Έρχεται η αστυνομία τροφίμων! Monsanto: παράνομοι οι μικροκαλλιεργητές!

Οι πείνα του "Ιωσήφ" θα χτυπήσει ξανά την "Αίγυπτο". Θέλουν οπωσδήποτε να λιμοκτονήσουμε:

Έρχεται... η αστυνομία τροφίμων! Monsanto: παράνομοι οι μικροκαλλιεργητές!

Αστυνομία τροφίμων
Δημοσιογράφος: Θα μιλήσουμε για τον νόμο περί "εκσυγχρονισμού των τροφών" με τον προσκεκλημένο μας. Γεια σου Τζόρτζ, (George Hemminger: Founder, Survive and Thrive TV) ας μιλήσουμε πρώτα για τον νόμο "S 510". Στην ιστοσελίδα σου γράφεις για το γεγονός ότι οι Αμερικανικές φάρμες και οι τροφές γενικά θα μπουν κάτω από τον έλεγχο των υπουργείων Δημόσιας Τάξης και Αμύνης, προκειμένου να ελέγχουν μην γίνει κάποια μόλυνση. Πες μας τι πιστεύεις για αυτό.
Τζόρτζ: Διάβασα ποιοι είναι οι άνθρωποι που υποστηρίζουν τον νόμο αυτό και ποιοι είναι ενάντια. Ενάντια στον νόμο είναι οι μικρές ενώσεις καλλιεργητών και οι αγρότες, και υπέρ του νόμου, είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες σπόρων, φαρμάκων και δημητριακών. Αυτός είναι ένας νόμος που σχεδιάστηκε στα μέτρα των πολυεθνικών. Βλέποντας επίσης την οικονομική κατάσταση, είναι τελείως τρελός αυτός ο νόμος.
Δημοσιογράφος: Στον νόμο αυτόν περιέχεται επίσης η αφαίρεση του δικαιώματος καθαρισμού και αποθήκευσης σπόρων; Εννοώ, ξέρεις θα απαγορεύεται να κάνουν αυτό που αρέσει σε όλα τα παιδιά και τους γονείς τους, το να βάζουν σπόρους από λαχανικά και στο κήπο και να τα μεγαλώνουν τα παιδιά;
Τζόρτζ: Αυτό που βλέπουμε με την οικονομική καταστροφή στην Αμερική και ειδικότερα στην Καλιφόρνια, είναι μεγάλη ανάπτυξη σε τοπικές φάρμες και ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν παράγοντας τροφή για να φάνε οι ίδιοι, ενώ την ίδια ώρα, τα πωλούν σε φίλους και γείτονες. Αυτό που κάνει ο νόμος αυτός είναι να ελέγξει και στο τέλος να σκοτώσει αυτούς τους μικροκαλλιεργητές.
Δημοσιογράφος: Φαίνεται ότι υπάρχουν άγνωστες πτυχές στην πολιτική της κυβέρνησης. Άτομα τα οποία εργάζονταν για την Monsanto έχουν τώρα θέσεις στο Ανώτατο Δικαστήριο, όπως ο Κλέρενς Τόμας. Βλέπουμε ανθρώπους στο Υπουργείο Τροφίμων και Φαρμάκων που δούλευαν για την Monsanto. Τι πιστεύεις για όλα αυτά;
Τζόρτζ: Αποτελεί ένα μόνο από τα βήματα που παίρνει η κυβέρνηση με στόχο να συνεργαστεί με τις πολυεθνικές εταιρίες. Αυτός ο νόμος και η πολιτική, αποτελούν φασισμό και οδηγεί στην καταστροφή της οικονομίας μας. Πιστεύω ότι όπως έγινε και στην Ισλανδία οι άνθρωποι πρέπει να εξεγερθούν και να διώξουν αυτούς τους ανθρώπους από την διοίκηση της χώρας και να σταματήσουν αυτό που γίνεται σ' αυτή τη χώρα. Είναι απίστευτα γελοίο το να μην σου επιτρέπεται να παράγεις το ίδιο σου το φαϊ.
Δημοσιογράφος: Πιστεύω πως είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια για τις ασθένειες που αυξάνουν όπως ο αυτισμός και οι νέες μορφές καρκίνου... να κατηγορούνται τα πάντα όπως εμβόλια, η μόλυνση του αέρα, αλλά δεν βλέπω και πολλούς να κατηγορούν τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα γι αυτές τις ασθένειες. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό;
Τζόρτζ: Οι μεγάλες αυτές πολυεθνικές έχουν τα δικά τους λόμπι και επηρεάζουν τις αποφάσεις των κυβερνήσεων. Και... τι άλλο είναι πιο φυσικό από το να παράγεις την ίδια σου την τροφή; Το να παράγεις την τροφή σου θα έπρεπε να είναι φυσικό, όπως το να τρώς την τροφή σου. Αλλά αυτό που βλέπουμε σήμερα, είναι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες να κάνουν ότι μπορούν ώστε να μονοπωλήσουν και να ελέγξουν την διανομή τροφίμων, γιατί θέλουν περισσότερα κέρδη! Και αυτό που θα δούμε στην Αμερική, είναι ο κόσμος να πεινάει γιατί δεν θα μπορούν να αγοράσουν το φαϊ τους από αυτές τις εταιρείες. Χρειαζόμαστε αποκεντροποίηση του αποθέματος τροφών και όχι συγκεντρωτισμό.
Δημοσιογράφος: Είναι πολύ τρομακτική σκέψη ότι το 70% των τροφών προέρχεται από Γενετικά Τροποποιημένα Προϊόντα.

"Αν οι άνθρωποι αφήσουν την κυβέρνηση να αποφασίζει τι τροφή θα τρώνε και τι φάρμακα θα παίρνουν, τα σώματά τους θα είναι σύντομα σε τόσο θλιβερή κατάσταση όσο είναι οι ψυχές εκείνων που ζούν σε καθεστώς τυρρανίας."
Τόμας Τζέφερσον
Εκ των ιδρυτών πατέρων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Δείτε τα  (video)


Πηγή

Η "μάνα-ελιά" της Καλαμάτας

Αιωνόβια ελιά αντιπροσωπευτική της γνωστής ποικιλίας “Ελαιών Καλαμάτας”.

"Διατηρητέο μνημείο της φύσης" κηρύχθηκε με την υπ. αρ. 200995/7950/1979 απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας και το υπ. αρ. διατ. 121/τ.Δ/1980

Η ελιά που δεσπόζει με τον όγκο της στον αυλόγυρο του Κέντρου Γεωργικής Εκπαίδευσης (ΚΕΓΕ) στην Καλαμάτα (οδός Λακωνικής 85). Έχει περίμετρο κορμού 8,97 μ.. Στο ύψος των 2,5 μ. ο κορμός διακλαδίζεται σε έξι χοντρούς βραχίονες (ο έκτος σήμερα δεν υφίσταται λόγω πτώσης) και οι απολήξεις των κλάδων φθάνουν στα 12 μ. ύψος από το έδαφος. Η "μάνα-ελιά", όπως χαρακτηριστικά αποκαλείται, είναι δένδρο αντιπροσωπευτικό της ποικιλίας "Αετονυχολιά Καλαμών" που θεωρείται ότι είναι το μητρικό φυτό της ποικιλίας "Καλαμών" με τα μεγάλα φύλλα και τον επίσης μεγάλο ωοειδή επιμήκη καρπό, ο οποίος θυμίζει αμύγδαλο ή ρώγα σταφυλιού "αετονύχι". Τι το ιδιαίτερο όμως έχει η συγκεκριμένη ελιά, ώστε να συγκαταλέγεται στον κατάλογο των μνημείων της φύσης; Μα φυσικά την ηλικία της. Η εκτιμώμενη ηλικία του αειθαλούς δένδρου είναι 800 ετών, ωστόσο η έρευνα του Δρ. δασολόγου Παν. Μπαζίγου, Γεν. Δ/ντή Περιφερείας Πελοποννήσου, που βασίσθηκε στο δείγμα δύο τρυπανιδίων, τα οποία πήρε κατά την αυτοψία που διενήργησε στις 23 Αυγούστου 2001, έδωσε την απίστευτη ηλικία των 1733 χρόνων κατά προσέγγιση. Δηλαδή εν ολίγοις το δένδρο θα πρέπει να φυτεύτηκε περί τον 4ο αι. μ.Χ.!
Άξιο θαυμασμού όμως είναι και το γεγονός ότι η υπεραιωνόβια ελιά είναι αρκετά θαλερή τουλάχιστον στα ? της περιμέτρου της, αυξάνεται με ικανοποιητική υγεία και όπως αναφέρει σε άρθρο του ο κ. Μπαζίγος "αν δεν υπάρχουν βίαιες ενέργειες ή εμπόδια στην ανάπτυξή της μπορεί να ζει για πολλούς αιώνες ακόμα και θεωρητικά να παραμένει αθάνατη".
ΚΕΙΜΕΝΟ: MAIΡΗ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ-ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΤΑΣΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΣ

Ελληνικό Πανόραμα

Ένα περίεργο δάσος στην έρημο !!!

