταθεί, με βάση παλαιότερα και νεώτερα δεδομένα από τις χερσαίες και ενάλιες έρευνες στην περιοχή Αμπελακίου-Πούντας.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Άποψη της περιοχής πριν από την έναρξη της ανασκαφής, από βορράν

Το ερευνηθέν τμήμα του τείχους παρακολουθήθηκε σε μήκος 16 μ. περίπου. Για την συγκρότησή του, γενικά, έχουν χρησιμοποιηθεί λιθόπλινθοι και άλλοι μεγάλοι ειργασμένοι λίθοι στα δύο μέτωπα (δυτικό και ανατολικό) και αργοί λίθοι, μεσαίοι και μικροί, και χαλίκια, για το γέμισμα εσωτερικά. Ας σημειωθεί ότι στα δύο βορειότερα ανασκαφικά τετράγωνα, το δυτικό μέτωπο διατηρείται σε δύο στρώσεις λιθοπλίνθων.
Μέσω της προσεκτικής ανασκαφικής διερεύνησης στάθηκε δυνατόν να αναγνωρισθούν δύο κατασκευαστικές φάσεις του τείχους, οπωσδήποτε εντός των ορίων της Κλασικής περιόδου.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Άποψη του τείχους από τα βόρεια

Το πάχος του, στην πρώτη φάση, μετρήθηκε σε 2-2,20 μ., ενώ στην δεύτερη, σε 3 μ., ενισχυμένο πλέον, ενδεχομένως, για την αντιμετώπιση νέων πολιορκητικών μέσων.
Με βάση της ευρεθείσα μελαμβαφή Αττική κεραμεική στην θεμελίωση του δυτικού (εσωτερικού) μετώπου, η πρώτη φάση του τείχους μπορεί, προκαταρκτικώς, να χρονολογηθεί στον πρώιμο 4ο αι. π.Χ., εάν όχι και λίγο νωρίτερα.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Ενσφράγιστες λαβές εμπορικών αμφορέων

Περαιτέρω, αποσαφηνίσθηκε οριστικά ότι το υπόλειμμα του δυτικού μέρους/μετώπου του αρχαίου τείχους, με κατεύθυνση Β.-Ν., αποτέλεσε για τους νεώτερους, το στιβαρό υπόβαθρο για την κατασκευή του υπάρχοντος μακρού μώλου, ο οποίος σχεδόν πάντοτε προβάλλει στην επιφάνεια της θάλασσας, και ενέχει, όπως θα εξηγήσουμε αλλού, το δικό του ιστορικό ενδιαφέρον, από τα χρόνια του Αγώνος της Ανεξαρτησίας.
Από την ανασκαφή του 2020 προήλθε μεγάλη ποσότητα κεραμεικής, σε θραυσματική κατάσταση, διαφόρων περιόδων, η οποία καλύπτει, γενικώς, το διάστημα από τους Κλασικούς έως και τους Μεσαιωνικούς/Νεωτέρους χρόνους.
Στο κεραμεικό υλικό των Κλασικών-Ελληνιστικών χρόνων, προερχόμενο κυρίως από το 4ο και 5ο Στρώμα, περιλαμβάνονται, πέραν του μεγάλου αριθμού οστράκων ακόσμητων και μελαμβαφών αγγείων:

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Θραύσμα χείλους και τοιχώματος μαρμάρινης λεκάνης (περιρραντηρίου)

Το κάτω ήμισυ ερυθρόμορφου Αττικού κρατήρα (από το επίπεδο θεμελίωσης του Δ. μετώπου του τείχους στο βορειότερο Τετράγωνο), 3 ενσφράγιστες λαβές εμπορικών αμφορέων και θραύσμα παχέος χείλους πίθου, με τμήμα εγχάρακτης (ή έντυπης) επιγραφής: ]ΝΑΝ. Από τα άλλα κινητά ευρήματα αξίζει να αναφερθούν ιδιαιτέρως: Θραύσμα χείλους και τοιχώματος ρηχής μαρμάρινης λεκάνης (περιρραντηρίου), τμήμα μαρμάρινου αρχιτεκτονικού στοιχείου (ή βάθρου/βωμού), χάλκινο αρχαίο νόμισμα (αδιάγνωστο) και πήλινα αντικείμενα (θραύσμα αναγλύφου, αγνύθα και πώματα).

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Κατώτερο τμήμα κρατήρα

Σύνθεση της Ερευνητικής Ομάδας:

Διεύθυνση Έρευνας, Γιάννος Γ. Λώλος, Πρόεδρος Ι.ΕΝ.Α.Ε., Αγγελική Γ. Σίμωσι, Προϊσταμένη ΕΦ.Α. Ευβοίας. Χριστίνα Μαραμπέα, Δρ. Αρχαιολόγος, υπεύθυνη εργασιών πεδίου και τεκμηρίωσης, Έφη Ουσταμπασίδου, Αρχαιολόγος, κύρια συνεργάτιδα, Άννα Νοτιά, Αρχαιολόγος, κύρια συνεργάτιδα, Ευάγγελος Κρουστάλης, Δρ. Αρχαιολόγος, υπεύθυνος φωτογραμμετρικών αποτυπώσεων, Παναγιώτης Δαββέτας, Πτυχιούχος Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Παρασκευή Τακορού, Επι πτυχίω φοιτήτρια Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Νιτούς Ανθούση, Πτυχιούχος Τμήματος Εικαστικών Τεχνών Παν. Ιωαννίνων, σχεδιάστρια, Νικόλαος Γκόλφης, Τεχνικός υπεύθυνος-δύτης, Χρύσα Φουσέκη, Προϊσταμένη Τμήματος Συντήρησης Ε.Ε.Α., Ειρήνη Μάλλιου, Συντηρήτρια, Ε.Ε.Α., Σπύρος Αγιάζι, Εργατοτεχνίτης, Μπιλμπίλ Μουσταφά, Εργατοτεχνίτης, Κώστας Τσιτλακίδης, Νυχτοφύλακας χώρου ερευνών.

Σαλαμίς, Όρμος Αμπελακίου. Θραύσμα χείλους πίθου, με επιγραφή ]ΝΑΝ

Χορηγοί-υποστηρικτές των ερευνών, 2019-2020:

Μετόχιον Ιεράς Επισκοπικής Μονής Αγίας Σκέπης Κερατέας (π. Αθανάσιος), Μιχάλης και Μυρτώ Πατέρα, Κοινοπραξία Επιβατοχηματαγωγών Σαλαμίνος (Δ. Δελημιχάλης), Σ. Φουρίκης-Δ. Στανωτάς, Α. Κουτσιαρής, Κ. Κατσιγιάννης, Ι. Π. Θεοδωρόπουλος, Αφοί Χριστοδούλου, Γ. Βάλβης, Γ. Παναγόπουλος.

naftemporiki.gr/

Περί θεού

Θεός είναι η άγνοια και η πίστη των ανθρώπων, εξού και είναι ακλόνητος, κυρίαρχος πάντων!

«Οι θεοί πέθαναν, ζήτω ο θεός»!
Ο θεός είναι μια ιδέα κι όπως κάθε ιδέα είναι κάτι αφηρημένο. Ο καθένας πιστεύει ότι ο δικός του θεός είναι ο αληθινός, εάν δεν το πίστευε βέβαια δεν θα τον είχε για θεό. Θα «γύρευε τον αληθινό».
Εάν θες να κλονίσεις την πίστη των ανθρώπων δεν παρουσιάζεις έναν άλλο θεό ως αληθινότερο, δεν πρόκειται να το αποδεχτεί, κανένας θεός δε μπορεί να αντιπαρατεθεί με έναν άλλο θεό (ακλόνητη πίστη). Πρώτα διαβάλλεις τον δικό του θεό, κλονίζεις την πίστη του κι έπειτα περιμένεις.
Ο άνθρωπος είναι πολύ αδύναμος, δεν μπορεί να αντέξει την ασημαντότητά του, έχει ανάγκη από ένα στήριγμα, μια ελπίδα. Και η ελπίδα αυτή γεννά τη πίστη. Μόνος του θα γυρέψει να πιστέψει σε κάτι άλλο. Εκεί εμφανίζεις τον δικό σου θεό, που μπορεί να είναι από κάποιο παράγωγο του γιαχβέ, μέχρι μια ιδέα του Πλάτωνα, ως ακόμα και τον μη θεό, αρκεί να του δώσεις μια «λαβή».
Όσο πιο ασύλληπτη η έννοια του θεού, τόσο πιο δυνατή, ακλόνητη, η πίστη. Κι όσο πιο ψηλά και μακριά στο απυρόβλητο, τοποθετήσεις τον θεό, τόσο πιο απρόσβλητος γίνεται. Κι όσο πιο συλλογική η έννοια, τόσο πιο αυθεντική φαντάζει στη σκέψη των ανθρώπων.
Η πίστη είναι το μεγαλύτερο ατύχημα του μυαλού. Ένα δυστύχημα για τις περιπέτειες του ανθρώπινου είδους, ένα μειονέκτημα που τον κρατά δέσμιο σε αυταπάτες.
Πιστεύει πως έχει νόημα η ζωή του, μέρος ενός θεϊκού σχεδίου με ιερό σκοπό.
Νιώθει τόσο σπουδαίος που του είναι αδιανόητο ότι θα πάψει να υπάρχει και γι’ αυτό πιστεύει πως όταν πεθαίνει συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο του σε άλλους κόσμους.
-------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχει θεός, με την έννοια της βούλησης. Αυτό είναι μια ποταπή εφεύρεση της φυλής των εμπόρων ένα πολυεργαλείο ελέγχου που βάφτισαν θεό (κυρίαρχο) και τον εαυτό τους περιούσιο λαό, «πληρεξούσιο διεκπεραιωτή» της εκμετάλλευσης των ανθρώπων.
Ο θεός όπως μπορεί να διαπιστώσει οιοσδήποτε εχέφρων έχει κάτι κοινό με τους εφευρέτες του.
Ένα κακέκτυπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους! Δηλαδή ένας και μοναδικός, άρχοντας των πάντων, δικτατορίσκος ποιμένας, που θέλει δούλους, πλήρης υποταγή, μονομερής αφοσίωση.
Στην εξουσία του όλοι προσκυνούν δίχως αντιρρήσεις. Ορίζει τη ζωή του καθενός αυταρχικά, δεν λογοδοτεί σε κανέναν, αποφασίζει και διατάζει μόνος του, είναι… «θεός»!
Παραδίδοντας την κυριότητά τους οι άνθρωποι σε κάποιον «θεό», τον καθιστούν Κύριο τους.
Ως ανυπόστατη έννοια, μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο σε ανυπόστατα (κούφια) μυαλά.
Όσο πιο ανόητοι οι άνθρωποι τόσο πιο ανόητη και η έννοια του θεού.
Όσο πιο δουλοπρεπείς οι άνθρωποι τόσο πιο αφέντης ο θεός και άρχοντες οι αντιπρόσωποί του.
Όσο ανόητος είναι κάποιος που δηλώνει αναρχικός, τόσο ανόητος είναι κι αυτός που δηλώνει άθεος, απλώς δηλώνουν αμφότεροι την άγνοιά τους ή την αυταπάτη τους. «Ανώτερη δύναμη», άλλη μια λανθασμένη αντίληψη του ανθρώπου που συγκρίνει τον κόσμο που τον περιβάλλει -όπως τον αντιλαμβάνεται- με τον εαυτό του. «Αφού εγώ είμαι τόσο σπουδαίος, ο Δημιουργός μου θα είναι σπουδαιότερος»! Δεν διανοείται κάτι απλούστερο.
Κάθε πλάσμα είναι θεός, απλά ο άνθρωπος είναι ο πιο εξελιγμένος θεός στη Γη κι ας μην το διανοούνται οι περισσότεροι.
-------------------------------------------------------------
Με τον φόβο κρατούσαν μακριά τους ανθρώπους από τους θεούς. Βρίθει η θεογονία από ιστορίες ανθρώπων που τόλμησαν να αναμετρηθούν με τους θεούς και τιμωρήθηκαν παραδειγματικά ες αεί.
Και ιστορίες που ικανοποίησαν τις ορέξεις των θεών κι είχαν την εύνοιά τους τιμώμενοι ες αεί. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στο κακέκτυπο την παλαιά διαθήκη.
Ο φόβος του θεού να φυλάει τα έρημα. Ο φόβος είναι σύμφυτος όλων των πλασμάτων, αυτός σημαίνει συναγερμό και μας κρατά σε εγρήγορση για να ανταποκριθούμε στους κινδύνους και να αμυνθούμε, δεν μπορούμε να τον αποβάλουμε είναι βαθιά ριζωμένος κι όσοι δεν τον αισθάνονται απλώς έχουν άγνοια κινδύνου, ειδάλλως ο μηχανισμός θα ετίθετο σε λειτουργία ασυνείδητα.
Η συνειδητοποίηση της θνητότητας από τον άνθρωπο -κάποια στιγμή κατά την εξέλιξή του, τον έφερε αντιμέτωπο με τον φόβο της ανυπαρξίας, της μη ζωής. Αυτόν τον φόβο εκμεταλλεύεται η φυλή των εμπόρων κι έχουν αναγάγει τον θάνατο ως κάτι συγκλονιστικό -άλλη μια ψευδής αίσθηση- και μοιράζουν φρούδες ελπίδες για την συνέχεια της ζωής, δημιουργώντας «εμπορικούς κόμβους».
Ο άνθρωπος μέσα στο αστικό περιβάλλον είναι καλά προφυλαγμένος κι έχει ελάχιστα πράγματα να νοιαστεί για την επιβίωσή του. Έτσι το ένστικτο του φόβου ενεργοποιείται κυρίως στην ιδέα του θανάτου.
Χωρίς τον διάβολο δεν θα υπήρχε θεός. Επινόησαν τον καλό και τον κακό για να καλύψουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης βούλησης. Έπρεπε να αιτιολογήσουν την πηγή του κακού στην ανθρώπινη σκέψη. Κάποιος ο οποίος διαβάλλει τον άνθρωπο για να βρίσκει ρόλο ο θεός σαν ποιμένας.
Διαρκεστέρα και μεγαλυτέρα απάτη στην ιστορία δεν πρέπει να υπάρχει άλλη από αυτή του Γιαχβέ. Υπόσχονται πράγματα όπως μιαν άλλη ζωή μετά θάνατον, ανυπόστατη όπου δεν πρόκειται ποτέ να αποδειχτεί το φιάσκο της επιχείρησής τους.
Η γη έχει 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια ζωής, ο άνθρωπος μισό εκατομμύριο περίπου κι ο Γιαχβέ εμφανίστηκε στη «σκηνή» μόλις τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια πριν.
Που κρυβόταν όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί εμφανίστηκε μαζί με την γνώση ο Θεός; Η γνώση στα χέρια ενός κακοποιού είναι εγχειρίδιο δολοφονικό! Η γνώση πως το άγνωστο είναι ανεξήγητο, έδωσε στους εφευρέτες του θεού ένα πεδίο βολής λαμπρό· το νου σου!
-------------------------------------------------------------
Το θείον, με την έννοια της χάρης δεν έχει βούληση. Το θείον το βιώνουν όλοι, όντα και μη όντα, αλλά μόνον ο σοφός Άνθρωπος αντιλαμβάνεται αυτή τη χάρη. Το «χάδι» της φύσης που γαληνεύει τη ζωή. Πουθενά αλλού στο σύμπαν -είμαι πεπεισμένος- δεν υπάρχει αυτό το θείον!
Το θείον το περίοπτον και θεσπέσιον το σμίκρυναν σε θεό άφαντον και οικτρόν.
Θείον είναι το εύμορφον, κάθε τι που έχει μορφή από ένα έντομο μέχρι ένα βουνό.
Η Θεία χάρη τους, η ιερότητά τους, εκδηλώνεται στην χρησιμότητά τους. Εν αντιθέσει με τον Θεό που είναι άμορφος, άυλος, δηλαδή ανυπόστατος.
Οι πρώτοι άνθρωποι, του Αιγαίου, αντιλήφθηκαν την ουσία του Θείου και την ιερότητα του, την ακρογωνιαία σημασία για την ύπαρξη αυτών και του περιβάλλοντός τους. Εν αντιθέσει με τους γείτονές τους που δεν μπορούσαν να το κατανοήσουν και το παρέφρασαν ως Θεό, αποδίδοντας του μαγικές ιδιότητες υπερφυσικές που δεν τις είχε.
Κάποιοι λοιπόν πιο πονηροί που αντιλήφθηκαν την δύναμη που έχει επάνω στους ανθρώπους όλη αυτή η δήθεν μαγεία, την υιοθέτησαν και με την γνώση που απέκτησαν από τους ανθρώπους, δήλωσαν αντιπρόσωποι των Θεών (μάγοι). Στο αρχικό στάδιο απέδωσαν μορφή ζώων στα φυσικά φαινόμενα και με την εξέλιξη της γνώσης προσέδωσαν ανθρώπινη μορφή για να αποκτήσουν έρεισμα στην απευθείας -δήθεν- συγγένειά τους με τους θεούς.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις γνώσεις, ως δήθεν κληρονομικό χάρισμα που μετέδιδαν από γενιά σε γενιά «μάγων» σε μια σειρά «μυστηρίων», εκμεταλλεύτηκαν την αφέλεια των πιστών και συνεχίζουν, ώστε να ζούνε σα βασιλιάδες.
Τα ζώα γυρεύουνε θεό (ποιμένα), οι άνθρωποι γυρεύουνε μυαλό!
-------------------------------------------------------------
Υπογραμμίζω την ανυπόστατη θεωρία του Γιαχβέ ως προϊόν μελετημένης εγκληματικής ενέργειας κατά της ανθρωπότητας και απόδειξη των λόγων μου είναι ο φασισμός της επιβολής του και η απαγόρευση της διαπόμπευσής του!
Τι Θεός είναι αυτός που αδυνατεί να υπερασπιστεί την τιμή του κι ερήμην του τον υπερασπίζονται αυτεπαγγέλτως στη γη, οι φαρισαίοι δικηγόροι του διαβόλου;
Εσύ που είσαι το χειρότερο κτήνος στην γη θα έθετες ποτέ σε δοκιμασία τα παιδιά σου για να διαπιστώσεις την αρετή τους; Ο Γιαχβέ αφού ξέρει τι έχεις μέσα σου -το ποιόν σου- γιατί σε θέτει σε δοκιμασία; Τι σόι Παντογνώστης είναι;
Εσύ το χειρότερο κτήνος στη γη θα έστελνες ποτέ τα παιδιά σου στην αιώνια κόλαση για να τα τιμωρήσεις; Ο Γιαχβέ γιατί τα στέλνει στην κόλαση για να τα τιμωρήσει; Τι σόι Πανάγαθος είναι;
Εσύ το χειρότερο κτήνος στη γη θα επέτρεπες στα παιδιά σου να σκοτώνονται μεταξύ τους; Ο Γιαχβέ γιατί επιτρέπει την εκατόμβη τόσων αθώων παιδιών καθημερινά; Τι σόι Παντοδύναμος είναι;