Στην έρημο Dead Vlei στη Ναμίμπια συναντάμε ένα περίεργο δάσος. Σχηματίστηκε 900 χρόνια πριν όταν στην περιοχή υπήρχε άφθονο νερό.

Στην έρημο σπάνια συναντάμε δέντρα με εξαίρεση λίγες οάσεις. Στην έρημο Dead Vlei (λίμνη του θανάτου) στη Ναμίμπια συναντάμε ένα περίεργο δάσος. Σχηματίστηκε 900 χρόνια πριν όταν στην περιοχή υπήρχε άφθονο νερό. Με την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών η περιοχή αποξηράνθηκε και το ίδιο έγινε με τα δέντρα. Αν και δεν είναι απολιθωμένα οι κορμοί τους παραμένουν αφού είναι τόσο ξηρό το κλίμα που δεν αποσυντίθενται. Το θέαμα είναι υπέροχο και πολύ φωτογράφοι πραγαματοποιούν το ιδιαίτερα δύσκολο αυτό ταξίδι για να καταγράψουν με το φακό τους τις εικόνες.


Πηγή

Στο "σφυρί" τα τουριστικά "φιλέτα" Λακωνίας και Ηλείας από την ΕΤΑ;

Η λίμνη και τα λουτρά Καϊάφα, τα λουτρά Κυλλήνης, τα ακίνητα στην παραλία Ζαχάρως και το Κουνουπέλι, μπήκαν αυτή τη φορά στο μικροσκόπιο. Η διοίκηση της ΕΤΑ επισκέφθηκε και το Σπήλαιο Δυρού στη Λακωνία, τον Πύργο Τζανετάκη στο Γύθειο και το Ξενία Σπά.

«Πωλητήριο» στην τουριστική περιουσία βάζει η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, η οποία συνεχίζει τις αυτοψίες στα τουριστικά«φιλέτα» της χώρας.

Μάλιστα οι επενδυτές από τη Μέση Ανατολή φαίνεται να έχουν προβάδισμα στην αξιοποίηση της περιουσίας, αφού όπως είπε ο υπουργός Πολιτισμού-Τουρισμού κ. Γερουλάνος μιλώντας στο ελληνοαραβικό οικονομικό φόρουμ «η Ελλάδα αποτελεί για τον αραβικό κόσμο μία μεγάλη πρόκληση για επενδύσεις και στρατηγικές συνεργασίες». Διευκρίνισε μάλιστα ότι οι επενδυτικές ευκαιρίες, κυρίως στον τουριστικό τομέα, είναι πολύ επίκαιρες ιδιαίτερα στις χώρες του Κόλπου.
Μαρίνες, Ξενία, γήπεδα γκολφ, ιαματικές πηγές και χιονοδρομικά κέντρα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος.

Επόμενο είναι λοιπόν η ΕΤΑ να συνεχίζει τις αυτοψίες στις περιοχές «φιλέτα». Έτσι μετά τη Βόρειο Ελλάδα η διοίκηση της ΕΤΑ πήγε για αυτοψίες στο νομό Ηλείας. Η λίμνη και τα λουτρά Καϊάφα, τα λουτρά Κυλλήνης, τα ακίνητα στην παραλία Ζαχάρως και το Κουνουπέλι, μπήκαν αυτή τη φορά στο μικροσκόπιο, προκειμένου να ξεκινήσει άμεσα η αποδοτικότερη αξιοποίηση τους.
Σημείο αιχμής οι ιαματικές πηγές του Καϊάφα και της Κυλλήνης, για την αξιοποίηση των οποίων κατέθεσαν τις προτάσεις τους και οι τοπικοί φορείς.

Ας σημειωθεί ότι, όπως δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΤΑ, κ. Δημήτρης Λάμπρου, «το master plan για την ανάπλαση του Καϊάφα, που έχει ήδη εκπονηθεί, βρίσκεται στο στάδιο της συζήτησης με το αρμόδιο υπουργείο περιβάλλοντος και απομένει να οριστικοποιηθούν οι αποφάσεις, ώστε να αποφασισθεί ποιες ειδικές μελέτες θα ανατεθούν για να αρχίσει η υλοποίηση του προγράμματος». Επίσης στόχος είναι η αξιοποίηση των ακινήτων στην παραλία της Ζαχάρως και στο Κουνουπέλι, μέσω προκήρυξης διαγωνισμών και όπως δήλωσε η πρόεδρος της ΕΤΑ κ. Αυγή Μαρκοπούλου «οι εκτάσεις αυτές μπορούν κάλλιστα να αξιοποιηθούν, ώστε να αναβαθμιστεί τουριστικά και οικονομικά η περιοχή της Ηλείας και γενικότερα όλης της Πελοποννήσου, με διασφάλιση των περιβαλλοντικών χαρακτηριστικών τους». Η διοίκηση της ΕΤΑ επισκέφθηκε και το Σπήλαιο Δυρού στη Λακωνία, τον Πύργο Τζανετάκη στο Γύθειο και το Ξενία Σπάρτης. Μάλιστα για το Σπήλαιο Δυρού έχουν εξασφαλισθεί μέσω του ΕΣΠΑ κονδύλια για την αξιοποίηση του, όπως και του περιβάλλοντος χώρου, του εστιατορίου, του αναψυκτηρίου καθώς και της ακτής.

http://www.capital.gr/

Πηγή : Ισθμός

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣΤώρα εξηγούνται οι καταστροφικές φωτιές που έπληξαν αυτούς τούς δύο νομούς, αλλα και η απαξίωση σε όλους τούς τομείς, καταστροφή γεωργικής εκμετάλευσης, καθαριότητα, τουρισμός, ανάπτυξη...έπρεπε τό "οικόπεδο" να υποβαθμιστεί για να πουληθεί...φτηνά;

Τώρα που καήκαμε έχουμε την ψυχραιμία…..να σκεφτούμε.

Γαβριήλ- Γαβριήλ …Τι συμβαίνει Μιχαήλ;
Ποιος αμαρτωλός ,τραβά τον άχραντό μου πόδα…..
Ρίξε πυρ εξ ουρανού και κατάκαυσον αυτόν.

Το απόσπασμα δεν το βρήκα σε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο, πρόκειται για έναν σατυρικό διάλογο, από την παλιά Ελληνική κινηματογραφική ταινία «ου κλέψεις».
Πίσω από την σάτιρα της ταινίας, προβάλλει η ακατάσχετη επιθυμία της κλεψιάς, αφ ενός, αλλά και η προϋποθέσεις που δημιουργούν οι κλέφτες, για να πετύχει το εγχείρημά τους.
Πολλές φορές μάλιστα ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα», και τα «μέσα», είναι πολύ σκληρά, καταστροφικά, και απάνθρωπα. Αυτό βεβαίως δεν πτοεί όσους έχουν σκοπό να πετύχουν τον στόχο τους δηλαδή την «κλεψιά»….
Αυτά φυσικά που συμβαίνουν στις ταινίες, είναι φανταστικά, ασχέτως αν τα ερεθίσματα των δημιουργών πηγάζουν από πραγματικά γεγονότα.
Το θέμα είναι αν αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα, μας παρουσιάζονται τεχνηέντως σαν φανταστικά.
Σαν «ανυποψίαστος» πολίτης, με μεγάλη μου ικανοποίηση διαπίστωσα πώς φέτος (μετά από πολλά χρόνια), δεν καήκαμε τόσο πολύ, θα έλεγα καήκαμε ελάχιστα.
Αναζήτησα λοιπόν στατιστικά στοιχεία από το επίσημο site του Πυροσβεστικού σώματος, και μετά από μια απλή επεξεργασία (δεν είμαι και επιστήμονας, σαν κι αυτούς που πλασάρονται στην τηλεόραση), έβγαλα κάποια «συμπεράσματα».
Ορίστε λοιπόν σε αριθμούς ο αριθμός των πυρκαγιών, και τα στρέμματα που κάηκαν από το 2000 μέχρι και το 2010.

Με την πρώτη ματιά, ο αριθμός των πυρκαγιών δεν είναι ανάλογος με τα αποτελέσματα τους. Λιγότερες φωτιές έχουν υπερπολλαπλάσια καταστροφικά αποτελέσματα. Μοιάζουν να είναι «ποιοτικές φωτιές».
Με την δεύτερη ματιά, οι μεγαλύτερες καταστροφές έχουν συμβεί χρονιές που κάποια σημαντική αλλαγή, συνέβαινε στην χώρα. Το 2000 μπήκαμε στην Ο.Ν.Ε, και το 2007 «συρθήκαμε» όπως φάνηκε σε εκλογές.
Με τις υπόλοιπες ματιές ο κάθε ένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Κάποιοι «υποψιασμένοι» θεωρούν δεδομένο, το ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία χρόνια στο γήινο περιβάλλον, και κανείς δεν αποκλείει να έχουν δίκιο.

Τα ερωτήματα είναι πάρα πολλά και δεν βρίσκουν απάντηση:
Γιατί το κλίμα της γης άλλαξε τόσο απότομα τα τελευταία χρόνια;
Υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου, η κατ εντολήν κλιματολογικών συνθηκών;
Σε τι εξυπηρετούν τα που βλέπουμε συχνά στον ουρανό;
Ποια είναι η πραγματική αιτία των πολύνεκρων καταστροφών;
Είναι δυνατόν να βρήκε η σκοτεινή πλευρά της φύσης «συνέταιρο» τον άνθρωπο;
Μήπως δεν φταίνε μόνο οι «οικοπεδοφάγοι» και οι «μανιακοί» για τις φωτιές;
Υπάρχει δυνατότητα οι φωτιές έρχονται από και τον ουρανό, γι΄αυτό δεν βρίσκονται μηχανισμοί;
Στην εποχή μας τα πάντα τρέχουν πολύ γρήγορα, και δεν είναι δυνατόν να τα παρακολουθήσουμε. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουμε ροή ουσιαστικής γνώσης αντίθετα να δεχόμαστε πλήθος εικόνων που διαμορφώνουν τις απόψεις μας
Το συμπέρασμα είναι πώς όλα προς το παρόν καταλήγουν σε μια εικασία που δεν είναι δυνατόν να απορριφθεί αλλά ούτε και να επιβεβαιωθεί.
Επειδή όλα είναι πολύ προχωρημένα, αλλά και επιμελώς καλυπτόμενα, φυσικά και οι επιστήμες, με τις εφαρμογές τους, έχουν επηρεάσει και αλλάξει την ταυτότητα του συνόλου των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.
Μέσα σε αυτές είναι και ο πόλεμος.
Ο Πόλεμος λοιπόν που κάποιοι επιμένουν να μας παρουσιάζουν ότι δεν υπάρχει βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο εφαρμογής.
Και τα όπλα που χρησιμοποιούνται σε αυτό τον «Άγνωστο πόλεμο» είναι φυσικά.
σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές, επιδημίες, και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, εκείνος που παραμένει ενεργός, διότι και εναντίον του ασκούνται τα μύρια όσα για να τον αποκοιμίσουν.
Το φαινόμενο των πυρκαγιών είναι επαναλαμβανόμενο σε συγκεκριμένα κράτη, όπως Ισπανία και πρόσφατα Ρωσία όπου και κορυφώθηκε.

Τα ουσιαστικότερα συμπεράσματα εξάγονται εκ του αποτελέσματος

Ανυποψίαστος.

Ανακαλύφθηκε το περιεχόμενο φαρμακευτικών χαπιών αρχαίων ελλήνων γιατρών

Αμερικανοί αρχαιοβοτανολόγοι μπόρεσαν για πρώτη φορά να μελετήσουν και να αναλύσουν το περιεχόμενο χαπιών που έφτιαχναν οι γιατροί στην αρχαία Ελλάδα και τα οποία ανακαλύφθηκαν προ 20ετίας, σε ένα ναυάγιο ελληνικού πλοίου στα ανοιχτά της Τοσκάνης.
Το πλοίο από ξύλο καρυδιάς, το οποίο ναυάγησε το 130 π.Χ.,
μετέφερε γυαλικά από τη Συρία και φάρμακα, που τα περισσότερα δεν είχαν καθόλου μουσκέψει από το νερό. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το ναυάγιο το 1989, αλλά μόλις τώρα κατέστη δυνατό να ανακοινωθεί η μελέτη των φαρμακευτικών σκευασμάτων που αυτό περιείχε. Οι αναλύσεις DNA έδειξαν ότι κάθε χάπι ήταν ένα μίγμα από τουλάχιστον δέκα διαφορετικά εκχυλίσματα φυτών, όπως ο ιβίσκος και το σέλινο. "Για πρώτη φορά έχουμε, πια, φυσικά στοιχεία όσων περιέχονται στα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων γιατρών Διοσκουρίδη και Γαληνού", δήλωσε ο Αλέν Τουγουέιντ του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον, σύμφωνα με το New Scientist.
Η ανάλυση του DNA έγινε από τον Ρόμπερτ Φλάισερ του Εθνικού Ζωολογικού πάρκου του Σμιθσόνιαν, ο οποίος συνέκρινε τις γενετικές αλληλουχίες που βρήκε σε δύο χάπια, με τη γενετική βάση φυτών GenBank που έχουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ. Με τον τρόπο αυτό, μπόρεσε να εντοπίσει μέσα στα χάπια ίχνη από καρότο, ραπανάκι, σέλινο, άγριο κρεμμύδι, βαλανίδια, λάχανο, ήμερο τριφύλλι (αλφάλφα), αχίλλεια κ.α. Ακόμα εντόπισε ιβίσκο, που πιθανώς είχε εισαχθεί από την Ανατολική Ασία, την Ινδία ή την Αιθιοπία.

Σύμφωνα με τον Φλάισερ, τα περισσότερα από τα παραπάνω φυτά χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους για να θεραπεύουν τους αρρώστους. Η αχίλλεια π.χ. σταματούσε την αιμορραγία κάποιου τραύματος. Ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης, ιατρός και βοτανολόγος (πρόδρομος των φαρμακοποιών), κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ., περιέγραφε στα κείμενά του το καρότο ως πανάκεια για πολλά προβλήματα υγείας, θεωρώντας, για παράδειγμα, ότι αν κανείς το έχει φάει προκαταβολικά, δεν τον βλάπτουν τα ερπετά, ενώ παράλληλα βοηθά στη σύλληψη παιδιού. Η ανάλυση των αρχαίων παρασκευασμάτων-χαπιών, εκτός από τις νέες πληροφορίες, έχει δημιουργήσει και νέα μυστήρια για τους αρχαιοβοτανολόγους.
Η μελέτη του DNA δείχνει ότι τα χάπια πιθανότατα περιείχαν και ηλίανθους, ένα φυτό που οι επιστήμονες ως τώρα πίστευαν ότι δεν υπήρχε στον "παλαιό κόσμο", πριν οι Ευρωπαίοι το ανακαλύψουν στην Αμερική. Αν το εύρημα επιβεβαιωθεί, οι βοτανολόγοι θα πρέπει να αναθεωρήσουν την παραδοσιακή ιστορία του φυτού και την παγκόσμια διασπορά του, όπως δήλωσε ο Τουγουέιντ, αν και παραμένει ακόμα η πιθανότητα η παρουσία ηλίανθου στα αρχαία χάπια να προέρχεται από πρόσφατη γενετική "μόλυνση".

Πηγή skai

Αναρτήθηκε από ΛΑΙΚΟΥΡΑ-NEWS

Ένα νησί που ξέχασε ο χρόνος! Εντελώς εξωγήινο…

Νήσος Σοκότρα Socotra Island

Είναι σα να είσαι σε άλλο πλανήτη...
Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις.
Το νησί αυτό διαλύει κάθε έννοια "φυσιολογικού" για ένα τοπίο εδώ στη Γη.

Φαντάσου να ξυπνήσεις μια μέρα στο νησί αυτό και να ρίξεις μια ματιά γύρω σου.
Μετά από ένα επιφώνημα έκπληξης θα νομίσεις ότι σε μετέφεραν σε κάποιο άλλο πλανήτη.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ομάδα τεσσάρων νησιών που έχει μείνει απομονωμένη γεωγραφικά από την Αφρικανική ήπειρο για περισσότερο από 6 ή 7 εκατομμύρια χρόνια.