Τι σόι Θεός είναι αυτός; Το μοναδικό «είναι» στο Σύμπαν που δεν προήλθε από έρωτα!
Τι καλό προσδοκάς από ανέραστο σπέρμα;


Υ.Γ. Ο Γιαχβέ είναι «δεκανίκι των κουρασμένων», δεν πήρε τίποτα από την αίγλη των αρχαίων θεών, παρέμεινε Εβραίος, το βασίλειό του είναι του υποκόσμου, ένα γκέτο, κι ο ίδιος ένας παρηκμασμένος που κήρυξε πόλεμο «κατά της ζωής, κατά της Φύσης, κατά της βούλησης για ζωή», που είναι «το μηδέν που θεοποιήθηκε». Ο κόσμος των Ευαγγελίων είναι κόσμος «ρωσικού μυθιστορήματος», όπου έχουν δώσει ραντεβού αποβράσματα της κοινωνίας, νευρώσεις και παιδική ηλιθιότητα.
Νίτσε

kykladiosnireus.blogspot.com/

Τα Test Covid 19, τα αναπάντητα ερώτημα και οι ευθύνες της κυβέρνησης

Της Λέττας Καλαμαρά

Αναπάντητα παραμένουν πολλά ερωτήματα που αφορούν την υπόθεση των rapid (self) test και την υποχρεωτική επιβολή τους σε ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ως προϋπόθεση συμμετοχής τους στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση.
Ερώτηση πρώτη και βασική, εάν το μέτρο των μαζικών Rapid Tests μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για την επανέναρξη της λειτουργίας της εκπαίδευσης, αλλά και πλήθους δραστηριοτήτων της οικονομίας και της κοινωνίας, γιατί ο Κ. Μητσοτάκης και το Μαξίμου δεν το έθεσαν εδώ και μήνες σε ισχύ αλλά προτίμησαν να βουλιάξουν την Ελλάδα στα χρέη και τους πολίτες σε παρατεταμένο εγκλεισμό με ανυπολόγιστη οικονομική και ψυχολογική ζημιά καθώς και τους πολίτες;

• Γιατί παραδέχτηκε ενώπιον της Βουλής ο ίδιος ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας Β. Κοντοζαμάνης λέγοντας πως "δεν υπάρχουν self tests αλλά τα rapid tests πήραν την άδεια από τις ευρωπαϊκές αρχές για να χρησιμοποιηθούν εκτός από τα νοσοκομεία και για οικιακή χρήση ως self tests";
• Γιατί ο ΥΦΥΠ Ν. Χαρδαλιάς έκανε λόγο "για κυρώσεις σε περίπτωση μη εκτέλεσης των όσων προβλέπει ο διαγωνισμός", που προκηρύχθηκε παραμονές της 25ης Μαρτίου;
• Γιατί επιβλήθηκε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ως προϋπόθεση της συμμετοχής στο σχολείο η χρήση των tests στα ανήλικα παιδιά;
• Γιατί επιβλήθηκε ο έλεγχος δύο φορές την εβδομάδα, ενώ αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι θα γινόταν μόνο μία φορά την εβδομάδα;
• Γιατί δεν προτιμήθηκαν τα τεστ σιέλου, τεχνική που είναι αποδεκτή από όλους, δεν προκαλεί καμία ενόχληση, αντίθετα με τη λήψη από τη μύτη με στυλεό;
• Γιατί το υπουργείο Παιδείας και η αρμόδια υπουργός Ν. Κεραμέως δεν επεδίωξε εδώ και ένα χρόνο να ακολουθήσει κάποιο άλλο σχέδιο για την εκπαιδευτική κοινότητα και κατέληξε στη συγκεκριμένη διαδικασία της υποχρεωτικής χρήσης Covid tests που για κάποιους αποτελεί επεμβατική πράξη σε ανήλικα παιδιά ως μέτρο αντιμετώπισης του Covid 19 και ως προϋπόθεση επαναλειτουργίας των Λυκείων;
• Γιατί προκηρύχθηκε στις 8/4/2021 νέος κατεπείγον διαγωνισμός με καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών στις 11-4-2021, ύψους 37,5 εκατ. ευρώ για 10 εκατομμύρια τεμάχια ταχέων διαγνωστικών Covid 19;
• Γιατί δύο ίδιοι διαγωνισμοί (rapid self test) σε διάστημα μερικών ημέρων με συνολική επιβάρυνση του κράτους στα 77,5 εκατ. ευρώ; Ποιος λογοδοτεί για όλα αυτά, το Μαξίμου, οι υπουργοί, ο πρωθυπουργός, ο ΚΑΝΕΝΑΣ;
• Ποιος εγγυάται για την ασφάλεια της υγείας των πολιτών ειδικά ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ όταν οι ίδιοι οι επιστήμονες σε δηλώσεις τους λένε πως «τα self test είναι ένα σημαντικό πείραμα σωστά σχεδιασμένο ως ιδέα";
• Τι απαντά και ποιος λογοδοτεί το Μαξίμου, οι υπουργοί, ο πρωθυπουργός, ο ΚΑΝΕΝΑΣ, απέναντι σε απόψεις ειδικών που επισημαίνουν την επικινδυνότητα της χρήσης των tests σε ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ:
• Τι απαντά το υπουργείο Υγείας, Παιδείας και το Μαξίμου για τη διάθεση στο κοινό του υλικού των tests χύμα σε πλαστική σακούλα φαρμακείου και όχι σε ειδικό κυτίο, όπως απαιτείται για ιατρικό υλικό;

Στο μεταξύ χιλιάδες μαθητές του Λυκείου και εκπαιδευτικοί καλούνται να συμπληρώσουν υποχρεωτικά, τη σχολική κάρτα για Covid 19 αφού ολοκληρώσουν το rapid (self) test που επέβαλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προκειμένου να προσέλθουν στο σχολείο.
Η κριτική φουντώνει και οι απόψεις διίστανται σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την υποχρεωτικότητα του μέτρου ειδικά σε ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ. Σύμφωνα με την Γαλλική Ακαδημία Ιατρικής σχετικά με τα Covid 19 Τest "η ρινοφαρυγγική δειγματοληψία, μια διαδικασία που χρησιμοποιείται πλέον μαζικά για την ανίχνευση ασθενών με Covid-19, εμπεριέχει κινδύνους". Και τονίζει πως "αν και οι περισσότερες ενοχλήσεις είναι ήπιες - δυσφορία, πόνος ή αιμορραγία- αρχίζουν τελευταία να περιγράφονται σοβαρές επιπλοκές στην ιατρική βιβλιογραφία συμπεριλαμβανομένων «παραβιάσεων του πρόσθιου δαπέδου της βάσης του κρανίου που συνδέονται με κίνδυνο μηνιγγίτιδας», αναφέροντας αρκετές πρόσφατα δημοσιευμένες μελέτες. Συνιστά επίσης να προτιμώνται τα δείγματα σιέλου για παιδιά.
Ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Ν. Χαρδαλιάς κατά τη διευκρινιστική του δήλωση σχετικά με το θέμα των rapid (self) tests και το διαγωνισμό που είχε προκηρυχθεί λίγο πριν την 25η Μαρτίου, τόνισε πως "η Αναθέτουσα Αρχή διατηρεί το δικαίωμα επιβολής των προβλεπόμενων κυρώσεων σε περίπτωση μη εκπλήρωσης οποιασδήποτε εκ των συμβατικών υποχρεώσεων των αναδόχων της εν λόγω διαδικασίας. Και αν δεν τηρηθούν οι συμβατικές υποχρεώσεις οι κυρώσεις αυτές θα επιβληθούν ακριβώς όπως προβλέπονται».
Ο διαγωνισμός αφορούσε την προμήθεια έως και δέκα εκατομμυρίων (10.000.000) ταχέων διαγνωστικών τεστ με τη διαδικασία του self-testing, ύψους 40.000.000 ευρώ. Κρίθηκαν αποδεκτές οι τεχνικές προσφορές πέντε εταιρειών, συνολικής αξίας τριάντα εκατομμυρίων εκατόν πενήντα πέντε χιλιάδων ευρώ (30.155.000,00 ευρώ) για την προμήθεια συνολικά εννέα εκατομμυρίων τετρακοσίων χιλιάδων (9.400.000) τεμαχίων ταχέων διαγνωστικών τεστ.
Από την πλευρά τους οι φαρμακοποιοί επισημαίνουν πως "τα πολυδιαφημισμένα self test, τα οποία περίμεναν να παραλάβουν στο φαρμακείο, δεν ήταν “self” αλλά συσκευασίες εικοσιπεντάδας rapid test τα οποία προορίζονται για χρήση σε μικροβιολογικά εργαστήρια". Οι φαρμακοποιοί αναγκάζονται να τα μοιράζουν χύμα σε σακούλες φαρμακείου γιατί η πολιτεία δεν μερίμνησε να τα διαθέσει σε κανονικό κουτί φαρμακευτικών προδιαγραφών όπως απαιτείται για ένα προϊόν υγείας. Εκτός αυτού, η συσκευασία αναφέρει πως τα συγκεκριμένα rapid test χρησιμοποιούνται "δυνάμει ειδικής αδείας της αρμόδιας αρχής για κατ'εξαίρεση αυτοδιαγνωστική χρήση".
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) τονίζει ότι "η χρήση των self tests δεν αποτελεί τη λύση για την καταπολέμηση της πανδημίας, αλλά ένα μικρό βήμα για τον πιθανό εντοπισμό ύποπτων κρουσμάτων. Υπερτερεί ο ευρύς έλεγχος του πληθυσμού με rapid test και PCR".
Και αύριο αναμένονται τα αποτελέσματα του νέου διαγωνισμού για την προμήθεια 10 εκατ. τεμαχίων ταχέων διαγνωστικών του κορωνοϊού με τη διαδικασία του self-testing (αυτοελέγχου-αυτοδιάγνωσης), με εκτιμώμενη αξία τα 37,5 εκατ. ευρώ.