Όπως και τα νησιά Γκαλαπάγκος, το νησί αυτό βρίθει από περίπου 700 εξαιρετικά σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, το 1/3 των οποίων είναι ενδημικά εκεί, δηλαδή δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στη Γη.

Το κλίμα είναι αντίξοο, ζεστό και ξηρό, αλλά και όμως - τα πιο καταπληκτικά φυτά ευδοκιμούν εκεί.
Ευρισκόμενο στον Ινδικό Ωκεανό, 250 χλμ. από τη Σομαλία και 340 χλμ. από την Υεμένη, οι πλατειές αμμώδεις παραλίες υψώνονται σε σχιστολιθικές πλαγιές γεμάτες από σπηλιές (μερικές μέχρι και 7 χλμ. μήκος) και σε βουνά ύψους 1525 μέτρων .

Το όνομα Σοκότρα προέρχεται από τα Σανσκριτικά και σημαίνει Ευδαιμονία.

Μερικές από τις ποικιλίες των φυτών και των δένδρων μέσα από γεωλογική απομόνωση είναι γένη 20 εκατομμυρίων ετών.

Το δένδρο "Αίμα του Δράκου" είναι πηγή πολύτιμων συστατικών, βαφών αλλά και φαρμάκων για όλες τις ασθένειες. Από άπόσταση φαίνονται σαν ιπτάμενοι δίσκοι και από πάνω σα γιγάντια μανιτάρια.

Το "Άνθος της Ερήμου" μοιάζει με πόδι ελέφαντα.

Αυτό το φυτό φαίνεται να μη χρειάζεται καθόλου χώμα και περνά τις ρίζες του κατευθείαν μέσα από το βράχο.

Επίσης έχει ξεχωριστή προσωπικότητα και του αρέσει να "χαμογελάει" για μια φωτογραφία.

Παρακάτω ένα "λαχανικό" που το συναντούμε και στην Κροατία.

Το παράξενο και εξαιρετικά σπάνιο δένδρο "Αγγουριά" ναι βγάζει αγγουράκια.

Η κυκλοφορία είναι πρόβλημα καθώς δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου δρόμοι.
Παρόλα αυτά το νησί έχει 40.000 κατοίκους.
Η κυβέρνηση της Υεμένης έφτιαξε τους πρώτους δρόμους μόλις πριν δυο χρόνια μετά διαπραγματεύσεις με την UNESCO που ανακήρυξε το νησί Παγκόσμια Φυσική Κληρονομιά.
Ξεχάστε τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, εδώ επιτρέπεται μόνο "οικοτουρισμός" που διαφυλάσσει την τοπική οικονομία και τον τρόπο ζωής.

Το νησί είναι παράδεισος επίσης για 140 διαφορετικά είδη πουλιών, 10 από τα οποία δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο.

Έχει στις ακτές του και μερικά πολύ ενδιαφέροντα ναυάγια.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
Ένα παραδεισένιο μέρος που ταιριάζει σε έναν "ου τι δανό"

Αόριστο, ημιτελές και επικίνδυνο το νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα

Με αισθήματα απογοήτευσης και έντονης ανησυχίας για το μέλλον της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα, αντιμετωπίσαμε τη δημοσιοποίηση του σχεδίου νόμου για τη βιοποικιλότητα. Αν και οι στόχοι που τίθενται είναι φιλόδοξοι και σωστοί, το κείμενο του νομοσχεδίου αποδεικνύεται άτολμο, αποσπασματικό και ημιτελές, με εμφανή λάθη και ασάφειες. Παράλληλα, είναι ανήμπορο να δώσει λύσεις σε ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η διατήρηση της βιοποικιλότητας της χώρας μας, ενώ ο – προκλητικά - ελάχιστος χρόνος για τη διαβούλευση του (μόλις 7 μέρες), δημιουργεί εύλογες απορίες για τους σκοπούς των ρυθμιστών του νομοσχεδίου.

Το νομοσχέδιο υποτίθεται ότι επιχειρεί να κωδικοποιήσει, συγκεντρώσει, επικαιροποιήσει, βελτιώσει και να διορθώσει διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος, καθώς και να ενσωματώσει σε ένα ενιαίο θεσμικό πλαίσιο τις υποχρεώσεις της χώρας μας που απορρέουν από διεθνείς συμβάσεις, κοινοτικές οδηγίες και κανονισμούς.

Είναι εμφανές ότι η σύνταξη του νομοσχεδίου έγινε από μη ειδικούς, με την απουσία νομοτεχνικού έλεγχου, αλλά και συντονισμού με τις αρμόδιες υπηρεσίες και συναρμόδιων υπουργείων. Το νομοσχέδιο περιέχει αποσπασματικά διατάξεις Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων ή ελληνικών νόμων που έχουν ήδη τροποποιηθεί και δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη διεθνείς συμβάσεις που έχει επικυρώσει η χώρα μας και πολυάριθμους κοινοτικούς κανονισμούς και οδηγίες που υποχρεούται να εφαρμόσει. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις η αναφορά σε διατάξεις του διεθνούς, κοινοτικού και εθνικού περιβαλλοντικού θεσμικού πλαισίου είναι λανθασμένη, μη επικαιροποιημένη ή παντελώς εκλείπει.

Χαρακτηριστικό δείγμα της προχειρότητας με την οποία προπαρασκευάστηκε το νομοσχέδιο είναι η απουσία ενσωμάτωσης των διατάξεων της κοινοτικής οδηγίας – πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική, καθώς και των κανονισμών για την αλιεία και την προστασία των θαλάσσιων οικοτόπων. Σε όποιες περιπτώσεις γίνεται προσπάθεια ενσωμάτωσης κάποιων σχετικών διατάξεων με την προστασία των θαλάσσιων οικοτόπων και ειδών αυτή γίνεται είτε λανθασμένα, είτε αποσπασματικά θέτοντας σε κίνδυνο και υπό αμφισβήτηση την ορθή και πλήρη εφαρμογή των ολοκληρωμένων και σαφών κανονισμών και οδηγιών.

Προβληματίζει ιδιαίτερα η δυνατότητα που δίνεται μέσω και αυτού του νομοσχεδίου για την εγκατάσταση μονάδων ΑΠΕ σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura 2000, με προφανές αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του βαθμού προστασίας των περιοχών του δικτύου, και σε αντίθεση με τα όσα προβλέπονται από τη σχετική κοινοτική οδηγία. Η εμμονή της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας στην «πράσινη ανάπτυξη» για την αποτροπή δήθεν της κλιματικής αλλαγής, με τη σύμφωνη γνώμη μάλιστα των αστικών περιβαλλοντικών ΜΚΟ, δημιουργεί για ακόμη μια φορά πολλά ερωτηματικά για τις δοσοληψίες και τα μεγάλα οικονομικά οφέλη που κρύβονται στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης».
Ακόμη περισσότερα ερωτηματικά δημιουργεί και το άρθρο του σχεδίου νόμου στο οποίο προβλέπεται η αδειοδότηση και χωροθέτηση έργων σε όλες τις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura 2000, κατά απόκλιση των υφιστάμενων ρυθμίσεων και διαταγμάτων, πριν από την έκδοση των νομοθετικών πράξεων χαρακτηρισμού των περιοχών αυτών, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν περισσότερο από δύο χρόνια. Το άρθρο αυτό όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με τις σχετικές κοινοτικές οδηγίες και τις υπουργικές αποφάσεις ενσωμάτωσης τους στο εθνικό δίκαιο, αλλά αφήνει πολλά «παράθυρα» για την εκτέλεση και κατασκευή έργων με μεγάλες επιπτώσεις υποβάθμισης των προστατευόμενων περιοχών.

Προκαλεί μεγάλη εντύπωση η συνεχής αναφορά στις διατάξεις του σχεδίου νόμου στις «μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) που διαθέτουν αποδεδειγμένη εμπειρία σε θέματα περιβάλλοντος», οι οποίες βάσει του νόμου θα αναλαμβάνουν σε προστατευόμενες περιοχές, προφανώς επ’ αμοιβή, τη σύνταξη οδηγών αναγνώρισης των κυριότερων ενδημικών ειδών χλωρίδας και πανίδας, την απογραφή και αξιολόγηση της κατάστασης της ελληνικής βιοποικιλότητας, τη σύνταξη των κόκκινων κατάλογων των απειλούμενων ειδών πανίδας και χλωρίδας, τη διαμόρφωση σχεδίων επιστημονικής παρακολούθησης σημαντικών οικοτόπων και ειδών με δεκαετή ορίζοντα, την εκπόνηση ερευνητικών προγραμμάτων κ.ά. Χαρακτηριστική όμως είναι τόσο η παντελής απουσία οποιουδήποτε αξιόπιστου μηχανισμού αξιολόγησης της «αποδεδειγμένης εμπειρίας σε θέματα περιβάλλοντος» των ΜΚΟ, όσο και των κριτηρίων που ορίζουν μερικές, ως «εθνικής» εμβέλειας ΜΚΟ.
Αντίθετα, σχεδόν απουσιάζει η αναφορά στο νομοσχέδιο σε φορείς του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα που με βάση την εθνική νομοθεσία διαθέτουν αμειβόμενο επιστημονικό προσωπικό και έχουν την αρμοδιότητα και την ευθύνη να υλοποιούν πολλές από τις παραπάνω υπηρεσίες και δραστηριότητες, όπως τα Δασαρχεία ή ακόμη περισσότερο οι Φορείς Διαχείρισης προστατευομένων περιοχών. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό, που ενώ τα τελευταία οκτώ χρόνια και μέχρι το 2015 η πολιτεία θα έχει επενδύσει περισσότερα από 130.000.000€ για τη λειτουργία των 28 θεσμοθετημένων Φορέων Διαχείρισης προστατευομένων περιοχών, μέσα από το νομοσχέδιο ουσιαστικά απαξιώνεται ο ρόλος των Διοικητικών Συμβουλίων τους και του προσωπικού τους και μεταβιβάζονται πολλές από τις ουσιαστικές λειτουργίες τους στις αθηνοκεντρικές περιβαλλοντικές ΜΚΟ και τους δορυφόρους τους.
Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι οι αποκαλούμενες «εθνικής» εμβέλειας περιβαλλοντικές ΜΚΟ - οι συντάκτες ουσιαστικά του παρόντος σχεδίου νόμου - έσπευσαν με ανακοίνωσή τους, να συγχαρούν τους εαυτούς τους, χαρακτηρίζοντας το, ως «πολύ θετική εξέλιξη για την προστασία του βιολογικού πλούτου της Ελλάδας».
Είναι άραγε σύμπτωση το γεγονός ότι στη «Στρατηγική Επιτροπή Περιβαλλοντικής Πολιτικής» η δημιουργία της οποίας προβλέπεται στο νέο, υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ για τη«Χρηματοδότηση Περιβαλλοντικών Παρεμβάσεων, Πράσινο Ταμείο, Κύρωση Δασικών Χαρτών και άλλες διατάξεις» και η οποία θα αποφασίζει για «…μέτρα, δράσεις και προγράμματα εθνικού ή μη χαρακτήρα με σκοπό την προστασία, αναβάθμιση και αποκατάσταση του περιβάλλοντος και να αξιολογεί την αποτελεσματικότητα των μέτρων, δράσεων και προγραμμάτων…» θα συμμετέχουν ως μέλη τρεις εκπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων «εθνικής» εμβέλειας; Πως είναι δυνατόν να συμμετέχουν εκπρόσωποι ΜΚΟ σε μια Επιτροπή που αποφασίζει για χρηματοδοτήσεις προγραμμάτων, όταν βάσει του σχεδίου νόμου, για τη δημιουργία του «Πράσινου Ταμείου», οι ΜΚΟ είναι δικαιούχοι των πόρων που θα διατίθενται από το Ταμείο για περιβαλλοντικές δράσεις και προγράμματα;

Σε κάθε περίπτωση το σχέδιο νόμου για τη βιοποικιλότητα βρίθει από αοριστολογίες και ευχολόγια, ενώ η απουσία βασικών διατάξεων απειλεί την προστασία της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα και διακυβεύει το μέλλον της. Προλειαίνει το έδαφος για νέα επιχειρηματικά deals στην πλάτη των Ελλήνων πολιτών και της ελληνικής φύσης και περιχαρακώνει την αυλή και τους αυλικούς του σύγχρονου οικολογικού χρηματιστηρίου.
Ζητάμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου και την ανασύνταξη του με τη συμμετοχή μίας πολυσύνθετης ομάδας εργασίας, που να απαρτίζεται με εξειδικευμένους νομικούς περιβάλλοντος, με επιστήμονες ποικίλων ειδικοτήτων και εκπροσώπους φορέων που να αντιπροσωπεύουν όλα τα μήκη, τα πλάτη και τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής φύσης.
Καλούμε επίσης, τους εμπλεκόμενους φορείς, την κοινωνία των πολιτών, περιφερειακές & εθνικές οργανώσεις, την επιστημονική κοινότητα να συνταχθούν μαζί μας και να πάρουν σαφή θέση πριν διαμορφωθούν μη αναστρέψιμες καταστάσεις, που θα υποβαθμίσουν ανεπανόρθωτα την ελληνική βιοποικιλότητα.

Η ερευνητική ομάδα του Αρχιπελάγους

Θαλάσσια Ερευνητική Βάση
Τ.Θ 229, 83 102, Όρμος Μαραθοκάμπου, Σάμος
Τηλ: 22730 37533, 22730 31862
Κιν.: 6974744949

Χερσαία Ερευνητική Βάση
Τ.Θ 1, 83 301,Ράχες - Ικαρία
Τηλ: 22750 41070, 22757 70638
Φαξ: 22750 41070
Γραφείο Διεκπεραίωσης
Μ. Βόδα 89, 10440 Αθήνα,
τηλ 210 8253024
info@archipelago.gr

http://www.archipelago.gr/

Η Ε. Ε. δεν έχει τα κότσια να κλείσει την πόρτα στά μεταλλαγμένα...ΕΜΕΙΣ;

Από την Ελλάδα εξαρτάται πλέον το αν σε λίγα χρόνια θα είναι η μοναδική χώρα εντός των ορίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που όχι μόνο θα αποτελεί ζώνη ελεύθερη από μεταλλαγμένα... αλλά θα διατρανώσει και ένα ισχυρό ΟΧΙ στην επιμόλυνση των βιολογικών προϊόντων με Γ.Τ.Ο.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει τα κότσια να κλείσει την πόρτα στις μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες της βιοτεχνολογίας. Ας τους κλείσει την πόρτα η Ελλάδα!

Η αρχή έγινε! Η ΕΕ υιοθέτησε προτάσεις με στόχο την απεμπλοκή των αμφιλεγόμενων αιτημάτων για καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων φυτών στην Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό, οι Βρυξέλλες φιλοδοξούν να μεταρρυθμίσουν τις σημερινές περίπλοκες διαδικασίες έγκρισης καλλιεργειών γενετικά τροποποιημένων φυτών που έχουν αποτέλεσμα να μην δίνεται πλέον εδώ και χρόνια "πράσινο φως" στην Ευρώπη για τέτοιες καλλιέργειες, οι οποίες όμως πολλαπλασιάζονται στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική.
Την ίδια ώρα, έντονες είναι οι ανησυχίες των ευρωπαίων καταναλωτών, που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με το ενδεχόμενο τα γενετικά τροποποιημένα φυτά να "μολύνουν" τα άλλα καθώς και για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή η εξέλιξη στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η νέα πρόταση των Βρυξελλών έχει στόχο να προσφέρει το «τυράκι της φάκας» στα κράτη-μέλη, που δεν θέλουν τα μεταλλαγμένα προϊόντα την ελευθερία να απαγορεύουν ή να περιορίζουν στην επικράτειά τους τις καλλιέργειες γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, έστω κι αν οι συγκεκριμένες καλλιέργειες έχουν εγκριθεί από την ΕΕ.
Σε αντάλλαγμα, η Επιτροπή ζητάει από τις χώρες να πάψουν να μπλοκάρουν τις εγκρίσεις καλλιεργειών που ζητούν οι μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες!

Βιοζω

Ταυγέτος...σημαντικές λεπτομέρειες του ιερού βουνού.

Ένας σπάνιος βιότοπος έγινε αναρριχητικό πεδίο τα τελευταία χρόνια στη θέση Λαγκάδα Τρύπης του Ταϋγέτου που ελκύει πολλούς ενδιαφερόμενους. Στη θέση αυτή υπάρχουν πολλά τοπικά ενδημικά φυτά ,όπως αιθιόνημα λακώνικουμ, κενταύρια λακώνικουμ, στάχυς κάντιντα και το πολύ σπάνιο υπέρικο λακώνικουμ, το οποίο διάλεξε το κάθετο βραχώδες σημείο για την ύπαρξή του από ολόκληρη τη γη και μάλιστα όλα και όλα μερικά άτομα.