thedayaftergr.blogspot.com/

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ

Πέρα από όλα τα παραπάνω αλλα και όλα τα περιέργως συμβαίνοντα, η ζωή και οι δραστηριότητες της περιορίστηκαν σε δύο λέξεις "Tele" και "Self".
Η αναλυση τους, σε σχέση με τίς επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου στο μέλλον θα μπορούσε να γίνει διδακτορικός τίτλος για τούς ειδικούς επιστήμονες.
Απλά σημαίνουν και σηματοδοτούν ολές οι ανθρωπινες ενέργειες να γίνονται από μακρίά με χρήση τεχνολογικού πολιτισμου, και όλες οι υπεθυνοτητες για αποτελέσματα ενεργείων να βαρύνουν αποκλειστικά και ατομικά το εκάστοτε ατομο, ασχετα αν ολα αυτά έχουν υποκινηθεί και επιβαλεται να γίνονται συλλογικά από συνολα και φορείς.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

Περί σοφίας

Η ανθρώπινη βλακεία έγκειται στην πεποίθησή της πως είναι ευφυής. Τόσο, που θαρρεί πως μετριέται κιόλας.

Αυτό που φαντάζει ανοήτως ευφυΐα, είναι η παράδοση, η ανθρώπινη γνώση σμιλεμένη μέσα στους αιώνες της. Δηλαδή χωρίς την παράδοση αρχικά και τα βιβλία των Ελλήνων έπειτα, ο νους του ανθρώπου θα βρισκόταν σε μωρία κατάσταση. Εάν ρίξεις ένα βρέφος σε μια αγέλη πιθήκων δεν θα αποκτήσει ποτέ τις πνευματικές αρετές του ανθρώπου. Χρειάστηκαν πολλές γενιές και χιλιάδες χρόνια για να αποκτήσει ο άνθρωπος την Κυκλαδίτικη σοφία. Αυτήν που αποκαλούμε ανθρώπινη.
Δυο τρόποι υπάρχουν για να γνωρίσεις τον κόσμο, το βιβλίο και ο δρόμος. Ο δρόμος είναι πιο σίγουρος επειδή είναι πιο άμεσος, εν αντιθέσει με το βιβλίο που ο κόσμος είναι φτιασιδωμένος.
Και σαφώς δεν πυροδοτεί τη σκέψη το διάβασμα όπως λανθασμένα έχει εντυπωθεί, αλλά η περιέργεια για την κατάσταση των πραγμάτων.
Τα βιβλία είναι χρήσιμα, αρκεί να γνωρίζεις πώς, να μην τα αφομοιώνεις.
Η ανάγνωση είναι η αρχή του παντός, ο χάρτης που θα σου δείξει το δρόμο, αλλά η γραφή είναι το αποκορύφωμα, αυτή που θα σε οδηγήσει στη Γνώση! Επειδή γράφοντας καλείσαι να περιγράψεις και περιγράφοντας παρατηρείς και κρίνεις.
Σοφία είναι να μπορείς να καλλιεργήσεις μια σειρά από γνώσεις που έχεις κτήμα σου!
-------------------------------------------------------------
Νομίζει καταρχάς πως σκέφτεται! Ανίκανος να αντιληφθεί ότι εξ απαλών ονύχων γαλουχείται σε δράσεις και αντιδράσεις μιας καλοκουρδισμένης κοινής γνώμης. Το δίπολο του Ηράκλειτου χαρακτηρίζει και τον ανθρώπινο εγκέφαλο, εξού κι έχει συγκριτική σκέψη και ουδόλως κριτική. Κατανοεί καλύτερα όταν καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δυο αντιπαραθέσεις.
Παραδείγματα σωρό. Καλλιεργείται και στην πολιτική της εξουσίας επειδή είναι αναγκαίο για να στηρίξεις ένα σύστημα. Για να ενισχυθεί η δράση χρειάζεται την αντίδραση.
Δεν υφίσταται το πρώτο δίχως το δεύτερο. Το μυαλό του ανθρώπου για να ασπαστεί μια ιδέα χρειάζεται όχληση από αντίπαλο δέος (Αντίχριστος-Χριστός, Εθνικός Σοσιαλισμός-Διεθνής Σοσιαλισμός, Αντισημιτισμός-Σημιτισμός, Ρατσισμός-Αντιρατσισμός, ΟΣΦΠ-ΠΑΟ κοκ).
Η γνώση ήταν φάρμακο σωτήριο, αλλά όταν περιήλθε στη κατοχή του γύφτου και το εκμεταλλεύτηκε έγινε δηλητήριο θανατηφόρο, «εγχειρίδιο δολοφονικό»!
------------------------------------------------------------
Ο εγκέφαλος όταν δέχεται ακατάσχετα πληροφορίες, δεν προφταίνει να τις επεξεργαστεί κι έτσι εκπαιδεύεται να αποδέχεται αυτό που ξεχωρίζει ως ένταση· προκλητική. Μια ακραία εικόνα, ένας έντονος λόγος, ένας πηχυαίος τίτλος, ένα εκβιασμένο συναίσθημα, επαναλαμβανόμενα αρκούν για να αποτυπωθούν ως άποψη σε έναν κορεσμένο από πληροφορίες εγκέφαλο.
Οι λεγόμενες «απόψεις» που εγκαθιστούν στην οπτική της μάζας, δημιουργώντας πεποιθήσεις σε ένα μυαλό ήδη από τη φύση του εμμονοληπτικό. Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως,
Γι’ αυτό δεν αλλάζει εύκολα ιδέες, για να συμβεί αυτό θα πρέπει να του γίνει «πλύση» εγκεφάλου ούτως ώστε να του εμφυσήσεις νέες εμμονές. Ο ίδιος άνθρωπος που έχει συνδέσει την εμμονή του για χρόνια με μια ιδέα κατά της εξουσίας, με την κατάλληλη χειραγώγηση μπορεί να βρεθεί φανατικά υπέρμαχος της ίδιας εξουσίας. Επειδή έχουν «παρωπίδες» αυτές οι εμμονές γίνονται ασυνείδητες, «τυφλώνονται» και δεν μπορούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα.
Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται με δανεικά επιχειρήματα ο καλύτερος στρατός, για όποιον θελήσει να το εκμεταλλευτεί. Όλο το μυστικό, είναι να τους υποδείξεις έναν «εχθρό», ότι κινδυνεύουν σε θρησκευτικό ή πολιτικό επίπεδο (κάποτε ήταν ο κομμουνισμός σήμερα είναι ο φασισμός) και να εμφανίσεις την υπόθεση σου ιερά, με μια ωραία ιδεολογία.
Διότι οι άνθρωποι αρέσκονται εις τις ιδεολογίες. Μόλις πάρουν την κατάλληλη δόση, εξάπτονται, φανατίζονται και πολεμούν για αυτές. Αυτό είναι τραγικό! Διότι είναι ικανοί να θυσιαστούν για αλλότριες ιδέες, θαρρώντας πως είναι δικές τους.
-------------------------------------------------------------
Είναι τραγικός ο τρόπος που δαπανά τη σκέψη του για ασημαντότητες και ανούσιες επιθυμίες.
Σα να μην έφτανε η ψευδαίσθηση της ύπαρξης του αυτή καθαυτή, τρέφει και πλείστες άλλες ψευδείς αισθήσεις. Ξελογιάζεται μόνος του κι έπειτα γυρεύει ευθύνες στους άλλους.
Πιστεύει πως επειδή αναγνωρίζει δυο σοφές κουβέντες από κάποιους που του έχουν υποδείξει ως σοφούς είναι και έξυπνος «αφού μπορεί και αντιλαμβάνεται» την ευφυΐα τους.
Το μυαλό δεν είναι «σκληρός δίσκος» για νά'χει μονάδα μέτρησης ταχύτητας ανά δευτερόλεπτο στην επεξεργασία δεδομένων. Επιμελώς λοιπόν καλλιεργούν την ιδέα της ευφυΐας (IQ) και φροντίζουν να την καλλωπίζουν στα μυαλά των ανθρώπων για να τους εφησυχάζουν, νιώθοντας ικανοποίηση ο καθένας για τον εαυτό του. Δεν χρειάζεται να σκεφτεί, αφού τα ξέρει όλα, είναι ο πιο ευφυής.
Κατά αυτόν τον τρόπο έχουν δημιουργήσει κι έναν νέο «έξυπνο» καταναλωτή το «ψώνιο» (homo smart), που ψωνίζει πάντα «έξυπνα» (τιμή με ποιότητα).
Κι άντε ύστερα να κάνεις μαθήματα μακροοικονομίας σε έναν «έξυπνο» αστό, τι να του πεις και τι να καταλάβει.
-------------------------------------------------------------
Υπάρχουν άνθρωποι που κεντάνε με τη γλώσσα, γνωρίζουν τα τερτίπια της απταίστως, μπορούν να δημιουργήσουν εκπληκτικές περιγραφές. Η τέχνη της γραφής αποκτιέται με διάβασμα κι εξάσκηση, κάτι εντελώς διαφορετικό από την σοφία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτούς που θεωρούν έγκριτους φιλόσοφους και επιστήμονες είναι αυτοί που εκδίδει (χωρίς εισαγωγικά) η εξουσία (με τα μέσα της) καθιστώντας τους επώνυμους. Επιλέγει ανθρώπους που ενστερνίζονται τις επιταγές της και τους προάγει. Όσο πιο υπέρμαχοι των ιδεών αυτών τόσο πιο πολύ τους αξιώνει.
Ακούγοντας αυτούς τους σύγχρονους «στοχαστές» (του 20ου αιώνα) δεν καταλαβαίνεις τι λένε.
Όσο πιο πολύ δεν καταλαβαίνεις τόσο δίνεις αξία στα λόγια και στο πρόσωπο τους.
Αρκεί να γνωρίζει κάποιος Ελληνικά για να καταλάβει το γιατί. Ένα συνονθύλευμα από νεολογισμούς -κυρίως γαλλικούς. Πομφόλυγες που φαντάζουν «σπουδαίες» για έναν άγλωσσο. Χρήζουν όλοι μηδενός εξαιρουμένου ψυχιατρικής αγωγής, όσοι δεν κάνουν ήδη χρήση.
Γνώση δεν είναι να ξέρεις αλλά να μπορείς να εξηγήσεις απλά και κατανοητά προς όλους.
Αυτοί πελαγοδρομούν ανάμεσα στην γνώση και στην έκφραση. Στην προσπάθεια τους να κάνουν επίδειξη γνώσεων παριστάνοντας τους «καρδινάλιους» της σοφίας στην ομήγυρη, αλλά κυρίως στο λαϊκό ακροατήριο που εξυψώνει ό,τι δεν κατανοεί, φτιασίδωναν τα συγγράμματά τους ή τη ρητορική τους με πομπώδεις λέξεις, με αποτέλεσμα να πλατειάζουν ανούσια, χαμένοι στη «μετάφραση» της προελληνικής παράδοσης.
Βρίθει από ανθρώπους των γραμμάτων (σπουδαίων ως «ευπώλητων») ο κατάλογος αυτών που δεν ξεκαθάρισαν την ουσία των πραγμάτων. Ο στοχασμός δεν είναι συνδεδεμένος με τη γνώση, απλά η γνώση βοηθάει να στοχάζεσαι, αλλά τις περισσότερες φορές επαφίενται στη μίμηση.

Υ.Γ. Σοφός τέλος είναι αυτός που διδάσκει πράγματα χρήσιμα απτά καθημερινά με τις πράξεις του κι όχι με πομπώδεις λογύδρια και περίτεχνες λέξεις πλεγμένες στη σειρά!
Η ένδεια του ανθρώπου, δεν είναι στα αισθήματα ούτε καν στα χρήματα, είναι κάπου χειρότερα, στο μυαλό!
kykladiosnireus.blogspot.com/

Περί κόσμου

Ο κόσμος μας, απλά δεν υπάρχει, μια πλάνη των αισθήσεών μας.