Βρέθηκε επίσης και στο κάθετο σημείο του αγίου Ιωάννη στα Τζίντζινα Πάρνωνα, που το φωτογράφησα λίγο πριν ανθίσει, αν και κρατά μόλις μία βδομάδα με 10 μέρες.

Αναζητώντας την ομορφιά και την διαφοροποίησή του από τα άλλα υπέρικα, αφού εμφανίζεται ως θάμνος σε κάθετο βράχο και μάλιστα μερικών φυτών σε όλο το Ταΰγετο και το Πάρνωνα ως τοπικό ενδημικό ένοιωσα τα μεγάλα λάθη μας, των ανθρώπων της φύσης.

Ανοίχτηκε διαδρομή επάνω σε φωλιά επί σχισμής με πλακέτα κάτω και επάνω από αυτήν που αναγκάζει τον αναρριχητή να πιάνεται από τη φωλιά και όχι μόνο. Ένας από αυτούς άφησε μέσα στη φωλιά μωρομάντηλο σκουπίζοντας τον ιδρώτα του.

Δε γνωρίζω τα είδη των πουλιών στο Πεδίο και την σπανιότητά των, αλλά όποια να είναι θεωρώ, ότι εμποδίζονται να επιβιώσουν με την ενασχόληση αυτή τα πουλιά που μπορεί να είναι σπάνια και προστατευόμενα, καθώς και τα σπάνια φυτά να ποδοπατούνται και δίκαια ο καθηγητής αναφέρει την επικινδυνότητα της δράσης αυτής στη περιοχή.

Σε αυτό μπορεί να μας βοηθήσουν οι ορνιθολόγοι και οι βοτανολόγοι μας. Δεν είναι σωστό να κάνουμε το χόμπι μας σε τέτοιας σημασίας βιότοπο χλωρίδας , πανίδας και ορνιθοπανίδας με τόσα κάθετα βράχια που υπάρχουν σε πολλές περιοχές.

Αν και ανέβαινα στα βουνά πολλές φορές νύχτα με την αστροφεγγιά ή το φεγγάρι, όπως κάνουμε με το γιορτασμό του αη Λιά στο Ταΰγετο και μάλιστα χωρίς φακό, σταμάτησα πλέον, όταν συνειδητοποίησα την ζημιά που μπορεί να προξενήσω σε σπάνια φυτά, όπως στην πανέμορφη γιουρινέα ταυγετέα που υπάρχει σε τρία σημεία των πέντε φυτών.
Μάλιστα το ένα είναι ανεβαίνοντας στη κορφή επάνω στο μονοπάτι. Όσο για τα αναρριχητικά πεδία στο Ζάρακα Λακωνίας προβληματιστήκαμε μετά από τη μελέτη του Δημ. Μπούσμπουρα να τα χοροθετήσουμε σε βράχους χωρίς ορνιθολογική σημασία για να μην ενεοχλήσει η παρουσία των ενδιαφερόμενων.
Νομίζω ότι τα στοιχεία αυτά θα μας προβληματίσουν για μέτρα που θα πρέπει να παρθούν, αλλά και για τα επόμενα Πεδία που θα δημιουργηθούν να μην είναι ενάντια στη πανέμορφη ελληνική φύση που χρειάζεται προστασία για την ευαισθησία των βιότοπων, αλλά και τις σπάνιες αξίες των.
Γιάννη Κοφινάς.

Ταύγετος ο θρυλικός Πενταδακτυλος είναι προέκταση της οροσειράς της Πίνδου, το ιερό και συνάμα αρσενικό βουνό τών Λακεδαιμονίων και των απογόνων του.
"Να ζεις σαν τα ψηλα βουνά" "και εσύ σαν τόν Ταύγετο"
Η κορυφή παρουσιάζει μορφή πυραμίδας. Ακριβής θέση της: Συντεταγμένες: 36º57'12" Ν / 22º21'2" Ε. Θρυλείται ότι είναι η πρώτη πυραμίδα που χτίστηκε ποτέ στον κόσμο. Ανακύπτει όμως το ερώτημα κατά πόσον το πυραμιδοειδές σχήμα είναι έργο της φύσης ή αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης.

Στον ελλαδικό χώρο υπάρχει μια πυραμίδα η αυθεντικότητα της οποίας αμφισβητείται. Πρόκειται για τη βραχοπυραμίδα του Ταΰγετου. Υπάρχουν αρκετοί ερευνητές που πιστεύουν ότι το πυραμιδοειδές σχήμα της επιτεύχθηκε με τη λάξευση του βουνού, ενώ υπάρχει και η άποψη ότι πρόκειται για πυραμίδα φυσική και όχι κατασκευασμένη από ανθρώπινο χέρι. Ωστόσο είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι στη βάση της βραχοπυραμίδας το έδαφος αλλάζει απότομα, καθώς γίνεται σχετικά λείο και ομαλό.

Σύμφωνα με τον Παυσανία (3.20. 3-4) οι Αρχαίοι στην κορυφή του βουνού, την οποίαν ονόμαζαν Ταλετόν (το) "Άκρα δέ του Ταϋγέτου Ταλετόν υπέρ Βρυσέων άνέχει...", προσέφεραν θυσίες στον Απόλλωνα και στον Δία. Σήμερα μετά την επικράτηση της καινούργιας θρησκείας, η ονομασία της κορυφής άλλαξε και ονομάστηκε Προφήτης Ηλίας και στο ίδιο μέρος οι πιστοί από τη Λακωνία και τη Μεσσηνία τιμούν τον Προφήτη Ηλία καίγοντας σωρόυς από λιβάνι. Η φωτιά είναι ορατή από πολλά σημεία της Λακωνίας και της Μεσσηνίας το βράδυ της 19ης προς την 20η Ιουλίου κάθε χρόνο

''ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΟΝΟΜΑΤΟΣ: Το όνομα «ΤΑΫΓΕΤΟΣ» ανήκει στην ΤΙΤΑΝΙΔΑ «ΤΑΫΓΕΤΗ», μία από τις Επτά ΠΛΕΙΑΔΕΣ, θυγατέρα του ΑΤΛΑΝΤΑ και της Ωκεανίδας Νύμφης ΠΛΗΙΟΝΗΣ (ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, «ΛΑΚΩΝΙΚΑ», Γ 1-9). Οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ, μετά την συμφορά του Πατέρα τους ή το θάνατο των αδελφών τους των ΥΑΔΩΝ, αυτοκτόνησαν και έγιναν ΑΣΤΕΡΙΑ ανήκοντες στον αστερισμό του ΤΑΥΡΟΥ μοιάζοντας με περιστέρια που πετάνε (ΠΕΛΕΙΑΙ). Ο ΟΜΗΡΟΣ τον καλεί «ΤΗΫΓΕΤΟΝ ΠΕΡΙΜΗΚΕΤΟΝ (ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ζ 103-105). Ο ΗΣΥΧΙΟΣ ερμηνεύει τον ΤΑΫΓΕΤΟ ως ΤΑΥΣ, ΜΕΓΑΣ, ΤΑΥΝΑΣ, ΜΕΓΑΛΥΝΑΣ και ΤΑΫΓΕΤΕΣ ΠΥΛΕΣ. Εδώ αυτό το τελευταίο είναι ΣΗΜΕΙΟ ΚΛΕΙΔΙ για την επιλογή των Φιλοσοφικών αντιλήψεων του ΠΥΘΑΓΟΡΑ περί Δαιμονίων Ποιοτήτων. Συνεπώς μια ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ της προέλευσης της Ονομασίας καταλήγει στο ΤΑΥ-ΓΕΤΟΣ, με τα συνθετικά του Τιτάνιου και του Μακρύ. Το ΠΡΩΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «ΤΑΥ» συμβολίζει ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ την ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ –ΣΤΑΣΗ του ΦΩΤΟΣ σύμφωνα με τον ΠΛΑΤΩΝΑ («ΚΡΑΤΥΛΟΣ» 427). Συνεχίζοντας τώρα έχουμε την ακόλουθη Θεοκοσμική προσέγγιση: Οι ΠΛΕΙΑΔΕΣ (ΤΑΫΓΕΤΗ) ανήκουν στον ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ του ΤΑΥΡΟΥ. Η ΙΔΙΑ λοιπόν ΡΙΖΑ «ΤΑΥ». Καταληκτικά λοιπόν «Η ΡΟΗ του ΦΩΤΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ στον ΤΑΫΓΕΤΟ».''
Ισως δεν είναι τυχαίο πώς ο Καιάδας ήταν στό Ταύγετο. Και για την αποκατάσταση τής αλήθειας η αρχική λέξη πρέπει να ήταν "ΓΑΙΑΔΑΣ" ,(γαία+αδας) η σύνθεση δηλαδή του υλικού και του άυλου κόσμου.

Στα βουνά της Πελοποννήσου...ριζώνει ζωή.

Η ΠEΛOΠONNHΣOΣ με την ποικιλία των βιοτόπων της, αλλά και την αφθονία των οικολογικών θώκων που προσφέρει, φιλοξενεί στα βουνά, στα φαράγγια, αλλά και στις πεδιάδες της τον σημαντικό αριθμό των 2.400 περίπου αυτοφυών φυτών, από τα οποία 342 είναι ελληνικά ενδημικά. Aπό αυτά, τα 138 φύονται αποκλειστικά στην Πελοπόννησο.

Τα βουνά της Πελοποννήσου αποτελούν σημαντικά κέντρα βιοποικιλότητας, ιδιαίτερα χλωριδικής ποικιλότητας. Aνάλογα με τον αριθμό των ενδημικών φυτών που φιλοξενούν, θα μπορούσαν να παρουσιαστούν ως εξής:
Πρώτη σε σπουδαιότητα έρχεται η περιοχή της οροσειράς του Ταϋγέτου, με 147 ενδημικά φυτά. Aπό αυτά τα 17 είναι τοπικά ενδημικά, αναπτύσσονται δηλαδή μόνο στον Ταΰγετο, 38 είναι ενδημικά της Πελοποννήσου, ενώ τα υπόλοιπα 91 έχουν ευρύτερη εξάπλωση στον ελληνικό χώρο. Ακολουθεί η περιοχή του Χελμού με 123 ενδημικά φυτά. Aπό αυτά τα 5 είναι τοπικά ενδημικά, άλλα 28 αναπτύσσονται μόνο στην Πελοπόννησο, ενώ τα υπόλοιπα 90 έχουν ευρύτερη εξάπλωση στον ελληνικό χώρο. Στην περιοχή της Κυλλήνης παρατηρούνται 119 ενδημικά είδη, από τα οποία 4 είναι τοπικά ενδημικά, άλλα 27 φύονται μόνο στην Πελοπόννησο, ενώ τα υπόλοιπα 88 έχουν ευρύτερη εξάπλωση στον ελληνικό χώρο. Tέλος στην περιοχή του Πάρνωνα υπάρχουν 108 ενδημικά φυτά, από τα οποία 4 είναι τοπικά ενδημικά, άλλα 34 αναπτύσσονται μόνο στην Πελοπόννησο, ενώ τα υπόλοιπα 69 έχουν ευρύτερη εξάπλωση στον ελληνικό χώρο. Τα υπόλοιπα βουνά, μολονότι δεν φιλοξενούν τοπικά ενδημικά φυτά, αποτελούν σημαντικές περιοχές για ελληνικά ενδημικά φυτά. Tα σπουδαιότερα από αυτά, κατά αριθμό φυτών, είναι: Ερύμανθος 61, Μαίναλο 56 και Παναχαϊκό 43.
Το σημαντικότερο όμως γεγονός για την Πελοπόννησο είναι ότι περισσότερα από 190 ελληνικά ενδημικά φυτά, από τα οποία τα 49 είναι τοπικά ενδημικά της Πελοποννήσου, αναπτύσσονται σε πεδινές και εύκολα προσβάσιμες περιοχές της.
Φυσικά δεν είναι όλα τα ενδημικά φυτά της Πελοποννήσου απειλούμενα, και λίγα από αυτά μπορούν να θεωρηθούν ότι βρίσκονται υπό άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης. Tα παραδείγματα που ακολουθούν ανήκουν στις κυριότερες κατηγορίες επικινδυνότητας, σύμφωνα με την κατάταξη της Διεθνούς Eνωσης για την Προστασία της Φύσης (International Union for the Consetvation of Natura-IUCN): είναι δηλαδή Eξαφανισμένα (Εxtincted), Kινδυνεύοντα (Εndangered), Tρωτά (Vulnerable).
Εξαφανισμένα

Γεοκάρυο το απλωτό (Geocaryum divaricatum). Aνακαλύφθηκε το 1852 στο βουνό Κυλλήνη, ενώ περιγραφή του μας δόθηκε και το 1856 από την περιοχή Aγιος Βλάσιος πάνω από τα Τρίκαλα. Δεν έχει εντοπιστεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Τα τελευταία 60 χρόνια δεν υπάρχει καμία αναφορά για το φυτό αυτό και πρέπει να θεωρείται ότι έχει εξαφανισθεί οριστικά. Οι λόγοι που πιθανόν οδήγησαν στην εξαφάνισή του, είναι η επέκταση της καλλιεργούμενης γης γύρω από το χωριό, η υπερβόσκηση της περιοχής από τα αιγοπρόβατα και η κατασκευή ενός δρόμου, ο οποίος, εκτός από τις άμεσες καταστροφές της αυτοφυούς χλωρίδας, έκανε πιο προσιτή την περιοχή σε όλους.

Στάχυς ο ραβδόμορφος (Stachys virgata). Περιγράφηκε το 1832 από την περιοχή των Μυκηνών στον Νομό Αργολίδας, ενώ εντοπίστηκε και στην περιοχή της Ακροκορίνθου. Για περισσότερα από 60 χρόνια δεν υπήρξε καμία αναφορά στο είδος αυτό στις παραπάνω περιοχές, ούτε και σε κάποιο άλλο σημείο της Ελλάδας, οπότε θα πρέπει να θεωρείται εξαφανισμένο. Όλοι οι βιότοποι στο οικοσύστημα που ευδοκιμούσε το φυτό έχουν διαταραχθεί και υποβαθμισθεί από την έντονη τουριστική και οικιστική ανάπτυξη, ενώ η παράλληλη επέκταση των αγροτικών καλλιεργειών έχει περιορίσει τους φυσικούς οικολογικούς θώκους δραστικά.

Κινδυνεύοντα
Αλκάννα του Σαρτόρι (Alkanna sartoriana). Eίδος γνωστό μόνο από την περιοχή της Αργολίδας, ανάμεσα στο Ναύπλιο και το Τολό. Στον κατάλογο της IUCN έχει τοποθετηθεί στην κατηγορία «I» (απειλούμενο, αλλά όχι με γνωστή την κατάσταση του πληθυσμού του). Το φυτό θεωρείτο εξαφανισμένο, αφού δεν είχε παρατηρηθεί εδώ και πολύ καιρό. Oλοι οι βιότοποι στο οικοσύστημα που ευδοκιμούσε έχουν διαταραχθεί από την έντονη τουριστική και οικιστική ανάπτυξη, ενώ η παράλληλη επέκταση των αγροτικών καλλιεργειών έχει περιορίσει τους φυσικούς οικολογικούς θώκους δραστικά. Η πρόσφατη ανακάλυψη ελάχιστων ατόμων σε μια μικρή νησίδα απέναντι από το Τολό δίνει ελπίδες για την ανάκαμψη και επιβίωση του είδους.