Η αντίληψη του ανθρώπου για τον κόσμο, ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα.
Οι αισθήσεις μας ως ανθρώπινες είναι ψευδείς, αντιλαμβανόμαστε πράγματα γύρω μας που άλλα όντα δεν αισθάνονται και δεν αντιλαμβανόμαστε πράγματα που άλλα όντα αισθάνονται.
Μια εκλεπτυσμένη ιδιότητα των αισθήσεων και μια προκατειλημμένη προσέγγιση του νου, δημιουργεί την ψευδαίσθηση. Εάν υποθέσουμε ότι γνωρίζουμε το ένα εκατοστό της ύλης και η ύλη είναι το ένα εκατοστό της αντιύλης όπου έχουμε άγνοια, τότε οι γνώσεις μας είναι απείρως ανύπαρκτες ως ασήμαντες για τον κόσμο. Δηλαδή είμαστε ένας κόκκος αστερόσκονης στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, και διαθέτουμε μια σταγόνα γνώσης στον ωκεανό του κόσμου όλου.
Δεν υπάρχει τέλος, δεν υπάρχει αρχή, για κανένα πλάσμα.
Υπάρχει μόνο ένα αχαλίνωτο ένστικτο για επιβίωση, μιας μορφής που ανακυκλώνεται, αενάως! Κανένα πλάσμα δεν ξέρει πότε τελειώνει και πότε αρχίζει η κάθε μορφή του.
Απλά στον άνθρωπο κάποιοι φροντίζουν να του διηγηθούν πότε γεννήθηκε και πώς να πεθάνει.
-------------------------------------------------------------
Ένα γονίδιο κι ένα ένστικτο κινεί τον κόσμο και τον επεκτείνει. Το γονίδιο του εγωισμού και το ένστικτο της επιβίωσης μέσω της διαιώνισης.
Ακόμη και η αμοιβάδα -η πρώτη μορφή ζωής στη γη- στην έμφυτη ανάγκη της να ζήσει (επιβίωση), με το ίδιο γονίδιο και ένστικτο του σύμπαντος (τον έρωτα του εγώ της) κατάφερε να αντιγράψει τον εαυτό της και να τον πολλαπλασιάσει, νικώντας κατά μια έννοια τον θάνατο.
Και μέσα από τις μεταλλάξεις προσαρμογής δημιούργησε αυτή την ανυπέρβλητη ζωή στη γη.
Το Σύμπαν είναι ένα ασύλληπτο εργοτάξιο τρομακτικής ενέργειας.
Η Γη όμως έχει την πιο ήπια μορφή ενέργειας στο Σύμπαν.
Από μια ευτυχή συγκυρία η ασπίδα του Δία -ως άλλος Τάλως στο ηλιακό μας σύστημα, δημιουργεί συνθήκες ασφαλείας κι επικρατεί ηρεμία σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Αυτή η γαλήνη, και η «έμμηνος ρήση» της Σελήνης επέτρεψε στον πλανήτη μας αυτή την σπανιότητα, του οργασμού της φύσης. Στην ευλογία της, οφείλουμε το παν κι όχι στον ήλιο όπως μας διδάσκουν εσφαλμένα, ήλιοι υπάρχουν αμέτρητοι, αλλά Σελήνη μια και το χάδι της ανεκτίμητο για την Γη.
Αν το Σύμπαν είναι ένα στέμμα, τότε η Γη μας είναι το πετράδι του και η Σελήνη η λάμψη του.
Κι εμείς τυχεροί που το απολαμβάνουμε, ακόμα. Μια λεπτεπίλεπτη ισορροπία δυνάμεων έτοιμη να εκραγεί. Μπορεί η ενέργεια στον πλανήτη μας να είναι πιο ήπια σε σχέση με το υπόλοιπο σύμπαν, αλλά εντούτοις, δεν παύει γύρω μας να μαίνεται ένας τρομακτικός πόλεμος επιβίωσης κι εμείς να απολαμβάνουμε την επίπλαστη κυριαρχία μας και την εξωφρενική βεβαιότητα της αιωνιότητάς μας.
-------------------------------------------------------------
Ο κόσμος μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μπορεί ακόμη και να μην είναι τίποτε.
Μπορεί να είναι και αντανάκλαση ενός άλλου κόσμου.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως σύμπαν μπορεί να είναι ένα σύμπαν μέσα σε ένα άλλο σύμπαν, όπως μια «μπάμπουσκα». Μπορεί επίσης αυτό που ορίζουμε εμείς ως σύμπαν με διάρκεια 15 δισεκατομμυρίων χρόνων ζωής να είναι απλώς ένα παιχνίδι στα χέρια ενός απροσδιόριστου πλάσματος. Ένα παιχνίδι μόλις 15 ωρών για τον χωροχρόνο του κι ένας ακούσιος θεός για μας.
Απλώς κρατάει τη τύχη τού σύμπαντός μας στα «χέρια» του ήδη κάποιες «ώρες» χωρίς να μας αντιλαμβάνεται. Αν υπάρχει δηλαδή θεός, πιο εφικτός μου φαντάζει ένας τέτοιος θεός όπου δεν έχει βούληση, παρά ένας θεός κηδεμόνας.
Μπορεί πάλι αυτό που διαισθανόμαστε ως κόσμο να είναι μια αλληλουχία κόσμων όπου ζούμε μέσα σε όνειρα παράλληλα ή μεταφερόμαστε σε κάθε «θάνατό μας» σε έναν επόμενο κόσμο από τους αμέτρητους ονειρικούς κόσμους, όπου φυσικά ο ένας δεν αντιλαμβάνεται τον άλλον.
Βέβαια όλα είναι στη σφαίρα της φαντασίας των πιθανοτήτων και πέρα από κάθε βούλησή μας.
Εδώ δεν μπορούμε να επέμβουμε δραστικά ούτε καν στην κλίμακα του σύμπαντος που αντιλαμβανόμαστε. Οι δράσεις μας επηρεάζουν μόνον την μικροκλίμακα του (μικρό-μεγάλου) κόσμου μας.
Να το πω κι έτσι, δεν έχουμε κάποιο σκοπό ύπαρξης ούτε έχει κανένα νόημα η ζωή μας, πόσο μάλλον να γυρέψουμε νοήματα «έξω» από αυτήν. Όλα ένα παιχνίδι του μυαλού μας με όσα ακριβώς μπορεί κι αντιλαμβάνεται στην σφαίρα των γνώσεων (παράδοσης) του κόσμου μας!

Υ.Γ. Την ύπαρξη μας και τον κύκλο της ζωής μας τον οφείλουμε σε μια αλληλουχία συμπτώσεων όπως και ολάκερο το σύμπαν. Όλα και όλοι μια τυχαιότητα σε μια αρμονική σύγκρουση των αντιθέτων, σε έναν αέναο κύκλο μετάλλαξης. Ένας αδυσώπητος αγώνας επιβίωσης.

Από το άτομο μέχρι το απέραντο!

https://kykladiosnireus.blogspot.com/2016/05/blog-post_29.html

Περί θρησκείας

Θρησκεία είναι το καταφύγιο κάθε εξουσιαστή και κάθε εξουσιαζομένου!

Θέσπισμα δια τον έλεγχο της μάζας. Η απόπειρα της εκάστοτε ολιγαρχίας να διαφυλάξει τα κεκτημένα της, εμφανίζοντας την ιδεολογία της άλλοτε ως ιερά κι άλλοτε ως πανάκεια, σε ένα κοινό που αρέσκεται στην κηδεμονία. Η θρησκεία είναι το αριστερό χέρι της εξουσίας (ο λόγος) κι όπου δεν πίπτει, πίπτει ράβδος (το δεξί χέρι). Όλα τα δόγματα έχουν ως κοινό παρονομαστή μια σειρά από αυταρχικούς νόμους και κανόνες απαράβατους δια την ασφαλή κυβέρνηση της κοινωνίας των δούλων. Ο Μαρξ δήλωσε ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών.
Εγώ θα έλεγα πώς το «όπιο» είναι η θρησκεία των λαών. Χωρίς αυτό κανένα δόγμα δεν μπορεί να καθιερωθεί, ακόμη και το δικό του αποτυχημένο δόγμα (η εκκοσμίκευση του καθολικισμού) χρειάστηκε «παστίλιες αλληλεγγύης» για να ευδοκιμήσει σήμερα.
Που έγκειται η επιτυχία των θρησκειών; Σε ό,τι αναφέρονται! Στις προσδοκίες μιας πιθανότητας. Μπορεί ο καθείς να παρουσιάσει ως δεδομένο ό,τι θέλει, αφού κανείς ποτέ δεν θα ανατρέψει τα προφασιζόμενα. Ένας αδιαμφισβήτητος ως ανύπαρκτος κόσμος. Κι εκεί αρχίζει η δύναμη της εκάστοτε θρησκείας. Πώς να αντικρούσει κάποιος μια φαντασιακή βεβαιότητα που δεν έχει υπόσταση;
Καλείσαι να αποδείξεις κάτι πως δεν υπάρχει αντί να το αποδείξει αυτός που πιστεύει πως υπάρχει.
Κι εκεί αρχίζει η τρέλα, αφού δεν υπάρχει, με ποιο τρόπο να το αποδείξει κανείς;
Το οξύμωρο έγκειται στο γεγονός ότι ο πιστός επικαλείται μια μαρτυρία του παρελθόντος αποδεχόμενος μολαταύτα μια πιθανότητα αναπόδεικτη και καλείσαι να τον πείσεις με λογικά επιχειρήματα. Όσα αντιλαμβανόμαστε ανήκουν στη σφαίρα των αισθήσεων, ενώ όσα φανταζόμαστε ανήκουν στη σφαίρα των παραισθήσεων και μπορεί οιοσδήποτε να επικαλεστεί οτιδήποτε.
Σε έναν κόσμο δηλαδή που «μπορεί να είναι», δεν είναι λογικό να ισχυρίζεσαι πως «είναι».
Εν προκειμένω καλείται η λογική να αντιπαρατεθεί με το παράλογο!
Ο άνθρωπος πέθανε ζήτω ο θεός!
-----------------------------------------------------------
Η θρησκεία υπήρξε ανέκαθεν μια εφεύρεση για να ζούνε οι πονηροί εις βάρος των αφελών.
Μια επιχείρηση που κάνει χρυσές δουλειές και θα κάνει για πολλά χρόνια ακόμη, όσο θα υπάρχουν απόγονοι του Ιαπετού.
Οκνηροί και αδαείς ζητιανεύουν επιβίωση με προσευχές αντί να κινήσουν τα χέρια τους.
Και οι απατεώνες έμποροι προσέτρεξαν να καλύψουν αυτή τη ζήτηση, πουλώντας τους υποσχέσεις. Ένα «προϊόν» δηλαδή ανεξάντλητο, άυλο και χωρίς κόστος κτίσης -το σπουδαιότερο.
Όταν η αγορά ζητά «αέρα» οι έμποροι τον «κοπανούν» και τον πουλούν.
Αφού οι αφελείς προσδοκούν βοήθεια από ανύπαρκτους θεούς, γιατί να μην καλύψουν αυτή την ανάγκη οι πονηροί, προσφέροντας ανύπαρκτες υποσχέσεις.
Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι, και οι πιστοί βρίσκουν κηδεμόνα και οι απατεώνες αισχροκερδούν.
Έτσι γεννήθηκε μια νέα τάξη εμπόρων, οι αντιπρόσωποι ανύπαρκτων θεών, γνωστοί και ως «μάγοι», αφού όσα προσέφεραν ήταν τόσο «μυστήρια», σχεδόν μαγικά. Αυτό μετεξελίχθηκε σε ιερατείο και τα «μυστήρια» κατέληξαν ένα επάγγελμα πολύ επικερδές μόνο για μυημένους που παράλληλα προσέφερε ανυπέρβλητη εξουσία. Αφού ο άνθρωπος είναι το μυαλό του τότε αυτός που το ελέγχει είναι κυρίαρχός του. Σε αυτή τη φάση η εφεύρεση της θρησκείας τελειοποιείται και γίνεται εξουσία.
Ο πολιτικός αρχηγός της αγέλης και ως θρησκευτικός ηγέτης πλέον αποκτά δικαίωμα ζωής και θανάτου επί των δούλων του «κυρίου». Ο απόλυτος άρχων, ο αδιαμφισβήτητος απόγονος των θεών.
Γι’ αυτό και ο Θεός πάντα τοποθετείται στο πουθενά.
Τον κρατούν στο απυρόβλητο για να μην τον «φτάνουν» και τον προσβάλλουν.
Επειδή αν προσβληθεί ο θεός θα βλαφτεί το προϊόν τους, θα καταρρεύσει η επιχείρηση των αντιπροσώπων. Αντί για «Δευτέρα Παρουσία» θα έχουμε «Πρώτη Απουσία»!
Και… θα γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς.
Το χείριστο είναι ότι χρησιμοποιώντας ως άλλοθι μια «πανιερότητα» ξεκινούν πολέμους για να κάνουν πλιάτσικο και να επιβάλλουν ένα αυταρχικό καθεστώς.
Και με τους νόμους του γιαχβέ (οι τρεις θρησκείες του), τρομοκρατούν τους λαούς για να τους καθιστούν αδαείς και ενδεείς, πειθήνιους δούλους της εξουσίας.
Ο θεός, δυστυχώς, μπορεί να προσβληθεί μόνο από το ίδιο μυαλό που τον ασπάστηκε.
-----------------------------------------------------------
Καμία σχέση δεν έχει η εκκλησία με την σημασία που της απέδωσαν οι εβραιορωμαίοι για να εκμεταλλευτούν τη δυναμική της. Οι Έλληνες συνέρχονταν στην εκκλησία για να συναποφασίσουν και να συνομολογήσουν για τα τρέχοντα ζητήματα της κοινωνίας τους.
Εν αντιθέσει με τους ναούς όπου δεν συνομιλούν, οι πιστοί δούλοι προσεύχονται και οι αντιπρόσωποι μοιράζουν ευχολόγια.
Οι ναοί δεν είναι εκκλησίες, είναι συναγωγές όπου οι αγγελιοφόροι με κηρύγματα υπό μορφή νόμων και μάλιστα αυστηρών και με το αλάθητο ως επιστέγασμα, προσηλυτίζουν από καθέδρας τους αφελείς κι επειδή το προϊόν είναι ατίμητο το εκτιμά ο καθένας όσο θέλει κι αφήνει τον οβολό του στο «χρηματοκιβώτιο» για να λάβει την «ευλογία του Κυρίου του» και να ελεήσει τους πένητες.
Μα, ελεημοσύνη δεν θέλει ο πένης αλλά ο τεμπέλης, ο ζητιάνος.
Ο πένης θέλει ιδιοκτησία, χωράφι να καλλιεργήσει, βάρκα να ψαρέψει. Η ελεημοσύνη είναι το εργαλείο των δογμάτων για να δημιουργούν εξαρτήσεις επιβίωσης.
Με την ελεημοσύνη συσσωρεύει περιουσία το κεφάλαιο πείθοντας τους αφελείς ότι η ιδιοκτησία είναι περιττή, φροντίζει ο «Κύριος» (χριστιανισμός) ή φροντίζει το «Κράτος» (μαρξισμός), διασπείροντας αλληλεγγύη στην ένδεια -εγγυημένα!
Είναι ολοφάνερη η επιχείρηση και ποιοι οι ιδρυτές που δρέπουν τους καρπούς της.
Το αισχρό είναι πως παριστάνουν τους φιλόπτωχους οι δημιουργοί της φτώχειας και το πλέον ηλίθιο ότι οι ενδεείς ως συναυτουργοί συντηρούν κι επαυξάνουν τη ένδεια.
Κι έπειτα χριστιανοί και μαρξιστές αναρωτιούνται τι φταίει για την κατάντια μας.
Βεβαίως δεν πρόκειται να το βρουν ποτέ, γιατί φταίει η ένδεια στο πνεύμα τους.
-----------------------------------------------------------
Ο χριστιανισμός αν κι έχει ιουδαϊκές ρίζες δεν παρουσιάστηκε στους Έλληνες όπως ο ιουδαϊσμός στους εβραίους και ο ισλαμισμός στους μουσουλμάνους.
Και ο ιουδαϊσμός και ο ισλαμισμός έχουν ως ευαγγέλιο την Παλαιά Διαθήκη, όπου ένα υπερβατικό ον είναι Κύριος και θεός τους. Αυτό για τους Έλληνες ήταν αδιανόητο.
Έχοντας επίγνωση του σύμπαντος και των πραγμάτων και ως ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ανεχθούν την ιδέα μιας αρχής που κυβερνά τα πάντα.
Έτσι ενώ για τους Αιγύφτιους ήταν εύπεπτη η Παλαιά Διαθήκη -η οποία παρεμπιπτόντως γράφτηκε τον 3ο αιώνα π.Χ.- για τους Έλληνες χρειάστηκε κάτι καινό, προσαρμοσμένο στις αντιλήψεις τους. Παράλληλα οι Πλατωνικές ιδέες αν και κατακριτέες στον Ελληνικό κόσμο, έβρισκαν γόνιμο έδαφος στα μυαλά των εξελληνισμένων εβραίων της Αιγύφτου, που ταίριαζαν με τις ιδέες τους για ένα ανώτερο ον. Χρειάστηκε να περάσουν πεντακόσια (500) χρόνια για να σκεφτούν με ποιο τρόπο θα πλασάρουν τον «Μεσσία» τους κομμένο και ραμμένο στον βίο και το πνεύμα του Σωκράτη, ούτως ώστε να γίνει εύληπτος στον Ελληνικό κόσμο.
Έτσι γράφτηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. η Καινή Διαθήκη. Μια (παλαιά) διαθήκη προσαρμοσμένη στον Ελληνικό τρόπο σκέψης. Βέβαια και πάλι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν μπορούσε να αποδεχτεί κάτι τόσο ανόητο. Ο χριστιανισμός δεν έπειθε, γι’ αυτό επιβλήθηκε.
Άφησαν το καρότο κι έπιασαν το μαστίγιο. Χρειάστηκε να μεταφερθεί η έδρα της αυτοκρατορίας στην καρδιά του Ελληνισμού και να επιβάλλουν τον χριστιανισμό με την τρομοκρατία οι γύφτοι βάνδαλοι. Την απαγόρευση των παραδόσεων, την καταστροφή των έργων και την καύση ολάκερης της Ελληνικής γραμματείας, πλην του Πλάτωνος κυρίως και των ομοϊδεατών του -οι μήτρες του χριστιανισμού.
Δεν κατάφεραν όμως ποτέ να επιβληθούν απολύτως στον Ελληνικό κόσμο (παρ' όλες τις εικονομαχίες και το οριστικό Σχίσμα), που πέρασε τα λατρευτικά των προγόνων του, κεκαλυμμένα (Ορθοδοξία).
Και αναθεματίζουν κάθε τι δικό μας εφεύρημα, των προγόνων μας.
Λαϊκές αιώνων παραδόσεις πριν καν εμφανιστούν οι Γύφτοι και οι Θεοί τους.
Τελετουργικά που χρησίμευαν στην μνήμη του κοινού βίου και την άρρηκτη σχέση του ανθρώπου με την φύση.
Τα τελετουργικά της Ορθοδοξίας δεν είναι του χριστιανισμού. Δανεισμένα είναι από τα Μυστήρια της κλασσικής Ελλάδας κι αυτά με τη σειρά τους παραποιημένα από τους Κυκλαδίτες.
Χάνονται στα βάθη της προϊστορίας, τα θεμέλιά τους.
-----------------------------------------------------------
Η θρησκεία έχει τις ρίζες της στο θέατρο. Το ίδιο το θέατρο έχει τις ρίζες του πολύ βαθύτερα, δεν ξεκίνησε με το τρόπο που μας υπέδειξαν. Τα τελετουργικά έχουν μια θεατρικότητα, δραματοποιούν την παράδοση! Και παράδοση είναι η Πατρίδα!
Η γλώσσα είναι μια εργαλειοθήκη που εκφράζει ένα μέρος της παράδοσης, το άλλο το αρχέγονο, είναι η γλώσσα του σώματος, η μίμηση, η πιο αγαστή τέχνη του ανθρώπου από καταβολής του!
Το τελετουργικό κονίαμα της κοινωνίας, εμπεριέχει αυτήν ακριβώς την θεατρικότητα.
Την επανάληψη ενός έργου περιοδικά, όπου όλοι υπηρετούν έναν ρόλο.
Ο σκηνοθέτης, οι ηθοποιοί, οι τεχνικοί και οι απλοί θεατές ως κομπάρσοι, όλοι συμμετέχουν. Οι ρόλοι δεν είναι προκαθορισμένοι.
Κι εδώ είναι η ομορφιά της πράξης. Η επανάληψη κάθε φορά του τελετουργικού δημιουργεί μια ζωντανή παράδοση επειδή εμπλουτίζεται με τη πάροδο του χρόνου. Μια παράδοση που συνιστά κοινή αναφορά σε μια κοινότητα στον χώρο και στον χρόνο.
Το Θείον είναι συνυφασμένο με τον άνθρωπο, από το λυκαυγές του.
Από όταν άρχισε να κατανοεί την φύση των πραγμάτων κι έγινε κυρίαρχος αυτών, ένιωσε τον μυστηριακό κύκλο της ζωής. Ζωή και θάνατος, ο έρωτας.
Ένας ασφυκτικός κλοιός προμνησίας.
Μια απόπειρα να μυηθεί και να μιμηθεί τη φύση, μυσταγωγία.
Το τελετουργικό ανά τους αιώνες έγινε κάτι ιερό, υπέροχο, Θείον!
Πάνω σε αυτό το ιερό θέατρο, οργανώθηκε η μεγαλύτερη απάτη· η εκμετάλλευση του ανθρώπου. Κάποιοι ανίεροι δίνοντας στο θείο μια υπόσταση υπερβατική, το απλό θαύμα το ανήγαγαν σε ανεξήγητο μυστήριο και αυτό που ξεκίνησε ως τελετουργικό, θεατρική συμφιλίωση με την φύση, κατέληξε ως νόμοι, αυστηροί και αδιαπραγμάτευτοι!

Υ.Γ. Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία.
Γκάντι

Αν όλα αυτά τα γραπτά των Ελλήνων συμφωνούν με το βιβλίο του Αλλάχ, είναι περιττά και δεν είναι ανάγκη να τα κρατήσουμε. Αν δεν συμφωνούν, είναι επικίνδυνα και πρέπει να τα καταστρέψουμε.

Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ Χαλίφης της Αλεξάνδρειας που έκαψε τη βιβλιοθήκη της.


kykladiosnireus.blogspot.com/

Περί ζωής

Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι... ζωή!

Δεν υπάρχει παρελθόν ούτε μέλλον. Αυτό που βιώνουμε είναι το «τώρα».

Το «τώρα» νοσταλγεί το παρελθόν και το «τώρα» ονειρεύεται το μέλλον.

Αυτό είναι ζωή, μια αέναη στιγμή για μας αλλά απειροελάχιστη για το σύμπαν.

Μια στιγμή που αλλάζει διαρκώς, όπως ένα ποτάμι, πότε έτσι πότε αλλιώς κι εσύ καλείσαι να αντεπεξέλθεις. Στο χρόνο του σύμπαντος είμαστε σχεδόν ανύπαρκτοι κι ο χρόνος είναι σχετικός κατά πώς τον αντιλαμβάνεται καθείς, ενώ είμαστε πεπερασμένοι για όλους τους άλλους συγχρόνως είμαστε κι αιώνιοι για τον εαυτό μας, δηλαδή ζούμε «για πάντα» αν αναλογιστείς ότι τα πάντα διαρκούν όσο η αντίληψη μας, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται.

Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε ασυνείδητα, είμαστε μια προβολή στους άλλους κι εμείς απλώς τη βιώνουμε.
Στο τόσο σύντομο πέρασμα μας από αυτό το κόσμο είμαστε μόνο μια ανάμνηση σε όσους μας αγάπησαν.
Τόσο άπειρα ελάχιστοι και ασήμαντοι.
Έρωτας και θάνατος, το δίπολο (Ηράκλειτος) της ζωής.

Ο θάνατος είναι η φυσιολογική εξέλιξη της φθοράς των πραγμάτων.

Κι ο έρωτας είναι η φυσιολογική εξέλιξη της μετενσάρκωσης των πραγμάτων, η «ανάσταση», η δεύτερη πτυχή στο κύκλο της ζωής. «Μεταφυτεύουμε» το σπέρμα μας δημιουργώντας μια νέα ζωή, μια έμμεση «παράταση» στη ζωή μας.
Ο κάθε ένας από μας μεταφέρει την μνήμη κάποιων άλλων, σαν μια προμνησία, είμαστε ένα σημείο στο «χάρτη» του Σύμπαντος που ενώ φαίνεται να κινείται εντούτοις παραμένει στάσιμο.
Ανόητη η σκέψη περί θανάτου, επειδή αφορά τα πάντα γύρω μας, εκτός από τις βουλές μας.
-----------------------------------------------------------
Ζωή δεν είναι ούτε να νοσταλγείς, ούτε να κάνεις σχέδια.

Είναι ανόητο να σπαταλάς τα δυο τρίτα (2/3) της ζωής σου για να βρεις τρόπους πως θα καταναλώσεις το ένα τρίτο (1/3). Ζούνε φυλακισμένοι από κλουβί σε κλουβί.

Σπίτι, αυτοκίνητο, δουλεία, αυτοκίνητο, διασκέδαση και πάλι σπίτι. Σχεδιάζοντας σε κάποιες διακοπές να πάνε εδώ κι εκεί, τις οποίες κι αυτές θα τις καταναλώσουν ασθμαίνοντας να προφτάσουν σε λίγες μέρες όσα θα χρειάζονταν πολύ περισσότερες. Όπου βρεθούν κι όπου σταθούν τραβούν φωτογραφίες με περίσσια κομπορρημοσύνη, ως τεκμήρια στις διηγήσεις στιγμών που φυλάκισαν χωρίς όμως να ζήσουν.
«Άδραξε τη μέρα». Πάνω σε αυτή τη προτροπή έχει στηθεί σήμερα μια υπερκαταναλωτική παραφιλολογία. Η άλλη παράμετρος κατανάλωσης της ζωής. Οι ανόητοι έχουν πειστεί ότι πρέπει να απολαμβάνουν στο μέγιστο βαθμό σήμερα, όσο πιο πολλά πράγματα μπορούν, να μην αφήσουν να χαθεί η μέρα. Έτσι κάθε ανατολή κυνηγούν να μαζέψουν λεφτά, να φάνε, να πιούν, να κάνουν έρωτα, να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο, να διασκεδάσουν γενικώς όσο πιο γρήγορα μπορούν.

Και κάθε δύση μένουν με τη πίκρα πως δεν πρόλαβαν, έτσι στο τέλος καταλήγουν όχι αδράχνοντας αλλά διασκεδάζοντας τή μέρα.

Αυτό είναι κατασπατάληση του τώρα, είναι το κυνήγι της επιτυχίας και δεν έχει καμία σχέση με την ευτυχία.

Η ευτυχία βρίσκεται δίπλα σου κι όχι εκεί που τη κυνηγάς. Ευτυχία είναι να ζεις κάνοντας αυτό που αγαπάς με όσους αγαπάς όπου κι αν είσαι, με όσα κι αν έχεις, κάθε στιγμή… Αυτή τη στιγμή!
-----------------------------------------------------------
Το νόημα της ζωής είναι πως δεν έχει απολύτως κανένα νόημα.
Όσα χρόνια κι αν ζήσεις, είτε δέκα (10) είτε εκατόν πενήντα (150), είναι το ίδιο πράγμα.

Ακούω πολλούς που λένε «άντε να κάνω κι αυτό, να δω κι αυτό», λες κι εκεί που θα πάνε θα έχουν κανένα λεύκωμα με φωτογραφίες να ξεφυλλίζουν ή αρχεία από βίντεο να βλέπουν.