Αστράγαλος η δρυποειδής (Astragalus drupaceus). Tο φυτό ήταν γνωστό από δύο πληθυσμούς. Ο πρώτος παρατηρήθηκε στο όρος Κυλλήνη, πάνω από το χωριό Τρίκαλα. Σήμερα δεν υπάρχει. Ο δεύτερος πληθυσμός βρίσκεται στον Νομό Λακωνίας και αποτελείται από λίγα άτομα εκατέρωθεν του δρόμου, και σε ελαιώνες, στο μέσον περίπου της απόστασης μεταξύ των χωριών Χάνια και Κροκεές. Οποιαδήποτε προσπάθεια του πληθυσμού να εξαπλωθεί αποτυχαίνει, διότι όλη η περιοχή καλλιεργείται τακτικά. Tο φυτό τοποθετήθηκε στην κατηγορία «R»(σπάνιο), στους πίνακες της IUCN, αλλά οι διαταραχές στο περιβάλλον συνεχίζουν να υφίστανται, με αποτέλεσμα ο ήδη μικρός πληθυσμός να αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης από ξαφνικές πυρκαγιές, φαινόμενο συχνό τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, το όργωμα των ελαιώνων καταστρέφει κάθε άτομο του είδους στην περιοχή. Η πρόσφατη ανακάλυψη ενός μικρού πληθυσμού στον Φενεό Κορινθίας, αναβιώνει της ελπίδες για την παρουσία του και στη βόρεια Πελοπόννησο.
Ποτεντίλα της Αρκαδίας (Potentilla arcadiensis). Aνακαλύφθηκε και περιγράφηκε πρόσφατα (1985) από το Μοναστήρι της Eλωνας, στις πλαγιές του όρους Πάρνωνα, του Νομού Αρκαδίας. Είναι ένα τυπικό χασμόφυτο που αναπτύσσεται σε απότομα ασβεστολιθικά βράχια με σχεδόν κάθετη κλίση (75°-100°). Η συνολική γεωγραφική του εξάπλωση περιορίζεται σε δύο πληθυσμούς, που καταλαμβάνουν συνολική έκταση 350 μ2, σε απόσταση 500 μ. ο ένας από τον άλλο. Kάθε πληθυσμός αριθμεί 30 με 35 περίπου άτομα, τα οποία κρέμονται από τους βράχους. Η εγκατάσταση και η ανάπτυξη νέων φυτών είναι πολύ δύσκολη, εάν λάβουμε υπόψη το σκληρό ασβεστολιθικό υπόστρωμα και τον ανταγωνισμό των γειτονικών φυτών. Αυτό σημαίνει ότι αν οποιοδήποτε άτομο του πληθυσμού καταστραφεί είναι σχεδόν αναντικατάστατο. Η διπλοειδής Potentilla arcadiensis ανήκει στα πολύ παλαιά και απομονωμένα συστηματικά είδη, που έχουν μία εξαιρετικά μικρή ή ασυνεχή και διακεκομμένη περιοχή εξάπλωσης, η οποία προδίδει πολύ παλαιά προέλευση. Η παρουσία της Potentilla arcadiensis στην Πελοπόννησο, όπως και η παρουσία της Potentilla crassinervia στην Κορσική, επιβεβαιώνουν τον ρόλο των μεσογειακών βουνών στη διατήρηση των παλαιών ειδών, τα οποία ήλθαν στην περιοχή από την κεντρική Ευρώπη, κάτω από την πίεση των παγετώνων.
Τα είδη Λινάρι του Φοίτου (Linum phitosianum), Ονοβρυχίς της Πελοποννήσου (Onobrychis peloponnesiaca ) και Αστράγαλος της Λακωνίας (Astragalus laconicus), ανακαλύφθηκαν και περιγράφηκαν πρόσφατα (1994, 1999 και 1999 αντίστοιχα) για πρώτη φορά στον κόσμο, από τις πεδινές περιοχές ανάμεσα Βλαχιώτη και Μακρινάρα, στον Νομό Λακωνίας. Οι φυσικές περιοχές ανάπτυξης των ειδών αυτών καταστρέφονται συχνά από πυρκαγιές και αντικαθίστανται από ελαιώνες και οπωρώνες, με αποτέλεσμα, οι ήδη μικροί πληθυσμοί τους να περιορίζονται επικίνδυνα στα περιθώρια των καλλιεργούμενων εκτάσεων. Είναι γεγονός ότι τα παραπάνω είδη χρειάζονται άμεση και επείγουσα προστασία.
H Ασπέρουλα της Eλωνας (Asperula elonea), είδος που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της Παναγίας της Eλωνας και τα είδη Μινουάρτια του Φαβαρζέ (Minuartia favargeri), Πετροράγια η μεγαλανθής (Petrorhagia grandiflora) και Μινουάρτια του Πάρνωνα (Minuartia parnonia), ανακαλύφθηκαν και περιγράφηκαν πρόσφατα (1984, 1985, 1985 και 2001 αντίστοιχα) για πρώτη φορά στον κόσμο, από το Φαράγγι της Eλωνας στην περιοχή του Λεωνιδίου, Νομού Αρκαδίας. Αναπτύσσονται μόνο σε αυτήν την περιοχή του πλανήτη και κάθε διαταραχή στα βράχια και την ευρύτερη περιοχή του Φαραγγιού, θα επιφέρει την πλήρη και οριστική εξαφάνιση των ήδη μικρών σε αριθμό ατόμων πληθυσμών τους.
Τα είδη Υπερικό του Ταϋγέτου (Hypericum taygeteum), Μικρομέρια του Ταϋγέτου (Micromeria taygetea), και Φοιτόσια η κροκόφυλλη (Phitosia crocifolia) σχηματίζουν ολιγομελείς πληθυσμούς. Φύονται αποκλειστικά σε μικρές περιοχές του Ταϋγέτου και απειλούνται άμεσα από διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες. Το πρώτο υπάρχει μόνο σε κάποια κάθετα βράχια στη Λαγκάδα της Τρύπης. Πρόσφατα η μοναδική στο κόσμο περιοχή στην οποία ευδοκιμεί έχει γίνει πάρκο για τους ορειβάτες. Το δεύτερο θεωρείτο εξαφανισμένο, αλλά ένας πολύ μικρός πληθυσμός του ανακαλύφθηκε πάλι, επίσης στη Λαγκάδα, αλλά σε διαφορετική τοποθεσία, σε βράχια πάνω ακριβώς από ένα μαντρί. Το τελευταίο είδος υπάρχει πάνω από το καταφύγιο του Ταϋγέτου και υποφέρει από την έντονη βόσκηση.

Το Aλλιο του Ρίτσου (Allium ritsii), που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, ανακαλύφθηκε στη Mονεμβασία και περιγράφηκε πρόσφατα (1995). Το είδος αυτό είναι ένας μοναδικός φυτογεωγραφικός θησαυρός, που δείχνει τις συγγένειες της χλωρίδας της Πελοποννήσου με αυτές της βόρειας Αφρικής και των νησιών Σαρδηνία και Σικελία κατά την εποχή του Μεσσήνιου, όταν η Μεσόγειος είχε αποξηρανθεί (κρίση αλατότητας). Το είδος αυτό με δυσκολία επιζεί σήμερα στο φυσικό του βιότοπο και κινδυνεύει με άμεση και οριστική εξαφάνιση, λόγω της έντονης οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής και της καταστροφής των φυσικών του βιοτόπων.
Το είδος Βερμπάσκο της Κυλλήνης (Verbascum cylleneum), ευδοκιμεί αποκλειστικά στις κορυφές του όρους Κυλλήνη και συνεχώς υποβαθμίζεται λόγω της υπερβόσκησης.
Το είδος Κενταύρια του Νιέντερ (Centaurea niederi) αναπτύσσεται σε ολιγάριθμους πληθυσμούς στα μαύρα βουνά της Kαλογριάς (Πελοπόννησος) και στα βράχια της Kλεισούρας, κοντά στο Μεσολόγγι. Είναι είδος που προστατεύεται από την οδηγία 92/43 της Ε.Ε. και οι πληθυσμοί του απειλούνται από τη μετατροπή των βραχωδών οικοσυστημάτων, στα οποία φύεται, σε νταμάρια.

Τέλος, το είδος Τουλίπα του Γουλιμή (Tulipa goulimyi ), είναι μια μοναδική τουλίπα με εξάπλωση στη νότια Πελοπόννησο, στα Κύθηρα, στα Αντικύθηρα και στη βορειοδυτική Κρήτη. Είναι φυτό με μεγάλη φυτογεωγραφική αξία, αφού δείχνει την παλιά γέφυρα ξηράς που ένωνε τις περιοχές αυτές σε παλαιότερους γεωλογικούς αιώνες. Οι πληθυσμοί της κινδυνεύουν από έντονη συλλογή για εμπορικούς και καλλωπιστικούς λόγους, αλλά και επειδή ο υπόγειος βολβός του χρησιμοποιείται ως εδώδιμος από τις τοπικές κοινωνίες (γλυκοκάστανο).

Θα πρέπει επίσης να κατατάξουμε στην κατηγορία «R» (σπάνια) περισσότερα από 150 ενδημικά είδη της χλωρίδας της Πελοποννήσου.

ΓPHΓOPHΣ IATPOΣ Αναπληρωτής καθηγητής Τμήματος Βιολογίας, Τομέας Βιολογίας Φυτών Πανεπιστημίου Πατρών

Φωτογραφίες : Γιάννης Κοφινάς