Τίποτα δεν υπάρχει μετά, τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας. Όσα βιώνουμε εδώ, εδώ μένουν, οπότε όσα χρόνια κι όσες εμπειρίες κι αν μαζέψεις είναι άχρηστες μετά θάνατον. Δεν έχει καμία σημασία λοιπόν, πόσα χρόνια θα ζήσεις.
Επίσης ανόητο είναι κι αυτό με τις πυραμίδες και τους Φαραώ. Επειδή οι Προέλληνες γνώριζαν ότι αυτό που μένει είναι μια ανάμνηση, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο δεν θα «πεθάνουν» ποτέ. Κατά μια έννοια θα ζουν αιώνια αφού θα τους μνημονεύουν ες αεί.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, τον μνημονεύουμε και θα τον μνημονεύουμε για πολλά χρόνια ακόμα, έτσι με αυτή την έννοια θα ζει κατά κάποιο τρόπο όσο διαρκεί η ανάμνηση.

Και ρωτάω εγώ, ο Αλέξανδρος και οι Φαραώ συμμερίζονται τίποτα από όλα αυτά;

Το ότι «ζει» η ανάμνηση τους, αυτοί εισπράττουν κανένα συναίσθημα από όλο αυτό; Ότι ήταν να απολαύσουν το απόλαυσαν όσο ζούσαν, ως ματαιοδοξία, αυτό… τέλος.

Κι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια αν ζήσει η ανάμνηση τους αυτοί θα έχουν ζήσει μόλις τα χρόνια τους, παράδειγμα ο Αλέξανδρος τριάντα τρία (33) χρόνια, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Κι αν υπάρχει μια υποψία για το επέκεινα δεν έχει κανένα νόημα, επειδή πολύ απλά δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο των αισθήσεών μας. Διαφορετικοί κόσμοι. Δώρον, άδωρον.
-----------------------------------------------------------
Δεν έχει σημασία πόση περιουσία θα αποκτήσεις, πόσους συντρόφους θα αλλάξεις, πόσα ταξίδια θα κάνεις, πόσα «πιάτα» θα δοκιμάσεις, πόσα «ξύδια» θα πιείς, πόσα γλέντια θα κάνεις.

Αν κάτι έχει σημασία αυτό είναι όταν ανοίγεις τα μάτια σου να έχεις δίπλα σου έναν σύντροφο που θα σε φροντίζει και θα σε νοιάζεται όλη μέρα μέχρι το βράδυ που θα γέρνεις αποκαμωμένος στο πλάι του. Εν κατακλείδι, αν έχει κάτι νόημα στη ζωή αυτό είναι να έχεις καλό σύντροφο που θα σε αγαπά, καλούς φίλους που θα μοιράζεσαι το «βάρος» της ζωής και να γυρεύεις την ηδονή (κατά Επίκουρο) που θα σου απαλύνει τις οδύνες της ζωής.

Οὐκ ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως οὐδὲ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως ἄνευ τοῦ ἡδέως.
· Είναι αδύνατον να ζεις ευχάριστα χωρίς να ζεις σοφά, έντιμα και δίκαια και είναι αδύνατον να ζεις σοφά έντιμα και δίκαια χωρίς να ζεις ευχάριστα.
Επίκουρος, Κύριαι Δόξαι

Τετραφάρμακος Επίκουρου
Ἄφοβον ὁ θεός, ἀνύποπτον ὁ θάνατος, καὶ τἀγαθόν μὲν εὔκτητον. τὸ δὲ δεινόν εὐεκκαρτέρητον.
· Ο θεός δεν είναι για φόβο (διότι η θεϊκή δύναμη δεν απειλεί εκ φύσεως),
ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία (διότι δεν υπάρχει μετά θάνατο ζωή)
και το καλό (ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε) εύκολα αποκτιέται,
το δε κακό αντέχεται (ό,τι μας κάνει να υποφέρουμε, εύκολα μπορούμε να το υπομείνουμε).
Φιλόδημος, Προς σοφιστάς

Υ.Γ. Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται. Άπαξ, που λένε. Σαν μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον, μ' αυτήν την αυτόνομη μορφή της, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τί την κάνουμε, ρε; Αντί να τη ζήσουμε; Τί την κάνουμε; Την σέρνουμε από δω και από κει δολοφονώντας την […]

[…] Έτσι, μ' αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες μας, σα να είναι βάρος. Και μάς είναι βάρος. Γιατί δε ζούμε... κατάλαβες;
Όλο κοιτάμε το ρολόι! Να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.
Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ανάγκες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό".
Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών.
Αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και το διπλανό μας…
Όλα, όλα Σαλονικιέ, τ' αφήσαμε, γι' αυτό το αύριο, που δεν θα 'ρθει ποτέ...
Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως:
Πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για μας.
Όμως, τ' αφήσαμε για αύριο.
Για να πάμε πού ρε Σαλονικιέ; Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος, και δεν πάμε πουθενά αλλού παρά στο θάνατο.
Και μεις οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό, γιατί χάθηκε άλλη μια μέρα απ' τη ζωή μας, χαιρόμαστε!
Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.
Την καταντήσαμε έναν καθημερινό -χωρίς καμιά ελπίδα ανάστασης- θάνατο!
Διότι, αυτός είναι θάνατος!
Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος. Είναι μετάβαση.

Χρόνης Μίσσιος

kykladiosnireus.blogspot.com/

Αυτοί είναι οι παράγοντες-κλειδιά που δείχνουν την επόμενη πανδημία

Ποιες περιοχές βρίσκονται στο κόκκινο
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ ανέπτυξαν ένα μοντέλο το οποίο περιλαμβάνει 190 χώρες και μαρτυρεί σε ποιες από αυτές υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης νέων, εν δυνάμει πανδημικών, παθογόνων.

Γράφει η Τσώλη Θεοδώρα

Ο άνθρωπος είναι εκείνος που με τα έργα του δημιουργεί ή επιτείνει τις περιβαλλοντικές συνθήκες οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν στη «γέννηση» των επόμενων πανδημιών. Αυτό δείχνει νέα μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Transboundary and Emerging Diseases».
Οι ερευνητές από τη Σχολή Κτηνιατρικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ ανέπτυξαν ένα μοντέλο με βάση το οποίο η πίεση στα οικοσυστήματα, η κλιματική αλλαγή και η οικονομική ανάπτυξη αποτελούν παράγοντες-«κλειδιά» που συνδέονται με τη διαφοροποίηση των παθογόνων όπως οι ιοί και τα βακτήρια που μπορούν να αποτελέσουν μελλοντικές απειλές για τη δημόσια υγεία.

Μεγαλύτερη «ποικιλία» ζωονόσων στις πιο εύπορες χώρες

Συγκεκριμένα οι ερευνητές εντόπισαν μεγαλύτερη «ποικιλία» ζωονόσων (νόσοι που μεταδίδονται από τα ζώα στον άνθρωπο) στις πλουσιότερες χώρες με μεγαλύτερη έκταση γης, περισσότερο πληθυσμό και αυξημένη δασική κάλυψη.
Η μελέτη επιβεβαίωσε επίσης ότι η αύξηση του πληθυσμού και η πυκνότητά του αποτελούν κύριους παράγοντες που οδηγούν στην ανάδυση ζωονόσων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει εκτοξευθεί από τα περίπου 1,6 δισεκατομμύρια το 1900 σε 7,8 δισεκατομμύρια σήμερα, μια ιλιγγιώδης αύξηση η οποία ασκεί πιέσεις στα οικοσυστήματα.
Πώς αυξάνονται οι πιθανότητες να περάσουν τα παθογόνα το φράγμα των ειδών
Οπως ανέφερε ο αναπληρωτής καθηγητής Κτηνιατρικής Βιοστατιστικής και Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ Ναβνίτ Νταντ που ήταν εκ των κύριων συγγραφέων της μελέτης «καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται, τόσο αυξάνεται και η ζήτηση για στέγη.
Και για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη οι άνθρωποι καταπατούν τα ενδιαιτήματα της άγριας ζωής με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αλληλεπίδραση μεταξύ των άγριων ζώων, των οικόσιτων ζώων και των ανθρώπων.
Αυτή η αλληλεπίδραση με τη σειρά της οδηγεί σε αύξηση των πιθανοτήτων να περάσουν τα παθογόνα το φράγμα των ειδών».
Από την πλευρά το ο καθηγητής Μεταδιδόμενων Νοσημάτων του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ Μάικλ Γουόρντ που ήταν επίσης εκ των κύριων συγγραφέων της μελέτης σημείωσε ότι «ως τώρα μοντέλα νόσων σαν και αυτό που αναπτύξαμε είναι περιορισμένα και συνεχίζουμε να πασχίζουμε να κατανοήσουμε γιατί αναδύονται νέες νόσοι. Οι πληροφορίες που παρέχει η μελέτη μας μπορούν να οδηγήσουν στην πρόληψη της επόμενης COVID-19».
Οι παράγοντες-«κλειδιά» σε επίπεδο χωρών
Οι ερευνητές ανακάλυψαν παράγοντες σε επίπεδο χωρών οι οποίοι προβλέπουν την εμφάνιση τριών κατηγοριών νόσων: τις ζωονόσους, τις αναδυόμενες νόσους (νέες ασθένειες ή ασθένειες που εμφανίζονται πλέον με μεγαλύτερη συχνότητα σε νέα μέρη του κόσμου) και τις ανθρώπινες νόσους. Για την ανάπτυξη του μοντέλου τους χρησιμοποίησαν 13.892 συνδυασμούς παθογόνων και χωρών και 49 διαφορετικές κοινωνικο-οικονομικές και περιβαλλοντικές μεταβλητές. Αναλύθηκαν πληροφορίες από 190 χώρες με βάση στατιστικά μοντέλα ώστε να διερευνηθεί ο κίνδυνος εμφάνισης ζωονόσων και αναδυόμενων νόσων σε κάθε χώρα.

Χάρτης της ποικιλομορφίας των παθογόνων που προκαλούν ζωονόσους. Κόκκινο χρώμα: υψηλή ποικιλομορφία. Πράσινο χρώμα: χαμηλή ποικιλομορφία (Singh et al.)

Οι περιοχές που βρίσκονται στο «κόκκινο»
Με βάση τα ευρήματα, παράγοντες που συνδέονται με αύξηση εμφάνισης ζωονόσων είναι η έκταση γης, η πυκνότητα του πληθυσμού και η δασική κάλυψη. Περιοχές με μεγάλη διαφοροποίηση ζωονόσων περιλαμβάνουν την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, τη Λατινική Αμερική, την Αυστραλία και την Κίνα.
Μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης αναδυόμενων ασθενειών εντοπίζεται σε περιοχές όπως η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική. Παράγοντες που φάνηκε να συντελούν στην εμφάνιση νέων νόσων είναι η έκταση της γης, η πυκνότητα του πληθυσμού και ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης.
Παράγοντες που φάνηκε να συντελούν στην εμφάνιση ανθρωπονόσων είναι η υψηλή δαπάνη υγείας κατά κεφαλή, η μέση ετήσια θερμοκρασία, η έκταση της γης, η πυκνότητα του πληθυσμού, ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης και οι βροχοπτώσεις. Περιοχές με μεγάλο κίνδυνο εμφάνισης νέων ανθρώπινων νόσων περιλαμβάνουν τη Βόρεια Αμερική, τη Λατινική Αμερική, την Κίνα και την Ινδία.

Οι ερευνητές υπογράμμισαν ότι οι μεταβλητές του καιρού μπορούν να επιδράσουν στη διαποικίληση των ανθρώπινων νόσων.

Η επίδραση του καιρού και η ανθρώπινη ευθύνη

Σε υψηλότερες θερμοκρασίες τείνουν να εμφανίζονται περισσότερα αναδυόμενα παθογόνα. Προσέθεσαν ότι ο συνδυασμός όλων των παραγόντων που μελετήθηκαν επιβεβαιώνει ότι η ανθρώπινη ανάπτυξη – συμπεριλαμβανομένης της κλιματικής αλλαγής στην εμφάνιση της οποίας επιδρά ο άνθρωπος – όχι μόνο καταστρέφει το περιβάλλον αλλά είναι και υπεύθυνη για την ανάδυση μολυσματικών νόσων όπως η COVID-19.

Κλείνοντας ο καθηγητής Γουόρντ τόνισε ότι όλες οι χώρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα μοντέλα της ομάδας προκειμένου να επικαιροποιήσουν τις στρατηγικές τους για τη δημόσια υγεία ώστε να αποτρέψουν την εμφάνιση πιθανών μελλοντικών πανδημιών.

tanea.gr/

Οι μυστικές εταιρείες που προετοίμασαν το 1821

Καραμπελιάς Γιώργος

Πολλές δεκαετίες πριν την εμφάνιση της Φιλικής Εταιρείας, μαρτυρούνται απόπειρες των Ελλήνων για τη σύσταση επαναστατικών οργανώσεων ή “εταιρειών”, με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Το 1732, ο Λέσβιος κληρικός, Σεραφείμ Μυτιληναίος (Πωγωνάτος), σε ανάκρισή του στη Ρωσία, υποστήριξε πως, πριν από το 1700 ήδη, είχε δημιουργηθεί μυστική εταιρεία στην Ελλάδα με σκοπό την απελευθέρωσή της, ενώ ο ίδιος είχε έλθει σε επαφή με τον τσάρο Πέτρο τον Μεγάλο για τον ίδιο σκοπό.
Μυστική εταιρεία θεωρείται ότι συγκρότησε στη Μόσχα, πριν από τα Ορλωφικά, ο Πέτρος Μελισσηνός (1726-1796), ο οποίος έφθασε έως τον βαθμό του στρατηγού του ρωσικού πυροβολικού. Ο Μελισσηνός, μαζί με τον Κεφαλλονίτη μηχανικό, Μαρίνο Χαρμπούρη και τον Γεώργιο Παπάζωλη, έπεισαν τους αδελφούς Ορλώφ για την ανάγκη ανακίνησης επανάστασης στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα .
Μεταξύ των σημαντικότερων εταιριστικών κινήσεων μπορούμε να αναφέρουμε την εταιρεία «Αλέξανδρος», που ιδρύθηκε από τον ηγεμόνα της Βλαχίας, Αλέξανδρο Μουρούζη, το 1777, στο Χέρμανστατ (Hermanstadt) της Τρανσυλβανίας, την “Εταιρεία των Φίλων”, που ιδρύθηκε το 1780, στο Βουκουρέστι (μέλος της οποίας υπήρξε ενδεχομένως και ο Ρήγας Φεραίος), την “Ελληνοδακική Φιλολογική Εταιρεία”, που ιδρύθηκε το 1780 στο Βουκουρέστι και ανέπτυξε πλούσια δράση, καθώς και την εταιρεία “Φοίνιξ”, την οποία ίδρυσε μετά τη φυγή του στη Ρωσία, το 1787, ο ηγεμόνας της Βλαχίας, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο αποκαλούμενος Φιραρής (φυγάς).
Από πολλούς πιστεύεται ότι ο Φιραρής, κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του (1785-1786), είχε μυήσει στα πατριωτικά του σχέδια τον Ρήγα Βελεστινλή και, το 1807, τον Κωνσταντίνο Υψηλάντη.
Άλλες εταιρείες που αναφέρονται είναι το “Ρόπαλον του Ηρακλέους”, η “Εταιρεία της Αθηνάς”, η “Εταιρεία των Καλών Εξαδέλφων”, που συνδέονται πιθανότατα με την οργάνωση του Ρήγα.
Όλες αυτές οι Εταιρείες και κινήσεις δημιουργήθηκαν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και συνέδεαν πάντοτε την απελευθέρωση των Ελλήνων με τις κινήσεις κάποιας από τις μεγάλες δυνάμεις – μίας ή ενίοτε και περισσοτέρων. Μια νέα φάση θα εγκαινιάσει ο Ρήγας, ο οποίος, μολονότι επιχείρησε να στηριχτεί στη γαλλική Επανάσταση και τον Ναπολέοντα, θα θέσει στο επίκεντρο της δραστηριότητάς του τη δημιουργία μιας εγχώριας επαναστατικής οργάνωσης.
Έκτοτε, μετά μάλιστα την εξάντληση του ανατρεπτικού δυναμικού του Ναπολέοντα, που θα προκαλέσει και την απογοήτευση του Κοραή, οι Έλληνες θέτουν ως στόχο μια αυτόνομη επαναστατική απόπειρα που, στην καλύτερη περίπτωση, θα προκαλούσε και την εμπλοκή κάποιας μεγάλης δύναμης, προφανώς της Ρωσίας.

Το λίκνο της Οδησσού
Εν τέλει, και καθόλου τυχαία, η Φιλική Εταιρεία θα ιδρυθεί στην Οδησσό, μια νέα πόλη που συνδύαζε το ελληνικό επαναστατικό πνεύμα –εδώ είχαν εγκατασταθεί πληθυσμοί με μεγάλη επαναστατική παράδοση, από την Πελοπόννησο και τα νησιά μετά τα Ορλωφικά– την ευνοϊκή για τους ομόδοξους Έλληνες ρωσική πολιτική, την άμεση συνάφεια με τις παραδουνάβιες ηγεμονίες και, τέλος, τα νεωτερικά ρεύματα – η πόλη δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα του Διαφωτισμού, με σημαντική παρουσία Δυτικοευρωπαίων.
Αν η Βιέννη υπήρξε, είκοσι χρόνια πριν, η πόλη όπου ο Ρήγας θα συγκροτήσει την πρώτη επαναστατική «οργάνωση», η Οδησσός, η νέα πόλη με το αρχαιοελληνικό όνομα, θα προσφέρει το κατάλληλο λίκνο για την επώαση και την ενδυνάμωση της νέας επαναστατικής απόπειρας, ενώ, στη Βιέννη, παρότι έδρα του Λόγιου Ερμή, μέχρι το 1821, θα μυηθεί στην Εταιρεία μόνο ένα μέλος!
Ο “τρίτος πόλος” του ελληνισμού, μεταξύ Παρισίων και Κωνσταντινούπολης, ο πόλος Βιέννης-Βουκουρεστίου-Οδησσού , που οραματίζεται μια βαλκανική Πολιτεία, ταυτοχρόνως ελληνική και πολυεθνική, ανεξίθρησκη και ορθόδοξη, διαφωτιστική και “ρομαντική”, ισχυροποιείται στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, μετακινείται αδιάκοπα προς τα ανατολικά και θα σφραγίσει όλες τις επαναστατικές και διαφωτιστικές απόπειρες.

Μετατόπιση του κέντρου βάρους
Η ισχυροποίηση αυτού του πόλου εκφράζει και τη μετατόπιση του κέντρου βάρους του παροικιακού ελληνισμού από τη δυτική προς την κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Σύμφωνα με το πρώτο υπόμνημα του Καποδίστρια προς τον Τσάρο, γραμμένο στα 1811, στη Ρωσία απασχολούνταν ήδη 4.500 Έλληνες σε εμπορικές επιχειρήσεις, εκτός από τους λοιπούς ελληνικούς πληθυσμούς, και στην Αυστροουγγαρία 90.000, στις δε Ηγεμονίες, που βρίσκονταν σε άμεση επαφή με τη νότια Ρωσία, οι Έλληνες ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες.
Την ίδια εποχή, στη Βενετία, την Αγκώνα, το Λιβόρνο και τη Νεάπολη, αριθμούσαν μόλις 4.000, στην Ολλανδία 100 και στη Γαλλία 50· σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε μεταξύ του 15ου και του 17ου αιώνα, όταν ήταν πολύ περισσότεροι οι Έλληνες έμποροι οι εγκατεστημένοι στη Βενετία και ασήμαντος ο αριθμός όσων βρίσκονται στη Ρωσία.
Αυτή η μετατόπιση θα αποτυπωθεί και στο εσωτερικό του ελλαδικού χώρου, όπου το επίκεντρο του εμπορίου και της εκπαίδευσης θα μετακινηθεί από τη δυτική Ελλάδα προς την ανατολική και προς τη δυτική Μικρά Ασία (εντελώς συμβατικά θα μπορούσαμε να πούμε από τα Γιάννενα στη Χίο, τις Κυδωνίες και τη Σμύρνη). Επί πλέον, η αυτοπεποίθηση και η αυτονομία του ελληνισμού ενισχύεται, παρά την έντονη επίδραση της γαλλικής παιδείας και γλώσσας μεταξύ των Φαναριωτών, καθώς και σε ολόκληρο τον ελληνισμό των Ηγεμονιών και των Βαλκανίων .
Το “Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον”
Ιδιαίτερη ιδεολογική και πολιτική σημασία έχει η σύσταση μιας ελληνικής οργάνωσης, στα 1809, από τους Έλληνες του Παρισιού, με την ονομασία “Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον”. Πρωτεργάτες της υπήρξαν ο Γρηγόριος Ζαλύκης ή Ζαλίκογλου (1776-1827), που καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη, είχε εγκατασταθεί αρχικώς στο Βουκουρέστι και μετά το 1802 στο Παρίσι, ως διπλωματικός εκπρόσωπος του ηγεμόνα της Βλαχίας, Σκαρλάτου Καλλιμάχη, ενώ πρόεδρος της οργάνωσης ήταν ο φιλέλληνας, κόμης Ωγκύστ ντε Σουαζέλ Γκουφιέ, αρχαιολόγος, πρώην πρέσβης της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη.
Ταμίας της ήταν ο έμπορος, Στέφανος Χατζη-Μόσχος, ενώ σημαίνοντα μέλη της υπήρξαν ο Γεώργιος Φίλανδρος και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ – ο οποίος αναχώρησε από το Παρίσι το 1814.
Στον αρχικό πυρήνα της οργάνωσης, συμμετείχαν ακόμα ο Πέτρος Ομηρίδης-Σκυλίτσης (της μεγάλης χιακής οικογένειας, μεγαλέμπορος στη Μασσαλία, Φιλικός, εξαιρετικά δραστήριος στη διάρκεια της Επανάστασης και μετέπειτα δήμαρχος Πειραιά ), ο Θεόδωρος Πρασακάκης, πιθανότατα και η γνωστή Κύπρια λογία, Ελισάβετ Σάντη Λουμάκη Σενιέ, μητέρα δύο φημισμένων Γάλλων ποιητών της εποχής, του Αντρέ (1762-1794), που καρατομήθηκε την παραμονή της πτώσης του Ροβεσπιέρου και του Ζοζέφ Σενιέ (1764-1811).
Τα μέλη της εταιρείας, με βάση τον αριθμό εγγραφής τους, έπαιρναν τον κωδικοποιημένο συνωμοτικό αριθμό με τον οποίο αναγνωρίζονταν μεταξύ τους. Οι μυούμενοι, αφού ορκίζονταν ότι θα τηρούν μυστικό τον σκοπό της εταιρείας και ότι θα καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για τη διάδοση των ιδεών της και την πραγμάτωση των στόχων της, έπαιρναν ένα πανομοιότυπο χρυσό δαχτυλίδι, το «χρυσόβουλο», που είχε χαραγμένο το έμβλημα της οργάνωσης: Δύο χέρια σφιχτά δεμένα και, κυκλικά, τα τέσσερα αρχικά Φ.Ε.Δ.Α. (Φιλίας Ελληνικής Δεσμός Άλυτος ή Φιλικός Ελληνικός Δεσμός Άλυτος).
Συνεργεία του Ναπολέοντος
Στο “Ξενοδοχείο” συμμετείχε ενεργά και ένας απόγονος των Ελλήνων που είχαν καταφύγει τον 17ο αι. από τη Μάνη στην Κορσική, ο Δημήτριος Κομνηνός, στον οποίο ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ είχε απονείμει τον τίτλο του πρίγκιπα, ως δήθεν απογόνου του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας, Δαβίδ Κομνηνού και ο οποίος συνδεόταν με την οικογένεια Βοναπάρτη. Άραγε, ο Ναπολέων, τόσο μέσω του Σουαζέλ-Γκουφιέ όσο και του πρίγκιπα Κομνηνού, ήταν ενήμερος για τους σκοπούς του “Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου”; Ο Σάθας προχωράει μάλιστα ένα βήμα παραπέρα και υποστηρίζει ότι η οργάνωση είχε συστηθεί «συνεργεία του Ναπολέοντος» .
Ο Κοραής παρέμεινε έως το τέλος ορκισμένος εχθρός της οργάνωσης, την οποία γνώριζε ήδη από το 1810 και την χαρακτήριζε «συνωμοσία δύο ἤ τρι­ῶν πονη­ρῶν ἀν­θρω­πίσκων μὲ ἄλλους δύο ἤ τρεῖς ἠ­λι­θί­ους», την οποία «ὁ μωροπαμπόνηρος (δηλ. ο Ζαλύκης) ἐ­σύ­στη­σε καθ’ αὐ­τὸ διὰ νὰ ἀ­τι­μά­σῃ καὶ νὰ βλάψῃ ἐμέ, ἤγουν μὲ ἐλπίδα νὰ ἐμβάσῃ ὅλους τοὺς ἐ­δῶ Γραικοὺς εἰς αὐτήν, πλὴν ἐ­μοῦ, καὶ οὕτω νὰ ἔχῃ πρόφασιν εὐ­λογοφανῆ νὰ κηρύττῃ, ὅτι μόνος ἐγὼ ἀ­πο­σκιρ­τῶ ἀπὸ τὴν μετὰ τοῦ γένους ὁμόνοιαν. Καὶ ἐνδέχεται νὰ τὸ κα­τορθώσῃ…».
Ωστόσο, παρά τους φόβους του, το Παρίσι δεν θα μεταβληθεί σε προπύργιο της επανάστασης και των αντιπάλων του, αντίθετα, μετά την οριστική πτώση του Ναπολέοντα, θα πάψει να αποτελεί κέντρο ζύμωσης, ο Ζαλίκογλου θα το εγκαταλείψει, ο Τσακάλωφ θα φύγει για τη Ρωσία, ενώ το επίσης μέλος του “Ξενοδοχείου”, ο Κ. Νικολόπουλος, θα στραφεί στη φιλολογική-γλωσσική δραστηριότητα, με την έκδοση της Μέλισσας. Πάντως, το “Ξενοδοχείον” θα αποτελέσει όντως τον σημαντικότερο πρόδρομο της Φιλικής Εταιρείας, ένα ακόμα “κληροδότημα” της γαλλικής Επανάστασης στην ελληνική.


slpress.gr/

…δυστυχώς ΔΕΝ εκακοποιήθην σεξουαλικώς!

Του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή*

Κατά τη σύντομη διαδρομή μου εις το θέατρον, δυστυχώς ΔΕΝ εκακοποιήθην σεξουαλικώς!
Η “χοτ” σκηνοθέτις δεν χρησιμοποίησε την εξουσία της για να ικανοποιήσει της άγριες ερωτικές ορέξεις της πάνω μου με αποτέλεσμα να αισθάνομαι απογοητευμένος και αδικημένος.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να υποβάλλω μήνυση διότι η εμπειρία με έχει σημαδέψει, με έχει τραυματίσει και έκτοτε δεν μπορώ να αντιμετωπίσω με τον ίδιο τρόπο την εξουσία από όπου κι’αν προέρχεται.
Εάν ζούσαμε σε εποχές ΠΑΣΟΚ σίγουρα θα μπορούσα να είχα κάνει αίτηση για μία από τις δεκάδες …αναπηρικές συντάξεις και να είχα εξασφαλίσει την ύστερη νεότητα ή τα πρώιμα γηρατειά μου.
Για κακή μου τύχη τότε δεν ήμουν ηθοποιός ούτε υποκριτής, όπως περίπου είπε άθελά της και η ανεπαρκής, κα Μενδώνη.
Τώρα που έγινα και τα δύο είναι πλέον αργά, στα ταμεία δεν υπάρχει σάλιο και τα μνημόνια δεν αφήνουν περιθώρια τοιαύτης γενναιοδωρίας!
Μια ζωή εκτός τόπου και χρόνου, έτσι έκανα και έντυπο περιοδικό όταν θριάμβευαν τα διαδικτυακά, αλλά εγώ είμαι όπως η Ελλάδα του Σαββόπουλου που επιμένει και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, ο γιαλός είναι στραβός εγώ απλά …πλέω τα λοίσθια!
Το θέμα με τις καταγγελίες ωστόσο είναι άκρως σοβαρό.
Αν αυτά που καταμαρτυρούν στον κ. Λιγνάδη αληθεύουν και ο ίδιος καταδικαστεί να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στα μπουντρούμια, θα έχει βρεθεί μόνο μία κορυφή του παγόβουνου.
Υπάρχει τεράστιο μέγεθος υπό την επιφάνεια της θαλάσσης και δεν είναι τυχαίο που οι Τούρκοι έστειλαν το Τσεσμέ στο Αιγαίο, παρότι στερείται δυνατότητος γεωτρήσεων.
Στον χώρο της τέχνης και του αθλητισμού ο βόρβορος είναι βαθύς όσο και η ανθρώπινη ψυχή, το σεξουαλικό πάρε-δώσε ή αλισβερίσι στα τούρκικα πάει σύννεφο για να προωθηθούν κάποιοι νέοι και φιλόδοξοι.
Ακόμη και η έννοια του συναινείν δεν αίρει το στοιχείο του βιασμού διότι εφόσον ο άλλος σου λέει ή αφήνει να εννοηθεί ότι αν δεν του κάτσεις δεν πας μπροστά, περί βιασμού πρόκειται έστω κι’αν εσύ το αποδέχεσαι εκούσια.
Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις απευθείας βιασμού που είναι μεν χειρότερες, αλλά λιγότερες.
Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για …σκατάχρηση εξουσίας και καλό θα ήταν να βγουν κι’άλλοι να μιλήσουν, έστω κι’αν αισθάνονται ντροπή για την τότε συναίνεσή τους.
Ποτέ δεν είναι αργά για επανόρθωση και τα αποτελέσματα θα είναι ευεργετικά τόσον για τους ίδιους όσο και για τον χώρο γενικότερα. Αξίζει επίσης να εξευτελισθούν διάφορα είδωλα ή τοτέμ των συγκεκριμένων χώρων ώστε να περάσει το μήνυμα ότι ουδείς βρίσκεται στο απυρόβλητο.
Δεν είναι όμως μόνο η τέχνη και ο αθλητισμός, παρόμοια συμβαίνουν στον χώρο της δημοσιογραφίας, της πολιτικής, των επιχειρήσεων και γενικά όπου ο ανταγωνισμός είναι έντονος και οι έχοντες εξουσία απολαμβάνουν εκ των πραγμάτων δικτατορικές αρμοδιότητες.
Ενας επίσης χώρος όπου κατά καιρούς γίνονται …κέρατα και σημεία είναι ο εκκλησιαστικός, ιδιαίτερα στα ιδρύματα εκείνα όπου φοιτούν ή φιλοξενούνται ανήλικοι.
Η περίπτωση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του σκανδάλου παιδοφιλίας που είχε διεθνή διάσταση υποδεικνύει την ανάγκη να πέσει φως και στα καθ’ημάς.
Νωπές είναι οι μνήμες καταγγελιών για βιασμούς σε κάποιο ίδρυμα όπως και η απάντηση Ελληνορθοδόξου ιεράρχου ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και δεν θα πρέπει να λαμβάνουν διαστάσεις για να μην ζημιώνεται η εκκλησία.
Εκκλησία όμως είναι πρωτίστως ο λαός, όχι ο οργανισμός και τα στελέχη του…
Κλείνοντας και για να ευθυμήσωμε λίγο με τα χάλια μας, μεταφέρω μετ’επιφυλάξεως είδηση που δημοσιεύτηκε προ ημερών σε σοβαρή αγγλόφωνη ιστοσελίδα και θέλει δύο από τους “μοναχούς” που εγκατέστησε ο Εξαρχος Ελπιδοφόρος στην Αρχιεπισκοπή να έχουν παίξει μπουνιές μεταξύ τους!
Αν η είδηση αληθεύει, δεν θα είναι η πρώτη φορά ούτε η τελευταία, καθώς η εκκλησία μας δεν έχει το “τακτ” των Ρωμαιοκαθολικών ή των Διαμαρτυρομένων, τα αίματα ανάβουν εύκολα και οι κατά περίπτωση πρωταγωνιστές παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους κυριολεκτικώς!
Το παγκόσμιο φιλοθεάμον κοινό πριν λίγα χρόνια είχε δει στους δέκτες του τις γροθιές που είχαν παίξει Ελληνορθόδοξοι ιεράρχες με Αρμενίους κατά την αφή του Αγίου Φωτός στα Ιεροσόλυμα.
Αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο, αποτελεί μπορεί να πει κανείς συστατικό μέρος του εθίμου.
Με κάθε σεβασμό όπως πάντα, θεωρώ ότι η τάσις αυτή των ιερωμένων μας όχι μόνο δεν θα πρέπει να αποθαρρύνεται αλλά να προωθείται και να τεθεί σε κατάλληλη οργανωτική βάση προκειμένου να αποφέρει πραγματικά οφέλη, πέραν από κάποια πρισμένα μάτια.
Η πυγμαχία άλλωστε είναι ένα από τα πλέον δημοφιλή σπορ, κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολάρια αλλάζουν χέρια σε στοιχήματα.
Γιατί λοιπόν η Ορθόδοξος Εκκλησία μας να μην διοργανώνει πυγμαχικούς αγώνες που θα προβάλλονται τηλεοπτικώς σε απευθείας μετάδοση και στους οποίους, έπειτα από συνεννόηση με τις νόμιμες εταιρίες – αφήστε τις παράνομες όπου εκεί γίνεται ο μεγάλος τζίρος – να μπορούμε όσοι θέλουμε να στοιχηματήσωμε!
Με τον τρόπο αυτό η εκκλησία θα έβγαζε τόσα χρήματα που δεν θα είχε τί να τα κάνει κι’όχι να περιμένει από τους πιστούς να ανάψουν ηλεκτρονικά κεριά λόγω της πανδημίας προκειμένου να εισέλθουν κάποια έσοδα στα αδειανά ταμεία!
Πυξ λαξ, η κατάσταση να αλλάξ’!
Εχουν τέτοια περισσεύματα ενεργείας κάποιοι ιεράρχες μας, ιδιαίτερα οι “βοηθοί” επίσκοποι ή “επίσκοποι λάιτ”, όπως και κάποιοι “μοναχοί” που πρέπει να τη διοχετεύσουν, δεν κρατιέται με τίποτα! Για να μην την πληρώσει και κανένας αθώος, καλύτερα να γίνονται οργανωμένοι αγώνες και εξοντωτικές προπονήσεις.
Αλλωστε στη γλώσσα της Εκκλησίας και οι Αγιοι καλούνται αθλητές, πόσο μάλλον οι …πυγμάχοι!

*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη.
Είναι δε τελειόφοιτος Διδακτορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!

agapotinafpakto.com/

Καταλάβατε τώρα γιατί δεν θα εφαρμοστεί ο νόμος Κεραμέως - Χρυσοχοίδη;

Οι χθεσινές εικόνες στο ΑΠΘ έρχονται από το μέλλον. Που δεν είναι καθόλου ευοίωνο για όσους πιστεύουν ότι η αστυνομική βία είναι «η Λύση»

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός. Μόλις 11 ημέρες. Στις 11 Φεβρουαρίου ψηφίστηκε το νομοσχέδιο που εισηγήθηκαν στην Βουλή η Νίκη Κεραμέως και ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης για την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Χθες, 22 Φεβρουαρίου είδαμε το «πανεπιστημίο του μέλλοντος», για το οποίο μας μίλησε στην Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία των 158 βουλευτών που το ψήφισε, μαζί με 8 βουλευτές της Ελληνικής Λύσης.
Οι εικόνες από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης δεν φέρνουν στο μυαλό το Χάρβαρντ, όπως είχε αναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 11 Φλεβάρη. Αν θύμιζαν κάτι από Αμερική είχε να κάνει με τον Ντόναλντ Τράμπ και τον τρόπο που αντιμετώπισε το κίνημα «Black Lives Matter».
Ακραία αστυνομική αυθαιρεσία, που για μία ακόμη φορά αποκαλύφθηκε λόγω των social media. Προκλητικές συμπεριφορές. Επικίνδυνη χρήση εξοπλισμού. Ένστολος «κουτσαβακισμός». Κατασταλτικός ζήλος. Εξευτελισμός διαδηλωτών.
Ακόμη και γι αυτούς που δεν έχουν οικειότητα με την πολιτική σημειολογία, στις προκλητικές ενέργειες των «χακί» και των μαυροφορεμένων αστυνομικών ήταν εμφανείς οι πολιτικές εντολές που είχαν δοθεί. Σχεδόν σαν να είναι γραμμένες με φωτεινά γράμματα.
«Δείξτε τους πως δεν θα διστάσουμε μπροστά σε τίποτε προκειμένου ο νόμος να εφαρμοστεί».
Σε πιο απλά ελληνικά «σπάστε τους τον τσαμπουκά» (για να καταλαβαίνουν και τα «παιδιά» των ΜΑΤ και της Δράσης). Αυτή ήταν η κυβερνητική «γραμμή» που υπηρετήθηκε με τους τρόπους που είδαμε χθες στην Θεσσαλονίκη.
Μια τακτική που προκύπτει από ένα παλιό -αλλά καθόλου καλό- πολιτικό σκεπτικό:
Πως η αποφασιστικότητα και το «βαρύ χέρι» του κράτους είναι το στοιχείο που θα κρίνει το αν θα επιβληθεί η όχι ένα καθεστώς.
Αυτή η αντίληψη έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι πως παραμένει αναλλοίωτη στις αντιλήψεις της ακροδεξιάς (όπου κι αν αυτή βρίσκεται, ακόμη και στο …κέντρο) εδώ και δεκαετίες.
Το δεύτερο είναι πώς παντού και πάντα, όταν δοκιμάζεται, αποτυγχάνει παταγωδώς.
Η κυβέρνηση επιμένει να βαυκαλίζεται πως τις ενέργειές της στηρίζει μια σιωπηρή λαϊκή πλειοψηφία. Τόσο διακριτική, που κάνει την εμφάνισή της στα κοινωνικά δρώμενα μόνον μέσω των δημοσκοπήσεων. Επίσης ότι η κάλπη του Ιουλίου του 2019 την νομιμοποιεί, ώστε να ψεκάζει στο πρόσωπο διαδηλωτές το Φεβρουάριο του 2021.
Ξεχνά όμως πως ούτε εκλογικά η Ν.Δ αποτέλεσε ποτέ πλειοψηφία Το 2019 πήρε μόλις 39,85%. Ποσοστό ικανό για να κυβερνήσει ένα κόμμα, ελέω εκλογικού συστήματος.
Όχι όμως για να θεωρεί αυτόματα πώς αποτελεί πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα.
Πόσο μάλλον για να εμπνέει στους ένστολους την λογική του δυνάστη, που ειναι απαγορευτικό ακόμη και για σχηματισμούς που πράγματι πλειοψηφούν κοινωνικά.
Ιδιως σε τέτοιους καιρούς.
Μετά από 17 μήνες υγειονομικής – οικονομικής κρίσης και την κοινωνία στα όρια της, από κάθε οπτική.
Με την πρακτική που ακολούθησε η ΕΛ.ΑΣ του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη επιβεβαίωσε όσους αμφισβήτησαν αν ο νόμος για την αστυνομία στα πανεπιστήμια θα εφαρμοστεί ποτέ.
Ανάμεσά τους και κάποιους βουλευτές της Ν.Δ.

news247.gr/

Αίτνα καλεί Σαντορίνη.....over?

Η Αίτνα εκτοξεύει λάβα και στάχτη - Τέταρτη έκρηξη του ηφαιστείου σε λίγες ημέρες - Δείτε τον γίγαντα της Σικελίας που βρυχάται

Για τέταρτη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, η Αίτνα εξερράγη τις πρώτες πρωτινές ώρες της Κυριακής, εκτοξεύοντας λάβα και στάχτη στον ουρανό της Σικελίας.
Η ισχυρή έκρηξη του υψηλότερου ενεργού ηφαιστείου στην Ευρώπη είχε ως αποτέλεσμα χείμαρροι λάβας να βγουν από το νοτιοανατολικό κρατήρα του, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας και όπως μεταδίδει το Euronews.

Τις περασμένες εβδομάδες η Αίτνα είχε ήδη στείλει «προειδοποιητικά μηνύματα», με σειρά εκρήξεων, οι οποίες δεν δημιούργησαν προβλήματα στην γύρω περιοχή. Το ηφαίστειο (3.350 μέτρα ύψος) ξύπνησε την περασμένη Τρίτη, όταν λάβα και πετρώματα άρχισαν να εκτοξεύονται από τον νοτιοανατολικό κρατήρα.Λόγω της έκρηξης, αποφασίστηκε η προσωρινή διακοπή του λειτουργίας του αεροδρομίου Φονταναρόσα της Κατάνια.

thesecretrealtruth.blogspot.com/
Ας ελπίσουμε να μην ζηλέψει η δική μας Σαντορίνη...